OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Omdat het soms best kut is enzo.
Originele OP:
Originele OP:
quote:Onlangs hoorde ik de uitspraak "love my kids to death, they're my everything, but I hate parenthood". En dat eh resoneerde wel met me.
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
disclaimer
Ah, ik had niet in de gaten dat ik ‘m sloot, sorry!
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
1-3 is ook een helse periode (duizend dwaze dagen oid) , zinnige communicatie is nog niet mogelijk en ze zitten overal aan met die grijpklauwtjes, zijn nog niet zindelijk en hebben bij alles jouw hulp nodig. En dat gaat ook de hele dag door.
Als je er 3 hebt lopen in die leeftijdscategorie kan ik me wel voorstellen dat je er echt even helemaal klaar mee bent
Ook absoluut niet slim gepland zo dicht op elkaar imo, tenzij het geen bewussies waren 
Al vind ik de topictitel niet helemaal de lading dekken, want het is echt een momentopname. Ik weet zeker dat de persoon in kwestie over 3-4 jaar er veeeeeel positiever in staat.
Als je er 3 hebt lopen in die leeftijdscategorie kan ik me wel voorstellen dat je er echt even helemaal klaar mee bent
Ook absoluut niet slim gepland zo dicht op elkaar imo, tenzij het geen bewussies waren Al vind ik de topictitel niet helemaal de lading dekken, want het is echt een momentopname. Ik weet zeker dat de persoon in kwestie over 3-4 jaar er veeeeeel positiever in staat.
blablablabla
Dat gevoel dat mijn gezin niet compleet is voel ik inderdaad ook niet. Wel dat ik nog zoveel liefde heb te geven. En dan maakt het me wel verdrietig dat ons traject zo lang geduurd heeft waardoor we nu geforceerd worden om deze keuze snel te maken. Het voelt soms al als te laat.quote:Op maandag 6 maart 2023 16:11 schreef Viv het volgende:
[..]
Mag je vragen, en het is inderdaad een bewuste keuze.
Of ja, we hebben de deur altijd wel op een kier gehouden (en nog steeds wel), maar we hebben twee (of meer) kinderen nooit als "streven" gehad. Sommige mensen voelen dat hun gezin nog niet compleet is, dat hebben wij allebei niet.
En als dat diepe verlangen naar een tweede ontbreekt, dan zijn er tig goede redenen om het vooral níet te doen. Terwijl je die allemaal aan de kant zou kunnen schuiven als je het wél heel graag wil.
[..]
Ik las ooit deze blog, het staat op een site over financiële onafhankelijkheid maar gaat ook over andere aspecten. Misschien heb je er ook wat aan:
https://www.mrmoneymustac(...)o-have-only-one-kid/
Goede blog, staan interessante dingen in
Uhm nee hoor, er is 1 user die dit soort dingen post. De rest is juist heel eerlijk en realistisch.quote:
Dit topic is wel weer een hoe goed doe ik het wel goed topic gewordenM.a.w. 90 % oftopic
Ik heb wel eens gelezen dat het hem ook zit in dat je bij een derde kind ook “outnumbered” bent in het geval van een twee ouder gezin. Eerst kon je allebei 1 kind onder controle houden, nu zijn de kinderen in de meerderheid en kunnen zij zich tegen jullie samenspannen. Het doet dus ook echt iets in de balans van het gezinquote:
[..]
Je moet je echt even indenken dat je compleet terug gaat naar square 1 als je een baby er bij krijgt. Zeker gezien het feit dat de jouwe al 8 en 6 zijn nu. Met een baby zit je de komende jaren weer met honderd slaapjes, geen nachtrust, dreumesbuien, peuterbuien, nog meer slaapjes. Kind dat in een COMPLEET andere beleefwereld zit dan de oudere kinderen. En je wil het alleen gaan doen, dus je kunt niet de taken verdelen. Ik vind het zo'n verademing om eens een dagje weg te zijn met mijn groten zonder die kleine er bij. Dan worden we tenminste niet de hele tijd afgeremd. En andersom net zo. Samen dingen doen met drie kinderen in compleet verschillende leeftijden is gewoon niet zo leuk, vind ik
Daarbij is het gewoon DRUK. Er is altijd wel iemand boos, verdrietig of nurks. Altijd iemand die wat van je moet. Je hebt te weinig aandacht om juist te kunnen verdelen.
Het is gewoon disbalans. Heb ik me nooit gerealiseerd. En ja, ik hou zielsveel van mijn jongste en ik wil 'm nooit meer kwijt, maar als ik ECHT had geweten wat het inhield was ik er niet aan begonnen.
Een vriendin heeft net haar derde gekregen, lijkt me ook niks
de andere 2 zijn net uit de luiers en dan begin je weer van vooraf aan. Wat dat betreft zitten wij in dezelfde situatie als we nog veel langer wachten.
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Uhuu !!quote:
[..]
