VER De Vergaarbak
Forum waar topics die elders geen plek hebben toch een kans kunnen krijgen. De onderwerpen kunnen divers zijn, maar ontopic en normaal reageren is ook hier de norm.
Ik wil niemand beledigen of boos maken, geen ruzie maken en vijanden creëren, en zeker niemand kwetsen of enige vorm van kwade bejegeningen bewust aandoen. Geef mij alsjeblieft de kans om te laten zien dat ik veel positiefs te bieden hebten dat ik hele goede adviezen, inzichten, meningen, ideeën, theorieën en relevante analyses op het desbetreffende onderwerpen relevant aan het GGZ systeem en de doelgroep van chronische psychiatrische patienten die onlosmakend eraan verbonden zijn..
Ik schrijf dit betoog nu omdat ik op een cruciale keerpunt sta op mijn leven en ik wil de adviezen en feedback mijn lezers hebben op wat ik hieronder ga schrijven en het is voor mezelf gewoon heel fijn om zwart op wit deze cruciale keerpunt in mijn leven ergens te typen waarvan ik het altijd kan teruglezen en zodat ik het ook van mij hebt afgeschreven waardoor ik straks de deur achter mij kan dichtgooien en nooit meer terug hoeft te te kijken.
Ik wil mijn verhaal verdelen in 5 delen met een slot. Omdat alles wat ik heb geschreven heel lang is, schrijf ik dit topic alleen deel 1 van mijn verhaal. Nadat ik voldoende reacties heb gehad op deze eerste deel, zal ik een nieuwe topic openen met deel 2, als dat topic klaar is, open ik deel 3, enzovoorts.
In deze eerste deel wil ik relevante informatie geven over mijn jeugd en de omgeving waarin ik ben opgegroeid zodat mensen alvast mijn referentiekader en culturele achtergrond een beetje begrijpen en ook mijn latere beslissingen en uitgangspunten kunnen volgen. In de tweede deel wil ik beknopt maar een beetje uitgebreid vertellen hoe het was om voor het allereerst in Nederland te zijn komen wonen op mijn 18de leeftijd en wat er toen mis ging. De derde deel vertel ik hoe ik mijn leven weer oppakte ondanks mijn psychosegevoeligheid en hoe ik ondanks deze zware en ongewenste rugzak toch het beste ervan heb gemaakt en wat respectabele succeservaringen heb behaald. De vierde deel vertel ik over alle relevante gebeurtenissen en ontwikkelingen die sinds 2020 dus de afgelopen drie jaren van mijn leven heeft plaatsgevonden en nog veel invloed hebben op mijn heden die nu tot de dag van vandaag gaande is en hoe het gaat aflopen. De vijfde en laatste deel wil ik uitgebreid vertellen welke vervolgstappen ik wil nemen en wat mijn toekomstplannen en doelen zijn.
Ik vraag ook voor tips en adviezen van mijn lezers die graag met mij willen meedenken zonder te oordelen of te verwijten en mij oprecht gunnen dat ik mijn dromen en ambities zult bereiken of in ieder geval een realistisch kans maakt om heel ver zal komen in wat ik graag hoop te bereiken ondanks mijn tegenslagen. Ik hoop dat het verhaal dat hieronder gaat volgen duidelijk zal zijn voor iedereen en dat mensen enige mededogen of begrip kunnen opwekken ook al ben ik lang niet altijd zuiver geweest of de moreel meest juiste keuzes en acties genomen. "Hij die nooit heeft gezondigd mag de eerste steen werpen."
Hieronder volgt deel 1 van mijn verhaal:
1. Mijn jeugd op Curaçao
Ik ben geboren en getogen op het eiland Curaçao en heb dat heel mijn jeugd gewoond totdat ik mijn middelbare school had afgemaakt, een bekende HAVO/VWO school op Curaçao toen ik net 18 was geworden. Als ik me niet vergis was ik de beste of tweede beste geslaagde scholier van mijn klas. Mijn familie en sociale omgeving waarin ik ben opgegroeid heeft altijd hoge verwachtingen van mij gehad en mijn moeder en vader hebben in mij ingestampt dat altijd de beste moest zijn alles wat ik wilde kiezen om te doen. Ik heb heel mijn jeugd heel veel druk en stress gevoeld vanwege hoge verwachtingen en eisen van mijn familie, eisen waarin eigenlijk niet altijd aan kon voldoen vanwege ziekte en beperkingen die had opgelopen in mijn jeugd waardoor ik op sommige vlakken niet zo goed meer kon presteren als ze oorspronkelijk dachten dat ik kon.
In de ogen van mijn familie en sociale kringen minder dan het beste zijn een schande en persoonlijke falen, maar vanwege de ziekte en beperkingen die ik toen heb opgelopen als kind kon gewoon niet op alle gebieden uitblinken zoals eerst deed en daar hadden geen van hen begrip en ze hielden er totaal geen rekening mee. Ik werd constant bekritiseert, vernederd, belachelijk gemaakt, buitengesloten en op metaforische schandpaal opgehangen, fysiek geslagen en gepest elke keer dat ik niet slaagde om heel goed en op hoog niveau iets uit te voeren of bereiken waarvan zij dachten dat ik wel had moeten kunnen. Ze zeiden dan dat ik lui was, of egoïstisch, of verwend, of geen eer of plichtsgevoel had, dat ik heel raar en creepy was en dat ik mezelf zou moeten schamen of dat ik waardeloos was als persoon.
Dit soort ernstige vernederingen en emotionele mishandelen kreeg ik meestal niet naar mijn hoofd gesleurd van mijn ouders trouwens, mijn ouders waren ondanks hun persoonlijke gebreken en ouderwetse manier van denken toch heel lief en zorgzaam voor mij, ze hadden alles voor mij over en hebben alles gedaan om ervoor te zorgen dat ik niks te kort kwam en alle mogelijkheden en opportuniteit om succes en hoge status na te streven. Mijn moeder was wellicht heel streng met hoge eisen en weinig begrip of geduld mijn kwetsbaarheden, maar haar liefde was en is nog steeds onvoorwaardelijk voor mij geweest en gebleven, ik zal op haar liefde en steun kunnen rekenen tot aan haar dood en ik ben dankbaar dat God mij heeft gezegend met zo'n moeder.
Het waren mensen die niet mijn nauwe familie of bloedverwanten van de eerste graad waren maar wel heel dichtbij mij stonden en veel invloed had op mijn opvoeding en ontwikkeling mij zo ernstig en stelselmatig bleef mishandelen en vernederen enzovoorts, denk aan basisschool en middelbare school docenten, dansleraren en sportcoaches, narcistische ooms en hele mooie maar verwaande grote nichten die hele mooie populaire dames waren maar lelijke bedorven karakter hadden van binnen en heel materialistisch en oppervlakkig waren in hun persoonlijkheid en manier van denken over hoe mensen (vooral mannen) moesten zijn.
Dit heeft invloed gehad op hoe veel van mijn leeftijdgenoten over mij ging denken en ze met mij omgingen omdat ze zagen hoede volwassenen en mensen met autoriteit mij omgingen en ze gaan hun gedrag naar mij volgen en nadoen natuurlijk. Ik werd veel gepest en buitengesloten op de basisschool door klasgenoten en op allerlei activiteiten waar ik door mijn beperkingen niet zo geweldig presteerde als de rest en dat ik toen de zwakste schakel moest zijn. Mensen die al kennis of ervaring hebben met de Curaçaose samenleving en cultuur weten dit al, maar voor mensen die dit nog niet weten, Curaçao is een hele slechte en genadeloze plek om te wonen of op te groeien als je een beperking of handicap hebt waardoor je op een negatieve manier opvalt en/of gebruiksaanwijzingen heb waar rekening gehouden moet worden.
Ik weet niet goed zo goed hoe ik dit precies moet uitleggen, maar de slechte omgang en behandeling van mensen met een handicap of beperking gebeurt op een zeer ernstige manier dat ik denk dat de meeste Nederlanders gewoon niet kunnen voorstellen of begrijpen omdat ze een totale andere referentiekader hebben waardoor de Curaçaose manier van omgang en denken over mensen met beperkingen en/of handicaps die hen storen om vlekkeloos mee te draaien met de rest van de samenleving zo volstrekt barbaars en bedorven is dat iemand met een volledige westerse of Nederlandse manier van hoe ze deze wereld zien en begrijpen nooit kunnen voorstellen hoe op Curaçao wordt gedacht en gehandeld over zwakkeren zoals mensen met fysieke, laat staan mentale, handicaps.
Op het eiland en in heel het Caribische en Zuid-Amerikaanse gebied heerst er een soort filosofie dat mensen die aan een storende handicap en beperkingen lijden gewoon een soort morele tekortkoming hebben in hun persoonlijk en dat zij schuldig moeten voelen dat ze zoveel last zijn voor anderen. Zwakkeren worden heel snel gezien alsof ze hun lot hebben verdiend en dat God hen heeft gestraft en dat de rest van de mensen die wel ' normaal' en gezond waren het recht hebben om de zwakkeren te vernederen en te straffen voor het feit dat ze zo kwetsbaar zijn en minder kunnen bijdragen of een ongewenste last zijn voor de mensen om hun heen.
In Nederland is de mentaliteit een beetje dat mensen handicap en beperkingen kunnen er niks aan doen en dat de rest van de samenleving zich moet inspannen om ervoor te zorgen dat deze groep zoveel mogelijk kan meedoen en meedraaien met de hele samenleving en als ze dat niet kunnen moeten ze tenminste goede verzorgd en gesteund worden, ze verdienen begrip en mededogen, en mensen die gezond zijn en geen handicap moeten vooral de zwakkeren of gehandicapt niet bewust en expres hun leven moeilijker te maken door hen te pesten of op hele gemene kwetsende manier te bewegen of wat dan ook.
Curaçao heeft dat in beginsel totaal niet. Kan je niet lopen en je moet de rest van je leven in een rolstoel zitten? Dan heb je gewoon pech en verwacht geen speciale privileges of begrip, het is heel normaal en begrijpelijk dat mensen niet met je willen praten of vrienden met je wilt zijn als je in een rolstoel zit en je moet niet gaan zeuren en huilen want gaan mensen je alleen maar irritanter vinden. Je moet echt niet gaan denken dat je met iemand daar kan bespreken dat je ondanks je handicap alsnog gewoon de normale menselijke emoties heb en dat daar ruimte voor is om over te praten. Heb je bijvoorbeeld ook behoefte aan een liefdesrelatie en voelt ook weleens lustgevoelens en verlangt naar seks ondanks dat je in een rolstoel zit? Dan ben je een vieze zondaar die iedereen walging voor voelt, want hoe durf je als gehandicapte in een rolstoel verliefdheid te voelen voor een mooi meisje!
Dat is ongeveer de heersende manier van denken op Curaçao over mensen met handicaps of beperkingen in de dominante mentaliteit op Curaçao. Ik heb nu veel te simpel geschetst en uitgelegd, want zo'n complex onderwerp heeft natuurlijk veel meer nuances en kanttekening maar daarvoor heb ik nu geen tijd om uitgebreid op in te gaan. Ik wil dat de mensen die dit lezen een beetje begrijpen waarom ik mijn jeugd als heel moeilijk en ellendig hebt ervaren ondanks dat ik verder alles wel mee had, zoals welvarende en soms zelfs rijke familieleden met hoge status met veel macht en invloed in de samenleving, onvoorwaardelijke liefde zeker van mijn moeder en ook wel mijn vader, objectief gezien was ik ook knap en nadat mijn handicap verdween met de tijd waardoor ik uiteindelijk rond mijn 15de levensjaar weer helemaal kon meedoen met mijn leeftijdsgenoten en hun bijhouden en juist weer hoog presteren waardoor ik toch hoge status en veel respect begon te krijgen, enzovoorts.
Mijn leven toen mijn beperking van mijn jeugd op de voorgrond en overheersend was, ervaarde ik als zwaar ellendig en oneerlijk hard zonder mededogen en begrip van de meesten om mijn heen. Maar ondanks alles wat ik heb mij meegemaakt, was het mij toen wel gelukt om op mijn 18de te slagen voor mijn HAVO diploma en ik mocht toen (of ik nou wilde of niet) lekker naar Nederland verhuizen om een studie te volgen op HBO/Universiteitsniveau.
Deel 1 van mijn verhaal is nu klaar. Ik zal in de nabije toekomst een nieuwe topic openen met deel 2 van mijn verhaal, waar ik meer vertel over hoe het voor mij was om naar Nederland te immigreren om te studeren. Ik wil eerst alle commentaren, feedback en advies lezen over deze eerste deel van mijn verhaal.
Wat vinden jullie van dit verhaal? Zijn er mensen hier die herkennen wat ik schrijf over de cultuur van Curaçao 🇨🇼? Wat valt je op uit mijn verhaal of wat wil je dieper op vragen stellen? Alle feedback, mening of advies zijn welkom!
Ik schrijf dit betoog nu omdat ik op een cruciale keerpunt sta op mijn leven en ik wil de adviezen en feedback mijn lezers hebben op wat ik hieronder ga schrijven en het is voor mezelf gewoon heel fijn om zwart op wit deze cruciale keerpunt in mijn leven ergens te typen waarvan ik het altijd kan teruglezen en zodat ik het ook van mij hebt afgeschreven waardoor ik straks de deur achter mij kan dichtgooien en nooit meer terug hoeft te te kijken.
Ik wil mijn verhaal verdelen in 5 delen met een slot. Omdat alles wat ik heb geschreven heel lang is, schrijf ik dit topic alleen deel 1 van mijn verhaal. Nadat ik voldoende reacties heb gehad op deze eerste deel, zal ik een nieuwe topic openen met deel 2, als dat topic klaar is, open ik deel 3, enzovoorts.
In deze eerste deel wil ik relevante informatie geven over mijn jeugd en de omgeving waarin ik ben opgegroeid zodat mensen alvast mijn referentiekader en culturele achtergrond een beetje begrijpen en ook mijn latere beslissingen en uitgangspunten kunnen volgen. In de tweede deel wil ik beknopt maar een beetje uitgebreid vertellen hoe het was om voor het allereerst in Nederland te zijn komen wonen op mijn 18de leeftijd en wat er toen mis ging. De derde deel vertel ik hoe ik mijn leven weer oppakte ondanks mijn psychosegevoeligheid en hoe ik ondanks deze zware en ongewenste rugzak toch het beste ervan heb gemaakt en wat respectabele succeservaringen heb behaald. De vierde deel vertel ik over alle relevante gebeurtenissen en ontwikkelingen die sinds 2020 dus de afgelopen drie jaren van mijn leven heeft plaatsgevonden en nog veel invloed hebben op mijn heden die nu tot de dag van vandaag gaande is en hoe het gaat aflopen. De vijfde en laatste deel wil ik uitgebreid vertellen welke vervolgstappen ik wil nemen en wat mijn toekomstplannen en doelen zijn.
Ik vraag ook voor tips en adviezen van mijn lezers die graag met mij willen meedenken zonder te oordelen of te verwijten en mij oprecht gunnen dat ik mijn dromen en ambities zult bereiken of in ieder geval een realistisch kans maakt om heel ver zal komen in wat ik graag hoop te bereiken ondanks mijn tegenslagen. Ik hoop dat het verhaal dat hieronder gaat volgen duidelijk zal zijn voor iedereen en dat mensen enige mededogen of begrip kunnen opwekken ook al ben ik lang niet altijd zuiver geweest of de moreel meest juiste keuzes en acties genomen. "Hij die nooit heeft gezondigd mag de eerste steen werpen."
Hieronder volgt deel 1 van mijn verhaal:
1. Mijn jeugd op Curaçao
Ik ben geboren en getogen op het eiland Curaçao en heb dat heel mijn jeugd gewoond totdat ik mijn middelbare school had afgemaakt, een bekende HAVO/VWO school op Curaçao toen ik net 18 was geworden. Als ik me niet vergis was ik de beste of tweede beste geslaagde scholier van mijn klas. Mijn familie en sociale omgeving waarin ik ben opgegroeid heeft altijd hoge verwachtingen van mij gehad en mijn moeder en vader hebben in mij ingestampt dat altijd de beste moest zijn alles wat ik wilde kiezen om te doen. Ik heb heel mijn jeugd heel veel druk en stress gevoeld vanwege hoge verwachtingen en eisen van mijn familie, eisen waarin eigenlijk niet altijd aan kon voldoen vanwege ziekte en beperkingen die had opgelopen in mijn jeugd waardoor ik op sommige vlakken niet zo goed meer kon presteren als ze oorspronkelijk dachten dat ik kon.
In de ogen van mijn familie en sociale kringen minder dan het beste zijn een schande en persoonlijke falen, maar vanwege de ziekte en beperkingen die ik toen heb opgelopen als kind kon gewoon niet op alle gebieden uitblinken zoals eerst deed en daar hadden geen van hen begrip en ze hielden er totaal geen rekening mee. Ik werd constant bekritiseert, vernederd, belachelijk gemaakt, buitengesloten en op metaforische schandpaal opgehangen, fysiek geslagen en gepest elke keer dat ik niet slaagde om heel goed en op hoog niveau iets uit te voeren of bereiken waarvan zij dachten dat ik wel had moeten kunnen. Ze zeiden dan dat ik lui was, of egoïstisch, of verwend, of geen eer of plichtsgevoel had, dat ik heel raar en creepy was en dat ik mezelf zou moeten schamen of dat ik waardeloos was als persoon.
