Psycholoog ziet burn-outs toenemen: 'Toxische werkcultuur'

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:59 schreef PietjePuk2000 het volgende:

[..]
Ok, kan allemaal prima maar wat is dan de oplossing? Niet pappen en nathouden lijkt mij maar mensen leren omgaan met de realiteit en de hardheid van het leven.

Waarom moet er een oplossing komen?

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:59 schreef PietjePuk2000 het volgende:

[..]
Ok, kan allemaal prima maar wat is dan de oplossing? Niet pappen en nathouden lijkt mij maar mensen leren omgaan met de realiteit en de hardheid van het leven.

Ik gaf net al deels de oplossing. Het zou enorm schelen als scholen aandacht gaan besteden aan emotionele ontwikkeling, zelfreflectie. Leer kinderen mindfulness, psychologische tools, leer ze wat het begrip stress en zingeving inhoudt. Zowel op psycholigische als fysiologische basis (stress).

Leer ze dat we tegenwoordig in een individualistische maatschappij leven en wat het effect daarvan is t.o.v. in een commune wonen.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:05 schreef Richestorags het volgende:

[..]
Ik gaf net al deels de oplossing. Het zou enorm schelen als scholen aandacht gaan besteden aan emotionele ontwikkeling, zelfreflectie. Leer kinderen mindfulness, psychologische tools, leer ze wat het begrip stress en zingeving inhoudt. Zowel op psycholigische als fysiologische basis (stress).

Leer ze dat we tegenwoordig in een individualistische maatschappij leven en wat het effect daarvan is t.o.v. in een commune wonen.

Dan wordt het alleen maar erger!

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:50 schreef PietjePuk2000 het volgende:

[..]
Was ik het maar. Het pijnlijke is dat ik het over mijn eigen generatie moet zeggen. Ik voel me vaak meer thuis bij de oudere generaties.

Sommige mensen zijn al op hun 20e mentaal bejaard.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:08 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]
Dan wordt het alleen maar erger!

Kan je dat nog onderbouwen?

Ja, het zal wel aan de jeugd liggen!

Die natuurlijk gewoon is opgevoed door de ouders, dus misschien ligt de bron dan in ieder geval daar.

Maargoed, in het bedrijf waar ik werk komen ook geregeld burnouts voor. Niet omdat de baas nou een slavendrijver is maar het is meer iets van bepaalde karakters. Vaak zijn het mensen die te snel willen en teveel een perfect plaatje willen nastreven. En ook mensen die zich teveel verantwoordelijk voelen voor dingen waar een ander eigenlijk verantwoordelijk had moeten zijn. Dat loopt inderdaad vaak mis.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:50 schreef PietjePuk2000 het volgende:

[..]
Was ik het maar. Het pijnlijke is dat ik het over mijn eigen generatie moet zeggen. Ik voel me vaak meer thuis bij de oudere generaties.

Dan kom de oudere generaties die lichamelijk nog veel aankunnen dan maar eens ophalen. Dan hebben de belezen jongere generaties ook weer rust.

[ Bericht 0% gewijzigd door torentje op 02-11-2022 16:05:12 ]

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:15 schreef ReplaR het volgende:

[..]
Ik ben bang dat het al te laat is. Ik zie om me heen geen jongeren meer werken. Ze willen allemaal iets met social media doen of in de drugs business.

Ik zou eens naar de oogarts gaan als ik jou was.
Man man man, wat een reacties weer hier.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:23 schreef Harvest89 het volgende:

[..]
Ik zou eens naar de oogarts gaan als ik jou was.
Man man man, wat een reacties weer hier.

Inderdaad, om mij heen zie ik juist veel jonge mensen die overlopen van ambitie. Snel doorgroeien op het werk, in de avonduren cursus, een amateursport doen op redelijk niveau, social leven.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:16 schreef Hexagon het volgende:
Maargoed, in het bedrijf waar ik werk komen ook geregeld burnouts voor. Niet omdat de baas nou een slavendrijver is maar het is meer iets van bepaalde karakters. Vaak zijn het mensen die te snel willen en teveel een perfect plaatje willen nastreven. En ook mensen die zich teveel verantwoordelijk voelen voor dingen waar een ander eigenlijk verantwoordelijk had moeten zijn. Dat loopt inderdaad vaak mis.

Klopt. En voor de burn out werden dat soort mensen depressief of zaten ze overspannen thuis.

Als iets belangrijk is, is het wel dat je goed je grenzen moet stellen.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:15 schreef ReplaR het volgende:

[..]
Ik ben bang dat het al te laat is. Ik zie om me heen geen jongeren meer werken. Ze willen allemaal iets met social media doen of in de drugs business.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:15 schreef ReplaR het volgende:

[..]
Ik ben bang dat het al te laat is. Ik zie om me heen geen jongeren meer werken. Ze willen allemaal iets met social media doen of in de drugs business.

