R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal,
Deze week was echt een rollercoaster en ik wil heel graag mijn ei kwijt en misschien ook wat tips of een hart onder de riem.
Gisteren ben ik met wat familieleden, mijn partner en zoontje naar een pretpark geweest. Ik keek er al maanden naar uit en had er veel zin in. Ik heb alleen een angststoornis waardoor ik moeite heb met drukke plekken. Ik raak dan snel overprikkeld en vind het dan lastig mezelf over te geven aan het moment en echt te genieten. Ik wil zo graag genieten maar dat lukt dan niet altijd.
Toen we er al van 10:00 tot 16:00 waren geweest, was eigenlijk mijn batterij leeg. Ik heb al een drukke en volle week gehad met weinig slaap en heb dat ook aangegeven. De rest wilde nog blijven tot 18:00. Nogmaals heb ik aangegeven dat dat voor mij eigenlijk niet haalbaar was. Toch tot 18:00 gebleven en ik was op. Het regende al heel de dag, ik had het koud, had honger was zo moe. Toen we richting uitgang gingen werd het allemaal teveel en brak ik. Ik ben toen alvast uit het park gelopen om mezelf te herpakken. Ik schaamde me enorm dat ik zo emotioneel werd.
Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was. Hierdoor voelde ik me een slechte moeder en nog schuldiger. Het voelde alsof hij het me kwalijk nam dat ik die angststoornis heb en het kwetste me enorm.
Ik wil ook zo graag plezier maken en genieten, wat ook lukte die dag alleen om 16:00 lukte dat niet meer. Tuurlijk verwacht ik niet dat iedereen zich dan aanpast aan mij maar nog een steek na (wat hij niet zo bedoelde maar wel zo voelde) maakte me zo verdrietig. Ik sta al op de wachtlijst voor therapie maar hier moet ik nog even op wachten. Ik doe al enorm mijn best op mijn manier.
Deze week was echt een rollercoaster en ik wil heel graag mijn ei kwijt en misschien ook wat tips of een hart onder de riem.
Gisteren ben ik met wat familieleden, mijn partner en zoontje naar een pretpark geweest. Ik keek er al maanden naar uit en had er veel zin in. Ik heb alleen een angststoornis waardoor ik moeite heb met drukke plekken. Ik raak dan snel overprikkeld en vind het dan lastig mezelf over te geven aan het moment en echt te genieten. Ik wil zo graag genieten maar dat lukt dan niet altijd.
Toen we er al van 10:00 tot 16:00 waren geweest, was eigenlijk mijn batterij leeg. Ik heb al een drukke en volle week gehad met weinig slaap en heb dat ook aangegeven. De rest wilde nog blijven tot 18:00. Nogmaals heb ik aangegeven dat dat voor mij eigenlijk niet haalbaar was. Toch tot 18:00 gebleven en ik was op. Het regende al heel de dag, ik had het koud, had honger was zo moe. Toen we richting uitgang gingen werd het allemaal teveel en brak ik. Ik ben toen alvast uit het park gelopen om mezelf te herpakken. Ik schaamde me enorm dat ik zo emotioneel werd.
Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was. Hierdoor voelde ik me een slechte moeder en nog schuldiger. Het voelde alsof hij het me kwalijk nam dat ik die angststoornis heb en het kwetste me enorm.
Ik wil ook zo graag plezier maken en genieten, wat ook lukte die dag alleen om 16:00 lukte dat niet meer. Tuurlijk verwacht ik niet dat iedereen zich dan aanpast aan mij maar nog een steek na (wat hij niet zo bedoelde maar wel zo voelde) maakte me zo verdrietig. Ik sta al op de wachtlijst voor therapie maar hier moet ik nog even op wachten. Ik doe al enorm mijn best op mijn manier.
Hoi!Kloontje, of nieuw?
Anyway, hoe lang heb je deze angst- en prikkelverwerkingstoornis? Wist je partner er al van af?
Kun je moeilijk je grenzen aangeven? Of voel je zelf ook moeilijk waar die ongeveer liggen?
Ik vind dat je partner en de rest van het gezelschap best wat meer rekening met je mogen houden op zo'n dag.
En ik hoop dat je snel aan je therapie kunt beginnen.
En ik hoop dat je snel aan je therapie kunt beginnen.
Deze vind ik wel bijzonder. Imo heb je een prima dag gehad als je van 10.00 tot 16 uur ergens bent geweest en moet je aardig wereldvreemd zijn om vervolgens zelf niet weg te willen ondanks dat jij aangeeft het niet meer te trekken om dan ook nog te gaslighten naderhand… Iets om over na te denken TS.quote:Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was.
Wij zijn afgelopen zomer naar de Efteling geweest met de hele familie, een paar dagen zelfs. Ik ken mezelf, dus ik heb vooraf al wat momenten ‘vrij’ ingepland. En vooraf ook al aangegeven dat mijn man en ik ons af en toe zouden losmaken van de groep.
Ik kon af en toe terug naar het huisje, maar als het om een dag gaat zou ik even op een bankje of in een restaurant gaan zitten, evt met noise cancelling koptelefoon. En dan zoeken ze het maar even uit.
Ik weet hoe het voelt als je over de grens heen gaat
Ik kon af en toe terug naar het huisje, maar als het om een dag gaat zou ik even op een bankje of in een restaurant gaan zitten, evt met noise cancelling koptelefoon. En dan zoeken ze het maar even uit.
Ik weet hoe het voelt als je over de grens heen gaat
Je moet je grenzen aangeven en ook gewoon zeggen "dit is wie de fok ik ben." En je partner moet daar ook voor staan.
Ik heb ook last van angst. En één ding wat het zo veel erger maakt is vrienden die je meesleuren of niet accepteren wie je bent. En dat ligt echt niet aan jou omdat je niet mee kan draaien. Een groot deel is vooral te danken aan bezig zijn met wat anderen denken of vinden.
Ik heb ook last van angst. En één ding wat het zo veel erger maakt is vrienden die je meesleuren of niet accepteren wie je bent. En dat ligt echt niet aan jou omdat je niet mee kan draaien. Een groot deel is vooral te danken aan bezig zijn met wat anderen denken of vinden.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Meerdere dagen in de Efteling, wat een hel moest dat zijn geweest!quote:Op zaterdag 23 maart 2024 10:56 schreef _Arual_ het volgende:
Wij zijn afgelopen zomer naar de Efteling geweest met de hele familie, een paar dagen zelfs. Ik ken mezelf, dus ik heb vooraf al wat momenten ‘vrij’ ingepland. En vooraf ook al aangegeven dat mijn man en ik ons af en toe zouden losmaken van de groep.
Ik kon af en toe terug naar het huisje, maar als het om een dag gaat zou ik even op een bankje of in een restaurant gaan zitten, evt met noise cancelling koptelefoon. En dan zoeken ze het maar even uit.
Ik weet hoe het voelt als je over de grens heen gaat
Ik heb soortgelijke situaties meegemaakt als TS, ook geen begrip gekregen behalve van andere aanwezigen.
En ook nog extremer, helaas.....
En dat terwijl de persoon in kwestie precies op de hoogte van mijn problematiek was.
En ook nog extremer, helaas.....
En dat terwijl de persoon in kwestie precies op de hoogte van mijn problematiek was.
Heb je dit van te voren met iedereen besproken?
Pretparken zijn niet de meest goedkope plekken, dus ik kan wel begrijpen dat men daar het meeste uit wil halen; je gaat er immers niet elke dag heen.
Als je dus niks hebt gezegd begrijp ik wel dat men niet zo zit te springen om weg te gaan omdat één persoon weg wil en de rest wilt blijven. Daarentegen was het goed geweest als je je een aantal keer misschien had afgesplitst van de groep om tot rust te komen en pauze te nemen.
En probeer de volgende keer afspraken te maken over hoe lang je blijft. Als je niet weet hoe lang je je goed blijft voelen, communiceer dat dan duidelijk zodat voor iedereen duidelijk is wat ze van elkaar kunnen verwachten. En als dit allemaal te veel is, probeer dan dit soort activiteiten te vermijden.
Verder is het niet de eind van de wereld allemaal!
Pretparken zijn niet de meest goedkope plekken, dus ik kan wel begrijpen dat men daar het meeste uit wil halen; je gaat er immers niet elke dag heen.
Als je dus niks hebt gezegd begrijp ik wel dat men niet zo zit te springen om weg te gaan omdat één persoon weg wil en de rest wilt blijven. Daarentegen was het goed geweest als je je een aantal keer misschien had afgesplitst van de groep om tot rust te komen en pauze te nemen.
En probeer de volgende keer afspraken te maken over hoe lang je blijft. Als je niet weet hoe lang je je goed blijft voelen, communiceer dat dan duidelijk zodat voor iedereen duidelijk is wat ze van elkaar kunnen verwachten. En als dit allemaal te veel is, probeer dan dit soort activiteiten te vermijden.
Verder is het niet de eind van de wereld allemaal!
En Allah weet het het beste
Je zou toch verwachten dat juist je partner je zou steunen in dit soort situaties. Zeker als er al een angststoornis is, die vast niet vorige week is opgekomen.
Tsja je hebt het vooraf duidelijk gezegd en nog eens tijdens het uitje. Dus terecht dat je dan hier ook naar handelt.
Dat achteraf jou dit dan kwalijk wordt gemaakt is niet jouw schuld. Dan nogmaals benadrukken dat je dit vooraf hebt gecommuniceerd en dat men bij dit soort activiteiten rekening met jou moet houden, omdat je anders afhaakt.
Ook in het vervolg gewoon binnen je grenzen blijven van wat voor jou haalbaar is en duidelijk blijven communiceren met de buitenwereld zou ik zeggen...
Dat achteraf jou dit dan kwalijk wordt gemaakt is niet jouw schuld. Dan nogmaals benadrukken dat je dit vooraf hebt gecommuniceerd en dat men bij dit soort activiteiten rekening met jou moet houden, omdat je anders afhaakt.
Ook in het vervolg gewoon binnen je grenzen blijven van wat voor jou haalbaar is en duidelijk blijven communiceren met de buitenwereld zou ik zeggen...
Je bent een waardeloze agent.
Ik zag er als een berg tegenop, maar het werd uiteindelijk heel leuk! Maar toch: nóóit meer!quote:Op zaterdag 23 maart 2024 11:22 schreef TonyMalony het volgende:
[..]
Meerdere dagen in de Efteling, wat een hel moest dat zijn geweest!
Ja of ga eens een keer wat minder calvinistisch door het leven en erken dat je niet altijd het maximale uit je geld moet willen halen ten koste van je partner.quote:Op zaterdag 23 maart 2024 11:47 schreef GewoonUitNL het volgende:
Heb je dit van te voren met iedereen besproken?
Pretparken zijn niet de meest goedkope plekken, dus ik kan wel begrijpen dat men daar het meeste uit wil halen; je gaat er immers niet elke dag heen.
Als je dus niks hebt gezegd begrijp ik wel dat men niet zo zit te springen om weg te gaan omdat één persoon weg wil en de rest wilt blijven. Daarentegen was het goed geweest als je je een aantal keer misschien had afgesplitst van de groep om tot rust te komen en pauze te nemen.
En probeer de volgende keer afspraken te maken over hoe lang je blijft. Als je niet weet hoe lang je je goed blijft voelen, communiceer dat dan duidelijk zodat voor iedereen duidelijk is wat ze van elkaar kunnen verwachten. En als dit allemaal te veel is, probeer dan dit soort activiteiten te vermijden.
Verder is het niet de eind van de wereld allemaal!
