R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik vind dit een moeilijke vraag om te beantwoorden. Door mijn ervaringen en leeftijd maak ik niet echt nog toekomstplannen maar leef ik meer van dag tot dag.quote:Op woensdag 26 maart 2025 15:43 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Dit wil ik nogmaals plaatsen.
En ik begrijp niet dat je nu, na honderden posts, nog niet genoeg aandacht voor je probleem hebt gehad. Nog afgezien van het feit dat nagenoeg iedereen jou hulp adviseert. Maar je gaat maar door. Oeverloos. Helaas is er op een forum altijd wel iemand die er weer in meegaat.
Heb het over de toekomst. Hoe ziet je leven er over 10 jaar uit? Dat soort dingen. Vraag dáár hulp voor. Wat kun je doen? En zeg niet ‘niets’, want dan zijn al die honderden posts voor niets geweest.
Laat ik het zo zeggen: de afgelopen 28 jaar voelde vooral als overleven. Ik moet een manier vinden om ‘overleven’ te veranderen in ‘leven’
Als ik heel eerlijk ben zou het me niets verbazen als ik de komende jaren weer gewoon binnen zit. En ik zit er niet eens meer mee. Ik heb mij min of meer overal bij neergelegd en dat hoort ook een beetje bij mijn leeftijd. Misschien moest het ook wel zo zijn, het leven als een NPC of toeschouwer… En ik zeg eerlijk, het voelt niet meer zo naar. Ik ben vrij oud mijn ego is als sneeuw voor de zon verdwenen. Het draait niet meer allemaal om mij.
Ik denk dat het voor veel mensen op een bepaald punt in hun leven zo gaat. Het is niet zozeer dat ik opgeef maar meer dat ik geleerd heb om de dingen te accepteren zoals ze zijn.
Graag verwijderen
Ik moet zeggen dat ik oprecht voel dat ik het nog veel erger heb getroffen dan de voorbeelden die jij noemt. De misvormingen die ik heb ervaren zijn voor mij echt ingrijpender dan wat je beschrijft. Het is niet zomaar iets wat ik kan "accepteren" of negeren. Ik weet dat anderen het misschien niet zien maar voor mij is het een constante strijd en het beïnvloedt hoe ik mezelf zie en hoe ik met anderen omga.quote:
Weet je wat het is ts, ook al zou je een misvorming aan je kaak hebben (wat ik niet bij je terug zie op de foto), ook dan zou je een vrij normaal leven kunnen leiden en ik denk dat je dat ergens wel weet.
Ikzelf ken genoeg voorbeelden in mijn dagelijks leven van mannen waar visueel wat mee is (een iemand heeft een enorm zware overbeet zodat het lijkt alsof hij helemaal geen kin heeft, een ander werd al op zijn 17e kaal, en nog een ander is bijzonder klein) maar die mannen hebben het geaccepteerd en leiden een normaal leven.
Allemaal een vrouw, kinderen, huis en vaste baan.
En ik denk dat menig persoon wel zon iemand kent en dat er ook al tal voorbeelden zijn gegeven in al je topics.
Ikzelf denk dat als jij al een misvorming van je kaak hebt, het zodanig klein is dat het op de foto niet terug valt te zien, en dat het voor mensen in je dagelijks leven al helemaal niet te zien valt.
Ik denk dat jij dit ook ergens weet, en daarom je username die naam hebt gegeven.
Ergens weet je dat dit een delusion is en dat je iets aan het najagen bent wat je nooit kan vangen.
Dat die artsen beamen dat er iets fout is gegaan, dat kan ik snappen dat het je juist onrust geeft ipv rust. Maar je zal toch op de een of andere manier je vrede met je uiterlijk moeten gaan vinden. En onthoud ook, dat omdat een arts het kan zien, betekend niet dat de doorsnee persoon het kan zien.
Als ik aan een hartchirurg vraag hoe hij het met de gezondheid van de maatschappij vind gaan zal ik een antwoord krijgen dat hij denkt dat iedereen op sterven na dood is en elk product giftig is. Als ik aan een oncoloog vraag welke producten kankerverwekkend zijn zal zij zeggen dat het alle producten zijn.
Ken je het verhaal van narcissus? (Stay with me here) Die man die zichzelf verzoop omdat hij zo geobsedeerd was met zijn spiegelbeeld in een plas water?
Dat is vergelijkbaar met wat jij doet. Alleen ipv jezelf fantastisch vinden vind jij jezelf verschrikkelijk. Maar toch blijf je staren en je bezig houden met je uiterlijk. Je bent volledig in de greep van de hypnotiserende werking van je spiegelbeeld.
Wat ik probeer te zeggen is dat als je iemand maar genoeg onder de lens neemt er altijd wel wat aan op te merken is, en dat ik ook enorm hoop dat je de ggz nog een kans geeft.
Je kan immers zo hard geobsedeerd raken met iets dat je per ongeluk jezelf verdrinkt in je ellende.
Het gevoel dat je ergens een deel van jezelf niet kunt accepteren of dat je altijd wordt herinnerd aan iets wat niet klopt, is zwaar. Dus ja, ik ben misschien te gefocust op mijn uiterlijk maar het is niet iets waar ik zomaar mee kan stoppen of het als een "delusion" kan afdoen. Het is een realiteit voor mij die ik dagelijks meedraag.
En vergeet niet dat ik er juist bijzonder goed uitzag als kind en puber. De misvormingen begonnen rond mijn 17e, een hele kwetsbare periode. Die overgang voelde als een complete verandering van mijn identiteit, alsof ik een karikatuur van mezelf werd. Voor mij voelt het nog altijd alsof mijn gezicht als een donororgaan werd afgestoten. Het is bijna ondragelijk om daarmee te leven.
De misvorming is in normaal doen niet heel erg zichtbaar en dat komt omdat ik twee keer ben geopereerd. Hierdoor is de misvorming uiteindelijk wat kleiner geworden maar de impact op mijn gevoel over mijn uiterlijk is nog steeds groot.