Dit soort ernstige vernederingen en emotionele mishandelen kreeg ik meestal niet naar mijn hoofd gesleurd van mijn ouders trouwens, mijn ouders waren ondanks hun persoonlijke gebreken en ouderwetse manier van denken toch heel lief en zorgzaam voor mij, ze hadden alles voor mij over en hebben alles gedaan om ervoor te zorgen dat ik niks te kort kwam en alle mogelijkheden en opportuniteit om succes en hoge status na te streven. Mijn moeder was wellicht heel streng met hoge eisen en weinig begrip of geduld mijn kwetsbaarheden, maar haar liefde was en is nog steeds onvoorwaardelijk voor mij geweest en gebleven, ik zal op haar liefde en steun kunnen rekenen tot aan haar dood en ik ben dankbaar dat God mij heeft gezegend met zo'n moeder.
Het waren mensen die niet mijn nauwe familie of bloedverwanten van de eerste graad waren maar wel heel dichtbij mij stonden en veel invloed had op mijn opvoeding en ontwikkeling mij zo ernstig en stelselmatig bleef mishandelen en vernederen enzovoorts, denk aan basisschool en middelbare school docenten, dansleraren en sportcoaches, narcistische ooms en hele mooie maar verwaande grote nichten die hele mooie populaire dames waren maar lelijke bedorven karakter hadden van binnen en heel materialistisch en oppervlakkig waren in hun persoonlijkheid en manier van denken over hoe mensen (vooral mannen) moesten zijn.
Dit heeft invloed gehad op hoe veel van mijn leeftijdgenoten over mij ging denken en ze met mij omgingen omdat ze zagen hoede volwassenen en mensen met autoriteit mij omgingen en ze gaan hun gedrag naar mij volgen en nadoen natuurlijk. Ik werd veel gepest en buitengesloten op de basisschool door klasgenoten en op allerlei activiteiten waar ik door mijn beperkingen niet zo geweldig presteerde als de rest en dat ik toen de zwakste schakel moest zijn. Mensen die al kennis of ervaring hebben met de Curaçaose samenleving en cultuur weten dit al, maar voor mensen die dit nog niet weten, Curaçao is een hele slechte en genadeloze plek om te wonen of op te groeien als je een beperking of handicap hebt waardoor je op een negatieve manier opvalt en/of gebruiksaanwijzingen heb waar rekening gehouden moet worden.
Ik weet niet goed zo goed hoe ik dit precies moet uitleggen, maar de slechte omgang en behandeling van mensen met een handicap of beperking gebeurt op een zeer ernstige manier dat ik denk dat de meeste Nederlanders gewoon niet kunnen voorstellen of begrijpen omdat ze een totale andere referentiekader hebben waardoor de Curaçaose manier van omgang en denken over mensen met beperkingen en/of handicaps die hen storen om vlekkeloos mee te draaien met de rest van de samenleving zo volstrekt barbaars en bedorven is dat iemand met een volledige westerse of Nederlandse manier van hoe ze deze wereld zien en begrijpen nooit kunnen voorstellen hoe op Curaçao wordt gedacht en gehandeld over zwakkeren zoals mensen met fysieke, laat staan mentale, handicaps.
Op het eiland en in heel het Caribische en Zuid-Amerikaanse gebied heerst er een soort filosofie dat mensen die aan een storende handicap en beperkingen lijden gewoon een soort morele tekortkoming hebben in hun persoonlijk en dat zij schuldig moeten voelen dat ze zoveel last zijn voor anderen. Zwakkeren worden heel snel gezien alsof ze hun lot hebben verdiend en dat God hen heeft gestraft en dat de rest van de mensen die wel ' normaal' en gezond waren het recht hebben om de zwakkeren te vernederen en te straffen voor het feit dat ze zo kwetsbaar zijn en minder kunnen bijdragen of een ongewenste last zijn voor de mensen om hun heen.
In Nederland is de mentaliteit een beetje dat mensen handicap en beperkingen kunnen er niks aan doen en dat de rest van de samenleving zich moet inspannen om ervoor te zorgen dat deze groep zoveel mogelijk kan meedoen en meedraaien met de hele samenleving en als ze dat niet kunnen moeten ze tenminste goede verzorgd en gesteund worden, ze verdienen begrip en mededogen, en mensen die gezond zijn en geen handicap moeten vooral de zwakkeren of gehandicapt niet bewust en expres hun leven moeilijker te maken door hen te pesten of op hele gemene kwetsende manier te bewegen of wat dan ook.
Curaçao heeft dat in beginsel totaal niet. Kan je niet lopen en je moet de rest van je leven in een rolstoel zitten? Dan heb je gewoon pech en verwacht geen speciale privileges of begrip, het is heel normaal en begrijpelijk dat mensen niet met je willen praten of vrienden met je wilt zijn als je in een rolstoel zit en je moet niet gaan zeuren en huilen want gaan mensen je alleen maar irritanter vinden. Je moet echt niet gaan denken dat je met iemand daar kan bespreken dat je ondanks je handicap alsnog gewoon de normale menselijke emoties heb en dat daar ruimte voor is om over te praten. Heb je bijvoorbeeld ook behoefte aan een liefdesrelatie en voelt ook weleens lustgevoelens en verlangt naar seks ondanks dat je in een rolstoel zit? Dan ben je een vieze zondaar die iedereen walging voor voelt, want hoe durf je als gehandicapte in een rolstoel verliefdheid te voelen voor een mooi meisje!
Dat is ongeveer de heersende manier van denken op Curaçao over mensen met handicaps of beperkingen in de dominante mentaliteit op Curaçao. Ik heb nu veel te simpel geschetst en uitgelegd, want zo'n complex onderwerp heeft natuurlijk veel meer nuances en kanttekening maar daarvoor heb ik nu geen tijd om uitgebreid op in te gaan. Ik wil dat de mensen die dit lezen een beetje begrijpen waarom ik mijn jeugd als heel moeilijk en ellendig hebt ervaren ondanks dat ik verder alles wel mee had, zoals welvarende en soms zelfs rijke familieleden met hoge status met veel macht en invloed in de samenleving, onvoorwaardelijke liefde zeker van mijn moeder en ook wel mijn vader, objectief gezien was ik ook knap en nadat mijn handicap verdween met de tijd waardoor ik uiteindelijk rond mijn 15de levensjaar weer helemaal kon meedoen met mijn leeftijdsgenoten en hun bijhouden en juist weer hoog presteren waardoor ik toch hoge status en veel respect begon te krijgen, enzovoorts.
Mijn leven toen mijn beperking van mijn jeugd op de voorgrond en overheersend was, ervaarde ik als zwaar ellendig en oneerlijk hard zonder mededogen en begrip van de meesten om mijn heen. Maar ondanks alles wat ik heb mij meegemaakt, was het mij toen wel gelukt om op mijn 18de te slagen voor mijn HAVO diploma en ik mocht toen (of ik nou wilde of niet) lekker naar Nederland verhuizen om een studie te volgen op HBO/Universiteitsniveau.
Deel 1 van mijn verhaal is nu klaar. Ik zal in de nabije toekomst een nieuwe topic openen met deel 2 van mijn verhaal, waar ik meer vertel over hoe het voor mij was om naar Nederland te immigreren om te studeren. Ik wil eerst alle commentaren, feedback en advies lezen over deze eerste deel van mijn verhaal.
Wat vinden jullie van dit verhaal? Zijn er mensen hier die herkennen wat ik schrijf over de cultuur van Curaçao 🇨🇼? Wat valt je op uit mijn verhaal of wat wil je dieper op vragen stellen? Alle feedback, mening of advies zijn welkom!
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Wat voor ziekte en beperkingen praten we dan over, want daar praat je snel overheen....
En verder praat je heel veel over externe factoren die invloed hebben op jou en alles wat jou is aangedaan, maar hoe was jij zelf nou als persoon toen...
En verder praat je heel veel over externe factoren die invloed hebben op jou en alles wat jou is aangedaan, maar hoe was jij zelf nou als persoon toen...
Je bent een waardeloze agent.
Ik kreeg een hersenvliesontsteking wat weer de neurologische aandoening ' sydenham chorea' veroorzaakte in mij. Kan je zelf google gebruiken of moet ik het voor je doen?quote:Op donderdag 22 februari 2024 21:54 schreef cabe0002 het volgende:
Wat voor ziekte en beperkingen praten we dan over, want daar praat je snel overheen....
En verder praat je heel veel over externe factoren die invloed hebben op jou en alles wat jou is aangedaan, maar hoe was jij zelf nou als persoon toen...
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Nee hoor, lukt me wel. Ik snap hem nu. Geeft wat meer context zo voor mij in ieder geval.quote:
[..]
Ik kreeg een hersenvliesontsteking wat weer de neurologische aandoening ' sydenham chorea' veroorzaakte in mij. Kan je zelf google gebruiken of moet ik het voor je doen?
Verder zou je bijna zeggen eind goed, al goed, omdat het toch was gelukt met school en je fijne ouders hebt, etc, maar er komt nog meer dus.....
Je bent een waardeloze agent.
Ik wil oprecht beter gedragen dit keer. Ik wil niemand kwetsen of beledigen meer. Ik heb mijn les geleerd vanwege mijn permanente ban die ik kreeg. Echt waar.quote:
[..]
Zo gaat het meestal bij de topics van deze user, dit is poging oneindig al
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Oké mooi, ik zou het fijn vinden, want je topic begint goed met je verhaalquote:
[..]
Ik wil oprecht beter gedragen dit keer. Ik wil niemand kwetsen of beledigen meer. Ik heb mijn les geleerd vanwege mijn permanente ban die ik kreeg. Echt waar.
Ik ben benieuwd naar jouw specifieke mening over wat ik heb geschreven. Je kent me heel lang inmiddels als een vaste user hier op fok toch? Doet dit eerste deel van mijn verhaal jou anders denken of voelen over mij of is je beeld van mij veranderd nu?quote:
[..]
Oké mooi, ik zou het fijn vinden, want je topic begint goed met je verhaal
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Trouwens mijn beeld over Curaçao was anders. Ik dacht dat men daar over het algemeen heel relaxed was. Had ooit een klasgenoot op de uni vanuit daar, maakte zich nooit druk om iets. Misschien tikkeltje te laks, maar altijd wel in voor een babbel en heel open, behulpzaam etc.....maar goed was dus iemand zonder beperking of iets.....
Je bent een waardeloze agent.
Dat beeld wat je hebt klopt ook zeker wel, maar voor mensen zonder beperkingen en handicaps zoals je zelf al zegt. Curaçao is een geweldige plek voor mensen die rijk, gezond en knap zijn. Dan raad ik het je zeker aan om daar te gaan wonen.quote:
Trouwens mijn beeld over Curaçao was anders. Ik dacht dat men daar over het algemeen heel relaxed was. Had ooit een klasgenoot op de uni vanuit daar, maakte zich nooit druk om iets. Misschien tikkeltje te laks, maar altijd wel in voor een babbel en heel open, behulpzaam etc.....maar goed was dus iemand zonder beperking of iets.....
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
2. De oneerlijke lot van de Antilliaanse student
In de zomer van 2006 ben ik met de beurshalen vliegtuig samen met min of meer 500 net geslaagde jongvolwassene geslaagden van HAVO/VWO niveau in de beurshalen vliegtuig gevlogen van Curacao naar Nederland om daar definitief te gaan wonen om een HBO of WO studie te volgen. Dit is een hele normale gebeurtenis op de eiland en elke jaar verhuizen er veel van de geslaagde HAVO/VWO scholieren naar Nederland en hier in dit land te wonen en een studie te volgen, dit wordt gezien als iets heel vanzelfsprekend op de Caribische eiland die officieel een onderdeel zijn van de gehele Nederlandse koninkrijk. Het wordt op deze eiland zelfs gezien als een rite of passage en als tot de slimste slimste of beste scholieren hoort van de eilanden moet je het zien als een eer en dankbaar zijn dat je deze kans krijgt. Ik ga nu niet heel veel woorden aan deze ‘rite of passages’ toewijden, maar ik moet toch echt wel zeggen dat dit eigenlijk een hele rampzalige en slecht doordachte idee waarvan ik niet snap dat dit gewoon blijft doorgaan zoals het nu verloopt.
Niks wat deze Caribische immigranten hebben geleerd toen ze vanaf baby opgegroeide op de eilanden met Papiaments als hun moedertaal en gebrekkig de Nederlandse taal beheersen omdat ze op de basisschool Nederlands leren praten en schrijven, en meestal alleen Nederlands spraken of schrijven in de schoolbanken en verder buiten school grotendeels Papiaments (en soms Engels) spreken met elkaar en andere cultuur genoten, bereid deze jonge Caribische immigranten voor hun nieuwe leven in Nederland.
De meesten van hen zijn altijd gewend geweest dat hun moeder en vader hun eten klaarmaken en hun kleren wassen, de de kleine en best simpel en rustige Curaçaose samenleving zit totaal anders in elkaar dan de veel grotere en meer complexe Nederlandse samenleving en de Caribische immigrant die hier komen wonen krijgen het altijd super ernstig zwaar en kunnen vrijwel nooit in de veel snellere Nederlandse samenleving met veel meer bureaucratie met totaal andere normen en waarden die de meeste van deze nieuwe Antilliaanse immigranten hebben meegekregen. Er is vrijwel letterlijk niks in de Nederlandse samenleving die deze nieuwe studenten goed opvangt en geduldig of adequaat begeleid en hen helpt om te acclimatiseren in hun nieuwe land en woonplek. Heel vaak gaat heel veel ernstig mis in de eerste jaren van deze nieuwe Caribische studenten en de samenleving houdt totaal geen rekening en heeft geen begrip en mededogen voor hun Caribische medemensen die eigenlijk al onderdeel van het Nederlandse koninkrijk zijn (op papier tenminste). Daarbij moeten deze studenten van het Caribische onderdeel van het koninkrijk helemaal wennen en acclimatiseren aan de klimaat- en seizoenspatronen van Nederland en Noord-Europa.
Op Curaçao heb je nooit winter, het is altijd warm en zonnig met af en toe een stevige regenbui. Mensen zijn gewend om daar veel buiten te lopen en vaak elke week naar het strand te gaan en te genieten van de felle zon. Hier moeten wij wennen aan binnen zitten grootste delen van de dag gedurende de wintermaanden. Vergeet dat dat wij helemaal nieuw hier arriveren, heel vaak met geen enkele familie of vrienden in dichtbij of zelfs in dezelfde stad. Deze jonge studenten van de eilanden zijn nog 18 en hun hersenen zijn nog niet volgroeid, toch worden gedwongen om heel snel zonder genade volwassen te worden hele zware eenzaamheid en depressie te moeten ondergaan als onderdeel van deze ‘rite of passage’ die iedereen daar nog steeds heel normaal vindt en gewoon bij het leven hoort als je een ijverige scholier bent geweest op Curaçao. Het is lachwekkend en krankzinnig hoe het gaat, als je er goed over nadenkt.
Maar goed, ook ik heb dit dus moeten meemaken en ervaren en geslaagde van mijn HAVO/VWO school die naar Nederland moest verhuizen en bij mij net zoals vele anderen liept het ernstig mis met mij vanwege een opeenstapelende hoop stress, ellende en trauma waar niks of niemand mij tijdens mijn leven en volwassen worden op Curaçao heeft voorbereid. De laatste druppel in de emmer waardoor ik letterlijk en figuurlijk in elkaar stortte was mijn eerste echte serieuze verliefdheid en de daaropvolgende hartbreuk die daarop volgde.
Let op: Ik zeg niet dat de enige of volledige reden waardoor ik mijn realiteit niet meer aankon en ik uiteindelijk mijn eerste psychose heb gekregen. Er was echt van alles mis met mij en in mijn leven al vanaf Curaçao dat ik nog niet had verwerkt en helemaal niet de ruimte of tijd kreeg om überhaupt erbij stil te staan en bewust te zijn van zwaar, moeilijk en traumatiserende het leven ja jaren ervaarde en dat het alleen maar zwaarder en moeilijker werd met telkens nieuwe traumatische ervaringen die erbij kwamen zonder genade of medelijden.
Ik werd voor het allereerst oprecht verliefd op een beeldschone half Surinaamse en half Nederlander vrouw van ongeveer mijn leeftijd die ik op mijn studie van toen heb leren kennen. Ze vond me ook leuk, ze vond mij heel knap en ik zou erachter komen dat volgens de schoonheidsideaal van de Nederlandse samenleving ik ogenschijnlijk een hele knappe en aantrekkelijke mannelijke exemplaar ben (of was, volgens mij ben ik afgetakeld nu ik ouder ben) wat ik op Curaçao nooit zo radicaal heb ervaren zoals hier in Nederland. Maar kennelijk voldeed ik al bijna aan alle checklisten om op top 5 procent van de knapste mannen erbij te horen, een leuke zegen voor mij of niet dan? Een kleine zegen in mijn zwaar triest en ongelukkige levensverhaal tot zover, zou denk ik erover nu.
Op Curaçao was ik nooit echt zo gewild en populair bij de vrouwen, ik hoorde dat ik wel oke was met een leuke gezicht daar met gespierde en atletische lichaam en ik was best lang (1.87m), maar toch vonden de meeste vrouwen waarmee ik ben opgegroeid op Curaçao dat ik toch een nerd was die zich nooit bezig hielden met goede mode of mee wilde doen met de populaire types. Op Curaçao zagen sommige vrouwen wel potentie in mij, maar hier in Nederland moest ik opeens vrouwen van me afslaan alsof mijn zaad kanker kon genezen. Ik snap nog steeds niet helemaal hoe dat werkt en ik heb niet zo optimaal van dit privilege genoten zoals velen zouden denken.
