Nepverhalen op LinkedIn #19 en we smeren nog meer hersenpoep uit op LI

quote:

Is dit het nou? Echt?


Ik neem een slok. Een slok uit mijn glas. Ik staar naar buiten. Al een tijd. Gedachten glijden voorbij. En toch, toch is het hoofd leeg. De energie op. En toch, toch moet je door. Voor jezelf en voor de kinderen. Stil zitten verbeterd niks.
Volgende week sta ik er weer. Te koken. Een groep in België. Maanden vooraf gereserveerd. Hoewel mijn gedachten elders zijn, is dit juist goed. Even uit de realiteit. Een andere groep om je heen. Genieten van verse ingrediënten. De lekkerste smaken. De geuren die je laten verlangen naar meer. Het is mijn passie. Het is mijn werk. Om vervolgens thuis te komen. Verwelkomt te worden door dat kleine ventje.

En dan denk ik. Wat is er nu echt belangrijk? Want als mijn hele zakelijke concept volledig instort. Wat als mijn auto wordt geraakt door een belachelijk grote steen en niks van over is. Wat als we het huis uit moeten en op straat verder moeten.
Dan hebben we altijd elkaar nog. Nu en altijd. Je kan investeren in een coach, in een studie, in jezelf. Investeren in je bedrijf of je huis. Het kan allemaal nuttig zijn. Absoluut.
Maar vergeet niet te investeren in de mensen om je heen. Je gezin. Je partner. Je kinderen. Dat is misschien wel de allerbeste investering die je kan doen in je leven. En, het is levenslang.
Je woont in een levend gerecht maar de mooiste ingrediënten die het gerecht doen laten kloppen ben jijzelf en de mensen om je heen.
Zij zijn het hart, zij maken het af.

Wees er zuinig op.

Fijne zondag.

Hij begint het zo van: is dit het nou? Dan beetje opscheppen over z’n auto, huis en andere materiële zaken. En daarna ja als we het kwijt zijn hebben we elkaar nog.

Weet zeker dat dit soort figuren elke cent tellen die ze hebben. En hartstikke materialistisch zijn

Wanneer is LinkedIn in vredesnaam in feesboek veranderd? Allemaal emotionele sentimentele dagboek verhalen

quote:

Op dinsdag 25 maart 2025 17:36 schreef Nagelslak het volgende:

[..]
Hij begint het zo van: is dit het nou? Dan beetje opscheppen over z’n auto, huis en andere materiële zaken. En daarna ja als we het kwijt zijn hebben we elkaar nog.

Weet zeker dat dit soort figuren elke cent tellen die ze hebben. En hartstikke materialistisch zijn

Je woont in een levend gerecht maar de mooiste ingrediënten die het gerecht doen laten kloppen ben jijzelf en de mensen om je heen.

quote:

Op dinsdag 25 maart 2025 17:44 schreef Evangelion het volgende:

[..]
Je woont in een levend gerecht maar de mooiste ingrediënten die het gerecht doen laten kloppen ben jijzelf en de mensen om je heen.

Ja Jezus waar halen ze die slechte one liners vandaan

Onlangs hoorde ik een verhaal dat zowel pijnlijk als alledaags is. Een witte man die de hulp van een doktersassistente weigerde omdat ze een hoofddoek droeg. Het klinkt als een incident, een uitzondering, een relikwie van een verleden dat we al lang zouden moeten hebben begraven. Maar het is geen uitzondering. Het is een patroon, een symptoom van iets wat we te lang hebben getolereerd en misschien zelfs genormaliseerd.

De man in kwestie — laten we hem voor het gemak Meneer De Wit noemen — liep de huisartsenpraktijk binnen, op zoek naar zorg, naar verlichting van zijn lichamelijke pijn. Maar zijn ongemak zat niet alleen in zijn stijve rug of pijnlijke pols. Het zat in zijn hoofd. Zijn onvermogen om een jonge vrouw met een hoofddoek te zien als een professional, iemand die hem oprecht wilde helpen.