Dat gevoel dat mijn gezin niet compleet is voel ik inderdaad ook niet. Wel dat ik nog zoveel liefde heb te geven. En dan maakt het me wel verdrietig dat ons traject zo lang geduurd heeft waardoor we nu geforceerd worden om deze keuze snel te maken. Het voelt soms al als te laat.
Goede blog, staan interessante dingen in
[..]
Uhm nee hoor, er is 1 user die dit soort dingen post. De rest is juist heel eerlijk en realistisch.
[..]
Ik heb wel eens gelezen dat het hem ook zit in dat je bij een derde kind ook “outnumbered” bent in het geval van een twee ouder gezin. Eerst kon je allebei 1 kind onder controle houden, nu zijn de kinderen in de meerderheid en kunnen zij zich tegen jullie samenspannen. Het doet dus ook echt iets in de balans van het gezin
Een vriendin heeft net haar derde gekregen, lijkt me ook niks
Iedereen is een kutlultrut
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Mijn ervaring is toch anders. Als je er al twee hebt kan die derde er makkelijk bij. 
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Dat outnumbered ben je ook als je er 2 hebt en ze keren zich tegen jequote:
[..]
Dat gevoel dat mijn gezin niet compleet is voel ik inderdaad ook niet. Wel dat ik nog zoveel liefde heb te geven. En dan maakt het me wel verdrietig dat ons traject zo lang geduurd heeft waardoor we nu geforceerd worden om deze keuze snel te maken. Het voelt soms al als te laat.
Goede blog, staan interessante dingen in
[..]
Uhm nee hoor, er is 1 user die dit soort dingen post. De rest is juist heel eerlijk en realistisch.
[..]
Ik heb wel eens gelezen dat het hem ook zit in dat je bij een derde kind ook “outnumbered” bent in het geval van een twee ouder gezin. Eerst kon je allebei 1 kind onder controle houden, nu zijn de kinderen in de meerderheid en kunnen zij zich tegen jullie samenspannen. Het doet dus ook echt iets in de balans van het gezin
Een vriendin heeft net haar derde gekregen, lijkt me ook niks
Dat was vroeger thuis niet anders... Dat is ook niet 1 van mn punten die meewegen.
Ik herken t gevoel van niet compleet zijn dus wel, maar dit schijnt raar te zijn als je alleenstaand bent.. dan "hoor" je een man te missen in je leven en geen kind
S. 2014
J. 2016
J. 2016
En als jullie nu vol optimisme denken dat zodra de kinderen volwassen worden t ouderschap alleen nog maar leuk gaat zijn : Laat me jullie uit de droom helpen.
Dat is niet zo.
Zorgen, je groen en geel ergeren aan hun vervelende gewoontes, verkeerde beslissingen enz. . Je zit er je hele leven aan vast.
En als t ff mee zit krijg je ook nog bij herhaling te horen wat jij als ouder allemaal verkeerd hebt gedaan toen zij klein waren.
Ik ga nu weer braaf in lurkstand terug.
Dat is niet zo.
Zorgen, je groen en geel ergeren aan hun vervelende gewoontes, verkeerde beslissingen enz. . Je zit er je hele leven aan vast. En als t ff mee zit krijg je ook nog bij herhaling te horen wat jij als ouder allemaal verkeerd hebt gedaan toen zij klein waren.
Ik ga nu weer braaf in lurkstand terug.
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Oh, het grootste drama wanneer ik vind dat er echt genoeg mayo op het bord is (lees, de halve fles) en daarom de fles uit zijn handen ruk terwijl ik voor de 10de keer “stop genoeg!!” roep.quote:Op maandag 6 maart 2023 13:38 schreef Phaidra het volgende:
Drama omdat kind 1 kind 2 aankijkt. Of drama omdat kind 1 te lang treuzelt om de mayonaise door te geven aan kind 2. Waarop kind 2 natuurlijk ook niet zomaar de ketchup aan kind 1 wil geven, want dat deed hij ook niet. En jij hebt echt veel meer mayo. En dan meent kind 2 commentaar te hebben omdat kind 1 van tafel af gaat zonder iets te zeggen (hij moest plassen). Ja want 3 weken geleden moest ik ook aan tafel blijven zitten toen... etc etc etc. De wereld zit vol drama, ook na je 5e. Mogelijkheden te over
Laten ze echt weten wat je verkeerd heb gedaan vroeger? Wauw. Ik kan echt wel verschillende dingen bedenken dat ik nu anders doe dan mijn ouders vroeger, maar ik zeg ze dat nooit.quote:
En als jullie nu vol optimisme denken dat zodra de kinderen volwassen worden t ouderschap alleen nog maar leuk gaat zijn : Laat me jullie uit de droom helpen.
Dat is niet zo.
En als t ff mee zit krijg je ook nog bij herhaling te horen wat jij als ouder allemaal verkeerd hebt gedaan toen zij klein waren.
Ik ga nu weer braaf in lurkstand terug.
Makkelijk gesteld dat je het van tevoren wel kunt weten maar dat is dus niet zo.
