Als tiener heb ik maandenlang een crush op iemand gehad. Dat was wederzijds. We zochten elkaar steeds op, maar ik hield de jongen in kwestie op afstand als hij teveel toenadering zocht. Op een gegeven moment heeft er toen in mijn leven een heftige gebeurtenis plaatsgevonden die ik niet goed aan kon en heb ik heel bot tegen hem gedaan omdat het me allemaal teveel werd. Hij heeft dat waarschijnlijk niet geweten. Ik wilde toen ook niet dat hij dat wist, omdat ik me ervoor schaamde. Waarschijnlijk denkt hij dat ik hem toen een blauwtje heb laten lopen en/of een onbetrouwbare psycho ben. Anyway, ik zou het hem 100 jaar na dato nog graag een keer willen uitleggen.
Het probleem is alleen dat ik hem sindsdien zelden tegenkom en het contact dan wisselend is. Een keer kwam hij mij heel spontaan begroeten, andere keer reageerde hij bot toen ik hem aansprak. Ene moment lijkt hij non-verbaal open te staan voor contact, dan weer niet. Wat het ook lastig maakt is dat ik me als ik hem zie weer net een gestresste tiener voel, dus ontspannen voelt het niet. Plus dat de hele situatie van toen nog steeds heel gevoelig ligt bij mij en hij mij daaraan doet herinneren.
Daarom had ik het plan bedacht om hem een uitnodiging op social media te sturen. Het opschrijven is voor mij makkelijker dan het face to face vertellen. Alleen.. heeft hij die uitnodiging niet geaccepteerd.. wat moet ik hier nu mee? Waarom zou hij dat doen? Ik acht het onwaarschijnlijk dat hij me niet herkent. Zou ik hem de volgende keer dat ik hem zie gewoon kunnen aanspreken of wil hij niets met me te maken hebben en moet ik hem met rust laten? Omdat het zo gevoelig bij mij ligt, zit ik niet te wachten op een nare reactie. Maar ik kan het tegelijkertijd ook niet loslaten. Wat is wijsheid?
En anders; laat gaan.
Jij betekent dan voor hem niet genoeg om nogeens contact mee op te nemen.
Laat het gaan.
Laat het vallen.
Laat het los.
De gemiddelde man haalt niet graag oude koeien uit de sloot. Laat het lekker rusten en mocht je elkaar nog een keer tegen komen drink een biertje maar begin vooral niet over het verleden.
Als jou crush een hele zachte lieve jongen is, zou die er misschien wel begrip voor kunnen opbrengen.
Maar hoe ik het nu lees moet hij al op zijn tenen gaan lopen voor er enig contact is gelegd.
Dus persoonlijk aanspreken wanneer de gelegenheid zich voordoet. Klikt het gesprek enigermate is er niets mis mee om met de deur in huis te vallen en te zeggen "Weet je nog van toen?" Ik zat toen niet lekker in mijn vel en heb er geen goed gevoel bij dat ik toen eigenlijk niet aardig tegen je gedaan heb. En zou het leuk vinden om eens iets met je te gaan drinken o.i.d. Meer hoef je niet te zeggen en niet meteen te diep op de zaak ingaan wacht eerst de reactie af.
Een persoonlijke reactie zegt 10 x meer dan een stukje platte tekst met emoticons.
Krijg je reactie van "Geen interesse!" Tja, rot gevoel en rot reactie, maar that's life als je ergens gras over laat groeien. Klaar! En gaan met die banaan. Bedankt en tot ziens.
Laat het gaan en laat hem met rust.
Je lijkt dit niet voor hem maar voor jezelf te willen doen, zoals iemand anders al constateerde. Daar is niets mis mee, maar het betekent dat je ook op andere manieren met jezelf in het reine kunt proberen te komen. Dikke kans dat het helemaal geen invloed heeft op zijn leven. Misschien is dat wel nog moeilijker voor je, concluderen dat iets wat voor jou zo belangrijk was voor een ander weinig betekende.
Hij neemt zichzelf in bescherming.
Je kan doen wat je wil, het is zijn keuze hoe daar mee om te gaan.
Leg je er bij neer zou ik zeggen en neem jezelf tegen jezelf in bescherming.
als je alleen een uitnodiging hebt gestuurd naar iemand die je eerst onverschillig tegen gedaan hebt en later bot tegen bent geweest snap ik waarom hij nu onverschillig doet en je uitnodiging niet accepteerd....
Kun je daarna altijd nog besluiten of je de brief door hem wil laten lezen of niet, maar in ieder geval ben je het dan kwijt.
Maar als het een tienercrush is van een paar maanden is de kans heel groot dat hij "gewoon" is verder gegaan en totaal niet meer met je bezig.
Misschien zit hij in relatie, en heeft hij helemaal totaal geen behoefte aan je uitnodiging.
Je kunt hem natuurlijk ook gewoon bellen en zeggen wat je te zeggen hebt, maar verwacht niet teveel van zijn reactie.
Ik zou het zelf eerlijk gezegd nogal "raar" vinden als een tiener rush jaren na dato nog even iets kwam uitleggen over toen. Totaal niet meer relevant, dat was toen, het leven gaat door.