Hangt meer van je wijk/omgeving af denk ik. Ik geloof best dat dit zo is in bepaalde wijken, maar zeker niet overal.

Het is ook wel typisch iets van veel werkgevers van tegenwoordig: portfolio's, doelstellingen, 1-op-1-gesprekken, 360-graden feedbacks, waar wil je over een jaar staan, waar wil je over vijf jaar staan, welke cursussen wil je volgen, heb je die en die training al gehad, etc, etc...

Soms is het ook gewoon effe genoeg als je daarnaast met je partner twee kleine kinderen probeert op te voeden die 's avonds en soms ook 's nachts alle overgebleven energie die je nog hebt, leegzuigen.

Je kunt niet je hele carrière in hetzelfde tempo doorwalsen en ik heb het idee dat veel werkgevers dat niet helemaal in de smiezen hebben.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:09 schreef Richestorags het volgende:

[..]
Kan je dat nog onderbouwen?

Als je elke keer moet afvragen of je innerlijke ik het ermee eens is dan krijg je nooit je werk af.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:33 schreef Saekerhett het volgende:
Het is ook wel typisch iets van veel werkgevers van tegenwoordig: portfolio's, doelstellingen, 1-op-1-gesprekken, 360-graden feedbacks, waar wil je over een jaar staan, waar wil je over vijf jaar staan, welke cursussen wil je volgen, heb je die en die training al gehad, etc, etc...

Soms is het ook gewoon effe genoeg als je daarnaast met je partner twee kleine kinderen probeert op te voeden die 's avonds en soms ook 's nachts alle overgebleven energie die je nog hebt, leegzuigen.

Je kunt niet je hele carrière in hetzelfde tempo doorwalsen en ik heb het idee dat veel werkgevers dat niet helemaal in de smiezen hebben.

Ik weiger dit soort gesprekken ook omdat ik geen zin heb om daarover na te denken.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:33 schreef Saekerhett het volgende:
Het is ook wel typisch iets van veel werkgevers van tegenwoordig: portfolio's, doelstellingen, 1-op-1-gesprekken, 360-graden feedbacks, waar wil je over een jaar staan, waar wil je over vijf jaar staan, welke cursussen wil je volgen, heb je die en die training al gehad, etc, etc...

Soms is het ook gewoon effe genoeg als je daarnaast met je partner twee kleine kinderen probeert op te voeden die 's avonds en soms ook 's nachts alle overgebleven energie die je nog hebt, leegzuigen.

Je kunt niet je hele carrière in hetzelfde tempo doorwalsen en ik heb het idee dat veel werkgevers dat niet helemaal in de smiezen hebben.

Daarom moet je ook een beetje weten hoe je dat spel moet spelen.

Als je al die portfolio, 360 feedbacks en noem het allemaal maar op verschrikkelijk serieus gaat nemen en er uren aan voorbereiding in gaat steken : bij dat soort mensen gaat het fout.

Denk je dat de manager / HR medewerker waarmee je die gesrekken voert ook zoveel tijd daarin steekt? Nee natuurlijk niet. Dat soort dingen moet je gewoon even snel 5 minuutjes wat wollige en quasi ambitieuze teksten uit de hoge hoed trekken, deze in recordtempo oplepelen en vervolgens heb je het weer gehad.

Maar je hebt dan ook mensen, vooral vrouwen vaak valt me op, die dat helemaal gaan zitten voorbereiden, daar nog weer feedback op gaan zitten halen bij andere collega's. Dan wordt hen gevraagd naar hun sterke en zwakke punten en om daarover feedback op te halen bij 6 familieleden en het eerste wat ze gaan doen als ze thuis komen is die familieleden/vrienden bellen.

Ja als je alles zo godallejezus serieus neemt dan begeef je je regelrecht richting een burn out. In het hele ''spel'' van fulltime werken moet je gewoon een beetje aanvoelen aan welke dingen je juist veel aandacht moet geven en welke dingen je niet al te serieus moet nemen. Want met al die HR / PR/ Communicatie initiatieven wordt er zoveel op je afgevuurd dat je onmogelijk alles met dezelfde aandacht en prioriteit kunt oppakken. En dat hoeft ook helemaal niet. Je manager is na 2 minuten alweer de inhoud van je 360 coach gesprek vergeten en geeft je vooral promotie o.b.v. of je een beetje een vlotte babbel hebt, of je goed in de groep ligt en of je je core werkzaamheden goed oplevert. De rest boeit geen zak.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:33 schreef Saekerhett het volgende:
Het is ook wel typisch iets van veel werkgevers van tegenwoordig: portfolio's, doelstellingen, 1-op-1-gesprekken, 360-graden feedbacks, waar wil je over een jaar staan, waar wil je over vijf jaar staan, welke cursussen wil je volgen, heb je die en die training al gehad, etc, etc...

