VER De Vergaarbak
Forum waar topics die elders geen plek hebben toch een kans kunnen krijgen. De onderwerpen kunnen divers zijn, maar ontopic en normaal reageren is ook hier de norm.
Nee dat doe ik echt niet, alles wat ik heb geschreven in de OP is echt gebeurd. Zo is het gegaan letterlijk. Wat geloof je niet dan?quote:Op zaterdag 24 februari 2024 00:35 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Je spelt jezelf een fantasieverhaal op en doet het af als de waarheid, losjes gebaseerd op wat er écht gebeurd is?
Dit is R&P, TTK is een deur verder.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Iets mooier maken en romantiseren betekent dat je het verhaal vervormt naar je hand om het gemakkelijker te maken om jezelf in die gebeurtenis te plaatsen. Terwijl een gebeurtenis terughalen enorm moeilijk kan zijn omdat die herinnering te heftig is.quote:Op zaterdag 24 februari 2024 00:49 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Nee dat doe ik echt niet, alles wat ik heb geschreven in de OP is echt gebeurd. Zo is het gegaan letterlijk. Wat geloof je niet dan?
Het is niet wat ik niet geloof, het zal mij een worst wezen hoe jij je verhaal neerkalkt. Het is meer dat je naar jezelf geloofwaardig opstelt, want als je de waarheid verbloemt en opleukt, dan lieg je tegen jezelf.
Tegen jezelf liegen is enorm slecht voor je eigenwaarde.
Google is your friend, abuse your friends
Er zijn veel Antillianen in Nederland die op de slechte pad komen en ontspoord raken van de mainstream maatschappij. Percentueel gezien zijn er meer Antilliaanse criminelen dan zelfs de Marokkanen. Ik vind persoonlijk dat Nederland zich moet afvragen waarom het zo is en inzien dat de Nederlandse staat deels verantwoordelijk is gezien wat de geschiedenis is tussen Europees Nederland en de Caribische eilanden (en ook Suriname).quote:Op zaterdag 24 februari 2024 00:44 schreef bijdehand het volgende:
[..]
Mijn oude buurman ja. Volledig doorgesnoven met zijn maten hard schreeuwen in de nacht. Pas gehoord dat hij niet meer leeft en dat is voor mijn oude buurt een verademing. Zijn acties projecteer ik niet op alle Antilliaanse mensen, integendeel.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik denk vooral ga lekker terug als je hier niet kan aarden. Niet alles is de schuld van de NL overheid... Waarom doen Surinamers het wel goed en Antillianen niet?quote:
[..]
Er zijn veel Antillianen in Nederland die op de slechte pad komen en ontspoord raken van de mainstream maatschappij. Percentueel gezien zijn er meer Antilliaanse criminelen dan zelfs de Marokkanen. Ik vind persoonlijk dat Nederland zich moet afvragen waarom het zo is en inzien dat de Nederlandse staat deels verantwoordelijk is gezien wat de geschiedenis is tussen Europees Nederland en de Caribische eilanden (en ook Suriname).
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Zelfmedelijden is nooit goed, constructief of terecht. Zelfmedelijden is remmend, vertekent je beeld op wat er is gebeurd en wat jouw aandeel in het geheel was. Het laat je niet groeien, ontwikkelen, maar houdt je vast.quote:
[..]
Ik wil als eerste sorry zeggen dat mijn schrijfstijl agressief overkomt. Dat is totaal niet mijn bedoeling, ik doe het niet bewust. Ik ben niemand aan het aanvallen in dit topic en ik waardeer alle feedback en reacties die ik krijg.
Zelfmedelijden heb ik wel, maar ik vind het begrijpelijk en passend bij mijn verhaal. Alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven is feitelijk gezien heel tragisch en heftig geweest, iedereen zou zelfmedelijden hebben als ze in mijn schoenen konden staan, of vind je van niet? Ik vind mijn niveau van zelfmedelijden niet overdreven of storend naar anderen toe.
