2025 PDC World Darts Championship #2 DRT ON TOUR

Welkom in ons midden. Welkom in dit huis. Nu je eindelijk weer hier bent. Welkom, jongen. Welkom thuis.

Op zondag 15 december is het weer tijd. Tijd voor de hoogmis. Tijd voor het wereldkampioenschap darts. Na 95 wedstrijden puur genot weten we op vrijdag 3 januari wie Luke Humphries gaat opvolgen. De kans is niet klein dat het een Luke gaat zijn. Maar er zijn genoeg andere kanshebbers die een gooi (snapt u hem) kunnen doen naar de Sid Waddell-trofee.

Vorig jaar:


Zoals gezegd zijn de twee grootste favorieten de finalisten van het afgelopen WK. Luke Humphries en Luke Littler zijn niet alleen de twee meest constante darters van het afgelopen jaar, zij zijn ook in staat op elk moment de buitenboordmotor aan te zetten op standje onbespeelbaar.

Daarachter komen we terecht bij twee oudgedienden: Gary Anderson en Michael van Gerwen. Bij Gary Anderson heeft zich het afgelopen jaar iets vreemds voorgedaan. De Schot is veranderd van iemand die zijn beste spel bewaarde voor de grote podiums naar een vloergod. Op de afgelopen Grand Slam of Darts was hij echter dicht bij de titel en Anderson valt dan ook nooit uit te vlakken voor een WK. Datzelfde geldt voor onze eigen Michael van Gerwen. Het is allemaal heel wisselvallig bij de groene sloopkogel, maar dat het een paar wedstrijden achter elkaar draait valt natuurlijk niet uit te sluiten.

Rob Cross, Michael Smith en Gerwyn Price, hoe moeten we die inschatten? Het is allemaal vlees noch vis dit jaar en in het geval van Price kun je zelfs spreken over een dramatisch jaar. Rop Cross is dan weer heel solide dit jaar, maar de grote klapper ontbreekt. Godstalent Michael Smith heeft dan weer moeite met het halen van zijn topniveau sinds hij, na zijn wereldtitel in 2023, een ander setje pijltjes aangemeten kreeg.

Dan komen we bij een zuiderbuur. Niet Dimitri van den Bergh. Want die zit in een behoorlijke dip, vooral mentaal gezien. Hij weet het voor een draaiende camera nog redelijk te verbloemen, maar ook daar is inmiddels een duidelijk verval waar te nemen. Ook niet Kim Huybrechts. Kim is wel weer een beetje opgekrabbeld na een lastig begin van het seizoen, maar zijn niveau is normaalgesproken onvoldoende om ver te komen. Nee, voor een diepe run moet Belgi� het waarschijnlijk hebben van Mike De Decker. Had je dit een paar maanden terug gezegd dan had er een kwartier later een busje voor de deur gestaan om je in een dwangbuis af te voeren. Maar in oktober won hij de World Grand Prix en op de Grand Slam was hij een fluitist verwijderd van het uitschakelen van de latere winnaar, Luke Littler.

Kunnen WIJ daar dan niets tegenover zetten? Ja en nee. Ja, want Gian van Veen, Wessel Nijman, Dirk van Duijvenbode en Jermaine Wattimena hebben allemaal op een bepaalde manier indruk gemaakt dit jaar. Van Veen en Nijman leggen vrij consistent een hoog niveau op de mat, Aubergenius haalt na een moeilijke periode met blessureleed weer een goed niveau en een halve finale op de Players Championship Finals en Wattimena heeft zich gedurende het jaar ontwikkeld tot een vaste waarde in de subtop. Maar tegenover deze ja staat ook een nee. Want alle vier (en zeker Van Veen, Nijman en Wattimena) weten vaak niet door te drukken als de druk en de camera's er vol op gericht staan. Maar voor alles is een eerste keer en als alles een keer samenkomt kan er zeker wat moois gebeuren. En Danny Noppert, die heb je ook nog. Noppie.

De andere Nederlanders vallen meer in de categorie outsiders. Wesley Plaisier en Richard Veenstra zijn leuke gasten die je de wereld gunt. Niels Zonneveld, Kevin Doets en Chris 'countryman' Landman, die hebben we ook nog. Onder het kopje International Qualifiers vinden we Christian Kist, Alexander Merkx en Noa-Lynn van Leuven terug.

Wie hebben we dan nog in de aanbieding? Bunting, Dobey, Aspinall, Dobey, Ross Smith, Rock, Chisnall, Clayton. Het kan. Maar het kan ook niet. Om wat specifieker te zijn: Bunting weet in de eerste rondes van een toernooi vaak indruk te maken, maar kan hij het weer een keer doorzetten? Chris 'Hollywood' Dobey vindt van zichzelf dat hij weinig geluk heeft gehad op het podium. Maar denk jij dat het pech is? Hupjesworp Aspinall heeft dit jaar een gedwongen pauze gehad, en sinds zijn terugkeer is het allemaal nog net niet. Ross Smith kan een hoog niveau aantikken, maar wanneer hij daarmee op de proppen komt valt niet te voorspellen. En hij kan heel goed boos doen en boos kijken. Josh Rock maakte een stormachtige entree op het circuit en hij werd bij zijn debuut zo'n beetje het pad toegedicht dat Luke Littler nu aan het bewandelen is. Dat komt er voorlopig niet uit. Chisnall en Clayton zijn op het moment een beetje met zichzelf in gevecht, laten we kijken met welk niveau zij op de proppen komen.