[ Bericht 0% gewijzigd door Pizzakoppo op 23-03-2024 13:23:24 ]
Haar partner en of familieleden kunnen we ook vast adviezen geven over wat ze beter kunnen doen, maar we hebben alleen TS hier die we kunnen adviseren. Dat lijkt me dan ook het meest nuttige voor haar in dit topic.quote:
[..]
Ja of ga eens een keer wat minder calvinistisch door het leven en erken dat je niet altijd het maximale uit je geld moet willen halen ten kosten van je partner.
Verder lezen we dit verhaal maar van één kant en weten we niet of haar partner *altijd* het maximale uit zijn geld wilt halen ten koste van zijn partner noch of hij zo graag wilde blijven of juist de familieleden.
[ Bericht 1% gewijzigd door GewoonUitNL op 23-03-2024 13:17:18 ]
En Allah weet het het beste
Als mijn vriendin zou zeggen hey ik wil naar huis ik voel mij niet goed dan zeg ik ook niet ja boeien we blijven tot 18u...
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
? Wat TS beschrijft neigt meer richting een burn-out of naderende depressie, daar moet je niet lichtvaardig mee omgaanquote:
[..]
Ja of ga eens een keer wat minder calvinistisch door het leven en erken dat je niet altijd het maximale uit je geld moet willen halen ten koste van je partner.
Le Diable
Dat snap ik. In november ben ik daar voor het eerst geweest en zeker nóóit meer!quote:
[..]
Ik zag er als een berg tegenop, maar het werd uiteindelijk heel leuk! Maar toch: nóóit meer!
Ik heb zelf ook last van angst, zwak tot middelmatig, maar ik manage wel prima op zich. Hoe dan ook, het verschil tussen "aaaah, ga nog effe mee tot 18u, kom op joh" en "Oké prima, ga lekker naar huis en neem je rust" is echt gigantisch. Het eerste kan me echt zo verschrikkelijk neerslaan, terwijl bij het tweede alles ineens van je schouder valt.quote:Op zaterdag 23 maart 2024 13:12 schreef FlippingCoin het volgende:
Als mijn vriendin zou zeggen hey ik wil naar huis ik voel mij niet goed dan zeg ik ook niet ja boeien we blijven tot 18u...
Overigens doe je aan die angst ook helemaal geen flikker.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Heey, wat fijn, al die lieve reacties. Ook de kritische vind ik top, daar kan ik wat mee.
Om even iedereen zijn vraag te beantwoorden en wat meer context te geven: iedereen weet van mijn psychische problemen af en ook dat ik snel last heb van overprikkeling. De familieleden die mee waren hadden zoiets van, de kinderen willen nog ergens heen dus doen we dat ook en we zijn er al lang niet geweest. Dit hadden ze zonder te overleggen ook al beloofd aan die kinderen op voorhand. Ik denk dan anderzijds, dit is niet de allerlaatste keer dat je ooit naar de Efteling zult gaan... Buiten dat waren ook nog alle familieleden vrij daarna of pas tegen de middag aan op het werk verwacht, waar ik weer half zes naast mijn bed moest staan. Later hoorde ik dat ze ook nog terwijl ik even naar het toilet was gingen overleggen wie er aan mij ging vertellen dat we pas over 2!! Uur weg zouden gaan en dat er ook nog de een na de ander zei, nou, dat ga ik niet doen. Dat voelde al helemaal denigrerend.
Mijn partner valt niet veel kwalijk te nemen, afgezien van die opmerkingen achteraf, want de familieleden die mee waren hebben geen rijbewijs en reden dus met mijn partner mee. Hij vond het dus niet kunnen om dan te bepalen om te gaan op dat moment. Hij heeft de wensen van mijn familie boven mijn wens gezet. Dit doet ook pijn. Ik voel me echt vreselijk, ben opgebrand en dan denk ik, moet ik me dan een halve week zo intens kunt voelen omdat/zodat anderen nog even twee uur kunnen genieten, wat ze heel de dag al hebben gedaan, dankzij de uitnodiging mee te gaan in de auto want anders kom je niet in de Efteling. Waarom is het dan zo egoïstisch van MIJ om twee uur eerder weg te willen als het mij letterlijk schade aan doet? En indirect dus ook mijn gezin, mijn zoontje snapte het niet en was er ook boos om. Mocht ik wel een vreselijke egoïst zijn, please let me know.
Om even iedereen zijn vraag te beantwoorden en wat meer context te geven: iedereen weet van mijn psychische problemen af en ook dat ik snel last heb van overprikkeling. De familieleden die mee waren hadden zoiets van, de kinderen willen nog ergens heen dus doen we dat ook en we zijn er al lang niet geweest. Dit hadden ze zonder te overleggen ook al beloofd aan die kinderen op voorhand. Ik denk dan anderzijds, dit is niet de allerlaatste keer dat je ooit naar de Efteling zult gaan... Buiten dat waren ook nog alle familieleden vrij daarna of pas tegen de middag aan op het werk verwacht, waar ik weer half zes naast mijn bed moest staan. Later hoorde ik dat ze ook nog terwijl ik even naar het toilet was gingen overleggen wie er aan mij ging vertellen dat we pas over 2!! Uur weg zouden gaan en dat er ook nog de een na de ander zei, nou, dat ga ik niet doen. Dat voelde al helemaal denigrerend.
Mijn partner valt niet veel kwalijk te nemen, afgezien van die opmerkingen achteraf, want de familieleden die mee waren hebben geen rijbewijs en reden dus met mijn partner mee. Hij vond het dus niet kunnen om dan te bepalen om te gaan op dat moment. Hij heeft de wensen van mijn familie boven mijn wens gezet. Dit doet ook pijn. Ik voel me echt vreselijk, ben opgebrand en dan denk ik, moet ik me dan een halve week zo intens kunt voelen omdat/zodat anderen nog even twee uur kunnen genieten, wat ze heel de dag al hebben gedaan, dankzij de uitnodiging mee te gaan in de auto want anders kom je niet in de Efteling. Waarom is het dan zo egoïstisch van MIJ om twee uur eerder weg te willen als het mij letterlijk schade aan doet? En indirect dus ook mijn gezin, mijn zoontje snapte het niet en was er ook boos om. Mocht ik wel een vreselijke egoïst zijn, please let me know.
Moeilijke situatie; de dag eerder afkappen voor meerdere personen omdat jij het zwaar hebt.
Jij hebt groot gelijk omdat als je het niet meer trekt, er ook echt vandaan moet en voor hen is het weer begrijpelijk dat ze zo'n mooie dag niet zo snel willen afkappen.
Maar misschien had je ff een tijdje op jezelf ergens kunnen zitten, snuit in je mobieltje, beetje FOK!ken enzo?
Maar dat had je dan moeten doen voordat je al echt volkomen over je grenzen heen was.
Of een volgende keer juist tussendoor dat soort pauzes inlassen om deze overprikkeling te voorkomen?
Jij hebt groot gelijk omdat als je het niet meer trekt, er ook echt vandaan moet en voor hen is het weer begrijpelijk dat ze zo'n mooie dag niet zo snel willen afkappen.
Maar misschien had je ff een tijdje op jezelf ergens kunnen zitten, snuit in je mobieltje, beetje FOK!ken enzo?
Maar dat had je dan moeten doen voordat je al echt volkomen over je grenzen heen was.
Of een volgende keer juist tussendoor dat soort pauzes inlassen om deze overprikkeling te voorkomen?
Nieuw 😊 Ik heb dit al heel lang, mijn partner en familie weet dit ook heel goed. Ik kan zeker moeilijk mijn grenzen aangeven, maar ik heb wel geleerd Ze beter te herkennen VOOR het te laat is. Dus heb in die reden ook al ruim van tevoren aangegeven hoe en wat. Om 15:00 uur, joh, ik word het een beetje zat. Om 16:00 uur, mijn batterij is leeg, het wordt teveel, ik wil gaan. Om 17:00 uur, jongens, het regent. Ik heb het koud. Jas was doornat. Ik moet nog heel het weekend werken. Maar ik kreeg gewoon geen reactie! Twee hadden het beloofd aan hun kind en wilden echt tot sluitingstijd blijven en nog 1 "had gewoon geen zin om al te gaan".quote:
Kloontje, of nieuw?
Anyway, hoe lang heb je deze angst- en prikkelverwerkingstoornis? Wist je partner er al van af?
Kun je moeilijk je grenzen aangeven? Of voel je zelf ook moeilijk waar die ongeveer liggen?
Eens, die pauzes heb ik ook meerdere keren ingelast hoor. Ik had het ook echt naar mijn zin tot 16:00 uur ongeveer. Kreeg nog het voorstel om dan maar een uur in mijn eentje in een restaurant te gaan zitten. Achteraf denk ik nu, had ik dat maar gedaan. Maar ook denk ik, uhhh, het is toch samen uit samen thuis? Vind het lastig.quote:
Moeilijke situatie; de dag eerder afkappen voor meerdere personen omdat jij het zwaar hebt.
Jij hebt groot gelijk omdat als je het niet meer trekt, er ook echt vandaan moet en voor hen is het weer begrijpelijk dat ze zo'n mooie dag niet zo snel willen afkappen.
Maar misschien had je ff een tijdje op jezelf ergens kunnen zitten, snuit in je mobieltje, beetje FOK!ken enzo?
Maar dat had je dan moeten doen voordat je al echt volkomen over je grenzen heen was.
Of een volgende keer juist tussendoor dat soort pauzes inlassen om deze overprikkeling te voorkomen?
Nou welkom hier!quote:
[..]
Nieuw 😊 Ik heb dit al heel lang, mijn partner en familie weet dit ook heel goed. Ik kan zeker moeilijk mijn grenzen aangeven, maar ik heb wel geleerd Ze beter te herkennen VOOR het te laat is. Dus heb in die reden ook al ruim van tevoren aangegeven hoe en wat. Om 15:00 uur, joh, ik word het een beetje zat. Om 16:00 uur, mijn batterij is leeg, het wordt teveel, ik wil gaan. Om 17:00 uur, jongens, het regent. Ik heb het koud. Jas was doornat. Ik moet nog heel het weekend werken. Maar ik kreeg gewoon geen reactie! Twee hadden het beloofd aan hun kind en wilden echt tot sluitingstijd blijven en nog 1 "had gewoon geen zin om al te gaan".
Kleine waarschuwing; sommigen kunnen nogal direct in hun opmerkingen zijn! Geen reactie krijgen is gewoon lomp.
Een belofte aan het kind dat je tot het eind blijft....ja die kun je ook niet zomaar breken.
In het vervolg echt duidelijk dingen VOORAF bespreken met elkaar over je beperkingen en hoe er mee om te gaan, en wat de rest dan gaat doen in die situatie.
Ja nee, samen uit samen thuis gaat moeilijk als 1 persoon in de groep snel overprikkeld raakt en de batterij snel leeg heeft en dat er kinderen zijn voor wie het een waanzinnig avontuur is om daar te zijn en die het liefst 5x in iedere attractie willen zitten, als het ff kan van de ene kant van het park naar de andere en dan kris-kras overal doorheen.quote:
[..]
Eens, die pauzes heb ik ook meerdere keren ingelast hoor. Ik had het ook echt naar mijn zin tot 16:00 uur ongeveer. Kreeg nog het voorstel om dan maar een uur in mijn eentje in een restaurant te gaan zitten. Achteraf denk ik nu, had ik dat maar gedaan. Maar ook denk ik, uhhh, het is toch samen uit samen thuis? Vind het lastig.