Vanwege mijn onervarenheid en onkunde met vrouwen toen het verklootte bij deze eerste verliefd en de vrouw mij diepte en mij friendzonede, was dat dat de laatste druppel in de emmer en ik isoleerde mezelf volledig van alles en iedereen inclusief mijn studie en vrienden die heb kunnen maken op de studentencampus waar ik toen woonde. Ongeveer drie of vier maanden later brak de hel volledig los in mijn hoofd en ik kreeg mijn allereerste psychose en dat was de meest enge en zwaar ellendigste ervaring die ik ooit tot zover in mijn heb meegemaakt.
Ik was toen 19 halverwege mijn 20ste verjaardag toen mijn eerste psychose zich openbaarde en het was een helse ervaring. Ik wist niet eens dat zoiets een mens kan overkomen en dat dit überhaupt bestond, ik had never nooit verwacht dat ik zoiets zou overkomen en ik voelde me jarenlang hierna alsof ik instrinctiek zwak of defect was en dat ik nooit had mogen bestaan, alsof ik een fluke was van de natuur of dat gaat een defecte mens op aarde heeft gezet. Later zou ik erachter komen dat de deskundigen over psychoses dit vaker zien bij mijn mensen die voor eerst een psychose krijgen en dat noemen ze heel eenvoudig de "zelfstigma" die heel veel mensen met psychosegevoeligheid ontwikkelen en lang meedragen wat hun herstelproces heel erg in de weg kan zitten.
Er is heel veel gebeurd rondom mijn eerste psychose, wat ik nu even niet gaat vertellen omdat het al een hele lange verhaal is, maar als je meer wilt weten mag je mij alles vragen in je reactie nadat je mijn hele OP heb gelezen. Mijn eerste psychose ontwaakte aan de einde van 2007 of aan het begin van 2008, en ik denk dat ik net voor mijn verjaardag in April wil rationeel kon denken en gedragen waardoor ik met ontslag mocht van de Capriles kliniek op Curaçao waar ik in april nog opgenomen zat. Mijn psychose ontwaakte in de Nederlandse wintermaanden en ik werd voor het eerst opgenomen in de beruchte Altrecht WA huis hier in Utrecht.
Mijn familie wist niet waar ik was en was weken spoorloos verdwenen, totdat een Nederlandse ex mij heeft kunnen vinden opgenomen in de toren van Altrecht. Mijn ex vond mij toen in de isoleercel van de zwaarste gesloten afdeling van Altrecht. Ze heeft meteen contact gezocht met mijn moeder op Curaçao en haar ingelicht waar ik was. Mijn moeder pakte het eerste vliegtuig naar Nederland dat ze kon krijgen en wist mij uit die armzalige situatie te halen en bracht me mee terug naar Curaçao.
Eenmaal op Curaçao was ik nog steeds verre van stabiel en mijn gedrag was onvoorspelbaar en onbehandelbaar voor mijn moeder. Hierdoor moest ik ook op Curaçao opgenomen worden intern, eerst op de PAAZ afdeling van de oude verpauperde ziekenhuis in Otrobanda, en toen daar van alles mis ging werd ik opgenomen in de beruchte Capriles kliniek van Curaçao waar een paar weken lang achter tralies zat en weer op en neer de isoleercel in moest dat dat de medicijnen die ze mij gaven begonnen te werken. Ik mocht het weekend voor mijn verjaardag weer naar huis om bij mijn moeder thuis te herstellen, het duurde een jaar en vele gesjoemel met medicatie voordat ik enigszins normaal kan functioneren een meedoen met de samenleving als een ‘ gezonde’ persoon en ik begreep nog steeds niet wat mij was overkomen.
Ik was toen nog steeds een trots persoon en ik wist toen een ding zeker: Ik wilde weer terug naar Nederland om alsnog een goede studie af te ronden, vooral omdat ik aan mezelf en iedereen in mijn omgeving wilde bewijzen dat ik niet zwak was het gewoon kon doen! Na veel discussie en ruzie met mijn moeder mocht ik kiezen om terug te gaan naar Nederland, maar mijn moeder wilde dit keer met mij mee omdat ik haar enigste kind was en ze wilde mij steunen en helpen met wennen en acclimatiseren in Nederland dat hadden we toen met elkaar afgesproken dat ze voor in ieder tijdelijk met mij zou verhuizen om weer in Utrecht te gaan wonen. In de zomer van 2009 hebben mijn moeder en ik alles ingepakt en afscheid genomen van ons grote comfortabele huis daar waar ik heel mijn jeugd heb opgegroeid om samen naar Nederland te verhuizen in de stad Utrecht,. We zijn gaan wonen in Utrecht Leidsche Rijn. Tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer op Curacao en ik moet eerlijk bekennen: Ik mis het totaal niet.
Wat vinden jullie van dit tweede deel van mijn verhaal? Herkennen sommigen van jullie wat ik schrijf over Antilliaanse studenten die hier komen wonen? Kennen sommigen hier deze doelgroep uit je eigen studententijd? Wat vind je van mijn persoonlijke verhaal dat ik heb opgeschreven en wat voor adviezen of feedback wil mij geven? Ik hoor graag alle meningen, ideeën en adviezen van iedereen die het wil delen met mij. Ik kan alles hebben en niks is taboe voor mij om te bespreken. Zelfs als je hardcore racist bent en de slavernij opnieuw wil invoeren, kunnen we luchtig gesprekken hebben met elkaar.
In de zomer van 2006 ben ik met de beurshalen vliegtuig samen met min of meer 500 net geslaagde jongvolwassene geslaagden van HAVO/VWO niveau in de beurshalen vliegtuig gevlogen van Curacao naar Nederland om daar definitief te gaan wonen om een HBO of WO studie te volgen. Dit is een hele normale gebeurtenis op de eiland en elke jaar verhuizen er veel van de geslaagde HAVO/VWO scholieren naar Nederland en hier in dit land te wonen en een studie te volgen, dit wordt gezien als iets heel vanzelfsprekend op de Caribische eiland die officieel een onderdeel zijn van de gehele Nederlandse koninkrijk. Het wordt op deze eiland zelfs gezien als een rite of passage en als tot de slimste slimste of beste scholieren hoort van de eilanden moet je het zien als een eer en dankbaar zijn dat je deze kans krijgt. Ik ga nu niet heel veel woorden aan deze ‘rite of passages’ toewijden, maar ik moet toch echt wel zeggen dat dit eigenlijk een hele rampzalige en slecht doordachte idee waarvan ik niet snap dat dit gewoon blijft doorgaan zoals het nu verloopt.
Niks wat deze Caribische immigranten hebben geleerd toen ze vanaf baby opgegroeide op de eilanden met Papiaments als hun moedertaal en gebrekkig de Nederlandse taal beheersen omdat ze op de basisschool Nederlands leren praten en schrijven, en meestal alleen Nederlands spraken of schrijven in de schoolbanken en verder buiten school grotendeels Papiaments (en soms Engels) spreken met elkaar en andere cultuur genoten, bereid deze jonge Caribische immigranten voor hun nieuwe leven in Nederland.
De meesten van hen zijn altijd gewend geweest dat hun moeder en vader hun eten klaarmaken en hun kleren wassen, de de kleine en best simpel en rustige Curaçaose samenleving zit totaal anders in elkaar dan de veel grotere en meer complexe Nederlandse samenleving en de Caribische immigrant die hier komen wonen krijgen het altijd super ernstig zwaar en kunnen vrijwel nooit in de veel snellere Nederlandse samenleving met veel meer bureaucratie met totaal andere normen en waarden die de meeste van deze nieuwe Antilliaanse immigranten hebben meegekregen. Er is vrijwel letterlijk niks in de Nederlandse samenleving die deze nieuwe studenten goed opvangt en geduldig of adequaat begeleid en hen helpt om te acclimatiseren in hun nieuwe land en woonplek. Heel vaak gaat heel veel ernstig mis in de eerste jaren van deze nieuwe Caribische studenten en de samenleving houdt totaal geen rekening en heeft geen begrip en mededogen voor hun Caribische medemensen die eigenlijk al onderdeel van het Nederlandse koninkrijk zijn (op papier tenminste). Daarbij moeten deze studenten van het Caribische onderdeel van het koninkrijk helemaal wennen en acclimatiseren aan de klimaat- en seizoenspatronen van Nederland en Noord-Europa.
Op Curaçao heb je nooit winter, het is altijd warm en zonnig met af en toe een stevige regenbui. Mensen zijn gewend om daar veel buiten te lopen en vaak elke week naar het strand te gaan en te genieten van de felle zon. Hier moeten wij wennen aan binnen zitten grootste delen van de dag gedurende de wintermaanden. Vergeet dat dat wij helemaal nieuw hier arriveren, heel vaak met geen enkele familie of vrienden in dichtbij of zelfs in dezelfde stad. Deze jonge studenten van de eilanden zijn nog 18 en hun hersenen zijn nog niet volgroeid, toch worden gedwongen om heel snel zonder genade volwassen te worden hele zware eenzaamheid en depressie te moeten ondergaan als onderdeel van deze ‘rite of passage’ die iedereen daar nog steeds heel normaal vindt en gewoon bij het leven hoort als je een ijverige scholier bent geweest op Curaçao. Het is lachwekkend en krankzinnig hoe het gaat, als je er goed over nadenkt.
Maar goed, ook ik heb dit dus moeten meemaken en ervaren en geslaagde van mijn HAVO/VWO school die naar Nederland moest verhuizen en bij mij net zoals vele anderen liept het ernstig mis met mij vanwege een opeenstapelende hoop stress, ellende en trauma waar niks of niemand mij tijdens mijn leven en volwassen worden op Curaçao heeft voorbereid. De laatste druppel in de emmer waardoor ik letterlijk en figuurlijk in elkaar stortte was mijn eerste echte serieuze verliefdheid en de daaropvolgende hartbreuk die daarop volgde.
Let op: Ik zeg niet dat de enige of volledige reden waardoor ik mijn realiteit niet meer aankon en ik uiteindelijk mijn eerste psychose heb gekregen. Er was echt van alles mis met mij en in mijn leven al vanaf Curaçao dat ik nog niet had verwerkt en helemaal niet de ruimte of tijd kreeg om überhaupt erbij stil te staan en bewust te zijn van zwaar, moeilijk en traumatiserende het leven ja jaren ervaarde en dat het alleen maar zwaarder en moeilijker werd met telkens nieuwe traumatische ervaringen die erbij kwamen zonder genade of medelijden.
Ik werd voor het allereerst oprecht verliefd op een beeldschone half Surinaamse en half Nederlander vrouw van ongeveer mijn leeftijd die ik op mijn studie van toen heb leren kennen. Ze vond me ook leuk, ze vond mij heel knap en ik zou erachter komen dat volgens de schoonheidsideaal van de Nederlandse samenleving ik ogenschijnlijk een hele knappe en aantrekkelijke mannelijke exemplaar ben (of was, volgens mij ben ik afgetakeld nu ik ouder ben) wat ik op Curaçao nooit zo radicaal heb ervaren zoals hier in Nederland. Maar kennelijk voldeed ik al bijna aan alle checklisten om op top 5 procent van de knapste mannen erbij te horen, een leuke zegen voor mij of niet dan? Een kleine zegen in mijn zwaar triest en ongelukkige levensverhaal tot zover, zou denk ik erover nu.
Op Curaçao was ik nooit echt zo gewild en populair bij de vrouwen, ik hoorde dat ik wel oke was met een leuke gezicht daar met gespierde en atletische lichaam en ik was best lang (1.87m), maar toch vonden de meeste vrouwen waarmee ik ben opgegroeid op Curaçao dat ik toch een nerd was die zich nooit bezig hielden met goede mode of mee wilde doen met de populaire types. Op Curaçao zagen sommige vrouwen wel potentie in mij, maar hier in Nederland moest ik opeens vrouwen van me afslaan alsof mijn zaad kanker kon genezen. Ik snap nog steeds niet helemaal hoe dat werkt en ik heb niet zo optimaal van dit privilege genoten zoals velen zouden denken.
Vanwege mijn onervarenheid en onkunde met vrouwen toen het verklootte bij deze eerste verliefd en de vrouw mij diepte en mij friendzonede, was dat dat de laatste druppel in de emmer en ik isoleerde mezelf volledig van alles en iedereen inclusief mijn studie en vrienden die heb kunnen maken op de studentencampus waar ik toen woonde. Ongeveer drie of vier maanden later brak de hel volledig los in mijn hoofd en ik kreeg mijn allereerste psychose en dat was de meest enge en zwaar ellendigste ervaring die ik ooit tot zover in mijn heb meegemaakt.
Ik was toen 19 halverwege mijn 20ste verjaardag toen mijn eerste psychose zich openbaarde en het was een helse ervaring. Ik wist niet eens dat zoiets een mens kan overkomen en dat dit überhaupt bestond, ik had never nooit verwacht dat ik zoiets zou overkomen en ik voelde me jarenlang hierna alsof ik instrinctiek zwak of defect was en dat ik nooit had mogen bestaan, alsof ik een fluke was van de natuur of dat gaat een defecte mens op aarde heeft gezet. Later zou ik erachter komen dat de deskundigen over psychoses dit vaker zien bij mijn mensen die voor eerst een psychose krijgen en dat noemen ze heel eenvoudig de "zelfstigma" die heel veel mensen met psychosegevoeligheid ontwikkelen en lang meedragen wat hun herstelproces heel erg in de weg kan zitten.
Er is heel veel gebeurd rondom mijn eerste psychose, wat ik nu even niet gaat vertellen omdat het al een hele lange verhaal is, maar als je meer wilt weten mag je mij alles vragen in je reactie nadat je mijn hele OP heb gelezen. Mijn eerste psychose ontwaakte aan de einde van 2007 of aan het begin van 2008, en ik denk dat ik net voor mijn verjaardag in April wil rationeel kon denken en gedragen waardoor ik met ontslag mocht van de Capriles kliniek op Curaçao waar ik in april nog opgenomen zat. Mijn psychose ontwaakte in de Nederlandse wintermaanden en ik werd voor het eerst opgenomen in de beruchte Altrecht WA huis hier in Utrecht.
Mijn familie wist niet waar ik was en was weken spoorloos verdwenen, totdat een Nederlandse ex mij heeft kunnen vinden opgenomen in de toren van Altrecht. Mijn ex vond mij toen in de isoleercel van de zwaarste gesloten afdeling van Altrecht. Ze heeft meteen contact gezocht met mijn moeder op Curaçao en haar ingelicht waar ik was. Mijn moeder pakte het eerste vliegtuig naar Nederland dat ze kon krijgen en wist mij uit die armzalige situatie te halen en bracht me mee terug naar Curaçao.
Eenmaal op Curaçao was ik nog steeds verre van stabiel en mijn gedrag was onvoorspelbaar en onbehandelbaar voor mijn moeder. Hierdoor moest ik ook op Curaçao opgenomen worden intern, eerst op de PAAZ afdeling van de oude verpauperde ziekenhuis in Otrobanda, en toen daar van alles mis ging werd ik opgenomen in de beruchte Capriles kliniek van Curaçao waar een paar weken lang achter tralies zat en weer op en neer de isoleercel in moest dat dat de medicijnen die ze mij gaven begonnen te werken. Ik mocht het weekend voor mijn verjaardag weer naar huis om bij mijn moeder thuis te herstellen, het duurde een jaar en vele gesjoemel met medicatie voordat ik enigszins normaal kan functioneren een meedoen met de samenleving als een ‘ gezonde’ persoon en ik begreep nog steeds niet wat mij was overkomen.
Ik was toen nog steeds een trots persoon en ik wist toen een ding zeker: Ik wilde weer terug naar Nederland om alsnog een goede studie af te ronden, vooral omdat ik aan mezelf en iedereen in mijn omgeving wilde bewijzen dat ik niet zwak was het gewoon kon doen! Na veel discussie en ruzie met mijn moeder mocht ik kiezen om terug te gaan naar Nederland, maar mijn moeder wilde dit keer met mij mee omdat ik haar enigste kind was en ze wilde mij steunen en helpen met wennen en acclimatiseren in Nederland dat hadden we toen met elkaar afgesproken dat ze voor in ieder tijdelijk met mij zou verhuizen om weer in Utrecht te gaan wonen. In de zomer van 2009 hebben mijn moeder en ik alles ingepakt en afscheid genomen van ons grote comfortabele huis daar waar ik heel mijn jeugd heb opgegroeid om samen naar Nederland te verhuizen in de stad Utrecht,. We zijn gaan wonen in Utrecht Leidsche Rijn. Tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer op Curacao en ik moet eerlijk bekennen: Ik mis het totaal niet.
Wat vinden jullie van dit tweede deel van mijn verhaal? Herkennen sommigen van jullie wat ik schrijf over Antilliaanse studenten die hier komen wonen? Kennen sommigen hier deze doelgroep uit je eigen studententijd? Wat vind je van mijn persoonlijke verhaal dat ik heb opgeschreven en wat voor adviezen of feedback wil mij geven? Ik hoor graag alle meningen, ideeën en adviezen van iedereen die het wil delen met mij. Ik kan alles hebben en niks is taboe voor mij om te bespreken. Zelfs als je hardcore racist bent en de slavernij opnieuw wil invoeren, kunnen we luchtig gesprekken hebben met elkaar.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
ik vind 't 'n ontzettend lang verhaal met beperkte relevante informatie.
kort samengevat, je bent opgegroeid op Curacao, je had 'n hersenvliesontsteking en had daardoor 'n moeilijke tijd, 't is je wel gelukt om de HAVO af te ronden en daarna/daarom moest je naar Nederland om verder te studeren
ben benieuwd naar Deel2
kort samengevat, je bent opgegroeid op Curacao, je had 'n hersenvliesontsteking en had daardoor 'n moeilijke tijd, 't is je wel gelukt om de HAVO af te ronden en daarna/daarom moest je naar Nederland om verder te studeren
ben benieuwd naar Deel2
vrede, voedsel, vrijheid, veiligheid, vooruitgang
Je komt op mij over als een beginnend schrijver die graag van anderen wil horen wat ze van je werk vinden.
