F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Veel mensen geloven niet omdat ze niet kunnen geloven, wetenschap en rationaliteit heeft het onmogelijk gemaakt. Er is een grote groep mensen die hun eigen sterfelijkheid niet onder ogen kunnen zien, die zijn vaak agnost.
En mensen die via pm andere mensen uitschelden en uitdagen om te vechten om te bewijzen dat ze niet bang zijn voor de doodquote:Op zondag 9 juli 2023 00:18 schreef Libertarisch het volgende:
Veel mensen geloven niet omdat ze niet kunnen geloven, wetenschap en rationaliteit heeft het onmogelijk gemaakt. Er is een grote groep mensen die hun eigen sterfelijkheid niet onder ogen kunnen zien, die zijn vaak agnost.
Gast echt. De grot van Plato is nog meer verlicht dan dat jij bent. Nou, donder op uit m'n pm. Een aantal jaren geleden gaf je zelf toe dat je angst had om niet te bestaan en daarom reïncarnatie omarmde.
pm's over meningsverschillen rondom topics? Is het je ex ofzo?quote:Op zondag 9 juli 2023 20:04 schreef Cockwhale het volgende:
[..]
En mensen die via pm andere mensen uitschelden en uitdagen om te vechten om te bewijzen dat ze niet bang zijn voor de dood
Gast echt. De grot van Plato is nog meer verlicht dan dat jij bent. Nou, donder op uit m'n pm. Een aantal jaren geleden gaf je zelf toe dat je angst had om niet te bestaan en daarom reïncarnatie omarmde.
Zou je bijna denken idd.quote:
[..]
pm's over meningsverschillen rondom topics? Is het je ex ofzo?
Iets zeggen in de trant van ''je bent bang voor de dood en daarom geloof je'' is gewoon een uitnodiging om te gaan vechten. Je weet namelijk dondersgoed dat het nooit de enige reden kan zijn om te geloven, er moet meer in zitten anders zou je niet kunnen geloven. Iedereen weet dat God een optie is, iedereen met verstand van zaken weet dat de ziel nooit wetenschappelijk ontkracht is en dat daarmee een leven na de dood objectief mogelijk is.quote:
[..]
En mensen die via pm andere mensen uitschelden en uitdagen om te vechten om te bewijzen dat ze niet bang zijn voor de dood
De wil om te bestaan is het diepste biologische instinct, dieper nog dan seks. Jij speelt daarop in om spiritualiteit te degraderen en te vernederen tot iets wat het niet is. Angst voor de dood speelt een rol, zeker, maar het is lang niet alles....
Bovendien gaat het om de praktijk. Als je niet bang bent om te sterven, juist omdat je gelooft, dan ben je praktisch gezien dus niet bang voor de dood....
Nee, God's liefde is de reden om reïncarnatie te omarmen. Liefde gaat niet dood, het blijft terugkeren.quote:
Een aantal jaren geleden gaf je zelf toe dat je angst had om niet te bestaan en daarom reïncarnatie omarmde.
De ziel is nooit bewezen, laat staan ontkracht. De duivel is nooit bewezen, idem. God is nooit bewezen, idem.quote:
[..]
Iets zeggen in de trant van ''je bent bang voor de dood en daarom geloof je'' is gewoon een uitnodiging om te gaan vechten. Je weet namelijk dondersgoed dat het nooit de enige reden kan zijn om te geloven, er moet meer in zitten anders zou je niet kunnen geloven. Iedereen weet dat God een optie is, iedereen met verstand van zaken weet dat de ziel nooit wetenschappelijk ontkracht is en dat daarmee een leven na de dood objectief mogelijk is.
De wil om te bestaan is het diepste biologische instinct, dieper nog dan seks. Jij speelt daarop in om spiritualiteit te degraderen en te vernederen tot iets wat het niet is. Angst voor de dood speelt een rol, zeker, maar het is lang niet alles....