Mijn jongste is een heel makkelijk kind, zo makkelijk dat mijn man geen idee heeft hoe druk een "normaal" kind kan zijn, laat staan een druk kind
Mijn jongste is een heel makkelijk kind, zo makkelijk dat mijn man geen idee heeft hoe druk een "normaal" kind kan zijn, laat staan een druk kind
Ik heb het van mijn oudste (eind van de maand 22 en het huis uit) ook wel gehoord. Niet als verwijt maar in een gesprek. Het ging over een bepaalde situatie waarvan hij zei dat hij het me wel kon vergeven maar niet kon vergeten. Hij had er in principe ook begrip voor dat ik het zo had aangepakt, en ik kon zeggen dat ik het anders had moeten doen, maar het heeft hem wel beschadigd. En dat vind ik heel erg.quote:Op maandag 6 maart 2023 19:26 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Laten ze echt weten wat je verkeerd heb gedaan vroeger? Wauw. Ik kan echt wel verschillende dingen bedenken dat ik nu anders doe dan mijn ouders vroeger, maar ik zeg ze dat nooit.
Daarbij zijn heel veel ouders niet zo eerlijk over het ouderschap als dat we nu hier lezen. Dus dan kan je het ook niet weten. En als je in je omgeving de eerste bent die kinderen krijgt is het ook lastig om te weten.quote:
Makkelijk gesteld dat je het van tevoren wel kunt weten maar dat is dus niet zo.
Mijn jongste is een heel makkelijk kind, zo makkelijk dat mijn man geen idee heeft hoe druk een "normaal" kind kan zijn, laat staan een druk kind
Ik vind het een mooi compliment als je kind zoiets zo eerlijk en genuanceerd kan zeggen.quote:
[..]
Ik heb het van mijn oudste (eind van de maand 22 en het huis uit) ook wel gehoord. Niet als verwijt maar in een gesprek. Het ging over een bepaalde situatie waarvan hij zei dat hij het me wel kon vergeven maar niet kon vergeten. Hij had er in principe ook begrip voor dat ik het zo had aangepakt, en ik kon zeggen dat ik het anders had moeten doen, maar het heeft hem wel beschadigd. En dat vind ik heel erg.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Van Bas had ik er ook prima een heel elftal bij kunnen hebbenquote:
[..]
Vind ik ook! En grote kans ook dat het er bij 1 blijft. Maar ja, die twijfel hè
[..]
Als we nog een Aapie erbij zouden krijgen zou ik het zo doen
. Bij Anna twijfelen we nu of we haar alvast moeten aanmelden voor een vooropleiding opera, ze heeft talent voor passievol hard en lang toonvast gillen
Sorry maar ik moest lachenquote:Op maandag 6 maart 2023 21:37 schreef douche-eendje het volgende:
[..]
Van Bas had ik er ook prima een heel elftal bij kunnen hebben
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Ik had dit topic niet eerder gezien, maar wel leuk om de vele herkenbare verhalen te lezen. Die van mij zijn bijna 1 en 3,5.
De oudste heeft het ergste wel gehad, maar het blijft wel ontzettend veel energie kosten. Gelukkig slaapt hij wel probleemloos en het eten gaat ook redelijk. De jongste slaapt veel slechter en dat kost momenteel nog de meeste energie.
Ook vind ik de weekenden vaak loodzwaar, dan zijn ze constant aanwezig en moet ik de dag soms echt doorworstelen. Doordeweeks is het veel rustiger dankzij een aantal dagen kinderopvang.
Wat ik ook echt mis, zijn leuke vakanties. Ik kan daar met jonge kinderen niet van genieten.
Maar goed, ik zie het als een fase en verwacht dat het over een paar jaar stukken beter zal zijn. Even doorbijten nog.
De oudste heeft het ergste wel gehad, maar het blijft wel ontzettend veel energie kosten. Gelukkig slaapt hij wel probleemloos en het eten gaat ook redelijk. De jongste slaapt veel slechter en dat kost momenteel nog de meeste energie.
Ook vind ik de weekenden vaak loodzwaar, dan zijn ze constant aanwezig en moet ik de dag soms echt doorworstelen. Doordeweeks is het veel rustiger dankzij een aantal dagen kinderopvang.
Wat ik ook echt mis, zijn leuke vakanties. Ik kan daar met jonge kinderen niet van genieten.
Maar goed, ik zie het als een fase en verwacht dat het over een paar jaar stukken beter zal zijn. Even doorbijten nog.
٩๏̯͡๏)۶
Ja, is het ook eigenlijk wel.quote:
[..]
Ik vind het een mooi compliment als je kind zoiets zo eerlijk en genuanceerd kan zeggen.
Waar ik voor mezelf vooral trots op ben was dat ik eerlijk kon zeggen dat ik dat anders aan had moeten pakken. Dat zou mijn eigen moeder nooit kunnen.