[ Bericht % gewijzigd door Danny op 23-02-2024 09:28:06 ]
[ Bericht % gewijzigd door Danny op 23-02-2024 09:28:06 ]
Op zoek naar een nieuwe printer? Kies voor een Brother laser printer. Uiterst betrouwbaar en economisch!
Dat is die enige echte Curasaus vriend.quote:Op donderdag 22 februari 2024 22:43 schreef Keep_Walking het volgende:
Op Curaçao zagen sommige vrouwen wel potentie in mij, maar hier in Nederland moest ik opeens vrouwen van me afslaan alsof mijn zaad kanker kon genezen.
Zonde man, want een anti-climax.quote:
Ik snap nog steeds niet helemaal hoe dat werkt en ik heb niet zo optimaal van dit privilege genoten zoals velen zouden denken.
ghehehe, ze kunnen alles over je zeggen, maar open minded ben je welquote:
Zelfs als je hardcore racist bent en de slavernij opnieuw wil invoeren, kunnen we luchtig gesprekken hebben met elkaar.
Maar effe serieus: ik kan me de problemen met acclimatiseren en de cultuurshock als je zo naar Nederland verhuist wel goed voorstellen. Wat dat betreft zijn we een "koud" landje en meer gericht op onszelf. En wederom top van je moeder dat ze gelijk naar je toe kwam toen het mis ging en daarna samen met jou in Nederland bleef. Je mag blij met dr zijn
Je bent een waardeloze agent.
TLDR, maar hier viel mijn oog op.quote:
Op het eiland en in heel het Caribische en Zuid-Amerikaanse gebied heerst er een soort filosofie dat mensen die aan een storende handicap en beperkingen lijden gewoon een soort morele tekortkoming hebben in hun persoonlijk en dat zij schuldig moeten voelen dat ze zoveel last zijn voor anderen. Zwakkeren worden heel snel gezien alsof ze hun lot hebben verdiend en dat God hen heeft gestraft en dat de rest van de mensen die wel ' normaal' en gezond waren het recht hebben om de zwakkeren te vernederen en te straffen voor het feit dat ze zo kwetsbaar zijn en minder kunnen bijdragen of een ongewenste last zijn voor de mensen om hun heen.
In Nederland is de mentaliteit een beetje dat mensen handicap en beperkingen kunnen er niks aan doen en dat de rest van de samenleving zich moet inspannen om ervoor te zorgen dat deze groep zoveel mogelijk kan meedoen en meedraaien met de hele samenleving en als ze dat niet kunnen moeten ze tenminste goede verzorgd en gesteund worden, ze verdienen begrip en mededogen, en mensen die gezond zijn en geen handicap moeten vooral de zwakkeren of gehandicapt niet bewust en expres hun leven moeilijker te maken door hen te pesten of op hele gemene kwetsende manier te bewegen of wat dan ook.
Curaçao heeft dat in beginsel totaal niet. Kan je niet lopen en je moet de rest van je leven in een rolstoel zitten? Dan heb je gewoon pech en verwacht geen speciale privileges of begrip,
Ik denk dat je dit wat meer in context moet zien. Ik heb in de Caribbean gewoond, en ontken niet dat je observatie correct is. Ik heb ook in Afrika gewoond en daar zie je ook iets dergelijks. In Nederland kan men het zich veroorloven zich zorgen te maken over mensen met een handicap, zonder dat dat ten koste gaat van hun eigen eerste levensbehoeften, en zelfs luxes. Maar in dergelijke landen heeft de overheid geen geld voor allerlei voorzieningen voor dergelijke mensen, en ook de gewone mens heeft minder buffer om dergelijke mensen te helpen. Als je na je vaste lasten, boodschappen en leuke dingen doen elke maar nog honderden euros overhoudt, dan doneer je eerder geld aan goede doelen dan wanneer je moeite hebt om alle eindjes aan elkaar te knopen. En ook al kost het 'niks', als je moeite hebt om de eindjes aan elkaar te knopen, ga je je meer op jezelf en je gezin richten, en of je de volgende week brood op de plank kunt krijgen, en ga je anderen vaak wat meer negeren, en vooral als die hulp van jou vragen, je hebt het immers al lastig genoeg jezelf te helpen. Ik zou dus niet snel de mensen zelf de schuld geven van de houding die ze hebben, vaak hebben hun sociaal-economische omstandigheden een flink aandeel in het waarom van die houding.
Die Curasaus vinden veel vrouwen in dit land dol fijn, ze springen op en neer op mijn dolo als een dolfijn.quote:
[..]
Dat is die enige echte Curasaus vriend.
[..]
Zonde man, want een anti-climax.
[..]
ghehehe, ze kunnen alles over je zeggen, maar open minded ben je wel
Maar effe serieus: ik kan me de problemen met acclimatiseren en de cultuurshock als je zo naar Nederland verhuist wel goed voorstellen. Wat dat betreft zijn we een "koud" landje en meer gericht op onszelf. En wederom top van je moeder dat ze gelijk naar je toe kwam toen het mis ging en daarna samen met jou in Nederland bleef. Je mag blij met dr zijn
[ Bericht 1% gewijzigd door Danny op 23-02-2024 09:28:20 ]
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik heb een nieuwe boek dat binnen enkele maanden gepubliceerd gaat worden zodra mijn uitgever klaar is met de laatste loodjes. Ze gaan een boekpremier organiseren hier in Utrecht waar iedereen die wil langs mag komen om mijn boek te kopen. Ik zal een presentatie geven dan en handtekeningen maken op alle boeken die verkocht worden. Wil je komen?quote:
Je komt op mij over als een beginnend schrijver die graag van anderen wil horen wat ze van je werk vinden.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
En wanneer kom je deze keer op de proppen met je harddrugsverslaving?
Geen minor detail als het gaat om de oorzaak van jouw problemen.
[ Bericht 33% gewijzigd door Ziedezon op 23-02-2024 01:33:24 ]
Geen minor detail als het gaat om de oorzaak van jouw problemen.
[ Bericht 33% gewijzigd door Ziedezon op 23-02-2024 01:33:24 ]
Dat is helemaal waar wat je zegt, klopt. Ik ben ook heel bewust van deze context en begrijp waarom het zo is op mijn eiland. 🏝quote:
[..]
TLDR, maar hier viel mijn oog op.
Ik denk dat je dit wat meer in context moet zien. Ik heb in de Caribbean gewoond, en ontken niet dat je observatie correct is. Ik heb ook in Afrika gewoond en daar zie je ook iets dergelijks. In Nederland kan men het zich veroorloven zich zorgen te maken over mensen met een handicap, zonder dat dat ten koste gaat van hun eigen eerste levensbehoeften, en zelfs luxes. Maar in dergelijke landen heeft de overheid geen geld voor allerlei voorzieningen voor dergelijke mensen, en ook de gewone mens heeft minder buffer om dergelijke mensen te helpen. Als je na je vaste lasten, boodschappen en leuke dingen doen elke maar nog honderden euros overhoudt, dan doneer je eerder geld aan goede doelen dan wanneer je moeite hebt om alle eindjes aan elkaar te knopen. En ook al kost het 'niks', als je moeite hebt om de eindjes aan elkaar te knopen, ga je je meer op jezelf en je gezin richten, en of je de volgende week brood op de plank kunt krijgen, en ga je anderen vaak wat meer negeren, en vooral als die hulp van jou vragen, je hebt het immers al lastig genoeg jezelf te helpen. Ik zou dus niet snel de mensen zelf de schuld geven van de houding die ze hebben, vaak hebben hun sociaal-economische omstandigheden een flink aandeel in het waarom van die houding.
Maar dat maakte het niet minder vervelend en pijnlijk voor mij toen om mee te maken in mijn jeugd, snap je wel?
Ik neem mijn volk niet kwalijk, maar ik ben blij dat ik daar niet meer woon nu. Het is niet mijn schuld dat ik die hersenvliesontsteking kreeg, maar toch heb ik moeten moeten boeten en lijden zonder mededogen en begrip van de meeste mensen op dat eiland.
En trouwens, je vergeet ook dat de slavernijverleden en institutionele racisme daarna veel mentale schade heeft veroorzaakt in de collectieve cultuurgeest en mentaliteit van de inheemse bevolking op Curaçao en andere Caribische eilanden. Dat speelt ook een rol in hoe de mensen daar omgaan met zwakkeren en kwetsbare doelgroepen. Ze voedden hun kinderen op om hard en gemeen te zijn zonder dat ze snappen waarom.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Dat is mijn meest belangrijkste prioriteit waarop ik ga focussen voor de komende maanden.quote:
En wanneer kom je deze keer op de proppen met je harddrugsverslaving?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Uit deel 1 "Ik schrijf dit betoog nu omdat ik op een cruciale keerpunt sta op mijn leven en ik wil de adviezen en feedback mijn lezers hebben"quote:
[..]
Dat is mijn meest belangrijkste prioriteit waarop ik ga focussen voor de komende maanden.
Mijn advies: stop met harddrugs, zeker als je psychosegevoelig bent. Volg dit advies op en je zal jezelf de rest van je leven dankbaar zijn. Dan, en alleen dan, zal je echt een keerpunt meemaken in je leven. Tot zo ver mijn advies.
opgeschoond. we zijn in R&P, niet in ONZ. in R&P hebben mensen weleens problemen. Daar gaan we gewoon normaal en serieus mee om. Kun je dat niet, reageer dan niet
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Wat is eigenlijk het doel voor jouzelf om jouw verhaal juist hier te delen? Is dit onderdeel van therapie oid?quote:
[..]
Dat is mijn meest belangrijkste prioriteit waarop ik ga focussen voor de komende maanden.
Mijn beeld is zeker wel veranderd, opgroeien in deze omstandigheden is lastig en vormt vaak ook je gedrag en karakter op latere leeftijd, ik heb eerlijk gezegd ook altijd gedacht dat het op de eilanden chillen en relaxed was maar dat valt dus tegen als je beperkingen hebtquote:
[..]
Ik ben benieuwd naar jouw specifieke mening over wat ik heb geschreven. Je kent me heel lang inmiddels als een vaste user hier op fok toch? Doet dit eerste deel van mijn verhaal jou anders denken of voelen over mij of is je beeld van mij veranderd nu?
Ik denk dat je de manier waarop men in Nederland naar mensen met een beperking kijkt en met ze omgaat enorm geromantiseerd is.
Er zijn vast meer mogelijkheden, wetten en regels, en wellicht zorgopties, maar reken maar dat kinderen hier net zo hard en gemeen zijn als waar dan ook in de wereld. Als je afwijkt, ben je een potentieel slachtoffer, en met een beperking wijk je altijd af. Er zijn ook genoeg volwassenen die niet weten hoe ze met iemand met een beperking om moet gaan, of willen dat ook niet (weten).
Er zijn vast meer mogelijkheden, wetten en regels, en wellicht zorgopties, maar reken maar dat kinderen hier net zo hard en gemeen zijn als waar dan ook in de wereld. Als je afwijkt, ben je een potentieel slachtoffer, en met een beperking wijk je altijd af. Er zijn ook genoeg volwassenen die niet weten hoe ze met iemand met een beperking om moet gaan, of willen dat ook niet (weten).
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mooi verhaal!quote:
Er is vrijwel letterlijk niks in de Nederlandse samenleving die deze nieuwe studenten goed opvangt en geduldig of adequaat begeleid en hen helpt om te acclimatiseren in hun nieuwe land en woonplek. Heel vaak gaat heel veel ernstig mis in de eerste jaren van deze nieuwe Caribische studenten en de samenleving houdt totaal geen rekening en heeft geen begrip en mededogen voor hun
Maar leg niet de verantwoording bij het volk of overheid van het land waarheen je emigreert geduld en mededogen op te brengen voor wat je niet in je eigen cultuur geleerd hebt. Maar wel in de voorbereiding en zelfs opvoeding had kunnen leren en kunnen weten voordat je de stap maakt. Ongeacht waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat in elke cultuur geldt survival of the fittest. Life is a bitch en wanneer je jezelf kwetsbaar opstelt en begrip en mededogen verwacht dan krijg je snel het gevoel naar de kloten te worden geholpen. Je kunt mensen alleen maar voor de kop kijken en niet erin. Wat zich daar emotioneel afspeelt is voor iedereen irrelevant en alleen voor jou.
De verantwoording ligt geheel en alleen bij jezelf en eventueel deels in je opvoeding waar je waarschijnlijk volgens je eigen verhaal weinig of geen zelfstandigheid aangeleerd krijgt in de Caribische Trankilo cultuur. Iedereen die jou voorgegaan is heeft dit ervaren klaagt er misschien over en en geeft zijn ontevredenheid daarover door. En nog steeds komen volgers zonder zich daarop voor te bereiden over en ervaren inderdaad hetzelfde dat pole-pole in deze snellere wereld niet werkt. Althans niet werkt is misschien teveel gezegd, het kan werken en kunt er tevreden mee zijn maar verwacht daar geen mededogen iedereen zal je daar vooruitstrevend voorbij rennen en je laten staan en heb je het nakijken.
Ik ken toevallig een verhaal van iemand uit de vice versa situatie, een nuchtere Nederlander die dacht met zijn zuur verdiende centjes en Hollandse managersmentaliteit onvoorbereid te kunnen genieten met in het Caribisch gebied een hotel - restaurant over te nemen. Hij was binnen een jaar geknipt en geschoren weer terug en bijna failliet. Hij gaf aan in die cultuur is niemand vooruit te branden. Wanneer ik de werknemer teveel betaal komt hij morgen niet meer terug totdat de centen op zijn. Het probleem van vandaag heeft een voordeel, het is er morgen ook nog en dan kijken we verder. Hij werd snel als jachthond aangezien en ze lieten 'm gewoon barsten. Naar zijn beleven liep het in de soep en alle inheemsen hadden zoiets van maak je niet zo druk, Te mañan... Mededogen kon hij ook op zijn buik schrijven.
Dat zijn dus cultuurverschillen mede door klimaatverschillen, de mensen daar hebben minder nodig en altijd warm en doen het trankilo. Hier heb je meer nodig heel vaak nat en koud en moet je dus harder aan de kar trekken om er warm bij te zitten wanneer nodig.
Dat je daar tegenaan loopt, kan ik wel begrijpen, maar het is altijd zo geweest had je kunnen weten en had dus niet gehoeven. Bezint eer ge begint...
Begrip zal er dus wel zijn, mededogen daar in tegen is er maar mondjesmaat zoals het uitkomt. Het zijn slechts woorden die te pas e te pas worden genuttigd en niemand weet wat het precies inhoud. Niet alleen voor Caribische medeburger het geldt zelfs voor de buren.[ Bericht 0% gewijzigd door Watuntrik op 23-02-2024 12:28:40 ]
Serieus? Harddrugs? Al best wat gelezen van K_W, maar dit wist ik niet...quote:
En wanneer kom je deze keer op de proppen met je harddrugsverslaving?
Geen minor detail als het gaat om de oorzaak van jouw problemen.
Al die topics/posts over de psychoses...
Zet één en ander wel in een heel ander licht voor mij.
Tails tell tales
Ik pas drie jaar geleden met gebruiken. Daarvoor gebruikte ik nooit drugs.quote:
[..]
Serieus? Harddrugs? Al best wat gelezen van K_W, maar dit wist ik niet...
Al die topics/posts over de psychoses...
Zet één en ander wel in een heel ander licht voor mij.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik snap wat je bedoelt, toch is hoe Nederlanders omgaan met zwakkeren of gehandicapten niet te vergelijken met hoe het is op Curaçao en omliggende landen. De pesterijen en sociale uitsluiting die een gehandicapte puber mogelijk meemaakt in Nederland is veel milder dan op Curaçao. Dat is mijn persoonlijke observatie van de afgelopen 15 jaren sinds ik in Nederland woon.quote:Op vrijdag 23 februari 2024 12:12 schreef miss_sly het volgende:
Ik denk dat je de manier waarop men in Nederland naar mensen met een beperking kijkt en met ze omgaat enorm geromantiseerd is.
Er zijn vast meer mogelijkheden, wetten en regels, en wellicht zorgopties, maar reken maar dat kinderen hier net zo hard en gemeen zijn als waar dan ook in de wereld. Als je afwijkt, ben je een potentieel slachtoffer, en met een beperking wijk je altijd af. Er zijn ook genoeg volwassenen die niet weten hoe ze met iemand met een beperking om moet gaan, of willen dat ook niet (weten).
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
3. Leven met psychosegevoeligheid en de veerkrachtigheid die ik heb laten zien
Ik was net 21 jaar oud toen ik samen met mijn moeder weer naar Nederland verhuisde en samen met haar in een huurhuis ging wonen in de nieuwbouwwijk Leidsche Rijn van Utrecht stad. Ik had de lat heel hoog gelegd voor mezelf. Ik wilde aan mezelf en iedereen in mijn leven meekeek bewijzen dat ik alles kon doen net zoals mijn vader die ik altijd bewonderde en naar opkeek omdat hij het hoogst haalbare heeft behaald in de Curaçaose samenleving en letterlijk een levende legende is op dat eiland nu nog steeds. Mijn vader heeft regelmatig het Nederlandse nieuws gehaald met wat hij heeft bereikt met zijn carrière of zijn levensverhaal in het algemeen. De schoenen die ik moest vervullen om mij het gevoel te geven dat ik meetelde en er mag zijn, waren heel groot en met de wijsheid van nu zou ik mezelf toen hebben verteld dat ik veel milder van mezelf mag zijn en mezelf niet moest vergelijken met mijn vader of anderen.