Wil je verhelderen wat je allemaal bedoeld met slachtofferrol, buiten jezelf plaatsen, enzovoorts? Citeer wat voorbeelden uit mijn OP waar je vindt dat ik iets buiten mezelf plaatst en de ‘slachtofferrol’ aanneemt? En leg meteen uit waarom het fout is en hoe jij het zou doen als je in mijn schoenen stond? Kan je dat doen?
Ik weet niet zo goed hoe ik mijn schrijfstijl kan veranderen zodat ik minder agressief overkomt. Heb je tips voor mij?
Alvast bedankt en ik wacht geduldig op je reactie.
Peace ☮
[ Bericht 0% gewijzigd door miss_sly op 24-02-2024 10:22:06 ]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je geeft zelf de oorzaak aan in je tweede deel joh! Dat jullie in de Antillen niet voorbereid worden door jullie peers, familie en school op het leven in NL en hier in de shit geraken.quote:
[..]
Er zijn veel Antillianen in Nederland die op de slechte pad komen en ontspoord raken van de mainstream maatschappij. Percentueel gezien zijn er meer Antilliaanse criminelen dan zelfs de Marokkanen. Ik vind persoonlijk dat Nederland zich moet afvragen waarom het zo is en inzien dat de Nederlandse staat deels verantwoordelijk is gezien wat de geschiedenis is tussen Europees Nederland en de Caribische eilanden (en ook Suriname).
Dan denk ik dat daar eerder de oorzaak en verantwoordelijkheid ligt? Wel goed die Nederlandse taal leren, wel uitleggen dat de maatschappij hier stipt is en gejaagd? Dat het koud en donker is.
Een heel land moet zich niet aanpassen om anderen die een rite of passage komen doen het wat gemakkelijker te maken. Er zitten tientallen andere culturen in NL, hoe ga je je in godsnaam als land aanpassen zodat het voor iedereen makkelijk is? Het is niet eens makkelijk voor onszelf.
Je kan uiteindelijk ook gewoon beslissen om er niet aan mee te doen en daar te blijven waar je wel in je element bent he?
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Nou, dit is een beetje hetzelfde verhaal als al zo vaak voorbij gekomen is van Keep_Walking, maar dan in een langere vorm. Maar dezelfde ingrediënten die er altijd waren, zijn er nu ook weer.quote:
[..]
Je geeft zelf de oorzaak aan in je tweede deel joh! Dat jullie in de Antillen niet voorbereid worden door jullie peers, familie en school op het leven in NL en hier in de shit geraken.
Dan denk ik dat daar eerder de oorzaak en verantwoordelijkheid ligt? Wel goed die Nederlandse taal leren, wel uitleggen dat de maatschappij hier stipt is en gejaagd? Dat het koud en donker is.
Een heel land moet zich niet aanpassen om anderen die een rite of passage komen doen het wat gemakkelijker te maken. Er zitten tientallen andere culturen in NL, hoe ga je je in godsnaam als land aanpassen zodat het voor iedereen makkelijk is? Het is niet eens makkelijk voor onszelf.
Je kan uiteindelijk ook gewoon beslissen om er niet aan mee te doen en daar te blijven waar je wel in je element bent he?
Ik vraag me echter het volgende af. Als je tegengas krijgt, verval je in het standaard riedeltje dat IRL mensen je <vul maar een random positieve eigenschap in> vinden, en dat is eigenlijk altijd de reactie op het moment dat je hier dingen schrijft die je in een bepaald licht zetten.
Maar als er dan toch zoveel mensen IRL zijn die jou zo positief zien etc, waarom je dan niet in die positieve vibe wentelen? Waarom dan keer op keer naar hier komen met hetzelfde verhaal. Waarom is het zo ontzettend belangrijk dat mensen hier per sé jou op een bepaalde manier moeten zien, ogenschijnlijk belangrijker dan je bezig houden met de groep mensen IRL die jou al -volgens jou- zien hoe jij graag wil dat mensen hiér je zien?