Soms is het ook gewoon effe genoeg als je daarnaast met je partner twee kleine kinderen probeert op te voeden die 's avonds en soms ook 's nachts alle overgebleven energie die je nog hebt, leegzuigen.

Je kunt niet je hele carrière in hetzelfde tempo doorwalsen en ik heb het idee dat veel werkgevers dat niet helemaal in de smiezen hebben.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:27 schreef Momo het volgende:

[..]
Inderdaad, om mij heen zie ik juist veel jonge mensen die overlopen van ambitie. Snel doorgroeien op het werk, in de avonduren cursus, een amateursport doen op redelijk niveau, social leven.

Deze twee staan niet los van elkaar. Dat gedrag begint ook al op de basisschool. De protocollen op werk zijn een continuering van de administratiedrift en "ontwikkel"plannen op de basisschool.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:38 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]
Als je elke keer moet afvragen of je innerlijke ik het ermee eens is dan krijg je nooit je werk af.

Want dat was wat ik zei? Klassiek voorbeeld van een stropop dit, die je zelf waarschijnlijk niet doorhebt.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:40 schreef DesertGlory het volgende:

[..]
Daarom moet je ook een beetje weten hoe je dat spel moet spelen.

Als je al die portfolio, 360 feedbacks en noem het allemaal maar op verschrikkelijk serieus gaat nemen en er uren aan voorbereiding in gaat steken : bij dat soort mensen gaat het fout.

Denk je dat de manager / HR medewerker waarmee je die gesrekken voert ook zoveel tijd daarin steekt? Nee natuurlijk niet. Dat soort dingen moet je gewoon even snel 5 minuutjes wat wollige en quasi ambitieuze teksten uit de hoge hoed trekken, deze in recordtempo oplepelen en vervolgens heb je het weer gehad.

Maar je hebt dan ook mensen, vooral vrouwen vaak valt me op, die dat helemaal gaan zitten voorbereiden, daar nog weer feedback op gaan zitten halen bij andere collega's. Dan wordt hen gevraagd naar hun sterke en zwakke punten en om daarover feedback op te halen bij 6 familieleden en het eerste wat ze gaan doen als ze thuis komen is die familieleden/vrienden bellen.

Ja als je alles zo godallejezus serieus neemt dan begeef je je regelrecht richting een burn out. In het hele ''spel'' van fulltime werken moet je gewoon een beetje aanvoelen aan welke dingen je juist veel aandacht moet geven en welke dingen je niet al te serieus moet nemen. Want met al die HR / PR/ Communicatie initiatieven wordt er zoveel op je afgevuurd dat je onmogelijk alles met dezelfde aandacht en prioriteit kunt oppakken. En dat hoeft ook helemaal niet. Je manager is na 2 minuten alweer de inhoud van je 360 coach gesprek vergeten en geeft je vooral promotie o.b.v. of je een beetje een vlotte babbel hebt, of je goed in de groep ligt en of je je core werkzaamheden goed oplevert. De rest boeit geen zak.

Waarom moet je het doen dan? Als je onzekere mensen gaat lastig vallen met dit soort stresserende onzin, duw je ze verder hun onzekerheid in. Immers als het niet belangrijk is, waarom wordt het dan gevraagd?

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:43 schreef Richestorags het volgende:

[..]
Want dat was wat ik zei? Klassiek voorbeeld van een stropop dit, die je zelf waarschijnlijk niet doorhebt.

Wat zei je dan wel?

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:44 schreef Richestorags het volgende:

[..]
Waarom moet je het doen dan? Als je onzekere mensen gaat lastig vallen met dit soort stresserende onzin, duw je ze verder hun onzekerheid in. Immers als het niet belangrijk is, waarom wordt het dan gevraagd?

Omdat het bedrijfsleven vol werk zit wat niet belangrijk is. Zo werkt het en dat kan je beter direct accepteren.
Het zijn vinkjes en rode excel cellen die bedrijven regeren.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:46 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]
Wat zei je dan wel?

quote:

Ik gaf net al deels de oplossing. Het zou enorm schelen als scholen aandacht gaan besteden aan emotionele ontwikkeling, zelfreflectie. Leer kinderen mindfulness, psychologische tools, leer ze wat het begrip stress en zingeving inhoudt. Zowel op psycholigische als fysiologische basis (stress).

Leer ze dat we tegenwoordig in een individualistische maatschappij leven en wat het effect daarvan is t.o.v. in een commune wonen.

