R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In eerste instantie zit ik aan medicatie als tijdelijke oplossing te denken tot dat ik ergens onder behandeling ben,toen ik last had van stemmen in mijn hoofd hielp Methylfenidaat erg goed, het is beter bekend als Ritalin wat veel wordt gebruikt bij adhd patienten, de bijwerkingen vielen ook erg mee alleen dacht ik dat het nogal botste met mijn diabetes en ik ben verslavingsgevoelig, ik voelde me best happy met die medicatie, soms wat overmoedig zelfs
Ik vind het een goed idee dat je zoiets voorsteltquote:Op zaterdag 22 februari 2025 21:24 schreef Cupfighter het volgende:
In eerste instantie zit ik aan medicatie als tijdelijke oplossing te denken tot dat ik ergens onder behandeling ben,toen ik last had van stemmen in mijn hoofd hielp Methylfenidaat erg goed, het is beter bekend als Ritalin wat veel wordt gebruikt bij adhd patienten, de bijwerkingen vielen ook erg mee alleen dacht ik dat het nogal botste met mijn diabetes en ik ben verslavingsgevoelig, ik voelde me best happy met die medicatie, soms wat overmoedig zelfs
Ik heb er behoorlijk druk op moeten zetten maar als het goed is krijg ik morgen Methylfenidaat, hopelijk geeft het me meer rust zodat ik dagelijks beter kan functioneren tot ik ooit onder behandeling kom
Ik ben nu anderhalve dag aan de medicatie en ik merk best een groot verschil.
-het is een stuk rustiger in mijn hoofd wat me meer energie geeft omdat ik me veel minder hoef te concentreren op het tegenhouden van de aanvallen
-Melanie is nog wel aanwezig maar veel meer op de achtergrond
-ik ben emotioneel iets wisselvalliger maar wat duidelijk naar voren komt is dat ik vrolijker ben
-krijg meer zin om dingen te ondernemen
-heb vaker dorst
-het is een stuk rustiger in mijn hoofd wat me meer energie geeft omdat ik me veel minder hoef te concentreren op het tegenhouden van de aanvallen
-Melanie is nog wel aanwezig maar veel meer op de achtergrond
-ik ben emotioneel iets wisselvalliger maar wat duidelijk naar voren komt is dat ik vrolijker ben
-krijg meer zin om dingen te ondernemen
-heb vaker dorst
Goed nieuws en fijn dat het zo snel aanslaat!
When government - in pursuit of good intentions - tries to rearrange the economy, legislate morality, or help special interests, the cost come in inefficiency, lack of motivation, and loss of freedom. Government should be a referee, not an active player.
Friedman on Donahue
Friedman on Donahue
Van gemiddeld 5 aanvallen per dag naar 1 aanval in 3 dagen is een flinke vooruitgang
Ik heb meer energie en ben vrolijker en ben scherper, er is weer energie om dingen te ondernemen of aan andere dingen te denken.
Maandag heb ik het vervolggesprek met de psychiater over behandeling , ze hebben de gegevens van de vorige behandelaar binnen, gezien het vorige gesprek denk ik niet dat ze mij gaan behandelen maar het is nog even afwachten natuurlijk
Een vriendin van me zei, de medicatie die je nu hebt is misschien wel de oplossing voor je hele probleem
Ik heb meer energie en ben vrolijker en ben scherper, er is weer energie om dingen te ondernemen of aan andere dingen te denken.