Breitling - Instruments for Professionals
Schuilt in dat ene woordje 'puber' misschien ook een deel van de verklaring voor wat jij ervaren hebt? Pubers zijn ontzettend hard voor elkaar; ook in Nederland. Waarbij een mentale beperking vermoedelijk nog moeilijker geaccepteerd wordt - want: moeilijker in te beelden wat het betekent - dan een fysieke handicap.quote:
Ik snap wat je bedoelt, toch is hoe Nederlanders omgaan met zwakkeren of gehandicapten niet te vergelijken met hoe het is op Curaçao en omliggende landen. De pesterijen en sociale uitsluiting die een gehandicapte puber mogelijk meemaakt in Nederland is veel milder dan op Curaçao. Dat is mijn persoonlijke observatie van de afgelopen 15 jaren sinds ik in Nederland woon.
Overigens, ik heb het grootstel deel van je verhaal gelezen. Jij schrijft dat het de waarheid is. Dat wil ik graag geloven, maar als lezer hoop ik dat je in je boek die zware termen wat meer illustreert. In Deel 1 schrijf je bijvoorbeeld dat voortdurend met bekritiseerd, vernederd, belachelijk gemaakt, buitengesloten, geslagen en aan de spreekwoordelijke schandpaal genageld. Dat is nogal wat. Maar wat betekent het? Wat gebeurde er? Uit dezelfde zin blijkt overigens ook dat dit niet altijd zo was. Het gebeurde kennelijk alleen als jij de hoge verwachtingen van je omgeving niet waar kon maken. Als jouw vader een levende legende is op Curaçao en hij hiervan wist, waarom sprak hij dan die docenten, dansleraren en sportcoaches niet aan? Die vraag roept jouw verhaal bij mij op. Want uit het feit dat jij jouw ouders als liefdevol beschrijft, maar ik op dat zij niet meededen aan het kritiek leveren, vernederen, belachelijk maken, slaan, enzovoorts. Dat het voor Antilliaanse jongeren niet makkelijk is om in Nederland te studeren is volgens mij overigens een algemeen bekend feit. Je schrijft dat je veel gepest en buitengesloten bent. Dat is heel pijnlijk. Zeker voor een kind/puber. Maar je verhaal zou sterker zijn als je had geïllustreerd waaruit dat pesten en buitensluiten dan bestond. Nu drop je een bom. Je teksten lezen daardoor nu toch vooral als een veroordeling van de wereld, maar zonder de onderbouwing daarvoor aan te dragen. En ja, ook ik zie weinig zelfinzicht in je verhalen.
In deel 3 schrijf je dat je in Nederland graag geliefd (en zelfs populair) wilde worden onder je medestudenten. Mogelijk als een reactie op jouw ervaringen met het leven in Curaçao. Al schrijf je dat niet. Wat mij in dat deel verder verbaast, is dat je enerzijds schrijft dat je een enorme behoefte had aan bevestiging van vrouwen dat jij er mocht zijn. Tja, je had ook niet voor niets de lat voor je zelf erg hoog gelegd wat betreft je lichamelijke fitheid, uiterlijk en zelfs atletische prestaties. Om te vervolgen dat je met al die aandacht niets deed. Dat voelt contrair. Je werd in Curaçao buitengesloten, wil (daarom?) in Nederland populair worden, en dan krijg je aandacht die je zo vurig verlangt en dan doe jij helemaal niets? Zogenaamd vanwege tijd en ruimte in je agenda. Ik vind dat moeilijk te geloven.
In deel 3 schrijf je dat je in Nederland graag geliefd (en zelfs populair) wilde worden onder je medestudenten. Mogelijk als een reactie op jouw ervaringen met het leven in Curaçao. Al schrijf je dat niet. Wat mij in dat deel verder verbaast, is dat je enerzijds schrijft dat je een enorme behoefte had aan bevestiging van vrouwen dat jij er mocht zijn. Tja, je had ook niet voor niets de lat voor je zelf erg hoog gelegd wat betreft je lichamelijke fitheid, uiterlijk en zelfs atletische prestaties. Om te vervolgen dat je met al die aandacht niets deed. Dat voelt contrair. Je werd in Curaçao buitengesloten, wil (daarom?) in Nederland populair worden, en dan krijg je aandacht die je zo vurig verlangt en dan doe jij helemaal niets? Zogenaamd vanwege tijd en ruimte in je agenda. Ik vind dat moeilijk te geloven.
