quote:
De producent van luxeartikelen LVMH heeft te maken met een scherpe terugval in deze miljardensector. De 76-jarige Arnault leidt het concern met ijzeren hand, maar de roep om een opvolgingsplan klinkt langzamerhand steeds luider.
Op een ochtend in april hield luxeconcern LVMH zijn algemene jaarvergadering in een conferentiezaal in het Louvre in Parijs – en ceo Bernard Arnault was zichtbaar geïrriteerd. LVMH kampt met ongekende vraaguitval in China en de dreiging van hogere Amerikaanse importheffingen. De beurskoers van LVMH heeft fors ingeleverd en Arnault is op de Bloomberg Billionaires Index gezakt van nummer 1 naar nummer 9.
Maar Arnaults ergernis ging over het muziekje in de lift naar de conferentiezaal. ‘Tot mijn spijt is het dezelfde muziek als vorig jaar en persoonlijk vind ik dat helemaal niks’, mopperde de ceo, zelf een uitstekend klassiek pianist.
Het zit de 76-jarige Arnault, die zijn concern, dat nog altijd ¤85 mrd waard is, met ijzeren hand leidt, momenteel niet mee. LVMH verkeert in waarschijnlijk de diepste crisis sinds hij er aan het roer staat.
Moeilijk bestuurbaar
Voor de hele sector van persoonlijke luxeartikelen, een markt van ¤364 mrd, is het tij snel gekeerd, maar concurrenten als Hermès en Compagnie Financière Richemont (eigenaar van Cartier) blijken daar beter tegen bestand – waardoor LVMH’s zwakke plekken duidelijk worden. Alles wijst erop dat LVMH, eigenaar van merken als Louis Vuitton, Christian Dior en Moët & Chandon, eerst door nog een dieper dal moet voordat het beter gaat.
‘‘In de twintig jaar dat we LVMH volgen hebben we niet zóveel alarmsignalen gezien’’
Pierre-Olivier Essig, hoofd onderzoek bij AIR Capital
Uit gesprekken met insiders binnen het concern, investeerders en analisten die LVMH volgen, blijkt dat het concern sommige problemen zelf over zich heeft afgeroepen. Het bestaat na een golf overnames uit 75 merken, is daardoor moeilijk bestuurbaar en beleggers worden zenuwachtig omdat er geen duidelijk plan is voor Arnaults opvolging.
‘In de twintig jaar dat we LVMH volgen hebben we niet zóveel alarmsignalen gezien’, zegt Pierre-Olivier Essig, hoofd onderzoek bij AIR Capital. ‘De wereldwijde financiële crisis en de pandemie waren grote uitdagingen, maar LVMH is nu veel groter dan toen en daardoor is de huidige waardevernietiging ongekend. Dit is duidelijk de grootste crisis in LVMH’s geschiedenis.’
De beurskoers is sinds de piek in april 2023 bijna gehalveerd, waarmee ongeveer ¤221 mrd aan marktwaarde is verdampt. Het aandeel LVMH hoort niet langer bij de drie duurste van Europa en het concern is ook niet langer Frankrijks hoogst gewaardeerde bedrijf – ironisch genoeg is dat nu Hermès, de concurrent die Arnault ooit stilletjes had willen overnemen.
Schijnwerpers
Ongeveer een jaar geleden stond Arnault nog nummer 1 in de Bloomberg Billionaires Index, de eerste miljardair van buiten Noord-Amerika die die positie bereikte – en de enige ceo uit de sector consumentenartikelen. Dat was in maart 2024, toen Arnault met een vermogen van $231 mrd Elon Musk en Jeff Bezos voorbijging.
Tijdens de Olympische Spelen in Parijs, later dat jaar, stonden een paar LVMH-merken in de schijnwerpers. Van dat olympische aura is echter weinig meer over en door de duikvlucht van het aandeel is Arnaults vermogen geslonken tot $150 mrd.
Toch is het concern financieel gezond. De schuldratio daalde vorig jaar tot 13% (tegen 20% in 2021) en de vrije kasstroom steeg in 2024 tot ¤10,5 mrd, ruim 25% meer dan in 2023.
Bovendien heeft de familie Arnault – die eind vorig jaar 49% van LVMH’s kapitaal bezat en 65% van de stemrechten – tijdens de koersval op grote schaal aandelen ingekocht. Sinds eind januari, toen LVMH teleurstellende resultaten publiceerde, hebben de bedrijven van de familie, Christian Dior SE en Financière Agache SA, voor ruim ¤1,1 mrd aan eigen aandelen gekocht.