Bovendien gaat het om de praktijk. Als je niet bang bent om te sterven, juist omdat je gelooft, dan ben je praktisch gezien dus niet bang voor de dood....
[..]
Nee, God's liefde is de reden om reïncarnatie te omarmen. Liefde gaat niet dood, het blijft terugkeren.
Als je links een stervend insect hebt, daartussenin allerlei dieren in gradaties en rechts de zoogdieren met de mens. Dan zul je uiteraard een ziel toedichten aan een soort waarmee je dezelfde "golflengte" deelt en het meeste grief bij voelt. Maar er is tussen ons en een aap of een olifant of een hond zeer weinig verschil. We maken ons door bijgeloof graag wijs dat we belangrijker zijn om het leven gewicht te geven, maar dat valt allemaal heel erg mee.
We maken op collectief en individueel niveau wel meer kapot aan de aarde dan alle andere soorten. Dan mogen we nog zo spiritueel gaan lopen doen of flessen wijn wegtikken of iets anders doen qua genot en zelfverlekkering, we werken de boel mooi naar de klote.
Het feit dat er meer is dan het fysieke, maar dat er ook een spirituele dimensie is, maakt het meer dan een sprookje of wensdenken. Het is een objectief onderdeel van de realiteitl, het is dus volledig legitiem.quote:
[..]
De ziel is nooit bewezen, laat staan ontkracht. De duivel is nooit bewezen, idem. God is nooit bewezen, idem.
Kwallen dromen ook en als je droomt kun je hallucineren en ben je spiritueel.quote:
[..]
Het feit dat er meer is dan het fysieke, maar dat er ook een spirituele dimensie is, maakt het meer dan een sprookje of wensdenken. Het is een objectief onderdeel van de realiteitl, het is dus volledig legitiem.
Het maakt ons in geen geval specialer en dat werd vroeger wel beweerd toen er nog 0 onderzoek gedaan was.
Als we ooit door de extra aansturing in opwarming richting een tweede Venus gaan dan zijn we officieel de grootste kanker van de planeet en de grootste prutsers van het dierenrijk gebleken. Onderaan de ladder van waardevolle diersoorten.
Geen "oh zie mij eens spiritueel zijn" aandachtshoer (m/f) die daar ooit redding in kan brengen.
Met spiritueel kom je in de zweferij inderdaad, geesten spreken en toekomst voorspellen, handoplegging en dat alles voor 24,95 maar wel van een zeer bekwaam en ervaren medium natuurlijk.quote:
[..]
Kwallen dromen ook en als je droomt kun je hallucineren en ben je spiritueel.
Het maakt ons in geen geval specialer en dat werd vroeger wel beweerd toen er nog 0 onderzoek gedaan was.
Als we ooit door de extra aansturing in opwarming richting een tweede Venus gaan dan zijn we officieel de grootste kanker van de planeet en de grootste prutsers van het dierenrijk gebleken. Onderaan de ladder van waardevolle diersoorten.
Geen "oh zie mij eens spiritueel zijn" aandachtshoer (m/f) die daar ooit redding in kan brengen.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
spiritualiteit is ook alles rondom religie en geloof in alle soorten en maten.quote:Op dinsdag 11 juli 2023 17:52 schreef bedachtzaam het volgende:
[..]
Met spiritueel kom je in de zweferij inderdaad, geesten spreken en toekomst voorspellen, handoplegging en dat alles voor 24,95 maar wel van een zeer bekwaam en ervaren medium natuurlijk.
De misvatting van hedendaagse Christendom berust op het gegeven dat de erfzonde is vergeten en hebben vervangen met een ongebreideld optimisme.
Hierbij wordt voorbij gegaan aan de intrinsieke verdorvenheid van de mens en de wereld.
Het is daardoor nauwkeuriger om er vanuit te gaan dat het bestaan een inlossing is van een schuld dan om aanspraak te maken op ultiem geluk.
Hierbij wordt voorbij gegaan aan de intrinsieke verdorvenheid van de mens en de wereld.