Ik zou direct denken ook dat die crush wellicht meer wil dan alleen maar uitleggen. Is dat bij jou ook niet het geval?
Misschien ziet ie de uitnodiging niet. Misschien wil ie niet zichtbaar bevriend met je zijn omdat ie niet iedereen toevoegt. Misschien is het wat anders.quote:Op maandag 23 oktober 2023 22:05 schreef Cleo123 het volgende:
Mijn eerste topic hier. Normaal gesproken ben ik een stille meelezer, maar nu heb ik (vrouw) behoefte aan een vooral mannelijke blik op de zaak.
Als tiener heb ik maandenlang een crush op iemand gehad. Dat was wederzijds. We zochten elkaar steeds op, maar ik hield de jongen in kwestie op afstand als hij teveel toenadering zocht. Op een gegeven moment heeft er toen in mijn leven een heftige gebeurtenis plaatsgevonden die ik niet goed aan kon en heb ik heel bot tegen hem gedaan omdat het me allemaal teveel werd. Hij heeft dat waarschijnlijk niet geweten. Ik wilde toen ook niet dat hij dat wist, omdat ik me ervoor schaamde. Waarschijnlijk denkt hij dat ik hem toen een blauwtje heb laten lopen en/of een onbetrouwbare psycho ben. Anyway, ik zou het hem 100 jaar na dato nog graag een keer willen uitleggen.
Het probleem is alleen dat ik hem sindsdien zelden tegenkom en het contact dan wisselend is. Een keer kwam hij mij heel spontaan begroeten, andere keer reageerde hij bot toen ik hem aansprak. Ene moment lijkt hij non-verbaal open te staan voor contact, dan weer niet. Wat het ook lastig maakt is dat ik me als ik hem zie weer net een gestresste tiener voel, dus ontspannen voelt het niet. Plus dat de hele situatie van toen nog steeds heel gevoelig ligt bij mij en hij mij daaraan doet herinneren.
Daarom had ik het plan bedacht om hem een uitnodiging op social media te sturen. Het opschrijven is voor mij makkelijker dan het face to face vertellen. Alleen.. heeft hij die uitnodiging niet geaccepteerd.. wat moet ik hier nu mee? Waarom zou hij dat doen? Ik acht het onwaarschijnlijk dat hij me niet herkent. Zou ik hem de volgende keer dat ik hem zie gewoon kunnen aanspreken of wil hij niets met me te maken hebben en moet ik hem met rust laten? Omdat het zo gevoelig bij mij ligt, zit ik niet te wachten op een nare reactie. Maar ik kan het tegelijkertijd ook niet loslaten. Wat is wijsheid?
Stuur een privebericht naar 'm. Of spreek 'm gewoon aan, zoals je wel vaker hebt gedaan als je 'm ziet.
Nee, ik ben niet vrijgezel geworden. Zit in een lange relatie en dat moet ook zo blijven. Ben ook niet op zoek naar een affaire ofzo.
Ik denk dat ik het gewoon wil rechtzetten. Het is nu een beetje ongemakkelijk als we elkaar tegenkomen, maar dat is dus (met volledige kennis van zaken) niet nodig. Ik zou het fijn vinden als het ‘normaal’ tussen ons zou zijn. Dat je een leuke herinnering deelt en verder gewoon doorgaat met het huidige leven. Net zoals met sommige exen die ik wel eens nadien ben tegengekomen. Ik ben iemand die graag in harmonie met anderen is. Hoe ik toen tegen hem heb gedaan past ook niet bij mij, dus het beeld wat hij misschien van mij heeft klopt niet. Het kan overigens goed zijn dat hij denkt dat hij toen iets verkeerds heeft gedaan. Het was een beetje ongelukkige samenloop van omstandigheden. Nu is het natuurlijk een volwassen kerel die best tegen een stootje zal kunnen, maar toen was hij nog heel jong en waarschijnlijk onervaren met meisjes.
Maar gezien jullie wisselende reacties voelt het wel als een risico om dit aan hem te vertellen. Een onempatische reactie van zijn kant levert mij niet op wat ik zou willen en geeft me waarschijnlijk een rotgevoel.
Dit begrijp ik niet helemaal. Waarom zou hij zichzelf in bescherming moeten nemen? Ik ben toch na 1 uitnodiging geen stalker? En wat bedoel je met ‘neem jezelf tegen jezelf in bescherming’?quote:Op dinsdag 24 oktober 2023 09:16 schreef schommelstoel het volgende:
Verstandige man/jongen.
Hij neemt zichzelf in bescherming.
Je kan doen wat je wil, het is zijn keuze hoe daar mee om te gaan.
Leg je er bij neer zou ik zeggen en neem jezelf tegen jezelf in bescherming.
quote:
heb je alleen een uitnodiging gestuurd of heb je daarin ook nog wat extra tekst toegevoegd? bijvoorbeeld dat je hem wilt spreken over vroeger?