Maandag heb ik het vervolggesprek met de psychiater over behandeling , ze hebben de gegevens van de vorige behandelaar binnen, gezien het vorige gesprek denk ik niet dat ze mij gaan behandelen maar het is nog even afwachten natuurlijk
Een vriendin van me zei, de medicatie die je nu hebt is misschien wel de oplossing voor je hele probleem
Ik had er niet meer op gerekend eigenlijk, dus het is een enorme meevaller dat ik volgende week met therapie mag beginnen
Waarschijnlijk moet de methylfenidaat er binnenkort weer af, de psychiater daar is er niet echt een voorstander bij mij ivm verslavingsgevoeligheid
Ik heb gezegd dat ik het er wel goed op doe, en me een stuk beter door voel, ze zei dat is bij bijna iedereen zo maar het is eigenlijk niet voor jou bedoeld omdat ik geen adhd heb
De medicatie word over 3 weken weer besproken met haar
Ik ben blij dat ik geholpen ga worden
Waarschijnlijk moet de methylfenidaat er binnenkort weer af, de psychiater daar is er niet echt een voorstander bij mij ivm verslavingsgevoeligheid
Ik heb gezegd dat ik het er wel goed op doe, en me een stuk beter door voel, ze zei dat is bij bijna iedereen zo maar het is eigenlijk niet voor jou bedoeld omdat ik geen adhd heb
De medicatie word over 3 weken weer besproken met haar
Ik ben blij dat ik geholpen ga worden
Eindelijk!
Het is nog niet aan de orde maar ik wil er al wel vast over nadenken en horen wat jullie er eventueel van vinden
Mijn medicatie
Ik merk dat ik het er best goed op doe los van de aanvallen die veel minder zijn geworden.
- meer energie
- scherper
- assertiever
- ondernemender
Nu zei de psychiater gisteren dat de medicatie niet zo goed past bij mijn verslavings gevoeligheid maar jaren geleden kreeg ik ze ook van de psychiater van de verslavingszorg
Ik heb geen adhd waar het oorspronkelijk voor bedoeld is
Los van wat de therapie doet zou ik ze best langer willen houden dan 3 weken( daarna wordt er verder gekeken)
Wat is verstandig?
Mijn medicatie
Ik merk dat ik het er best goed op doe los van de aanvallen die veel minder zijn geworden.
- meer energie
- scherper
- assertiever
- ondernemender
Nu zei de psychiater gisteren dat de medicatie niet zo goed past bij mijn verslavings gevoeligheid maar jaren geleden kreeg ik ze ook van de psychiater van de verslavingszorg
Ik heb geen adhd waar het oorspronkelijk voor bedoeld is
Los van wat de therapie doet zou ik ze best langer willen houden dan 3 weken( daarna wordt er verder gekeken)
Wat is verstandig?
Uiteindelijk wil je toch van die medicijnen af lijkt me, en met je verslavingsgevoeligheid kan ik wel begrijpen dat een psychiater dat liever eerder dan later doet.
Ik denk dat het het beste is om er neutraal in te gaan staan. Hang hoe het nu gaat ook niet helemaal op aan de medicijnen. Misschien komt een deel(tje) wel omdat je er naar uit keek, of alleen al het feit dat je nu gedeeltelijk gehoord bent.
En als je alles nu op gaat hangen aan de medicijnen, en focused om die langer te gebruiken, sluit je mogelijk de deur om andere manieren om van de aanvallen af te komen meer af, en dat wil je ook niet doen op dit moment denk ik.
Ik denk dat het het beste is om er neutraal in te gaan staan. Hang hoe het nu gaat ook niet helemaal op aan de medicijnen. Misschien komt een deel(tje) wel omdat je er naar uit keek, of alleen al het feit dat je nu gedeeltelijk gehoord bent.
En als je alles nu op gaat hangen aan de medicijnen, en focused om die langer te gebruiken, sluit je mogelijk de deur om andere manieren om van de aanvallen af te komen meer af, en dat wil je ook niet doen op dit moment denk ik.