Het is daardoor nauwkeuriger om er vanuit te gaan dat het bestaan een inlossing is van een schuld dan om aanspraak te maken op ultiem geluk.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Die erfzonde is helemaal niet vergeten, hoe kom je er bij? Het is juist een van de (meest afschuwelijke) grondvesten van het christendom.quote:
De misvatting van hedendaagse Christendom berust op het gegeven dat de erfzonde is vergeten en hebben vervangen met een ongebreideld optimisme.
Hierbij wordt voorbij gegaan aan de intrinsieke verdorvenheid van de mens en de wereld.
Het is daardoor nauwkeuriger om er vanuit te gaan dat het bestaan een inlossing is van een schuld dan om aanspraak te maken op ultiem geluk.
Zonder erfzonde heeft het "offer van Jezus" geen enkele zin meer. Dan is het weer gewoon, zoals in het Oude Testament, je zonden belijden, en God om vergeving vragen. En dat is dan voldoende.
Nee, omdat Jezus Christus voor onze zondes aan het kruis werd genageld, verviel per direct onze erfzonde. Daarom wordt Jezus ook benoemd als Verlosser en Messias: hij is immers verantwoordelijk voor de verlossing van onze zondes.quote:
[..]
Die erfzonde is helemaal niet vergeten, hoe kom je er bij? Het is juist een van de (meest afschuwelijke) grondvesten van het christendom.
Zonder erfzonde heeft het "offer van Jezus" geen enkele zin meer. Dan is het weer gewoon, zoals in het Oude Testament, je zonden belijden, en God om vergeving vragen. En dat is dan voldoende.
Daaruit vloeit voort dat het bestaan werd gezien als geschenk van God in plaats van een straf, dat we dankbaar moesten zijn voor het leven in het algemeen. Maar in mijn optiek vind ik dit de grootste dwaling van religie: leven is namelijk een negatief begrip, omdat het een gebrek veronderstelt. Ja, ik ga zelfs zover om te stellen dat leed, wat consistent en wezenlijk is, de enige concrete basis is van het bestaan ten overstaan van plezier en geluk, wat vlijtig en spoedig is. Vanuit hier beredeneerd, is het niet meer dan logisch dat het bestaan iets is dat moet worden verdragen in plaats van moet worden gevierd.
Waarom moeten we trouwens, als we ervan uit mogen gaan dat het plan van God doelmatig en noodzakelijk is, God om vergiffenis vragen als de wereld opzichzelfstaand een hel is, omringd door aardse duivels?
Maar om terug te komen op mijn oorspronkelijk punt: omdat het leven inherent leed is, moet de erfzonde wel worden geïmpliceerd. De gedachte dat het bestaan een straf is en dat moraliteit de enige manier is om de straf zo min mogelijk te houden, lijkt mij de enige metafysische waarheid die men in religies kan vinden. Dan vind ik het juist zonde dat op dat punt de rug wordt toegekeerd en een Fata Morgana ervoor in de plaats is gekomen, te weten dat de wereld een plek zou moeten zijn van geluk en rechtvaardigheid. Want we kunnen het toch wel over het volgende eens zijn: als God de bedoeling had om een wereld te creëren die inherent eerlijk, rechtvaardig en juist zou zijn, dat Hij zijn eigen doel voorbij is geschoten en Hij in die opzet heeft gefaald.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Het leven is volgens mij vooral wat je er zelf van maakt. Het is op zich min of meer neutraal, dus je vult het zelf in met je subjectieve meningen.quote:
Daaruit vloeit voort dat het bestaan werd gezien als geschenk van God in plaats van een straf, dat we dankbaar moesten zijn voor het leven in het algemeen. Maar in mijn optiek vind ik dit de grootste dwaling van religie: leven is namelijk een negatief begrip, omdat het een gebrek veronderstelt. Ja, ik ga zelfs zover om te stellen dat leed, wat consistent en wezenlijk is, de enige concrete basis is van het bestaan ten overstaan van plezier en geluk, wat vlijtig en spoedig is. Vanuit hier beredeneerd, is het niet meer dan logisch dat het bestaan iets is dat moet worden verdragen in plaats van moet worden gevierd.
