Overspannen, arbeidsconflict in opzegtermijn

Hi allemaal,

Ik merk dat ik even mijn verhaal kwijt moet, en ik ben benieuwd wat jullie zouden doen in deze situatie.

Sinds begin dit jaar werk ik bij een zorginstantie. Ik werk met jonge kinderen met autisme/ontwikkelingsachterstand. Nadat ik in februari 2 weken ben uitgevallen door de griep, is er iets compleet omgeslagen in de werksfeer. Er wordt continue achter mijn rug om geroddeld, wat ik via via te horen krijg. Inmiddels heb ik ook zelf een aantal dingen gehoord. In het begin heb ik de collega's aangesproken en verteld dat ik het fijn zou vinden als zij mij benaderen als er wat is. Hierna is het van kwaad tot erger geworden, met als gevolg onwijze stress. Het neigt naar pesten.

Hierop heb ik mijn baas gemaild met de vraag om de tafel te kunnen. Hier heeft zij nooit op gereageerd. Toen de pesterijen uit de hand liepen heb ik ook de verzuimafdeling ingeseind over de lichamelijke klachten die ik toen ervaarde (slapeloze nachten, extreem vermoeid, flauwvallen, maag darm klachten, veel huilen en ik sloot mij ook privé compleet af.

Een paar weken later nogmaals mijn baas ingeseind dat ik met spoed een gesprek wil, omdat het mijn functioneren ernstig belemmerde. Een collega die alles ziet en hoort gebeuren sloot hierbij aan, om haar kant te vertellen. Mijn baas heeft 0 gehoor gegeven aan de situatie en alleen maar over ons heen gepraat. Een oplossing kwam er niet.

Een maand geleden kwam mijn breekpunt. Ik barstte in het openbaar in huilen uit, en ik kon nergens meer van genieten. Hierop heb ik mijn baas gebeld en mij toen voor 1 dag ziekgemeld, en uitgelegd dat ik mij mentaal en fysiek ziek voelde door de situatie op de werkvloer. Hierop mocht ik eindelijk voorbeelden geven, waar zij van leek te schrikken. Ik heb aangegeven een gesprek te willen met de bedrijfsarts. Helaas werd er na deze noodkreet nog steeds geen actie ondernomen.

Inmiddels was ik druk aan het solliciteren, gezien ik mijn vertrouwen in het bedrijf compleet kwijt ben. Gelukkig ben ik aangenomen per 1 juli bij een ander bedrijf en is mijn ontslag bij mijn huidige werkgever ingediend. We hebben toen afgesproken dat ik mij afzijdig zou houden van collega's om het zo dragelijk mogelijk te maken (alleen lunchen, er sochtends niet bij zitten en mij niet meer). Dezelfde dag kwam mijn baas nog naar mij toe dat de afspraken het ongemakkelijk maakte voor andere collega's.

Inmiddels een week verder heb ik een breekpunt bereikt. Ik slaap slecht, ben oververmoeid, prikkelbaar, huil veel, en voel mij ziek. Ik heb mij vandaag dus ziek moeten melden, en wederom gevraagd naar de bedrijfsarts. Mijn baas heeft mij toen kwaad opgebeld dat het in mijn hoofd zat, dit werkweigering is en hoe ik het in mijn hoofd haalde. Voet bij stuk gehouden dat zij daar niet over oordeelt, maar een bedrijfsarts dit mag doen. Nu heeft zij een spoedconsult ingepland (weet nog niet wanneer) bij de bedrijfsarts en haar verhaal bij de regiodirecteur gelegd hebben. Daar geeft zij aan dat zij mij oh zo goed geholpen heeft en vindt dat ik werk weiger en grenzen over ga. Aanstaande maandag om 08:00 heb ik het gesprek met de regiodirecteur, mijn man gaat mee. Ik heb geen idee wat de insteek is van het gesprek, maar heb wel al mijn "bewijzen" verzameld. De bedrijfsarts heb ik nog niet kunnen spreken voorafgaand het gesprek met de regiodirecteur.

Sorry voor mijn hele lap tekst, ik moest het echt even kwijt.. wat denken jullie?

quote:

Op vrijdag 9 mei 2025 17:23 schreef SuperNeger het volgende:
Weet je ook wat er precies "achter je rug om geroddeld" werd dan? Want op werk lullen mensen altijd over elkaar. Niet om te zeggen dat je probleem wel meevalt of zo, het is altijd vervelend als je het niet naar je zin hebt op werk of het niet met collega's kan vinden waar je wel mee samen moet werken, maar bij ons wordt ook altijd gelult. Je kan het herkennen aan van die sukkels die altijd over mensen lopen te zeiken, maar als die persoon erbij is dan zijn ze opeens wel aardig. Dan kan je er eigenlijk vanuit gaan dat wanneer jij er niet bij bent het ongetwijfeld ook over jou zou kunnen gaan. Misschien om het op zo'n manier te relativeren voor jezelf of zo.

