OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wij wisselden/wisselen wel af, maar het maakt niet uit of het mijn nacht is of niet, ik blijf net zo lang wakker totdat peuter weer is gaan slapen 
Op verschillende verdiepingen slapen is de oplossing. Slapen is het allerbelangrijkste, dit soort rigoureuse maatregelen zijn legitiem.quote:Op dinsdag 7 maart 2023 18:26 schreef Sunshine1982 het volgende:
Wij wisselden/wisselen wel af, maar het maakt niet uit of het mijn nacht is of niet, ik blijf net zo lang wakker totdat peuter weer is gaan slapen
Leuk dat afwisselen, deden wij ook bij de jongste maar haar kon je in de hele wijk horen 's nachts. Dus wij waren gewoon gezellig allebei wakker.
Moe kreeg die eerste 1,5 jaar van onze jongste een totaal nieuwe dimensie.
En zo, in eens, zonder enige aanloop of wijziging in onze aanpak, floep, sliep ze wel goed. En nu 3 jaar later nog steeds.
Maar die moeheid, dat je overal in slaapt val, die had ik toch niet helemaal verwacht.
Moe kreeg die eerste 1,5 jaar van onze jongste een totaal nieuwe dimensie.
En zo, in eens, zonder enige aanloop of wijziging in onze aanpak, floep, sliep ze wel goed. En nu 3 jaar later nog steeds.
Maar die moeheid, dat je overal in slaapt val, die had ik toch niet helemaal verwacht.
Ik kon ook echt niet slapen met newborn gejank hoor, ook niet in een andere kamer. Mijn hormonen sloegen meteen op hol.
Ik heb die fase echter ook niet als extreem zwaar ervaren. Ik vond het gechagrijn van mijn man (die het wel zwaar vond) denk ik erger dan die huilende baby
Het meest vervelende was altijd die eerste zomer. Dat avond aan avond iedereen gezellig buiten zat met een wijntje en ik in een donkere kamer zat met een tikkende tijdbom aan de borst. Dat voelt dan echt als voor eeuwig.
Ik heb die fase echter ook niet als extreem zwaar ervaren. Ik vond het gechagrijn van mijn man (die het wel zwaar vond) denk ik erger dan die huilende baby
Het meest vervelende was altijd die eerste zomer. Dat avond aan avond iedereen gezellig buiten zat met een wijntje en ik in een donkere kamer zat met een tikkende tijdbom aan de borst. Dat voelt dan echt als voor eeuwig.
disclaimer
De eerste tijd toen ik borstvoeding gaf was het anders, maar dan heb je niks anders te doen, dus is slaaptekort niet erg. Ik sliep toen ook overdag veel tussendoor.
Vanaf het moment dat ik weer vol aan het werk ging, hebben wij het afgewisseld. Dat was nodig, want ik kan niet de weg op, terwijl ik in slaap val. Dat is niet anders voor iemand die naar zijn werk rijdt, of je nou vrachtwagenchauffeur bent of om een andere reden op de weg zit.
Vanaf het moment dat ik weer vol aan het werk ging, hebben wij het afgewisseld. Dat was nodig, want ik kan niet de weg op, terwijl ik in slaap val. Dat is niet anders voor iemand die naar zijn werk rijdt, of je nou vrachtwagenchauffeur bent of om een andere reden op de weg zit.
Bij onze oudste werkte dat afwisselen perfect, die sliep met 6 weken al door. En als hij wakker was, ging dat met minimaal volume. Ik vond dat ook altijd wel knus.
De jongste was 1,5 jaar lang 5 a 6 x per nacht wakker. Nogal hard huilend. Daar was niets knus aan. Dan sta je vrij snel in een overleefstand.
De jongste was 1,5 jaar lang 5 a 6 x per nacht wakker. Nogal hard huilend. Daar was niets knus aan. Dan sta je vrij snel in een overleefstand.
Poeh, heftig. De mijne was elke keer maar 1 x wakker snachts, maar dat was dan wel voor een paar uur lang. Denk dat ik dat dan toch liever heb dan tig keer per nacht je bed uit moeten.quote:
Bij onze oudste werkte dat afwisselen perfect, die sliep met 6 weken al door. En als hij wakker was, ging dat met minimaal volume. Ik vond dat ook altijd wel knus.
De jongste was 1,5 jaar lang 5 a 6 x per nacht wakker. Nogal hard huilend. Daar was niets knus aan. Dan sta je vrij snel in een overleefstand.
Beetje offtopic, maar:
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
Onze kleuter was een huilbaby.
Nondepie, het was dramatisch het eerste jaar.
Nu 4,5 en gaan we de goeie kant op.