Het zou lachwekkend zijn als het niet zo schrijnend was. Een man die zorg zoekt, maar deze weigert omdat de persoon die deze zorg aanbiedt niet past in zijn beperkte wereldbeeld. Alsof het dragen van een hoofddoek haar competentie of toewijding zou verminderen. Alsof haar geloofsovertuiging, die voor haar een bron van kracht en identiteit is, voor hem een obstakel zou moeten vormen.

Dit soort gedrag wordt vaak afgedaan als ‘onwetendheid’ of ‘ouderwetse denkbeelden’. Maar het is meer dan dat. Het is een keuze. Een weigering om mensen te zien als individuen in plaats van als symbolen van iets dat als ‘anders’ wordt bestempeld. Een gemakzuchtige manier om je eigen angst of vooroordeel te maskeren als ‘gezond verstand’.

De ironie hier is pijnlijk helder. Terwijl Meneer De Wit medische hulp zoekt, weigert hij de hulp die hem wordt aangeboden. Niet omdat deze niet beschikbaar is, niet omdat deze niet adequaat is, maar omdat de persoon die haar aanbiedt niet voldoet aan zijn persoonlijke, onredelijke maatstaven.

En hoe vaak gebeurt dit, niet alleen in huisartsenpraktijken, maar op scholen, in winkels, op de werkvloer? Hoeveel talenten worden genegeerd, hoeveel potentieel wordt verspild, simpelweg omdat iemand weigert voorbij zijn eigen bekrompenheid te kijken?

Als samenleving hebben we de verantwoordelijkheid om deze vooroordelen niet alleen te veroordelen, maar actief te bestrijden. Niet met holle woorden of symbolische gebaren, maar met duidelijke grenzen. Want als we mensen toestaan om anderen te verwerpen op basis van uiterlijk of religieuze uitingen, vertellen we hen impliciet dat hun haat gerechtvaardigd is.

Laten we niet vergeten dat een hoofddoek, net als een bril of een stethoscoop, niets zegt over de kwaliteit van de zorg die wordt geboden. Het zegt alleen iets over wie iemand is. En als we daar niet mee om kunnen gaan, zegt dat vooral iets over ons.

De vraag die we onszelf moeten stellen is niet of mensen zoals Meneer De Wit bestaan, want dat doen ze. De vraag is: hoe lang blijven we hen toestaan om onverdraagzaamheid ongestoord de kamer binnen te laten lopen?

quote:

The “AI Wheel”….

The wheel transformed human history, and AI is likely to do the same. Both are changing the way we live and work, with one notable difference: the pace of adoption.

The wheel took centuries to spread, slowly altering societies. AI, however, is reshaping our world instantly, transforming industries within months or even weeks.

Just as history shows, there will always be people determined to resist and slow down any new revolution.

hashtag#ai hashtag#genai hashtag#wheel

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oja al die gedocumenteerde wiel-haters uit de prehistorie

De keerzijde van de medaille. Het zat eraan te komen.

Afwezig. Veel te vaak en met allerlei redenen. Geen rekenboekje mee. Papa zegt dat mama het niet meegeeft. Mama zegt dat papa niet meewerkt. Te kleine gymschoenen. Overkomt ons allemaal wel eens. Maar dit is anders. Lijkbleek snoetje. Geen sport. Komt vrijwel niet buiten. Vreemde plekjes op haar lijf. Niet bij de lentewandeling waar alle kinderen zich zo op verheugen. Geen vriendjes en vriendinnetjes. Ze is bijzonder. De andere kinderen vinden amper aansluiting en begrijpen haar niet.

Vandaag is ze er weer niet. Haar moeder brengt haar in de grote pauze. Ze had slecht geslapen zei ze. Nee niet dochter; moeder zelf. Dus ze had even uitgeslapen. En dus gaat haar kindje van 7 dan niet naar school. Mijn collega is dit inmiddels gewend. Ze probeert geen oordeel te hebben. Ik luister en huiver van de vanzelfsprekendheid waarmee het gebracht wordt. En dit is niet de eerste keer. Ze klaagt over het ouderschap wat niet goed verdeeld is. Zij werkt, zegt ze. Hij niet. Ze doen maar wat. Ik wil iets zeggen, helpen, maar wat dan? Na ruim een jaar heb je alles ook wel gegoogled en uitgezocht. Ik hou mijn mond. Staar nietszeggend naar de grond. Niemand is een perfecte ouder. We doen allemaal maar wat. En gelukkig gaat dat meestal heel goed. Maar niet altijd. En helaas ook vaker dan we zouden vermoeden niet. De cijfers liegen er niet om.

