Afgelopen december kreeg ik ineens last van "spontane" blauwe plekken. In hoeverre ze echt spontaan ontstonden, of door lichte stotingen die je alweer na tien seconden vergeten bent weet ik niet, maar ze werden in ieder geval abnormaal groot.
Huisarts gebeld, bloed afgenomen, waaruit een trombocytengehalte van 20 bleek. Dat is ernstig laag met een ondergrens van 150. 10 of lager en je wordt niet meer geopereerd. Ik had geen (bekende) last van infecties en al mijn andere bloedwaarden waren normaal, waardoor ernstige ziektes werden uitgesloten. Ik heb wel een historie van alcoholmisbruik, maar dat is al ruim een jaar in volledige remissie en een bloedplaatjestekort is juist een verschijnsel dat bij gebruik voorkomt. Arts besloot om na drie maanden te hertesten, kon "spontaan" gebeuren volgens hem.
Na drie maanden dus opnieuw geprikt, vrijdagmiddag om half vier. Om acht uur 's avonds een belletje van de laborant in het ziekenhuis dat er een alarmwaarde afging bij ze en of ik niet met spoed moest worden opgenomen. Geen idee, ik ben geen arts. Maandagochtend de labresultaten in mijn mail van mijn huisarts: waarde bleek gestegen naar 40 en begeleidende tekst: "ziet er goed uit, stijgt mooi!". Beetje confused door de verschillende manieren van aanslaan, maar oké. Wel nog even gebeld en hij zou de resultaten voor intercollegiale check tegen een internist aanhouden en die vond het ook goed om het zo te laten en later nog eens te polsen.
Enfin, maand geleden opnieuw getest, waarde nu op 60. Nu met begeleidende tekst: "misschien dat we hier toch wat mee moeten?". Prima, vertel dan wat. Hij weer naar een internist, geen reden tot aanvullende checks, lijn is stijgende en we hebben geen idee wat de oorzaak zou kunnen zijn (beenmerg maakt te weinig aan, milt breekt te snel af, infectie kan je wel uitsluiten, of je lichaam valt de bloedplaatjes zelf aan).
Ik heb verder totaal geen last, geen blauwe plekken meer, geen bloedneuzen, geen bloed in urine of ontlasting, niet moe, geen algehele malaise, bloed stolt alleen niet heel snel (maar ik heb geen referentie). Maar goed, nog steeds op minder dan de helft van de ondergrens lijkt me ook niet normaal, maar de artsen willen dus niet verder dan "tja, het stijgt, we weten het anders ook niet waar we naar moeten kijken en we zien het nog wel eens terug bij je medicijngebruik (escitalopram)" (andere arts kende dat juist niet als bijwerking).
Iemand anders ervaring hiermee? Op doorpushen, over een paar maanden nóg maar eens testen? Beetje lastig als de artsen ook niet verder komen als "is vervelend, maar we kunnen er niet veel mee".
When government - in pursuit of good intentions - tries to rearrange the economy, legislate morality, or help special interests, the cost come in inefficiency, lack of motivation, and loss of freedom. Government should be a referee, not an active player.
Hey, my girl, why don't you just let it flow?