Ik Dacht Dat Ik Eroverheen Was

quote:

Op zaterdag 9 november 2024 21:37 schreef Ed1234 het volgende:
Het klinkt wel heftig hoe je het beschrijft in je post, dat verlangen naar liefde en naar genegenheid. Ik ken meerdere mensen (ja, ook vrouwen) die op hogere leeftijd ongewenst vrijgezel zijn. Ik heb een vriendin die ondertussen ook alweer 40 is en de liefde nog niet is tegen gekomen, zonder duidelijke reden. Zij heeft geen afwijkend uiterlijk, rare persoonlijkheid of wat dan ook.

Ik ken ook mensen die juist wel een afwijkend uiterlijk hebben, qua persoonlijkheid wat rafeltjes en toch succes in de liefde. Je uiterlijk zegt op dat vlak niet zoveel.

Mijn advies zou zijn om eens om tafel te gaan met een serieus relatiebureau. Eentje die echt met jou meedenkt en die een aantal dates voor je kan regelen. Een tinderprofiel of iets in die trant zou ik je dan weer niet aanraden, ik denk dat je wat meer begeleiding nodig hebt.

Het is goed bedoeld, maar ik denk dat het voor mij eigenlijk wel duidelijk is wat het probleem is. Ik heb alleen maar zelden nog van die zwakke momenten. Natuurlijk blijf ik altijd wel een beetje verlangen naar liefde en genegenheid, dat hoort er gewoon bij maar ik kan er steeds beter mee omgaan. Het is niet meer zoals toen ik 20 of 30 jaar was want mentaal gaat het een stuk beter en kan ik het beter accepteren. Er zullen altijd wel die momenten blijven, maar dat is iets wat ik moet accepteren en waar ik mee om moet gaan.

Ik ben nu veel meer tevreden met mijn eigen gezelschap en eigenlijk ben ik best blij om alleen te zijn. Maar als ik eerlijk ben weet ik niet helemaal hoe ik ermee om moet gaan als ik ooit op mijn sterfbed ligg, wetend dat ik mijn hele leven alleen ben gebleven. Het voelt soms alsof er iets mis met me is alsof ik abnormaal ben omdat het me niet is gelukt wat zoveel anderen wel hebben. Maar ik probeer die gevoelens te accepteren, ook al zijn ze moeilijk.

Ik ben misschien wel een beetje een undatable, en dat weet ik ook. De kans dat ik afgewezen word op uiterlijk ligt waarschijnlijk dichtbij de 100%. Maar dat is oké, ik heb geleerd dat dat niet het einde van de wereld is. Ik ben niet op zoek naar begeleiding of datingbureaus omdat ik weet dat het voor mij geen simpele oplossing is. Het is prima zo zoals het is maar soms voel ik me nog wel onzeker over hoe het allemaal gaat eindigen.

quote:

Op woensdag 20 november 2024 11:13 schreef greysbones het volgende:
ik lees hier enkel een herhaling van zetten
waarbij TS geen enkel advies wil lezen en vooral zijn eigen misère wil herhalen

Ik waardeer de moeite die mensen nemen om te reageren maar dit zijn niet de adviezen waar ik naar op zoek ben. Ik heb me er al bij neergelegd dat mijn situatie waarschijnlijk niet gaat veranderen, en ik hoop vooral dat er iemand is van mijn leeftijd of ouder die iets soortgelijks meemaakt en zijn/haar ervaring wil delen. Dat zou mij meer helpen dan algemene opmerkingen.

quote:

Op vrijdag 15 november 2024 11:38 schreef FrequentieHouder het volgende:
Ik weet niet of je nog leest TO maar je kunt ook kontakt met een vrouw zoeken via een chat of website gericht op je interesses. Dan kan je praten over je interesses en kan het gesprek vanzelf andere kanten opgaan.
Punt is dat je kontakt maakt zonder dat je elkaar ziet en op die manier kan gaan chatten.
Genoeg vrouwen die verliefd zijn geworden op de man achter de chat en ze het uiterlijk niet zoveel kunnen schelen want ze hebben je innerlijk leren kennen 🦋