Ze gaat zitten in de klas. Niemand vraagt waar ze was. De kinderen lijken het aan te voelen.

Mijn hart breekt. Het is zo oneerlijk verdeeld soms.

#hetvergetenkind #oneerlijk #jufworden

quote:

Op woensdag 2 april 2025 10:53 schreef Nagelslak het volgende:
De keerzijde van de medaille. Het zat eraan te komen.

Afwezig. Veel te vaak en met allerlei redenen. Geen rekenboekje mee. Papa zegt dat mama het niet meegeeft. Mama zegt dat papa niet meewerkt. Te kleine gymschoenen. Overkomt ons allemaal wel eens. Maar dit is anders. Lijkbleek snoetje. Geen sport. Komt vrijwel niet buiten. Vreemde plekjes op haar lijf. Niet bij de lentewandeling waar alle kinderen zich zo op verheugen. Geen vriendjes en vriendinnetjes. Ze is bijzonder. De andere kinderen vinden amper aansluiting en begrijpen haar niet.

Vandaag is ze er weer niet. Haar moeder brengt haar in de grote pauze. Ze had slecht geslapen zei ze. Nee niet dochter; moeder zelf. Dus ze had even uitgeslapen. En dus gaat haar kindje van 7 dan niet naar school. Mijn collega is dit inmiddels gewend. Ze probeert geen oordeel te hebben. Ik luister en huiver van de vanzelfsprekendheid waarmee het gebracht wordt. En dit is niet de eerste keer. Ze klaagt over het ouderschap wat niet goed verdeeld is. Zij werkt, zegt ze. Hij niet. Ze doen maar wat. Ik wil iets zeggen, helpen, maar wat dan? Na ruim een jaar heb je alles ook wel gegoogled en uitgezocht. Ik hou mijn mond. Staar nietszeggend naar de grond. Niemand is een perfecte ouder. We doen allemaal maar wat. En gelukkig gaat dat meestal heel goed. Maar niet altijd. En helaas ook vaker dan we zouden vermoeden niet. De cijfers liegen er niet om.

Ze gaat zitten in de klas. Niemand vraagt waar ze was. De kinderen lijken het aan te voelen.

Mijn hart breekt. Het is zo oneerlijk verdeeld soms.

#hetvergetenkind #oneerlijk #jufworden

wat een brei

quote:

Sunday morning. While most were still enjoying a slow start, our Finance team was already up and running at the AMS office steering a key milestone in the right direction.

As a leader, I never take it for granted when team members sacrifice their weekend rest. Sundays are sacred for a reason: to recharge, reflect and reset.

That’s why a small gesture — like bringing cake and sharing a quiet coffee moment — matters so much in my opinion. It’s a way to pause and honour the commitment and presence.

It’s the little things that matter the most.

Let's break a leg to all other colleagues/people out there doing their best and happy sunday!

quote:

Op maandag 7 april 2025 19:29 schreef Evangelion het volgende:

[..]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

quote:

As a leader, I

Muricans

Finance team ook echt
Ik was zelf financial, maar als er iets niet buiten kantooruren hoeft is dat het wel. Organiseer je werk ff ofzo

quote:

Op zondag 30 maart 2025 08:23 schreef Nagelslak het volgende:
Onlangs hoorde ik een verhaal dat zowel pijnlijk als alledaags is. Een witte man die de hulp van een doktersassistente weigerde omdat ze een hoofddoek droeg. Het klinkt als een incident, een uitzondering, een relikwie van een verleden dat we al lang zouden moeten hebben begraven. Maar het is geen uitzondering. Het is een patroon, een symptoom van iets wat we te lang hebben getolereerd en misschien zelfs genormaliseerd.