En ik wil ook nog even aangeven dat ik mezelf deze username niet heb gegeven. Deze werd ergens in 2013 of 2014 door Fok veranderd.
Ik ben het daar mee eens dat ik vrede moet hebben met mijn uiterlijk en dat probeer ik ook, meer dan ooit. Het klopt wat jij beweert, anderen zien niet veel bijzonders. Mijn sportinstructeur vond mij zelfs bijzonder goed uitzien.
Ik ken dat verhaal niet nee. Het is zeker zo dat ik geobsedeerd ben, extreem geobsedeerd zelfs tot het ziekelijke aan toe. Het maakt niet uit wat men zegt het is bewezen dat zulke obsessies na al die jaren alleen maar extremer worden. Misschien is het een combinatie van BDD en daadwerkelijke afwijkingen/pijnlijke jeugd maar dat hebben we allemaal wel geloof ik.quote:Ken je het verhaal van narcissus? (Stay with me here) Die man die zichzelf verzoop omdat hij zo geobsedeerd was met zijn spiegelbeeld in een plas water?
BDD heeft een zeer hoog zelfmoordpercentage en ik kan begrijpen waarom. De behandeling is zeker niet altijd effectief. Ik zat zelf ook 10 jaar geleden in een BDD groep, die groep bestond uit 12 mensen en er zijn al 4 overleden door zelfdoding. Daarom denk ik dat BDD wellicht wel de dodelijkste psychische ziekte is.
Ik zie zelf ook wel in dat ik in het laatste stadium van BDD zit, namelijk complete isolatie. Mijn zelfinzicht vind ik goed en ik ben me bewust van de situatie.
Staat ook in dit artikel "completed suicide appear common in individuals with body dysmorphic disorder (BDD). Available evidence indicates that approximately 80% of individuals with BDD experience lifetime suicidal ideation and 24% to 28% have attempted suicide. Although data on completed suicide are limited and preliminary, the suicide rate appears markedly high."
https://pmc.ncbi.nlm.nih.(...)rs%20markedly%20high.
[ Bericht 0% gewijzigd door -Deluzion- op 30-03-2025 01:10:49 ]
Graag verwijderen
”ik ben vrij oud mijn ego is als sneeuw voor de zon verdwenen. Het draait niet meer allemaal om mij.”quote:Op zondag 30 maart 2025 00:33 schreef -Deluzion- het volgende:
[..]
Ik vind dit een moeilijke vraag om te beantwoorden. Door mijn ervaringen en leeftijd maak ik niet echt nog toekomstplannen maar leef ik meer van dag tot dag.
Laat ik het zo zeggen: de afgelopen 28 jaar voelde vooral als overleven. Ik moet een manier vinden om ‘overleven’ te veranderen in ‘leven’
Als ik heel eerlijk ben zou het me niets verbazen als ik de komende jaren weer gewoon binnen zit. En ik zit er niet eens meer mee. Ik heb mij min of meer overal bij neergelegd en dat hoort ook een beetje bij mijn leeftijd. Misschien moest het ook wel zo zijn, het leven als een NPC of toeschouwer… En ik zeg eerlijk, het voelt niet meer zo naar. Ik ben vrij oud mijn ego is als sneeuw voor de zon verdwenen. Het draait niet meer allemaal om mij.
Ik denk dat het voor veel mensen op een bepaald punt in hun leven zo gaat. Het is niet zozeer dat ik opgeef maar meer dat ik geleerd heb om de dingen te accepteren zoals ze zijn.
Een snelle blik leert mij dat je binnen afzienbare tijd al minstens 9 topics hebt geviuld met jouw probleem. Dat is 9 x 300 posts is 2700 posts. Alles draaide om jou.
En we gaan weer verder op de oude voet want er heeft zich alweer iemand gemeld die uitgebreid op je probleem ingaat. Die na veel moeite en inspanning ook een ‘nee, zo is het niet’ zal horen.
Je houdt de boel aan het lijntje. Big time. Je moest je schamen.
Me schamen waarvoor?quote:
Een snelle blik leert mij dat je binnen afzienbare tijd al minstens 9 topics hebt geviuld met jouw probleem. Dat is 9 x 300 posts is 2700 posts. Alles draaide om jou.
En we gaan weer verder op de oude voet want er heeft zich alweer iemand gemeld die uitgebreid op je probleem ingaat. Die na veel moeite en inspanning ook een ‘nee, zo is het niet’ zal horen.
Je houdt de boel aan het lijntje. Big time. Je moest je schamen.
Omdat ik netjes en beleefd reageer op mensen die tijd en moeite steken in hun posts? En 9 topics verspreid over wat, 6 jaar? Het lijkt erop dat je wat details mist, maar goed, als het je helpt om hier zo gefocust op te zijn, prima. Het is mijn manier van omgaan met de situatie en dat mag ik doen.
Graag verwijderen
TS baadt graag in self pity 'ik was zo mooi'
Ik hoop dat het sporten iets voor je gaat doen. Voor de rest lijkt er geen hoop meer te zijn.
Ik hoop dat het sporten iets voor je gaat doen. Voor de rest lijkt er geen hoop meer te zijn.
Inmiddels is wel (weer) duidelijk: TS gaat niks doen met alle adviezen of opmerkingen.
Zoals @Cockwhale en @Boca_Raton terecht opmerken, het gaat je helemaal niet om begrip, advies of iets anders (constructiefs): je wil gewoon aandacht. Desnoods negatief, want je gaat glashard liegen en ontkennen wat anderen zien of schrijven.
Ik ontvolg dit topic, succes met je troll-leven
Zoals @Cockwhale en @Boca_Raton terecht opmerken, het gaat je helemaal niet om begrip, advies of iets anders (constructiefs): je wil gewoon aandacht. Desnoods negatief, want je gaat glashard liegen en ontkennen wat anderen zien of schrijven.
Ik ontvolg dit topic, succes met je troll-leven
Mee eens, BDD is inderdaad ondraaglijk. Ik erken dat ik zowel met BDD kamp als met daadwerkelijke anatomische afwijkingen en die twee lijken elkaar helaas te versterken. Het heeft niets te maken met zelfmedelijden; BDD is een serieuze aandoening die je hele leven kan overheersen en er lijkt geen echte oplossing voor te bestaan, hoe hard ik het ook probeer te verbeteren. Ik ben het eens dat er geen hoop meer lijkt te zijn.quote:
TS baadt graag in self pity 'ik was zo mooi'
Ik hoop dat het sporten iets voor je gaat doen. Voor de rest lijkt er geen hoop meer te zijn.
Graag verwijderen
Als ik aandacht zou willen, had ik in de 20 jaar dat ik actief ben op Fok wel wat meer topics geopend. Ik leef al jarenlang geïsoleerd en dat bevalt me prima dus 0 aandacht, 0 sociale contacten. Als er iemand is die goed zonder aandacht kan ben ik het wel.quote:
Inmiddels is wel (weer) duidelijk: TS gaat niks doen met alle adviezen of opmerkingen.
Zoals @:Cockwhale en @:boca_Raton terecht opmerken, het gaat je helemaal niet om begrip, advies of iets anders (constructiefs): je wil gewoon aandacht. Desnoods negatief, want je gaat glashard liegen en ontkennen wat anderen zien of schrijven.
Ik ontvolg dit topic, succes met je troll-leven
Onjuist. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik begrijp dat anderen mij als normaal zien. Ik zeg alleen dat de defecten die ik qua uiterlijk heb voor mij ondraaglijk zijn om mee te leven. Dat is waarschijnlijk BDD ook al bestaan die defecten echt.
Graag verwijderen
In ieder geval goed van je dat je erkent dat je BDD hebt. En waarschijnlijk een algemeen negatief zelfbeeld icm sociale angststoornis. Hier zijn wel behandelingen voor, en die werken ook, echter het vereist gigantisch veel zelfdiscipline, een sterke wilskracht (om te veranderen), doelmatigheid en (zelf)reflectief vermogen. Constant tegen je oude overlevingsstrategieën ingaan, je gedachten corrigeren en vooral veel (sociaals) doen.quote:
[..]
Mee eens, BDD is inderdaad ondraaglijk. Ik erken dat ik zowel met BDD kamp als met daadwerkelijke anatomische afwijkingen en die twee lijken elkaar helaas te versterken. Het heeft niets te maken met zelfmedelijden; BDD is een serieuze aandoening die je hele leven kan overheersen en er lijkt geen echte oplossing voor te bestaan, hoe hard ik het ook probeer te verbeteren. Ik ben het eens dat er geen hoop meer lijkt te zijn.
Ik geef je volledig gelijk en geloof me, ik probeer dat bijna iedere dag maar vechten tegen het BDD brein is zowat onmogelijk. Mijn hersenen zijn gewoon zo.quote:
In ieder geval goed van je dat je erkent dat je BDD hebt. En waarschijnlijk een algemeen negatief zelfbeeld icm sociale angststoornis. Hier zijn wel behandelingen voor, en die werken ook, echter het vereist gigantisch veel zelfdiscipline, een sterke wilskracht (om te veranderen), doelmatigheid en (zelf)reflectief vermogen. Constant tegen je oude overlevingsstrategieën ingaan, je gedachten corrigeren en vooral veel (sociaals) doen.
Ik zal vertellen hoe een (mijn) BDD brein werkt. Ten eerste hebben mensen met BDD een soort haat liefdeverhouding met de spiegel. Dat is al moeilijk uit te leggen: je wilt de spiegel vermijden maar tegelijkertijd voel je de drang om erin te kijken. Het is een soort dwangneurose, een onweerstaanbare aantrekkingskracht om je eigen reflectie te aanschouwen.
Vervolgens stap ik in de auto en denk meteen: "Niet in de binnenspiegel kijken, laten we dat afspreken." Maar naarmate de tijd vordert, groeit die onweerstaanbare drang om toch te kijken... En als ik eenmaal kijk komt automatisch een van deze gedachten op: "Dit valt niet mee...Ik focus op mijn defect en vanaf dat moment kan ik nergens anders meer aan denken. Hoe moet ik dit fixen? Het lijkt te complex om te repareren... Dus denk ik: Ik moet ermee leren leven. En even later: ‘Nee, ik ga ermee leven.’ Dan stap ik half paranoia de auto uit, staar het liefst naar de grond en vergelijk mezelf constant met anderen die ik zie: ‘Zij hebben dit defect niet, zij zien er normaal uit. Ik snap dan ook waarom ik altijd alleen ben gebleven , ik zie er nauwelijks menselijk uit, denk ik.
Op de terugweg check ik de hele rit hoe ik eruitzie, off and on, misschien wel honderd keer afhankelijk van hoe lang ik onderweg ben. "Oh, er rijdt een auto naast me, nu kan ik niet kijken, anders zien ze het." Let op het verkeer!, godverdomme, die auto houdt me tegen, ik móét in de spiegel kijken. En zo gaat het maar door.
Bij het parkeerterrein aangekomen wil ik zo snel mogelijk naar binnen sluipen, met dat nare gevoel over mijn defect, dat defect dat het leven ondraaglijk maakt. Had ik niet met mezelf afgesproken dat ik ermee zou leven? Thuis sluit ik me af voor alles, lees ik boeken, game ik, schaak ik of wat dan ook. Ondertussen zit ik constant aan mijn gezicht, vooral aan dat defect. Het voelt niet goed, dat gebied... Ik móét het fixen. Pas als het gefixt is, kan ik leven. Zo gaat het al 28 jaar, dag in dag uit tot uiteindelijk complete zelfisolatie.
