Help mijn kind is slim! Hoe ga je om met hoogbegaafdheid? #12

Ik heb hier al wel eens eerder uit interesse gepost en heb nu nog een thema dat misschien wel interessant is voor dit topic.

Ik wil vooropstellen dat ik zelf een dreumes heb, die zich eigenlijk heel gemiddeld ontwikkelt. Hij doet alles op zijn gemak, begon relatief laat met loslopen, maar die ‘achterstand’ is alweer weggewerkt, en hij komt goed mee met zijn leeftijdsgenoten op de opvang.

Nu is er echter een ding waar hij voor mijn gevoel nogal in uitblinkt. Hij is nu 23 maanden en kan puzzles met 50 stukjes alleen maken. (ik ken niet zoveel andere dreumesjes om te vergelijken, maar wat ik van anderen heb gehoord is dit al heel knap).

Ik ben natuurlijk heel trots, maar wat ik dus interessant vind, is dat als je dit ergens benoemt (vooral online), dat je dan heel erg wordt aangevallen. Er worden meteen negatieve/sarcastische opmerkingen gemaakt door mensen alsof je ze persoonlijk hebt beledigd.

Ik ben echt een beetje mindblown hoe vreemde mensen zich zo aangevallen kunnen voelen als iemand laat blijken dat zijn/haar kind in iets uitblinkt waarvan vermoed wordt dat het misschien wel met hogere intelligentie te maken zou kunnen hebben. (Uiteindelijk heeft elke vorm van ontwikkeling met intelligentie te maken, maar wanneer kinderen vroeg kunnen lopen of fietsen wordt dit vaak niet ingezien en is dit iets waar dan wel weer vaak positief op wordt gereageerd).

Hoe ervaren jullie dit? Is intelligentie echt nog zo’n taboethema als het lijkt ? Zowel online al offline?

En hebben jullie voor jezelf een reden kunnen vinden waarom sommige (wildvreemde/anonyme) mensen zich zo aangevallen /op hun teentjes getrapt kunnen voelen door dit onderwerp?

(Sinds ik zelf een kind heb, vind ik het trouwens super fascinerend hoe de verschillende vaardigheden van zo’n klein mensje zich ontwikkelen en hoe de hersenen hiervoor verantwoordelijk zijn. Magisch!)

P.s. als dit onderwerp hier ook te veel escaleert of niet gewenst is, mag deze post natuurlijk worden verwijderd.

[ Bericht 2% gewijzigd door margaretha_01 op 14-03-2025 00:35:40 ]

Als kinderen goed kunnen voetballen/turnen/etc mag er vaak flink worden verteld over alle bereikte prestaties. Als je kind cognitief sterker is dan anderen, wordt het vaak ongemakkelijk en gebagitaliseerd door anderen. Super vervelend, vind ik dat, maar ik weet nu ook dat het komt door onwetendheid, onzekerheid en soms afgunst.

Als moeder van een (u)hb-er heb ik leren afwegen wat ik wel en wat ik niet vertel, maar ook tegen wie ik dingen vertel. Dat kan namelijk niet bij iedereen, helaas.

Ik denk inderdaad dat het een beladen onderwerp kan zijn. Waarom krijg ik ook niet precies duidelijk. Voor mij is het wel relevant in welke context informatie gedeeld wordt. In mijn beleving is er best wat veranderd in het omgaan met andere ouders, zowel online als offline. Tegenwoordig zijn veel OUD-topics een soort wekelijks/maandelijks nieuwsbericht waarin vooral staat hoe geweldig alles gaat. In de tijd van mijn oudste (een decennium terug) werd er vanaf de zwangerschap tot ruim in de peutertijd héél veel gedeeld. De leuke dingen maar zeker ook de worstelingen, moeilijkheden in relaties, zorgen en twijfels en er werd ook veel op elkaar gereageerd. Er waren grote en kleine meets en daardoor leerde je elkaar ook veel beter kennen. In die context vallen opmerkingen over ‘uitblinken’ gewoon heel anders. Als een goede vriendin vertelt dat haar peuter Chinees leert, reageer ik ook anders dan wanneer er in de supermarkt een moeder naar me toe komt met de mededeling dat haar baby al tot 100 kan tellen. Als je een niet-bestaande relatie opstart met iets (bijzonder) positiefs over je kind (en daarmee jezelf) te vertellen dan zullen mensen sneller het gevoel hebben dat ze daar of tegenop moeten bieden of je prestatie naar beneden moeten halen om het voor je gevoel weer in balans te krijgen. Daar kan je wel van alles van vinden maar tegelijkertijd weet je ook niet wat er bij de ander leeft aan twijfels, onzekerheden en voorgeschiedenis (want daar wordt immers niet naar gevraagd). Binnen een bestaande, gelijkwaardige relatie kan de voorspoed veel beter ontvangen worden en sluit je veel beter aan bij de belevingswereld van de ander.