De man in kwestie — laten we hem voor het gemak Meneer De Wit noemen — liep de huisartsenpraktijk binnen, op zoek naar zorg, naar verlichting van zijn lichamelijke pijn. Maar zijn ongemak zat niet alleen in zijn stijve rug of pijnlijke pols. Het zat in zijn hoofd. Zijn onvermogen om een jonge vrouw met een hoofddoek te zien als een professional, iemand die hem oprecht wilde helpen.

Het zou lachwekkend zijn als het niet zo schrijnend was. Een man die zorg zoekt, maar deze weigert omdat de persoon die deze zorg aanbiedt niet past in zijn beperkte wereldbeeld. Alsof het dragen van een hoofddoek haar competentie of toewijding zou verminderen. Alsof haar geloofsovertuiging, die voor haar een bron van kracht en identiteit is, voor hem een obstakel zou moeten vormen.

Dit soort gedrag wordt vaak afgedaan als ‘onwetendheid’ of ‘ouderwetse denkbeelden’. Maar het is meer dan dat. Het is een keuze. Een weigering om mensen te zien als individuen in plaats van als symbolen van iets dat als ‘anders’ wordt bestempeld. Een gemakzuchtige manier om je eigen angst of vooroordeel te maskeren als ‘gezond verstand’.

De ironie hier is pijnlijk helder. Terwijl Meneer De Wit medische hulp zoekt, weigert hij de hulp die hem wordt aangeboden. Niet omdat deze niet beschikbaar is, niet omdat deze niet adequaat is, maar omdat de persoon die haar aanbiedt niet voldoet aan zijn persoonlijke, onredelijke maatstaven.

En hoe vaak gebeurt dit, niet alleen in huisartsenpraktijken, maar op scholen, in winkels, op de werkvloer? Hoeveel talenten worden genegeerd, hoeveel potentieel wordt verspild, simpelweg omdat iemand weigert voorbij zijn eigen bekrompenheid te kijken?

Als samenleving hebben we de verantwoordelijkheid om deze vooroordelen niet alleen te veroordelen, maar actief te bestrijden. Niet met holle woorden of symbolische gebaren, maar met duidelijke grenzen. Want als we mensen toestaan om anderen te verwerpen op basis van uiterlijk of religieuze uitingen, vertellen we hen impliciet dat hun haat gerechtvaardigd is.

Laten we niet vergeten dat een hoofddoek, net als een bril of een stethoscoop, niets zegt over de kwaliteit van de zorg die wordt geboden. Het zegt alleen iets over wie iemand is. En als we daar niet mee om kunnen gaan, zegt dat vooral iets over ons.

De vraag die we onszelf moeten stellen is niet of mensen zoals Meneer De Wit bestaan, want dat doen ze. De vraag is: hoe lang blijven we hen toestaan om onverdraagzaamheid ongestoord de kamer binnen te laten lopen?

quote:

Op maandag 7 april 2025 19:55 schreef Molo het volgende:

[..]
[..]


Muricans

Is gewoon een Nederlandse vrouw met grootheidswaanzin.

Ik zie haar vaak op linkedin, zelfde sector en heeft met enkele van mijn collega's gewerkt. Elk post gaat ongenegeerd over wat voor geweldige leider ze is.

quote:

The day I saw and understood the real value of truly listening👂

It was a regular Monday morning when I ran into let's call him James (fictive name), a colleague from another department. He looked exhausted. "Hey, how’s it going?" I asked, expecting the usual “Good, you?”

Instead, he hesitated. "Busy," he said, forcing a smile. Normally, I’d nod and move on. But something in his expression made me pause.

"Really," I said. "How are you actually doing?"

He exhaled sharply. "Honestly? Too much. Too many deadlines, too many meetings, I can barely cope and when I finally get home, I have nothing left for my family and they are not happy"

This wasn’t why we’d scheduled this meeting. We had a completely different agenda. But in that moment, the content could wait.

I resisted the urge to jump in with solutions. Instead, I just said, "Tell me more."

