Fenna (9) zat met haren vast in zwembad en overleed ouders waarschuwen

Ze was lief, timide, ‘een wondertje’, hield van paardrijden, had een boel vriendinnetjes. 9 jaar was Fenna toen ze vorig jaar verdronk in een zwembad op een Franse camping. Haar haren zaten verstrikt in een afzuigrooster. Nu willen haar ouders anderen waarschuwen. “Die installaties zijn levensgevaarlijk. Kijk ervoor uit.”

Bas en Michelle zien het overal om hen heen: caravans die uit de stalling worden gehaald, tenten die worden gepoetst. Terwijl gezinnen zich kampeerklaar maken, willen Bas en Michelle van de daken schreeuwen: ‘Kijk uit voor de installaties in het zwembad.’ Want bij hun (bonus)dochtertje Fenna ging het heel erg mis.

Het 9-jarige meisje verdronk vorig jaar zomer in een zwembad op een Franse camping in Les Sables-d’Olonne, ze zat met haar paardenstaart vast in een afzuigrooster. “Soms kan ik nog steeds niet geloven dat dit is gebeurd”, zegt vader Bas vanuit zijn woonkamer in Breda. Het is er een bloemenzee, zonnebloemen, rozen, dahlia’s: overal kleur, heel veel kleur, mensen stuurden ze omdat Fenna 10 zou zijn geworden, afgelopen week.

Als ze niet was overleden. Als ze niet daar, op dat moment, in dat zwembad was geweest.

Als, als, als.

Er zijn duizend wat-als-scenario’s die Bas (40), Fenna’s vader, en haar bonusmoeder Michelle (38) in hun hoofd hebben gehaald, het afgelopen jaar. En ook haar moeder, die het te lastig vond om bij dit interview te zijn, en haar partner worstelen met een boel vragen. Wat als ze een week later op vakantie waren gegaan? Wat als Bas en Michelle een paar uur eerder met haar waren gaan facetimen?

“Je maakt jezelf gek”, vertelt haar vader. “We proberen er niet te veel aan te denken, maar ik ben haar vader, en zodra je dochter wordt geboren, wil je maar één ding: haar beschermen.”

Vorig jaar ging Fenna met haar moeder en haar bonusvader naar Frankrijk, naar camping Dunes des Sables. Ze komt uit een echte kampeerfamilie, en Fenna – in het bezit van diploma A en B – was een enthousiast waterratje. “Ze hield ervan om spulletjes op te duiken die op de bodem lagen, ze was een goede zwemmer, en had zo’n leuk duikbrilletje op”, zegt Bas.

Die bewuste dag in juli: Fenna was met haar moeder en bonusvader in de namiddag bij het zwembad. Ze dook iets op, en gooide het weer in het water, dook het weer op. Wat er precies is gebeurd, weet niemand, camera’s hingen er niet. Maar Fenna kwam met haar haren vast te zitten in het zuigrooster van het zwembad. “Er zijn twee volwassen mannen nodig geweest om haar los te krijgen”, vertelt Michelle. Bas: “Onvoorstelbaar.”

Fenna’s moeder snelde naar haar kind toe. Ze is verpleegkundige en zag direct: geen ademhaling, dus is ze haar dochter gaan reanimeren. “Er waren andere mensen bij, maar ze is het zelf gaan doen. Ze heeft de knop omgezet, en dat vind ik zo, zó knap”, zegt Bas over zijn ex-partner. “In onze ogen heeft Fenna op die manier de beste overlevingskans gehad die ze kon krijgen. Als íemand haar had kunnen redden, was het haar moeder.”

Daarna namen de hulpdiensten de reanimatie over – en in diezelfde tijd kregen Bas en zijn vrouw het telefoontje dat ze nooit hadden willen krijgen. “Ja, dat vind ik dus moeilijk, om daarover te praten.” Michelle: “Zal ik het doen?” Bas knikt. Dus Michelle doet het. Ze vertelt hoe de telefoon ging, ah, dat is Fenna, dachten ze, want ze hadden afgesproken om te facetimen, even vragen hoe het is, wat ze allemaal heeft beleefd.

Maar het was Fenna’s moeder. Paniek, flarden van een verhaal dat amper te volgen en te geloven was. Michelle en Bas hebben hun toen 3-jarige dochtertje Bo, Fenna’s halfzusje, bij haar oom achtergelaten en zijn meteen in de auto gestapt. Ze reden net de Belgische grens over toen ze te horen kregen dat de reanimatie was gestopt. Fenna was overleden.

