CUL Culinesse à gogo
Het forum voor al je culinaire uitspattingen, hoogstandjes en rampen, en voor al je kook-gerelateerde vragen.
In deze lijn is inderdaad ook wat ik bedoelde met ethische afwegingen. Jouw voorbeeld is een mooie. Maar ook nog verder doorgetrokken: je wil patiënten eerlijk voorlichten over mogelijke risico's, complicaties en bijwerkingen van behandelingen/ingrepen, maar puur dat doen maakt de kans dat ze daar iets van gaan krijgen wel groter. Wat doe je dan?quote:Op woensdag 7 februari 2024 19:06 schreef Isabeau het volgende:
[..]
Ik vond nocebo maar een ingewikkeld iets. Stel, je wilt iemand een injectie geven op een pijnlijke plek. Mensen zeggen dat ze graag van de dokter horen dat het waarschijnlijk pijnlijk zal zijn, als voorbereiding. Maar dan heb je dus kans dat het nocebo effect de sensatie van pijn juist erger maakt. Niets zeggen waarderen mensen ook weer niet. Moeilijk.
En als we het dan hebben over het luisterend oor etc: ik had vandaag een heel fijne afspraak bij mijn psycholoog, waarin we uitgebreid hebben besproken hoe het bij de huisarts was gegaan. Ik voelde me zo ontzettend gezien en gehoord en begrepen 
en gevalideerd in mijn gevoel, waarbij ik ook echt wel begrip heb voor de invalshoek van de ha, maar waarbij de psych ook heel goed begreep waarom ik het gevoel heb dat het nu compleet op psychisch werd geschoven nog voordat daadwerkelijk lichamelijk onderzoek is gedaan, en dat dat niet oké is. En dat ik wel angst héb, maar ook méér ben dan mijn angst. Ik heb ook een rationele kant, ben zelf kritisch en reflectief en check dat ook bij anderen. En dat dat dan zó niet gezien wordt, en juist als het veel beter gaat en de angst veel meer onder controle is je dán in je gezicht gegooid krijgt dat het allemaal angst is en niks aan de hand, dat extra pijnlijk is. En ze vond het heel fijn om te zien dat ik voor mezelf op durf te komen, voor mijn mening en gevoel kan gaan staan, een beetje boos ben, ipv terugtrekken, denken dat het wel aan mij zal liggen en dat ik me vooral verdrietig of onrustig voel.
Had ik al gezegd hoe ongelooflijk blij ik ben met deze psycholoog die me zó gezien en gehoord kan laten voelen, maar tegelijkertijd ook kritisch is en me aan het denken zet. En die me echt al heel erg heeft geholpen om mijn zelfwaardering/vertrouwen groter te maken, want ik schrok er zelf eigenlijk ook wel van hoe ontzettend laag dat eigenlijk was en vooral ook hoe ontzettend diep en lang die gedachten en overtuigingen er al zaten. Echt best wel heel verdrietig eigenlijk ook.
Ik heb er voor het eerst sinds 2009 écht vertrouwen in dat ik echt helemaal van mijn angsten af kan komen, en ik mijn 'oude' spontane, open, sociale zelf kan terugvinden diep daarbinnen
[ Bericht 0% gewijzigd door vlindertje89 op 07-02-2024 19:42:10 ]
en gevalideerd in mijn gevoel, waarbij ik ook echt wel begrip heb voor de invalshoek van de ha, maar waarbij de psych ook heel goed begreep waarom ik het gevoel heb dat het nu compleet op psychisch werd geschoven nog voordat daadwerkelijk lichamelijk onderzoek is gedaan, en dat dat niet oké is. En dat ik wel angst héb, maar ook méér ben dan mijn angst. Ik heb ook een rationele kant, ben zelf kritisch en reflectief en check dat ook bij anderen. En dat dat dan zó niet gezien wordt, en juist als het veel beter gaat en de angst veel meer onder controle is je dán in je gezicht gegooid krijgt dat het allemaal angst is en niks aan de hand, dat extra pijnlijk is. En ze vond het heel fijn om te zien dat ik voor mezelf op durf te komen, voor mijn mening en gevoel kan gaan staan, een beetje boos ben, ipv terugtrekken, denken dat het wel aan mij zal liggen en dat ik me vooral verdrietig of onrustig voel.Had ik al gezegd hoe ongelooflijk blij ik ben met deze psycholoog die me zó gezien en gehoord kan laten voelen, maar tegelijkertijd ook kritisch is en me aan het denken zet. En die me echt al heel erg heeft geholpen om mijn zelfwaardering/vertrouwen groter te maken, want ik schrok er zelf eigenlijk ook wel van hoe ontzettend laag dat eigenlijk was en vooral ook hoe ontzettend diep en lang die gedachten en overtuigingen er al zaten. Echt best wel heel verdrietig eigenlijk ook.