Nou, dit. Wat daar niet staat is: laat ze tijdens hun werkzaamheden continu hun innerlijke ik een vraag stellen. Wat daar wel staat is: leer ze in wat voor maatschappij we leven, wat voor gevolgen dat heeft voor hun positie daarin, wat stress is, waarom we dat ervaren, waarom onze maatschappij dat juist zoveel opwekt, leer ze mindfulness zodat ze stress kunnen signaleren bij zichzelf en bij hun gevoel kunnen stilstaan, leer ze wat emoties inhouden en wat de functies daarvan zijn en waarom het juist WEL goed is om emoties te uiten etc. etc.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:55 schreef Richestorags het volgende:
De reacties in dit topic maken wel duidelijk waarom het nog steeds een actueel probleem is.

Altijd dat gehamer op eigen verantwoordelijkheid. Gedrag is intergenerationeel en als jij bepaalde dingen niet hebt geleerd of meegekregen kan je dat niet zomaar magisch aangeleerd krijgen. Ook ons onderwijssysteem, dat kennis en bepaalde vormen van intelligentie prefereert maar zelfonderzoek, zelfontwikkeling en emotionele intelligentie totaal niet speelt daarin een kwalijke rol.

Juist het opgroeien in weelde kan mensen weker en minder bekend met tegenslagen maken, is dat hun fout? Het gaat er bij stressoren niet om wat de aard van de stressor is, het gaat erom dat het lichaam het opvat als een stressor. Chronische (emotionele) stress activeert continu reacties die onze vooruders alleen hadden als ze een leeuw tegenkwamen (en daarna weer loslieten). De stressor kan hierbij ook onze gedachtenwereld an sich zijn. Wat dat betreft runt ons lichaam eigenlijk op ontzettend achterhaalde software.

Ook leven we in een maatschappij waarin het moeilijk is voor velen om nog zingeving te ervaren. In de geschiedenis zag je altijd een patroon dat maatschappijen volop in bloei waren, een doel hadden om naartoe te werken en dat er duidelijke rolverdelingen waren. Nu zijn die rolverdelingen weg, gemeenschappen zijn weg, doelen grotendeels weg en je wordt verantwoordelijk gemaakt voor je eigen geluk en hebben en houden zonder dat daarbij support wordt geboden (want individualistische maatschappij). Wat je vervolgens als voorbeeld daarvan terugziet in dit topic is de houding: "verwende nesten, vroeger was het echt moeilijk en ik kan het wel". Juist dat onbegrip is ontzettend invaliderend. Dat jij het wel kan betekent dat dan dat een ander het ook moet kunnen? Iedereen komt uit andere omstandigheden en heeft andere sensitiviteiten. De level playing field die die "ja maar ik kan het toch ook" roepers suggereren bestaat gewoon niet.

Ja, dat kan wel eens stress opleveren...

Dit is een uitstekend argument. Hier ligt inderdaad een groot deel van het probleem. Want laten we duidelijk zijn, hard werken wordt een mens niet slechter van, maar onduidelijkheid en chaos zonder zingeving wel.

In vroegere decennia, laten we zeggen tot aan de jaren 90', waren er duidelijke sociale structuren en rollen in de maatschappij. Mensen maakten naast het werk onderdeel uit van bepaalde sociale gemeenschappen zoals een sportclub, een vereniging omtrent een hobby of interesse of een religieuze gemeenschap. Tevens vormden mensen ook sneller een familie vormen en krijgen eerder kinderen, ook dit geeft een zingeving in het leven. En er was ook niet de mogelijkheid om de hele tijd op het internet te zitten en je tijd te vullen met alle nare berichtgeving van elders in de wereld. Mensen kwamen ook vaker buiten en bewogen meer.

Nu is alles subjectief, jij kunt je leven van top tot teen indelen. Er is ook een enorme focus op 'authenticiteit', jij en enkel al jouw eigen gevoelens bepalen wie jij bent. Duidelijke ideeën over mannen en vrouwen zijn weggevallen. Mannen moeten hun mannelijkheid vooral maar inbinden en vrouwen moet als mannen presteren. En als je niet ergens speciaal, superieur of uniek in bent, dan ben je eigenlijk al min of meer mislukt. Doordat 'the sky the limit' is, wordt het makkelijk om te een slecht gevoel over jezelf te krijgen. Tel daarbij op dat sociale gemeenschappen door de digitalisering, secularisatie, globalisering en het ontstaan van multiculturele samenlevingen zijn weggevallen. En omdat mensen niet meer religieus zijn, kan dat ook een gevoel van aanwakkeren van moreel relativisme en nihilisme. In de vrije tijd volgt men aan de lopende band alle negatieve ontwikkelen die er wereldwijd gebeuren, waar vroeger meer de focus lag op het lokale en misschien landelijke niveau.