Nee, alleen een uitnodiging. Leek me juist een beetje scary overkomen om het meteen over vroeger te hebben en gewoon casual alsof er niets aan de hand is, voelde ook vreemd. Misschien verkeerde aanpak inderdaad.
als je alleen een uitnodiging hebt gestuurd naar iemand die je eerst onverschillig tegen gedaan hebt en later bot tegen bent geweest snap ik waarom hij nu onverschillig doet en je uitnodiging niet accepteerd....
Je hoeft niets recht te zetten , ik lees vooral dat jij er mee zit , je weet immers niets van zijn leven.quote:Nee, ik ben niet vrijgezel geworden. Zit in een lange relatie en dat moet ook zo blijven. Ben ook niet op zoek naar een affaire ofzo.
Ik denk dat ik het gewoon wil rechtzetten.
Dat jij het na honderd jaar alsnog wil uitleggen is iets van jou , ik zou heel goed nadenken waarom je dat na al die jaren nog nodig denkt te hebben of wat je er voor jezelf mee wil bereiken ?
Je hebt een relatie , dus ik zou het loslaten, , wie weet kom je ooit wel met elkaar in een situatie dat je dat met hem kan bespreken maar dat is het nu duidelijk niet.
Verder: het was maar een crush, niet een vriendje dat je na maanden gedumpt hebt. Vergeef jezelf, in plaats van hem te belasten met jouw schuldgevoel.
Niet omdat hij niet wilde reageren maar meer omdat hij het bericht niet zag...Daarnaast lijkt het er erg op dat JIJ graag iets recht wil zetten en de gene die je dat wil vertellen er mogelijk niet voor open staat (kan hé).
Soms moet je gewoon dingen laten gaan, vertel het je partner, vrienden, whatever... en laat het los!
Al is het los laten soms zo verdomde moeilijk
Met dat verschil dat die persoon de uitnodiging wel heeft geaccepteerd en er daarna wel meer contact is geweest … en waarschijnlijk was het huwelijk al langer niet goed meer?quote:
Bekend verhaal, daarna ging mijn collega scheiden, oude liefde roest niet enzo. Same somg, different tune.
Misschien is het een idee om hem gewoon een bericht te sturen waarin je uitlegd dat je spijt hebt van hoe je destijds tegen hem hebt gedaan. Vervolgens vertel je wat er destijds speelde. Geef aan dat jij het fijn zou vinden als jullie gewoon normaal contact zouden kunnen hebben als je elkaar tegenkomt, maar dat je het ook begrijpt als hij die behoefte niet heeft.
Huwelijk was goed genoeg, ze zijn nadat dit probleempje was opgelost opnieuw getrouwd.quote:
[..]
Met dat verschil dat die persoon de uitnodiging wel heeft geaccepteerd en er daarna wel meer contact is geweest … en waarschijnlijk was het huwelijk al langer niet goed meer?
??quote:
ik mis een reactie....
En nu wil je hem dat uitleggen, omdat jij dat nu zo voelt en je daarmee je eigen behoefte vervult... Maar is je 'probleem' dat hij geen behoefte tot contact lijkt te hebben.
Misschien is dit het moment om het goed te maken door middel van iets dat je tot nu toe noet doet:
Je baseren op ZIJN gevoelens en behoefte tot contact en niet enkel egocentrisch van jezelf uitgaan
In het verleden heb je hem op afstand gehouden, daar heeft hij van geleerd.quote:
[..]
Dit begrijp ik niet helemaal. Waarom zou hij zichzelf in bescherming moeten nemen? Ik ben toch na 1 uitnodiging geen stalker? En wat bedoel je met ‘neem jezelf tegen jezelf in bescherming’?
Zo moeilijk is dat toch niet?
Mijn reactie was tussen die van jou terecht gekomen. Dit had ik geschreven:quote:
Nee, alleen een uitnodiging. Leek me juist een beetje scary overkomen om het meteen over vroeger te hebben en gewoon casual alsof er niets aan de hand is, voelde ook vreemd. Misschien verkeerde aanpak inderdaad.
Zo klinkt het inderdaad niet moeilijk. Probleem is echter dat we allebei niet ontspannen zijn als we elkaar tegenkomen. Ik zie hem zenuwachtig worden (en ik word het dus ook).quote:
"Hoi, ik vind het rot dat het soms zo stroef verloopt als we elkaar tegenkomen, terwijl we elkaar al zo lang kennen. Ik heb het idee dat dat komt door hoe ik me in onze tienertijd richting jou hebt gedragen. Ik zou je graag nog een keer uitleggen wat er toen bij mij speelde. Wil je een keer een kop koffie samen doen? Mocht je daar geen behoefte aan hebben, dan is dat natuurlijk ook oké en dan laten we het zo."
Zo moeilijk is dat toch niet?
Ik realiseer me wel dat het verleden waarschijnlijk alleen mijn probleem is en vond eerder ook wel dat ik hem daarmee niet moest lastig vallen, maar kan het zelf daardoor niet goed loslaten. Ik denk dat ik op zoek ben naar een soort ‘closure’…
De manier waarop je dat schrijft komt over, alsof je moeite doet het probleem bij hem neer te leggen.quote:
Ik zie hem zenuwachtig worden (en ik word het dus ook).