Begint echt zijn eigen leventje te leiden in positieve zin, en dat is genieten.
De zeurmomenten, drammen etc geniet ik nog niet van
Nondepie, het was dramatisch het eerste jaar.
Nu 4,5 en gaan we de goeie kant op.
Begint echt zijn eigen leventje te leiden in positieve zin, en dat is genieten.
De zeurmomenten, drammen etc geniet ik nog niet van
Nou dat dus. Wachtlijst kinderdagverblijf, dan maar tijdelijk minder werken tot er plek is.quote:Op dinsdag 7 maart 2023 21:39 schreef Ceviche het volgende:
Beetje offtopic, maar:
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
En nu weer: Bas gaat vanaf juni naar school maar plek op de BSO (georganiseerd door de school zelf) heeft geen plek en volgens de planning kan het wel zeker 3 jaar duren voor die eene middag in de week die nodig is. Mijn schoonmoeder heeft aangegeven extra op te willen passen tot er plek is. En anders was optie ouderschapsverlof opnemen tot Anna 4 is en dan eventueel op een schooldag extra werken.
Maar jij bent mij niet, kent mijn leven, mijn geschiedenis en mijn omgeving niet dus ik snap niet zo goed waarom je hier op door blijft gaan... Al wil ik nog 6 kinderen dan is dat mijn keuze en mag jij er vanuit gaan dat ik daarover nagedacht hebt, of niet en dan is dat ook niet jouw probleem aangezien jij mijn kinderen niet hoeft op te voeden of hoeft op te vangen.quote:
[..]
In jouw situatie zou ik me vooral zorgen maken om de oudste twee kinderen als je nu een kind met een aandoening krijgt.
Of heb je een groot netwerk die de oudste twee kan opvangen als jij bijvoorbeeld een paar weken in het ziekenhuis moet zijn? Of als je meerdere medische afspraken in de week zou hebben? En krijgen de oudste twee dan ook nog voldoende aandacht? Ook als zij door een lastige fase gaan (in de puberteit bijvoorbeeld).
Ik bedoel dit oprecht niet rot, maar dit zouden mijn eigen zorgen zijn als ik voor een tweede, of derde zou gaan als alleenstaande.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Moet je wel verschillende verdiepingen hebben.quote:
[..]
Op verschillende verdiepingen slapen is de oplossing. Slapen is het allerbelangrijkste, dit soort rigoureuse maatregelen zijn legitiem.
Je brengt alles zo stellig. Heel rigide eigenlijk.
Ik geniet 90% van de tijd van moeder zijn. Ik weet wel zeker dat ik dat percentage aanzienlijk lager in zou schatten als alle zorgtaken op mij neer zouden komen. Ik scharrel in het weekend met de kleine man rond ons de buurt als hij op z'n loopfietsje rond wil, en doordeweeks pak ik 's avonds wel eens een luier mee. En ik neem het meestal 's avonds wel over qua oogje in het zeil houden. Maar verder is het mijn man die bij tijd en wijle de hele godganse dag naar het gejengel moet luisteren.
Wat me wel verbaast is hoeveel ik van mijn eigen kind kan hebben. Bij alle uitbarstingen vraag ik me af wat m'n arme prinsje nodig heeft . M'n man is daar godzijdank wat minder naïef in 
. Maar OK, hij is degene die constant aan staat. Ik draai gewoon de werk knop nog een uurtje of 2 om naar moederstand en daarna is het Netflix en chill.
Wat me wel verbaast is hoeveel ik van mijn eigen kind kan hebben. Bij alle uitbarstingen vraag ik me af wat m'n arme prinsje nodig heeft
. M'n man is daar godzijdank wat minder naïef in . Maar OK, hij is degene die constant aan staat. Ik draai gewoon de werk knop nog een uurtje of 2 om naar moederstand en daarna is het Netflix en chill.
Resistance is futile.
Oh trouwens, ik had het geen probleem gevonden om nog 6 weken langer zwanger te zijn, om die eerste 6 weken te kunnen skippen. Mènnnn, wat vond ik dat tegenvallen. En Colin was helemaal geen huilbaby of wat dan ook. Mijn behoefte aan structuur en regelmaat botste wel even. Ik trek chaos van anderen prima maar zodra dat echt in mijn eigen space gaat zitten, dan vind ik het allemaal maar zo zo. En niets zit zo in je eigen space als een baby aan de tiet.
Resistance is futile.
Dit is niet per se anders in een stad kan ik je vertellenquote:
Beetje offtopic, maar:
Wij wonen in een dorp.
Dorp heeft 2 scholen maar 1 bso (vso/nso).