Michelle: “We zijn ingestort. We hebben de auto op een oprit bij een huis geparkeerd, zijn daar opgevangen door mensen, en hebben gewacht op onze zwager en beste vriend, die al onderweg waren.”

Bas: “We konden niet meer rijden. We konden niets meer.”

Michelle: “De verdere rit ernaartoe, negen uur lang, met mijn zwager aan het stuur, was afschuwelijk. Je wéét waar je naartoe rijdt.”

Bas: “Naar je overleden kind.”

’s Nachts kwamen Bas en Michelle aan op de camping. Een film, het was als in een film. Fenna was naar een ziekenhuis gebracht – niemand wist precies waarheen. “We hebben gepraat, gehuild, wel duizend keer gezegd dat we dit niet geloofden.” De dag erna is Bas op pad gegaan, op zoek naar zijn kind. In het mortuarium, waar ze eerst naartoe is gebracht, lag ze niet meer. “We kregen daar te horen dat ze naar een ziekenhuis was gebracht, maar niemand wist welke.”

Het werd een zoektocht, ze kwamen uit bij het universitair ziekenhuis in Nantes, ze noemden Fenna’s naam, de receptionist keek in zijn computer, ‘ze ligt niet in de zaal’, zei hij, ‘nee’, had Bas geantwoord, ‘ze is overleden’. “Loopt u dan maar mee.”

Fenna’s lichaam werd nog onderzocht, maar ze hadden haar in elk geval gevonden. Bas: “Als ouders wil je te allen tijde weten waar je dochter is, hoe dan ook.” Ze lieten haar jurkje en een knuffel in het ziekenhuis achter. “Ze was meegenomen in haar badpak, dat vonden we zo’n koud idee.”

Die avond zagen Fenna’s ouders en bonusouders hun meisje voor het eerst sinds het ongeval. “Het is verschrikkelijk en tegelijkertijd was ze nog steeds práchtig”, zegt Bas. “Puntgaaf. Ik ben nooit bang geweest om haar te zien. Het is nog steeds je kindje en het voelde op een gekke manier ook goed om haar weer te zien.”

Fenna was een zachtaardig meisje, timide, behulpzaam, fervent paardenfan (Namal heette haar lievelingspony). Ze had veel vriendjes en vriendinnetjes, maar trok ook haar eigen plan, en was een kat-uit-de-boomkijker, zo nu en dan. “Ze was net een beetje aan het loskomen, had soms een zetje nodig, zo van: toe maar, je kan het wel”, zegt Bas.

Michelle knikt – ze leerde het meisje kennen toen ze 1 was, verzorgde haar, bracht haar naar school, liep met haar aan de hand, raakte ook bevriend met haar moeder en dier partner. “Scheiden heeft altijd impact, zo ook op Fenna, maar het ging respectvol, en met Fenna ging het goed. We hadden een warm gezin om haar heen gecreëerd”, zegt Bas. “We hoorden na haar dood van klasgenootjes en vriendjes dat ze geliefd was vanwege haar sterke persoonlijkheid. Ze wist wat ze wilde en was niet bang om keuzes te maken. Het is heel mooi om haar postuum ook op die manier te leren kennen.”

Dat soort mooie verhalen hoorden ze op de uitvaart, buiten in de zon – een aula, koffie, cake en een zwarte auto pasten niet bij een meisje van 9. Nee, iedereen zat op hooibalen, gekregen via Fenna’s manege, er was een ijscokar. Haar kist stond niet vooraan maar in het midden. Er kon op getekend worden. Aan het eind van de dienst was er geen leeg plekje meer over.

Er was liefde, mooie muziek, tranen, het besef bij Bas: ik moet straks mijn kind wegbrengen. Er volgden kaarten, bloemen, steun, lieve woorden door vrienden, familie. Maar in de weken daarna was er óók nog iets anders: een zwarte leegte, en, hoe Bas het omschrijft: ‘een kloof’. “Die hebben wij, nu we een kind zijn verloren, overgestoken. Wij staan aan de andere kant, we weten hoe het is, en we kunnen niet meer terug naar de mensen die niet weten hoe het is om een kind te verliezen.”

En dan is er nog, soms fel aanwezig, amper te onderdrukken: de boosheid, het ongeloof, hoe kan zoiets gebeuren op een gezinscamping? De schuldvraag houdt Bas en zijn familie bezig: wie is hier verantwoordelijk voor?