Dan zul je toch moeten leren er mee om te gaan dat je soms in je uppie even op adem moet komen; voor kinderen is het een verschrikkelijke straf om een uur lang stil te moeten blijven zitten omdat er iemand moe is, terwijl er zo veel te beleven is.
Ja, ben ik ook met je eens. Ik bedoelde meer dat ik dan alleen in een restaurant had moeten gaan zitten terwijl zij in die attractie gingen. We waren er ook al sinds 10:00 uur en om 8 uur s'ochtends al weggereden. Het is niet echt naast de deur vanaf waar ik woon.quote:
[..]
Ja nee, samen uit samen thuis gaat moeilijk als 1 persoon in de groep snel overprikkeld raakt en de batterij snel leeg heeft en dat er kinderen zijn voor wie het een waanzinnig avontuur is om daar te zijn en die het liefst 5x in iedere attractie willen zitten, als het ff kan van de ene kant van het park naar de andere en dan kris-kras overal doorheen.
Dan zul je toch moeten leren er mee om te gaan dat je soms in je uppie even op adem moet komen; voor kinderen is het een verschrikkelijke straf om een uur lang stil te moeten blijven zitten omdat er iemand moe is, terwijl er zo veel te beleven is.
Als gezonde man heb ik het ook wel gehad na 6 uur pretpark, The Hellquote:
[..]
Deze vind ik wel bijzonder. Imo heb je een prima dag gehad als je van 10.00 tot 16 uur ergens bent geweest en moet je aardig wereldvreemd zijn om vervolgens zelf niet weg te willen ondanks dat jij aangeeft het niet meer te trekken om dan ook nog te gaslighten naderhand… Iets om over na te denken TS.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
De volgende keer zorgen voor jullie eigen vervoer; dus voor jou en je partner (en je kind?).quote:
Heey, wat fijn, al die lieve reacties. Ook de kritische vind ik top, daar kan ik wat mee.
Om even iedereen zijn vraag te beantwoorden en wat meer context te geven: iedereen weet van mijn psychische problemen af en ook dat ik snel last heb van overprikkeling. De familieleden die mee waren hadden zoiets van, de kinderen willen nog ergens heen dus doen we dat ook en we zijn er al lang niet geweest. Dit hadden ze zonder te overleggen ook al beloofd aan die kinderen op voorhand. Ik denk dan anderzijds, dit is niet de allerlaatste keer dat je ooit naar de Efteling zult gaan... Buiten dat waren ook nog alle familieleden vrij daarna of pas tegen de middag aan op het werk verwacht, waar ik weer half zes naast mijn bed moest staan. Later hoorde ik dat ze ook nog terwijl ik even naar het toilet was gingen overleggen wie er aan mij ging vertellen dat we pas over 2!! Uur weg zouden gaan en dat er ook nog de een na de ander zei, nou, dat ga ik niet doen. Dat voelde al helemaal denigrerend.
Mijn partner valt niet veel kwalijk te nemen, afgezien van die opmerkingen achteraf, want de familieleden die mee waren hebben geen rijbewijs en reden dus met mijn partner mee. Hij vond het dus niet kunnen om dan te bepalen om te gaan op dat moment. Hij heeft de wensen van mijn familie boven mijn wens gezet. Dit doet ook pijn. Ik voel me echt vreselijk, ben opgebrand en dan denk ik, moet ik me dan een halve week zo intens kunt voelen omdat/zodat anderen nog even twee uur kunnen genieten, wat ze heel de dag al hebben gedaan, dankzij de uitnodiging mee te gaan in de auto want anders kom je niet in de Efteling. Waarom is het dan zo egoïstisch van MIJ om twee uur eerder weg te willen als het mij letterlijk schade aan doet? En indirect dus ook mijn gezin, mijn zoontje snapte het niet en was er ook boos om. Mocht ik wel een vreselijke egoïst zijn, please let me know.
Dan kunnen jullie weg als je klaar bent met de dag ........
Gaan we zeker doen ja! De twee familieleden met kind hebben geen rijbewijs en komen dus nooit in de Efteling, omdat dat niet te doen is met het ov. Maar een herhaling van dit, nee bedankt. Ze hebben niet eens gedag gezegd of gevraagd hoe het met me ging toen ik in de ene en hun in de andere auto stapten. Lang geleden dat ik me zo klote heb gevoeld als gisteren.quote:
[..]
De volgende keer zorgen voor jullie eigen vervoer; dus voor jou en je partner (en je kind?).
Dan kunnen jullie weg als je klaar bent met de dag ........
Nou! Ik was ook verbaasd. Het is ook niet zo zeer vermoeidheid op de eerste plaats maar door die angststoornis voel ik echt paniek als ik over die grens heen ga en daar blijf ik dan dagen last van houden.quote:
[..]
Als gezonde man heb ik het ook wel gehad na 6 uur pretpark, The Hell
Hoe loyaal is je partner in andere gevallen waarin het jou te veel dreigt te worden? Zet hij jou dan wel op de eerste plaats?
The love you take is equal to the love you make.
Ja, uiteindelijk wel, maar de teleurstelling moet dan wel geuit worden. Zeg ook elke keer, ik kan er letterlijk niks aan doen! En dat is vaak al nadat ik het voor mijn doen echt al lang vol heb gehouden.quote:
Hoe loyaal is je partner in andere gevallen waarin het jou te veel dreigt te worden? Zet hij jou dan wel op de eerste plaats?
Dit punt lijkt me het lastigste in het verhaal. Ik snap ergens wel dat hij het ook goed wil doen in de ogen van zijn familieleden, maar jij bent belangrijker. Probeer een volgende keer duidelijkere afspraken te maken. Laat dit dan een ervaring zijn om aan te refereren als: het moet geen herhaling worden van de Efteling.quote:
[..]
Ja, uiteindelijk wel, maar de teleurstelling moet dan wel geuit worden. Zeg ook elke keer, ik kan er letterlijk niks aan doen! En dat is vaak al nadat ik het voor mijn doen echt al lang vol heb gehouden.
The love you take is equal to the love you make.
@TS Was het dan geen optie geweest om te zeggen ‘ik wacht in de auto?’ Ik begrijp niet goed waarom je ben gebleven. Samen uit, samen thuis is leuk hoor, maar zo werkt het toch niet, jullie zijn geen kleuterklasje toch?
En koud en nat zou ik er sws buitengelaten hebben als je vanwege overprikkeling weg wilde, koud en nat was iedereen, daar kun je je ook overheen zetten als je dat zou willen.
En zorgen dat je vrij bent de volgende dag, de anderen hadden daar wel over nagedacht blijkbaar, dat kan je hen niet verwijten.
En koud en nat zou ik er sws buitengelaten hebben als je vanwege overprikkeling weg wilde, koud en nat was iedereen, daar kun je je ook overheen zetten als je dat zou willen.
En zorgen dat je vrij bent de volgende dag, de anderen hadden daar wel over nagedacht blijkbaar, dat kan je hen niet verwijten.
***
❤️quote:
[..]
Dit punt lijkt me het lastigste in het verhaal. Ik snap ergens wel dat hij het ook goed wil doen in de ogen van zijn familieleden, maar jij bent belangrijker. Probeer een volgende keer duidelijkere afspraken te maken. Laat dit dan een ervaring zijn om aan te refereren als: het moet geen herhaling worden van de Efteling.
He ts wat naar dat je zo over je grenzen moest gaan terwijl je het al aangegeven had. Heeft je partner zich wel eens verdiept in je angststoornis? Misschien dat meer inzicht helpt om zich meer in jou te kunnen verplaatsen. Als je zelf geen last hebt van snel overprikkeld zijn maar daar juist energie van krijgt kan dat best lastig zijn.
Die van mij weet dat bij mij de indrukkenbatterij halverwege de dag gewoon leeg is, hij ziet het ook aan me en stelt zelf voor als ik dat zelf niet doe om even ergens op een bankje te gaan zitten samen of dat hij dan even iets anders gaat doen met onze dochter zodat ik in mijn zombiemodus kan gaan om alles een plaatsje te geven en ik daarna weer door kan.
In de Efteling is het sprookjesbos een rustigere plek en er zijn ook een paar speeltuinen waar je wat meer achteraf kunt zitten.
En zorg dat je fysieke behoeften in orde zijn. Als je hongerig dreigt te worden zorg dan dat je iets voedzaams in je tas hebt wat je weer even wat goede energie geeft. De volgende dag vrij nemen zal niet voor iedereen altijd mogelijk zijn, maar als je er zo veel last van hebt plan het dan gewoon niet op een dag voor een drukke werkweek. No way dat ik naar een pretpark ga als ik de volgende dag weer volop aan moet staan. Ik bewaak dat voor mijn dochter ook.
Ik hoop dat je de komende dagen weer tot rust kunt komen en het met elkaar kunt bespreken. Maak de volgende keer afspraken en een plan, zoek alvast eea uit wat je kunt doen als je overprikkeld dreigt te raken, dat je partner weet dat dat plan dan in werking wordt gezet.
Die van mij weet dat bij mij de indrukkenbatterij halverwege de dag gewoon leeg is, hij ziet het ook aan me en stelt zelf voor als ik dat zelf niet doe om even ergens op een bankje te gaan zitten samen of dat hij dan even iets anders gaat doen met onze dochter zodat ik in mijn zombiemodus kan gaan om alles een plaatsje te geven en ik daarna weer door kan.
In de Efteling is het sprookjesbos een rustigere plek en er zijn ook een paar speeltuinen waar je wat meer achteraf kunt zitten.
En zorg dat je fysieke behoeften in orde zijn. Als je hongerig dreigt te worden zorg dan dat je iets voedzaams in je tas hebt wat je weer even wat goede energie geeft. De volgende dag vrij nemen zal niet voor iedereen altijd mogelijk zijn, maar als je er zo veel last van hebt plan het dan gewoon niet op een dag voor een drukke werkweek. No way dat ik naar een pretpark ga als ik de volgende dag weer volop aan moet staan. Ik bewaak dat voor mijn dochter ook.
Ik hoop dat je de komende dagen weer tot rust kunt komen en het met elkaar kunt bespreken. Maak de volgende keer afspraken en een plan, zoek alvast eea uit wat je kunt doen als je overprikkeld dreigt te raken, dat je partner weet dat dat plan dan in werking wordt gezet.
Je kan in de toekomst inderdaad zelf met eigen vervoer komen. Maar los daarvan, die angst is heel serieus en kun je niet negeren, ook al lijkt het voor je vrienden niet zo, zij hadden dat immers totaal niet. Ze hebben er ook maar mee te dealen hoor. Met een gekneusde enkel ga je toch ook niet gewoon verder lopen?
Ik was een keer met vrienden ergens heen en kreeg een slecht nieuws telefoontje. Het eerste wat m'n vrienden zeiden was kom jongens, we gaan naar huis vanwege [...] Waarom zou zoiets hier niet gelden, waarom is dat zo moeilijk voor hen? En als oplossing voor in het vervolg kun je inderdaad bijvoorbeeld met eigen vervoer gaan.
Ik was een keer met vrienden ergens heen en kreeg een slecht nieuws telefoontje. Het eerste wat m'n vrienden zeiden was kom jongens, we gaan naar huis vanwege [...] Waarom zou zoiets hier niet gelden, waarom is dat zo moeilijk voor hen? En als oplossing voor in het vervolg kun je inderdaad bijvoorbeeld met eigen vervoer gaan.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
@Flow_er Ik denk dat je er beter aan doet om de bron van je probleem aan te pakken en niet de symptomen. (Chagrijnige partner en kinderen.) Die angst en moeheid dus. En dat begint bij de huisarts en van daaruit mischien doorverwijzing naar andere hulp.