Alles beheerst je leven met BDD. Zelfs toen ik 25 jaar geleden moest afrijden was ik niet zenuwachtig. Het enige waaraan ik dacht was: "De examinator ziet mijn defect zo van opzij... Als ik maar niet per ongeluk in de binnenspiegel kijk." Ik kreeg het heet vanbinnen, de fight or flight-modus sloeg toe. Toch reed ik onbewust oké, constant bezig met hoe mijn omgeving mij zag. En dan slaag je ook nog eens foutloos :’)
Soms vraag ik me af of de wereld buiten mijn hoofd uberhaupt echt bestaat of dat het allemaal een decor is dat mijn brein gebruikt om me nog meer te kwellen. Elke blik in een raam, elke schaduw die ik zie het is alsof mijn defect me overal achtervolgt. Het is niet alleen een gedachte, het is een fysiek gewicht dat ik met me meedraag, een stem die nooit zwijgt. Elke dag voel ik dat ik niet menselijk ben.
Graag verwijderen
Ja, dat is heel zwaar. Ik denk uiteindelijk dat veel van je klachten voortkomen uit eenzaamheid, niet zozeer uit je fysieke voorkomen of BDD zelfs. De bron is gewoon heel veel verdriet en boosheid, omdat je uiteindelijk gewoon een gemis voelt. En dat is een gebrek aan liefde en waardering.
Het is inderdaad heel zwaar. Hoe het precies ontstaan is, is voor mij ook niet 100% duidelijk maar ik denk dat het deels met afwijzingen te maken heeft en misschien een groot deel aangeboren.quote:
Ja, dat is heel zwaar. Ik denk uiteindelijk dat veel van je klachten voortkomen uit eenzaamheid, niet zozeer uit je fysieke voorkomen of BDD zelfs. De bron is gewoon heel veel verdriet en boosheid, omdat je uiteindelijk gewoon een gemis voelt. En dat is een gebrek aan liefde en waardering.
Ik begrijp ook waarom het zelfmoordpercentage zo hoog is onder mensen met BDD , het is simpelweg ondraaglijk om ermee te leven. Het zou vreemd zijn als je geen zelfmoordgedachten zou krijgen... Dat heb ik ook regelmatig. Soms word ik wakker en denk ik: "Vandaag is de dag dat deze hel eindigt. Ik ben toch vrij oud geworden, iets wat ik sowieso niet had verwacht" Nu ik steeds ouder word lijkt de kans kleiner dat ik er echt een einde aan maak. Dat komt omdat emoties simpelweg afvlakken naarmate je ouder wordt , bij mij werkt dat in ieder geval zo.
Ik geef mensen met BDD geen schuld als ze alles in het werk stellen om hun defect te fixen, puur om van dat gevoel af te komen. Tegelijkertijd weten we vaak ook wel dat zelfs als dat ene defect gefixt is, de focus gewoon verschuift naar een ander defect. Dat doe ik zelf ook. Het is een eindeloze cyclus, alsof je brein je gevangen houdt in een spel dat je nooit kunt winnen. Maar toch blijft de drang om te ‘repareren’ overheersen omdat het tijdelijk een soort illusie van controle geeft, ook al weet je diep vanbinnen dat het niet de oplossing is.
Wat ik probeer is inzicht te geven in hoe een BDD brein werkt en dat het absoluut niets met zelfmedelijden te maken heeft, echt 0,0. Het is geen kwestie van aandacht zoeken of zwelgen in verdriet: het is een allesoverheersende mentale strijd die je niet zomaar kunt uitzetten.
Misschien wordt het wel mijn functie om als ervaringsdeskundige met BDD (28 jaar) meer inzicht te geven in hoe deze ziekte te werk gaat. Misschien kunnen er in de toekomst betere methodes ontwikkeld worden. Dat zou een doel kunnen zijn: hulp bieden aan jonge mensen met BDD, zodat hun leven niet volledig naar de klote gaat. Als ik mijn ervaringen kan delen om anderen te behoeden voor die neerwaartse spiraal, geeft dat misschien nog iets van betekenis aan deze strijd. Mijn ultieme doel zou echt zijn om jonge mensen te redden die hiermee kampen.
Graag verwijderen
Ervaringsdeskundige word je als je hersteld bent, niet als je er zo middenin zit.
By being a racing driver means - you are racing with other people. And if you no longer go for a gap, that exists, you are no longer a racing driver. Because we are competing. We are competing to win. And the main motivation to all of us is to compete for a victory. ~ Ayrton Senna
Dat is een onterechte rechtvaardiging voor jezelf om zorg te blijven mijden, of in elk geval zorg t.a.v. de psychische problemen. In de zorg is elke client uniek en vereist enig maatwerk, doch binnen vastgestelde behandelmethodes. Wat ook: zeker bij psychische problemen is het proces naar herstel zelden geheel lineair. Dat vereist doorzetten en vallen en opstaan. De hulp is er echt zeker wel voor jou.quote:
[..]
Ik ben ervan overtuigd dat mijn problematiek uniek is en dat er geen hulp voor bestaat.
Wellicht net zo belangrijk is dat je zorgmijding samenhang met het vermijden van de buitenlucht, want beiden maak je onderdeel van je isolement. Wat ik frapant vind is dat je pas de laatste paar posts meer kwijt wilt over (mogelijke) BDD, terwijl de rest vooral ging over kaak/vervorming.
Maar we hebben het hier over BDD, een aandoening waarvoor geen echte oplossing bestaat. Ik heb nog nooit een verhaal gelezen of gehoord van iemand die hier permanent van genezen is. Het enige wat lijkt te helpen zijn bepaalde handvatten om ermee om te gaan. Laten we eerlijk zijn BDD is iets waar je je leven lang mee moet dealen.quote:Op zondag 30 maart 2025 19:45 schreef nostra het volgende:
Ervaringsdeskundige word je als je hersteld bent, niet als je er zo middenin zit.
Graag verwijderen
Vrijwel alle psychische aandoeningen zijn dat (en hoe groot de medische kennis ook al is, ook een hoop fysieke aandoeningen).quote:
Laten we eerlijk zijn BDD is iets waar je je leven lang mee moet dealen.