James Wade, dat is nou typisch James Wade. Alleen is dat tegen het huidige scorende geweld waarschijnlijk niet voldoende om voor de prijzen mee te doen.

Peter Wrght verdient ook wel een eigen alinea. Zijn de vele pijlenwissels hem toch teveel geworden? Zijn het de gezondheidsproblemen die er toch teveel aan geworden zijn? Is het de leeftijd die toch zijn tol gaat eisen? Is hij kapot gespeeld door de Premier League? Of heeft hij ergens in een kluis een magisch setje liggen en weet hij zich toch weer op te richten?

Dan komt er nu iets waar ik heel erg tegenop zie. Een paar zinnen wijden aan Richie Edhouse. Wat moet je daar nou toch over zeggen. Het is een vervelend soort onkruid. Een onkruid dat niet alleen niet vergaat, maar ook ineens op alle mogelijke plekken opduikt. En je weet nu al dat madhouse je persoonlijke favoriet gaat uitschakelen met een onmogelijk niveau om daarna als een patatje af te druipen tegen een Joe Cullen. Een Joe Cullen trouwens, die is niet bezig aan zijn beste jaar. Maar daarvan weet je dat die zich een paar rondes door gaat glibberen tegen niet opdagende tegenstanders, om daarna zelf niet op te komen dagen. Helaas ook dit jaar weer ingredi�nt van het WK. Om de zelfkastijding te vervolledigen benoem ik hier ook maar meteen Mickey Mansell, die opeens besloten heeft niemand een plezier te doen met een opleving.

Moet we nog meer benoemen? Nou ja, laat ik Ryan Searle noemen. Welke Ryan Searle er op komt dagen weet je nooit, maar je weet wel dat hij een hoog niveau aan kan tikken, ook voor een draaiende camera. Dat laatste is nog wel eens moeilijk voor Damon Heta, maar toch moet je hem altijd weer een vermelding geven. Meneer Sherrock, oftewel Cameron Menzies, heeft dit jaar een aardige sprong gemaakt in niveau. Echter wil er nog wel eens kortsluiting ontstaan in zijn hoofd. Gabriel Clemens, Ricardo Pietreczko, Martin Schindler (en Florian Hempel, Kai Gotthardt en Niko Springer, een ware Duitse invasie!). Je zou het niet meteen verwachten, maar Clemens heeft laten zien wat er mogelijk is voor een outsider. Scott Williams, Connor Scutt, Ryan Joyce, Daryl Gurney, Andrew Gilding en Martin Lukeman zijn nog wat heren die het op een begenadigde dat iedereen moeilijk kunnen maken.

Afsluiten doen we met Ray. Ray, oh Ray. Kun je jezelf weer een keer helemaal oppompen voor een ouderwetse WK-belevenis? Doe het. Voor jezelf. Voor Mason. Voor ons.

Is uw favoriet niet aan bod gekomen of heeft u een andere mening, laat het vooral weten. Enfin, alle ingredi�nten zijn weer aanwezig een drie weken durende topshow. Komt dat zien.

Bracket:



Spelletjes:
Voorspelspel: volgt
Nostradamus: volgt
Bingo: DRT / DRT Bingo
Pick'em: volgt

TV:
Voor de dartsliefhebber is Viaplay een must. Viaplay tv zal weliswaar het een en ander uit gaan zenden, maar voor HET WK is dat natuurlijk niet voldoende. Bovendien wil je de hoogstaande analyses van analist Jerry en co. natuurlijk niet missen. Is schraalhans keukenmeester? Dan is VTM wellicht een optie.

Herhalingsgevaar: GROOT

quote:

Op woensdag 4 december 2024 01:13 schreef wimderon het volgende:
[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Ach Berrie.

Allemaal alweer gedeletet uiteraard.

Hopelijk krijgt hij weer een dubbele darteritus. Met zijn schele broertje erbij.

quote:

Tom Egbers gaat in het nieuwe programma Toms Sportverhalen op zoek naar de mooiste sportverhalen van Engeland. In deze start bezoekt hij het stadion van voetbalclub Everton en gaat hij naar de geboortegrond van dartsensatie Luke Littler.

Voor de meeste mensen gaat sport om het eindresultaat, maar niet voor Tom Egbers. “Voor mij gaat het om de menselijke verhalen die erachter schuilgaan”, zo vertelt hij bij de NOS. In het nieuwe Toms Sportverhalen gaat hij op zoek naar die menselijke verhalen achter de uitslagen. Omdat volgens Tom de romantiek rondom de sport nergens zo groot is als in Engeland steekt hij de Noordzee over.

Liverpool
In de eerste aflevering is Egbers in Liverpool. Daar bezoekt hij Goodison Park, het in 1892 gebouwde stadion van voetbalclub Everton. Hij spreekt buurtbewoners over de geplande verhuizing naar het nieuwe Everton Stadium. Daarna gaat hij naar het plaatsje Runcorn, de geboortegrond van de zeventienjarige dartsensatie Luke Littler, de jongste WK-finalist ooit.