Ik lees hier mijn eigen verhaal. De oudste gaat na de zomervakantie naar school en de jongste is net 1. Waar de jongste tot een maand geleden het liefste engeltje van de wereld was gaat ze nu om het minste of geringste huilen. En met huilen bedoel ik dusdanig hard gillen dat je trommelvliezen spontaan meehuilen. En regelmatig heeft ze nachten dat ze dit grofweg om het uur een minuut lang doet en dan spontaan verder slaaptquote:
Ik had dit topic niet eerder gezien, maar wel leuk om de vele herkenbare verhalen te lezen. Die van mij zijn bijna 1 en 3,5.
De oudste heeft het ergste wel gehad, maar het blijft wel ontzettend veel energie kosten. Gelukkig slaapt hij wel probleemloos en het eten gaat ook redelijk. De jongste slaapt veel slechter en dat kost momenteel nog de meeste energie.
Ook vind ik de weekenden vaak loodzwaar, dan zijn ze constant aanwezig en moet ik de dag soms echt doorworstelen. Doordeweeks is het veel rustiger dankzij een aantal dagen kinderopvang.
Wat ik ook echt mis, zijn leuke vakanties. Ik kan daar met jonge kinderen niet van genieten.
Maar goed, ik zie het als een fase en verwacht dat het over een paar jaar stukken beter zal zijn. Even doorbijten nog.
Stiekem kijk ik nu al uit naar het moment dat de jongste naar school gaat. Dan wordt de vrijdag, mijn papadag, pas echt een ontspannen dag
Het internet staat er bomvol mee, dus je kunt het best weten als je je er een beetje in verdiept.quote:
[..]
Daarbij zijn heel veel ouders niet zo eerlijk over het ouderschap als dat we nu hier lezen. Dus dan kan je het ook niet weten. En als je in je omgeving de eerste bent die kinderen krijgt is het ook lastig om te weten.
Toen ik zwanger was las en hoorde ik zoveel horrorverhalen dat ik me voorbereidde op een paar verschrikkelijke jaren waarin mijn man en ik niet zouden slapen, elkaar volledig kwijt zouden raken, mijn lichaam compleet kapot zou gaan en wij geen moment meer voor onszelf zouden hebben.
Dat bleek allemaal enorm mee te vallen. Onze relatie werd sterker, omdat we nu zoveel meer delen. Slapen ging best ok, niet omdat onze kinderen nou van die fantastische slapers zijn, maar omdat we elkaar afwisselden. Mijn lichaam was na de bevalling al snel hersteld en ik kon mijn favoriete sport hervatten.
Het kan dus allemaal meevallen.
In jouw situatie zou ik me vooral zorgen maken om de oudste twee kinderen als je nu een kind met een aandoening krijgt.quote:
[..]
Dat outnumbered ben je ook als je er 2 hebt en ze keren zich tegen je
Dat is ook niet 1 van mn punten die meewegen.
Ik herken t gevoel van niet compleet zijn dus wel, maar dit schijnt raar te zijn als je alleenstaand bent.. dan "hoor" je een man te missen in je leven en geen kind
Of heb je een groot netwerk die de oudste twee kan opvangen als jij bijvoorbeeld een paar weken in het ziekenhuis moet zijn? Of als je meerdere medische afspraken in de week zou hebben? En krijgen de oudste twee dan ook nog voldoende aandacht? Ook als zij door een lastige fase gaan (in de puberteit bijvoorbeeld).
Ik bedoel dit oprecht niet rot, maar dit zouden mijn eigen zorgen zijn als ik voor een tweede, of derde zou gaan als alleenstaande.
Er was geen "bomvol internet" toen ik zwanger was van mijn eerste. Dus geen horrorverhalen om me voor te bereiden en heb niet bang hoeven zijn dat mijn relatie eronder zou lijden. Godzijdank kan ik wel zeggen, want zo te lezen heb jij je dus voor niks zitten voorbereiden op verschrikkelijke jaren. Komt een ontspannen zwangerschap natuurlijk ook niet ten goede.quote:
[..]
Het internet staat er bomvol mee, dus je kunt het best weten als je je er een beetje in verdiept.
Toen ik zwanger was las en hoorde ik zoveel horrorverhalen dat ik me voorbereidde op een paar verschrikkelijke jaren waarin mijn man en ik niet zouden slapen, elkaar volledig kwijt zouden raken, mijn lichaam compleet kapot zou gaan en wij geen moment meer voor onszelf zouden hebben.
Dat bleek allemaal enorm mee te vallen. Onze relatie werd sterker, omdat we nu zoveel meer delen. Slapen ging best ok, niet omdat onze kinderen nou van die fantastische slapers zijn, maar omdat we elkaar afwisselden. Mijn lichaam was na de bevalling al snel hersteld en ik kon mijn favoriete sport hervatten.
Het kan dus allemaal meevallen.
Ik had van tevoren geaccepteerd dat het niet makkelijk ging worden. Dat hoort erbij zegt iedereen tegen je. Nou ok prima, dat hadden we ervoor over, want onze kinderwens was groot.quote:
[..]
Er was geen "bomvol internet" toen ik zwanger was van mijn eerste. Dus geen horrorverhalen om me voor te bereiden en heb niet bang hoeven zijn dat mijn relatie eronder zou lijden. Godzijdank kan ik wel zeggen, want zo te lezen heb jij je dus voor niks zitten voorbereiden op verschrikkelijke jaren. Komt een ontspannen zwangerschap natuurlijk ook niet ten goede.