Die hebben dus geen plek en we kunnen alleen op een wachtlijst gaan staan.
Hoe regel ik dit met mijn werk?
Dat zijn dus echt dingen waar ik heel slecht tegen kan, probeer je alles goed te doen, en dan vervolgens kom je in zo'n spagaat.
Qua financiën mogen we niet klagen maar dat betekent niet dat we rond kunnen komen als er (een deel van) het inkomen wegvalt.
Ik heb het kind op alle mogelijke wachtlijsten gezet. Ik heb een middag ouderschapsverlof genomen en werk een middag thuis. Mijn vriend werkt een dag thuis. En de overige dagen waren al gedekt.
Na een half jaar school hadden we één dag BSO en inmiddels twee dagen. Helaas gaat school overstappen op een continurooster wat misschien gaat betekenen dat de huidige BSO er geen kinderen meer gaat ophalen. Dus ik laat hem nog op de wachtlijst van de andere BSO staan
Ik ben hier dus degene die letterlijk de hele godganse dag naar het gejengel luistert en ik verbaas me er soms over hoe weinig ik van mijn eigen peuter kan hebben. Jezus wat kan dat kind soms het bloed onder mijn nagels vandaan halen, en dat is dus mijn eigen vlees en bloedquote:Op dinsdag 7 maart 2023 22:26 schreef Seven. het volgende:
Ik geniet 90% van de tijd van moeder zijn. Ik weet wel zeker dat ik dat percentage aanzienlijk lager in zou schatten als alle zorgtaken op mij neer zouden komen. Ik scharrel in het weekend met de kleine man rond ons de buurt als hij op z'n loopfietsje rond wil, en doordeweeks pak ik 's avonds wel eens een luier mee. En ik neem het meestal 's avonds wel over qua oogje in het zeil houden. Maar verder is het mijn man die bij tijd en wijle de hele godganse dag naar het gejengel moet luisteren.
Wat me wel verbaast is hoeveel ik van mijn eigen kind kan hebben. Bij alle uitbarstingen vraag ik me af wat m'n arme prinsje nodig heeft
. Maargoed, hele dagen thuis zijn met peuter en baby vind ik dan ook wel een extreme sport en het is hier godzijdank van tijdelijke aard.
Ik schreef natuurlijk net als jij volledig uit mijn eigen ervaring: ik ben pas weer gaan werken toen de jongste van mijn viertal naar school ging.quote:
Vanaf het moment dat ik weer vol aan het werk ging, hebben wij het afgewisseld. Dat was nodig, want ik kan niet de weg op, terwijl ik in slaap val. Dat is niet anders voor iemand die naar zijn werk rijdt, of je nou vrachtwagenchauffeur bent of om een andere reden op de weg zit.
Ik zei het verkeerd: ik woon in een dorp in de randstad. Dus theoretisch is alles dichtbij, maar zonder auto is het net te afgelegen om alles te fixen.quote:
[..]
Dit is niet per se anders in een stad kan ik je vertellen
Ik heb het kind op alle mogelijke wachtlijsten gezet. Ik heb een middag ouderschapsverlof genomen en werk een middag thuis. Mijn vriend werkt een dag thuis. En de overige dagen waren al gedekt.
Na een half jaar school hadden we één dag BSO en inmiddels twee dagen. Helaas gaat school overstappen op een continurooster wat misschien gaat betekenen dat de huidige BSO er geen kinderen meer gaat ophalen. Dus ik laat hem nog op de wachtlijst van de andere BSO staan
Dus een andere bso is sowieso al te ver weg zeg maar.
Lelijk ook wel van de school, met hun gejubel hoe ideaal de bso wel niet is, en dat de scholen een bso delen en de ene dag op de ene school vertoeven en de andere dag op de andere school, maar geen woord over dat daar gewoonweg geen plek is
En zeker met hoe duur alles is geworden is 2 dagen ouderschapsverlof niet haalbaar.
Ik zou natuurlijk altijd extra kunnen gaan werken... Als ik opvang zou hebben
of dan zou ik kunnen denken: misschien is het bespreekbaar om later op werk te beginnen (weet wel zeker van niet) maar om 14 uur is de school alweer uit dus dat schiet ook niet op.Dus ik ben nu maar aan het mailen met de bso, wat de verwachtingen zijn, en daarna maar eens op werk gaan praten, maar ik verwacht er weinig van
Partner? Opa, oma? Tante, oom? Vrienden die met hetzelfde probleem zitten zodat je op elkaars kinderen kunt passen? Oppas, of nanny?
Op andere tijden gaan werken zodat jullie elkaar aflossen in plaats van allerlei tegelijk aan het werk? Thuis werken een optie?