En wat je partner betreft, die moet niet zeiken want als jullie inmiddels al kinderen hebben zijn jullie dus al een tijd bij elkaar. Dan weet hij ondertussen ook al wat voor vlees hij in de kuip heeft en moet ie niet zeiken en ook de kinderen corrigeren.
Leuk als hij iedere dag een marathon kan lopen en hoge bergen kan beklimmen maar dat hoeft ie niet van zijn partner te eisen.
En wat je partner betreft, die moet niet zeiken want als jullie inmiddels al kinderen hebben zijn jullie dus al een tijd bij elkaar. Dan weet hij ondertussen ook al wat voor vlees hij in de kuip heeft en moet ie niet zeiken en ook de kinderen corrigeren.
Leuk als hij iedere dag een marathon kan lopen en hoge bergen kan beklimmen maar dat hoeft ie niet van zijn partner te eisen.
Een paniekstoornis heb ik totaal niet maar ik ga gewoon altijd met eigen vervoer omdat ik dan kan doen waar ik zin in heb.
Het klinkt ook alsof je een probleem hebt met je energie naast de angststoornis, of is het een symptoom? Dis te weinig energie hebben voor een lange drukke dag.
Vriendin van mij heeft dat ook, lijkt me vreselijk om niet te kunnen doen wat je wil doen en je halverwege de dag 'op' bent en alleen savonds iets kunt doen als je overdag verder niks hebt. Sterkte hiermee ts!
Het klinkt ook alsof je een probleem hebt met je energie naast de angststoornis, of is het een symptoom? Dis te weinig energie hebben voor een lange drukke dag.
Vriendin van mij heeft dat ook, lijkt me vreselijk om niet te kunnen doen wat je wil doen en je halverwege de dag 'op' bent en alleen savonds iets kunt doen als je overdag verder niks hebt. Sterkte hiermee ts!
To BG or not to BG!
Voor mij is de situatie behoorlijk herkenbaar, maar dan met mega drukke, lawaaierige feesten waar iedereen luidkeels door elkaar heen kakelt. (Met name de vrouwen uiteraard.)
Ik probeer dan wel zo veel mogelijk uit de situatie te stappen, ook al is het in m'n eigen huis.
Ik probeer dan wel zo veel mogelijk uit de situatie te stappen, ook al is het in m'n eigen huis.
Niet kunnen doen wat je wilt door beperkte energie, daar is nog wel mee te leven als je zelf daarin je grenzen kan en mag bewaken.quote:
Een paniekstoornis heb ik totaal niet maar ik ga gewoon altijd met eigen vervoer omdat ik dan kan doen waar ik zin in heb.
Het klinkt ook alsof je een probleem hebt met je energie naast de angststoornis, of is het een symptoom? Dis te weinig energie hebben voor een lange drukke dag.
Vriendin van mij heeft dat ook, lijkt me vreselijk om niet te kunnen doen wat je wil doen en je halverwege de dag 'op' bent en alleen savonds iets kunt doen als je overdag verder niks hebt. Sterkte hiermee ts!
Wat imo pas echt vreselijk is, is als je naaste omgeving je daarin niet steunt en je min of meer in situaties brengt waarin je over die grenzen heen moet.
The love you take is equal to the love you make.
Overigens heeft niet iedereen even veel energie. Ik heb een collega en die heeft echt letterlijk de hele week een volle agenda, inclusief 's avonds. Dat is pas ziekelijk.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Mij lijkt het dus erger om niet te kunnen doen wat ik wil door een tekort aan energie.quote:
[..]
Niet kunnen doen wat je wilt door beperkte energie, daar is nog wel mee te leven als je zelf daarin je grenzen kan en mag bewaken.
Wat imo pas echt vreselijk is, is als je naaste omgeving je daarin niet steunt en je min of meer in situaties brengt waarin je over die grenzen heen moet.
Verder ben ik nogal een einzelgänger en als ik ergens ben, feestje bij familie oid, en ik heb geen zin meer dan ga ik gewoon naar huis. Met of zonder 'steun' van familie. Ik heb daar dan weer geen moeite mee als ze het niet leuk vinden als ik vertrek. Gebeurt niet vaak hoor maar heel soms wel en dan is het dikke doei. Daarom rij ik ook altijd zelf.
To BG or not to BG!
Van sommige dingen krijg je ook weer energie. Ik ga vaak savonds uurtje sporten en daarna zwemmen en ff rondje sauna. Heerlijk. Volledig zen weer thuis en gegarandeerd fijne nachtrust erna.quote:
Overigens heeft niet iedereen even veel energie. Ik heb een collega en die heeft echt letterlijk de hele week een volle agenda, inclusief 's avonds. Dat is pas ziekelijk.
To BG or not to BG!
Dat heb ik totaal niet.quote:
[..]
Van sommige dingen krijg je ook weer energie. Ik ga vaak savonds uurtje sporten en daarna zwemmen en ff rondje sauna. Heerlijk. Volledig zen weer thuis en gegarandeerd fijne nachtrust erna.
Maar heb wel een fysiek zware baan wat keihard werken is, dus ben best zen als ik thuis kom.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Nvm.
[ Bericht 99% gewijzigd door Lienekien op 24-03-2024 20:18:46 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door Lienekien op 24-03-2024 20:18:46 ]
The love you take is equal to the love you make.
Dit zo lezen en bevestiging krijgen is zo fijn, dankjewel. Dat maakt al zoveel goed. ❤️quote:
Je kan in de toekomst inderdaad zelf met eigen vervoer komen. Maar los daarvan, die angst is heel serieus en kun je niet negeren, ook al lijkt het voor je vrienden niet zo, zij hadden dat immers totaal niet. Ze hebben er ook maar mee te dealen hoor. Met een gekneusde enkel ga je toch ook niet gewoon verder lopen?
Ik was een keer met vrienden ergens heen en kreeg een slecht nieuws telefoontje. Het eerste wat m'n vrienden zeiden was kom jongens, we gaan naar huis vanwege [...] Waarom zou zoiets hier niet gelden, waarom is dat zo moeilijk voor hen? En als oplossing voor in het vervolg kun je inderdaad bijvoorbeeld met eigen vervoer gaan.
Dankjewel voor je tips! Ik had al die dag vrij genomen maar de volgende keer plan ik het inderdaad wel in een vakantie in.quote:
He ts wat naar dat je zo over je grenzen moest gaan terwijl je het al aangegeven had. Heeft je partner zich wel eens verdiept in je angststoornis? Misschien dat meer inzicht helpt om zich meer in jou te kunnen verplaatsen. Als je zelf geen last hebt van snel overprikkeld zijn maar daar juist energie van krijgt kan dat best lastig zijn.
Die van mij weet dat bij mij de indrukkenbatterij halverwege de dag gewoon leeg is, hij ziet het ook aan me en stelt zelf voor als ik dat zelf niet doe om even ergens op een bankje te gaan zitten samen of dat hij dan even iets anders gaat doen met onze dochter zodat ik in mijn zombiemodus kan gaan om alles een plaatsje te geven en ik daarna weer door kan.
In de Efteling is het sprookjesbos een rustigere plek en er zijn ook een paar speeltuinen waar je wat meer achteraf kunt zitten.
En zorg dat je fysieke behoeften in orde zijn. Als je hongerig dreigt te worden zorg dan dat je iets voedzaams in je tas hebt wat je weer even wat goede energie geeft. De volgende dag vrij nemen zal niet voor iedereen altijd mogelijk zijn, maar als je er zo veel last van hebt plan het dan gewoon niet op een dag voor een drukke werkweek. No way dat ik naar een pretpark ga als ik de volgende dag weer volop aan moet staan. Ik bewaak dat voor mijn dochter ook.
Ik hoop dat je de komende dagen weer tot rust kunt komen en het met elkaar kunt bespreken. Maak de volgende keer afspraken en een plan, zoek alvast eea uit wat je kunt doen als je overprikkeld dreigt te raken, dat je partner weet dat dat plan dan in werking wordt gezet.
Dankjewel voor je reactie. Degene met twee kinderen waren twee familieleden, mijn partner wilde ook wel gaan, voor mij, maar wilde de rest niet teleurstellen.quote:
@:Flow_er Ik denk dat je er beter aan doet om de bron van je probleem aan te pakken en niet de symptomen. (Chagrijnige partner en kinderen.) Die angst en moeheid dus. En dat begint bij de huisarts en van daaruit mischien doorverwijzing naar andere hulp.
En wat je partner betreft, die moet niet zeiken want als jullie inmiddels al kinderen hebben zijn jullie dus al een tijd bij elkaar. Dan weet hij ondertussen ook al wat voor vlees hij in de kuip heeft en moet ie niet zeiken en ook de kinderen corrigeren.
Leuk als hij iedere dag een marathon kan lopen en hoge bergen kan beklimmen maar dat hoeft ie niet van zijn partner te eisen.
Dankjewel, lieve reactie van je. ❤️ Ik sta op de wachtlijst hoor voor therapie. Ik moet door die angst continue mezelf reguleren en dat kost veel energie. Daar word ik vooral moe van. Ook als ik geen duidelijke planning heb zorgt dat voor stress, waar ik ook moe van werd. Er was vanuit de familie een onuitgesproken verwachting dat we tot 18:00 zouden blijven, daar gingen ze van uit. Dus we hebben het blijkbaar ook niet goed genoeg besproken van tevoren wat de planning zou ziin. Ik had de dag ervoor ook een lange dag, half 5 opgestaan en half 4 weer thuis. Dat was dus eigenlijk ook teveel. Anyway, mijn werk weekend zit erop dus ik doe morgen lekker helemaal niks! Voel me nu ook al een stuk beter, al ben ik nog wel erg moe.quote:
Een paniekstoornis heb ik totaal niet maar ik ga gewoon altijd met eigen vervoer omdat ik dan kan doen waar ik zin in heb.
Het klinkt ook alsof je een probleem hebt met je energie naast de angststoornis, of is het een symptoom? Dis te weinig energie hebben voor een lange drukke dag.
Vriendin van mij heeft dat ook, lijkt me vreselijk om niet te kunnen doen wat je wil doen en je halverwege de dag 'op' bent en alleen savonds iets kunt doen als je overdag verder niks hebt. Sterkte hiermee ts!
Ik hoop dat je daar een beetje van kunt genietenquote:
[..]
Dankjewel, lieve reactie van je. ❤️ Ik sta op de wachtlijst hoor voor therapie. Ik moet door die angst continue mezelf reguleren en dat kost veel energie. Daar word ik vooral moe van. Ook als ik geen duidelijke planning heb zorgt dat voor stress, waar ik ook moe van werd. Er was vanuit de familie een onuitgesproken verwachting dat we tot 18:00 zouden blijven, daar gingen ze van uit. Dus we hebben het blijkbaar ook niet goed genoeg besproken van tevoren wat de planning zou ziin. Ik had de dag ervoor ook een lange dag, half 5 opgestaan en half 4 weer thuis. Dat was dus eigenlijk ook teveel. Anyway, mijn werk weekend zit erop dus ik doe morgen lekker helemaal niks! Voel me nu ook al een stuk beter, al ben ik nog wel erg moe.
Daar zit de fout al, de anderen niet teleurstellen. Dan krijgt je groepsdruk. Gewoon aan jezelf denken en je man aan jou.quote:
[..]
Dankjewel voor je reactie. Degene met twee kinderen waren twee familieleden, mijn partner wilde ook wel gaan, voor mij, maar wilde de rest niet teleurstellen.
