Naar aanleiding van zijn 70ste verjaardag vorige week, gaf Eric Gerets, voormalig speler en trainer van PSV, een interview aan Humo. Daarin spreekt 86-voudig international van België openhartig over zijn steeds zwakker wordende gezondheid. ,,Ik ga geregeld op mijn gezicht omdat ik mijn evenwicht niet kan bewaren.”![?appId=21791a8992982cd8da851550a453bd7f&quality=0.8&desiredformat=webp]()
Al twaalf jaar leeft Gerets met de gevolgen van een hersenbloeding. ,,De eerste jaren ging alles nog redelijk goed, ik ben zelfs nog drie jaar trainer geweest. Maar ik heb nu ook hersenverkalking, waardoor het al twee jaar echt bergaf gaat”, vertelt ‘De Leeuw’ in het interview met Humo. ,,Spreken is heel moeilijk geworden en ook stappen lukt moeilijker. Soms blokkeer ik. Ik ga geregeld op mijn gezicht omdat ik mijn evenwicht niet kan bewaren. Dat is lastig, maar een mens leert met alles omgaan. Je móét wel. Ik kan nog een tiende van wat ik vroeger kon, maar ik denk nu: iets is beter dan niets.”
,,Niet meer kunnen tennissen, niet meer lekker kunnen gaan fietsen: voor iemand die altijd veel gesport heeft, is dat lastig”, zegt de oud-speler van Standard Luik, AC Milan, MVV en PSV. Al probeert hij, ondanks zijn achteruitgang, wel positief te blijven. ,,Ik leef in het nu en probeer te genieten van wat ik wél nog kan. Gras maaien bijvoorbeeld, binnenkort de tuinmeubelen weer buitenzetten, het zwembad klaarmaken: zulke kleine dingen vind ik heerlijk. Ik ben ook veel zachter geworden, denk ik. Ik kan beter tegen kritiek. Ik weet niet hoelang ik nog leef, maar ik wil vooral geen gezeik meer met mensen. Mijn vrouw, mijn kinderen en kleinkinderen zijn nu het allerbelangrijkste.”
,,Ik leef nog supergraag. Virginie (zijn echtgenote, red.) is achter mijn rug een groot verrassingsfeest aan het organiseren, hier op de boerderij. Daar kijk ik enorm naar uit. En we hebben nog een kleine in huis: haar zoontje Winston. Ik ben wel een paar keer per dag boos op hem, maar ik krijg zoveel vriendschap van dat ventje. Een paar dagen geleden heeft mijn kleinzoon Lou hier een uur aan een stuk gelachen. Ik kan je verzekeren: dan kan mijn dag niet meer stuk.”
Ondanks zijn gezondheidsproblemen sluit Gerets zich zeker niet thuis op. Dit seizoen nog woonde hij een wedstrijd van zijn ex-club Marseille bij. Daar werd hij als een koning onthaald door de supporters. ,,Niet normaal. Zo mooi.”
Volgend seizoen wordt hij ontvangen door Galatasaray, nog een ex-club, en hij zit haast elke thuiswedstrijd nog op de tribunes bij Standard Luik. ,,Maar of ze nu winnen of niet: het kan me niet zoveel meer schelen. Vroeger kon ik me na een verloren match verschrikkelijk opwinden, nu denk ik: volgende keer beter. Ik kijk als supporter, niet meer als trainer. Al een paar jaar. Ook naar de Rode Duivels op tv. En daar ben ik blij om.”
https://www.ad.nl/buitenl(...)ezeik-meer~a62444fe/
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !