quote:
Ik ga even een copy/paste doen:
Er zijn momenten als wethouder waarop werkbezoeken je sprakeloos maken. Mijn bezoek vandaag aan VluchtelingenWerk Nederland was zo'n moment.
We kregen inzicht in het werk van Vluchtelingenwerk; hoe ze vluchtelingen en asielzoekers helpen vanaf het moment dat ze in Nederland worden opgevangen tot ze zelfstandig hun weg vinden in de Nederlandse samenleving.
Ik moet bekennen dat ik, naarmate het bezoek vorderde, steeds meer schaamte voelde voor Nederland. We hebben samen zo'n complex web van procedures gecreëerd dat het bijna onmogelijk is om het overzicht te behouden. Door enorme wachtlijsten bij de IND stagneren dossiers voortdurend, als gevolg daarvan piept en kraakt de rechtspraak en er wordt voortdurend een enorm beroep gedaan op vrijwilligers om de nieuwe Nederlanders door dit woud van procedures te loodsen.
Zo zat ik bij een gesprek met een statushouder die haar familie naar Nederland wil laten komen. Vanwege de gecompliceerde regels en de onderbezetting bij de instanties duurt haar aanvraag voor gezinshereniging veel langer dan wettelijk vastgelegd en blijft ze in onzekerheid. Ondertussen verwachten we van haar dat ze allerlei verantwoordelijkheden opneemt. Hoe zou jij je voelen als je niet wist of je familie bij je mocht komen? We moeten hier toch een betere, menswaardige manier voor vinden?
Er is echter ook hoop. Ik zag met eigen ogen hoe de mensen van Vluchtelingenwerk alles doen wat in hun macht ligt om deze mensen te helpen. En dit zijn vrijwel allemaal vrijwilligers. In Arnhem alleen al zijn er meer dan 60 vrijwilligers voor Vluchtelingenwerk actief en elke maand komen er nieuwe bij. Deze gedreven mensen willen graag hun steentje bijdragen aan een betere wereld. Ik blijf het zeggen: de opvang van vluchtelingen is verankerd in het DNA van de Arnhemmers.
Ik volg dan ook met grote interesse wat dit kabinet gaat besluiten voor degenen die vluchten voor oorlog en geweld. Helaas zijn de signalen over bijvoorbeeld het beperken van gezinshereniging niet hoopvol. We mogen deze mensen die gevlucht zijn niet zomaar aan hun lot overlaten. Noch hier, noch daar.