N.a.v. alles wat je hier hebt verteld + dat die medicatie goed bij jou aanslaat - met name het feit dat jij je rustiger in jouw hoofd voelt - vind ik het waarschijnlijk dat jij wél ADD of ADHD hebt.quote:
Heeft die persoon daadwerkelijk tegen jou gezegd dat je geen ADHD hebt? Bij mij zat er namelijk ruim 10 jaar tussen het moment dat ik bij mezelf AD(H)D ging vermoeden en dat ik de diagnose kreeg. Binnen die 10 jaar had ik twee langdurige intensieve behandelingen voor persoonlijkheidsstoornissen gevolgd en daar kreeg ik ook stellig te horen dat ik geen ADD heb en dat ik moest ophouden daarover te piekeren (ivm de diagnose obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis die ik toen had). Ik nam dat uiteindelijk aan onder het mom van dat ik niet overal zelf controle over wilde hebben en het beter overliet aan professionele behandelaars die bevoegd zijn om dat soort diagnoses te stellen. Toen ik uiteindelijk de diagnose ADHD alsnog kreeg, werd ik daar behoorlijk labiel door. Ik wilde continu bevestiging hebben of ik echt ADHD had, want ik was bang dat ik het ADHD-onderzoek onbewust gemanipuleerd had om een label af te dwingen waardoor ik mezelf interessant zou gaan voelen om mijn gevoel van eigenwaarde op te krikken. Als ik mezelf leugens ga aanpraten, dan ga ik uiteindelijk hard op mijn bek. Bij PsyQ waar ik de diagnose had gekregen, vonden ze het maar raar dat ik elke keer bevestiging nodig had, dus zij bedachten toen dat ik waarschijnlijk naast ADHD ook autisme heb. Het gevolg was dat ik niet mocht deelnemen aan groepsvaardigheidstrainingen etc zolang er nog geen duidelijkheid was over mijn vermeende autisme. Ik moest buiten PsyQ om een ASS-onderzoek regelen. Toen ik uiteindelijk een ASS-onderzoek had ondergaan met een negatieve uitslag, was het alweer 2 jaar verder. Ik was emotioneel gesloopt. Bij mij hebben dit soort situaties ertoe bijgedragen dat ik nu nog zo met mezelf blijf worstelen, heel wantrouwig ben naar GGZ-instanties. Door die achterdocht die ik altijd heb, ben ik ook bang of ikzelf niet knettergek ben.
Ik heb er wel door leren begrijpen hoe belangrijk het is om op jezelf te kunnen vertrouwen. En ook hoe destructief het kan uitpakken als je elke keer bevestiging nodig hebt van anderen.
Uiteindelijk ken je jezelf het beste.
Ik ben jaren geleden getest op adhd en autisme, ik heb van beide trekjes maar niet genoeg om de diagnose te geven, borderline is langer geleden wel vastgesteld maar dat is in regressiequote:Op woensdag 5 maart 2025 07:17 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
N.a.v. alles wat je hier hebt verteld + dat die medicatie goed bij jou aanslaat - met name het feit dat jij je rustiger in jouw hoofd voelt - vind ik het waarschijnlijk dat jij wél ADD of ADHD hebt.
Heeft die persoon daadwerkelijk tegen jou gezegd dat je geen ADHD hebt? Bij mij zat er namelijk ruim 10 jaar tussen het moment dat ik bij mezelf AD(H)D ging vermoeden en dat ik de diagnose kreeg. Binnen die 10 jaar had ik twee langdurige intensieve behandelingen voor persoonlijkheidsstoornissen gevolgd en daar kreeg ik ook stellig te horen dat ik geen ADD heb en dat ik moest ophouden daarover te piekeren (ivm de diagnose obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis die ik toen had). Ik nam dat uiteindelijk aan onder het mom van dat ik niet overal zelf controle over wilde hebben en het beter overliet aan professionele behandelaars die bevoegd zijn om dat soort diagnoses te stellen. Toen ik uiteindelijk de diagnose ADHD alsnog kreeg, werd ik daar behoorlijk labiel door. Ik wilde continu bevestiging hebben of ik echt ADHD had, want ik was bang dat ik het ADHD-onderzoek onbewust gemanipuleerd had om een label af te dwingen waardoor ik mezelf interessant zou gaan voelen om mijn gevoel van eigenwaarde op te krikken. Als ik mezelf leugens ga aanpraten, dan ga ik uiteindelijk hard op mijn bek. Bij PsyQ waar ik de diagnose had gekregen, vonden ze het maar raar dat ik elke keer bevestiging nodig had, dus zij bedachten toen dat ik waarschijnlijk naast ADHD ook autisme heb. Het gevolg was dat ik niet mocht deelnemen aan groepsvaardigheidstrainingen etc zolang er nog geen duidelijkheid was over mijn vermeende autisme. Ik moest buiten PsyQ om een ASS-onderzoek regelen. Toen ik uiteindelijk een ASS-onderzoek had ondergaan met een negatieve uitslag, was het alweer 2 jaar verder. Ik was emotioneel gesloopt. Bij mij hebben dit soort situaties ertoe bijgedragen dat ik nu nog zo met mezelf blijf worstelen, heel wantrouwig ben naar GGZ-instanties. Door die achterdocht die ik altijd heb, ben ik ook bang of ikzelf niet knettergek ben.