En het blijkt de mens dat in deze zogenaamd vrije, progressieve, liberale wereld toch niet zo floreert. Er zijn geen structuren, gemeenschappen of duidelijke normen en waarden meer, mensen zijn van elkaar vervreemd, missen zingeving, zijn minder buiten en bewegen minder terwijl er op de werkvloer wellicht méér druk is om iets neer te zetten. Dat creëert inderdaad veel stress, onzekerheid, twijfels en ongelukkigheid, waardoor een burn-out al snel op de loer ligt.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:48 schreef Richestorags het volgende:

[..]
[..]
Nou, dit. Wat daar niet staat is: laat ze tijdens hun werkzaamheden continu hun innerlijke ik een vraag stellen. Wat daar wel staat is: leer ze in wat voor maatschappij we leven, wat voor gevolgen dat heeft voor hun positie daarin, wat stress is, waarom we dat ervaren, waarom onze maatschappij dat juist zoveel opwekt, leer ze mindfulness zodat ze stress kunnen signaleren bij zichzelf en bij hun gevoel kunnen stilstaan, leer ze wat emoties inhouden en wat de functies daarvan zijn en waarom het juist WEL goed is om emoties te uiten etc. etc.

Ik lees hier nog steeds dat je het eens moet worden met je innerlijke ik.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:49 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]
Ik lees hier nog steeds dat je het eens moet worden met je innerlijke ik.

En dat is erg?

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:44 schreef Richestorags het volgende:

[..]
Waarom moet je het doen dan? Als je onzekere mensen gaat lastig vallen met dit soort stresserende onzin, duw je ze verder hun onzekerheid in. Immers als het niet belangrijk is, waarom wordt het dan gevraagd?

Tja dat is hoe de maatschappij werkt.

Ga 's ochtends eens langs een snelweg staan, of op een treinstation : bijna al die mensen die je voorbij ziet razen, gaan naar hun werk. Slechts een klein deel daarvan is een cruciale functie. Een groot deel zijn mensen in banen die zichzelf bezig moeten houden.

Dus HR/Communicatie/Learning+Development afdelingen bij bedrijven weten steeds meer van gekkigheid niet meer wat ze moeten verzinnen. Maar stoppen met verzinnen kan natuurlijk niet. Dus wordt het allemaal maar steeds meer qua onzin en gekkigheid.

Zo houden we onszelf als mens bezig. Maar helaas wel met het resultaat van enorm veel nutteloze ballast. Wat dat betreft stonden we er het beste voor ergens in de negentiger jaren of de jaren 2000 tot 2010. Toen kwamen er nog veel goede initiatieven van de grond. Dingen waar we als mens echt behoefte aan hadden. Bakbeesten van TV's werden plat. Grote pixels werden super HD.

Maar inmiddels zijn de meeste dingen waar mensen echt behoefte aan hebben wel bedacht, en het meeste wat er nu komt is meer dan goed voor ons is. Maar stoppen is geen optie.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:48 schreef HowardRoark het volgende:

[..]
Dit is een uitstekend argument. Hier ligt inderdaad een groot deel van het probleem. Want laten we duidelijk zijn, hard werken wordt een mens niet slechter van, maar onduidelijkheid en chaos zonder zingeving wel.

In vroegere decennia, laten we zeggen tot aan de jaren 90', waren er duidelijke sociale structuren en rollen in de maatschappij. Mensen maakten naast het werk onderdeel uit van bepaalde sociale gemeenschappen zoals een sportclub, een vereniging omtrent een hobby of interesse of een religieuze gemeenschap. Tevens vormden mensen ook sneller een familie vormen en krijgen eerder kinderen, ook dit geeft een zingeving in het leven. En er was ook niet de mogelijkheid om de hele tijd op het internet te zitten en je tijd te vullen met alle nare berichtgeving van elders in de wereld. Mensen kwamen ook vaker buiten en bewogen meer.

Nu is alles subjectief, jij kunt je leven van top tot teen indelen. Er is ook een enorme focus op 'authenticiteit', jij en enkel al jouw eigen gevoelens bepalen wie jij bent. Duidelijke ideeën over mannen en vrouwen zijn weggevallen. Mannen moeten hun mannelijkheid vooral maar inbinden en vrouwen moet als mannen presteren. En als je niet ergens speciaal, superieur of uniek in bent, dan ben je eigenlijk al min of meer mislukt. Doordat 'the sky the limit' is, wordt het makkelijk om te een slecht gevoel over jezelf te krijgen. Tel daarbij op dat sociale gemeenschappen door de digitalisering, secularisatie, globalisering en het ontstaan van multiculturele samenlevingen zijn weggevallen. En omdat mensen niet meer religieus zijn, kan dat ook een gevoel van aanwakkeren van moreel relativisme en nihilisme. In de vrije tijd volgt men aan de lopende band alle negatieve ontwikkelen die er wereldwijd gebeuren, waar vroeger meer de focus lag op het lokale en misschien landelijke niveau.