Waarom moeten we trouwens, als we ervan uit mogen gaan dat het plan van God doelmatig en noodzakelijk is, God om vergiffenis vragen als de wereld opzichzelfstaand een hel is, omringd door aardse duivels?
Maar om terug te komen op mijn oorspronkelijk punt: omdat het leven inherent leed is, moet de erfzonde wel worden geïmpliceerd. De gedachte dat het bestaan een straf is en dat moraliteit de enige manier is om de straf zo min mogelijk te houden, lijkt mij de enige metafysische waarheid die men in religies kan vinden. Dan vind ik het juist zonde dat op dat punt de rug wordt toegekeerd en een Fata Morgana ervoor in de plaats is gekomen, te weten dat de wereld een plek zou moeten zijn van geluk en rechtvaardigheid. Want we kunnen het toch wel over het volgende eens zijn: als God de bedoeling had om een wereld te creëren die inherent eerlijk, rechtvaardig en juist zou zijn, dat Hij zijn eigen doel voorbij is geschoten en Hij in die opzet heeft gefaald.
Alleen al de biologische noodzakelijkheid - dan laat ik de psychologische componenten nog achterwege - is een teken aan de wand dat het bestaan geen subjectieve keuze is, maar daarentegen een objectieve realiteit: dat wij om de paar uur voedsel nodig om ons niet te laten verhongeren, dat wij om de dag slaap nodig om ons zenuwstelsel niet te laten uitputten, geeft al aan dat ons bestaan onderhevig is aan externe factoren die ons geluk laat bepalen. Bij een afwezigheid van deze biologische noodzakelijkheden, wordt het ons wel duidelijk in hoeverre we worden meegesleept door onze driften en instincten.quote:
[..]
Het leven is volgens mij vooral wat je er zelf van maakt. Het is op zich min of meer neutraal, dus je vult het zelf in met je subjectieve meningen.
Daarnaast: als wij ons eigen bestaan volledig in eigen hand hadden en konden uitkiezen welk bestaan wij zouden behoren te hebben, zouden wij nooit voor ons eigen bestaan hebben gekozen. Hoogstens kunnen wij ons eigen lot accepteren en verdragen, maar we hebben er nooit voor kunnen kiezen. Vandaar dat ik het gezegde ‘het leven is wat je er zelf van maakt’ buitengewoon misleidend en leeg vind aanvoelen. Het impliceert namelijk de wilsvrijheid en die is, zoals ik reeds eerder heb gesteld, compleet afwezig in een noodzakelijk wereld die een opeenstapeling is van oorzaak en gevolg.
[ Bericht 6% gewijzigd door Grishenko_ op 21-07-2023 13:32:36 ]
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Klopt en het is ook een geschenk, en we moeten er ook dankbaar voor zijn. Je doet jezelf tekort door dat niet te doen, het is verspilling en ondankbaarheid om het als iets anders dan een geschenk te ervaren.quote:
Nee, omdat Jezus Christus voor onze zondes aan het kruis werd genageld, verviel per direct onze erfzonde. Daarom wordt Jezus ook benoemd als Verlosser en Messias: hij is immers verantwoordelijk voor de verlossing van onze zondes.
Daaruit vloeit voort dat het bestaan werd gezien als geschenk van God in plaats van een straf, dat we dankbaar moesten zijn voor het leven in het algemeen.
Nu draai je de zaken precies om. Het leven is vol lijden en gebrek, dat klopt. Maar dat betekent niet dat er iets mis is met het leven, integendeel, het betekent dat er iets mis is met al dat geklaag over het lijden en het gebrek. Het hoort er immers bij, het is een onmisbaar onderdeel van al het moois waar we dankbaar voor zijn en we hebben het te accepteren voor wat het is.quote:
Maar in mijn optiek vind ik dit de grootste dwaling van religie: leven is namelijk een negatief begrip, omdat het een gebrek veronderstelt. Ja, ik ga zelfs zover om te stellen dat leed, wat consistent en wezenlijk is, de enige concrete basis is van het bestaan ten overstaan van plezier en geluk, wat vlijtig en spoedig is. Vanuit hier beredeneerd, is het niet meer dan logisch dat het bestaan iets is dat moet worden verdragen in plaats van moet worden gevierd.