Ik heb er voor het eerst sinds 2009 écht vertrouwen in dat ik echt helemaal van mijn angsten af kan komen, en ik mijn 'oude' spontane, open, sociale zelf kan terugvinden diep daarbinnen
[ Bericht 0% gewijzigd door vlindertje89 op 07-02-2024 19:42:10 ]
Wat een mooie post, Vlinder En ja, gehoord en gezien voelen is zo ontzettend belangrijk. Elk mens heeft behoefte aan begrip, dat je je serieus genomen voelt. En het is natuurlijk heel goed mogelijk dat de ervaring van bepaalde klachten en symptomen psychosomatisch is, maar ook dan wil je graag begrepen en geholpen worden. Psychosomatisch betekent niet 'je stelt je aan', maar 'we kunnen dit misschien het beste anders benaderen'. Nadat voor de hand liggende somatiek is uitgezocht natuurlijk.
En ja, gehoord en gezien voelen is zo ontzettend belangrijk. Elk mens heeft behoefte aan begrip, dat je je serieus genomen voelt. En het is natuurlijk heel goed mogelijk dat de ervaring van bepaalde klachten en symptomen psychosomatisch is, maar ook dan wil je graag begrepen en geholpen worden. Psychosomatisch betekent niet 'je stelt je aan', maar 'we kunnen dit misschien het beste anders benaderen'. Nadat voor de hand liggende somatiek is uitgezocht natuurlijk.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Wat ontzettend fijn @vlindertje89 dat je zo veel hebt aan deze psycholoog en dat je zelf zo'n vertrouwen in hebt dat het goed komt. Dat gun ik je zo.
We have far more in common than that which devides us..
Precies. Ik ben ook echt niet blind voor dat psyche mee zal spelen, ook bij mijn huidige klachten, maar ik ben daar zelf ook juist al zo open en duidelijk in. En op dit moment is wel vrij duidelijk dat eigenlijk alle artsen die ik gezien heb op één lijn lagen (preventief ab / doorverwijzing uroloog / behandelen op basis v klachten en witte+rode bloedcellen), behalve deze ha. Maar maandag gesprek, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Ik ga er wel open in, want ik ging ook niet voor niks eerder juist bij haar.
En het gehoord en gezien voelen heb ik zo ontzettend gemist, eigenlijk vanaf heel jong al. En bij haar (psych) voel ik het me nu elke keer. Dat is zó helend
en ik heb nu ook een aantal andere mensen om me heen waar ik dat bij heb. Ook nu ik er zelf meer open over kan zijn - eerder was ik wel open over dat ik angsten had, maar niet over wat dat dan precies voor mij betekent. En ik blijk dus ook gewoon een aantal mensen in mijn omgeving te hebben die met echt wel heel vergelijkbare dingen kampen of hebben gekampt. En me dus écht begrijpen.En ik vind het zelf ook zo mooi om te merken wat het doet. Ik durf ook bij mijn ouders meer aan te geven waar ik behoefte aan heb of wat ik heb gemist, en krijg daar zeker niet altijd de reactie op die ik hoop, maar cijfer mijn eigen behoefte niet meer bij voorbaat al weg. En zoiets simpels als met de hal: ik wil eigenlijk al jaren daar wat aan doen. Maar dat kost geld, het is maar een huurhuis, het is ook helemaal niet echt nodig ofzo. Dat is toch zonde van het geld. Terwijl ik maandelijks ongeveer twee keer zoveel spaar als wat ik nu heb uitgegeven aan verf voor hal, nichtje-kamer en werkkamer, jaloezieën voor hal en keuken, schoenenkast en kapstok. Dus het geld is echt helemaal geen probleem. Maar ik ben nu pas op een punt waarop ik kan zeggen, nee, het is niet nodig, maar ik word er gewoon heel blij van, en dús is dat het waard. Ben ik dat waard.