En het blijkt de mens dat in deze zogenaamd vrije, progressieve, liberale wereld toch niet zo floreert. Er zijn geen structuren, gemeenschappen of duidelijke normen en waarden meer, mensen zijn van elkaar vervreemd, missen zingeving, zijn minder buiten en bewegen minder terwijl er op de werkvloer wellicht méér druk is om iets neer te zetten. Dat creëert inderdaad veel stress, onzekerheid, twijfels en ongelukkigheid, waardoor een burn-out al snel op de loer ligt.

Zeker, eigenlijk navigeert iedereen als een soort stuurloos schip (of beter gezegd bootje want we zijn allemaal individuen) door deze maatschappij heen.

Neem hier ook nog bij mij dat door social media het gevoel van een afgescheiden zelf heel erg wordt aangewakkerd en door marketing "speciaal voor jou", "binnen 10 minuten is dit voor jou hier", leidend tot hyperindividualisme.

Inspelend op de andere dingen die je zei, de rol van de priester, leraar en dokter als morele autoriteit is volledig overgenomen door conflicterende "priesters", te weten influencers, coaches, vloggers, bloggers en wat dies meer zij. Het leeuwendeel van de mens lijkt nou eenmaal een "herd instinct" te hebben zoals Nietzsche het al omschreef en klampt zich voor structuur vast aan autoriteiten die die structuur bieden. Al de moderne afgeleiden van de traditionele autoriteiten bieden alleen maar meer stress in plaats van dat ze duidelijkheid en structuur scheppen.

Geen zin om het te kijken, maar je moet ook een beetje assertief zijn. Tijdens de proeftijd of vlak voordat wordt beoordeeld of je een vast contract gaat krijgen of niet? tuurlijk dan kan je best wel even overwerken, dan sla je de sportschool maar een keertje over. Heb je al een vast contract? Klap dan gewoon je laptop dicht om kwart voor vijf.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:52 schreef DesertGlory het volgende:

[..]
Tja dat is hoe de maatschappij werkt.

Ga 's ochtends eens langs een snelweg staan, of op een treinstation : bijna al die mensen die je voorbij ziet razen, gaan naar hun werk. Slechts een klein deel daarvan is een cruciale functie. Een groot deel zijn mensen in banen die zichzelf bezig moeten houden.

Dus HR/Communicatie/Learning+Development afdelingen bij bedrijven weten steeds meer van gekkigheid niet meer wat ze moeten verzinnen. Maar stoppen met verzinnen kan natuurlijk niet. Dus wordt het allemaal maar steeds meer qua onzin en gekkigheid.

Zo houden we onszelf als mens bezig. Maar helaas wel met het resultaat van enorm veel nutteloze ballast. Wat dat betreft stonden we er het beste voor ergens in de negentiger jaren of de jaren 2000 tot 2010. Toen kwamen er nog veel goede initiatieven van de grond. Dingen waar we als mens echt behoefte aan hadden. Bakbeesten van TV's werden plat. Grote pixels werden super HD.

Maar inmiddels zijn de meeste dingen waar mensen echt behoefte aan hebben wel bedacht, en het meeste wat er nu komt is meer dan goed voor ons is. Maar stoppen is geen optie.

En daar is dus de kern van het probleem. Wat dat betreft durf ik te stellen dat zelfs een horige vroeger nog meer vrijheid had. Hij werkte dan weliswaar gedwongen op het land en zijn lijf was bezit van iemand anders, maar zijn leenheer stond niet continu achter hem met templates, coachingstrajecten, cursussen, PoP's, 360 graden feedback gesprekken, teambuilding activiteiten etc.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:55 schreef sirdanilot het volgende:
Geen zin om het te kijken, maar je moet ook een beetje assertief zijn. Tijdens de proeftijd of vlak voordat wordt beoordeeld of je een vast contract gaat krijgen of niet? tuurlijk dan kan je best wel even overwerken, dan sla je de sportschool maar een keertje over. Heb je al een vast contract? Klap dan gewoon je laptop dicht om kwart voor vijf.

En wie leert jou dat als je dat niet bent?

Wat ik hier dus vooral lees:
De mensen die het hardst werken, het werk super serieus nemen en overal moeite in willen steken, de perfectionisten,... zijn de mensen die het eerste opbranden. Wat gewoon heel erg logisch is.

Hoezo dan: de luie, verwende jeugd kan niets meer hebben?