Nu achteraf moet ik vooral lachen om hoe dramatisch mensen er toen over deden. Het is denk ik vooral de projectie van hun eigen ervaring die ze op je plakken.
Nu wil ik niet zeggen dat het ouderschap altijd makkelijk is, zeker niet. Maar de manier waarop je het zelf ervaart en invult, verschilt als dag en nacht.
Vergeet niet dat het ook af hangt van het type kind wat je hebt. Ik kan me zo voorstellen dat als je baby hebt die veel huilt het zwaarder is dan wanneer je een baby hebt die mak in de box ligt en veel slaapt.quote:
[..]
Ik had van tevoren geaccepteerd dat het niet makkelijk ging worden. Dat hoort erbij zegt iedereen tegen je. Nou ok prima, dat hadden we ervoor over, want onze kinderwens was groot.
Nu achteraf moet ik vooral lachen om hoe dramatisch mensen er toen over deden. Het is denk ik vooral de projectie van hun eigen ervaring die ze op je plakken.
Nu wil ik niet zeggen dat het ouderschap altijd makkelijk is, zeker niet. Maar de manier waarop je het zelf ervaart en invult, verschilt als dag en nacht.
En wat kan meevallen kan ook tegenvallen.
Al ben je helemaal ingesteld op niet slapen, je weet niet wat dat met je doet tot je het ervaart. Hier wisselden we dat bijv niet af want ten tijde van de geboorte van de oudsten, was mijn man nog vrachtwagenchauffeur. Vond zijn nachtrust net ff wat belangrijker ivm de verkeersveiligheid.
[ Bericht 0% gewijzigd door Samhain op 07-03-2023 18:40:16 ]
Al ben je helemaal ingesteld op niet slapen, je weet niet wat dat met je doet tot je het ervaart. Hier wisselden we dat bijv niet af want ten tijde van de geboorte van de oudsten, was mijn man nog vrachtwagenchauffeur. Vond zijn nachtrust net ff wat belangrijker ivm de verkeersveiligheid.
[ Bericht 0% gewijzigd door Samhain op 07-03-2023 18:40:16 ]
Wij wisselden/wisselen wel af, maar het maakt niet uit of het mijn nacht is of niet, ik blijf net zo lang wakker totdat peuter weer is gaan slapen 
Op verschillende verdiepingen slapen is de oplossing. Slapen is het allerbelangrijkste, dit soort rigoureuse maatregelen zijn legitiem.quote:
Wij wisselden/wisselen wel af, maar het maakt niet uit of het mijn nacht is of niet, ik blijf net zo lang wakker totdat peuter weer is gaan slapen
Leuk dat afwisselen, deden wij ook bij de jongste maar haar kon je in de hele wijk horen 's nachts. Dus wij waren gewoon gezellig allebei wakker.
Moe kreeg die eerste 1,5 jaar van onze jongste een totaal nieuwe dimensie.
En zo, in eens, zonder enige aanloop of wijziging in onze aanpak, floep, sliep ze wel goed. En nu 3 jaar later nog steeds.
Maar die moeheid, dat je overal in slaapt val, die had ik toch niet helemaal verwacht.
Moe kreeg die eerste 1,5 jaar van onze jongste een totaal nieuwe dimensie.
En zo, in eens, zonder enige aanloop of wijziging in onze aanpak, floep, sliep ze wel goed. En nu 3 jaar later nog steeds.
Maar die moeheid, dat je overal in slaapt val, die had ik toch niet helemaal verwacht.
Ik kon ook echt niet slapen met newborn gejank hoor, ook niet in een andere kamer. Mijn hormonen sloegen meteen op hol.
Ik heb die fase echter ook niet als extreem zwaar ervaren. Ik vond het gechagrijn van mijn man (die het wel zwaar vond) denk ik erger dan die huilende baby
Het meest vervelende was altijd die eerste zomer. Dat avond aan avond iedereen gezellig buiten zat met een wijntje en ik in een donkere kamer zat met een tikkende tijdbom aan de borst. Dat voelt dan echt als voor eeuwig.
Ik heb die fase echter ook niet als extreem zwaar ervaren. Ik vond het gechagrijn van mijn man (die het wel zwaar vond) denk ik erger dan die huilende baby
Het meest vervelende was altijd die eerste zomer. Dat avond aan avond iedereen gezellig buiten zat met een wijntje en ik in een donkere kamer zat met een tikkende tijdbom aan de borst. Dat voelt dan echt als voor eeuwig.
disclaimer
De eerste tijd toen ik borstvoeding gaf was het anders, maar dan heb je niks anders te doen, dus is slaaptekort niet erg. Ik sliep toen ook overdag veel tussendoor.
Vanaf het moment dat ik weer vol aan het werk ging, hebben wij het afgewisseld. Dat was nodig, want ik kan niet de weg op, terwijl ik in slaap val. Dat is niet anders voor iemand die naar zijn werk rijdt, of je nou vrachtwagenchauffeur bent of om een andere reden op de weg zit.