Ik heb er wel door leren begrijpen hoe belangrijk het is om op jezelf te kunnen vertrouwen. En ook hoe destructief het kan uitpakken als je elke keer bevestiging nodig hebt van anderen.
Uiteindelijk ken je jezelf het beste.
Wat vind je zelf?quote:
[..]
Ik ben jaren geleden getest op adhd en autisme, ik heb van beide trekjes maar niet genoeg om de diagnose te geven, borderline is langer geleden wel vastgesteld maar dat is in regressie
Mij had het destijds wel geholpen om de diagnose ADHD te krijgen, want dat was voor de verandering een label die meer matchte met hoe ik mezelf beleef ipv de labels die anderen mij opdrongen mbt het gedrag wat ze van mij zagen.
Uiteindelijk is het maar een label om mensen in hokjes te kunnen plaatsen. Ik liet mij in eerste instantie testen op ADHD omdat ik zo bleef vastlopen mbt structuur en routine in mijn leven aanbrengen. Ik functioneer altijd onder het niveau wat ik eigenlijk zou moeten hebben: ik kan wel heel goed bedenken hoe ik het moet aanpakken als ik een bepaalde opdracht wil uitvoeren of problemen wil oplossen. Maar het vervolgens ook uitvoeren, op één of andere manier mislukt dat altijd. Ik ben altijd met vanalles bezig, maar productief ben ik daarmee niet. Ik voel mij daarin net een ongeleid projectiel.
In de praktijk levert de diagnose ADHD mij alleen op dat ik medicatie kan slikken. In jouw geval zou je dus concerta kunnen gebruiken ipv bijvoorbeeld ritalin. Ritalin en concerta zijn beiden methylfenidaat, alleen dat laatste wordt met verlengde afgifte in jouw bloed afgegeven, waardoor je het niet meerdere keren per dag hoeft te slikken en ook qua rebound geen pieken en dalen ervaart. Vooral om die reden is ritalin gevaarlijker qua verslavingsgevoeligheid dan concerta.
ADHD-medicatie kan zoals ik het zie, ondersteuning bieden op dezelfde manier dat je paracetamol gebruikt, waardoor je pijn beter kan verdragen. De pijn is daarmee niet weg. Of je nou wel of geen medicatie slikt, het blijft hoe dan ook moeilijk om gedragspatronen te kunnen veranderen.
~~~~
Wat bedoel je met "borderline in regressie"? Interpreteer ik het goed als ik eruit afleid dat je nu meer emotioneel volwassen reageert op situaties dan vroeger?
Ik had overigens getwijfeld of het verstandig was om die eerdere reactie te posten, want ik wil je niet ontmoedigen.
Ik besloot het toch wel te doen. Niet om jou ADHD aan te praten, echter als het zo is dat je in het dagelijks leven toch teveel door aandachtsproblemen belemmerd wordt, is het voor behandelaars wel belangrijk om daar rekening mee te houden. Anders kan er miscommunicatie ontstaan mbt de problemen waar jij tegenaan loopt.
Ik besloot het toch wel te doen. Niet om jou ADHD aan te praten, echter als het zo is dat je in het dagelijks leven toch teveel door aandachtsproblemen belemmerd wordt, is het voor behandelaars wel belangrijk om daar rekening mee te houden. Anders kan er miscommunicatie ontstaan mbt de problemen waar jij tegenaan loopt.
Is prima, ik heb er geen probleem mee en vind het fijn dat je meedenktquote:
Ik had overigens getwijfeld of het verstandig was om die eerdere reactie te posten, want ik wil je niet ontmoedigen.
