quote:
Ik denk het wel...
En dat is dat dit fenomeen best veel voorkomend is en dat hij hier niet alleen in staat.
quote:
Als buitenstaander kun je hier alleen maar op een minderwaardigheidscomplex uitkomen.
Ik herken het omdat mijn oudste broer hier ook mee te kampen heeft en die heeft het in een behoorlijk excessieve vorm. Maar hij is hier dan ook nooit in gestuurd en stamt uit een tijd dat het maatschappelijk nog niet werd onderkent. Hij was gewoon de fantast en of leugenaar, naar gelang hoe het werd geïnterpreteerd. Hij moet alles theatraal doen en in zijn jongere jaren altijd de duurste en mooiste kleren, mooie cabriolet en door het land de dandy uithangen en overal de grootste verhalen ophangen. Hij was gewoon een wandelende Live One Man Show. Geef 'm een microfoon en dan krijgt ie een stijve. Na 20 jaar al de verhalen bij elkaar optellen kom je met 150 jaar levenservaring nog te kort om het af te werken. Dat deerde en boeide hem niet, de drang om aandacht en interessant gevonden te worden was vele male groter. Eigenlijk bizar dat iemand dit niet door heeft of niet door wil hebben. Dat is een rare verslaving...
En dan via via kwamen de mensen met zijn verhalen bij mij terecht waarmee naar bevestiging werd gevraagd. En dan zakte mij soms de broek af met te horen wat hij nu weer verteld heeft.
Geen zin in de discussie en om hem in bescherming te nemen lulde ik dan ook maar wat met het verhaal. Dat ie jaren eerder uit huis is gegaan en ik niet zoveel contact meer met men heb en niet weet wat hij al die tijd heeft uitgespookt. Maar de cirkel gaat ooit eens rond en mensen lullen over elkaar vooral als je mooie grote verhalen verteld vraag je erom dat er over je geluld wordt. Dus ik moest zelf ook goed opletten met wat ik erover zei. Want ben jij de broer van die? Dan zal de appel wel niet ver van de boom vallen!? En kreeg ik wel eens gekscherend de vraag 'En wat heb jij dan allemaal in je leven gedaan?"
Later kreeg ik verkering met een vrouwtje die dezelfde theatrale trekjes vertoonde, kon wel zusje van mijn broer zijn.
Ik denk de rede waarom ik op haar viel. De herkennig en het zijn en blijven kunstenaars. Superlieve en intelligente meid, maar kon het niet laten in haar gedraag alles zo theatraal mogelijk neer te zetten, tot het belachelijke toe. En hierdoor werd ze niet door iedereen serieus genomen. Dat zag ze niet en ging ook allemaal achter de rug om maar het boeide haar ook niet. Gaf je het aan dan was het met wat je ook zei gewoon in een bijna hysterische reactie niet waar en heel anders. Ook daar zag ik mijn broer weer in terug.
Hiermee was wel mijn interesse en nieuwsgierigheid gewekt en ben toen eens me wat mensen uit de psychologie in gesprek gegaan. Die verwezen naar de persoonlijkheidsvormen (stoornissen) en gaven me daar wat boeken over.
En zo kwam ik tot de conclusie dat mijn broer en ex vriendin beide zo Histrionisch als de neten moeten zijn en waarschijnlijk met een behoorlijk diepgeworteld minderwaardigheidscomplex te kampen hebben en de act die ze opvoeren om dit te compenseren niet kunnen bedwingen.
Dan ga je daar wat meer op letten en zul je ervaren dat het best veel voorkomt in zeer veel verschillende gradaties.
Kort door de bocht en ongenuanceerd het zijn "Aandachtshoeren" en sommige ten koste van alles...
Inmiddels was mijn broer al getrouwd en had kinderen gemaakt en op een dag stond zijn oudste zoon van 20 bij mij op de stoep met het verhaal 'Mijn vader is gek! En ik durf hem niet aan mijn schoonfamilie voor te stellen.' Toen heb ik hun vader maar onder de bus geflikkerd en die jongens dezelfde info onder de neus geduwd die ik had gekregen. En verteld dat hun pa alles behalve gek is. Hij is superlief en slimmer dan je denkt en doet alles voor je, immers je bent nooit wat tekort gekomen. Maar hij is net niet slim genoeg om te weten tegen wie hij moet fantaseren en tegen wie niet en heeft daarom dus een probleem, waarmee hij geholpen dient te worden. En wanneer jullie dat niet doen, dan doet niemand dat. Zijn oudste zoon geadviseerd zijn schoonouders in te lichten en te vertellen wat er aan de hand is en aan te geven wanneer mijn Pa begint te vertellen het niet al te serieus te nemen. Zo bespaar je al een hoop achter de rug gelul en vooroordelen. Zijn jongste zoon zei, nou 16 jaar geloofd dat mijn vader bij de commando's heeft gezeten
en nu hoor ik pas dat het niet waar is? Dat is wel een heftige teleurstelling!?
Ik heb ze de boeken gegeven en geadviseerd hun pa alles onder de neus te wrijven zodat hij zich misschien eindelijk eens realiseert wat hij naar de kloten heeft geholpen en nog gaat helpen met zijn gelul als dit zo door blijft gaan.
Nou dat blijkt gebeurd te zijn en het heeft zich verbeterd voor zover ik heb begrepen. De prijs die ik betaald heb is echt lang minder contact met mijn broer gehad, waarschijnlijk omdat ik hem onder de bus heb geflikkerd bij zijn zoons. Maar ook dit heeft zich weer wat verbeterd, denk dat zijn schaamtegevoel langzaam weggetrokken is. En wanneer we samen zijn lult hij al stukken minder en voorzichtiger. Nu weet ik niet wat hij doet wanneer hij alleen is met onbekenden, maar laat hem daar maar lekker gaan. Zolang hij deze shit maar achterwege laat bij familie en zijn vaste sociale kringen kan ie lullen wat ie wil.
Dus TS bezint eer ge begint... En lukt het je niet om jezelf hier mee te helpen dan ge je mogelijk nog een leuk traject tegemoet. Want mensen die dit begrijpen en je helpende hand daarin willen bieden, bieden zich niet vanzelfsprekend aan. Het grootste gros zal in dat dunne lijntje denken dat je wappie bent.
[ Bericht 0% gewijzigd door Watuntrik op 27-09-2022 14:16:29 ]