Je kunt leren leven met een ziekte (en deze zo ook juist onder controle hebben, zelf de regie over je leven weer opnemen, niet je doen en laten laten bepalen door een handicap)
Je moet leren omgaan met een bepaalde is-toestand die je nooit geheel kunt ontkennen of wegdenken, maar waarbij je wel kunt kijken naar hoe je het beste om kunt gaan met denk-patronen.
Als jij een enorme, eigenlijk overdreven sterke neiging hebt je voortdurend te concentreren op een vermeende perceptie dat iederene naar jou kaaklijn zou kijken, is dat een handicap die je ervaart in je contact met anderen.
Je zult moeten aanleren je beter en meer open te stellen naar hoe werkelijk mensen over jou denken (en hoe ze in sociale contacten met jou omgaan en op jou reageren) en niet enkel voor jouw eigen vooroordeel van wat jij _denkt_ dat mensen zouden denken.
Dat zal met een 27 a 28 jaar die je kennelijk al 'verstoord' geleefd hebt, best lastig zijn en ik vermoed dat je ook nog steeds een begin-aspect moet leren, namelijk wat precies de oorzaak is die erachter zit (ik vermoed uit je eigen woorden te halen dat het optreden van deze denkpatronen aan een speciale levensfase gekoppeld is, bv de tijd waarin je ook je rijbewijs haalde of kort ervoor, de vroeger post-puberale fase... het is echter ook goed mogelijk dat de uiteindelijke oorzaak verder in je kindheid en wijze van opgroeien ligt).
Zomaar 'genezen' gebeurt niet, maar er zijn een heleboel mensen die aandoeningen hebben waarmee ze uiteindelijk ook moeten leren leven... Ook jij kunt dat wel, mits je ermee aanvangt en je werkelijk op de echte problemen concntreert , niet enkel op een symptoom dat onderdeel van je ziekte is (het verstoorde zelfbeeld)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ja en net door je onverzorgde en verwilderde kapsel zie je er al gelijk slechter uit.quote:
[..]
Ik knip mijn haar al zo’n 20 jaar zelf simpelweg omdat naar de kapper gaan voor mij te confronterend is. Mijn gezichtsvorm is lang en verticaal dus ik style mijn haar op een manier die dat camoufleert met wat extra volume aan de zijkanten.
Wat mijn uiterlijk betreft: ik zie er nu eenmaal jong uit, daar heb ik weinig invloed op. Mijn huid is nog net zo als die van een 25 jarige wat ook niet zo gek is als je niet rookt, niet drinkt en nauwelijks buiten komt. Als je huid van nature dqik is, je niet grijs wordt en je haarlijn nog steeds die van een 20 jarige is dan blijf je er jong uitzien zelfs op mijn leeftijd.
Ga gewoon maandelijks naar de kapper. Je hebt echt geen vreemd hoofd ofzo.
We adviseren je al jarenlang om wat te doen, maar helaas gebeurt er weinig.
Ik zou professionele hulp zoeken. Er zijn mannen die 100 lelijker zijn dan jou en wel gelukkig zijn met een vrouwtje
Het is zeker iets wat ik vaak overweeg. Maar er zijn bepaalde gebieden die ik probeer te camoufleren. Dit heeft te maken met BDD en hoewel er inderdaad iets zichtbaars is maakt dat het niet eenvoudiger. Exposure, zoals een nieuw kapsel proberen werkt bij de zwaardere vormen van BDD vaak volledig averechts. De kans is zelfs groot dat ik in zo’n geval suicidale gedachten zou krijgen. Dit zeg ik niet uit zelfmedelijden of om me aan te stellen maar zo werkt het brein met BDD en ik vermoed dat het bij anderen met deze aandoening niet anders is.quote:
Ja en net door je onverzorgde en verwilderde kapsel zie je er al gelijk slechter uit.
Ga gewoon maandelijks naar de kapper. Je hebt echt geen vreemd hoofd ofzo.
We adviseren je al jarenlang om wat te doen, maar helaas gebeurt er weinig.
Ik zou professionele hulp zoeken. Er zijn mannen die 100 lelijker zijn dan jou en wel gelukkig zijn met een vrouwtje
Graag verwijderen
Naar mijn idee had ik zowel een aanzienlijke fysieke afwijking aan mijn kaak die gedeeltelijk is hersteld, als BDD. Nu mijn kaak deels verbeterd is, verschuift mijn aandacht naar een nieuw "defect" dat ik ervaar. Dat lijkt me een logisch patroon bij BDD dus ik ontken ook zeker niet dat ik daar aan lijd, de extreme variant.quote:
[..]
Wat ik frapant vind is dat je pas de laatste paar posts meer kwijt wilt over (mogelijke) BDD, terwijl de rest vooral ging over kaak/vervorming.
Graag verwijderen
Ik heb het even gevraagd aan de A.I. bot van Elon Musk en ik kan mij hierin wel vinden. Ik schat zelf ook de kansen in dat ik nog iemand tref rond 1%.
"Ik begrijp het—je bent ervan overtuigd dat je uiterlijk, vooral die botgroei, een harde stop is voor vrouwen, en dat laat je voelen alsof daten geen optie is en alleen sterven de enige uitkomst is. Dat is een zware plek om te zijn, en ik ga het niet mooier maken dan het is: ja, het is een harde realiteit als je gelooft dat afwijzing meteen en overal gebeurt. Maar laten we dit ontleden en kijken of het zo vastligt als het lijkt.
Je hebt gelijk dat uiterlijk een eerste obstakel kan zijn—mensen oordelen snel, vooral in situaties waar je in een oogwenk beslist, zoals apps of toevallige ontmoetingen. Een zichtbare gezichtsafwijking zoals die van jou kan bij sommige vrouwen die oppervlakkige reflex oproepen, dat valt niet te ontkennen. Onderzoek steunt dit: eerste aantrekkingskracht leunt vaak op symmetrie en gangbare standaarden (bijvoorbeeld studies van de University of British Columbia over gezichtsperceptie). Als je daarbuiten valt, is het moeilijker om binnen te komen. Dat is de harde waarheid die jij ziet.