Als er echt geen optie is om naar huis te gaan, wellicht toch even kijken of jij in je eentje je even kunt afzonderen.
Herkenbaar, aan beide zijdes van de medaille. Je verdient te allen tijden het respect als jij grenzen aangeeft, maar in realiteit kan er niet altijd praktisch rekening mee gehouden worden. De stress die daaruit voortvloeit is niet zozeer de schuld van de ander, maar dat is wel de knop waar je aan kan draaien om het voor jezelf makkelijker (ipv moeilijker) te maken.
Daar kan je je weerbaarder voor maken, door de mogelijkheden na te gaan wat je kan doen in soortgelijke situaties. Wat ik doe: Naast dat ik drukke gebieden het liefst vermijd, heb ik mezelf aangeleerd dat het 'oke' is (zelfs als anderen daar raar op reageren) om jezelf even af te zonderen, bijv. met een boek op een rustig plekje.
Anderzijds heb ik niet het gevoel dat je partner en je familie je lijken te respecteren (want "kinderen voor alles" bladiebla), terwijl zij van jullie al gunsten ontvingen doordat ze meereden! Sta jezelf alsjeblieft niet toe dat de concessie altijd bij jou ligt, zeker als een ander al gunsten ontvangt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Justinn op 25-03-2024 09:53:41 ]
Daar kan je je weerbaarder voor maken, door de mogelijkheden na te gaan wat je kan doen in soortgelijke situaties. Wat ik doe: Naast dat ik drukke gebieden het liefst vermijd, heb ik mezelf aangeleerd dat het 'oke' is (zelfs als anderen daar raar op reageren) om jezelf even af te zonderen, bijv. met een boek op een rustig plekje.
Anderzijds heb ik niet het gevoel dat je partner en je familie je lijken te respecteren (want "kinderen voor alles" bladiebla), terwijl zij van jullie al gunsten ontvingen doordat ze meereden! Sta jezelf alsjeblieft niet toe dat de concessie altijd bij jou ligt, zeker als een ander al gunsten ontvangt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Justinn op 25-03-2024 09:53:41 ]
deze zin is voor mij best essentieel.quote:
Ik sta al op de wachtlijst voor therapie maar hier moet ik nog even op wachten.
het duid erop dat je dus al in contact met een arts bent geweest en er dus een diagnose is en je op het punt staat ermee aan de slag te gaan... ik hoop dat dit ook snel kan gebeuren en wens je veel succes ermee.
Dat je partner dan nog kennelijk zo reageert is imho best wel zorgwekkend van zijn zijde, alsof hij niet goed erkent wat er aan de hand is.
Het kan echter zo zijn dat mensen met een bepaalde achtergrond meer een 'taboe' ervaren rndom psychische problemen en die vaak niet openlijk willen erkennen...
dat kan misschien een grond zijn dat er zo omgegaan werd met zijn familie erbij.
Wel is dat iets dat je hem zult moeten uitleggen dat dit fout en uiteindelijk zelfs gevaarlijk is... dat het belangrijk is daar open mee om te gaan en te erkennen dat er een probleem ligt, in dit geval die paniekstoornis, die ook open besproken moet kunnen worden.
Ook hoop ik dat je tegenover je zoon er verder open en eerlijk mee om kunt gaan en dit niet voor hem wilt blijven verstoppen... hij zal er sowieso em geconfronteerd worden en in dit geval kreeg hij het ook me, dan is het veel beter ook uitleg te geven en het niet 'onbesproken' te houden of soms zelfs te ontkennen omdat dan ook je zoon misschien opgroeit in een situatie waarin psychische problemen tot een taboe geworden is waarover je niet openlijk spreekt.
ik wens je iig veel succes en hoop dat die therapie snel beschikbaar komt (overigens vermoed ik ook dat de kans groot wordt dat openlijk kunnen praten over die paniekstoornis een deel van de therapie zou kunnen zijn, mischien het ook noodzakelijk is het spreken erover met je partner in ede therapie-omgeving te leren doen)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik herken me in je verhaal, ik heb twee keer therapie gevolgd voor de angsten maar ik heb nog ups & downs en het is heel lastig om aan anderen uit te leggen hoe het nou eigenlijk voelt. Je staat de hele tijd aan, indrukken komen drie keer zo hard binnen en je kunt niet echt zorgeloos ergens van genieten, hoe graag je dat ook wilt. En dat vreet energie, dat is nog het vervelendst, en daardoor krijg je steeds minder zin in gezeik, ga je bepaalde situaties uit de weg en ligt een (lichte) depressie al snel op de loer. Ik merk ook dat anderen het niet goed kunnen begrijpen als ik een kutdag heb en bijvoorbeeld wel overdag afspreek, maar 's avonds liever naar huis ga. Ik krijg niet altijd energie van een leuke dag weg of een gezellig etentje, hoe leuk het ook was.
Het verschilt ook per situatie en per dag, dat is heel vervelend, voor jezelf en voor anderen. Ik zie het zelf ook grotendeels als mijn probleem en niet dat van anderen, dus dat ik ermee om moet leren gaan.
Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik niet zomaar afspraken afzeg en dat ik eerlijk ben over hoe ik me voel zodat de ander op de hoogte is. Maar dan nog zijn er een paar vriendschappen verbroken omdat ik de neiging heb om me af te zonderen en niet altijd energie heb om van alles te ondernemen en 100 keer op een dag te appen. Het is niets persoonlijks naar die vrienden toe, maar ik heb geleerd even op de rem te trappen in een drukke week met veel afspraken en sommigen snappen dat niet en vatten dat persoonlijk op. Daarnaast had ik vroeger altijd iets van 'ik ben flexibel, ik schik me naar jouw schema, wat jou het beste uitkomt', en toen ik daarmee ophield, hadden mensen daar ook wel even moeite mee.
Dus ook als je grenzen aangeeft zullen mensen daar niet altijd blij mee zijn, maar goed, dat is dan hun probleem.
(zeg ik heel stoer met 0 vrienden
)
Het verschilt ook per situatie en per dag, dat is heel vervelend, voor jezelf en voor anderen. Ik zie het zelf ook grotendeels als mijn probleem en niet dat van anderen, dus dat ik ermee om moet leren gaan.
Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik niet zomaar afspraken afzeg en dat ik eerlijk ben over hoe ik me voel zodat de ander op de hoogte is. Maar dan nog zijn er een paar vriendschappen verbroken omdat ik de neiging heb om me af te zonderen en niet altijd energie heb om van alles te ondernemen en 100 keer op een dag te appen. Het is niets persoonlijks naar die vrienden toe, maar ik heb geleerd even op de rem te trappen in een drukke week met veel afspraken en sommigen snappen dat niet en vatten dat persoonlijk op. Daarnaast had ik vroeger altijd iets van 'ik ben flexibel, ik schik me naar jouw schema, wat jou het beste uitkomt', en toen ik daarmee ophield, hadden mensen daar ook wel even moeite mee.
Dus ook als je grenzen aangeeft zullen mensen daar niet altijd blij mee zijn, maar goed, dat is dan hun probleem.
(zeg ik heel stoer met 0 vrienden
)
Tap tap tap
Heey, bedankt voor je uitgebreide reactie!quote:
[..]
deze zin is voor mij best essentieel.
het duid erop dat je dus al in contact met een arts bent geweest en er dus een diagnose is en je op het punt staat ermee aan de slag te gaan... ik hoop dat dit ook snel kan gebeuren en wens je veel succes ermee.
Dat je partner dan nog kennelijk zo reageert is imho best wel zorgwekkend van zijn zijde, alsof hij niet goed erkent wat er aan de hand is.
Het kan echter zo zijn dat mensen met een bepaalde achtergrond meer een 'taboe' ervaren rndom psychische problemen en die vaak niet openlijk willen erkennen...
dat kan misschien een grond zijn dat er zo omgegaan werd met zijn familie erbij.
Wel is dat iets dat je hem zult moeten uitleggen dat dit fout en uiteindelijk zelfs gevaarlijk is... dat het belangrijk is daar open mee om te gaan en te erkennen dat er een probleem ligt, in dit geval die paniekstoornis, die ook open besproken moet kunnen worden.
Ook hoop ik dat je tegenover je zoon er verder open en eerlijk mee om kunt gaan en dit niet voor hem wilt blijven verstoppen... hij zal er sowieso em geconfronteerd worden en in dit geval kreeg hij het ook me, dan is het veel beter ook uitleg te geven en het niet 'onbesproken' te houden of soms zelfs te ontkennen omdat dan ook je zoon misschien opgroeit in een situatie waarin psychische problemen tot een taboe geworden is waarover je niet openlijk spreekt.
ik wens je iig veel succes en hoop dat die therapie snel beschikbaar komt (overigens vermoed ik ook dat de kans groot wordt dat openlijk kunnen praten over die paniekstoornis een deel van de therapie zou kunnen zijn, mischien het ook noodzakelijk is het spreken erover met je partner in ede therapie-omgeving te leren doen)
Ik heb de familieleden gesproken (is allemaal van mijn kant) en ze gaven aan dat ze niet beseften dat het zo ernstig was en ze dachten dat ik "gewoon heel gevoelig ben en het niet meer naar mijn zin had". Denk dat ik dan niet zo emotioneel was geworden, maar goed. Als dat enkel het geval was geweest had ik ook niet in therapie gehoeven. Maar dat terzijde is het aan mij om daar duidelijker in te worden en meer te delen van wat er in me omgaat.
Mijn partner gaf ook aan dat hij de ernst inderdaad niet inzag. Dat valt me wel tegen, ik ga niet voor niks in therapie en deel mijn gevoel ook meer met hem. Hij had het dus kunnen weten. Maar hij blijft aanhalen dat ik niet kan verwachten dat de hele groep naar huis gaat omdat ik het als enige niet meer trek. Heb ook het voorbeeld aangedragen van een gebroken enkel, daarop zei hij dat hij dan ook had gezegd dat ik dan maar even in een restaurantje had moeten gaan zitten tot de rest naar huis wilde.
Ik vind het ook heel belangrijk dat mijn zoontje ziet dat emoties er mogen zijn en dit soort problemen bestaan. Ik ben er tot op zijn niveau ook open over. Mama heeft een druk hoofd en is daarom verdrietig, maar dat is niet jouw schuld. Mijn partner is opgegroeid met 'Vooral niet Zeuren en gewoon doorgaan, en geen emoties tonen. Cijfer jezelf weg voor een ander." Dit zie ik vaak terugkomen en zit er diep in bij hem. Hij snapt het dan ook niet als ik wel mijn grenzen aangeef en volgens hem is dan de meerderheid het belangrijkste. Niet iedereen kan zich aanpassen aan jou, zo zei hij, al zou ik wel dan met je naar huis zijn gegaan. Maarja, er zijn meerdere situaties geweest waarin hij de ernst niet erkend zoals jij zegt en hij ook teleurgesteld was dan als er ergens eerder weggingen bijvoorbeeld. Ik denk dan meer in het grote geheel, dat ik een veel leukere partner en moeder ben als ik dan iets eerder wegga ipv het tot over mijn grens te trekken en dan nog dagen gestresst te zijn.