For the next 30 minutes, he talked. About the pressure, the exhaustion, the feeling of never doing enough and that he feels he is letting people down. I listened. No interruptions, no quick fixes, just space for him to be heard.

By the end, he looked lighter. Not because anything had changed, but because someone had truly listened.

That day, I realized: "How are you?" isn’t just small talk. It’s a question that deserves real attention. If you're not ready for a real answer, don’t ask. But if you do, be prepared to truly listen.

Have a great monday!

hashtag#trulylisten hashtag#howareyou hashtag#bepresent

quote:

Practice what you preach. Today, I took my own advice.

Last week, I promised the team I’d bring back our Q&A with Nadine sessions (yes, still working on a better name). With so much going on, time flies, and it's easy to lose track of things, even the important ones. These sessions are meant to keep us all connected, share key updates, and tackle any challenges together.

Now, I’ll admit—I’m not the most blue person out there (for those familiar with personality types, you know what I mean). So, if I don’t proactively schedule things like this, it’s not because I don’t care. It’s just that I get caught up in everything else.

So, my first task today? Locking in the next session. And honestly? It felt good. Prioritizing promises not only keeps things running smoothly but also gives you that satisfying good vibes boost.

Moral of the story: Make time for what matters, keep your commitments, and enjoy the positive energy that comes with it.

quote:

Goodbyes Done Right: Supporting New Chapters

Parting ways in the professional world doesn’t have to be difficult. Over the years, I’ve seen transitions handled with silence, anger, or negativity—none of which align with my values.

As a leader I believe in celebrating and embracing these moments. When a team member decides to move on, it’s often a sign of growth, self-awareness, or the pursuit of something new. Yes, transitions can bring challenges, but they also mark a turning point worth acknowledging.

Two weeks ago, we honored recent team departures, taking a moment to say, “Thank you.” I hope your next roles bring all the success, growth, and joy you’re looking for.

Here’s to leaving with grace and moving forward with energy.

quote:

And in my experience, when you lead with empathy, it always comes back to you in unexpected ways.

Ja sorry ik ben WOEDEND

quote:

Ik schaam me hier bijna voor, maar ik ga m’n nieuwe gewoonte opbiechten 👇🏼

Ik loop elke dag over een landgoed met huizen van miljoenen.

Ik stap m’n deur uit, zet een money magnet meditatie aan en ga.

Helemaal in mijn hoogste energie.

Ik stap de poort door, het landgoed met 6 villa’s, op.

Ik loop over de grote oprijlaan, sla rechtsaf en loop over de rotonde, helemaal rechtdoor weer over een rotonde en dan loop ik weer terug.

Het is een doodlopende wijk. Alleen bedoeld voor de mensen die er komen en de bezoekers. Het valt ook echt op als er iemand letterlijk heen en weer loopt.

Ze zullen wel denken ‘wat doet zij hier elke dag’?

Manifesteren

Ze is naar Corsica geweest en dat moet je in vorm van een kostsverhaal op LinkedIn posten.

https://www.linkedin.com/(...)2mTAf74TN7jT54-MuMtU

quote:

𝗖𝗼𝗿𝘀𝗶𝗰𝗮. Afgelopen zomer. 39 graden.
We lopen al een half uur omhoog. Wetsuits aan. Zweten.
Beneden lonkt de rivier. Het doel: een gezinsactiviteit waar 𝘪𝘦𝘥𝘦𝘳𝘦𝘦𝘯 zin in heeft.
𝗖𝗮𝗻𝘆𝗼𝗻𝗶𝗻𝗴.

Afkoeling. Avontuur. Natuurlijke glijbanen. Fun.
En jumps! De eerste is vier meter.
De kinderen springen zonder twijfel.
Ik praat mezelf moed in. Tweede poging: ik spring.
Het voelt fantastisch.

We lopen dieper de canyon in. Geniet van de prachtige omgeving.
Tot we op een klif staan.
8,5 meter lager, kristalhelder blauw water.

De gids gooit een steen. Onze oudste springt meteen.
Applaus. Eén voor één volgt de groep.
Ongemerkt schuifel ik naar achter. Maar dan is het écht mijn beurt.

Ik zie het plezier op de gezichten van de kinderen.
Wil die vrije val echt ervaren.
Poging 3. En weer stopt een onzichtbare muur me.
Ik spring niet.

Eerst voel ik opluchting.
Maar in de auto terug naar huis komen de gedachten.
Had ik tóch moeten springen? Wat precies hield me tegen?

Achteraf zie ik het glashelder.
De avonturier in mij wilde van die klif af.
Maar een ander deel fluisterde: niet doen.
Wat als het misgaat?
𝗪𝗮𝘁 𝗮𝗹𝘀..

Dat 𝗶𝗻𝗻𝗲𝗿𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲 𝗰𝗼𝗻𝗳𝗹𝗶𝗰𝘁 herken jij misschien.
Je ziet kansen, hebt een sterk idee, maar handelt niet.
Je neemt je voor rustig te blijven tijdens een overleg, maar vliegt er toch vol in.
Je wilt meer uitdaging, verantwoordelijkheid, maar iets houdt je op je plek.

Dat ‘iets’ is geen gebrek aan expertise of lef of ervaring.
Het is iets onbewusts.
Een interne blokkade.
Een oud patroon.
Dat jou – ondanks alles wat je al hebt bereikt- zo nu en dan nog in de weg zit.

𝗘𝘅𝗮𝗰𝘁 𝗱𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝗼𝗻𝘁𝘄𝗶𝗸𝗸𝗲𝗹𝗱𝗲 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝘁 𝗟𝗲𝗮𝗱𝗲𝗿𝘀𝗵𝗶𝗽 𝗕𝗿𝗲𝗮𝗸𝘁𝗵𝗿𝗼𝘂𝗴𝗵 𝗣𝗿𝗼𝗴𝗿𝗮𝗺𝗺𝗮.

Voor leiders met visie. Met drive.
CEOs en senior leiders die dóór willen groeien.
Die voelen: 𝘩𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳𝘣𝘳𝘢𝘢𝘬.

Een 1:1 mentoring traject dat niet stopt bij inzicht, maar naar de kern gaat.
Van wat je écht tegenhoudt.

Zodat je van daaruit met helderheid en vanuit kracht, onbelemmerd voorwaarts kan.
Een blijvende shift realiseert.

In april geldt het introductietarief (¤300 korting).
Bonus: 2 energetische sessies.
Nog een paar plekken beschikbaar.

Klaar voor jouw Leadership Breakthrough?
Stuur me een bericht als je meer wilt weten of plan direct een kennismakingsgesprek via de link in mijn profiel.
hashtag#leiderschap hashtag#persoonlijkleiderschap hashtag#doorbraak hashtag#onelifeliveit hashtag#transformatie

quote:

🔴 💪 🧩 👑 🥀 🐺 🤡
These aren't just random symbols. This is the coded language of the manosphere, hiding in plain sight.

In the series Adolescence, they briefly mention how seemingly innocent emojis are used to spread toxic masculinity and misogyny.
It caught my attention immediately.
I wanted to know: how deep does this go?
So I started digging and what they touched on is only the tip of the iceberg!

What looks playful is actually a coded attack, a weapon to spread toxic masculinity and normalize hate against women. Some examples:
🤡 "Feminism is a joke."
🥀 "Women lose their value with age."
🍼 "Men showing emotions are weak."
👑 "Male dominance is the goal."
🥶 "Don’t show feelings. Toughen up."

They’re designed to recruit, to ridicule, and to quietly push misogyny into your timeline, even if you’re not looking for it.

💡 I went deeper, because I refuse to let this go unseen.

In this carousel, I’m exposing:
✔️ Different emoji categories fueling the manosphere
✔️ How they slip into bios, comments, and memes
✔️ How to spot the patterns

If you think this doesn’t affect you: think again.
Because this is about women being reduced to objects and young boys pulled into hate before they even realize it.