Dat heeft er mee te maken dat je, net zoals je het lijden dient lief te hebben, de lelijke kant van jezelf dient te omarmen en accepteren. Zonder het kinderachtige, idealistische beeld van jezelf als perfect wezen (en in het verlengde daarvan: een wereld zonder lijden) van je af te werpen kun je ook geen volwassenheid bereiken en val je gemakkelijk ten prooi aan verslavingen en andere verlokkingen die de mogelijkheid bieden deze kinderachtige illusie in stand te houden.quote:
Waarom moeten we trouwens, als we ervan uit mogen gaan dat het plan van God doelmatig en noodzakelijk is, God om vergiffenis vragen als de wereld opzichzelfstaand een hel is, omringd door aardse duivels?
Een mentaliteit uiterst geschikt voor slaven en kleine kinderen. “Misschien als we heel erg braaf zijn en goed luisteren naar de meester en altijd in alles de regels volgen dat hij ons dan wat minder hard zal straffen!”quote:
Maar om terug te komen op mijn oorspronkelijk punt: omdat het leven inherent leed is, moet de erfzonde wel worden geïmpliceerd. De gedachte dat het bestaan een straf is en dat moraliteit de enige manier is om de straf zo min mogelijk te houden, lijkt mij de enige metafysische waarheid die men in religies kan vinden.
Nee, dat lijkt me niet. Ik voel veel meer voor Leibniz, die stelt dat dit “de beste van alle mogelijk werelden” is, en voor Heraclitus, die zegt:quote:
Want we kunnen het toch wel over het volgende eens zijn: als God de bedoeling had om een wereld te creëren die inherent eerlijk, rechtvaardig en juist zou zijn, dat Hij zijn eigen doel voorbij is geschoten en Hij in die opzet heeft gefaald.
quote:Voor God is alles mooi, goed en rechtvaardig. Mensen daarentegen noemen het ene rechtvaardig, en het andere onrechtvaardig.
Maar waarom zou het een geschenk zijn als ons hele bestaan een aaneenschakeling is van ontbering, last, pijn en verveling, met zo af en toe een geluksmomentje om de boel dragelijk te houden?quote:
[..]
Klopt en het is ook een geschenk, en we moeten er ook dankbaar voor zijn. Je doet jezelf tekort door dat niet te doen, het is verspilling en ondankbaarheid om het als iets anders dan een geschenk te ervaren.
[..]
Dit vind ik een vreemde redenatie. Omdat pijn en lijden onlosmakelijk verbonden is met het bestaan, mogen wij er ook niet eens over klagen, maar moeten wij er zelfs dankbaar voor zijn. Een kind dat omkomt van de honger, of onderhevig is aan ander zeer onrechtmatig lijden, moet dankbaar zijn dat hem dat is overkomen, moet dankbaar zijn dat hij überhaupt heeft bestaan, ook al was het zeer pover en pijnlijk? Het hoort er immers bij? We behoren dat maar te accepteren?quote:Nu draai je de zaken precies om. Het leven is vol lijden en gebrek, dat klopt. Maar dat betekent niet dat er iets mis is met het leven, integendeel, het betekent dat er iets mis is met al dat geklaag over het lijden en het gebrek. Het hoort er immers bij, het is een onmisbaar onderdeel van al het moois waar we dankbaar voor zijn en we hebben het te accepteren voor wat het is.