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:58 schreef Lenny77 het volgende:
Wat ik hier dus vooral lees:
De mensen die het hardst werken, het werk super serieus nemen en overal moeite in willen steken, de perfectionisten,... zijn de mensen die het eerste opbranden. Wat gewoon heel erg logisch is.

Hoezo dan: de luie, verwende jeugd kan niets meer hebben?

Dat is een subtiele manier van superioriteitsdenken. Ik werk hard en ik brand niet op --> ergo mensen die wel opbranden zijn gewoon tere watjes.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:54 schreef Richestorags het volgende:

[..]
Zeker, eigenlijk navigeert iedereen als een soort stuurloos schip (of beter gezegd bootje want we zijn allemaal individuen) door deze maatschappij heen.

Neem hier ook nog bij mij dat door social media het gevoel van een afgescheiden zelf heel erg wordt aangewakkerd en door marketing "speciaal voor jou", "binnen 10 minuten is dit voor jou hier", leidend tot hyperindividualisme.

Inspelend op de andere dingen die je zei, de rol van de priester, leraar en dokter als morele autoriteit is volledig overgenomen door conflicterende "priesters", te weten influencers, coaches, vloggers, bloggers en wat dies meer zij. Het leeuwendeel van de mens lijkt nou eenmaal een "herd instinct" te hebben zoals Nietzsche het al omschreef en klampt zich voor structuur vast aan autoriteiten die die structuur bieden. Al de moderne afgeleiden van de traditionele autoriteiten bieden alleen maar meer stress in plaats van dat ze duidelijkheid en structuur scheppen.

Ik denk dat het nog simpeler zit. Het is te druk.
We leven boven op elkaar. En ik weet niet zeker of dat wel zo normaal is. En dat, dat voor velen, een gevoel van eenzaamheid geeft.

Wat doen mensen als ze veel geld hebben? Ze trekken zich terug in hun nieuwe kasteel. En hebben dan nog maar een klein groepje.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:58 schreef Lenny77 het volgende:
Wat ik hier dus vooral lees:
De mensen die het hardst werken, het werk super serieus nemen en overal moeite in willen steken, de perfectionisten,... zijn de mensen die het eerste opbranden. Wat gewoon heel erg logisch is.

Hoezo dan: de luie, verwende jeugd kan niets meer hebben?

Je hebt verschillende types denk ik.

Ik ken persoonlijk mensen die in een burn out zitten omdat ze alles veel te serieus nemen. Maar ik ken er ook een paar waarbij ik al vanaf sinds ik ze leerde kennen in mijn jeugd een bepaald slachtofferpatroon herken.

En daarnaast ken ik overigens ook mensen met burn-out geschiedenis die in alles vrij gematigd zijn. Dus hoewel voor mij mensen in een burn out wel in een zeker patroon te plaatsen zijn, kun je ze natuurlijk niet allemaal over een kam scheren.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:58 schreef Lenny77 het volgende:
Wat ik hier dus vooral lees:
De mensen die het hardst werken, het werk super serieus nemen en overal moeite in willen steken, de perfectionisten,... zijn de mensen die het eerste opbranden. Wat gewoon heel erg logisch is.

Hoezo dan: de luie, verwende jeugd kan niets meer hebben?

Onwetende zeikers. Elke generatie klaagt over de generatie onder hun, zijn lui, geen fatsoen. Is al honderden jaren zo. Tegelijk veranderd de maatschappij ook, hogere verwachtingen, meer druk.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 16:02 schreef christmastsunami het volgende:

[..]
Ik denk dat het nog simpeler zit. Het is te druk.
We leven boven op elkaar. En ik weet niet zeker of dat wel zo normaal is. En dat, dat voor velen, een gevoel van eenzaamheid geeft.

Wat doen mensen als ze veel geld hebben? Ze trekken zich terug in hun nieuwe kasteel. En hebben dan nog maar een klein groepje.

Ik zou persoonlijk zeggen dat dat een dimensie is die er nog bijkomt in plaats van: het zit simpeler en het is te druk.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:57 schreef Richestorags het volgende:

[..]
En wie leert jou dat als je dat niet bent?

Dit is natuurlijk met alles zo he. Iedereen heeft bepaalde karaktereigenschappen en de maatschappij verwacht bepaalde karaktereigenschappen en als je die niet hebt sta je sowieso al 1-0 achter. Het is mogelijk om je gedrag aan te passen aan de heersende normen in de maatschappij, maar dat kost veel tijd en het werkt ook maar tot op zekere hoogte.

Assertiviteit kan lastig zijn voor mensen die van nature gewillig zijn en anderen willen pleasen. Toch bestaan er bepaalde assertiviteitscursussen en zijn er ook wel manieren te bedenken om te leren sterker in je schoenen te staan.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 16:32 schreef PietjePuk2000 het volgende:

[..]