Vanaf het moment dat ik weer vol aan het werk ging, hebben wij het afgewisseld. Dat was nodig, want ik kan niet de weg op, terwijl ik in slaap val. Dat is niet anders voor iemand die naar zijn werk rijdt, of je nou vrachtwagenchauffeur bent of om een andere reden op de weg zit.
Bij onze oudste werkte dat afwisselen perfect, die sliep met 6 weken al door. En als hij wakker was, ging dat met minimaal volume. Ik vond dat ook altijd wel knus.
De jongste was 1,5 jaar lang 5 a 6 x per nacht wakker. Nogal hard huilend. Daar was niets knus aan. Dan sta je vrij snel in een overleefstand.
De jongste was 1,5 jaar lang 5 a 6 x per nacht wakker. Nogal hard huilend. Daar was niets knus aan. Dan sta je vrij snel in een overleefstand.
Poeh, heftig. De mijne was elke keer maar 1 x wakker snachts, maar dat was dan wel voor een paar uur lang. Denk dat ik dat dan toch liever heb dan tig keer per nacht je bed uit moeten.quote:
Bij onze oudste werkte dat afwisselen perfect, die sliep met 6 weken al door. En als hij wakker was, ging dat met minimaal volume. Ik vond dat ook altijd wel knus.
De jongste was 1,5 jaar lang 5 a 6 x per nacht wakker. Nogal hard huilend. Daar was niets knus aan. Dan sta je vrij snel in een overleefstand.
Beetje offtopic, maar:
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
Onze kleuter was een huilbaby.
Nondepie, het was dramatisch het eerste jaar.
Nu 4,5 en gaan we de goeie kant op.
Begint echt zijn eigen leventje te leiden in positieve zin, en dat is genieten.
De zeurmomenten, drammen etc geniet ik nog niet van
Nondepie, het was dramatisch het eerste jaar.
Nu 4,5 en gaan we de goeie kant op.
Begint echt zijn eigen leventje te leiden in positieve zin, en dat is genieten.
De zeurmomenten, drammen etc geniet ik nog niet van
Nou dat dus. Wachtlijst kinderdagverblijf, dan maar tijdelijk minder werken tot er plek is.quote:
Beetje offtopic, maar:
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
En nu weer: Bas gaat vanaf juni naar school maar plek op de BSO (georganiseerd door de school zelf) heeft geen plek en volgens de planning kan het wel zeker 3 jaar duren voor die eene middag in de week die nodig is. Mijn schoonmoeder heeft aangegeven extra op te willen passen tot er plek is. En anders was optie ouderschapsverlof opnemen tot Anna 4 is en dan eventueel op een schooldag extra werken.
Maar jij bent mij niet, kent mijn leven, mijn geschiedenis en mijn omgeving niet dus ik snap niet zo goed waarom je hier op door blijft gaan... Al wil ik nog 6 kinderen dan is dat mijn keuze en mag jij er vanuit gaan dat ik daarover nagedacht hebt, of niet en dan is dat ook niet jouw probleem aangezien jij mijn kinderen niet hoeft op te voeden of hoeft op te vangen.quote:
[..]
In jouw situatie zou ik me vooral zorgen maken om de oudste twee kinderen als je nu een kind met een aandoening krijgt.
Of heb je een groot netwerk die de oudste twee kan opvangen als jij bijvoorbeeld een paar weken in het ziekenhuis moet zijn? Of als je meerdere medische afspraken in de week zou hebben? En krijgen de oudste twee dan ook nog voldoende aandacht? Ook als zij door een lastige fase gaan (in de puberteit bijvoorbeeld).
Ik bedoel dit oprecht niet rot, maar dit zouden mijn eigen zorgen zijn als ik voor een tweede, of derde zou gaan als alleenstaande.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Moet je wel verschillende verdiepingen hebben.quote:
[..]
Op verschillende verdiepingen slapen is de oplossing. Slapen is het allerbelangrijkste, dit soort rigoureuse maatregelen zijn legitiem.
Je brengt alles zo stellig. Heel rigide eigenlijk.
Ik geniet 90% van de tijd van moeder zijn. Ik weet wel zeker dat ik dat percentage aanzienlijk lager in zou schatten als alle zorgtaken op mij neer zouden komen. Ik scharrel in het weekend met de kleine man rond ons de buurt als hij op z'n loopfietsje rond wil, en doordeweeks pak ik 's avonds wel eens een luier mee. En ik neem het meestal 's avonds wel over qua oogje in het zeil houden. Maar verder is het mijn man die bij tijd en wijle de hele godganse dag naar het gejengel moet luisteren.
Wat me wel verbaast is hoeveel ik van mijn eigen kind kan hebben. Bij alle uitbarstingen vraag ik me af wat m'n arme prinsje nodig heeft . M'n man is daar godzijdank wat minder naïef in . Maar OK, hij is degene die constant aan staat. Ik draai gewoon de werk knop nog een uurtje of 2 om naar moederstand en daarna is het Netflix en chill.