Ja, ja en ja!!! Oooh wat fijn zeg deze herkenning. Ik heb precies hetzelfde! Wat naar he, om dit te hebben.. En inderdaad, hoe graag je er ook van wil genieten, het lukt niet altijd, waar je je dan schuldig over voelt en je depressief van gaat voelen. Het voelt voor mij ook heel eenzaam. Als je een vriendin wilt, stuur maar een pb, wie weet. Al zal dat voor ons beiden waarschijnlijk paniek veroorzaken omdat we elkaar niet kennen. 😂😂quote:
Ik herken me in je verhaal, ik heb twee keer therapie gevolgd voor de angsten maar ik heb nog ups & downs en het is heel lastig om aan anderen uit te leggen hoe het nou eigenlijk voelt. Je staat de hele tijd aan, indrukken komen drie keer zo hard binnen en je kunt niet echt zorgeloos ergens van genieten, hoe graag je dat ook wilt. En dat vreet energie, dat is nog het vervelendst, en daardoor krijg je steeds minder zin in gezeik, ga je bepaalde situaties uit de weg en ligt een (lichte) depressie al snel op de loer. Ik merk ook dat anderen het niet goed kunnen begrijpen als ik een kutdag heb en bijvoorbeeld wel overdag afspreek, maar 's avonds liever naar huis ga. Ik krijg niet altijd energie van een leuke dag weg of een gezellig etentje, hoe leuk het ook was.
Het verschilt ook per situatie en per dag, dat is heel vervelend, voor jezelf en voor anderen. Ik zie het zelf ook grotendeels als mijn probleem en niet dat van anderen, dus dat ik ermee om moet leren gaan.
Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik niet zomaar afspraken afzeg en dat ik eerlijk ben over hoe ik me voel zodat de ander op de hoogte is. Maar dan nog zijn er een paar vriendschappen verbroken omdat ik de neiging heb om me af te zonderen en niet altijd energie heb om van alles te ondernemen en 100 keer op een dag te appen. Het is niets persoonlijks naar die vrienden toe, maar ik heb geleerd even op de rem te trappen in een drukke week met veel afspraken en sommigen snappen dat niet en vatten dat persoonlijk op. Daarnaast had ik vroeger altijd iets van 'ik ben flexibel, ik schik me naar jouw schema, wat jou het beste uitkomt', en toen ik daarmee ophield, hadden mensen daar ook wel even moeite mee.
Dus ook als je grenzen aangeeft zullen mensen daar niet altijd blij mee zijn, maar goed, dat is dan hun probleem.
(zeg ik heel stoer met 0 vrienden
quote:
[..]
Ja, ja en ja!!! Oooh wat fijn zeg deze herkenning. Ik heb precies hetzelfde! Wat naar he, om dit te hebben.. En inderdaad, hoe graag je er ook van wil genieten, het lukt niet altijd, waar je je dan schuldig over voelt en je depressief van gaat voelen. Het voelt voor mij ook heel eenzaam. Als je een vriendin wilt, stuur maar een pb, wie weet. Al zal dat voor ons beiden waarschijnlijk paniek veroorzaken omdat we elkaar niet kennen. 😂😂
Als je je ei kwijt wilt, kun je altijd een PM sturen hoor, vind het wel prettig om erover te kunnen praten (zonder in een echo chamber te komen zoals op Tiktok ofzo)
Tap tap tap
Een pretpark als de Efteling is meestal zo duur dat mensen alles uit 1 dag willen halen en zo lang mogelijk willen blijven.quote:
Hallo allemaal,
Deze week was echt een rollercoaster en ik wil heel graag mijn ei kwijt en misschien ook wat tips of een hart onder de riem.
Gisteren ben ik met wat familieleden, mijn partner en zoontje naar een pretpark geweest. Ik keek er al maanden naar uit en had er veel zin in. Ik heb alleen een angststoornis waardoor ik moeite heb met drukke plekken. Ik raak dan snel overprikkeld en vind het dan lastig mezelf over te geven aan het moment en echt te genieten. Ik wil zo graag genieten maar dat lukt dan niet altijd.
Toen we er al van 10:00 tot 16:00 waren geweest, was eigenlijk mijn batterij leeg. Ik heb al een drukke en volle week gehad met weinig slaap en heb dat ook aangegeven. De rest wilde nog blijven tot 18:00. Nogmaals heb ik aangegeven dat dat voor mij eigenlijk niet haalbaar was. Toch tot 18:00 gebleven en ik was op. Het regende al heel de dag, ik had het koud, had honger was zo moe. Toen we richting uitgang gingen werd het allemaal teveel en brak ik. Ik ben toen alvast uit het park gelopen om mezelf te herpakken. Ik schaamde me enorm dat ik zo emotioneel werd.
Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was. Hierdoor voelde ik me een slechte moeder en nog schuldiger. Het voelde alsof hij het me kwalijk nam dat ik die angststoornis heb en het kwetste me enorm.
Ik wil ook zo graag plezier maken en genieten, wat ook lukte die dag alleen om 16:00 lukte dat niet meer. Tuurlijk verwacht ik niet dat iedereen zich dan aanpast aan mij maar nog een steek na (wat hij niet zo bedoelde maar wel zo voelde) maakte me zo verdrietig. Ik sta al op de wachtlijst voor therapie maar hier moet ik nog even op wachten. Ik doe al enorm mijn best op mijn manier.
Zou je het erg vinden om om 16.00 uur met een boek in de auto te gaan zitten, en dat de rest dan nog even verder kan?
Als soort van compromis.
Het is pas echt crisis als het bier op is.
Voor de volgende keer zou dit een goed compromis zijn ja. Ik ging er dit keer vanuit dat we rond 16:00 uur wel weg zouden gaan omdat er een baby mee was, ik had dus ook beter moeten overleggen. Bedankt voor de tip. ❤️quote:
[..]
Een pretpark als de Efteling is meestal zo duur dat mensen alles uit 1 dag willen halen en zo lang mogelijk willen blijven.
Zou je het erg vinden om om 16.00 uur met een boek in de auto te gaan zitten, en dat de rest dan nog even verder kan?
Als soort van compromis.
Hoe doe ik dit? 😊 Toen ik op je naam klikte zag ik alleen posts.quote:
[..]
Op mobiel: klik op het witte vierkantje rechtsboven bij de post.quote:
[..]
Hoe doe ik dit? 😊 Toen ik op je naam klikte zag ik alleen posts.
Op pc: ga naar de datum rechtsboven bij de post en dan verschijnen er icoontjes waar je op kunt klikken.
Maar je bent hier nog maar pas, ik gok dat je een paar dagen moet wachten voor je iemand een berichtje kunt sturen.
Okee, bedankt!quote:
[..]
Op mobiel: klik op het witte vierkantje rechtsboven bij de post.
Op pc: ga naar de datum rechtsboven bij de post en dan verschijnen er icoontjes waar je op kunt klikken.
Maar je bent hier nog maar pas, ik gok dat je een paar dagen moet wachten voor je iemand een berichtje kunt sturen.
Okee, bedankt!quote:
[..]
Op mobiel: klik op het witte vierkantje rechtsboven bij de post.
Op pc: ga naar de datum rechtsboven bij de post en dan verschijnen er icoontjes waar je op kunt klikken.
Maar je bent hier nog maar pas, ik gok dat je een paar dagen moet wachten voor je iemand een berichtje kunt sturen.
Over 3,5 dag kan ik prive berichten sturen. 😄quote:
We hebben ook nog dit topic:
R&P / Depressie & Angst #175 de dagen doorkomen
Ik heb hetzelfde gehad (soms nog last van) en ik heb hiervoor ook therapie gehad. Als je 1 ding niet moet doen, dan is het vermijden. Bij therapie werd mij opgedragen om dit soort situaties continue op te zoeken en door de angst heen te gaan. Is de enige manier om er vanaf te komen. Je lichaam leren dat er niks gevaarlijks gebeurt in drukke situaties
Oh wauw, echt? Zo heb ik er nog nooit naar gekeken. Dankjewel voor het delen!quote:
Ik heb hetzelfde gehad (soms nog last van) en ik heb hiervoor ook therapie gehad. Als je 1 ding niet moet doen, dan is het vermijden. Bij therapie werd mij opgedragen om dit soort situaties continue op te zoeken en door de angst heen te gaan. Is de enige manier om er vanaf te komen. Je lichaam leren dat er niks gevaarlijks gebeurt in drukke situaties
Echt? Bij mij werkt dat niet hoor. Ja, tijdelijk even als je er bent. Maar de volgende keer begint het gewoon helemaal opnieuw. Bij mij is dat, volgens mij, echt niet een garantie dat het de volgende keer een stukje beter en beter wordt.quote:
Ik heb hetzelfde gehad (soms nog last van) en ik heb hiervoor ook therapie gehad. Als je 1 ding niet moet doen, dan is het vermijden. Bij therapie werd mij opgedragen om dit soort situaties continue op te zoeken en door de angst heen te gaan. Is de enige manier om er vanaf te komen. Je lichaam leren dat er niks gevaarlijks gebeurt in drukke situaties
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Ontwijken wordt afgeraden ja, maar anders wordt je wereldje ook wel heel klein hoor. En dat wil je echt niet.
Maar ik hoefde het niet op te zoeken, die dwang werkte ook niet, en als het even niet wil is het ook niet erg. Het is wel iets van de lange adem.
Ik vind het ook irritant dat het steeds zo wisselt. Gisteren ging ik ergens lunchen, en ik had de zenuwen, niet normaal. Klamme handjes, kramp. Echt schijt irritant. Gelukkig ging het wel zodra het eten voor m'n neus stond
Vandaag ging ik naar het tuincentrum... nergens last van.
Maar ik hoefde het niet op te zoeken, die dwang werkte ook niet, en als het even niet wil is het ook niet erg. Het is wel iets van de lange adem.
Ik vind het ook irritant dat het steeds zo wisselt. Gisteren ging ik ergens lunchen, en ik had de zenuwen, niet normaal. Klamme handjes, kramp. Echt schijt irritant. Gelukkig ging het wel zodra het eten voor m'n neus stond
Vandaag ging ik naar het tuincentrum... nergens last van.
Tap tap tap
Ik denk dat vooraf verwachtingen scheppen het belangrijkste is. Zorg dat je zo’n dag een beetje plant en spreek vooraf uit tot hoe laat je wil blijven. Als anderen dan een andere wens daarin hebben kun je vooraf al een compromis sluiten (17.00 naar huis ipv 16.00 of 18.00. Je neemt een extra pauze tussendoor, alleen of juist met een ander persoon en dat de rest van de groep dan even de kinderen mee op sleeptouw nemen).
Ik denk dat het heel lastig is om een groep zich geheel te laten schikken naar jouw wensen of noden, zeker als ze ze niet verwachten. Waarbij ik dus niet zeg dat je je altijd maar moet schikken naar anderen. Maar zoals hierboven omschreven, bedenk wat je zelf kan doen om het draaglijker te maken of zorg zoals door meerderen gezegd dat je zelf kunt gaan wanneer het nodig is. En als er anderen met je meerijden geef je vooraf aan dat dat kan gebeuren, en dat ze dus kunnen kiezen voor meerijden of iets anders regelen voor vervoer.
Maar ben vooraf duidelijk. Dan is het voor de ander alleen jammer ipv een grote verrassing en teleurstelling als het gebeurd.
Ik zou het zelf ook heel jammer vinden als ik een dag gepland heb in een pretpark en iemand wil voor sluitingstijd naar huis. Ik vind dat dan zonde van mijn dag en het entree geld.
Maar als ik het vooraf weet, kan ik zelf de afweging maken of ik toch mee ga of er juist voor kies om dan zelf maar een andere keer te gaan. En waarschijnlijk zou ik dan toch gezellig mee gaan, maar ben ik voorbereid op de tijd dat we naar huis gaan.