Zoveel mogelijkheden.
Op andere tijden gaan werken zodat jullie elkaar aflossen in plaats van allerlei tegelijk aan het werk? Thuis werken een optie?
Zoveel mogelijkheden.
Dan snap ik dat de verhoudingen anders liggen, maar de meeste vrouwen gaan weer aan het werk en zullen dan zelf in de auto stappen. Hoe doen die dat allemaal met slaaptekort?quote:
[..]
Ik schreef natuurlijk net als jij volledig uit mijn eigen ervaring: ik ben pas weer gaan werken toen de jongste van mijn viertal naar school ging.
Tja, bijna verongelukken dus.quote:
[..]
Dan snap ik dat de verhoudingen anders liggen, maar de meeste vrouwen gaan weer aan het werk en zullen dan zelf in de auto stappen. Hoe doen die dat allemaal met slaaptekort?
Ik heb het gehoord (heb een tijdje op een alarmcentrale gewerkt): moeder van een tweeling op weg naar haar eerste werkdag na haar verlof, een vrachtwagen geschampt omdat ze in slaap viel. Gelukkig belde ze zelf om de schade te melden, dus ze kwam er ongedeerd vanaf.
Het is nu wel heel offtopic natuurlijk, maar het is gewoon voor heel veel mensen niet zo eenvoudig op te lossen als jij stelt. Zie ook maar de reacties hier over wel afwisselen maar toch wakker zijn.
Nee, ik snap best dat het niet makkelijk is. Onze kinderen zijn absoluut geen goede slapers, dus je leeft de eerste tijd in een soort overlevingsstand.
Ons hielp het om elkaar rust te gunnen. Dus niet degene die het minst werkt alles alleen laten opknappen, maar samen de schouders eronder zetten.
Accepteren en relativeren zijn vaardigheden die je -als het goed is (?) - ontwikkelt als ouder.
Ons hielp het om elkaar rust te gunnen. Dus niet degene die het minst werkt alles alleen laten opknappen, maar samen de schouders eronder zetten.
Accepteren en relativeren zijn vaardigheden die je -als het goed is (?) - ontwikkelt als ouder.
Mijn man werkt 5 dagen in het onderwijs. Ik werk 2 dagen (8-5) in de zorg. Andere dagen (weekend bijvoorbeeld) is geen optie, want dat biedt het werk niet aan. Er is 1 oma die weleens oppast, maar die werkt zelf ook nog.quote:
Partner? Opa, oma? Tante, oom? Vrienden die met hetzelfde probleem zitten zodat je op elkaars kinderen kunt passen? Oppas, of nanny?
Op andere tijden gaan werken zodat jullie elkaar aflossen in plaats van allerlei tegelijk aan het werk? Thuis werken een optie?
Zoveel mogelijkheden.
En welke oppas/nanny (om over kosten nog maar te zwijgen) komt in de ochtend een uurtje en dan in de middag nog een paar uur?
Een optie die ik nog wel had bedacht was om te kijken of er een andere ouder is die met hetzelfde probleem zit, dat we elkaars dagen elkaars kind opvangen. Maar dat is toch ook niet ideaal (weinig zekerheid en in principe is dat gewoon een vreemde).
Zoveel opties zijn er gewoon niet.
Maar het topic gaat over het ouderschap niet leuk vinden, en ik vind dit soort gejongleer dus echt niet leuk. Wat een gestress om iets basaals als werk.
Mijn man kan niet werken want afgekeurd. Hij wil wel heel graag werken, maar de kosten voor opvang zijn na KOT hoger dan er aan salaris binnen zou komen bij hem .
Eerst maar eens kijken wanneer hij weer kan werken, over 1,5 jaar gaat Colin alweer naar school.
. Eerst maar eens kijken wanneer hij weer kan werken, over 1,5 jaar gaat Colin alweer naar school.
Resistance is futile.
Mijn ervaring is dat je na tal van andere
Ik merk wel dat het het weinige slaap op een gegeven moment begint te wennen. Of is dat de overlevingsfase? Het is even afzien, maar daarna kwam ik steeds beter de dagen door met weinig slaap.
Het was redelijk stil. Het was gewoon een psychisch dingetje. Ik kon/kan pas weer slapen wanneer hij weer verder slaapt.quote:
[..]
Op verschillende verdiepingen slapen is de oplossing. Slapen is het allerbelangrijkste, dit soort rigoureuse maatregelen zijn legitiem.
Ik merk wel dat het het weinige slaap op een gegeven moment begint te wennen. Of is dat de overlevingsfase?
Het is even afzien, maar daarna kwam ik steeds beter de dagen door met weinig slaap.