Alsof hij iets moet doen of aktie dient te nemen.
Uit je verhaal haal ik echter helemaal nergens dat hij behoefte aan contact aangeeft te hebben of dat hij iets uit te praten heeft.
[ Bericht 2% gewijzigd door RM-rf op 02-11-2023 09:28:23 ]
Daar kun je gelijk in hebben. Wat ik lastig vind is dat hij mogelijk een ‘slecht’ beeld van mij heeft als persoon en dat dat beeld dus niet klopt. Als hij volledige kennis van de situatie toen zou hebben, kan hij prima begrijpen waarom ik toen deed zoals ik deed.quote:
[..]
de manier waarop je dat schrijft komt over alsof je moeite doet het probleem bij hem neer te leggen...
alsof hij iets moet doen.
Uit je verhaal haal ik echter helemaal nergens dat hij behoefte aan contact aangeeft te hebben of dat hij iets uit te praten heeft.
Waarom zou dat beeld niet kloppen... je geeft toch zelf an dat je je tegenover hem toch niet al te net gedragen hebt?quote:
... dat hij mogelijk een ‘slecht’ beeld van mij heeft als persoon en dat dat beeld dus niet klopt.
Toen hij aangaf interesse in je te hebben, en jij eigenlijk daarvan niet afgeneigt was, heb je hem toch een Korf gegeven op een schijnbaar best harde manier en zonder uitleg, waarbij je zegt dat de reden eigenlijk buiten hem lag.
Dan lijkt het me heel normaal dat hij gewoon een heel negatieve bijsmaak aan dat contact met jou overgehouden heeft.
De vraag is dan ook wat hij er verder aan heeft als jij dat beeld nu achteraf wil gaan corrigeren... ik vermoed dat het hooguit voor hem extra verwarring zal geven en hij verder prima kan leven met het idee dat jij gewoon een rot-persoon was.
Hooguit voor 'jouw' gevoel wil je dat nu gaan 'uitpraten, niet omdat dat voor hem wat uitmaakt, maar voor jouzelf en je 'gevoel';
dat is uiteindelijk enkel ego-centrisch denken.
[ Bericht 1% gewijzigd door RM-rf op 02-11-2023 11:13:03 ]
Dat klopt toch precies:quote:
[..]
Wat ik lastig vind is dat hij mogelijk een ‘slecht’ beeld van mij heeft als persoon en dat dat beeld dus niet klopt.
Dat was voor:quote:
Als tiener heb ik maandenlang een crush op iemand gehad. Dat was wederzijds. We zochten elkaar steeds op, maar ik hield de jongen in kwestie op afstand als hij teveel toenadering zocht.
Dus:quote:Op een gegeven moment heeft er toen in mijn leven een heftige gebeurtenis plaatsgevonden die ik niet goed aan kon en heb ik heel bot tegen hem gedaan omdat het me allemaal teveel werd.
Klopt gewoon dus ook al voor de tijd voor de heftige gebeurtenis.quote:Waarschijnlijk denkt hij dat ik hem toen een blauwtje heb laten lopen en/of een onbetrouwbare psycho ben.
Maar blijkbaar moet hij nu jouw verhaal aanhoren omdat jij er na al die jaren nog mee zit. Laat hem lekker met rust en hou je issues lekker bij jezelf?
Maar omdat je aangeeft allebei zenuwachtig te worden als je elkaar ziet snap ik dat de drempel wat hoger ligt. Overigens wel raar dat je meteen ongemakkelijk wordt in zijn bijzijn, doet toch een beetje vermoeden alsof er nog wat speelt. Als jij gewoon in een goede, stabiele relatie zit en enig zelfvertrouwen hebt dan kun je zoiets toch gewoon bespreekbaar maken.
Nog even los daarvan schrijf je meermaals "wanneer ik hem zie", wat m.i. impliceert dat je hem toch nog wel regelmatig tegen het lijf loopt. Gezamenlijke vriendengroep? Dat zou het nog veel makkelijker maken. Of sporadisch een keer op straat, want zelfde buurt/wijk/stad? In dat geval lijkt het me een stuk lastiger, de setting waarin je zoiets aankaart is wel bepalend. Met een drankje in de hand op een feestje met gezamenlijke vrienden is een stuk makkelijker dan 'out of the blue' op straat aanspreken. Als jullie niets meer zijn dan "vage, verre kennissen" die elkaar nog net groeten bij wederzien zou ik me afvragen of je zoiets uit het verleden nog moet gaan bespreken. Maar als het jou peace of mind geeft, doe het gewoon. Desnoods in een e-mailtje of een PB op één of andere social.