Overigens geldt dit niet alleen online wat mij betreft, ook bij bijvoorbeeld babyzwemmen merk ik een enorme verschraling van het contact. Vroeger kleedde iedere gezamenlijk om, kletsten we veel, werd er koffie gedronken. Nu heb ik na 1,5 jaar geloof ik in totaal 10 zinnen met andere ouders gewisseld en trekt iedereen zich terug in de krappe kleine hokjes (met een dreumes… ) Jammer vind ik.

[ Bericht 0% gewijzigd door Clubsoda op 14-03-2025 14:42:43 ]

Ik deel dat beeld slechts deels. Ik deel(de) ook veel over de struggles hier thuis, het bizar slechte slapen, m’n ppd etc. Maar zodra er een paar ouders trots vertellen over wat hun kind al kan op intellectueel vlak worden er opmerkingen gemaakt als ‘nou sorry hoor dat die van mij niet lezend uit de baarmoeder kwam’. Dan stop ik met delen, omdat ik het gevoel heb dat er voor mijn hb-kinderen geen ruimte is. Er zijn niet voor niks wa-groepjes ontstaan waarin er wel ruimte is voor de specifieke uitdagingen met hb-kinderen.

En bij de peutergym hier, maar ook bij zwemles en in het borstvoedingscafé bijvoorbeeld worden niet alleen de leuke dingen, maar ook de worstelingen gedeeld. Ik heb daar echt vriendschappen gevonden.

Bij mensen die ik niet zo vaak zie, of niet zo'n band heb, dan zeg ik meestal dat hij lekker meekomt op school. Als ze echt doorvragen dan krijgen ze zowel de scores als de ellende (die we voorbij zijn) te horen.

Ik heb het idee dat kinderen en hun ouders, ze vaak vergelijken met elkaar. Dat begint met vroeg lopen, vlot praten, goed puzzelen etc. Op de basisschool wordt dat vergelijken op schoolscores. Want dat zijn dingen die je makkelijk kunt vergelijken. De sociale en emotionele ontwikkeling wordt veel minder vergeleken, zijn van die "softe" onderwerpen. Daarop vergelijken is lastiger, maar voor mij net zo belangrijk. (juist omdat het bij de ene op sociaal vlak en de andere op emotioneel vlak problemen had)

We lopen er in onze familie ook een beetje tegenaan. Op schoolvlak kan ik eigenlijk niet veel zeggen, omdat andere neefjes zo hard moeten werken voor lagere cijfers op een lager niveau. Maar als er iemand lekker muziek maakt is het geweldig. Maar school=toekomst, dus extra belangrijk..

Afgelopen week nog een uitgebreid gesprek gehad en die was dan weer helemaal verbaasd dat mijn HB-er absoluut geen probleem heeft met verandering. Tsja, hij is slim, geen autist Dat kind leeft echt per dag, per uur. Ik heb daar meer moeite mee dan hij

En mijn Hb-er kon eind basisschool nog geen puzzel van 50 stukjes maken. Hij kan veel met zijn brein, maar ruimtelijk inzicht is echt een zwart gat

Ja herkenbaar. Ik zeg er maar liever niets over maar toch komt het soms ter sprake en ik wil ook niet liegen.
Pas nog een ouder die nogal negatief reageerde toen ze erachter kwam dat L naar de plusgroep ging. Zij vroeg zich af waar L een kindje van kende, van de plusgroep was blijkbaar niet het juiste antwoord en ik begrijp niet waar die reactie vandaan kwam want ze weet hoeveel werk wij en school hebben gehad met het gedrag van L.