In het begin werkt het inderdaad goed om contact te leggen zonder dat uiterlijk een rol speelt. Maar naarmate de tijd vordert willen de meeste vrouwen toch weten hoe ik eruitzie. Op dat punt merk ik vaak dat het alsnog lastig wordt omdat uiterlijk voor veel mensen toch belangrijk blijft.
Zo had ik bijvoorbeeld vier jaar lang contact met een vrouw, iemand met ontzettend veel geduld. Door een fysieke afwijking aan mijn gezicht word ik als undatable gezien. Dat neem ik niemand kwalijk maar het maakt wel dat ik heb besloten mijn energie niet langer te steken in iets dat steeds weer op niks uitloopt. Dan blijf ik liever alleen, hoe moeilijk dat soms ook is.

quote:

Op donderdag 14 november 2024 23:36 schreef britneycheers het volgende:
Er zijn veel Westerse mannen die naar Zuid-Amerika of Azië reizen om een vrouw te ontmoeten. Ze voelen zich daar wel begeerd door de vrouwen. Oké je betaald misschien wel voor alles maar die kans is er ook met een Europese vrouw.

Ik denk dat je te hoge eisen stelt en de “ware liefde vinden” romantiseert. Ik heb het idee dat je op een soort sprookje wacht. Dat mensen om je heen relaties hebben zegt niks over hoe gelukkig ze zijn. Vergelijk jezelf niet met andere mensen.

Het is lastig voor mij om dat zelf in te schatten omdat ik nooit echt een normaal vriendschappelijk contact met een vrouw heb gehad. Daardoor voelt het voor mij alsof zelfs dat al onbereikbaar is, laat staan iets wat verder gaat dan vriendschap. Ik vergelijk mezelf inderdaad wel eens met anderen, vooral omdat het lijkt alsof zij makkelijker zulke contacten opbouwen. Maar ik weet ook dat geluk in relaties niet altijd zichtbaar is aan de buitenkant.
Wat betreft je opmerking over het reizen naar Azië of zuid Amerika voor een vrouw ik sla die optie bewust over omdat ik alleen op Westerse vrouwen val, dat is gewoon mijn voorkeur.

Soms is het gewoon moeilijk om te zien hoe mijn beste vriend iemand die ik mijn hele leven al kende, zo'n ander leven heeft dan ik. We deden alles samen vanaf begin jaren 90 wat was de wereld toen nog mooi zonder social media en mobiele telefoons. We speelden games, voetbalden, reden op onze brommers, zaten samen op de basisschool en het atheneum. Het contact verwaterde toen hij vertrok naar de Universiteit van Groningen. Groot verschil ja, hij had geen enkele moeite om vriendinnen te krijgen, terwijl ik altijd onzichtbaar was voor vrouwen. Toch ben ik op zijn bruiloft geweest en laatst werd hij vader. Ik ben blij voor hem, maar ik moet eerlijk zeggen dat het me ook pijn doet wetend dat ik mijn hele leven al stilsta. Het doet iets met me om te zien hoe anderen vooruitgaan, terwijl ik het gevoel heb dat ik nergens kom.
Het is moeilijk om het niet te merken maar ik word anders behandeld omdat ik er slechter uitzie. Of het nu op sociaal gebied is of in relaties ik heb vaak het gevoel dat mensen mij minder serieus nemen of zelfs negeren, simpelweg door mijn uiterlijk. Het voelt alsof mijn waarde niet gezien wordt omdat die alleen bepaald lijkt te worden door hoe ik eruit zie. Het doet pijn vooral als je merkt dat anderen die misschien niet eens zo veel meer te bieden hebben wel voorrang krijgen.

quote:

Op donderdag 21 november 2024 01:10 schreef kun_bbongal het volgende:
wat nou als die niet bestaan omdat ze wel luisteren naar advies van anderen?

Ik probeer wel eens verhalen te zoeken van mensen die zich in dezelfde situatie bevinden als ik mensen die over de 40 zijn en altijd alleen zijn gebleven maar ik kan ze nooit vinden. Het voelt alsof ik de enige ben die dit doormaakt en dat maakt het nog moeilijker om ermee om te gaan. Ik zou graag willen weten hoe anderen die in hetzelfde schuitje zitten ermee omgaan maar het lijkt alsof het niet veel besproken word of zoals jij zegt, zou ik dan echt de enige zijn?