En ik ging in de afgelopen maand met een teamgenootje lunchen en dat ging heel goed. Bij de afspraak erna vroeg ze, wat een volgende stap zou kunnen zijn. Dus ik gaf aan: in mn hockeyteam app vragen of er mensen zin hebben om samen te avondeten een keer. Dat vond ze best een stap: én avondeten ipv lunch (langer 'vast'), én geen controle over wie er komen (kan niet diegene(n) kiezen waar ik me het meest vertrouwd bij voel), én geen controle over waar. En ze vroeg: waarom is dit de stap waar je dan als eerst aan denkt? Ipv bijvoorbeeld één van die factoren te variëren (dus bv avondeten maar dan wel gericht zelf iemand uitkiezen met wie en voorstellen waar, of weer lunch maar dan iemand kiezen waar ik minder vertrouwd bij voel). En toen pas realiseerde ik me: omdat ik denk dat ik dat al aankan.
Dat vertrouwen heb ik zó lang niet in mezelf gehad, dat ik er echt emotioneel van werd.En dat kon ik inderdaad ook, want ik heb dat gevraagd in de app en afgelopen vrijdag super gezellig gegeten en gekletst met twee teamgenoten die konden. En ook al een afspraak ingepland voor eten met een andere teamgenoot.
/Liefdagboek sorry haha. Maar na alle keren dat ik deel als ik het lastig heb, ook wel eens leuk om dit soort dingen te delen
[ Bericht 1% gewijzigd door vlindertje89 op 07-02-2024 20:28:15 ]
Heb het denk ik al vaker gezegd, maar ik leer zoveel van hier. Mensen als jullie heb ik niet in mijn offline vriendenkring. Niet qua achtergrond/opleiding/leuke dingen/vervelende dingen. Het maakt mijn (dus wat) beperkte wereld zoveel groter.
We have far more in common than that which devides us..
Dat heb je mooi gezegdquote:
Heb het denk ik al vaker gezegd, maar ik leer zoveel van hier. Mensen als jullie heb ik niet in mijn offline vriendenkring. Niet qua achtergrond/opleiding/leuke dingen/vervelende dingen. Het maakt mijn (dus wat) beperkte wereld zoveel groter.
.Geldt ook voor mij; ik heb maar een heel beperkt EchtLeven-kringetje. Hier vind ik breedte en diepte.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Datzelfde heb ik ook vind het echt een heel fijne plek hier, waar ik mijn eigen ei kwijt kan, maar inderdaad juist ook vanalles over en van anderen kan leren!
vind het echt een heel fijne plek hier, waar ik mijn eigen ei kwijt kan, maar inderdaad juist ook vanalles over en van anderen kan leren!
Uitstekende seriequote:
Zit White House Plumbers te kijken, hilarisch!
Zwarte humor over de mensen die de Watergate inbraak deden.
Spoilers!
Had vandaag nog wel een beetje een vervelende confrontatie met mijn spiegelbeeld. Zat bij de kapper en had die enorme kappersmantel nog niet omgekregen. De broek die ik aanhad tekende best wel enorm af, al die hobbels en bobbels van de lipodeem waren zo goed te zien. Nou had ik dat wel vaker gezien, maar in een rode broek was het een stuk zichtbaarder dan in een donkerblauwe ribbroek. T was best even slikken.
We have far more in common than that which devides us..
Zeker mooi gezegd en helemaal waar.quote:
Heb het denk ik al vaker gezegd, maar ik leer zoveel van hier. Mensen als jullie heb ik niet in mijn offline vriendenkring. Niet qua achtergrond/opleiding/leuke dingen/vervelende dingen. Het maakt mijn (dus wat) beperkte wereld zoveel groter.
Ik ben echt blij voor je Vlindertje. Je hebt grote stappen gemaakt.
Spoilers!
Oh shit zeg. Dat is balen. Van je eten ook maar dat is een ander niveau van balen.quote:
Had vandaag nog wel een beetje een vervelende confrontatie met mijn spiegelbeeld. Zat bij de kapper en had die enorme kappersmantel nog niet omgekregen. De broek die ik aanhad tekende best wel enorm af, al die hobbels en bobbels van de lipodeem waren zo goed te zien. Nou had ik dat wel vaker gezien, maar in een rode broek was het een stuk zichtbaarder dan in een donkerblauwe ribbroek. T was best even slikken.