Later sprak ik een met een andere ouder over hoe fijn het is dat alle kinderen in de klas hun eigen lijntje mogen volgen. Niet meer zoals vroeger apart worden gezet voor extra begeleiding waardoor je een uitzondering bent. Haar kind heeft veel moeite met lezen en ze vroeg zich af of andere kinderen niet vergeten werden omdat haar kind zoveel extra hulp nodig had. Aan mij durfde ze dat wel te vragen zei ze ook nog dus dat gevoel van niet alles durven vragen/zeggen is een veel breder probleem. Dat soort gesprekken doen mij dan weer goed maar dat lijntje tussen wanneer het wel en niet kan vind ik lastig.

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 09:07 schreef Clubsoda het volgende:
Overigens geldt dit niet alleen online wat mij betreft, ook bij bijvoorbeeld babyzwemmen merk ik een enorme verschraling van het contact. Vroeger kleedde iedere gezamenlijk om, kletsten we veel, werd er koffie gedronken. Nu heb ik na 1,5 geloof ik in totaal 10 zinnen met andere ouders gewisseld en trekt iedereen zich terug in de krappe kleine hokjes (met een dreumes… ) Jammer vind ik.

Zo extreem merk ik het niet, samen omkleden en daar kletsen doen we nog steeds. Die 10 zinnen zijn al gewisseld voordat we in het zwembad liggen. Maar niet meer nadien samen koffiedrinken waardoor het contact meer oppervlakkig is. Dat is toen met L gestopt in de coronatijd en hoewel ik het meer dan eens heb geopperd krijg ik de rest niet mee.
Aan de andere kant valt mij op dat er tegenwoordig veel meer vaders bij de activiteiten van de kleintjes zijn, dat is dan weer een positieve verandering.

Ook op Fok is dat verschil tussen dezelfde fase met L en S goed merkbaar hoewel er maar 4 jaar tussen zit. Gelukkig is dit topic er nog wel want die aansluiting vinden is niet alleen voor kinderen belangrijk, ook voor de ouders.

[ Bericht 0% gewijzigd door Elleska op 14-03-2025 11:38:40 ]

Het kan ook best aan mij liggen hoor, ik was bij mijn oudste echt op zoek naar contact maar nu ook minder behoefte aan. Maar opvallend vind ik het wel maar ik realiseer me ook nu dat corona vast ook een grote rol heeft gespeeld.

Hier in OUD is het heel duidelijk. Deels ook begrijpelijk want we staan een stuk minder naïef in het online delen van informatie en foto's van kinderen. Anderzijds is het ook jammer, want ik heb er destijds veel aan gehad.

Mooi hoe je over die tijd schrijft Clubsoda! Ik vond het heel fijn dat hier zoveel gedeeld werd en herkende veel in de ervaringen van anderen, meer dan irl. Het gaf me ook het gevoel dat mijn kinderen misschien toch niet zo “raar” waren Dat veel van de users bij wie ik die herkenning voelde in dit topic schrijven verklaart veel

quote:

Op donderdag 13 maart 2025 23:42 schreef margaretha_01 het volgende:
Ik heb hier al wel eens eerder uit interesse gepost en heb nu nog een thema dat misschien wel interessant is voor dit topic.

Ik wil vooropstellen dat ik zelf een dreumes heb, die zich eigenlijk heel gemiddeld ontwikkelt. Hij doet alles op zijn gemak, begon relatief laat met loslopen, maar die ‘achterstand’ is alweer weggewerkt, en hij komt goed mee met zijn leeftijdsgenoten op de opvang.

Nu is er echter een ding waar hij voor mijn gevoel nogal in uitblinkt. Hij is nu 23 maanden en kan puzzles met 50 stukjes alleen maken. (ik ken niet zoveel andere dreumesjes om te vergelijken, maar wat ik van anderen heb gehoord is dit al heel knap).