Grillig heffingenbeleid
De huidige crisis verschilt in een paar opzichten van eerdere stormen die LVMH heeft doorstaan. De terreuraanslagen van 11 september 2001 en de wereldwijde financiële crisis van 2008 waren heftige schokken. Die werden echter gedempt door de Chinese economische groei en de gretigheid waarmee rijke Chinezen Franse luxeartikelen kochten om hun succes te etaleren.
Maar nu Peking optreedt tegen een luxueuze levensstijl en de Chinezen steeds meer binnenlandse merken kopen, hapert die groeimotor. En dat terwijl de Amerikaanse markt, een ander cruciaal afzetgebied voor LVMH, steeds wordt opgeschrikt door president Trumps grillige heffingenbeleid.
Arnault kent Trump sinds de jaren tachtig, toen hij kortstondig actief was in Amerikaans vastgoed. Hij woonde Trumps beëdiging bij en in mei was hij met zijn zoon Alexandre in het Witte Huis tijdens de presentatie van de beker voor het wereldkampioenschap voetbal dat in 2026 in Canada, de VS en Mexico wordt gehouden. De beker is ontworpen door LVMH-dochter Tiffany & Co.
Trump noemde hen weliswaar ‘twee van mijn heel goede vrienden’ en ze konden de president ook even spreken, maar op Trumps dreigementen met importheffingen op goederen uit de EU had hun aanwezigheid geen enkel effect.
Ratjetoe
LVMH’s problemen zijn mede veroorzaakt door Arnaults ontembare acquisitiedrang. Door zijn vaak nietsontziende overnames van concurrenten kreeg hij de bijnaam ‘wolf in kasjmier’ – en vormt LVMH nu een ratjetoe aan bedrijven. Geen ander luxeconcern heeft bij zoveel bedrijven een vinger in de pap.
De LVMH-bedrijven variëren van financiële melkkoe Louis Vuitton – handtassen, mode en chocola – tot drankendivisie Moët Hennessy, cosmeticaketen Sephora, hotelketen Cheval Blanc en zelfs de Parijse bistro L’Ami Louis, waar je met z’n tweeën voor ¤108 een gegrilde kip eet.
Vanwege de uiteenlopende prestaties van de LVMH-bedrijven is het aandeel afgestraft met een conglomeraatskorting. Het aandeel van Hermès, dat maar uit één merk bestaat, heeft een koers-winstverhouding van 50, bij LVMH is dit ongeveer 20.
‘Toen LVMH flink groeide, gaven beleggers niet zoveel om de concernstructuur, maar als het minder gaat, volgt er al snel een afstraffing met een conglomeraatskorting’, zegt Ariane Hayate, fondsmanager bij Edmond de Rothschild Asset Management, dat ook LVMH in de portefeuille heeft. Volgens haar zou LVMH enkele bedrijven uit zijn portefeuille beter kunnen afstoten.
Dat gebeurt al. Slecht presterende merken als Off-White en Stella McCartney werden het afgelopen jaar verkocht en wellicht volgen er meer, vooral in de wijn- en drankendivisie. Volgens insiders werd al in 2021 overwogen om Sephora, dat cosmeticaproducten met lage marges verkoopt, in Amsterdam naar de beurs te brengen.
Grote achterblijvers
Ook het drankenconglomeraat Moët Hennessy was kandidaat om te worden afgestoten toen drankenmultinational Diageo, dat 34% van de aandelen bezit, in 2023 voorstelde om de hele drankengroep naar de beurs te brengen. Arnault wilde daar volgens ingewijden niets van weten, maar de aanhoudende problemen bij de drankengroep doen wel vragen rijzen over het nut van deze partner; de omzet in champagne en cognac blijft teruglopen.
Volgens Erwan Rambourg, analist bij HSBC, is het op lange termijn mogelijk niet verstandig om Sephora aan te houden en kan Hennessy Cognac beter worden afgeslankt, gefuseerd met een concurrent en daarna verkocht.
De alcoholdivisie en Dior, LVMH’s op een na grootste modemerk, gelden als de twee grote achterblijvers. Daardoor zitten twee van Arnaults kinderen in een lastige positie.
Delphine (50), Arnaults enige dochter en oudste kind, kreeg in 2023 de leiding over Dior – maar sinds haar komst is de vaart eruit. Delphine had tien jaar bij Louis Vuitton gewerkt en haar benoeming werd gezien als een teken van vertrouwen van haar vader – die in de jaren tachtig zijn carrière in luxegoederen bij Dior was begonnen.