(Ongeveer hetzelfde als dat ik nu met mensen naar een pretpark zou gaan dat ik vooraf kortsluit of we zelf lunch mee nemen of dat we daar iets kopen, zodat de plannen op elkaar zijn afgestemd en niet het ene gezin met een dikke hamburger zit en het andere gezin met een broodje hagelslag aan het kijken is hoe de rest z’n sappige hamburger op eet bij wijze van)
Ik denk dat het heel lastig is om een groep zich geheel te laten schikken naar jouw wensen of noden, zeker als ze ze niet verwachten. Waarbij ik dus niet zeg dat je je altijd maar moet schikken naar anderen. Maar zoals hierboven omschreven, bedenk wat je zelf kan doen om het draaglijker te maken of zorg zoals door meerderen gezegd dat je zelf kunt gaan wanneer het nodig is. En als er anderen met je meerijden geef je vooraf aan dat dat kan gebeuren, en dat ze dus kunnen kiezen voor meerijden of iets anders regelen voor vervoer.
Maar ben vooraf duidelijk. Dan is het voor de ander alleen jammer ipv een grote verrassing en teleurstelling als het gebeurd.
Ik zou het zelf ook heel jammer vinden als ik een dag gepland heb in een pretpark en iemand wil voor sluitingstijd naar huis. Ik vind dat dan zonde van mijn dag en het entree geld.
Maar als ik het vooraf weet, kan ik zelf de afweging maken of ik toch mee ga of er juist voor kies om dan zelf maar een andere keer te gaan. En waarschijnlijk zou ik dan toch gezellig mee gaan, maar ben ik voorbereid op de tijd dat we naar huis gaan.
(Ongeveer hetzelfde als dat ik nu met mensen naar een pretpark zou gaan dat ik vooraf kortsluit of we zelf lunch mee nemen of dat we daar iets kopen, zodat de plannen op elkaar zijn afgestemd en niet het ene gezin met een dikke hamburger zit en het andere gezin met een broodje hagelslag aan het kijken is hoe de rest z’n sappige hamburger op eet bij wijze van)
Noted, dankjewel!quote:
Ik denk dat vooraf verwachtingen scheppen het belangrijkste is. Zorg dat je zo’n dag een beetje plant en spreek vooraf uit tot hoe laat je wil blijven. Als anderen dan een andere wens daarin hebben kun je vooraf al een compromis sluiten (17.00 naar huis ipv 16.00 of 18.00. Je neemt een extra pauze tussendoor, alleen of juist met een ander persoon en dat de rest van de groep dan even de kinderen mee op sleeptouw nemen).
Ik denk dat het heel lastig is om een groep zich geheel te laten schikken naar jouw wensen of noden, zeker als ze ze niet verwachten. Waarbij ik dus niet zeg dat je je altijd maar moet schikken naar anderen. Maar zoals hierboven omschreven, bedenk wat je zelf kan doen om het draaglijker te maken of zorg zoals door meerderen gezegd dat je zelf kunt gaan wanneer het nodig is. En als er anderen met je meerijden geef je vooraf aan dat dat kan gebeuren, en dat ze dus kunnen kiezen voor meerijden of iets anders regelen voor vervoer.
Maar ben vooraf duidelijk. Dan is het voor de ander alleen jammer ipv een grote verrassing en teleurstelling als het gebeurd.
Ik zou het zelf ook heel jammer vinden als ik een dag gepland heb in een pretpark en iemand wil voor sluitingstijd naar huis. Ik vind dat dan zonde van mijn dag en het entree geld.
Maar als ik het vooraf weet, kan ik zelf de afweging maken of ik toch mee ga of er juist voor kies om dan zelf maar een andere keer te gaan. En waarschijnlijk zou ik dan toch gezellig mee gaan, maar ben ik voorbereid op de tijd dat we naar huis gaan.
(Ongeveer hetzelfde als dat ik nu met mensen naar een pretpark zou gaan dat ik vooraf kortsluit of we zelf lunch mee nemen of dat we daar iets kopen, zodat de plannen op elkaar zijn afgestemd en niet het ene gezin met een dikke hamburger zit en het andere gezin met een broodje hagelslag aan het kijken is hoe de rest z’n sappige hamburger op eet bij wijze van)
Stom is dat he, dat heb ik dus ook, zo wisselend. En dan voel ik me extra teleurgesteld dat het dit keer niet lukte. Al voel ik me in plekken als Blijdorp en de Efteling standaard k... . Gewoon te druk en teveel ruis om me heen.quote:
Ontwijken wordt afgeraden ja, maar anders wordt je wereldje ook wel heel klein hoor. En dat wil je echt niet.
Maar ik hoefde het niet op te zoeken, die dwang werkte ook niet, en als het even niet wil is het ook niet erg. Het is wel iets van de lange adem.
Ik vind het ook irritant dat het steeds zo wisselt. Gisteren ging ik ergens lunchen, en ik had de zenuwen, niet normaal. Klamme handjes, kramp. Echt schijt irritant. Gelukkig ging het wel zodra het eten voor m'n neus stond
Vandaag ging ik naar het tuincentrum... nergens last van.
Ik zou me sterk houden en maken dat de kinderen er niks van merken. Dan sterf je maar die 2 uurtjes. En mss wat meer voorzorgen nemen voor de volgende keer.
Ik heb ondertussen een abonnement op een dierentuin, en ik kan alleen maar aanraden om het gewoon te blijven doen. Soms even naar de wc gaan om daar vijf keer diep in en uit te ademen en gaan met die banaan.quote:
[..]
Stom is dat he, dat heb ik dus ook, zo wisselend. En dan voel ik me extra teleurgesteld dat het dit keer niet lukte. Al voel ik me in plekken als Blijdorp en de Efteling standaard k... . Gewoon te druk en teveel ruis om me heen.
Sowieso: blijven ademen. Ik ga heel hoog ademhalen als ik gestrest ben in plaats van in de buik.
Tap tap tap
Je moet het zien als minnetjes (slechte ervaringen) die elke keer een plusje (bewijs dat er niets aan de hand is). Zo heb ik het uitgelegd gekregen.quote:
[..]
Echt? Bij mij werkt dat niet hoor. Ja, tijdelijk even als je er bent. Maar de volgende keer begint het gewoon helemaal opnieuw. Bij mij is dat, volgens mij, echt niet een garantie dat het de volgende keer een stukje beter en beter wordt.
72 uur nonstop Carnaval Festivalquote:
[..]
Meerdere dagen in de Efteling, wat een hel moest dat zijn geweest!
Tatata tatata tatataaaaaa
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
In het hoofd snap ik dat allemaal wel, maar het verbeterd gewoon niet echt. Anyway, ik ben ook gewoon meer op mezelf.quote:
[..]
Je moet het zien als minnetjes (slechte ervaringen) die elke keer een plusje (bewijs dat er niets aan de hand is). Zo heb ik het uitgelegd gekregen.
Maar m'n psycholoog heeft me wel verwezen naar iemand die wat meer gespecialiseerd is in angst, dus heb wel zin in een nieuw gezicht.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Vreselijk!quote:
[..]
72 uur nonstop Carnaval Festival
Tatata tatata tatataaaaaa
quote:
[..]
72 uur nonstop Carnaval Festival
Tatata tatata tatataaaaaa
Ben een keer met een meet van een FOK!-topic naar de Efteling geweest. Ik zat nog half in m'n burn-out en men ding die Carnaval Festival in.Ik wist dat ik dat absoluut niet zou trekken omdat ik toen echt hypergevoelig was en ben buiten blijven wachten.
Was maar goed ook; door een technische storing bleef het karretje een half uur in dat gejengel vast zitten!
Ik raakte al aardig opgeFOK!t van "Waar blijven ze nou?" tot ik een sadistisch binnenpretje kreeg om het idee dat ze zo getergd werden daar binnen!quote:
Alleen werd ik daar op mildere manier ook getergd met Jokie en Jet die dat deuntje ook draaiden tijdens hun voorstelling.quote:
Vandaar dat ik wat minder geduldig begon te worden.
Buiten kun je het tenminste nog afwisselen met Monsieur Cannibale (RIPquote:
[..]
Alleen werd ik daar op mildere manier ook getergd met Jokie en Jet die dat deuntje ook draaiden tijdens hun voorstelling.
) 
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Ja die bestaat niet meer!quote:
[..]
Buiten kun je het tenminste nog afwisselen met Monsieur Cannibale (RIP
Maar ik moest daar natuurlijk blijven wachten op m'n FOK!-gabbers daar.
En een stuk of 3 anderen waren ook niet daar naar binnen gegaan en bleven ook bij Jokie en Jet zitten te wachten.
Ik zag een tijd geleden een filmpje op Youtube van een stel Amerikanen die het over deze "wildly racist ride" hadden en wist gelijk dat het geen lang leven meer beschoren zou zijn.
DTS?
De ene keer gebruik ik quote wel, de andere keer niet.
Geen idee waarom eigenlijk
De ene keer gebruik ik quote wel, de andere keer niet.
Geen idee waarom eigenlijk
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
ONZ / [ronde 68 Het Dodetopicspel #15398] AardappelSchotel is 1 topperquote:
DTS?
De ene keer gebruik ik quote wel, de andere keer niet.
Geen idee waarom eigenlijk
Een spelletje.
Voor elke minuut dat er na jou niemand iets post, krijg je een punt.
Iemand quoten waarschuwt diegene dat er een post is geplaatst en die zal dan ook zo snel mogelijk reageren (liefst zonder jou te quoten) om te voorkomen dat jij een punt scoort, hopend dat jij het niet door hebt.
Nooit van gehoordquote:
[..]
ONZ / [ronde 68 Het Dodetopicspel #15398] AardappelSchotel is 1 topper
Een spelletje.
Voor elke minuut dat er na jou niemand iets post, krijg je een punt.
Iemand quoten waarschuwt diegene dat er een post is geplaatst en die zal dan ook zo snel mogelijk reageren (liefst zonder jou te quoten) om te voorkomen dat jij een punt scoort, hopend dat jij het niet door hebt.
En ik zit hier al sinds 2007
Maar ONZ en KLB kom ik zelden, dat zal het zijn.
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Helder!quote:
[..]
Nooit van gehoord
En ik zit hier al sinds 2007
Maar ONZ en KLB kom ik zelden, dat zal het zijn.
Tot zo ver het offtopic geneuzel!
Ik snap wat je bedoelt, herkenbaar. Ik heb er regelmatig ook last van. Vooral als ik lang stil op mijn benen moet staan (bijvoorbeeld op een verjaardag), dan krijg ik soms ook paniekgevoelens. Ik ben bang dat ik hier nooit meer van af ga komenquote:
[..]
In het hoofd snap ik dat allemaal wel, maar het verbeterd gewoon niet echt. Anyway, ik ben ook gewoon meer op mezelf.
Maar m'n psycholoog heeft me wel verwezen naar iemand die wat meer gespecialiseerd is in angst, dus heb wel zin in een nieuw gezicht.
Wat voor een verjaardag is dat dan dat je niet mag bewegen?quote:
[..]
Ik snap wat je bedoelt, herkenbaar. Ik heb er regelmatig ook last van. Vooral als ik lang stil op mijn benen moet staan (bijvoorbeeld op een verjaardag), dan krijg ik soms ook paniekgevoelens. Ik ben bang dat ik hier nooit meer van af ga komen
Mijn nek krijgt soms soort van mini seisure als ik iemamd aankijk. Had het ook keer op een date. Hoe fokking debiel is dat. Verder ook aardig trillen. Niet echt zweten of dat soort dingen. Ja, en een aardige black out.quote:
[..]