🚨 These symbols quietly reach the next generation.
Keep your eyes open, and if you spot them, speak up. Because silence won’t protect our children from being influenced by these harmful narratives.

https://www.linkedin.com/(...)IjpyPCbcP1rxXM5ng08w

OK. Misschien die 0.01% van de mensen die emoji's op deze manier gebruikt gewoon negeren?
Biceps + vuur = Glorifying relentless self-improvement. Ojee toch.

https://www.linkedin.com/(...)2mTAf74TN7jT54-MuMtU

quote:

Gisteren voelde ik me de slechtste moeder van 't Gooi.

Mijn zoontje Philip was onuitstaanbaar.
Je weet wel, zo'n dag waarop alles te veel is en je kind precies weet op welke knopjes hij moet drukken.

Hij haalde het bloed onder m’n nagels vandaan.
Dus ik deed wat elke moeder soms doet… ik vluchtte.

Ik stapte in de auto.
Philip achterin.
En we reden naar Loetje in Laren.

Een patatje. Crunchy kip. Hij met z’n iPad.

En ik? Starend uit het raam. In stilte.

Mensen keken.

Ze zagen een moeder, kind aan de friet, schermpje erbij.
Ze zagen gemakzucht. Afwezigheid misschien.

Maar wat ze níét zagen:
Een vrouw die onlangs haar man verloor. Een kind zonder papa.

Ze zagen niet dat ik nog elke dag zoek naar een manier om weer op te staan.
Om alleen voor Philip te zorgen, als ik zelf soms niet weet hoe ik verder moet.
Ze zagen niet dat dit m’n overlevingsmoment was.

Dat ik op dat moment geen betere versie van mezelf kon zijn.
Dat dit mijn manier was om het niet nog erger te maken.

We oordelen snel.
Over moeders. Ouders. Mensen.

Maar achter elke 'ongeïnteresseerde' blik zit soms iemand die gewoon even op adem moet komen.

Even níét perfect wil zijn.

En eerlijk?
Die patat was heerlijk.
En Philip? Die vond het het hoogtepunt van z’n dag.

En ik ook:)

Nou nou je maakt wat mee zeg. Vervolgens ook dit soort reacties.

quote:

Lieve Linda, wat een moedige en liefdevolle post.
Ik hoor jouw stem er helemaal in.
Zoveel kracht in kwetsbaarheid.
Philip mag trots zijn op jou. ? Liefs, Mathilde

quote:

Op dinsdag 8 april 2025 19:33 schreef HSG het volgende:
https://www.linkedin.com/(...)2mTAf74TN7jT54-MuMtU
[..]
Nou nou je maakt wat mee zeg. Vervolgens ook dit soort reacties.
[..]

Kut voor haar, maar:

quote:

A guest spent $87- and cost the CEO $50,000.
(Yes, seriously.)

👇 Here’s exactly what happened.

We talk to restaurant CEOs every week.

Last Tuesday, one shared a story that still stings:

A customer visited on a busy Friday night.

Everything seemed routine:
- Steak ($45), cocktail ($16), dessert ($12).
- Good tip, smiles exchanged, satisfied guest.

But here’s the kicker:

Turns out, this $87 guest was a senior event planner at one of the largest companies in town.

He was quietly evaluating venues for an upcoming corporate event.

A week later, he booked a $50,000 private event— at the restaurant across the street.

Why?

Because when he casually mentioned the event, the server across the street did something simple:
- Alerted the manager immediately.
- The manager personally stopped by his table.
- Asked questions about the event plans.
- Gave him a business card before he left.

One tiny conversation - less than 2 minutes - turned an $87 meal into a $50,000 booking.

In hospitality, you’re always one quick interaction away from your next $50K deal.

The best CEOs never forget that.

Every guest interaction counts.
Every detail matters.
Every casual chat might be the next big booking.

It’s the quiet misses that cost us the most.

Elke gastinteractie telt (maar alleen als ze toevallig zeggen dat ze een groot event willen organiseren)

quote:

Op dinsdag 8 april 2025 18:11 schreef Evangelion het volgende:

[..]
https://www.linkedin.com/(...)IjpyPCbcP1rxXM5ng08w

OK. Misschien die 0.01% van de mensen die emoji's op deze manier gebruikt gewoon negeren?
Biceps + vuur = Glorifying relentless self-improvement. Ojee toch.