Maar na jaren van groei met dubbele cijfers, mede dankzij megasuccessen als de Dior Book, een tas waarvan de prijs kan oplopen tot ¤2750, en ontwerpen waar sterren als Rihanna en Jennifer Lawrence in rondliepen, doet Dior het al een paar kwartalen slechter dan Louis Vuitton. Sommige analisten wijten dit aan exorbitante prijsverhogingen.
Bovendien kwam Dior vorig jaar in Italië in opspraak toen onderaannemers ervan werden beschuldigd dat ze illegale werknemers uitbuitten om hun kosten te drukken. De zaak werd uiteindelijk vorige maand geschikt, maar toen had Dior al forse reputatieschade geleden.
Nieuwe directeur
Voor LVMH is het van levensbelang dat Dior weer goed gaat draaien. HSBC schat dat het 14% bijdraagt aan de concernwinst; daarmee is het de op een na grootste winstmaker na Louis Vuitton, met 55%. Onlangs is Jonathan Anderson benoemd tot nieuw creatief directeur, verantwoordelijk voor vrouwen- en mannenmode en de haute-couturecollecties.
Andersons eerste collectie vrouwenmode – commercieel belangrijker dan mannenmode – wordt komend najaar geshowd tijdens de Paris Fashion Week, maar het zal nog even duren voordat die ontwerpen in de winkel hangen en kunnen bijdragen aan het herstel.
Handelsconflict
Moët Hennessy, het andere probleemgeval, had in de VS erg te lijden van de inflatie, omdat de cognac marktaandeel verloor aan concurrenten en de goedkopere tequila en bourbon. Het merk is ook slachtoffer van het handelsconflict tussen China en de EU, waardoor in China de verkoop van cognac is gekelderd.
De ceo werd in februari vervangen door Jean-Jacques Guiony, LVMH’s voormalige cfo, met Arnaults zoon Alexandre (33) als deputy-ceo. Het duo liet één dag voor 1 mei – de Dag van de Arbeid, in Frankrijk een nationale feestdag – in een video aan het personeel weten dat de teruglopende omzet betekent dat 13% van de banen zal verdwijnen.
Door de malaise in het luxesegment valt volgens HSBC nu ook op dat de producten van vlaggenschip Louis Vuitton eigenlijk een allegaartje vormen en dat niet duidelijk is op welke consumenten het bedrijf zich precies richt.
Nog harder werken
En dan is er naast alle operationele zorgen nog een olifant in de kamer: de opvolging van Arnault, die geen signalen geeft dat hij als ceo wil vertrekken. Tijdens de algemene jaarvergadering in april werd de leeftijdsgrens voor een ceo juist opgetrokken van 80 naar 85.
‘In moeilijke tijden gaan oprichters, die hun bedrijf als hun kind beschouwen, nog harder werken om de problemen te overwinnen’, zegt Raffi Amit, hoogleraar aan de Wharton School of Business. ‘Er is geen reden om aan te nemen dat dat anders is omdat hij 76 is.’
In tegenstelling tot andere hoofden van industriële familiedynastieën is Arnault erin geslaagd om zijn kinderen – Delphine, Antoine, Alexandre, Frédéric en Jean – bij het concern te betrekken en onderlinge meningsverschillen toe te dekken. Maar beleggers maken zich steeds meer zorgen over de opvolging en er wordt al gerept over een ‘governance-korting’.
‘De governance is in beweging, er zijn veel nakomelingen’, zegt Flavio Cereda, portefeuillemanager van luxemerken bij GAM UK. ‘Hij is ze onderling aan het testen.’
Nu zijn kinderen nog de fijne kneepjes moeten leren, benoemde Arnault vorig jaar Stéphane Bianchi (60) tot plaatsvervanger. Bianchi begeleidde gedurende zijn hele carrière als consultant bij Arthur Andersen kleine familiebedrijven in cosmetica en mode, waarbij hij vooral de erfgenamen klaarstoomde. Bij LVMH, waar hij in 2018 de horlogedivisie ging leiden – waaronder Tag Heuer, waar hij nauw samenwerkte met Frédéric – is hij betrekkelijk nieuw.
Voorlopig houdt Arnault nog een stevige greep op LVMH, met een visie die hij in 2016 uiteenzette tijdens een lezing in Oxford: ‘Een bedrijf moet, ook als het succesvol is, worden geleid alsof het binnen twaalf maanden ten onder kan gaan.’