Toen ik hem leerde kennen was mijn moeder al ernstig ziek, maar na een paar maanden heb ik toen te horen gekregen dat zij zou komen te overlijden. Na dat bericht probeerde ik gewoon door te gaan met mijn leven en deed ik naar de buitenwereld toe alsof er niets aan de hand was. Maar bij hem was ik heel bang om in huilen uit te barsten. Daarom begon ik hem te negeren, liep ik weg als hij naar mij toe kwam bijv. Dat gaf nogal een groot contrast met hoe ik me daarvoor naar hem toe gedroeg (steeds in de buurt staan, in zijn ogen kijken etc). In vrij korte tijd is mijn moeder toen ook overleden en daarna was ik heel kwetsbaar en boos op alles en iedereen (en zal ik hem ook boze blikken hebben gegeven). Tja, verliefdheid en rouw is niet zo’n goede combi als je 15 bent (en misschien ook niet als je volwassen bent).
Ik heb deze info overigens bewust niet in de OP gezet, omdat de jongen/man in kwestie dit waarschijnlijk ook niet wist en ik door jullie reacties meer zicht hoopte te krijgen op hoe hij mogelijk zou kunnen reageren. Dank daarvoor in ieder geval.
Ja, we hebben gemeenschappelijke kennissen, maar geen van hen weet het complete verhaal.
Allemachtig, ben je altijd zo zwaar op de hand? Oude koeien, kilo zout. Move on, en laat hem ook gewoon verder gaan. Het zal niet leuk geweest zijn voor hem, de omstandigheden zijn begrijpelijk.quote:
Ik zal de context geven wat er destijds speelde. Dat maakt het hopelijk wat duidelijker waarom het voor mij gevoelig ligt.
Toen ik hem leerde kennen was mijn moeder al ernstig ziek, maar na een paar maanden heb ik toen te horen gekregen dat zij zou komen te overlijden. Na dat bericht probeerde ik gewoon door te gaan met mijn leven en deed ik naar de buitenwereld toe alsof er niets aan de hand was. Maar bij hem was ik heel bang om in huilen uit te barsten. Daarom begon ik hem te negeren, liep ik weg als hij naar mij toe kwam bijv. Dat gaf nogal een groot contrast met hoe ik me daarvoor naar hem toe gedroeg (steeds in de buurt staan, in zijn ogen kijken etc). In vrij korte tijd is mijn moeder toen ook overleden en daarna was ik heel kwetsbaar en boos op alles en iedereen (en zal ik hem ook boze blikken hebben gegeven). Tja, verliefdheid en rouw is niet zo’n goede combi als je 15 bent (en misschien ook niet als je volwassen bent).
Ik heb deze info overigens bewust niet in de OP gezet, omdat de jongen/man in kwestie dit waarschijnlijk ook niet wist en ik door jullie reacties meer zicht hoopte te krijgen op hoe hij mogelijk zou kunnen reageren. Dank daarvoor in ieder geval.
Ja, we hebben gemeenschappelijke kennissen, maar geen van hen weet het complete verhaal.
Het is JOUW probleem, probeer dat niet bij hem neer te leggen. Als hij contact wil, dan zoekt hij je wel op.
Dit is voor jouw een heftige gebeurtenis geweest maar hij was vast ook gewoon een puber die er weinig van heeft meegekregen. Jij wil het hier nog graag over hebben omdat het een trauma uit je jeugd is maar voor hem lijkt me dit niet zo relevant.quote:
Ik zal de context geven wat er destijds speelde. Dat maakt het hopelijk wat duidelijker waarom het voor mij gevoelig ligt.
Toen ik hem leerde kennen was mijn moeder al ernstig ziek, maar na een paar maanden heb ik toen te horen gekregen dat zij zou komen te overlijden. Na dat bericht probeerde ik gewoon door te gaan met mijn leven en deed ik naar de buitenwereld toe alsof er niets aan de hand was. Maar bij hem was ik heel bang om in huilen uit te barsten. Daarom begon ik hem te negeren, liep ik weg als hij naar mij toe kwam bijv. Dat gaf nogal een groot contrast met hoe ik me daarvoor naar hem toe gedroeg (steeds in de buurt staan, in zijn ogen kijken etc). In vrij korte tijd is mijn moeder toen ook overleden en daarna was ik heel kwetsbaar en boos op alles en iedereen (en zal ik hem ook boze blikken hebben gegeven). Tja, verliefdheid en rouw is niet zo’n goede combi als je 15 bent (en misschien ook niet als je volwassen bent).
Ik heb deze info overigens bewust niet in de OP gezet, omdat de jongen/man in kwestie dit waarschijnlijk ook niet wist en ik door jullie reacties meer zicht hoopte te krijgen op hoe hij mogelijk zou kunnen reageren. Dank daarvoor in ieder geval.
Ja, we hebben gemeenschappelijke kennissen, maar geen van hen weet het complete verhaal.
Ik zou dit eerder met een psycholoog bespreken dan hem er lastig mee vallen.
Nee, ik ben niet zwaar op de hand, maar het is gewoon een heftige tijd geweest, zoals anderen die vergelijkbare zaken op die leeftijd hebben meegemaakt waarschijnlijk kunnen beamen.quote:
[..]
Allemachtig, ben je altijd zo zwaar op de hand? Oude koeien, kilo zout. Move on, en laat hem ook gewoon verder gaan. Het zal niet leuk geweest zijn voor hem, de omstandigheden zijn begrijpelijk.