Ik ben natuurlijk heel trots, maar wat ik dus interessant vind, is dat als je dit ergens benoemt (vooral online), dat je dan heel erg wordt aangevallen. Er worden meteen negatieve/sarcastische opmerkingen gemaakt door mensen alsof je ze persoonlijk hebt beledigd.

Ik ben echt een beetje mindblown hoe vreemde mensen zich zo aangevallen kunnen voelen als iemand laat blijken dat zijn/haar kind in iets uitblinkt waarvan vermoed wordt dat het misschien wel met hogere intelligentie te maken zou kunnen hebben. (Uiteindelijk heeft elke vorm van ontwikkeling met intelligentie te maken, maar wanneer kinderen vroeg kunnen lopen of fietsen wordt dit vaak niet ingezien en is dit iets waar dan wel weer vaak positief op wordt gereageerd).

Hoe ervaren jullie dit? Is intelligentie echt nog zo’n taboethema als het lijkt ? Zowel online al offline?

En hebben jullie voor jezelf een reden kunnen vinden waarom sommige (wildvreemde/anonyme) mensen zich zo aangevallen /op hun teentjes getrapt kunnen voelen door dit onderwerp?

(Sinds ik zelf een kind heb, vind ik het trouwens super fascinerend hoe de verschillende vaardigheden van zo’n klein mensje zich ontwikkelen en hoe de hersenen hiervoor verantwoordelijk zijn. Magisch!)

P.s. als dit onderwerp hier ook te veel escaleert of niet gewenst is, mag deze post natuurlijk worden verwijderd.

Het is ook helemaal niet per se vanaf de start duidelijk dat een kind HB is. Onze beide kinderen zijn HB getest, 1 was inderdaad wel snel met alles, de ander juist totaal niet. Ook geen interesse in schoolse zaken.

Ik merk dat daar vooral mijn terughoudendheid zit. De oudste blinkt uit in sport, had zonder twijfel een vwo-advies. Op één of andere manier snappen mensen makkelijker dat hij HB is dan de jongste. Want de jongste is motorisch onhandig, blinkt niet duidelijk ergens in uit, dat boeit hem ook niet echt. School gaat moeizaam, hij is ernstig dyslectisch. De laatste tijd krijg ik geregeld de vraag waarom hij op vrijdag niet meer op school is (hij gaat naar een bovenschoolse plusklas) en ik merk bij mezelf dat ik het gewoon niet altijd fijn vind om te delen. De reacties zijn heel wisselend, en ik denk juist omdat het bij hem minder zichtbaar is.

Wij vertellen aan vrienden liever niet over onze kinderen. Het gesprek draait nogal snel naar: ja maar onze kroost had laatst een goed voor lezen! Of mijn nichtje is ook heel slim want die heeft VWO-advies gekregen.

Dat is helemaal niet waar we het over hebben. We willen graag even ons hart luchten dat het allemaal wel veel aandacht vraagt en ons erg veel kruim kost. Maar anderen horen blijkbaar alleen: wat een opscheppers met hun slimme kind.

Vind het wel een treffende discussie hier.


Edit: ook denken anderen graag dat je kind alles weet of kan als het hoogbegaafd is… zo vermoeiend. Beetje als: jij doet toch iets met computers? Los mijn IT probleem maar even op dan.

Maar dat begrijp ik dan ook wel, want wat ik lastig vind in de opvoeding zijn allemaal dingen waarvan ik van te voren niet wist dat het met hoogbegaafdheid te maken heeft. Dus dat mensen niet direct kunnen levelen met die uitdagingen snap ik en als ik zoiets uitleg, dan zal ik ook niet zo snel de term hoogbegaafd gebruiken maar uitleggen waar we concreet tegenaan lopen. Het vermijden van het begrip intelligentie heeft overigens weinig te maken met schaamte ofzo maar vooral omdat ik het een veel te eendimensionale beschrijving vind van hoe een kind is.

En dan nog is een schoolgaand hoogbegaafd ook nog echt weer wat anders dan een voorschools kind met een specifiek (cognitief) talent.

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 11:25 schreef Phaidra het volgende:

[..]
Het is ook helemaal niet per se vanaf de start duidelijk dat een kind HB is. Onze beide kinderen zijn HB getest, 1 was inderdaad wel snel met alles, de ander juist totaal niet. Ook geen interesse in schoolse zaken.