De erfzonde gaat breder dan enkel heel braaf zijn, wat overigens ook een hele karikaturale opvatting is van de moraliteit, maar goed, dat terzijde. De erfzonde impliceert namelijk dat het bestaan een negatief begrip is die inherent een schuld met zich mee torst. Voor verdere beschouwingen van moraliteit, verwijs ik je door naar het stoïcisme, en dan met name Epictetus en Marcus Aurelius, die voortreffelijk hebben verwoord hoe men het beste de wereld kan beschouwen en hoe ermee dient te worden omgegaan.quote:Een mentaliteit uiterst geschikt voor slaven en kleine kinderen. “Misschien als we heel erg braaf zijn en goed luisteren naar de meester en altijd in alles de regels volgen dat hij ons dan wat minder hard zal straffen!”
[..]
Behalve mijn opvatting dat er maar een enkele wereld is die bestaat, ben ik ook van mening dat het de slechtst mogelijke is. Zelfs met een ruimhartige fantasie kan ik vrij weinig goeds ontdekken in vergelijking met al het slechte.quote:Nee, dat lijkt me niet. Ik voel veel meer voor Leibniz, die stelt dat dit “de beste van alle mogelijk werelden” is, en voor Heraclitus, die zegt:
[..]
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
We zijn gewoon onderdeel van "de natuur". En als we om ons heen kijken zien we dat deze natuur hard, meedogenloos en volstrekt onverschillig is.quote:
[..]
Nee, omdat Jezus Christus voor onze zondes aan het kruis werd genageld, verviel per direct onze erfzonde. Daarom wordt Jezus ook benoemd als Verlosser en Messias: hij is immers verantwoordelijk voor de verlossing van onze zondes.
Daaruit vloeit voort dat het bestaan werd gezien als geschenk van God in plaats van een straf, dat we dankbaar moesten zijn voor het leven in het algemeen. Maar in mijn optiek vind ik dit de grootste dwaling van religie: leven is namelijk een negatief begrip, omdat het een gebrek veronderstelt. Ja, ik ga zelfs zover om te stellen dat leed, wat consistent en wezenlijk is, de enige concrete basis is van het bestaan ten overstaan van plezier en geluk, wat vlijtig en spoedig is. Vanuit hier beredeneerd, is het niet meer dan logisch dat het bestaan iets is dat moet worden verdragen in plaats van moet worden gevierd.
Waarom moeten we trouwens, als we ervan uit mogen gaan dat het plan van God doelmatig en noodzakelijk is, God om vergiffenis vragen als de wereld opzichzelfstaand een hel is, omringd door aardse duivels?
Maar om terug te komen op mijn oorspronkelijk punt: omdat het leven inherent leed is, moet de erfzonde wel worden geïmpliceerd. De gedachte dat het bestaan een straf is en dat moraliteit de enige manier is om de straf zo min mogelijk te houden, lijkt mij de enige metafysische waarheid die men in religies kan vinden. Dan vind ik het juist zonde dat op dat punt de rug wordt toegekeerd en een Fata Morgana ervoor in de plaats is gekomen, te weten dat de wereld een plek zou moeten zijn van geluk en rechtvaardigheid. Want we kunnen het toch wel over het volgende eens zijn: als God de bedoeling had om een wereld te creëren die inherent eerlijk, rechtvaardig en juist zou zijn, dat Hij zijn eigen doel voorbij is geschoten en Hij in die opzet heeft gefaald.
Ik ben voor mijn geluk niet afhankelijk van een God of een Jezus die "voor mijn zonden zou gestorven zijn".
Het geluk is uiteindelijk toch echt intern en wordt dus niet bepaald door externe factoren. Eerlijk is eerlijk, hoe moeilijker de omstandigheden hoe moeilijker het is om gelukkig te zijn. Maar het is niet onmogelijk om in barre omstandigheden gelukkig te zijn.quote:
[..]