Vanwege de constante vernederingen en veroordelingen die ik heb meegemaakt in mijn jeugd omdat ik storende beperkingen en handicaps had opgelopen, voelde ik nooit goed genoeg toen ik vanuit mijn intrinsieke gevoel van eigenwaarde. Met de bagage van psychosegevoeligheid die ik erbij heb gekregen en de zware deuk die ik in mijn zelfvertrouwen heb opgelopen was ik in die periode van mijn leven constant op zoek naar bevestiging en erkennen dat het het goed deed en dat ik goed genoeg was. Ik was bereid om alles te doen om deze erkennen te krijgen van mensen en mijn eigen geluksgevoel of persoonlijke ideeën of verlangens was totaal onbelangrijk en ik leefde alsof ik letterlijk een machine was.
Ik ging HBO rechten studeren op de Hogeschool Utrecht en was vastberaden om cool en leuk gevonden te worden door mijn klasgenoten terwijl ik ook al mijn studievakken wilde halen. Naast heel geliefd en populair gevonden te worden door mijn medestudenten, wilde ik mijn hoogste piek bereiken in atletische prestaties, lichamelijke fitheid en uiterlijk. Eerst deed ging ik drie keer per week MMA training volgen bij een goed gereputeerde MMA school in Zuilen toen, samen met een goede Curaçaose vriend die ook in Nederland net is kwam wonen veel samen trainen buiten in calisthenics park en allerlei bodyweight oefeningen met elkaar trainen.Mijn mma trainingsregime hield ik ongeveer anderhalve jaar vol voordat ik het te zwaar vond om te combineren met de tentamens die ik toen nog moest halen om mijn propedeuse te krijgen van mijn rechtenstudie, ben besloot te stoppen met MMA en mezelf in te schrijven bij een goede sportschool dichtbij en zoveel mogelijk krachttraining/calisthenics/conditie/lenigheid te trainen.
Mijn doel was om wat ik nu als grap zegt, een soort “super Antilliaan” te worden of te zijn. Na twee jaar jaren gestructureerd en gedisciplineerd mijn sportschool regime te combineren met goede schoolprestaties te behalen heb ik wonderbaarlijk genoeg toch echt een indrukwekkende niveau van “super succesvolle super aantrekkelijke en super sociale en populaire Antilliaanse student en man” te hebben bereikt. Op mijn 24ste was hij super breed en gespierd met het lichaam van een actieheld of beroemde zanger (Denk aan het lichaam van Usher, ken je Usher de bekende Afro-Amerikaanse zanger?) en ik was goed op weg mijn bijna alle vakken van het tweede jaar van mijn rechtenstudie te hebben behaald om daarna een stage te mogen beginnen bij een advocatenkantoor hier in Utrecht.
Ik werd soms letterlijk nagefloten door jonge vrouwen als ik een strakke t-shirt met korte mouwen aantrok in de zomer en mannen die mij niet goed kenden of voor het eerst zagen voelden zich geïmponeerd met mijn aanwezigheid ook ben ik altijd heel meegaand en goedgezind in mijn natuurlijke karakter. Voor degenen die zich afvragen of ik al veel chickies aan het neuken was, wees gerust: De antwoord op die vraag is een kortstondige nee! Mijn schema was zwaar druk met het gecombineerd met zoveel en op hoog niveau blijven sporten en daarnaast mijn vakken voor de rechtenstudie zoveel mogelijk behalen, daarnaast ook nog de verplichte afspraken die ik had met psychiaters en mijn verantwoordelijkheden naar mijn moeder en andere zaken.
Ik kreeg zoveel aandacht van zoveel vrouwen overal waar ik kwam en dat was echt het soort externe bevestiging en erkenning waar ik toen nog steeds op zoek was en hard nodig wilde hebben constant… maar ik had niet de tijd of ruimte in mijn agenda om wat met al die sjans en geflirt van vrouwen mee te doen. Ik wel een keer of twee geluk had dat ik toch seks wist te hebben met een vrouw, maar dat gebeurde echt maar drie of vier keer in een periode van drie jaar sinds in Nederland kwam wonen.
Ik kreeg op een gegeven moment wel mijn eerste serieuze liefdesrelatie rond mijn 22ste levensjaar met een hele mooie lieve blonde jongevrouw en deze relatie duurde tot net voor mijn 24ste levensjaar. Ik beschouw haar niet als de liefde van mijn leven, maar wel mijneerste echte liefde die ik heb ervaren en iedereen weet dat je je eerste serieuze liefde nooit meer vergeet. Mijn huidige vriendin die ik al 2 een intieme band hebt gehad beschouw ik misschien welals de liefde van mijn leven tot zover in ieder geval. Ik hoop met haar te trouwen, familie beginnen en oud worden met haar. Over haar vertel ik later meer over. Want helaas kon mijn leven niet zo perfect en ideaal blijven gaan, dat gunt God mij gewoon nooit.
Omdat ik al drie jaar lang stabiel was en alles zo goed leek te gaan in mijn leven (aan de buitenkant tenminste), mocht ik van mijn psychiater helemaal afbouwen met mijn medicijnen). Iedereen vond dat het zo goed met mij ging, die psychose gaat echt niet meer terugkomen dacht letterlijk iedereen inclusief mijn psychiater van Altrecht toen.
Ik zag er toen uit als het soort man waar andere mannen naar opkeken of jaloers op voelde, en vrouwen werden vaak spontaan verliefd op mij of in ieder geval was ik super leuk en stoer vonden mee om te gaan.Het is mij tegen al mijn verwachtingen van vroeger gelukt om het soort man te worden die ik vroeger altijd droomde om te zijn toen ik op Curaçao zwaar vernederd en afgestoten werd vanwege mijn gebreken en handicaps. eigenlijk heb ik altijd een hekel gehad aan mezelf en wie ik was toen ik nog op Curaçao woonde. Ik vond mezelf eigenlijk toen nog steeds stiekem walgelijk zwak, ik had wel door dat anderen mij meestal zagen als een hele stoere aantrekkelijke en charismatische jongeman inmiddels, maar ik haatte mezelf nog steeds diep van binnen en ik was nooit goed genoeg volgens mijn eigen intrinsieke gevoel van eigenwaarde.
Ik had altijd externe bevestiging en erkenning van anderen dat ik goed genoeg was om tijdelijk goed te voelen over mezelf, van binnen was ik nog steeds een wrak, maar ik stond daar niet te veel bij stil. Toen ik mocht stoppen met mijn medicijnen, ging het binnen enkele maanden al mis. Ik kreeg een tweede psychose en de hele kaartenhuis die ik die afgelopen drie jaren omhoog bleef houden, viel in elkaar. Ik verloor weer opnieuw alles en al het respect en admiratie die ik toen kreeg van anderen veranderde en angst en walging. Mijn psychoses zijn heel schadelijk voor mezelf en mijn omgeving en mensen die mij meemaken in een psychotische toestand worden heel bang van mijn krankzinnige onvoorspelbare gedrag.Ik kwetst mensen hard met mijn woorden als ik in een psychose ben en ik ben niet eens bewust van wat ik aan het doen of zeggen ben.
Tijdens deze tweede psychose heb ik mijn eerste liefde dus de mooie blonde vrouw waar ik eerder over heb verteld gekwetst terwijl ik niet eens bewust was over wat ik allemaal tegen haar aan het zeggen was, ik was was gewoon ontoerekeningsvatbaar toen, maar ze begreep dat niet denk ik of anders het maakt het niks meer uit, maar ze wilt mij nooit meer spreken en tot de dag van vandaag wilt ze mij nooit meer spreken. C’est la vie. Soms heeft een persoon gewoon echt domme pech en ik heb gewoon heel vaak echt domme pech gehad in mijn leven en soms nog steeds. Ik vraag me af of dat onderdeel is van de grotere plan die God voor mij heeft? Anders is God toch echt een sadistische psychopaat die geniet van leedvermaak… ik dacht dat soms, maar nu niet meer. God is nu het meest belangrijke in mijn leven en hij staat centraal in mijn leven. Ik wil God’s wil behagen en ik weet dat hij mij alles zal geven wat mijn hart begeert als ik zijn wil op de eerste plek zet.
In ieder geval, die psychoses bleven een paar jaar terugkomen helaas en van 2016 t/m 2020 bleef structureel psychoses blijven hebben elke jaar, gemiddeld twee per jaar. Mijn laatste en zwaarste psychose was in 2020 en ik ben 4 maandenlang aan een stuk door opgenomen gebleven in de meest High Intensity gesloten Unit weer in Altrecht WA-huis, in wat de kenners noemen: “de Toren”. Ik bleef van mei 2020 t/m begin september 2020 in de toren, totdat de behandelende psychiater eindelijk de juiste medicatie heeft gevonden die mijn psychoses helemaal wegnam en waar ik eindelijk langdurig stabiel op ben gebleven en ik slik ze nu nog steeds.Maar de psychoses wegnemen zodat ik weer kan herstellen is echt pas het begin van mijn proces.
Wat vinden jullie van dit verhaal hierboven? Alle meningen, feedback en advies zijn welkom. Begrijpen jullie mij beter nu? Hoe kom ik over als persoon nu je dit leest hierboven? Wees volledig eerlijk, ik kan alles hebben.
Peace ☮
Ik was net 21 jaar oud toen ik samen met mijn moeder weer naar Nederland verhuisde en samen met haar in een huurhuis ging wonen in de nieuwbouwwijk Leidsche Rijn van Utrecht stad. Ik had de lat heel hoog gelegd voor mezelf. Ik wilde aan mezelf en iedereen in mijn leven meekeek bewijzen dat ik alles kon doen net zoals mijn vader die ik altijd bewonderde en naar opkeek omdat hij het hoogst haalbare heeft behaald in de Curaçaose samenleving en letterlijk een levende legende is op dat eiland nu nog steeds. Mijn vader heeft regelmatig het Nederlandse nieuws gehaald met wat hij heeft bereikt met zijn carrière of zijn levensverhaal in het algemeen. De schoenen die ik moest vervullen om mij het gevoel te geven dat ik meetelde en er mag zijn, waren heel groot en met de wijsheid van nu zou ik mezelf toen hebben verteld dat ik veel milder van mezelf mag zijn en mezelf niet moest vergelijken met mijn vader of anderen.
Vanwege de constante vernederingen en veroordelingen die ik heb meegemaakt in mijn jeugd omdat ik storende beperkingen en handicaps had opgelopen, voelde ik nooit goed genoeg toen ik vanuit mijn intrinsieke gevoel van eigenwaarde. Met de bagage van psychosegevoeligheid die ik erbij heb gekregen en de zware deuk die ik in mijn zelfvertrouwen heb opgelopen was ik in die periode van mijn leven constant op zoek naar bevestiging en erkennen dat het het goed deed en dat ik goed genoeg was. Ik was bereid om alles te doen om deze erkennen te krijgen van mensen en mijn eigen geluksgevoel of persoonlijke ideeën of verlangens was totaal onbelangrijk en ik leefde alsof ik letterlijk een machine was.
Ik ging HBO rechten studeren op de Hogeschool Utrecht en was vastberaden om cool en leuk gevonden te worden door mijn klasgenoten terwijl ik ook al mijn studievakken wilde halen. Naast heel geliefd en populair gevonden te worden door mijn medestudenten, wilde ik mijn hoogste piek bereiken in atletische prestaties, lichamelijke fitheid en uiterlijk. Eerst deed ging ik drie keer per week MMA training volgen bij een goed gereputeerde MMA school in Zuilen toen, samen met een goede Curaçaose vriend die ook in Nederland net is kwam wonen veel samen trainen buiten in calisthenics park en allerlei bodyweight oefeningen met elkaar trainen.Mijn mma trainingsregime hield ik ongeveer anderhalve jaar vol voordat ik het te zwaar vond om te combineren met de tentamens die ik toen nog moest halen om mijn propedeuse te krijgen van mijn rechtenstudie, ben besloot te stoppen met MMA en mezelf in te schrijven bij een goede sportschool dichtbij en zoveel mogelijk krachttraining/calisthenics/conditie/lenigheid te trainen.
Mijn doel was om wat ik nu als grap zegt, een soort “super Antilliaan” te worden of te zijn. Na twee jaar jaren gestructureerd en gedisciplineerd mijn sportschool regime te combineren met goede schoolprestaties te behalen heb ik wonderbaarlijk genoeg toch echt een indrukwekkende niveau van “super succesvolle super aantrekkelijke en super sociale en populaire Antilliaanse student en man” te hebben bereikt. Op mijn 24ste was hij super breed en gespierd met het lichaam van een actieheld of beroemde zanger (Denk aan het lichaam van Usher, ken je Usher de bekende Afro-Amerikaanse zanger?) en ik was goed op weg mijn bijna alle vakken van het tweede jaar van mijn rechtenstudie te hebben behaald om daarna een stage te mogen beginnen bij een advocatenkantoor hier in Utrecht.
Ik werd soms letterlijk nagefloten door jonge vrouwen als ik een strakke t-shirt met korte mouwen aantrok in de zomer en mannen die mij niet goed kenden of voor het eerst zagen voelden zich geïmponeerd met mijn aanwezigheid ook ben ik altijd heel meegaand en goedgezind in mijn natuurlijke karakter. Voor degenen die zich afvragen of ik al veel chickies aan het neuken was, wees gerust: De antwoord op die vraag is een kortstondige nee! Mijn schema was zwaar druk met het gecombineerd met zoveel en op hoog niveau blijven sporten en daarnaast mijn vakken voor de rechtenstudie zoveel mogelijk behalen, daarnaast ook nog de verplichte afspraken die ik had met psychiaters en mijn verantwoordelijkheden naar mijn moeder en andere zaken.
Ik kreeg zoveel aandacht van zoveel vrouwen overal waar ik kwam en dat was echt het soort externe bevestiging en erkenning waar ik toen nog steeds op zoek was en hard nodig wilde hebben constant… maar ik had niet de tijd of ruimte in mijn agenda om wat met al die sjans en geflirt van vrouwen mee te doen. Ik wel een keer of twee geluk had dat ik toch seks wist te hebben met een vrouw, maar dat gebeurde echt maar drie of vier keer in een periode van drie jaar sinds in Nederland kwam wonen.
Ik kreeg op een gegeven moment wel mijn eerste serieuze liefdesrelatie rond mijn 22ste levensjaar met een hele mooie lieve blonde jongevrouw en deze relatie duurde tot net voor mijn 24ste levensjaar. Ik beschouw haar niet als de liefde van mijn leven, maar wel mijneerste echte liefde die ik heb ervaren en iedereen weet dat je je eerste serieuze liefde nooit meer vergeet. Mijn huidige vriendin die ik al 2 een intieme band hebt gehad beschouw ik misschien welals de liefde van mijn leven tot zover in ieder geval. Ik hoop met haar te trouwen, familie beginnen en oud worden met haar. Over haar vertel ik later meer over. Want helaas kon mijn leven niet zo perfect en ideaal blijven gaan, dat gunt God mij gewoon nooit.
Omdat ik al drie jaar lang stabiel was en alles zo goed leek te gaan in mijn leven (aan de buitenkant tenminste), mocht ik van mijn psychiater helemaal afbouwen met mijn medicijnen). Iedereen vond dat het zo goed met mij ging, die psychose gaat echt niet meer terugkomen dacht letterlijk iedereen inclusief mijn psychiater van Altrecht toen.
Ik zag er toen uit als het soort man waar andere mannen naar opkeken of jaloers op voelde, en vrouwen werden vaak spontaan verliefd op mij of in ieder geval was ik super leuk en stoer vonden mee om te gaan.Het is mij tegen al mijn verwachtingen van vroeger gelukt om het soort man te worden die ik vroeger altijd droomde om te zijn toen ik op Curaçao zwaar vernederd en afgestoten werd vanwege mijn gebreken en handicaps. eigenlijk heb ik altijd een hekel gehad aan mezelf en wie ik was toen ik nog op Curaçao woonde. Ik vond mezelf eigenlijk toen nog steeds stiekem walgelijk zwak, ik had wel door dat anderen mij meestal zagen als een hele stoere aantrekkelijke en charismatische jongeman inmiddels, maar ik haatte mezelf nog steeds diep van binnen en ik was nooit goed genoeg volgens mijn eigen intrinsieke gevoel van eigenwaarde.
Ik had altijd externe bevestiging en erkenning van anderen dat ik goed genoeg was om tijdelijk goed te voelen over mezelf, van binnen was ik nog steeds een wrak, maar ik stond daar niet te veel bij stil. Toen ik mocht stoppen met mijn medicijnen, ging het binnen enkele maanden al mis. Ik kreeg een tweede psychose en de hele kaartenhuis die ik die afgelopen drie jaren omhoog bleef houden, viel in elkaar. Ik verloor weer opnieuw alles en al het respect en admiratie die ik toen kreeg van anderen veranderde en angst en walging. Mijn psychoses zijn heel schadelijk voor mezelf en mijn omgeving en mensen die mij meemaken in een psychotische toestand worden heel bang van mijn krankzinnige onvoorspelbare gedrag.Ik kwetst mensen hard met mijn woorden als ik in een psychose ben en ik ben niet eens bewust van wat ik aan het doen of zeggen ben.