Ik merk dat daar vooral mijn terughoudendheid zit. De oudste blinkt uit in sport, had zonder twijfel een vwo-advies. Op één of andere manier snappen mensen makkelijker dat hij HB is dan de jongste. Want de jongste is motorisch onhandig, blinkt niet duidelijk ergens in uit, dat boeit hem ook niet echt. School gaat moeizaam, hij is ernstig dyslectisch. De laatste tijd krijg ik geregeld de vraag waarom hij op vrijdag niet meer op school is (hij gaat naar een bovenschoolse plusklas) en ik merk bij mezelf dat ik het gewoon niet altijd fijn vind om te delen. De reacties zijn heel wisselend, en ik denk juist omdat het bij hem minder zichtbaar is.

Dat kan ik me ook weer voorstellen. Mijn oudste is zoals jouw oudste, goed op school en sportief (niet buitengewoon, maar gewoon prima). Dan is het heel 'logisch' om te zeggen dat er een plusklas is bijvoorbeeld.

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 13:23 schreef Clubsoda het volgende:

[..]
Dat kan ik me ook weer voorstellen. Mijn oudste is zoals jouw oudste, goed op school en sportief (niet buitengewoon, maar gewoon prima). Dan is het heel 'logisch' om te zeggen dat er een plusklas is bijvoorbeeld.

Ja zo voelt dat wel idd.

En dan proberen we met de jongste ook nog te versnellen. Ik begrijp zelfs soms al niet waarom we dat willen / nodig is. Want de cito's waren weer niet eenduidig lyrisch ofzo. Maar aan de andere kant heeft hij nu wel eindelijk het gevoel dat er uitdaging is op school. De leerkuil is gevonden, voor hem voelt het meer als een onneembare muur. Ik wéét dat het nodig is, maar ik krijg buikpijn als ik eraan denk dat hij volgend jaar dan al bijna naar het VO zal gaan. Huiswerk geeft gigantische weerstand. Het is echt niet zo eenduidig en makkelijk, laat staan dat ik het aan anderen uitgelegd krijg.

En als ouders dan in hun eigen proces zitten (en dat bedoel ik, daarvoor is wederkerigheid in het contact zo belangrijk) dan komt dat helemaal niet aan. Ik heb wel momenten gehad waarop het leek alsof er iedere week een kind naar het fulltime hb-onderwijs vertrok (en dat kan gewoon niet, theoretisch) terwijl wij een beetje aam het worstelen en modderen waren en die optie nooit op tafel kwam.

Interessante discussie, en voor mij ook heel herkenbaar. Aapie loopt ook voor op bepaalde vlakken, zo is hij altijd goed geweest met cijfers en letters. Als dat benoemd werd in het peutertopic kreeg je inderdaad opmerkingen zoals @Tink89 dat benoemt. Voor mij een reden om minder over Aapie te posten en inderdaad via een whatsappgroepje dit te delen.

Hij zit nu 3 maanden op school en begint zich al een beetje te vervelen. Gelukkig zit hij nu in een projectgroepje voor kinderen die extra uitdaging nodig hebben. Ik ben erg benieuwd hoe dit verdergaat. Eigenlijk hoop ik dat hij gewoon flink slim is maar niet HB

Ik zou geloof ik nog liever stomme opmerkingen horen dan die eindeloze echoput (ECHO echo _echo) die OUD nu is

Ik zat gisteren even mijn Facebook terug te kijken. Toen las ik allemaal lieve berichtjes (o.a. van jou @Mevr_Mus ) voor de tweede verjaardag van mijn oudste. Gaat nu echt niet meer gebeuren

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 14:48 schreef Clubsoda het volgende:
Ik zou geloof ik nog liever stomme opmerkingen horen dan die eindeloze echoput (ECHO echo _echo) die OUD nu is

Ik zat gisteren even mijn Facebook terug te kijken. Toen las ik allemaal lieve berichtjes (o.a. van jou @:Mevr_Mus ) voor de tweede verjaardag van mijn oudste. Gaat nu echt niet meer gebeuren