Alleen al de biologische noodzakelijkheid - dan laat ik de psychologische componenten nog achterwege - is een teken aan de wand dat het bestaan geen subjectieve keuze is, maar daarentegen een objectieve realiteit: dat wij om de paar uur voedsel nodig om ons niet te laten verhongeren, dat wij om de dag slaap nodig om ons zenuwstelsel niet te laten uitputten, geeft al aan dat ons bestaan onderhevig is aan externe factoren die ons geluk laat bepalen. Bij een afwezigheid van deze biologische noodzakelijkheden, wordt het ons wel duidelijk in hoeverre we worden meegesleept door onze driften en instincten.
Ik denk dat dit leven het beste is wat we er tot nu toe van hebben weten te maken. Onze eigen gebreken zijn niet de schuld van het leven. Ik maak genoeg fouten en ik betaal er de prijs voor, daar geef ik alleen mezelf de schuld van. Ik geef mezelf de schuld voor al het leed dat ik ooit heb ervaren, omdat ik de bron ben van het leed. En ik ben verantwoordelijk voor al het geluk dat ik heb ervaren.quote:
Daarnaast: als wij ons eigen bestaan volledig in eigen hand hadden en konden uitkiezen welk bestaan wij zouden behoren te hebben, zouden wij nooit voor ons eigen bestaan hebben gekozen. Hoogstens kunnen wij ons eigen lot accepteren en verdragen, maar we hebben er nooit voor kunnen kiezen. Vandaar dat ik het gezegde ‘het leven is wat je er zelf van maakt’ buitengewoon misleidend en leeg vind aanvoelen. Het impliceert namelijk de wilsvrijheid en die is, zoals ik reeds eerder heb gesteld, compleet afwezig in een noodzakelijk wereld die een opeenstapeling is van oorzaak en gevolg.
En evengoed kan een steenrijk persoon met een goede partner (etc etc) en die dus "niets te klagen heeft" stokongelukkig zijn.quote:
Maar het is niet onmogelijk om in barre omstandigheden gelukkig te zijn.
quote:
[..]
Het geluk is uiteindelijk toch echt intern en wordt dus niet bepaald door externe factoren. Eerlijk is eerlijk, hoe moeilijker de omstandigheden hoe moeilijker het is om gelukkig te zijn. Maar het is niet onmogelijk om in barre omstandigheden gelukkig te zijn.
[..]
Ik denk dat dit leven het beste is wat we er tot nu toe van hebben weten te maken. Onze eigen gebreken zijn niet de schuld van het leven. Ik maak genoeg fouten en ik betaal er de prijs voor, daar geef ik alleen mezelf de schuld van. Ik geef mezelf de schuld voor al het leed dat ik ooit heb ervaren, omdat ik de bron ben van het leed. En ik ben verantwoordelijk voor al het geluk dat ik heb ervaren.
Ik kan mezelf alleen maar gelukkig prijzen dat dit voor mij geen herkenning oproept.quote:
Maar waarom zou het een geschenk zijn als ons hele bestaan een aaneenschakeling is van ontbering, last, pijn en verveling, met zo af en toe een geluksmomentje om de boel dragelijk te houden?
Zelf lees ik Marcus Aurelius toch heel anders. Zijn leer is een al acceptatie van de noodzakelijkheden van het bestaan, ook de minder fijne kanten, en hij beschrijft zelfs hoe die op hun eigen manier eigenlijk ook heel mooi zijn en een goddelijk doel dienen. Ik bespeur daar helemaal niets van een kosmische straf, maar juist een trots omarmen van het Lot, een liefhebben van het Lot.quote:
De erfzonde gaat breder dan enkel heel braaf zijn, wat overigens ook een hele karikaturale opvatting is van de moraliteit, maar goed, dat terzijde. De erfzonde impliceert namelijk dat het bestaan een negatief begrip is die inherent een schuld met zich mee torst. Voor verdere beschouwingen van moraliteit, verwijs ik je door naar het stoïcisme, en dan met name Epictetus en Marcus Aurelius, die voortreffelijk hebben verwoord hoe men het beste de wereld kan beschouwen en hoe ermee dient te worden omgegaan.