Tijdens deze tweede psychose heb ik mijn eerste liefde dus de mooie blonde vrouw waar ik eerder over heb verteld gekwetst terwijl ik niet eens bewust was over wat ik allemaal tegen haar aan het zeggen was, ik was was gewoon ontoerekeningsvatbaar toen, maar ze begreep dat niet denk ik of anders het maakt het niks meer uit, maar ze wilt mij nooit meer spreken en tot de dag van vandaag wilt ze mij nooit meer spreken. C’est la vie. Soms heeft een persoon gewoon echt domme pech en ik heb gewoon heel vaak echt domme pech gehad in mijn leven en soms nog steeds. Ik vraag me af of dat onderdeel is van de grotere plan die God voor mij heeft? Anders is God toch echt een sadistische psychopaat die geniet van leedvermaak… ik dacht dat soms, maar nu niet meer. God is nu het meest belangrijke in mijn leven en hij staat centraal in mijn leven. Ik wil God’s wil behagen en ik weet dat hij mij alles zal geven wat mijn hart begeert als ik zijn wil op de eerste plek zet.
In ieder geval, die psychoses bleven een paar jaar terugkomen helaas en van 2016 t/m 2020 bleef structureel psychoses blijven hebben elke jaar, gemiddeld twee per jaar. Mijn laatste en zwaarste psychose was in 2020 en ik ben 4 maandenlang aan een stuk door opgenomen gebleven in de meest High Intensity gesloten Unit weer in Altrecht WA-huis, in wat de kenners noemen: “de Toren”. Ik bleef van mei 2020 t/m begin september 2020 in de toren, totdat de behandelende psychiater eindelijk de juiste medicatie heeft gevonden die mijn psychoses helemaal wegnam en waar ik eindelijk langdurig stabiel op ben gebleven en ik slik ze nu nog steeds.Maar de psychoses wegnemen zodat ik weer kan herstellen is echt pas het begin van mijn proces.
Wat vinden jullie van dit verhaal hierboven? Alle meningen, feedback en advies zijn welkom. Begrijpen jullie mij beter nu? Hoe kom ik over als persoon nu je dit leest hierboven? Wees volledig eerlijk, ik kan alles hebben.
Peace ☮
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Toen je in Nederland woonde, was je zelf geen basisschoolleerling of middelbare scholier meer. Tel daarbij het extra mogelijkheden voor pesterijen en uitsluiting via social media op en ik denk echt dat je je vergist.quote:
[..]
Ik snap wat je bedoelt, toch is hoe Nederlanders omgaan met zwakkeren of gehandicapten niet te vergelijken met hoe het is op Curaçao en omliggende landen. De pesterijen en sociale uitsluiting die een gehandicapte puber mogelijk meemaakt in Nederland is veel milder dan op Curaçao. Dat is mijn persoonlijke observatie van de afgelopen 15 jaren sinds ik in Nederland woon.
Belangrijker vind ik nog dat uit dit verhaal ook weer lijkt te volgen dat jij het allerergste hebt meegemaakt, dat niemand het zo erg heeft gehad of zal hebben. Ik denk dat het goed voor je zou zijn als je daar nou eens vanaf zou stappen. Het is heel rot wat je hebt meegemaakt, dat zou geen enkel kind moeten ervaren. Het gebeurt echter helaas heel vaak.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
TS, waarom blijf je je verhaal aan ons vertellen? Door de jaren heen heb je al heel wat topics geopend over je levensverhaal en ik vraag me af waarom?
Wil je dat we je goedkeuring geven? Wil je sympathie? Waarom blijf je dit doen?
Wil je dat we je goedkeuring geven? Wil je sympathie? Waarom blijf je dit doen?
Twiddel
Wat een indrukwekkend verhaal. Ik wil je laten weten dat ik diep onder de indruk ben van je veerkracht en vastberadenheid om door moeilijke tijden heen te blijven gaan. Het is duidelijk dat je enorm veel hebt geleerd en gegroeid bent, ondanks de uitdagingen die op je pad zijn gekomen.
Het is bewonderenswaardig hoe je steun hebt gevonden in je geloof en hoe je vastbesloten bent om jezelf te blijven ontwikkelen, zelfs na alles wat je hebt meegemaakt. Ik wil je laten weten dat ik hier ben om naar je te luisteren en je te ondersteunen, mocht je dat nodig hebben.
Onthoud dat je niet alleen bent in deze reis naar herstel en zelfontdekking. Je hebt al enorme stappen gezet, en ik geloof dat je de kracht hebt om verder te gaan en een gezonder en gelukkiger leven op te bouwen.
Het is bewonderenswaardig hoe je steun hebt gevonden in je geloof en hoe je vastbesloten bent om jezelf te blijven ontwikkelen, zelfs na alles wat je hebt meegemaakt. Ik wil je laten weten dat ik hier ben om naar je te luisteren en je te ondersteunen, mocht je dat nodig hebben.
Onthoud dat je niet alleen bent in deze reis naar herstel en zelfontdekking. Je hebt al enorme stappen gezet, en ik geloof dat je de kracht hebt om verder te gaan en een gezonder en gelukkiger leven op te bouwen.
Met alle respect maar dit gaat echt nergens over. In al jouw topics door de jaren heen, en dat heb ik ook altijd benoemd, heb ik benadrukt dat ik denk dat je intrinsiek een goed persoon bent met een goed hart.
Echter de wijze waarop je herhaaldelijk over jezelf schrijft, vooral in verleden tijd, schetst een beeld van jezelf als een soort demi-god. Daarnaast proef ik nog altijd veel slachtofferschap en plaats je veel buiten jezelf.
Zonder waardeoordeel constateer ik bovenstaande en ik benoem het omdat je er wellicht lering uit kunt halen.
Echter de wijze waarop je herhaaldelijk over jezelf schrijft, vooral in verleden tijd, schetst een beeld van jezelf als een soort demi-god. Daarnaast proef ik nog altijd veel slachtofferschap en plaats je veel buiten jezelf.
Zonder waardeoordeel constateer ik bovenstaande en ik benoem het omdat je er wellicht lering uit kunt halen.
Wanneer heb ik gezegd dat ik het allerergste heb meegemaakt dan? Ik heb dat nooit gezegd.quote:
[..]
Toen je in Nederland woonde, was je zelf geen basisschoolleerling of middelbare scholier meer. Tel daarbij het extra mogelijkheden voor pesterijen en uitsluiting via social media op en ik denk echt dat je je vergist.
Belangrijker vind ik nog dat uit dit verhaal ook weer lijkt te volgen dat jij het allerergste hebt meegemaakt, dat niemand het zo erg heeft gehad of zal hebben. Ik denk dat het goed voor je zou zijn als je daar nou eens vanaf zou stappen. Het is heel rot wat je hebt meegemaakt, dat zou geen enkel kind moeten ervaren. Het gebeurt echter helaas heel vaak.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Wanneer ga jij je verhalen bundelen in een boek?
[ Bericht 12% gewijzigd door Danny op 24-02-2024 11:52:47 ]
[ Bericht 12% gewijzigd door Danny op 24-02-2024 11:52:47 ]
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Eerst lezen K_W, dan pas reageren.quote:
[..]
Wanneer heb ik gezegd dat ik het allerergste heb meegemaakt dan? Ik heb dat nooit gezegd.
Ze schrijft ‘lijkt te volgen dat…’
Je schrijft het niet letterlijk, maar tussen de regels door is zij echt niet de enige die die boodschap eruit haalt. Het zelfmedelijden, het buiten jezelf leggen, de slachtofferrol.
Kun je van alles van vinden, maar je vroeg om feedback en dan krijg je ook feedback die je zelf misschien niet herkent. Mag je mee doen en laten wat je wil. Evt om verhelderingen vragen. Maar ga niet meteen in de aanval.
Je reactie hier komt in ieder geval aanvallend op me over. Voordat je gaat ontkennen dat je in de aanval gaat. Is misschien niet je bedoeling, maar je schrijfstijl wordt snel… agressief.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Boek 1 is al gepubliceerd, boek 2 komt er binnenkort aanquote:
Wanneer ga jij die herhaalde verhalen bundelen in een boek?
En ook dat doet me afvragen waarom hij nog behoefte heeft aan een soort redactionele ronde hier op FOK!
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ik weet niet zo goed waarom ik dit heb geschreven en waarom ik het hier met iedereen deel. Ik denk dat ik dit doe als een soort zelf-therapie. Sympathie wil ik wel krijgen af en toe, maar ik kan ook zonder. Ik heb dit verhaal al maanden geleden opgeschreven in Google document en ik wil dat andere mensen het lezen en reacties krijgen op mijn verhalen.quote:
TS, waarom blijf je je verhaal aan ons vertellen? Door de jaren heen heb je al heel wat topics geopend over je levensverhaal en ik vraag me af waarom?
Wil je dat we je goedkeuring geven? Wil je sympathie? Waarom blijf je dit doen?
Ik heb heel lang geen erkenning of begrip gekregen van de mensen die dichtbij mij staan, zelfs niet van mijn moeder. Heel veel mensen die mij dierbaar waren hebben mij verlaten en afgestoten vanwege mijn psychoses, anderen werden minachtend naar mij toe en ik werd vernederd en emotioneel mishandeld door hen. Ik kreeg jarenlang geen respect of erkenning van mijn ouders en beste vrienden. Ik voelde mezelf heel eenzaam en de grootste loser ooit.
Toch heb ik doorgezet en gepresteerd, waardoor ík eindelijk wel respect heb afgedwongen van mijn sociale omgeving en mijn eergevoel hersteld. Ik ben heel trots op mezelf, maar ik ben nog niet klaar. Ik ben nog steeds gebroken en beschadigd van binnen door jarenlange trauma’s en tegenslagen in mijn leven.
Ik weet niet waarom ik mijn verhaal hier op fok deelt, maar ik blijf het doen. Sorry, stoort het je dat ik mijn verhaal blijft delen hier?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Overigens ben ik wel benieuwd naar het hoofdstuk over hoe je racistisch geworden bent.
[ Bericht 81% gewijzigd door Danny op 24-02-2024 11:55:30 ]
[ Bericht 81% gewijzigd door Danny op 24-02-2024 11:55:30 ]
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Dit topic is letterlijk gewoon een deel van mijn levensverhaal zoals ik het heb ervaren en ik schrijf het van mijn perspectief. Ik heb geen kwade intenties en het is niet mijn bedoeling om mezelf te schetsen als een soort demi-god. Ik ben heel nederig in persoon en de meeste mensen die mij kennen vinden mij een goede en sympathieke persoon. Ik ben heel eerlijk, betrouwbaar, onbaatzuchtig en loyaal naar anderen toe.quote:
Met alle respect maar dit gaat echt nergens over. In al jouw topics door de jaren heen, en dat heb ik ook altijd benoemd, heb ik benadrukt dat ik denk dat je intrinsiek een goed persoon bent met een goed hart.
Echter de wijze waarop je herhaaldelijk over jezelf schrijft, vooral in verleden tijd, schetst een beeld van jezelf als een soort demi-god. Daarnaast proef ik nog altijd veel slachtofferschap en plaats je veel buiten jezelf.
Zonder waardeoordeel constateer ik bovenstaande en ik benoem het omdat je er wellicht lering uit kunt halen.
Wat ik heb opgeschreven over mezelf is gewoon de objectieve waarheid en feiten. Als je de mensen die mij goed kennen zou ondervragen over wat ze van me denken en vinden, zouden ze mij beschrijven zoals ik mezelf heb beschreven in de OP. Ik heb zeker ook minpunten en slechte eigenschappen, bijvoorbeeld veel mensen vinden mij lui of gemakzuchtig. Ik heb altijd moeilijk gevonden om niet te blijven hangen in het verleden en loslaten. Soms ben ik opdringerig en overheersend dominant naar anderen, veel van mijn vrienden zeggen dat het vaak lijkt alsof ik mijn wil wilt opleggen aan anderen. Ik kan heel hard en gemeen zijn soms, ik heb veel mensen die dichtbij mij staan bewust en onbewust hard gekwetst waardoor ze bang worden en afstand van mij nemen los van mijn psychoses. Als ik overtuigd ben dat ik gelijk hebt dan wil ik ook mijn gelijk krijgen bij anderen ook als het ten koste van mijn relaties gaat.
Wat betreft mijn beschrijving van mijn fysieke uiterlijk en atletische prestaties, wat ik in de OP heb geschreven is gewoon de feitelijke waarheid van hoe ik toen was in mijn leeftijdsperiode van 20 t/m 29 jaar oud. Maar ik wil ook vertellen nu dat er periodes waren dat ik helemaal niet fit en gespierd was, integendeel zelfs. Veel antipsychotica medicijnen hebben als bijwerking dat ze overwicht veroorzaken in mensen die deze medicijnen moeten slikken op hoge dosis. Ik ben ook obese geweest van de antipsychotica die ik moest slikken na elke psychose en dan dat maakte mij lelijk en onaantrekkelijk voor anderen. Bijvoorbeeld bij mijn eerste psychose moest ik de medicatie zyprexa slikken op de hoogste dosering en ik werd 30 of bijna 40 kilo zwaarder daarvan.
Ik zie mezelf niet als een soort demi-god en wil niet overkomen alsof ik denk dat ik beter ben dan anderen. Dat ben ik totaal niet, integendeel ik was vooral toen heel onzeker en voelde inferieur en onzeker in die tijd. Ik ben wel heel trots over mijn achievements vooral als je kijkt naar alle obstakels en tegenslagen die ik moest overwinnen. Dat is begrijpelijk voor jou toch?
Wat bedoel je precies met slachtofferschap en hoe plaats ik veel buiten mezelf volgens jou? Wil je uitleggen?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik denk dat het moeilijk is om een echt objectief oordeel over jezelf te vellen.quote:
[..]
Wat ik heb opgeschreven over mezelf is gewoon de objectieve waarheid en feiten. Als je de mensen die mij goed kennen zou ondervragen over wat ze van me denken en vinden, zouden ze mij beschrijven zoals ik mezelf heb beschreven in de OP.
Wat dat betreft denk ik wel dat je je eigen eigenschappen te positief omschrijft.
Ik denk dat de reden waarom ik mezelf zo ophemelt in mijn omschrijving met al mijn positieve kanten komt omdat ik het nodig hebt om mijn leed te kunnen verwerken, snap je wat ik bedoel? Ik heb ernstige problemen gehad die onmogelijk leek om te overwinnen. Ik dacht dat ik nooit meer zou herstellen en een normale toekomst zou hebben. Ik dacht tijdens mijn dieptepunten dat geen enkele vrouw mij zou willen en dat ik niet zelfstandig kon leven. Ik heb echt hele duistere periodes gehad waar ik alles en iedereen had verloren. Ik was de wanhoop nabij, zelfs wakker zijn vond ik ondraaglijk zwaar.quote:
[..]
Dit.
En heb je in dit deel echt drie alinea’s nodig om te omschrijven hoe slim, fit, aantrekkelijk en succesvol je was? Onder meer die zelfbevlekking maakt het een stuk minder aantrekkelijk om te lezen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik heb echt heel veel gehad aan fok in mijn zware periodes, weet je dat nog niet? Zonder fok forum zou ik mezelf een stuk eenzamer hebben gevoeld en geen geschikte afleiding voor de problemen die ik toen had. Ik voel me leeg zonder fok forum.quote:
[..]
Boek 1 is al gepubliceerd, boek 2 komt er binnenkort aan
En ook dat doet me afvragen waarom hij nog behoefte heeft aan een soort redactionele ronde hier op FOK!
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Mijn innerlijke racisme ontstond al veel eerder toen ik nog op Curaçao woonde en veel slechte ervaringen had met witte mensen die heel racistisch waren naar mij toe. Ik werd vanaf mijn zesde levensjaar nigger genoemd door de rijke witte kinderen daar en veel andere racistische shit meegemaakt. Ik begon zelf te geloven dat zwarte mensen inferieur waren en dat ik moest bewijzen dat ik beter was dan de gemiddelde neger op Curaçao. Toen ik naar Nederland verhuisde de eerste keer was mijn cultuurshock te groot en dat speelde een grote rol dat ik psychose kreeg. Het irriteert me gewoon heel erg dat de meeste witte Nederlanders niks weten over de Caribische eilanden die al heel lang onderdeel zijn van de Nederlandse koninkrijk. Het valt niet te ontkennen dat Antillianen als groep een hele moeilijke bestaan hebben in dit land en dat er niemand is die er wat aan doet.quote:Op vrijdag 23 februari 2024 22:33 schreef bijdehand het volgende:
[..]
Maar dat is essentieel voor het karakter van dit verhaal, zonder de zelfpijperij blijft er in wezen een verhaal over dat slechts een persoon laat zien die behoefte heeft aan erkenning voor alle leed dat door deze persoon is geleden.
Overigens ben ik wel benieuwd naar het hoofdstuk over hoe je racistisch geworden bent.
Verder ben ik niet echt racistisch, mijn beste vrienden zijn wit en ik kan heel goed opschieten met witte mensen. Ik ben heel goed ingeburgerd in dit land en de meeste mensen die mij kennen hebben een positieve indruk over mij als persoon (als ik stabiel ben natuurlijk). Het valt niet te ontkennen dat racisme nog steeds een groot probleem is in dit land en de rest van Europa, maar het is een hele complexe onderwerp waar niemand over wil praten.