Bas en Michelle slapen slecht, hun hoofden zitten vol, maar als ze hun verhaal niet doen, dan slapen ze nóg slechter. “Wat als dit weer gebeurt”, vraagt Michelle zich af. “De camping staat nog steeds online, met vijf sterren, aangeprezen.” “Víjf”, herhaalt Bas. “Mijn kind is daar doodgegaan, hè. Hoe kan dat, na alles wat er gebeurd is?”

Michelle: “Ouders moeten dit weten. In Frankrijk is er geen proactieve controle op het naleven van de normering. Ouders moeten daarom bedacht zijn op de installaties in Franse zwembaden.”

Bas en zijn familie zijn bang dat er nog veel meer zwembaden zijn met afzuigroosters waarin kinderen vast kunnen komen te zitten. “Als het hier kan gebeuren, kan het overal gebeuren”, zegt hij. “Ik kan dat niet verkroppen.”

“Dit is een van de ergste manieren om te gaan”, vertelt Bas. Het is een wirwar. Boosheid om wat er is gebeurd, liefde voor zijn kind, verdriet om het gemis. Werken lukt, deels, ze willen het allebei oppakken, ze houden de structuur van een gezin aan, met hun jongste dochtertje, en Paco, de Italiaanse zwerfhond die er sinds een halfjaar is. Ze zijn samen met Fenna’s moeder bezig een stichting op te richten, de Fenna Foundation, om zwembaden in het buitenland veiliger te maken.

“Het juridische traject, het verdriet… Je gaat niks uit de weg”, zegt Michelle tegen Bas. “Ik moet wel,” antwoordt hij, “ik heb geen keuze.”

De eerste schooldag na de vakantie, waarop Fenna naar groep 7 zou moeten gaan: Bas stond er. Tranen, buikpijn, hartzeer, maar hij stond er. “Ik vind dat zo knap”, zegt Michelle. “Fenna’s moeder en ik, we zagen er zo tegenop, we vonden het zo moeilijk.”

Ze willen niet vergeten hoe Fenna was. Bas wil niet stoppen met glimlachen als hij aan haar denkt. “Kijk”, zegt Bas, en hij loopt naar het dressoir om iets te pakken. “Deze sticker hebben we laten maken.” Het is een tekening, van Fenna met haar lievelingsknuffel om haar schouders, en de Instagrampagina @fennasfavorietjes erop vermeld. “Veel mensen denken vaak aan haar, maar daar krijgen we niet altijd iets van mee. Nu kan iedereen op de dingen of plekken waarbij ze aan Fenna denken, deze sticker plakken.”

Dat is al gebeurd. In Ouwehands Dierenpark, op tafel tijdens een paasbrunch, op heuptasjes tijdens de avondvierdaagse, op een zandemmertje op het strand.

“Ze was een engeltje”, zegt Bas.

Michelle: “Zo ontzettend lief.”

‘Aanzuigende kracht kan enorm zijn’
The Blue Cap Foundation houdt zich bezig met het veiliger maken van zwembaden in binnen- en buitenland. De stichting werd dertien jaar geleden opgericht na het overlijden van Willem van Wijk (12), die overleed in een zwembad op een camping in Italië. Hij zat vast aan een afzuigrooster en kon niet op tijd worden bevrijd.

Chris Geurts van Kessel, voorzitter: “Daarna hebben we met experts gekeken in landen als Italië, Griekenland, Turkije, Egypte, en zagen: op veel meer plekken is het onveilig.” Bij nieuwe zwembaden klotst het water over de rand in een rooster buiten het zwembad. Het gaat dan ook vooral om de oudere zwembaden, die in de zijwanden of bodem roosters hebben waaruit het water door een pomp uit het zwembad wordt gezogen voor de circulatie. “De aanzuigende kracht kan enorm zijn”, zegt Geurts van Kessel. “Kinderen kunnen er zo met hun lichaam tegenaan ploffen en dan is het heel moeilijk nog los te komen.”

“Bovendien is er dan paniek: de pomp moet uit worden gezet, waar is de pomp, o ja, achter die deur, maar wie heeft de sleutel van die deur?” Ook kunnen kinderen met hun haren vast komen te zitten, of, als er gewoon een gat in de zijwand of bodem zit zonder rooster, met hand, voet of arm.