Precies. Die emoticon hype stress is zowiezo compleet onzin. Mensen die rare gedachtes hebben gebruiken emoticons. Joh. En dat zij er toevallig wat anders over de betekenis van een perzik of een hartje afspreken met elkaar betekent niet dat er een groot emoticon complot gaande is.

[ Bericht 0% gewijzigd door manny op 12-04-2025 14:48:50 ]

https://www.linkedin.com/(...)891298052689920-qsTM

Gebruikt die nou echt zijn gehandicapte zus voor meer klanten?
Vind het begin nog wel aardig en oprecht (denk ik) maar dan sluit je toch niet af met zo’n verschrikkelijke funneling bla bla tekst?

quote:

Op maandag 14 april 2025 23:31 schreef Lospedrosa het volgende:
https://www.linkedin.com/(...)891298052689920-qsTM

Gebruikt die nou echt zijn gehandicapte zus voor meer klanten?
Vind het begin nog wel aardig en oprecht (denk ik) maar dan sluit je toch niet af met zo’n verschrikkelijke funneling bla bla tekst?

Wat is dit nu weer:

quote:

Dus dankjewel allerliefste Romy. Door jou heb ik geleerd:

🟣 Dat je met een Funnel dagelijks je aanbod verkoopt en kan bouwen aan een automatische inkomstenstroom.

Er zitten weer meer coaches in de reacties dan muggen op een gemiddeld Fins meer trouwens.

https://www.linkedin.com/(...)kG4tXrJTR0hGzyCzmHKw

quote:

Ik vind het best spannend om deze post te delen – want ik ben in principe altijd #teamhavermelk. Maar de laatste tijd heb ik een koffie-dilemma ☕ Ben heel benieuwd hoe jullie dit zien...

Al ruim 10 jaar eet ik zoveel mogelijk plantaardig. Als ik koffie maak/bestel, doe ik dat steevast met Oatly havermelk. Super lekker, plantaardig, duurzaam.

Maar laatst keek ik nog eens goed naar de ingrediëntenlijst: water, haver (10%), koolzaadolie, zuurteregelaar (dipotassiumfosfaat), calciumcarbonaat, calciumfosfaat, zout, vitaminen (D2, B2, B12), kaliumjodide. Dus naast haver en water… olie, fosfaten, toegevoegde vitaminen en jodium. Geen “slechte” ingrediënten denk ik, maar het blijft een behoorlijk bewerkt product.

Tegelijkertijd ben ik biologische melk aan het onderzoeken van koeien die écht buiten lopen en gras eten (niet per se de melk op deze foto 😉). Ingrediëntenlijst: volle melk. That’s it. Maar wel afkomstig uit een industrie die van geen kant klopt.

En daar begon mijn dilemma. Mijn oma leerde mij dat je producten moet wantrouwen die meer dan 3 ingrediënten bevatten.

Maar… ik wil eigenlijk niet terug. Welke melk moet ik kiezen voor mijn koffie? Ik vind het echt lastig. Herkenbaar voor meer mensen? Zijn er nog andere perspectieven?

Ja, er zijn andere perspectieven. Koop een dagboek

quote:

Op donderdag 17 april 2025 20:04 schreef JopieKlaassen het volgende:

[..]
Ja, er zijn andere perspectieven. Koop een dagboek

Heb toen ik vanmiddag deze post las lachend zitten genieten van al die hilarisch achterlijke reacties van die domme havermelkkutjes

quote:

Op donderdag 17 april 2025 20:07 schreef Molo het volgende:

[..]
Heb toen ik vanmiddag deze post las lachend zitten genieten van al die hilarisch achterlijke reacties van die domme havermelkkutjes

Mijn buurvrouw (die emotioneel niet de meest stabiele is) likete dit waardoor het in mijn feed voorbij kwam. Waarom ik mijn buurvrouw ooit op LinkedIn heb geaccepteerd als connectie is me trouwens ook een raadsel