Het is JOUW probleem, probeer dat niet bij hem neer te leggen. Als hij contact wil, dan zoekt hij je wel op.
Ben jij altijd zo weinig empathisch?
Anyway. Goed om te realiseren dat er ook mensen zijn met weinig begrip en inlevingsvermogen in anderen.
Bedankt. Zou kunnen ja.quote:
[..]
Dit is voor jouw een heftige gebeurtenis geweest maar hij was vast ook gewoon een puber die er weinig van heeft meegekregen. Jij wil het hier nog graag over hebben omdat het een trauma uit je jeugd is maar voor hem lijkt me dit niet zo relevant.
Ik zou dit eerder met een psycholoog bespreken dan hem er lastig mee vallen.
Ik denk dat een psycholoog wel belangrijkere dingen te doen heeft. Het is ook niet dat dit mijn dagelijkse functioneren beďnvloedt ofzo..
Doe je dit nu expres dat je de hele tijd andere mensen loopt aan te vallen?quote:
Ben jij altijd zo weinig empathisch?
Degene die weinig blijk geeft van empathie, van het vermogen zich in de gevoelens van anderen in te leven, ben jij-zelf.
JIJ lijkt niet te realiseren dat al jouw gevoelens toen, wat er met jouw eigen leven gebeurde uiteindelijk weinig tot niks betekent voor iemand die daar geen weet van had toen, daar nooit eerder over verteld werd, maar wel een onprettige ervaring met jou had toen ... en het voor hem ook waarschijnlijk nu helemaal niks betekent, dat ligt ver achter hem.
Integendeel, jij ben enkel gefixeerd op je eigen gevoelens nu, jouw eigen angst dat hij misschien een negatief beeld van jou heeft, en dat dat volgens jou 'onterecht' zou zijn en je daarom met hem een gesprek aan wil gaan waarbij je zelf te nerveus bent, maar dan gaat klagen dat "HIJ' plots niet aardig genoeg is om geinteresseerd naar jou toe te reageren of zelf het gesprek met jou op te zoeken (zelfs je eigen zenuwachtigheid voor zulk een gesprek lijk je hem toe te willen schrijven).
Hoe zit het met jouw empathie, TS? Kun je je voorstellen dat hij hier niet op zit te wachten? Je doet dit alleen voor jezelf, het idee dat hij negatief over jou denkt is blijkbaar niet iets waar jij mee wil leven. Het is wel duidelijk dat je nog warme gevoelens voor hem hebt.quote:
[..]
Nee, ik ben niet zwaar op de hand, maar het is gewoon een heftige tijd geweest, zoals anderen die vergelijkbare zaken op die leeftijd hebben meegemaakt waarschijnlijk kunnen beamen.
Ben jij altijd zo weinig empathisch?
Anyway. Goed om te realiseren dat er ook mensen zijn met weinig begrip en inlevingsvermogen in anderen.
En radicalere suggestie dan maar: ik heb het idee dat jij gewoon niet helemaal lekker in je relatie zit en dat je daardoor al zoekende naar een alternatief in je eigen hoofd een romantisch plaatje hebt over hoe jullie weer nader tot elkaar komen. Gevaarlijk spel, en als je contact zoekt met hem dan is mijn advies om daar zo snel mogelijk jouw partner bij te betrekken.
Over je vriend gesproken: wat vind hij hier eigenlijk van?
Kun je aangeven waar die aanvallen staan? De post die je quote is moeilijk een aanval te noemen. Maar je hebt het over "de hele tijd" dus ik ben nieuwsgierig naar de andere voorbeelden.quote:
[..]
Doe je dit nu expres dat je de hele tijd andere mensen loopt aan te vallen?
Verdrietig verhaal van je moeder.quote:
Ik zal de context geven wat er destijds speelde. Dat maakt het hopelijk wat duidelijker waarom het voor mij gevoelig ligt.
Toen ik hem leerde kennen was mijn moeder al ernstig ziek, maar na een paar maanden heb ik toen te horen gekregen dat zij zou komen te overlijden. Na dat bericht probeerde ik gewoon door te gaan met mijn leven en deed ik naar de buitenwereld toe alsof er niets aan de hand was. Maar bij hem was ik heel bang om in huilen uit te barsten. Daarom begon ik hem te negeren, liep ik weg als hij naar mij toe kwam bijv. Dat gaf nogal een groot contrast met hoe ik me daarvoor naar hem toe gedroeg (steeds in de buurt staan, in zijn ogen kijken etc). In vrij korte tijd is mijn moeder toen ook overleden en daarna was ik heel kwetsbaar en boos op alles en iedereen (en zal ik hem ook boze blikken hebben gegeven). Tja, verliefdheid en rouw is niet zo’n goede combi als je 15 bent (en misschien ook niet als je volwassen bent).
Ik heb deze info overigens bewust niet in de OP gezet, omdat de jongen/man in kwestie dit waarschijnlijk ook niet wist en ik door jullie reacties meer zicht hoopte te krijgen op hoe hij mogelijk zou kunnen reageren. Dank daarvoor in ieder geval.