Spoilers!
Fijn dat je nu weer even een hoogtepunt hebt, je bent een sterke vrouwquote:Op woensdag 7 februari 2024 19:55 schreef vlindertje89 het volgende:
Precies. Ik ben ook echt niet blind voor dat psyche mee zal spelen, ook bij mijn huidige klachten, maar ik ben daar zelf ook juist al zo open en duidelijk in. En op dit moment is wel vrij duidelijk dat eigenlijk alle artsen die ik gezien heb op één lijn lagen (preventief ab / doorverwijzing uroloog / behandelen op basis v klachten en witte+rode bloedcellen), behalve deze ha. Maar maandag gesprek, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Ik ga er wel open in, want ik ging ook niet voor niks eerder juist bij haar.
En het gehoord en gezien voelen heb ik zo ontzettend gemist, eigenlijk vanaf heel jong al. En bij haar (psych) voel ik het me nu elke keer. Dat is zó helend
En ik vind het zelf ook zo mooi om te merken wat het doet. Ik durf ook bij mijn ouders meer aan te geven waar ik behoefte aan heb of wat ik heb gemist, en krijg daar zeker niet altijd de reactie op die ik hoop, maar cijfer mijn eigen behoefte niet meer bij voorbaat al weg. En zoiets simpels als met de hal: ik wil eigenlijk al jaren daar wat aan doen. Maar dat kost geld, het is maar een huurhuis, het is ook helemaal niet echt nodig ofzo. Dat is toch zonde van het geld. Terwijl ik maandelijks ongeveer twee keer zoveel spaar als wat ik nu heb uitgegeven aan verf voor hal, nichtje-kamer en werkkamer, jaloezieën voor hal en keuken, schoenenkast en kapstok. Dus het geld is echt helemaal geen probleem. Maar ik ben nu pas op een punt waarop ik kan zeggen, nee, het is niet nodig, maar ik word er gewoon heel blij van, en dús is dat het waard. Ben ik dat waard.
En ik ging in de afgelopen maand met een teamgenootje lunchen en dat ging heel goed. Bij de afspraak erna vroeg ze, wat een volgende stap zou kunnen zijn. Dus ik gaf aan: in mn hockeyteam app vragen of er mensen zin hebben om samen te avondeten een keer. Dat vond ze best een stap: én avondeten ipv lunch (langer 'vast'), én geen controle over wie er komen (kan niet diegene(n) kiezen waar ik me het meest vertrouwd bij voel), én geen controle over waar. En ze vroeg: waarom is dit de stap waar je dan als eerst aan denkt? Ipv bijvoorbeeld één van die factoren te variëren (dus bv avondeten maar dan wel gericht zelf iemand uitkiezen met wie en voorstellen waar, of weer lunch maar dan iemand kiezen waar ik minder vertrouwd bij voel). En toen pas realiseerde ik me: omdat ik denk dat ik dat al aankan.
En dat kon ik inderdaad ook, want ik heb dat gevraagd in de app en afgelopen vrijdag super gezellig gegeten en gekletst met twee teamgenoten die konden. En ook al een afspraak ingepland voor eten met een andere teamgenoot.
/Liefdagboek sorry haha. Maar na alle keren dat ik deel als ik het lastig heb, ook wel eens leuk om dit soort dingen te delen
Ken je Comfort Talk (dat is een merk geloof ik maar er zijn meerdere varianten van)? Dat gaat over de kracht van taal in medische handelingen. Steeds meer ziekenhuizen trainen medewerkers in hóe je dingen uitlegt. Boeiende materie wel.quote:
[..]
Ik vond nocebo maar een ingewikkeld iets. Stel, je wilt iemand een injectie geven op een pijnlijke plek. Mensen zeggen dat ze graag van de dokter horen dat het waarschijnlijk pijnlijk zal zijn, als voorbereiding. Maar dan heb je dus kans dat het nocebo effect de sensatie van pijn juist erger maakt. Niets zeggen waarderen mensen ook weer niet. Moeilijk.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Wat fijn, @vlindertje89 
ik probeer morgen even terug te komen op je andere post.