Ik besloot het toch wel te doen. Niet om jou ADHD aan te praten, echter als het zo is dat je in het dagelijks leven toch teveel door aandachtsproblemen belemmerd wordt, is het voor behandelaars wel belangrijk om daar rekening mee te houden. Anders kan er miscommunicatie ontstaan mbt de problemen waar jij tegenaan loopt.
Denk zelf dat ik geen adhd heb
Borderline in regressie betekend in mijn geval dat de scherpe randen er flink af zijn en dat ik het onder controle heb
Over de medicatie ben ik nog niet uit, hangt er ook enorm vanaf hoe de therapie aanslaat
Is dat misschien niet een deel van jouw probleem, dat je verwachtingen te hoog zijn? Ofwel vanuit jezelf, ofwel omdat je denkt te moeten voldoen aan de verwachtingen van anderen?quote:
[..]
... Ik functioneer altijd onder het niveau wat ik eigenlijk zou moeten hebben: ik kan wel heel goed bedenken hoe ik het moet aanpakken als ik een bepaalde opdracht wil uitvoeren of problemen wil oplossen. Maar het vervolgens ook uitvoeren, op één of andere manier mislukt dat altijd. Ik ben altijd met vanalles bezig, maar productief ben ik daarmee niet. Ik voel mij daarin net een ongeleid projectiel.
In de praktijk levert de diagnose ADHD mij alleen op dat ik medicatie kan slikken.
~~~~
Om iets van begin tot einde te volbrengen heb je veel skills nodig, missen er een of meerdere, dan lukt het niet. Dat is gewoon helemaal prima, accepteer dat en stel je verwachtingen bij, toch?
Om te beginnen gaat het nog steeds best goed, de medicatie geeft mij een goede boost, ik ben daar erg tevreden over maar hou mezelf goed in de gaten dat ik niet doorschiet want dat gevaar ligt wel op de loer.
Wat fijn is dat ik op een nette manier assertiever ben, ik durf mensen aan te spreken op dingen die ik niet als prettig ervaar.
Melanie is er nog wel maar is veel meer op de achtergrond, ik hoop met therapie te bereiken dat ze helemaal weg gaat, over de medicatie ben ik nog niet uit, ik ga daar nog wel over pratende de hulpverlening
Wat fijn is dat ik op een nette manier assertiever ben, ik durf mensen aan te spreken op dingen die ik niet als prettig ervaar.
Melanie is er nog wel maar is veel meer op de achtergrond, ik hoop met therapie te bereiken dat ze helemaal weg gaat, over de medicatie ben ik nog niet uit, ik ga daar nog wel over pratende de hulpverlening
Gisteren therapie gehad voor de eerste keer en vandaag een pittig gesprek gehad bij de inloop.
Naast de verwerking van het overlijden van Melanie zal ik ook mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen moeten opvijzelen, dat is duidelijk uit de triggers
Andere trigger is jonge dames met decolleté, ik vind het lastig uit te leggen hoe maar dan gaat er iets mis in mijn hoofd, vandaag is daar over gesproken in een individueel gesprek bij de inloop, diegene vind het projecteren als ik eerlijk zeg dat ik dat sexy en lekker vind, volgens haar maar ik dan van die persoon een object, gedeeltelijk vind ik dat wel kloppen maar ik praat ook gewoon met die dames over allerlei dingen.
Diegene die ik sprak vind de dissociatie op dit punt lastig en ze weten niet zo goed hoe hiermee om te gaan, hier wordt nog verder over gesproken hoe we dit kunnen handelen
Naast de verwerking van het overlijden van Melanie zal ik ook mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen moeten opvijzelen, dat is duidelijk uit de triggers
Andere trigger is jonge dames met decolleté, ik vind het lastig uit te leggen hoe maar dan gaat er iets mis in mijn hoofd, vandaag is daar over gesproken in een individueel gesprek bij de inloop, diegene vind het projecteren als ik eerlijk zeg dat ik dat sexy en lekker vind, volgens haar maar ik dan van die persoon een object, gedeeltelijk vind ik dat wel kloppen maar ik praat ook gewoon met die dames over allerlei dingen.