Tot slot. Ik word een beetje droevig van hoe jij jezelf kennelijk ziet. Iedereen mag er zijn zoals hij is. Jij ook. Er is niemand van wie jij daarvoor goedkeuring nodig hebt. Misschien is jouw leven anders gelopen dan jij jezelf had gegund. Geloof me, daarin sta je niet alleen. Dat overkomt ons allemaal in meer of mindere mate. Het verleden kun je niet veranderen. We kunnen aan onszelf werken: fysiek en mentaal. Maar ook dat heeft zo zijn grenzen. Bovendien zijn er ook dingen die onveranderlijk zijn. Maar we kunnen (en mogen!) wel elk moment opnieuw beginnen. Jij ook. Maak er het beste van, Keep_Walking! Ook als dat ‘het beste’ wellicht niet is wat je oorspronkelijk voor jezelf voor ogen had. Want je hebt maar op één ding invloed, namelijk op dat wat jij doet.
Wat ik in het verhaal mis is zelfkritiek, alles lijkt je overkomen maar je eigen aandeel hierin ontbreekt
4. Meest duistere jaren van mijn volwassen leven bijna voorbij
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patiënten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig met hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd is nu op dit moment, maar toen kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnen in mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel, het zou minstens een jaar, eigenlijk zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg herstelde dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Ik heb een oplossing kunnen vinden met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou het niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabij en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patiënten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig met hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd is nu op dit moment, maar toen kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnen in mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel, het zou minstens een jaar, eigenlijk zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg herstelde dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Ik heb een oplossing kunnen vinden met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou het niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabij en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik hoop voor je dat je gestopt bent met drugs. Het gaat je niet verder helpen, en brengt je financieel alleen maar in problemen.quote:
k ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel.
Serieus? Meer respect voor hen omdat ze zulke goede criminelen zijn? Echt hoor..quote:
4. Meest duistere jaren van mijn volwassen leven bijna voorbij
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patiënten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig met hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd is nu op dit moment, maar toen kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnen in mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel, het zou minstens een jaar, eigenlijk zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg herstelde dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Ik heb een oplossing kunnen vinden met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou het niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabij en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
EDIT (toevoeging)
En als iemand je "enige overgebleven echte vriend" is, dan "helpt" die persoon je écht niet door je ad harddrugs te krijgen. Nooit, maar zeker niet bij iemand met jouw verleden en bekendheid met met psychoses.
Snap niet dat jij kunt denken van wél
[ Bericht 1% gewijzigd door Whiskers2009 op 25-02-2024 14:07:12 ]
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
Fenomenaal idee voor iemand die al geestelijk kwetsbaar voor en door psychoses is....quote:ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, heel zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroïne en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel.
Respect voor ontwrichtend straattuigquote:Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
Eens met wat de users boven mij zeggen. Echt, hoe werkt jouw hoofd?
En niet verrassend dat je -kijkende naar de andere delen- weinig regels wijdt aan wat jij anderen hebt aangedaan in je psychose, nog minder regels aan hoe je jouw aandeel hierin hebt erkend. Wel weer veel tekst over hoeveel jij hebt verloren.
Een en al zelfbeklag, meer kan ik er niet van maken helaas.
En niet verrassend dat je -kijkende naar de andere delen- weinig regels wijdt aan wat jij anderen hebt aangedaan in je psychose, nog minder regels aan hoe je jouw aandeel hierin hebt erkend. Wel weer veel tekst over hoeveel jij hebt verloren.
Een en al zelfbeklag, meer kan ik er niet van maken helaas.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Tja, dit is wel gewoon hoe het overkomt inderdaad.quote:Op zondag 25 februari 2024 14:42 schreef Cat-astrophe het volgende:
Eens met wat de users boven mij zeggen. Echt, hoe werkt jouw hoofd?