Politieonderzoek nog gaande
De advocaat die Fenna’s familie in Nederland bijstaat, laat aan RTL Nieuws weten dat ze nog niets kan delen over de inhoud van het politie- en autopsierapport. “Maar we stellen wel, op basis van wat we nu weten: het zwembad is gebrekkig en niet goed onderhouden. Mensen moeten worden gewaarschuwd, zeker als het gaat om zwembaden waar watervalletjes in zitten: dat water moet aan- en afgevoerd worden.”

De advocaat die zich vanuit Frankrijk bezighoudt met de zaak namens de familie, voegt daaraan toe dat het een oud zwembad zou zijn, uit 1995, en sinds 2005 zou er niets meer aangepast zijn tot in elk geval de dood van Fenna. “De regels zijn niet goed nageleefd”, laat de advocaat aan RTL Nieuws weten. Volgens Vacansoleil had het zwembad een vergunning (uitgebreide reactie onderaan dit verhaal).

Onderdeel van het politieonderzoek zou het ontbreken van een hamer zijn waarmee het kastje van de noodknop geopend had kunnen worden – met die knop konden alle afzuigingssystemen worden gestopt. Ook zou worden gekeken naar de rol van de badmeester, de kwaliteit van de roosters en de hoogte waarop die hangen.

Het is nog niet zeker of er een rechtszaak gaat komen, de advocaat houdt een slag om de arm en wil het definitieve onderzoek afwachten, ‘maar ik vermoed van wel’.

‘Maak een rondje om het zwembad’
“Ouders worden geadviseerd altijd samen met de kinderen een rondje te doen om het zwembad als ze aankomen, en kijken of ze die roosters in de zijwand zien”, raadt Geurts van Kessel van The Blue Cap Foundation aan. “Als dat zo is, zeg dan dat ze uit de buurt van die roosters moeten blijven.”

En als een kind vastzit: niet uit alle macht aan het lichaam trekken maar de pomp uitzetten en proberen het lichaam van het rooster af te rollen. “Als lange haren verstrengeld raken in een rooster, niet de haren lostrekken maar afknippen, want anders trek je zo de hoofdhuid mee. Het is heel ernstig, hoor.”

Ook benadrukt Geurts van Kessel dat bij privévilla’s zwembaden helemaal niet aan een norm hoeven te voldoen. “Dus ook daar is het oppassen geblazen.” Kinderen met lange haren kunnen het best hun haren in een strakke knot doen. En het allerbeste, volgens Geurts van Kessel: doe een badmuts op.

Reacties
De Franse politie was niet bereikbaar voor commentaar. Ook de directeur van de Franse reisorganisatie Chadotel, waar de camping onderdeel van is, wilde niet ingaan op vragen van RTL Nieuws.

Aanbieder Vacansoleil beaamt dat de camping ‘ondanks deze tragedie’ nog steeds online staat omdat die ‘voldoet aan de eisen die Vacansoleil aan een camping stelt’. Die eisen gaan over zaken als comfort, veiligheid, hygiëne. Het bedrijf biedt 600 campings aan in 22 vakantielanden.

Over de vijf sterren die zijn toegekend, zegt de woordvoerder: “Die worden gegeven door een Frans toeristenbureau. Daar hebben wij verder niets mee van doen.”

‘Installatie verwijderd’
Inmiddels is de afzuiginstallatie verwijderd bij de paddenstoel waar het ongeluk is gebeurd. “De rest van het zwembad is volgens alle normen die er zijn goedgekeurd en het zwembad is dus ook open na deze aanpassing.”

Op de vraag of daaruit geconcludeerd kan worden dat het zwembad vóór die aanpassing niet veilig was, laat Vacansoleil weten: “Dat is een juridische discussie waar wij nu niet veel over kwijt willen. Maar voor die tijd had dit zwembad ook de vergunning om open te zijn. Als de Franse instanties een zwembad veilig achten, is dit een belangrijk gegeven.”

Over wie er verantwoordelijk is voor de veiligheid van het zwembad, wil de woordvoerder niets kwijt. “Dat ligt heel ingewikkeld, en dat is een juridische discussie voor later.”

https://www.rtlnieuws.nl/(...)dronken-waarschuwing

Freak-accident. Zwembad kan soms gevaarlijker zijn dan de zee. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

quote:

Op zaterdag 8 juli 2023 19:06 schreef Het_Bokje het volgende:

[..]
DIT

Het is gewoon echt geen NWS, maarja. Boeie....

Nieuws en achtergronden