Wat me wel verbaast is hoeveel ik van mijn eigen kind kan hebben. Bij alle uitbarstingen vraag ik me af wat m'n arme prinsje nodig heeft
. M'n man is daar godzijdank wat minder naïef in . Maar OK, hij is degene die constant aan staat. Ik draai gewoon de werk knop nog een uurtje of 2 om naar moederstand en daarna is het Netflix en chill.
Resistance is futile.
Oh trouwens, ik had het geen probleem gevonden om nog 6 weken langer zwanger te zijn, om die eerste 6 weken te kunnen skippen. Mènnnn, wat vond ik dat tegenvallen. En Colin was helemaal geen huilbaby of wat dan ook. Mijn behoefte aan structuur en regelmaat botste wel even. Ik trek chaos van anderen prima maar zodra dat echt in mijn eigen space gaat zitten, dan vind ik het allemaal maar zo zo. En niets zit zo in je eigen space als een baby aan de tiet.
Resistance is futile.
Dit is niet per se anders in een stad kan ik je vertellenquote:
Beetje offtopic, maar:
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
Ik heb het kind op alle mogelijke wachtlijsten gezet. Ik heb een middag ouderschapsverlof genomen en werk een middag thuis. Mijn vriend werkt een dag thuis. En de overige dagen waren al gedekt.
Na een half jaar school hadden we één dag BSO en inmiddels twee dagen. Helaas gaat school overstappen op een continurooster wat misschien gaat betekenen dat de huidige BSO er geen kinderen meer gaat ophalen. Dus ik laat hem nog op de wachtlijst van de andere BSO staan
Ik ben hier dus degene die letterlijk de hele godganse dag naar het gejengel luistert en ik verbaas me er soms over hoe weinig ik van mijn eigen peuter kan hebben. Jezus wat kan dat kind soms het bloed onder mijn nagels vandaan halen, en dat is dus mijn eigen vlees en bloedquote:Op dinsdag 7 maart 2023 22:26 schreef Seven. het volgende:
Ik geniet 90% van de tijd van moeder zijn. Ik weet wel zeker dat ik dat percentage aanzienlijk lager in zou schatten als alle zorgtaken op mij neer zouden komen. Ik scharrel in het weekend met de kleine man rond ons de buurt als hij op z'n loopfietsje rond wil, en doordeweeks pak ik 's avonds wel eens een luier mee. En ik neem het meestal 's avonds wel over qua oogje in het zeil houden. Maar verder is het mijn man die bij tijd en wijle de hele godganse dag naar het gejengel moet luisteren.
Wat me wel verbaast is hoeveel ik van mijn eigen kind kan hebben. Bij alle uitbarstingen vraag ik me af wat m'n arme prinsje nodig heeft
. Maargoed, hele dagen thuis zijn met peuter en baby vind ik dan ook wel een extreme sport en het is hier godzijdank van tijdelijke aard.
Ik schreef natuurlijk net als jij volledig uit mijn eigen ervaring: ik ben pas weer gaan werken toen de jongste van mijn viertal naar school ging.quote:
Vanaf het moment dat ik weer vol aan het werk ging, hebben wij het afgewisseld. Dat was nodig, want ik kan niet de weg op, terwijl ik in slaap val. Dat is niet anders voor iemand die naar zijn werk rijdt, of je nou vrachtwagenchauffeur bent of om een andere reden op de weg zit.
Ik zei het verkeerd: ik woon in een dorp in de randstad. Dus theoretisch is alles dichtbij, maar zonder auto is het net te afgelegen om alles te fixen.quote:
[..]
Dit is niet per se anders in een stad kan ik je vertellen
Ik heb het kind op alle mogelijke wachtlijsten gezet. Ik heb een middag ouderschapsverlof genomen en werk een middag thuis. Mijn vriend werkt een dag thuis. En de overige dagen waren al gedekt.
Na een half jaar school hadden we één dag BSO en inmiddels twee dagen. Helaas gaat school overstappen op een continurooster wat misschien gaat betekenen dat de huidige BSO er geen kinderen meer gaat ophalen. Dus ik laat hem nog op de wachtlijst van de andere BSO staan
Dus een andere bso is sowieso al te ver weg zeg maar.
Lelijk ook wel van de school, met hun gejubel hoe ideaal de bso wel niet is, en dat de scholen een bso delen en de ene dag op de ene school vertoeven en de andere dag op de andere school, maar geen woord over dat daar gewoonweg geen plek is
En zeker met hoe duur alles is geworden is 2 dagen ouderschapsverlof niet haalbaar.
Ik zou natuurlijk altijd extra kunnen gaan werken... Als ik opvang zou hebben
of dan zou ik kunnen denken: misschien is het bespreekbaar om later op werk te beginnen (weet wel zeker van niet) maar om 14 uur is de school alweer uit dus dat schiet ook niet op.Dus ik ben nu maar aan het mailen met de bso, wat de verwachtingen zijn, en daarna maar eens op werk gaan praten, maar ik verwacht er weinig van
Partner? Opa, oma? Tante, oom? Vrienden die met hetzelfde probleem zitten zodat je op elkaars kinderen kunt passen? Oppas, of nanny?