Ja, we hebben gemeenschappelijke kennissen, maar geen van hen weet het complete verhaal.
En nu ben je 16? Dan is het nog te verklaren maar anders zou ik zeggen: move on wat betreft deze jongen.
Dank voor jullie reacties (ook de minder empathische 😉).
TS heeft een relatie...quote:
Zou niet een heel drama gaan maken over iets dat 100 jaar geleden is. Daar zit echt niemand op te wachten. Vraag hem gewoon wat te drinken (jíj moet nu het initiatief nemen want hij heeft de vorige keer zijn vingers gebrand), en zie wat er van komt, maar hou het gewoon bij het nu. Misschien grappig om te vertellen nadat jullie een tijdje daten.
Oh dan zit er iets niet goed in de relatie denk ik.quote:
Hoe oud ben je?
Ben je stiekem gek op de vroegere crush?
Wat vindt je vriend hiervan?
Zou het?quote:
[..]
Oh dan zit er iets niet goed in de relatie denk ik.
Ja TS, voor de draad ermee, wat vond je vriend ervan toen je dit vertelde?quote:Op donderdag 2 november 2023 23:47 schreef Seven. het volgende:
TS, voor de draad ermee ajb:
Hoe oud ben je?
Ben je stiekem gek op de vroegere crush?
Wat vindt je vriend hiervan?
Zou hij het weten?quote:Op vrijdag 3 november 2023 00:13 schreef MadJackthePirate het volgende:
[..]
Ja TS, voor de draad ermee, wat vond je vriend ervan toen je dit vertelde?
Ik had duidelijker in mn bewoording moeten zijn; ik bedoelde op het toeschrijvingen van eigen gedrag aan een ander (vooral doet ze dat in dit topic jegens die jongen die haar 'first crush' was).quote:Op donderdag 2 november 2023 18:26 schreef 2dope het volgende:
[..]
Kun je aangeven waar die aanvallen staan? De post die je quote is moeilijk een aanval te noemen. Maar je hebt het over "de hele tijd" dus ik ben nieuwsgierig naar de andere voorbeelden.
"aanvallen" is idd het verkeerde woord, "projecteren" is beter.
Het 'onempathisch' zijn is iets wat ze in dit topic zelf die "first crush" toeschrijft (in haar tweede post al),
Waarbij het niet helemaal duidelijk is in welke zin hij niet genoeg begrip zou hebben, voor hoe moeilijk zij het met deze situatie zou hebben.
Daarnaast lijkt ze zonder ooit daadwerkelijk contact met hem gehad te hebben al allemaal inschattingen te doen over zijn reactie, die ze zelf "niet aan zou kunnen", omdat ze stelt dat hij wel eens negatief zou kunnen reageren of haar dingen kwalijk zou nemen.
Punt is echter dat dit allemaal projectie en eigen invulling is van TS.
Ook haar beweingen dat hij het zo moeilijk met de situatie zou hebben gehad "omdat hij erg jong en onervaren was met vrouwen".
Hij weet vermoedelijk niet eens dat zij zo graag contact met hem wil hebben, mischien is hij haar zelfs al enigszins vergeten.
Vermoedelijk is hij zeker niet zo sterk bezig met dat verleden als TS wel lijkt te zijn.
Natuurlijk kan ze zelf wel de behoefte hebben om dat gesprek aan te gaan, maar dan doet ze dat voor haarzelf en niet voor hem of dat hij daarmee 'geholpen' is.
Maar dan moet ze ook erkennen dat het uiteindelijk hooguit haar eigen probleem qua jeugdtrauma is en het niet erom draait dat ze dit allemaal voor hem zou moeten doen. Ik betwijfel of ze dat ook wil erkennen, het is vaak makkelijk een bepaalde zaak een plaats te geven door het als probleem van een ander te zien, iets op iemand anders te projecteren.
Mijn doel is enkel om de lucht te klaren, gewoon als ik hem een keer tegenkom. Zodat de sfeer tussen ons nadien meer ontspannen is. Niet om er apart mee af te spreken. Ik vind dat zelf niet ok naar mijn vriend toe en heb daar zelf ook geen behoefte aan.
Dank je. Hier kan ik wat mee. Dit topic is voor mij een reality check hoe de ander mogelijk tegen de situatie aankijkt. Ik begrijp ook wel dat het vooral (of misschien alleen) mijn probleem is hoor. Maar zijn persoonlijke problemen niet meestal egocentrisch?quote:
[..]
Ik had duidelijker in mn bewoording moeten zijn; ik bedoelde op het toeschrijvingen van eigen gedrag aan een ander (vooral doet ze dat in dit topic jegens die jongen die haar 'first crush' was).
"aanvallen" is idd het verkeerde woord, "projecteren" is beter.
Het 'onempathisch' zijn is iets wat ze in dit topic zelf die "first crush" toeschrijft (in haar tweede post al),
Waarbij het niet helemaal duidelijk is in welke zin hij niet genoeg begrip zou hebben, voor hoe moeilijk zij het met deze situatie zou hebben.