En wat rot, @Kaatje1
ik probeer morgen even terug te komen op je andere post.En wat rot, @Kaatje1
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Nee, ik ken het niet, maar het klinkt ontzettend goed en belangrijkquote:
Ken je Comfort Talk (dat is een merk geloof ik maar er zijn meerdere varianten van)? Dat gaat over de kracht van taal in medische handelingen. Steeds meer ziekenhuizen trainen medewerkers in hóe je dingen uitlegt. Boeiende materie wel.
Ik vond destijds dat er nog wel het één en ander aan te merken was op het communicatie-onderwijs. Destijds. Ik hoop dat dat verbeterd is.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik heb over 2 weken weer een afspraak in het ziekenhuis. Dan gaat gekeken worden of er nog een onderzoek komt (ben even kwijt wat voor onderzoek, maar in het verlengde van de echo’s) en hoe nu verder, naar arts of verpleegkundige en indien nodig naar arts. Mijn voorkeur heeft verpleegkundige.
Merk ook dat mijn armen “opblazen” (geen idee of dat het goede woord is), worden steeds zwaarder en dikker (zag het ook in de spiegel en toevallig ook op een oude foto, toen gphad ik vast ook de diagnose gekregen wanneer ik naar een arts was gegaan
Maar ik ben zo blij dat ik m’n eigen kleding maak, dus kan m’n mouwen breder maken dan confectie en maak gezellige tunieken die de hobbels en bobbels verbergen
Merk ook dat mijn armen “opblazen” (geen idee of dat het goede woord is), worden steeds zwaarder en dikker (zag het ook in de spiegel en toevallig ook op een oude foto, toen gphad ik vast ook de diagnose gekregen wanneer ik naar een arts was gegaan
Maar ik ben zo blij dat ik m’n eigen kleding maak, dus kan m’n mouwen breder maken dan confectie en maak gezellige tunieken die de hobbels en bobbels verbergen
We have far more in common than that which devides us..
voor Vlinder. Wat Kaatje en Sigme zeggen. Hier leer ik nog eens wat. Zowel over jullie als over mezelf.
winnaar wielerprono 2007 :) Last.FM
@Kaatje1 voor mijn gevoel is het pas geleden dat je schreef over de naailessen en de struggles met allerlei patronen voor tunieken en alles. Maar dat is al pre coronatijd geweest toch? Inmiddels ben je een pro 
@Isabeau hier in het kinderziekenhuis hebben ze een hele nieuwe manier opgezet voor bloedafname om te voorkomen dat kinderen (vooral bij langdurige ziekte) steeds panischer en panischer worden. Zit ook allerlei psychologie achter. Ben benieuwd of ze het ook uit gaan bouwen naar volwassenen, want denk dat eigenlijk niemand gelukkig wordt van de "dit gaat even pijn doen BAM naald erin".
Ik ging vanavond training geven. Kostte wat moeite om mezelf erheen te slepen, want qua energie was het wel op na o.a. een mega huilbui op werk 
Maar er waren meer dan 30 mensen op training, waarvan 10 mensen die nieuw waren en lid willen worden van de club, en iedereen deed super enthousiast mee en nam wat ik zei serieus en kwam op me af voor vragen en alles
Toch fijn hoe een avondje gewoon bezig zijn kan helpen
Maar er waren meer dan 30 mensen op training, waarvan 10 mensen die nieuw waren en lid willen worden van de club, en iedereen deed super enthousiast mee en nam wat ik zei serieus en kwam op me af voor vragen en alles
Toch fijn hoe een avondje gewoon bezig zijn kan helpen
Wat fijnquote:
Ik ging vanavond training geven. Kostte wat moeite om mezelf erheen te slepen, want qua energie was het wel op na o.a. een mega huilbui op werk
Maar er waren meer dan 30 mensen op training, waarvan 10 mensen die nieuw waren en lid willen worden van de club, en iedereen deed super enthousiast mee en nam wat ik zei serieus en kwam op me af voor vragen en alles
Toch fijn hoe een avondje gewoon bezig zijn kan helpen
Vanwaar de huilbui? Deed er weer een collega te tactloos voor woorden?
Spoilers!