Ik kan wel weer eens een "aapie is pienter" in de groep gooien, dan is er vast wel weer wat reuring Maar inderdaad, het is niet veel meer. Ik heb als mod ook al maanden niks hoeven doen, dat scheelt weer

Ik post zelf ook niks meer in de andere topics. Enige behoefte die ik nog voel om te posten is hier, omdat ik hier best mee worstel. Ben er ook onzeker over, van 'had ik niet eerder actie moeten nemen' aan de ene kant tot aan 'vinden ze me op school geen zeur?' aan de andere kant. Ik vind het gewoon ronduit kut dat ik op dit moment een niet heel gelukkig kind heb. Ik had hem liever minder slim maar blijer gehad.

En op andere momenten kan ik het prima relativeren: school pakt het goed op, er is een plan, ggd nam ons serieus... Dus dit komt vast wel weer goed, maar toch. En delen met ouders om me heen doe ik maar weinig, want ja, ik heb geen zin om als een opschepper of pusherige ouder (ik ben het tegenovergestelde van) weggezet te worden). Dat voelt soms best eenzaam.

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 15:51 schreef Gogo83 het volgende: Dat voelt soms best eenzaam.

Dit vooral..

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 16:41 schreef arvensis het volgende:

[..]
Dit vooral..

Eens. Ik post ook hier in dit topic weinig inhoudelijks over onze situatie, omdat ik dan toch altijd weer denk, wat zal een ander hier van denken?
Meedenken met anderen doe ik dan wel weer graag, ook om anderen te helpen of te behoeden voor dingen waar wij tegenaan gelopen zijn.

Het verdedigen naar de buitenwereld als je niet een 'volgens het ideaalbeeld schoolslim' kind hebt, maakt mij als ouder heel onzeker.
Ik denk dat er op de vorige school een heleboel ouders hun mening klaar hadden over mijn kind, zal ik maar zeggen. (En dat doet eigenlijk best pijn)

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 16:47 schreef Hupje het volgende:

[..]
Eens. Ik post ook hier in dit topic weinig inhoudelijks over onze situatie, omdat ik dan toch altijd weer denk, wat zal een ander hier van denken?
Meedenken met anderen doe ik dan wel weer graag, ook om anderen te helpen of te behoeden voor dingen waar wij tegenaan gelopen zijn.

Het verdedigen naar de buitenwereld als je niet een 'volgens het ideaalbeeld schoolslim' kind hebt, maakt mij als ouder heel onzeker.
Ik denk dat er op de vorige school een heleboel ouders hun mening klaar hadden over mijn kind, zal ik maar zeggen. (En dat doet eigenlijk best pijn)

Maar in dit topic moet dat toch prima kunnen? Of bedoel je op dit forum in z'n algemeen?

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 16:53 schreef MaJo het volgende:

[..]
Maar in dit topic moet dat toch prima kunnen? Of bedoel je op dit forum in z'n algemeen?

Nou, zelfs in dit topic heb ik dat dus in bepaalde mate. Ook hier heb ik nog nooit precies beschreven hoe de situatie bij ons is. Toch ergens bang voor een oordeel (+ dat het dan toch ergens op internet staat natuurlijk).

quote:

Op vrijdag 14 maart 2025 16:59 schreef Hupje het volgende:

[..]
Nou, zelfs in dit topic heb ik dat dus in bepaalde mate. Ook hier heb ik nog nooit precies beschreven hoe de situatie bij ons is. Toch ergens bang voor een oordeel (+ dat het dan toch ergens op internet staat natuurlijk).

Vooral dat laatste. Wij hebben een heel pittige tijd met de jongste. Irl daarover praten is lastig (leg maar eens uit dat je kind sociaal compleet vastloopt omdat hij ook sociaal voorloopt ), maar hier over de situatie schrijven voelt vanwege de openbaarheid niet oké.

Ik log voor het eerst in maanden speciaal in om te zeggen dat ik hier lees voor alle herkenning. Dus mocht er een initiatief zijn voor een groepje buiten fok om en iemand herkent mijn naam nog dan houd ik me aanbevolen.
En dan ook nog liever Signal dan WA... .