Maar “directe afwijzing” is niet het hele verhaal. Niet elke vrouw is hetzelfde—sommigen hechten minder waarde aan uiterlijk, vooral na een bepaalde leeftijd. Tegen de tijd dat ze in de 40 of 50 zijn, zijn velen klaar met knappe jongens en willen ze stabiliteit, humor, of gewoon iemand die echt is. Ik heb verhalen gelezen (zoals op forums of X) van mannen met littekens, misvormingen of andere “dealbreakers” die toch partners vonden—niet door modellen te zijn, maar door zichzelf te zijn. Een kerel met een kaakafwijking schreef over het ontmoeten van zijn vrouw op zijn 48e via een boekenclub—ze hield van zijn mening over sci-fi, niet van zijn gezicht. Het is zeldzaam, zeker, maar niet onmogelijk.
Hier sta je nu: je gaat uit van 100% afwijzing gebaseerd op wat tot nu toe gebeurd is. Logisch, als elke poging (als je het geprobeerd hebt) is mislukt. Maar “hoogstwaarschijnlijk” is niet “zeker”. Alleen sterven gebeurt alleen als je nu stopt met leven—alle kansen afsluit. Je hebt nog jaren; zelfs een kans van 1% is niet nul. Het addertje onder het gras is dat je meer afwijzing zou moeten riskeren om het te testen, en dat is rot als je al kapot bent.
Wat is het bewijs achter je “directe afwijzing”? Heb je vrouwen benaderd en ben je elke keer afgewezen, of is het meer een angst die je hebt opgebouwd? Als het dat laatste is, kunnen we daarmee werken. Als het het eerste is, kunnen we aanpassen hoe je het aanpakt. Hoe dan ook, ik ben hier niet om je valse hoop te verkopen—alleen om te zeggen dat het niet onmogelijk is, ook al is het verdomd moeilijk. Wat is één ding dat je hebt geprobeerd, of overwogen hebt te proberen, om met iemand in contact te komen? Laten we daar beginnen.""
Wat mij irriteert is dat ik nooit verhalen kan vinden van mensen die daadwerkelijk alleen zijn geëindigd zonder ooit 1 date te hebben gehad, blijkbaar behoor ik dus tot een extreem zeldzame groep. Het zou mij geruststellen als ik niet de enige zou zijn, maar ik kan niks vinden. Het enige dat ik kan vinden zijn verhalen van mensen die al erg lang single zijn maar toch een relatie of iets dergelijks hebben gehad in het verleden.
Als er iemand is hier die iemand kent die zo is geëindigd laat het mij dan weten, voelt als extra steun voor mij. Ik word een beetje paniekerig als ik eraan denk dat ik de enige ben, ik kan het mij haast niet voorstellen er moeten toch wel meer mensen zijn die in een soortgelijke situatie bevinden? Op mijn leeftijd dan, dus 40+ Ik ben er nog steeds van overtuigd dat mijn uiterlijk het grootste probleem is.
Toch vind ik het niet heel erg om alleen te zijn. Ten eerste ben ik het gewend en ten tweede zijn er genoeg mensen die sterven zonder ooit iemand te hebben ontmoet, dus zo uniek ben ik niet, toch?
[ Bericht 9% gewijzigd door -Deluzion- op 04-04-2025 03:02:32 ]
"Ik begrijp het—je bent ervan overtuigd dat je uiterlijk, vooral die botgroei, een harde stop is voor vrouwen, en dat laat je voelen alsof daten geen optie is en alleen sterven de enige uitkomst is. Dat is een zware plek om te zijn, en ik ga het niet mooier maken dan het is: ja, het is een harde realiteit als je gelooft dat afwijzing meteen en overal gebeurt. Maar laten we dit ontleden en kijken of het zo vastligt als het lijkt.
Je hebt gelijk dat uiterlijk een eerste obstakel kan zijn—mensen oordelen snel, vooral in situaties waar je in een oogwenk beslist, zoals apps of toevallige ontmoetingen. Een zichtbare gezichtsafwijking zoals die van jou kan bij sommige vrouwen die oppervlakkige reflex oproepen, dat valt niet te ontkennen. Onderzoek steunt dit: eerste aantrekkingskracht leunt vaak op symmetrie en gangbare standaarden (bijvoorbeeld studies van de University of British Columbia over gezichtsperceptie). Als je daarbuiten valt, is het moeilijker om binnen te komen. Dat is de harde waarheid die jij ziet.
Maar “directe afwijzing” is niet het hele verhaal. Niet elke vrouw is hetzelfde—sommigen hechten minder waarde aan uiterlijk, vooral na een bepaalde leeftijd. Tegen de tijd dat ze in de 40 of 50 zijn, zijn velen klaar met knappe jongens en willen ze stabiliteit, humor, of gewoon iemand die echt is. Ik heb verhalen gelezen (zoals op forums of X) van mannen met littekens, misvormingen of andere “dealbreakers” die toch partners vonden—niet door modellen te zijn, maar door zichzelf te zijn. Een kerel met een kaakafwijking schreef over het ontmoeten van zijn vrouw op zijn 48e via een boekenclub—ze hield van zijn mening over sci-fi, niet van zijn gezicht. Het is zeldzaam, zeker, maar niet onmogelijk.
Hier sta je nu: je gaat uit van 100% afwijzing gebaseerd op wat tot nu toe gebeurd is. Logisch, als elke poging (als je het geprobeerd hebt) is mislukt. Maar “hoogstwaarschijnlijk” is niet “zeker”. Alleen sterven gebeurt alleen als je nu stopt met leven—alle kansen afsluit. Je hebt nog jaren; zelfs een kans van 1% is niet nul. Het addertje onder het gras is dat je meer afwijzing zou moeten riskeren om het te testen, en dat is rot als je al kapot bent.