En niet verrassend dat je -kijkende naar de andere delen- weinig regels wijdt aan wat jij anderen hebt aangedaan in je psychose, nog minder regels aan hoe je jouw aandeel hierin hebt erkend. Wel weer veel tekst over hoeveel jij hebt verloren.
Een en al zelfbeklag, meer kan ik er niet van maken helaas.
Breitling - Instruments for Professionals
En dat terwijl veel Marokkanen in NL cultureel gezien moeite hebben met omgaan met mensen met beperkingen. Als je in die gemeenschap bijv. door een ongeluk een arm mist houd je dat zoveel mogelijk verborgen. Ook als degene met een beperking een kind in de basisschoolleeftijd is.quote:
De gedachtekronkels van K_W zijn echt ondoorgrondelijk.
Ik heb trouwens afgelopen december mijn verhaal mogen vertellen voor een publiek. Ik ben een professionele spreken waarvoor ik af en toe betaald krijg. Bekijk mijn presentatie hier:
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Mij stoort het niet, ik was oprecht geïnteresseerd.quote:
[..]
Ik weet niet zo goed waarom ik dit heb geschreven en waarom ik het hier met iedereen deel. Ik denk dat ik dit doe als een soort zelf-therapie. Sympathie wil ik wel krijgen af en toe, maar ik kan ook zonder. Ik heb dit verhaal al maanden geleden opgeschreven in Google document en ik wil dat andere mensen het lezen en reacties krijgen op mijn verhalen.
Ik heb heel lang geen erkenning of begrip gekregen van de mensen die dichtbij mij staan, zelfs niet van mijn moeder. Heel veel mensen die mij dierbaar waren hebben mij verlaten en afgestoten vanwege mijn psychoses, anderen werden minachtend naar mij toe en ik werd vernederd en emotioneel mishandeld door hen. Ik kreeg jarenlang geen respect of erkenning van mijn ouders en beste vrienden. Ik voelde mezelf heel eenzaam en de grootste loser ooit.
Toch heb ik doorgezet en gepresteerd, waardoor ík eindelijk wel respect heb afgedwongen van mijn sociale omgeving en mijn eergevoel hersteld. Ik ben heel trots op mezelf, maar ik ben nog niet klaar. Ik ben nog steeds gebroken en beschadigd van binnen door jarenlange trauma’s en tegenslagen in mijn leven.
Ik weet niet waarom ik mijn verhaal hier op fok deelt, maar ik blijf het doen. Sorry, stoort het je dat ik mijn verhaal blijft delen hier?
Heb je het idee dat je goed bent in zelfreflectie?
Twiddel
Als ik geen drugs gebruik, dan wel.quote:
[..]
Mij stoort het niet, ik was oprecht geïnteresseerd.
Heb je het idee dat je goed bent in zelfreflectie?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Maar je zit nu dus nog aan de harddrugs?quote:
[..]
Als ik geen drugs gebruik, dan wel.
Ik probeer te stoppen. Binnenkort ga ik weer naar een afkickkliniek.quote:
[..]
Maar je zit nu dus nog aan de harddrugs?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik heb echt met je te doen man. De combinatie van psychoses en drugs is killing. Ik snap je en ik snap de eindeloze, wellicht hopeloze, zoektocht naar herstel maar dit is hem niet. Hopelijk kun je snel afkicken en dan weer richting stabiliteit met goede medicatie gaan.quote:
[..]
Ik probeer te stoppen. Binnenkort ga ik weer naar een afkickkliniek.
Ik ben nu stabiel hoor. Ik krijg geen psychoses van de drugs zolang ik mijn medicatie slik. Ik heb al vier jaar geen psychose gehad.quote:
[..]
Ik heb echt met je te doen man. De combinatie van psychoses en drugs is killing. Ik snap je en ik snap de eindeloze, wellicht hopeloze, zoektocht naar herstel maar dit is hem niet. Hopelijk kun je snel afkicken en dan weer richting stabiliteit met goede medicatie gaan.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
|
|