Dus: Waarom werk je? Voor het salaris en om je gezin te onderhouden. Wat is belangrijk? Stabiliteit, rust en regelmaat.

Die kernwaarden zullen de afgelopen 50 of zelfs 100 jaar niet veel verandert zijn denk ik (over het algemeen).

quote:

Op woensdag 2 november 2022 16:32 schreef PietjePuk2000 het volgende:
Kan wel voor een groot deel met je meegaan maar daarom is het juist wel goed om mensen in een baan gewoon duidelijkheid te geven, en de juiste kaders. Net alsof een fabrieksarbeider in 1960 bezig was met zingeving of de hogere doelen van zijn fabriek. Laat staan allerlei bullshitanalyses waar hij over vijf jaar wilde staan. Je deed gewoon je werk om je gezin te onderhouden en dat was het dan.

Nee maar de fabrieksarbeider had wel een zekere mate van zingeving omdat hij een huis kon kopen en zijn gezin kon onderhouden. Welk huis kan je tegenwoordig van je salaris kopen en welk gezin valt er te onderhouden?

En: de fabrieksarbeider werd juist NIET lastiggevallen met geforceerde communicatie- en HR onzin.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 14:11 schreef NaarMensje het volgende:
Snap ik wel als er meer van dat soort Amerikaanse werkgevers zijn die je middels manipulatie, bedrog, valsheid in geschrifte, intimidatie en ronduit gelieg je proberen weg te pesten en van je af te komen. Maar goed, alles voor de aandeelhouders hè?!

Dit.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:27 schreef MissButterflyy het volgende:

[..]
Klopt. En voor de burn out werden dat soort mensen depressief of zaten ze overspannen thuis.

Als iets belangrijk is, is het wel dat je goed je grenzen moet stellen.

Maar dan ben je assertief en dat is iets dat werkgevers niet kunnen of willen waarderen.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 16:44 schreef torentje het volgende:

[..]
Maar dan ben je assertief en dat is iets dat werkgevers niet kunnen of willen waarderen.

Dat valt reuze mee hoor. Je moet gewoon werken om te leven en nooit andersom. Als je dan ook nog leuk werk hebt en het een beetje kunt doen rondom leuke collega's hoeft werken totaal niet vervelend te zijn.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 16:47 schreef PietjePuk2000 het volgende:

[..]
Werk is werk en toch ook nog steeds en vooral broodwinning.

Geloof me, 99 op de 100 zal dat nog altijd als dé reden zien om te gaan werken.

quote:

Op [b]woensdag 2 november 2022 13:49[/b] schreef PietjePuk2000 het volgende:

De vraag is vooral waarom we types als TS een wajong verstrekken om dit soort topics te openen midden op een werkdag. Waarom geven we dat soort lamballen niet gewoon een ouderwets pak slaag als ze niet aan de lopende band staan?

Je helemaal de tering in werken voor een baas die geen ruk om je geeft

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:33 schreef Saekerhett het volgende:
Het is ook wel typisch iets van veel werkgevers van tegenwoordig: portfolio's, doelstellingen, 1-op-1-gesprekken, 360-graden feedbacks, waar wil je over een jaar staan, waar wil je over vijf jaar staan, welke cursussen wil je volgen, heb je die en die training al gehad, etc, etc...

Soms is het ook gewoon effe genoeg als je daarnaast met je partner twee kleine kinderen probeert op te voeden die 's avonds en soms ook 's nachts alle overgebleven energie die je nog hebt, leegzuigen.

Je kunt niet je hele carrière in hetzelfde tempo doorwalsen en ik heb het idee dat veel werkgevers dat niet helemaal in de smiezen hebben.

Dit. Werkgevers verliezen vaak uit het oog dat werk niet HET ding is waarvoor mensen leven. Mensen leven over het algemeen niet om te werken, maar werken om te leven. Dus dat werkdingetje is een bijdingetje. Want de sores van de koters zit echt meer present in je hoofd dan die jankende klant, of irritant pushende husselende manager.

Maar even, whut the hell is een

quote:

360-graden feedbacks

nu weer

Burn out is helemaal niet vast te stellen, geen officiële diagnose mogelijk. Staat dan ook niet in de DSM.

quote:

Op woensdag 2 november 2022 15:44 schreef Richestorags het volgende:

[..]
Waarom moet je het doen dan? Als je onzekere mensen gaat lastig vallen met dit soort stresserende onzin, duw je ze verder hun onzekerheid in. Immers als het niet belangrijk is, waarom wordt het dan gevraagd?

Welke toegevoegde waarde heeft zo'n persoonlijk ontwikkelingsplan dan? Vind het meer irritant en afleidend.