Hoe denk jij erover dan, Bijdehand? Ik herinner nog dat jij lang geleden veel negatieve reacties plaatste over vervelende Antillianen die last veroorzaakten in jouw leven. Klopt dat?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Misschien omschrijf ik het wel te positief, maar dat mag toch? Ik schrijf dit verhaal vanuit mijn perspectief en hoe ik alles heb ervaren, het is niet vreemd dat ik het mooier maakt en romantiseert toch?quote:
[..]
Ik denk dat het moeilijk is om een echt objectief oordeel over jezelf te vellen.
Wat dat betreft denk ik wel dat je je eigen eigenschappen te positief omschrijft.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Je spelt jezelf een fantasieverhaal op en doet het af als de waarheid, losjes gebaseerd op wat er écht gebeurd is?quote:
[..]
Misschien omschrijf ik het wel te positief, maar dat mag toch? Ik schrijf dit verhaal vanuit mijn perspectief en hoe ik alles heb ervaren, het is niet vreemd dat ik het mooier maakt en romantiseert toch?
Dit is R&P, TTK is een deur verder.
[ Bericht % gewijzigd door Danny op 24-02-2024 11:56:38 ]
Google is your friend, abuse your friends
Mijn oude buurman ja. Volledig doorgesnoven met zijn maten hard schreeuwen in de nacht. Pas gehoord dat hij niet meer leeft en dat is voor mijn oude buurt een verademing. Zijn acties projecteer ik niet op alle Antilliaanse mensen, integendeel.quote:
Hoe denk jij erover dan, Bijdehand? Ik herinner nog dat jij lang geleden veel negatieve reacties plaatste over vervelende Antillianen die last veroorzaakten in jouw leven. Klopt dat?
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Ik wil als eerste sorry zeggen dat mijn schrijfstijl agressief overkomt. Dat is totaal niet mijn bedoeling, ik doe het niet bewust. Ik ben niemand aan het aanvallen in dit topic en ik waardeer alle feedback en reacties die ik krijg.quote:
[..]
Eerst lezen K_W, dan pas reageren.
Ze schrijft ‘lijkt te volgen dat…’
Je schrijft het niet letterlijk, maar tussen de regels door is zij echt niet de enige die die boodschap eruit haalt. Het zelfmedelijden, het buiten jezelf leggen, de slachtofferrol.
Kun je van alles van vinden, maar je vroeg om feedback en dan krijg je ook feedback die je zelf misschien niet herkent. Mag je mee doen en laten wat je wil. Evt om verhelderingen vragen. Maar ga niet meteen in de aanval.
Je reactie hier komt in ieder geval aanvallend op me over. Voordat je gaat ontkennen dat je in de aanval gaat. Is misschien niet je bedoeling, maar je schrijfstijl wordt snel… agressief.
Zelfmedelijden heb ik wel, maar ik vind het begrijpelijk en passend bij mijn verhaal. Alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven is feitelijk gezien heel tragisch en heftig geweest, iedereen zou zelfmedelijden hebben als ze in mijn schoenen konden staan, of vind je van niet? Ik vind mijn niveau van zelfmedelijden niet overdreven of storend naar anderen toe.
Wil je verhelderen wat je allemaal bedoeld met slachtofferrol, buiten jezelf plaatsen, enzovoorts? Citeer wat voorbeelden uit mijn OP waar je vindt dat ik iets buiten mezelf plaatst en de ‘slachtofferrol’ aanneemt? En leg meteen uit waarom het fout is en hoe jij het zou doen als je in mijn schoenen stond? Kan je dat doen?
Ik weet niet zo goed hoe ik mijn schrijfstijl kan veranderen zodat ik minder agressief overkomt. Heb je tips voor mij?
Alvast bedankt en ik wacht geduldig op je reactie.
Peace ☮
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Nee dat doe ik echt niet, alles wat ik heb geschreven in de OP is echt gebeurd. Zo is het gegaan letterlijk. Wat geloof je niet dan?quote:Op zaterdag 24 februari 2024 00:35 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Je spelt jezelf een fantasieverhaal op en doet het af als de waarheid, losjes gebaseerd op wat er écht gebeurd is?
Dit is R&P, TTK is een deur verder.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Iets mooier maken en romantiseren betekent dat je het verhaal vervormt naar je hand om het gemakkelijker te maken om jezelf in die gebeurtenis te plaatsen. Terwijl een gebeurtenis terughalen enorm moeilijk kan zijn omdat die herinnering te heftig is.quote:
[..]
Nee dat doe ik echt niet, alles wat ik heb geschreven in de OP is echt gebeurd. Zo is het gegaan letterlijk. Wat geloof je niet dan?
Het is niet wat ik niet geloof, het zal mij een worst wezen hoe jij je verhaal neerkalkt. Het is meer dat je naar jezelf geloofwaardig opstelt, want als je de waarheid verbloemt en opleukt, dan lieg je tegen jezelf.
Tegen jezelf liegen is enorm slecht voor je eigenwaarde.
Google is your friend, abuse your friends
Er zijn veel Antillianen in Nederland die op de slechte pad komen en ontspoord raken van de mainstream maatschappij. Percentueel gezien zijn er meer Antilliaanse criminelen dan zelfs de Marokkanen. Ik vind persoonlijk dat Nederland zich moet afvragen waarom het zo is en inzien dat de Nederlandse staat deels verantwoordelijk is gezien wat de geschiedenis is tussen Europees Nederland en de Caribische eilanden (en ook Suriname).quote:
[..]
Mijn oude buurman ja. Volledig doorgesnoven met zijn maten hard schreeuwen in de nacht. Pas gehoord dat hij niet meer leeft en dat is voor mijn oude buurt een verademing. Zijn acties projecteer ik niet op alle Antilliaanse mensen, integendeel.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik denk vooral ga lekker terug als je hier niet kan aarden. Niet alles is de schuld van de NL overheid... Waarom doen Surinamers het wel goed en Antillianen niet?quote:
[..]
Er zijn veel Antillianen in Nederland die op de slechte pad komen en ontspoord raken van de mainstream maatschappij. Percentueel gezien zijn er meer Antilliaanse criminelen dan zelfs de Marokkanen. Ik vind persoonlijk dat Nederland zich moet afvragen waarom het zo is en inzien dat de Nederlandse staat deels verantwoordelijk is gezien wat de geschiedenis is tussen Europees Nederland en de Caribische eilanden (en ook Suriname).
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Zelfmedelijden is nooit goed, constructief of terecht. Zelfmedelijden is remmend, vertekent je beeld op wat er is gebeurd en wat jouw aandeel in het geheel was. Het laat je niet groeien, ontwikkelen, maar houdt je vast.quote:
[..]
Ik wil als eerste sorry zeggen dat mijn schrijfstijl agressief overkomt. Dat is totaal niet mijn bedoeling, ik doe het niet bewust. Ik ben niemand aan het aanvallen in dit topic en ik waardeer alle feedback en reacties die ik krijg.
Zelfmedelijden heb ik wel, maar ik vind het begrijpelijk en passend bij mijn verhaal. Alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven is feitelijk gezien heel tragisch en heftig geweest, iedereen zou zelfmedelijden hebben als ze in mijn schoenen konden staan, of vind je van niet? Ik vind mijn niveau van zelfmedelijden niet overdreven of storend naar anderen toe.
Wil je verhelderen wat je allemaal bedoeld met slachtofferrol, buiten jezelf plaatsen, enzovoorts? Citeer wat voorbeelden uit mijn OP waar je vindt dat ik iets buiten mezelf plaatst en de ‘slachtofferrol’ aanneemt? En leg meteen uit waarom het fout is en hoe jij het zou doen als je in mijn schoenen stond? Kan je dat doen?
Ik weet niet zo goed hoe ik mijn schrijfstijl kan veranderen zodat ik minder agressief overkomt. Heb je tips voor mij?
Alvast bedankt en ik wacht geduldig op je reactie.
Peace ☮
[ Bericht 0% gewijzigd door miss_sly op 24-02-2024 10:22:06 ]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je geeft zelf de oorzaak aan in je tweede deel joh! Dat jullie in de Antillen niet voorbereid worden door jullie peers, familie en school op het leven in NL en hier in de shit geraken.quote:
[..]
Er zijn veel Antillianen in Nederland die op de slechte pad komen en ontspoord raken van de mainstream maatschappij. Percentueel gezien zijn er meer Antilliaanse criminelen dan zelfs de Marokkanen. Ik vind persoonlijk dat Nederland zich moet afvragen waarom het zo is en inzien dat de Nederlandse staat deels verantwoordelijk is gezien wat de geschiedenis is tussen Europees Nederland en de Caribische eilanden (en ook Suriname).
Dan denk ik dat daar eerder de oorzaak en verantwoordelijkheid ligt? Wel goed die Nederlandse taal leren, wel uitleggen dat de maatschappij hier stipt is en gejaagd? Dat het koud en donker is.
Een heel land moet zich niet aanpassen om anderen die een rite of passage komen doen het wat gemakkelijker te maken. Er zitten tientallen andere culturen in NL, hoe ga je je in godsnaam als land aanpassen zodat het voor iedereen makkelijk is? Het is niet eens makkelijk voor onszelf.
Je kan uiteindelijk ook gewoon beslissen om er niet aan mee te doen en daar te blijven waar je wel in je element bent he?
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Nou, dit is een beetje hetzelfde verhaal als al zo vaak voorbij gekomen is van Keep_Walking, maar dan in een langere vorm. Maar dezelfde ingrediënten die er altijd waren, zijn er nu ook weer.quote:
[..]
Je geeft zelf de oorzaak aan in je tweede deel joh! Dat jullie in de Antillen niet voorbereid worden door jullie peers, familie en school op het leven in NL en hier in de shit geraken.
Dan denk ik dat daar eerder de oorzaak en verantwoordelijkheid ligt? Wel goed die Nederlandse taal leren, wel uitleggen dat de maatschappij hier stipt is en gejaagd? Dat het koud en donker is.
Een heel land moet zich niet aanpassen om anderen die een rite of passage komen doen het wat gemakkelijker te maken. Er zitten tientallen andere culturen in NL, hoe ga je je in godsnaam als land aanpassen zodat het voor iedereen makkelijk is? Het is niet eens makkelijk voor onszelf.
Je kan uiteindelijk ook gewoon beslissen om er niet aan mee te doen en daar te blijven waar je wel in je element bent he?
Ik vraag me echter het volgende af. Als je tegengas krijgt, verval je in het standaard riedeltje dat IRL mensen je <vul maar een random positieve eigenschap in> vinden, en dat is eigenlijk altijd de reactie op het moment dat je hier dingen schrijft die je in een bepaald licht zetten.
Maar als er dan toch zoveel mensen IRL zijn die jou zo positief zien etc, waarom je dan niet in die positieve vibe wentelen? Waarom dan keer op keer naar hier komen met hetzelfde verhaal. Waarom is het zo ontzettend belangrijk dat mensen hier per sé jou op een bepaalde manier moeten zien, ogenschijnlijk belangrijker dan je bezig houden met de groep mensen IRL die jou al -volgens jou- zien hoe jij graag wil dat mensen hiér je zien?
Breitling - Instruments for Professionals
Schuilt in dat ene woordje 'puber' misschien ook een deel van de verklaring voor wat jij ervaren hebt? Pubers zijn ontzettend hard voor elkaar; ook in Nederland. Waarbij een mentale beperking vermoedelijk nog moeilijker geaccepteerd wordt - want: moeilijker in te beelden wat het betekent - dan een fysieke handicap.quote:
Ik snap wat je bedoelt, toch is hoe Nederlanders omgaan met zwakkeren of gehandicapten niet te vergelijken met hoe het is op Curaçao en omliggende landen. De pesterijen en sociale uitsluiting die een gehandicapte puber mogelijk meemaakt in Nederland is veel milder dan op Curaçao. Dat is mijn persoonlijke observatie van de afgelopen 15 jaren sinds ik in Nederland woon.
Overigens, ik heb het grootstel deel van je verhaal gelezen. Jij schrijft dat het de waarheid is. Dat wil ik graag geloven, maar als lezer hoop ik dat je in je boek die zware termen wat meer illustreert. In Deel 1 schrijf je bijvoorbeeld dat voortdurend met bekritiseerd, vernederd, belachelijk gemaakt, buitengesloten, geslagen en aan de spreekwoordelijke schandpaal genageld. Dat is nogal wat. Maar wat betekent het? Wat gebeurde er? Uit dezelfde zin blijkt overigens ook dat dit niet altijd zo was. Het gebeurde kennelijk alleen als jij de hoge verwachtingen van je omgeving niet waar kon maken. Als jouw vader een levende legende is op Curaçao en hij hiervan wist, waarom sprak hij dan die docenten, dansleraren en sportcoaches niet aan? Die vraag roept jouw verhaal bij mij op. Want uit het feit dat jij jouw ouders als liefdevol beschrijft, maar ik op dat zij niet meededen aan het kritiek leveren, vernederen, belachelijk maken, slaan, enzovoorts. Dat het voor Antilliaanse jongeren niet makkelijk is om in Nederland te studeren is volgens mij overigens een algemeen bekend feit. Je schrijft dat je veel gepest en buitengesloten bent. Dat is heel pijnlijk. Zeker voor een kind/puber. Maar je verhaal zou sterker zijn als je had geïllustreerd waaruit dat pesten en buitensluiten dan bestond. Nu drop je een bom. Je teksten lezen daardoor nu toch vooral als een veroordeling van de wereld, maar zonder de onderbouwing daarvoor aan te dragen. En ja, ook ik zie weinig zelfinzicht in je verhalen.
In deel 3 schrijf je dat je in Nederland graag geliefd (en zelfs populair) wilde worden onder je medestudenten. Mogelijk als een reactie op jouw ervaringen met het leven in Curaçao. Al schrijf je dat niet. Wat mij in dat deel verder verbaast, is dat je enerzijds schrijft dat je een enorme behoefte had aan bevestiging van vrouwen dat jij er mocht zijn. Tja, je had ook niet voor niets de lat voor je zelf erg hoog gelegd wat betreft je lichamelijke fitheid, uiterlijk en zelfs atletische prestaties. Om te vervolgen dat je met al die aandacht niets deed. Dat voelt contrair. Je werd in Curaçao buitengesloten, wil (daarom?) in Nederland populair worden, en dan krijg je aandacht die je zo vurig verlangt en dan doe jij helemaal niets? Zogenaamd vanwege tijd en ruimte in je agenda. Ik vind dat moeilijk te geloven.
In deel 3 schrijf je dat je in Nederland graag geliefd (en zelfs populair) wilde worden onder je medestudenten. Mogelijk als een reactie op jouw ervaringen met het leven in Curaçao. Al schrijf je dat niet. Wat mij in dat deel verder verbaast, is dat je enerzijds schrijft dat je een enorme behoefte had aan bevestiging van vrouwen dat jij er mocht zijn. Tja, je had ook niet voor niets de lat voor je zelf erg hoog gelegd wat betreft je lichamelijke fitheid, uiterlijk en zelfs atletische prestaties. Om te vervolgen dat je met al die aandacht niets deed. Dat voelt contrair. Je werd in Curaçao buitengesloten, wil (daarom?) in Nederland populair worden, en dan krijg je aandacht die je zo vurig verlangt en dan doe jij helemaal niets? Zogenaamd vanwege tijd en ruimte in je agenda. Ik vind dat moeilijk te geloven.
Tot slot. Ik word een beetje droevig van hoe jij jezelf kennelijk ziet. Iedereen mag er zijn zoals hij is. Jij ook. Er is niemand van wie jij daarvoor goedkeuring nodig hebt. Misschien is jouw leven anders gelopen dan jij jezelf had gegund. Geloof me, daarin sta je niet alleen. Dat overkomt ons allemaal in meer of mindere mate. Het verleden kun je niet veranderen. We kunnen aan onszelf werken: fysiek en mentaal. Maar ook dat heeft zo zijn grenzen. Bovendien zijn er ook dingen die onveranderlijk zijn. Maar we kunnen (en mogen!) wel elk moment opnieuw beginnen. Jij ook. Maak er het beste van, Keep_Walking! Ook als dat ‘het beste’ wellicht niet is wat je oorspronkelijk voor jezelf voor ogen had. Want je hebt maar op één ding invloed, namelijk op dat wat jij doet.
Wat ik in het verhaal mis is zelfkritiek, alles lijkt je overkomen maar je eigen aandeel hierin ontbreekt
4. Meest duistere jaren van mijn volwassen leven bijna voorbij
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patiënten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig met hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd is nu op dit moment, maar toen kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnen in mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel, het zou minstens een jaar, eigenlijk zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg herstelde dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Ik heb een oplossing kunnen vinden met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou het niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabij en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patiënten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig met hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd is nu op dit moment, maar toen kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnen in mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel, het zou minstens een jaar, eigenlijk zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg herstelde dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Ik heb een oplossing kunnen vinden met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou het niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabij en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik hoop voor je dat je gestopt bent met drugs. Het gaat je niet verder helpen, en brengt je financieel alleen maar in problemen.quote:
k ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel.
Serieus? Meer respect voor hen omdat ze zulke goede criminelen zijn? Echt hoor..quote:
4. Meest duistere jaren van mijn volwassen leven bijna voorbij
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patiënten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig met hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd is nu op dit moment, maar toen kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnen in mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel, het zou minstens een jaar, eigenlijk zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg herstelde dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Ik heb een oplossing kunnen vinden met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou het niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabij en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
EDIT (toevoeging)
En als iemand je "enige overgebleven echte vriend" is, dan "helpt" die persoon je écht niet door je ad harddrugs te krijgen. Nooit, maar zeker niet bij iemand met jouw verleden en bekendheid met met psychoses.