Ik snap wat je bedoelt, herkenbaar. Ik heb er regelmatig ook last van. Vooral als ik lang stil op mijn benen moet staan (bijvoorbeeld op een verjaardag), dan krijg ik soms ook paniekgevoelens. Ik ben bang dat ik hier nooit meer van af ga komen
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Nou bijvoorbeeld op verjaardag van vrienden dat je bij een statafel staat. Of lang in een rij moeten staan. Vooral lang staan en binnen krijg ik angstgevoelens. Dan begint het met erg warm krijgen, zweethanden en langzaam lichte benen. Soms wordt mijn zicht ook vanuit buitenkant minder, alsof soort van gordijn dicht gaat (vind erg lastig om uit te leggen). Dit heb ik gekregen sinds dat ik op een drukke (binnen) avondevenement ineens paniekaanval kreeg en ben flauwgevallen. Daarvoor had ik nergens last van.quote:
[..]
Wat voor een verjaardag is dat dan dat je niet mag bewegen?
[ Bericht 2% gewijzigd door henkklaas1994 op 13-04-2024 21:21:56 ]
Oke ja, voor mij niet herkenbaar dat soort feesten dat je bij een statafel staat vandaar mijn reactie. Ik zou dan ergens gaan zitten als ik stress krijg van staanquote:
[..]
Nou bijvoorbeeld op verjaardag van vrienden dat je bij een statafel staat. Of lang in een rij moeten staan. Vooral lang staan en binnen krijg ik angstgevoelens. Dit heb ik gekregen sinds dat ik op een drukke (binnen) avondevenement ineens paniekaanval kreeg en ben flauwgevallen. Daarvoor had ik nergens last van.
Ja dat moet je dus volgens psychologen niet doen. Dan ga je de situatie vermijden en creëer je voorwaarden om deze situatie te “overleven”. Je moet het gewoon uitzitten (hoe kut het ook is) en jezelf proberen af te leiden.quote:
[..]
Oke ja, voor mij niet herkenbaar dat soort feesten dat je bij een statafel staat vandaar mijn reactie. Ik zou dan ergens gaan zitten als ik stress krijg van staan
Nou. Ik ben geen psycholoog. Maar als je een situatie als 'verplicht staan bij een feest' moet overwinnen door jarenlang stress te hebben zou ik zelf denken dat ik dan maar gewoon al die jaren ga zitten in plaats van mezelf het zo moeilijk te maken.. We praten over staan of zitten..quote:
[..]
Ja dat moet je dus volgens psychologen niet doen. Dan ga je de situatie vermijden en creëer je voorwaarden om deze situatie te “overleven”. Je moet het gewoon uitzitten (hoe kut het ook is) en jezelf proberen af te leiden.
Ja dat is een keuze, maar volgens hen is confrontatie de enige manier om de angst te overwinnen is. Het is alleen een lang, ongemakkelijk en kut traject, maar ze zullen het vast wel beter weten dan wij.quote:
[..]
Nou. Ik ben geen psycholoog. Maar als je een situatie als 'verplicht staan bij een feest' moet overwinnen door jarenlang stress te hebben zou ik zelf denken dat ik dan maar gewoon al die jaren ga zitten in plaats van mezelf het zo moeilijk te maken.. We praten over staan of zitten..
Ja nou ja, ik snap ook wel dat dat de enige manier is om de angst te overwinnen. Maar ik vraag me dus af of dat het enige is wat je zou moeten willen. Iemand kan angst voor spinnen hebben. Moet ie dan jaren maar in therapie gaan en met spinnen geconfronteerd worden om er minder bang voor te zijn? Waar jij het over hebt is staan bij een feestje of zitten bij een feestje.. Maar goed als je die angst heel graag wil overwinnen dan moet je dat nou eenmaal slikken. Zelf zou ik gaan zittenquote:
[..]
Ja dat is een keuze, maar volgens hen is confrontatie de enige manier om de angst te overwinnen is. Het is alleen een lang, ongemakkelijk en kut traject, maar ze zullen het vast wel beter weten dan wij.
Het is natuurlijk niet alleen op een feestje, maar zoals ik al zei gaat het erom als ik lang moet staan. Feestje was een voorbeeld. Al is het bij een toespraken, presentaties, condoleance, etc. Je kan niet altijd zitten bij situaties. Dan is het wellicht wel handig om er proberen vanaf te komen.quote:
[..]
Ja nou ja, ik snap ook wel dat dat de enige manier is om de angst te overwinnen. Maar ik vraag me dus af of dat het enige is wat je zou moeten willen. Iemand kan angst voor spinnen hebben. Moet ie dan jaren maar in therapie gaan en met spinnen geconfronteerd worden om er minder bang voor te zijn? Waar jij het over hebt is staan bij een feestje of zitten bij een feestje.. Maar goed als je die angst heel graag wil overwinnen dan moet je dat nou eenmaal slikken. Zelf zou ik gaan zitten
Blijf je die gevoelens houden of gaan ze na een kwartiertje weer weg? Als je bijvoorbeeld met iemand aan de praat raakt of even wat drinkt?quote:
[..]
Nou bijvoorbeeld op verjaardag van vrienden dat je bij een statafel staat. Of lang in een rij moeten staan. Vooral lang staan en binnen krijg ik angstgevoelens. Dan begint het met erg warm krijgen, zweethanden en langzaam lichte benen. Soms wordt mijn zicht ook vanuit buitenkant minder, alsof soort van gordijn dicht gaat (vind erg lastig om uit te leggen). Dit heb ik gekregen sinds dat ik op een drukke (binnen) avondevenement ineens paniekaanval kreeg en ben flauwgevallen. Daarvoor had ik nergens last van.
Tap tap tap
Soms gaan ze weg, soms niet. Heel willekeurig. Maar je behoudt zo’n soort spanning in je lichaam houden. Vaak voel ik dat al vooraf ook al een beetje.quote:
[..]
Blijf je die gevoelens houden of gaan ze na een kwartiertje weer weg? Als je bijvoorbeeld met iemand aan de praat raakt of even wat drinkt?
En dan denk je vooraf al van "ah daar gaan we weer, zie je wel!"quote:
[..]
Soms gaan ze weg, soms niet. Heel willekeurig. Maar je behoudt zo’n soort spanning in je lichaam houden. Vaak voel ik dat al vooraf ook al een beetje.
Ik hou me meestal vast aan het idee dat de gevoelens weggaan en dat het vervelende gevoel maar even is. En zo niet, dan niet. Want als je eraan gaat toegeven dan verleg je steeds de grenzen. Nu wil je alleen gaan zitten, zo meteen kun je niet zitten en ga je vroeg naar huis, dan zeg je de volgende keer af omdat je misschien niet kunt zitten, etc etc. En het is dan heel lastig om weer een keer te gaan.
Tap tap tap
Wat bedoel je precies met je eerste zin?quote:
[..]
En dan denk je vooraf al van "ah daar gaan we weer, zie je wel!"
Ik hou me meestal vast aan het idee dat de gevoelens weggaan en dat het vervelende gevoel maar even is. En zo niet, dan niet. Want als je eraan gaat toegeven dan verleg je steeds de grenzen. Nu wil je alleen gaan zitten, zo meteen kun je niet zitten en ga je vroeg naar huis, dan zeg je de volgende keer af omdat je misschien niet kunt zitten, etc etc. En het is dan heel lastig om weer een keer te gaan.
Dat toegeven is precies wat ik vorige posts bedoelde. Je gaat voor jezelf steeds meer voorwaarden creëren om ermee te kunnen leven. Bijvoorbeeld altijd glas water drinken tussendoor of koffie voor dat je naar bijeenkomst gaat. Je verlegt je grenzen. Verder probeer ik mijn angsten gewoon aan te gaan. Dus gewoon lekker staan, ongeacht hoe kut dat is haha. En niet toegeven om te gaan zitten om de angst. Tuurlijk kan je wel keer zitten, maar dan omdat dat gewoon fijn is en niet omdat ik anders bang ben om flauw te vallen. Soort van onderscheid. Het blijft een lastig iets om ermee om te gaan.
Als je je vooraf al gespannen voelt, en het gaat mis, dan denk je "zie je nou wel", en dan ga je dat elke volgende keer ook denken.quote:
[..]
Wat bedoel je precies met je eerste zin?
Dat toegeven is precies wat ik vorige posts bedoelde. Je gaat voor jezelf steeds meer voorwaarden creëren om ermee te kunnen leven. Bijvoorbeeld altijd glas water drinken tussendoor of koffie voor dat je naar bijeenkomst gaat. Je verlegt je grenzen. Verder probeer ik mijn angsten gewoon aan te gaan. Dus gewoon lekker staan, ongeacht hoe kut dat is haha. En niet toegeven om te gaan zitten om de angst. Tuurlijk kan je wel keer zitten, maar dan omdat dat gewoon fijn is en niet omdat ik anders bang ben om flauw te vallen. Soort van onderscheid. Het blijft een lastig iets om ermee om te gaan.
Tap tap tap
Ohh ja precies, het lukt me ook niet goed om dat gespannen gevoel uit te schakelen van te voren. Gaat allemaal zo automatischquote:
[..]
Als je je vooraf al gespannen voelt, en het gaat mis, dan denk je "zie je nou wel", en dan ga je dat elke volgende keer ook denken.
wow klote nouja nu weet je t voor de volgende keerquote:
Hallo allemaal,
Deze week was echt een rollercoaster en ik wil heel graag mijn ei kwijt en misschien ook wat tips of een hart onder de riem.
Gisteren ben ik met wat familieleden, mijn partner en zoontje naar een pretpark geweest. Ik keek er al maanden naar uit en had er veel zin in. Ik heb alleen een angststoornis waardoor ik moeite heb met drukke plekken. Ik raak dan snel overprikkeld en vind het dan lastig mezelf over te geven aan het moment en echt te genieten. Ik wil zo graag genieten maar dat lukt dan niet altijd.
Toen we er al van 10:00 tot 16:00 waren geweest, was eigenlijk mijn batterij leeg. Ik heb al een drukke en volle week gehad met weinig slaap en heb dat ook aangegeven. De rest wilde nog blijven tot 18:00. Nogmaals heb ik aangegeven dat dat voor mij eigenlijk niet haalbaar was. Toch tot 18:00 gebleven en ik was op. Het regende al heel de dag, ik had het koud, had honger was zo moe. Toen we richting uitgang gingen werd het allemaal teveel en brak ik. Ik ben toen alvast uit het park gelopen om mezelf te herpakken. Ik schaamde me enorm dat ik zo emotioneel werd.
Eenmaal thuis gaf mijn partner aan dat hij het heel lastig vond dat ik het zichtbaar niet naar mijn zin had, ik niet kon verwachten van iedereen dat we weg zouden gaan vanwege mijn stress en dat ook ons zoontje niet snapte waarom mama verdrietig was. Hierdoor voelde ik me een slechte moeder en nog schuldiger. Het voelde alsof hij het me kwalijk nam dat ik die angststoornis heb en het kwetste me enorm.
Ik wil ook zo graag plezier maken en genieten, wat ook lukte die dag alleen om 16:00 lukte dat niet meer. Tuurlijk verwacht ik niet dat iedereen zich dan aanpast aan mij maar nog een steek na (wat hij niet zo bedoelde maar wel zo voelde) maakte me zo verdrietig. Ik sta al op de wachtlijst voor therapie maar hier moet ik nog even op wachten. Ik doe al enorm mijn best op mijn manier.
misschien helpt het door rustig op te bouwen...
ik roep ff wat 1uurtje hier, 2uurtjes daar
nu ging t ook al behoorlijk lang goed...
misschien had je even onder begeleiding van partner
naar auto moeten gaan daar even uurtje blijven om te herpakken?
|
|