Daarnaast lijkt ze zonder ooit daadwerkelijk contact met hem gehad te hebben al allemaal inschattingen te doen over zijn reactie, die ze zelf "niet aan zou kunnen", omdat ze stelt dat hij wel eens negatief zou kunnen reageren of haar dingen kwalijk zou nemen.
Punt is echter dat dit allemaal projectie en eigen invulling is van TS.
Ook haar beweingen dat hij het zo moeilijk met de situatie zou hebben gehad "omdat hij erg jong en onervaren was met vrouwen".
Hij weet vermoedelijk niet eens dat zij zo graag contact met hem wil hebben, mischien is hij haar zelfs al enigszins vergeten.
Vermoedelijk is hij zeker niet zo sterk bezig met dat verleden als TS wel lijkt te zijn.
Natuurlijk kan ze zelf wel de behoefte hebben om dat gesprek aan te gaan, maar dan doet ze dat voor haarzelf en niet voor hem of dat hij daarmee 'geholpen' is.
Maar dan moet ze ook erkennen dat het uiteindelijk hooguit haar eigen probleem qua jeugdtrauma is en het niet erom draait dat ze dit allemaal voor hem zou moeten doen. Ik betwijfel of ze dat ook wil erkennen, het is vaak makkelijk een bepaalde zaak een plaats te geven door het als probleem van een ander te zien, iets op iemand anders te projecteren.
Overigens neem ik hem niets kwalijk (toen niet en nu niet).
Vaak wel en dat is helemaal niet erg... ieder mens is uiteindelijk in de basis wel ego-centrisch en het kan ook juist slecht zijn als iemand geen goed zicht heeft op zijn eigen belangen.quote:
Maar zijn persoonlijke problemen niet meestal egocentrisch?
zelf-bescherming is normaal het allereerste en belangrijkste menselijke instinct.
Ik hoop dat zulk een inzicht het misschien wel mogelijk maakt hem eerder daadwerkelijk aan te spreken.
Soms kan het de zaak makkelijker maken om te realiseren dat je angst voor zijn reactie nu vooral je eigen gevoel is en je dat misschien ook voorbarig iets in zijn reacties inleest.
Als hij bv nors of boos overkwam kan dat misschien door iets heel anders komen, zat hij ergens anders over te ergeren en kwam je hem net op het verkeerde moment tegen.
15+ 😂quote:
Is voor het verhaal niet relevant toch?
Toch wel. Tussen 3 jaar geleden en 10 jaar geleden zit bijv. wel een heel verschil.quote:
[..]
15+ 😂
Is voor het verhaal niet relevant toch?
Dan kan ik je aanraden te wisselen naar het bank- en kredietwezenquote:
Ik moet de eerste tegenkomen die zegt 'closure' te willen, en ook echt closure wil.
Dit vind ik maar een matige uitspraak. Ze zijn van een type dat je vaker tegenkomt op dit forum: schijnbaar gebaseerd op persoonlijke ervaring, maar indirect een aanname die op weinig is gebaseerd.quote:
Ik moet de eerste tegenkomen die zegt 'closure' te willen, en ook echt closure wil.
Niet gebaseerd op persoonlijke ervaring, maar op het standpunt van een gerenommeerd relatietherapeut.quote:
[..]
Dit vind ik maar een matige uitspraak. Ze zijn van een type dat je vaker tegenkomt op dit forum: schijnbaar gebaseerd op persoonlijke ervaring, maar indirect een aanname die op weinig is gebaseerd.
Closure betekent klaar en niet nog een keer oprakelen.
Welke relatietherapeut is dat en waar kan ik daar meer over lezen?quote:
[..]
Niet gebaseerd op persoonlijke ervaring, maar op het standpunt van een gerenommeerd relatietherapeut.
Closure betekent klaar en niet nog een keer oprakelen.
Ik zie niet in wat er zo verkeerd is aan op latere leeftijd nog eens een gesprek (willen) hebben met iemand die veel voor je betekende in een bepaalde fase van je leven. Het kan best heel bevrijdend zijn om nog eens te praten over hoe je toen was, hoe het toen ging en hoe je daar nu op terugkijkt.
Dan kan ze die beter eerst uitmaken.quote:
Toch wel. De relevantie is namelijk hoe lang het geleden is, en jouw leeftijd kan ook verklaren waarom dit jou buitenproportioneel bezig houdt.quote:
[..]
15+ 😂
Is voor het verhaal niet relevant toch?
Heb ook nog steeds de halve gemeente achter me aan
1 Te lang geleden, niet meer relevant.quote:
Mijn eerste topic hier. Normaal gesproken ben ik een stille meelezer, maar nu heb ik (vrouw) behoefte aan een vooral mannelijke blik op de zaak.
2 Als een vent (lees: je huidige vriend) ergens een gloeiende pesthekel aan heeft is het aan een vriendin die na een lange tijd in een nieuwe relatie nog loopt te janken om vorige vriendjes/relaties.
Draai de zaak eens om, je vriend/man wil iets goedmaken met een (toevallig nu bloedmooie) oude vlam.
Hoe zou jij je voelen?