Wat is het bewijs achter je “directe afwijzing”? Heb je vrouwen benaderd en ben je elke keer afgewezen, of is het meer een angst die je hebt opgebouwd? Als het dat laatste is, kunnen we daarmee werken. Als het het eerste is, kunnen we aanpassen hoe je het aanpakt. Hoe dan ook, ik ben hier niet om je valse hoop te verkopen—alleen om te zeggen dat het niet onmogelijk is, ook al is het verdomd moeilijk. Wat is één ding dat je hebt geprobeerd, of overwogen hebt te proberen, om met iemand in contact te komen? Laten we daar beginnen.""
Wat mij irriteert is dat ik nooit verhalen kan vinden van mensen die daadwerkelijk alleen zijn geëindigd zonder ooit 1 date te hebben gehad, blijkbaar behoor ik dus tot een extreem zeldzame groep. Het zou mij geruststellen als ik niet de enige zou zijn, maar ik kan niks vinden. Het enige dat ik kan vinden zijn verhalen van mensen die al erg lang single zijn maar toch een relatie of iets dergelijks hebben gehad in het verleden.
Als er iemand is hier die iemand kent die zo is geëindigd laat het mij dan weten, voelt als extra steun voor mij. Ik word een beetje paniekerig als ik eraan denk dat ik de enige ben, ik kan het mij haast niet voorstellen er moeten toch wel meer mensen zijn die in een soortgelijke situatie bevinden? Op mijn leeftijd dan, dus 40+ Ik ben er nog steeds van overtuigd dat mijn uiterlijk het grootste probleem is.
Toch vind ik het niet heel erg om alleen te zijn. Ten eerste ben ik het gewend en ten tweede zijn er genoeg mensen die sterven zonder ooit iemand te hebben ontmoet, dus zo uniek ben ik niet, toch?
[ Bericht 9% gewijzigd door -Deluzion- op 04-04-2025 03:02:32 ]
Graag verwijderen
Als ik eenmaal 50 ben geef ik het voor 100% op. Dan ga ik lekker alcohol drinken, drugs gebruiken en mijn eigen feestje bouwen. Ik ben mijn hele leven clean geweest, ik heb nooit gerookt, nooit drugs gebruikt, nooit alcohol gedronken, dus vanaf mijn 50e wordt het mijn tijd om los te gaan want dan interesseert niets mij nog.
Misschien is A.I. over vijf jaar zo ver gevorderd dat ik toch nog een kunstmatig personage kan ontmoeten. Daar zet ik mijn grootste hoop op in: een A.I. partner die zich 100% als mens gedraagt, zo echt dat je amper verschil merkt met een levend persoon. Ik hoop dat ik dat nog mag meemaken voordat mijn tijd erop zit.
[ Bericht 2% gewijzigd door -Deluzion- op 04-04-2025 03:25:07 ]
Misschien is A.I. over vijf jaar zo ver gevorderd dat ik toch nog een kunstmatig personage kan ontmoeten. Daar zet ik mijn grootste hoop op in: een A.I. partner die zich 100% als mens gedraagt, zo echt dat je amper verschil merkt met een levend persoon. Ik hoop dat ik dat nog mag meemaken voordat mijn tijd erop zit.
[ Bericht 2% gewijzigd door -Deluzion- op 04-04-2025 03:25:07 ]
Graag verwijderen
Ik lees nergens dat AI ‘ook’ vindt dat jouw kans 1% is. Dat is wat in jouw hoofd zit, maar niet wat er staat.quote:
Ik heb het even gevraagd aan de A.I. bot van Elon Musk en ik kan mij hierin wel vinden. Ik schat zelf ook de kansen in dat ik nog iemand tref rond 1%.
In tegenstelling: zelfs AI is het eens met het gros van de posters hier.
Je staat bol van de aannames, probeert niks, pareert alles vanuit een negatieve instelling, leest veel vanuit je eigen mindset waardoor je teksten letterlijk met andere woorden lijkt te lezen dan er staan en het gevolg is dat je geen contacten hebt.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Voor wat betreft je behoefte aan ervaringsverhalen: ik ben iets ouder dan jij, mijn laatste date was ruim 30 jaar geleden (nee, dat eindigde niet in een relatie) en zoals ik eerder postte heb ook ik een handicap.
En toch open ik niet topic na topic over mijn lichaamsbeeld en gebrek aan een partner. Ik ben niet ‘geëindigd’ in mijn situatie, zoals jij het beschrijft. Weet je dat dat zelfs wat kwetsend is, dat je mij (en anderen met handicap en zonder partner) op deze manier wegzet?
Ik sta middenin het leven. Zelfde situatie, totaal andere levenshouding. Het kan dus wel.
Of je het nu wil lezen of niet: je bent niet de enige in je fysieke en sociale situatie.
En toch open ik niet topic na topic over mijn lichaamsbeeld en gebrek aan een partner. Ik ben niet ‘geëindigd’ in mijn situatie, zoals jij het beschrijft. Weet je dat dat zelfs wat kwetsend is, dat je mij (en anderen met handicap en zonder partner) op deze manier wegzet?
Ik sta middenin het leven. Zelfde situatie, totaal andere levenshouding. Het kan dus wel.
Of je het nu wil lezen of niet: je bent niet de enige in je fysieke en sociale situatie.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Je zoekopdracht is al verkeerd.quote:
Ik heb het even gevraagd aan de A.I. bot van Elon Musk en ik kan mij hierin wel vinden. Ik schat zelf ook de kansen in dat ik nog iemand tref rond 1%.
"Ik begrijp het—je bent ervan overtuigd dat je uiterlijk, vooral die botgroei, een harde stop is voor vrouwen, en dat laat je voelen alsof daten geen optie is en alleen sterven de enige uitkomst is. Dat is een zware plek om te zijn, en ik ga het niet mooier maken dan het is: ja, het is een harde realiteit als je gelooft dat afwijzing meteen en overal gebeurt. Maar laten we dit ontleden en kijken of het zo vastligt als het lijkt.