Diegene die ik sprak vind de dissociatie op dit punt lastig en ze weten niet zo goed hoe hiermee om te gaan, hier wordt nog verder over gesproken hoe we dit kunnen handelen
Dat lijkt me voor echt héél veel mannen sexy (en lekker).....quote:
Andere trigger is jonge dames met decolleté, ik vind het lastig uit te leggen hoe maar <knip> als ik eerlijk zeg dat ik dat sexy en lekker vind,
* Sally ziet een beetje het bekende "Hey, mijn ogen zitten hier boven"-gesprek voor zich, wat ze zelf ook wel nog wel eens ervaart... (?)quote:volgens haar maar ik dan van die persoon een object, gedeeltelijk vind ik dat wel kloppen maar ik praat ook gewoon met die dames over allerlei dingen.
Nee, gekheid. Gelukkig kan je wel een gewoon gesprek nog hebben met die vrouwen.
Hopelijk is er een manier waarop je dit kan aanpakken.quote:Diegene die ik sprak vind de dissociatie op dit punt lastig en ze weten niet zo goed hoe hiermee om te gaan, hier wordt nog verder over gesproken hoe we dit kunnen handelen
En.. is die trigger tot dissociatie dan idd dat decolleté? Of zijn het woorden, geluiden, muziek, geur... ?
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Het is gelukkig niet zo dat ik de hele tijd naar dat decolleté loop te staren want ik begrijp dat dat irritant is voor een vrouwquote:
[..]
Dat lijkt me voor echt héél veel mannen sexy (en lekker).....
[..]
* Sally ziet een beetje het bekende "Hey, mijn ogen zitten hier boven"-gesprek voor zich, wat ze zelf ook wel nog wel eens ervaart... (?)
Nee, gekheid. Gelukkig kan je wel een gewoon gesprek nog hebben met die vrouwen.
[..]
Hopelijk is er een manier waarop je dit kan aanpakken.
En.. is die trigger tot dissociatie dan idd dat decolleté? Of zijn het woorden, geluiden, muziek, geur... ?
De trigger is het decolleté, hoe ik dit moet aanpakken weet ik nog niet, ga daar wel over nadenken en overleggen met therapie
Dat is dan al stap 1?quote:
[..]
Het is gelukkig niet zo dat ik de hele tijd naar dat decolleté loop te staren want ik begrijp dat dat irritant is voor een vrouw
De trigger is het decolleté,
Ik hoop dat je had kan aanpakken, inderdaad.quote:hoe ik dit moet aanpakken weet ik nog niet, ga daar wel over nadenken en overleggen met therapie
Maar... ook als je alleen thuis was, gebeurde de dissociaties ook. Was of is daar ook nog een oorzaak voor/bij aan te wijzen?
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Decolleté is een van de triggers, de dissociaties thuis komen voort uit herinneringen of triggers van social media of op het forum, er zijn best veel triggers waarvan een gedeelte weg te werken is door aan mijn zelfvertrouwen te gaan werkenquote:
[..]
Dat is dan al stap 1?
[..]
Ik hoop dat je had kan aanpakken, inderdaad.
Maar... ook als je alleen thuis was, gebeurde de dissociaties ook. Was of is daar ook nog een oorzaak voor/bij aan te wijzen?
Het gaat best goed, , gisteren met een man en vrouw van rond mijn leeftijd ergens een hakje koffie gedronken dat was heel gezellig.
Dit soort dingen zijn belangrijk voor me, wat contacten maken en sociaal actief zijn en zelfs met leeftijdsgenoten in plaats van twintigers
Dit soort dingen zijn belangrijk voor me, wat contacten maken en sociaal actief zijn en zelfs met leeftijdsgenoten in plaats van twintigers
Gisteren een kleine test gedaan en geen medicatie ingenomen, nu ik hem vanmorgen heb ingenomen merk ik zeker wel een verschil
Even los gezien van de therapie ga ik voorzichtig denken dat ik deze medicatie nodig heb
Even los gezien van de therapie ga ik voorzichtig denken dat ik deze medicatie nodig heb