Op andere tijden gaan werken zodat jullie elkaar aflossen in plaats van allerlei tegelijk aan het werk? Thuis werken een optie?
Zoveel mogelijkheden.
Op andere tijden gaan werken zodat jullie elkaar aflossen in plaats van allerlei tegelijk aan het werk? Thuis werken een optie?
Zoveel mogelijkheden.
Dan snap ik dat de verhoudingen anders liggen, maar de meeste vrouwen gaan weer aan het werk en zullen dan zelf in de auto stappen. Hoe doen die dat allemaal met slaaptekort?quote:
[..]
Ik schreef natuurlijk net als jij volledig uit mijn eigen ervaring: ik ben pas weer gaan werken toen de jongste van mijn viertal naar school ging.
Tja, bijna verongelukken dus.quote:
[..]
Dan snap ik dat de verhoudingen anders liggen, maar de meeste vrouwen gaan weer aan het werk en zullen dan zelf in de auto stappen. Hoe doen die dat allemaal met slaaptekort?
Ik heb het gehoord (heb een tijdje op een alarmcentrale gewerkt): moeder van een tweeling op weg naar haar eerste werkdag na haar verlof, een vrachtwagen geschampt omdat ze in slaap viel. Gelukkig belde ze zelf om de schade te melden, dus ze kwam er ongedeerd vanaf.
Het is nu wel heel offtopic natuurlijk, maar het is gewoon voor heel veel mensen niet zo eenvoudig op te lossen als jij stelt. Zie ook maar de reacties hier over wel afwisselen maar toch wakker zijn.
Nee, ik snap best dat het niet makkelijk is. Onze kinderen zijn absoluut geen goede slapers, dus je leeft de eerste tijd in een soort overlevingsstand.
Ons hielp het om elkaar rust te gunnen. Dus niet degene die het minst werkt alles alleen laten opknappen, maar samen de schouders eronder zetten.
Accepteren en relativeren zijn vaardigheden die je -als het goed is (?) - ontwikkelt als ouder.
Ons hielp het om elkaar rust te gunnen. Dus niet degene die het minst werkt alles alleen laten opknappen, maar samen de schouders eronder zetten.
Accepteren en relativeren zijn vaardigheden die je -als het goed is (?) - ontwikkelt als ouder.
Mijn man werkt 5 dagen in het onderwijs. Ik werk 2 dagen (8-5) in de zorg. Andere dagen (weekend bijvoorbeeld) is geen optie, want dat biedt het werk niet aan. Er is 1 oma die weleens oppast, maar die werkt zelf ook nog.quote:
Partner? Opa, oma? Tante, oom? Vrienden die met hetzelfde probleem zitten zodat je op elkaars kinderen kunt passen? Oppas, of nanny?
Op andere tijden gaan werken zodat jullie elkaar aflossen in plaats van allerlei tegelijk aan het werk? Thuis werken een optie?
Zoveel mogelijkheden.
En welke oppas/nanny (om over kosten nog maar te zwijgen) komt in de ochtend een uurtje en dan in de middag nog een paar uur?
Een optie die ik nog wel had bedacht was om te kijken of er een andere ouder is die met hetzelfde probleem zit, dat we elkaars dagen elkaars kind opvangen. Maar dat is toch ook niet ideaal (weinig zekerheid en in principe is dat gewoon een vreemde).
Zoveel opties zijn er gewoon niet.
Maar het topic gaat over het ouderschap niet leuk vinden, en ik vind dit soort gejongleer dus echt niet leuk. Wat een gestress om iets basaals als werk.
Mijn man kan niet werken want afgekeurd. Hij wil wel heel graag werken, maar de kosten voor opvang zijn na KOT hoger dan er aan salaris binnen zou komen bij hem .
Eerst maar eens kijken wanneer hij weer kan werken, over 1,5 jaar gaat Colin alweer naar school.
. Eerst maar eens kijken wanneer hij weer kan werken, over 1,5 jaar gaat Colin alweer naar school.
Resistance is futile.
Mijn ervaring is dat je na tal van andere
Ik merk wel dat het het weinige slaap op een gegeven moment begint te wennen. Of is dat de overlevingsfase? Het is even afzien, maar daarna kwam ik steeds beter de dagen door met weinig slaap.
Het was redelijk stil. Het was gewoon een psychisch dingetje. Ik kon/kan pas weer slapen wanneer hij weer verder slaapt.quote:
[..]
Op verschillende verdiepingen slapen is de oplossing. Slapen is het allerbelangrijkste, dit soort rigoureuse maatregelen zijn legitiem.
Ik merk wel dat het het weinige slaap op een gegeven moment begint te wennen. Of is dat de overlevingsfase?
Het is even afzien, maar daarna kwam ik steeds beter de dagen door met weinig slaap.