Ja ik heb inmiddels een heel boek vol met voorbeelden, haha. Mijn collega is hierover ook naar de leidinggevende gestapt, maar wilde er niets van weten..

quote:

Op vrijdag 9 mei 2025 17:25 schreef Boca_Raton het volgende:
Spelen er privé ook dingen mee?

Zeker, ik zit midden in een verhuizing en het geregel dat daarbij komt kijken. Ook is er sinds de klachten vanuit werk zijn ontstaan, flinke druk op mijn relatie gekomen. Ik reageer thuis veel af en ben vooral moe en over emotioneel. Dat laat na deze maanden ook wel echt zijn sporen achter

quote:

Op vrijdag 9 mei 2025 17:28 schreef SuperNeger het volgende:

[..]
Heeft het dan te maken met iets waar je geen invloed op hebt zoals je uiterlijk in de meeste gevallen of qua gedrag op de werkvloer waar zij benadeelt door worden?

Nee niet mijn uiterlijk, maar mijn gedrag en mijn zijn. Zij worden daar echter niet door benadeeld..

quote:

Op vrijdag 9 mei 2025 17:28 schreef voetbalmanager2 het volgende:
Ik neem aan dat je je wel ziek hebt gemeld bij je werk vanwege de situatie?

Zeker, maar dit accepteren zij dus niet.. vandaar maandag gesprek met directeur

quote:

Op vrijdag 9 mei 2025 17:43 schreef Lienekien het volgende:
Er klopt al niks van dat je geen afspraak kreeg met de bedrijfsarts.

Er is niet goed met je klachten omgegaan. Daardoor zijn die alleen maar erger geworden. Je leidinggevende heeft flinke steken laten vallen. Je mag blij zijn dat je er binnenkort weggaat.

Wat zijn zelf je verwachtingen over het gesprek van maandag?

Ik weet totaal niet wat ik moet verwachten. Ik vrees dat hij mijn verhaal niet echt gaat aanhoren, en uitgaat van het verhaal van mijn leidinggevende. Mocht het echt geen redelijk gesprek zijn zal ik hem afkappen. Ook vind ik dit gesprek raar voordat ik naar de bedrijfsarts ben geweest. Ik wil dus eigenlijk zo min mogelijk delen, omdat ik bang ben dat alles tegen mij gebruikt gaat worden..

quote:

Op vrijdag 9 mei 2025 17:39 schreef SuperNeger het volgende:

[..]
Oke dus gewoon een soort van we mogen of liggen elkaar niet.

Ja dat gaat niet opeens met lief doen en gesprekken verbeteren. Dan is het meer een all or nothing situation. Er geen doekjes om winden. Gewoon naar hun toe gaan en vragen wat het probleem is. Niet op een bedreigende toon, maar op een toon dat je het laat zien dat het je geen fuck uitmaakt en je er alleen maar bent om je geld te verdienen en ze het maar met je moeten doen en dat andere mensen misschien net zo kut al dan niet kutter zijn. Maar dan moet je helemaal je ego en zo uitschakelen. Maar als je nog in dienst bent en het salaris hebt om te overleven moet je ook bereid zijn dat als het niet lukt je ziek bent wegens psychologische omstandigheden. En documenteren en bewijs verzamelen mocht er ellende uitbreken. Hoe kennen deze collegas elkaar verder? Alleen via werk?

Heb ik ook zeker gedaan! Ik ben op de collega's afgestapt, maar het wordt dan glashard ontkent. Vervolgens gaat het onverminderd (en toenemend) door. Ik sta dus telkens voor een dichte deur. Ik heb gelukkig zwart op wit staan dat ik meermaals heb aangegeven fysieke klachten te hebben door de werksfeer, en meermaals gevraagd heb voor de bedrijfsarts. Collega's kennen elkaar alleen via werk. Mijn directe collega ga ik erg goed mee, en ervaart hetzelfde. Ook zij gaat het bedrijf binnenkort verlaten en dreigt de ziektewet in te gaan.

quote:

Op vrijdag 9 mei 2025 17:51 schreef Farenji het volgende:
Dus sinds je 2 weken bent uitgevallen door griep roddelt men over je. Waarover dan? En waarom? Is er meer gebeurd behalve dat je je een tijdje ziekgemeld hebt?

Zij waren van mening dat het onmogelijk was zo lang ziek te zijn, en dat ik zou liegen. (wat zeker niet het geval is).
Bij terugkomst was er veel achterstallig administratief werk. Met mijn directe collega (waar ik goed mee omga) kortgesloten dat ik dit zou gaan oppakken. Vanuit daar zijn mensen gaan roddelen en scheef gaan kijken dat ik niet bij terugkomst alleen maar met de kinderen bezig ben geweest en niet het beste met hen voor zou hebben. Dit is hierna uit de hand gelopen en al mijn keuzes en gedrag liggen onder een onwijs vergrootglas. Als ik er een dag niet ben wordt direct bij de koffie besproken wat ik de dagen ervoor allemaal "fout" heb gedaan.