Snap niet dat jij kunt denken van wél
[ Bericht 1% gewijzigd door Whiskers2009 op 25-02-2024 14:07:12 ]
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Fenomenaal idee voor iemand die al geestelijk kwetsbaar voor en door psychoses is....quote:ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel.
Respect voor ontwrichtend straattuigquote:Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
Eens met wat de users boven mij zeggen. Echt, hoe werkt jouw hoofd?
En niet verrassend dat je -kijkende naar de andere delen- weinig regels wijdt aan wat jij anderen hebt aangedaan in je psychose, nog minder regels aan hoe je jouw aandeel hierin hebt erkend. Wel weer veel tekst over hoeveel jij hebt verloren.
Een en al zelfbeklag, meer kan ik er niet van maken helaas.
En niet verrassend dat je -kijkende naar de andere delen- weinig regels wijdt aan wat jij anderen hebt aangedaan in je psychose, nog minder regels aan hoe je jouw aandeel hierin hebt erkend. Wel weer veel tekst over hoeveel jij hebt verloren.
Een en al zelfbeklag, meer kan ik er niet van maken helaas.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Tja, dit is wel gewoon hoe het overkomt inderdaad.quote:
Eens met wat de users boven mij zeggen. Echt, hoe werkt jouw hoofd?
En niet verrassend dat je -kijkende naar de andere delen- weinig regels wijdt aan wat jij anderen hebt aangedaan in je psychose, nog minder regels aan hoe je jouw aandeel hierin hebt erkend. Wel weer veel tekst over hoeveel jij hebt verloren.
Een en al zelfbeklag, meer kan ik er niet van maken helaas.
Breitling - Instruments for Professionals
En dat terwijl veel Marokkanen in NL cultureel gezien moeite hebben met omgaan met mensen met beperkingen. Als je in die gemeenschap bijv. door een ongeluk een arm mist houd je dat zoveel mogelijk verborgen. Ook als degene met een beperking een kind in de basisschoolleeftijd is.quote:
De gedachtekronkels van K_W zijn echt ondoorgrondelijk.
Ik heb trouwens afgelopen december mijn verhaal mogen vertellen voor een publiek. Ik ben een professionele spreken waarvoor ik af en toe betaald krijg. Bekijk mijn presentatie hier:
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Mij stoort het niet, ik was oprecht geïnteresseerd.quote:
[..]
Ik weet niet zo goed waarom ik dit heb geschreven en waarom ik het hier met iedereen deel. Ik denk dat ik dit doe als een soort zelf-therapie. Sympathie wil ik wel krijgen af en toe, maar ik kan ook zonder. Ik heb dit verhaal al maanden geleden opgeschreven in Google document en ik wil dat andere mensen het lezen en reacties krijgen op mijn verhalen.
Ik heb heel lang geen erkenning of begrip gekregen van de mensen die dichtbij mij staan, zelfs niet van mijn moeder. Heel veel mensen die mij dierbaar waren hebben mij verlaten en afgestoten vanwege mijn psychoses, anderen werden minachtend naar mij toe en ik werd vernederd en emotioneel mishandeld door hen. Ik kreeg jarenlang geen respect of erkenning van mijn ouders en beste vrienden. Ik voelde mezelf heel eenzaam en de grootste loser ooit.
Toch heb ik doorgezet en gepresteerd, waardoor ík eindelijk wel respect heb afgedwongen van mijn sociale omgeving en mijn eergevoel hersteld. Ik ben heel trots op mezelf, maar ik ben nog niet klaar. Ik ben nog steeds gebroken en beschadigd van binnen door jarenlange trauma’s en tegenslagen in mijn leven.
Ik weet niet waarom ik mijn verhaal hier op fok deelt, maar ik blijf het doen. Sorry, stoort het je dat ik mijn verhaal blijft delen hier?
Heb je het idee dat je goed bent in zelfreflectie?
Twiddel
Als ik geen drugs gebruik, dan wel.quote:
[..]
Mij stoort het niet, ik was oprecht geïnteresseerd.
Heb je het idee dat je goed bent in zelfreflectie?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Maar je zit nu dus nog aan de harddrugs?quote:
[..]
Als ik geen drugs gebruik, dan wel.
Ik probeer te stoppen. Binnenkort ga ik weer naar een afkickkliniek.quote:
[..]
Maar je zit nu dus nog aan de harddrugs?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik heb echt met je te doen man. De combinatie van psychoses en drugs is killing. Ik snap je en ik snap de eindeloze, wellicht hopeloze, zoektocht naar herstel maar dit is hem niet. Hopelijk kun je snel afkicken en dan weer richting stabiliteit met goede medicatie gaan.quote:
[..]
Ik probeer te stoppen. Binnenkort ga ik weer naar een afkickkliniek.
Ik ben nu stabiel hoor. Ik krijg geen psychoses van de drugs zolang ik mijn medicatie slik. Ik heb al vier jaar geen psychose gehad.quote:
[..]
Ik heb echt met je te doen man. De combinatie van psychoses en drugs is killing. Ik snap je en ik snap de eindeloze, wellicht hopeloze, zoektocht naar herstel maar dit is hem niet. Hopelijk kun je snel afkicken en dan weer richting stabiliteit met goede medicatie gaan.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
In je verhaal schrijf je dat je in de zomer van 2020 je laatste psychose hebt gehad… minder dan vier jaar geleden.quote:
[..]
Ik ben nu stabiel hoor. Ik krijg geen psychoses van de drugs zolang ik mijn medicatie slik. Ik heb al vier jaar geen psychose gehad.
En dat licht ik er niet uit om lullig te doen maar wel omdat je ook het volgende schrijft…
Wat is nu echt? En waar laat je geheugen je in de steek en is je laatste psychose korter of juist langer geleden?quote:
[..]
Nee dat doe ik echt niet, alles wat ik heb geschreven in de OP is echt gebeurd. Zo is het gegaan letterlijk. Wat geloof je niet dan?
Geen mens kan ooit alles wat hem/haar is overkomen zuiver onthouden. Dingen kunnen korter of langer geleden gebeurd zijn, in details anders zijn gelopen dan jij je herinnert. En sowieso is ieder herinnering gekleurd door de persoon die die herinneringen heeft.
Je kunt dus nooit zeggen dat hetgeen je schrijft 100% zeker letterlijk gebeurd is. Dat komt ongeloofwaardig en zelfs arrogant over.
Enne.. drugs helpen sowieso niet om je geheugen helder te houden.
Ik vind het zeer kwalijk van je ‘vriend’ dat hij je een duwtje dit pad op gegeven en hoop echt dat het je lukt om te stoppen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dus in je eerdere topics waarin je erg weinig zelfreflectie betoonde, was je op dat moment onder invloed van harddrugs?quote:
[..]
Als ik geen drugs gebruik, dan wel.
Jaquote:Op zondag 25 februari 2024 21:35 schreef saparmurat_niyazov het volgende:
[..]
Dus in je eerdere topics waarin je erg weinig zelfreflectie betoonde, was je op dat moment onder invloed van harddrugs?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Wat is binnenkort?quote:
[..]
Ik probeer te stoppen. Binnenkort ga ik weer naar een afkickkliniek.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nou ja, 3,5 geleden dan. Afgerond vier.quote:
[..]
In je verhaal schrijf je dat je in de zomer van 2020 je laatste psychose hebt gehad… minder dan vier jaar geleden.
En dat licht ik er niet uit om lullig te doen maar wel omdat je ook het volgende schrijft…
[..]
Wat is nu echt? En waar laat je geheugen je in de steek en is je laatste psychose korter of juist langer geleden?
Geen mens kan ooit alles wat hem/haar is overkomen zuiver onthouden. Dingen kunnen korter of langer geleden gebeurd zijn, in details anders zijn gelopen dan jij je herinnert. En sowieso is ieder herinnering gekleurd door de persoon die die herinneringen heeft.
Je kunt dus nooit zeggen dat hetgeen je schrijft 100% zeker letterlijk gebeurd is. Dat komt ongeloofwaardig en zelfs arrogant over.
Enne.. drugs helpen sowieso niet om je geheugen helder te houden.
Ik vind het zeer kwalijk van je ‘vriend’ dat hij je een duwtje dit pad op gegeven en hoop echt dat het je lukt om te stoppen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Dat was dan wel doorlopend, ik weet niet hoe lang. Dat lijkt me....onwaarschijnlijk.quote:
[..]
Dus in je eerdere topics waarin je erg weinig zelfreflectie betoonde, was je op dat moment onder invloed van harddrugs?
Breitling - Instruments for Professionals
Ik zou zoveel mogelijk informatie van de drugshandel opnemen en dan ermee naar de politie stappen. Of mss je op voorhand opgeven als informant ofzo.
Gezien deze reactie: ben je nu ook onder invloed van harddrugs?quote:
[..]
Nou ja, 3,5 geleden dan. Afgerond vier.
Reageer niet op zo’n moment, want informatie komt dan toch niet aan bij je.
Of zou het kunnen zijn dat je, ook als je niet onder invloed bent, niet geïnteresseerd bent in info die niet in je straatje past?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Mij ook, maar zoals K_W hierboven aangeeft is dat wel zo. Ofwel hij trollt in die reactie, ofwel is z'n zelfreflectie ook zonder drugs niet zo best al denkt hij van wel. Of allebei.quote:
[..]
Dat was dan wel doorlopend, ik weet niet hoe lang. Dat lijkt me....onwaarschijnlijk.
Gebaseerd op alle verhalen en topics van K_W door de jaren heen heb ík het gevoel dat zijn zelfreflectie sowieso niet geweldig is. Dat lijkt me sowieso logischer dan dat ie high was op harddrugs in elk topic en elke reactie van hem waarin zijn zelfreflectie..nou ja...niet aanwezig was, want dat betekent dat ie continue stijf stond van de harddrugs over meerdere jaren in veel topics etc.quote:
[..]
Mij ook, maar zoals K_W hierboven aangeeft is dat wel zo. Ofwel hij trollt in die reactie, ofwel is z'n zelfreflectie ook zonder drugs niet zo best al denkt hij van wel. Of allebei.
Ik denk niet dat ie (nu) zit te trollen.
Breitling - Instruments for Professionals
Toch is het wel zo, CoolGuy. Ik was 2021 t/m de eerste helft van 2023 bijna elke dag op drugsquote:
[..]
Dat was dan wel doorlopend, ik weet niet hoe lang. Dat lijkt me....onwaarschijnlijk.
. Vrijwel alle topics en reacties die ik toen plaatste op fok zijn gedaan terwijl ik onder invloed was van harddrugs. Meestal speed en later aan het einde werd het cocaïne. 
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Never nooit dat ik snitchquote:
Ik zou zoveel mogelijk informatie van de drugshandel opnemen en dan ermee naar de politie stappen. Of mss je op voorhand opgeven als informant ofzo.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Maar nu, momenteel, sinds je weer terug bent hier, dus de afgelopen paar dagen, ben je niet op drugs, en zijn al je posts hier dus gedaan terwijl je niet onder invloed was?quote:
[..]
Toch is het wel zo, CoolGuy. Ik was 2021 t/m de eerste helft van 2023 bijna elke dag op drugs
Breitling - Instruments for Professionals
Nou ik weet niet hoe lang jij een vaste user bent op fok, maar ik zit nu al meer dan 15 jaar op fok inmiddels, ik ben sinds 2008 of 2009 en vaste user en een hele bekende username vooral hier in de subforum R&P. Ik was tussen 2010 en 2020 bijna elke dag actief in deze subforum en toen zat ik totaal niet op fok. Ik was volledig nuchter en ik had volgens mij een hele goede respectabele reputatie opgebouwd als iemand met hele goede adviezen en inzichten over psychosociale onderwerpen die de meesten hier ook sympathiek vonden. Ik zeg dit allemaal nu nederig, want dit is wat andere users zelf tegen mij hebben verteld toen of wat ik heb gelezen in deze subforum als anderen over mij iets zeiden.quote:
[..]
Gezien deze reactie: ben je nu ook onder invloed van harddrugs?
Reageer niet op zo’n moment, want informatie komt dan toch niet aan bij je.
Of zou het kunnen zijn dat je, ook als je niet onder invloed bent, niet geïnteresseerd bent in info die niet in je straatje past?
Ik heb een hele zware periode gehad tussen 2016 t/m 2020 waar ik constant bleef terugvallen in terugkerende psychoses, gemiddeld twee per jaar tot september 2020 toen ik eindelijk nieuwe medicatie had gekregen. Sinds ik deze nieuwe medicijnen slikt heb ik geen last meer gehad van zware psychoses en opnames, maar de herstelfase die ik na september 2020 moest ondergaan was zwaar ellendig en ondraaglijk voor mijn gevoel. Ik vond wakker zijn al te zwaar en ondraaglijk, ik had na de vier jaar lange psychoses en opnamen vrijwel alles en iedereen verloren die mij dierbaar waren en ik kon niet voorstellen hoe ik weer een gelukkig leven kon opbouwen toendertijd. Na een serieuze poging tot suïcide die ik overleefde en een euthanasie-aanvraag waarvoor ik werd afgewezen, heb ik besloten om toch maar te gaan experimenteren met drugs. Ik heb echt heel veel drugs gedaan en van alles geprobeerd, maar wonderbaarlijk genoeg heb ik nu drie en een half jaren later een hele goede leven weer kunnen opbouwen.
Alleen de drugsverslaving blijft hardnekkig en daar zoek ik nu hulp voor. Kan je alles volgen tot nu toe?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Dit klopt, ik ben momenteel niet op drugs, hoewel ik nog niet helemaal definitief van de drugs af ben nog. Maar ik doe wel mijn best om clean te blijven.quote:
[..]
Maar nu, momenteel, sinds je weer terug bent hier, dus de afgelopen paar dagen, ben je niet op drugs, en zijn al je posts hier dus gedaan terwijl je niet onder invloed was?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Dan kan dat dus momenteel niet de reden zijn waarom het er alle schijn van heeft dat jouw zelf-reflectie nauwelijks aanwezig is. Dat blijkt namelijk uit je reacties in dit topic, en je geeft aan dat je momenteel niet onder invloed bent, dús moet er een andere reden zijn waarom jouw zelfreflectie nauwelijks aanwezig is.quote:
[..]
Dit klopt, ik ben momenteel niet op drugs, hoewel ik nog niet helemaal definitief van de drugs af ben nog. Maar ik doe wel mijn best om clean te blijven.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik ben niet eens met jullie dat mijn zelfreflectie altijd heel slecht is geweest. Ik ben zeker niet perfect, maar waarop baseer je dat mijn vermogen tot zelfreflectie heel slecht is dan? Los van mijn postgedrag van de afgelopen drie of vier jaren, heb ik volgens mij altijd wel opengestaan voor de feedback en meningen van anderen over mij. Ik ben alleen niet altijd eens met wat sommigen denken of zeggen over mij, want het klopt objectief gezien ook niet.quote:
[..]
Mij ook, maar zoals K_W hierboven aangeeft is dat wel zo. Ofwel hij trollt in die reactie, ofwel is z'n zelfreflectie ook zonder drugs niet zo best al denkt hij van wel. Of allebei.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Wat is volgens jou openstaan voor feedback? Waarin uit zich dat?quote:
[..]
Ik ben niet eens met jullie dat mijn zelfreflectie altijd heel slecht is geweest. Ik ben zeker niet perfect, maar waarop baseer je dat mijn vermogen tot zelfreflectie heel slecht is dan? Los van mijn postgedrag van de afgelopen drie of vier jaren, heb ik volgens mij altijd wel opengestaan voor de feedback en meningen van anderen over mij. Ik ben alleen niet altijd eens met wat sommigen denken of zeggen over mij, want het klopt objectief gezien ook niet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee ik maakte net maar een grapje erover. Ik ben geen vrienden met de gangsters of dealers, maar ze zijn echt heel goed georganiseerd en ik wil ze niet als vijand hebben.quote:
[..]
denk je dat die lui het goed met je voorhebben ofzo
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
imo zijn ze al je vijandquote:
[..]
Nee ik maakte net maar een grapje erover. Ik ben geen vrienden met de gangsters of dealers, maar ze zijn echt heel goed georganiseerd en ik wil ze niet als vijand hebben.
Gebaseerd op welke verhalen van mij door de jaren heen? Heb je dat YouTube video van mij gekeken die ik eerder in deze topic heb gepost? Wat vind je van mijn verhaal en hoe ik overkom in die video van mijn presentatie? Het is afgelopen jaar eind december opgenomen hier in Utrecht.quote:
[..]
Gebaseerd op alle verhalen en topics van K_W door de jaren heen heb ík het gevoel dat zijn zelfreflectie sowieso niet geweldig is. Dat lijkt me sowieso logischer dan dat ie high was op harddrugs in elk topic en elke reactie van hem waarin zijn zelfreflectie..nou ja...niet aanwezig was, want dat betekent dat ie continue stijf stond van de harddrugs over meerdere jaren in veel topics etc.
Ik denk niet dat ie (nu) zit te trollen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Heeft één van jullie al deze video bekeken? Ik heb afgelopen jaar op 28 december deze presentatie mogen geven in Utrecht.quote:
Ik heb trouwens afgelopen december mijn verhaal mogen vertellen voor een publiek. Ik ben een professionele spreken waarvoor ik af en toe betaald krijg. Bekijk mijn presentatie hier:
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Het was een grapje, maar. Ik luister veel naar hiphopquote:
[..]
Snitch? Noem je dat zo als je een drugsdealer helpt oppakken?
, snap je?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik heb nog geen exacte datum gekregen, morgen komt mijn casemanager van Altrecht langs om hierover te spreken met mij.quote:
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
|
|