Zo beschrijft hij in een van mijn favoriete passages hoe de problemen die op ons pad komen ons juist op weg helpen om nieuwe mogelijkheden te scheppen. Zulke problemen zouden genoeg zijn om een olielamp te doen uitdoven, maar, zegt hij, voor zover we de Natuur gehoorzamen zijn we als een groot laaiend vuur, en worden de problemen die we tegenkomen als brandstof verteerd die het vuur alleen maar groter, sterker en feller doen oplaaien.
Dat is wat hij voorschrijft en dat lijkt me juiste manier om het lijden tegemoet te treden. Trots en onverschrokken.
Merk op dat dit raakt aan wat als een kerngedachte in het stoïcisme wordt beschouwd. Geluk nastreven gebeurd enkel naar behoren door je te richten op die zaken waar je ook daadwerkelijk invloed op kunt uitoefenen, en de zaken waarvoor dat niet het geval is te accepteren voor wat ze zijn. Wat heeft het voor zin om te jammeren over iets dat toch niet anders kan zijn? Dus leert ook het stoïcisme zeer duidelijk en nadrukkelijk dat het een vergissing is om je druk te maken over het bestaan van pijn en leed in de wereld, aangezien je daar niets aan gaat kunnen doen. En wat zou klagen überhaupt voor zin hebben? Wat brengt klagen ons nou helemaal?quote:
Dit vind ik een vreemde redenatie. Omdat pijn en lijden onlosmakelijk verbonden is met het bestaan, mogen wij er ook niet eens over klagen, maar moeten wij er zelfs dankbaar voor zijn. Een kind dat omkomt van de honger, of onderhevig is aan ander zeer onrechtmatig lijden, moet dankbaar zijn dat hem dat is overkomen, moet dankbaar zijn dat hij überhaupt heeft bestaan, ook al was het zeer pover en pijnlijk? Het hoort er immers bij? We behoren dat maar te accepteren?
En wat dat kind zelf betreft, dat begrijpt natuurlijk heel goed dat klagen geen zin heeft en probeert gewoon aan eten te komen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Amerauder op 21-07-2023 17:05:56 ]
Dan zijn we het we het met elkaar eens.quote:
[..]
We zijn gewoon onderdeel van "de natuur". En als we om ons heen kijken zien we dat deze natuur hard, meedogenloos en volstrekt onverschillig is.
Ik ben voor mijn geluk niet afhankelijk van een God of een Jezus die "voor mijn zonden zou gestorven zijn".
Trouwens, geluk wordt veelal gevonden bij vermijding van pijn in plaats van de zoektocht naar plezier.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Maar jij bent dan ook de bron van het subjectieve lijden, logisch dat je aan zelfreflectie doet. Maar dat schiet dan ook meteen wortel, omdat iedere pijn of geluk wordt ervaren door een subjectief vermogen. Ten gevolge hiervan, komt dus iedere subjectiviteit met een bepaald gebrek en onvermogen ter wereld door een zwangere kwaadheid. Anders zou een compleet vreedzame subjectiviteit wel de norm zijn geweest.quote:
[..]
Het geluk is uiteindelijk toch echt intern en wordt dus niet bepaald door externe factoren. Eerlijk is eerlijk, hoe moeilijker de omstandigheden hoe moeilijker het is om gelukkig te zijn. Maar het is niet onmogelijk om in barre omstandigheden gelukkig te zijn.
[..]
Ik denk dat dit leven het beste is wat we er tot nu toe van hebben weten te maken. Onze eigen gebreken zijn niet de schuld van het leven. Ik maak genoeg fouten en ik betaal er de prijs voor, daar geef ik alleen mezelf de schuld van. Ik geef mezelf de schuld voor al het leed dat ik ooit heb ervaren, omdat ik de bron ben van het leed. En ik ben verantwoordelijk voor al het geluk dat ik heb ervaren.
"Bent u dan echt zo iemand als u wordt voorgesteld? Is dat werkelijk mogelijk!"
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
Riep de vorst opeens verwijtend, uit de grond van zijn hart.