Je hebt gelijk dat uiterlijk een eerste obstakel kan zijn—mensen oordelen snel, vooral in situaties waar je in een oogwenk beslist, zoals apps of toevallige ontmoetingen. Een zichtbare gezichtsafwijking zoals die van jou kan bij sommige vrouwen die oppervlakkige reflex oproepen, dat valt niet te ontkennen. Onderzoek steunt dit: eerste aantrekkingskracht leunt vaak op symmetrie en gangbare standaarden (bijvoorbeeld studies van de University of British Columbia over gezichtsperceptie). Als je daarbuiten valt, is het moeilijker om binnen te komen. Dat is de harde waarheid die jij ziet.
Maar “directe afwijzing” is niet het hele verhaal. Niet elke vrouw is hetzelfde—sommigen hechten minder waarde aan uiterlijk, vooral na een bepaalde leeftijd. Tegen de tijd dat ze in de 40 of 50 zijn, zijn velen klaar met knappe jongens en willen ze stabiliteit, humor, of gewoon iemand die echt is. Ik heb verhalen gelezen (zoals op forums of X) van mannen met littekens, misvormingen of andere “dealbreakers” die toch partners vonden—niet door modellen te zijn, maar door zichzelf te zijn. Een kerel met een kaakafwijking schreef over het ontmoeten van zijn vrouw op zijn 48e via een boekenclub—ze hield van zijn mening over sci-fi, niet van zijn gezicht. Het is zeldzaam, zeker, maar niet onmogelijk.
Hier sta je nu: je gaat uit van 100% afwijzing gebaseerd op wat tot nu toe gebeurd is. Logisch, als elke poging (als je het geprobeerd hebt) is mislukt. Maar “hoogstwaarschijnlijk” is niet “zeker”. Alleen sterven gebeurt alleen als je nu stopt met leven—alle kansen afsluit. Je hebt nog jaren; zelfs een kans van 1% is niet nul. Het addertje onder het gras is dat je meer afwijzing zou moeten riskeren om het te testen, en dat is rot als je al kapot bent.
Wat is het bewijs achter je “directe afwijzing”? Heb je vrouwen benaderd en ben je elke keer afgewezen, of is het meer een angst die je hebt opgebouwd? Als het dat laatste is, kunnen we daarmee werken. Als het het eerste is, kunnen we aanpassen hoe je het aanpakt. Hoe dan ook, ik ben hier niet om je valse hoop te verkopen—alleen om te zeggen dat het niet onmogelijk is, ook al is het verdomd moeilijk. Wat is één ding dat je hebt geprobeerd, of overwogen hebt te proberen, om met iemand in contact te komen? Laten we daar beginnen.""
Wat mij irriteert is dat ik nooit verhalen kan vinden van mensen die daadwerkelijk alleen zijn geëindigd zonder ooit 1 date te hebben gehad, blijkbaar behoor ik dus tot een extreem zeldzame groep. Het zou mij geruststellen als ik niet de enige zou zijn, maar ik kan niks vinden. Het enige dat ik kan vinden zijn verhalen van mensen die al erg lang single zijn maar toch een relatie of iets dergelijks hebben gehad in het verleden.
Als er iemand is hier die iemand kent die zo is geëindigd laat het mij dan weten, voelt als extra steun voor mij. Ik word een beetje paniekerig als ik eraan denk dat ik de enige ben, ik kan het mij haast niet voorstellen er moeten toch wel meer mensen zijn die in een soortgelijke situatie bevinden? Op mijn leeftijd dan, dus 40+ Ik ben er nog steeds van overtuigd dat mijn uiterlijk het grootste probleem is.
Toch vind ik het niet heel erg om alleen te zijn. Ten eerste ben ik het gewend en ten tweede zijn er genoeg mensen die sterven zonder ooit iemand te hebben ontmoet, dus zo uniek ben ik niet, toch?
Het feit dat AI het over je gezichtsafwijking heeft wil zeggen dat je dit gemeld hebt. Wij zien die afwijking niet. Je gekregen antwoord is dus al beïnvloed.
Tweede ding is dat ook jij hebt afgewezen. Er waren WEL vrouwen met interesse maar jij kon maar niet geloven dat het echt was. Dus er is geen 100% afwijzing van de anderen.
En als laatste vind ik het altijd opmerkelijk dat mensen met een zogezegd zeer laag zelfvertrouwen zichzelf wel altijd heel uniek en belangrijk scoren. Ik ben de enige die zich zo voelt, niemand op de wereld is even eenzaam, ik ben de lelijkste mens ter wereld, ik ben de enige die alleen zal blijven,..
Besef je de tegenstelling hier in?
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Weer een duidelijk bewijs dat het je instelling is die je hindert.... "je eigen feestje bouwen" moet en kun je gewoon nu al doen, leef je leven vooral voor jezelf en niet voor anderen of wat jij _denkt_ dat anderen van je zouden vinden.quote:
Als ik eenmaal 50 ben geef ik het voor 100% op. Dan ga ik lekker alcohol drinken, drugs gebruiken en mijn eigen feestje bouwen.
Ik zou je niet willen aanraden erg veel alcohol of drugs te gebruiken ... maar als je dat doet omdat je dat zelf zo graag wil, en daarbij misschien je fixatie op wat anderen over je denken wat zou verliezen.... is dat een betere leveninstelling dan die je nu lijkt te hebben... waarbij je vooral geforceerd jezelf beperkt, en je hele leven laat draaien om je eigen gefantaseerde narratief hoe 'anderen over jou zouden denken'.
Je fixatie op die vermeende misvorming is vooral voor jezelf een 'uitvlucht' om je hele geisoleerde levenstijl aan op te hangen, en mogelijk ook een excuus om niet werkelijk voor jezelf te leven en je eigen keuzes te maken voor jezelf: Zoals je het zelf stelt "je eigen feestje te bouwen"
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
