Ik lieg veel

quote:

Op zaterdag 24 september 2022 20:29 schreef Anoniem275 het volgende:
Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik lieg. Om de kleinste dingen. Als een collega vraagt wat ik in het weekend heb gedaan en ik heb de hele dag op de bank gehangen verzin ik toch iets wat ik zogenaamd gedaan heb. Als ik te laat ben ergens voor verzin ik een 'goede' reden waarom ik te laat was etc.
Nu merk ik dat het liegen me zo makkelijk af gaat dat ik soms al een leugen heb verteld zonder er uberhaupt overna te hebben gedacht. Het rolt gewoon zo van mijn tong.

Nu heb ik de analyse op mezelf losgelaten dat ik meestal lieg over iets wat me interessanter zou maken. Hoe kan ik dit stoppen?

Even de OP quoten voordat die verdwijnt en dit:

Liegen lijkt me zo vermoeiend. Dan moet je echt enorm veel onthouden.

Wel goed dat je het herkent bij jezelf iig en ook ziet dat dit problemen op kan gaan leveren. Ik zou er denk ik wel wat hulp bij zoeken. Nu zijn t misschien nog wat kleine dingetjes maar vroeg of laat gaat t sowieso grote problemen opleveren.

Stoppen met liegen. Simpel.

Minder een mongool in het leven zijn helpt enigzins...


Niet dat de rest van de wereld wel eerlijk is, dus als je je er goed bij voelt who gives a fuck!

quote:

Op zaterdag 24 september 2022 20:29 schreef Anoniem275 het volgende:
Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik lieg. Om de kleinste dingen. Als een collega vraagt wat ik in het weekend heb gedaan en ik heb de hele dag op de bank gehangen verzin ik toch iets wat ik zogenaamd gedaan heb. Als ik te laat ben ergens voor verzin ik een 'goede' reden waarom ik te laat was etc.
Nu merk ik dat het liegen me zo makkelijk af gaat dat ik soms al een leugen heb verteld zonder er uberhaupt overna te hebben gedacht. Het rolt gewoon zo van mijn tong.

Nu heb ik de analyse op mezelf losgelaten dat ik meestal lieg over iets wat me interessanter zou maken. Hoe kan ik dit stoppen?

Je kwetsbaarder durven opstellen. De behoefte proberen los te laten om interessanter over te willen komen dan je je voelt naar anderen toe. De behoefte los te laten sociaal gezien te willen 'kloppen' voor 'de buitenwereld'. Onderzoek eens waaróm je dat doet in die situaties.

Veroordeel jezelf hier verder trouwens niet om. Zo veel mensen doen dit. Uiteindelijk zijn we allemaal maar gewoon het product van onze hersentjes, en die zoeken nu eenmaal de weg van veiligheid en niet buiten de boot vallen. Dus die antwoorden vallen je in om te zeggen op die momenten, en de zelfkritiek komt pas daarna.

Je bent waarschijnlijk ontevreden over je echte leven. Daarom lieg je. Pak het bij de bron aan.

Mensen liegen omdat ze zich voor willen doen komen anders dan dat ze zijn. Als het je echt boeit (het grootste percentage van de samenleving houdt vast aan kleine leugentjes) dan moet je jezelf te rade gaan waarover je liegt en waarom je dat doet... Meestal boeit de buitenwereld het je niet eens dat je je beter doet voorkomen maar is het meer onzekerheid vanuit jezelf...Vraag jezelf af waar dat vandaan komt en waarom je je anders moet voordoen dan je bent...

Ga even na waarom je liegt. Is het uit schaamte of wil je interessanter overkomen?
En bedenk ook dat er niks mis is met lekker lui voor de tv hangen in het weekend.

Of accepteren dat je weinig interessante dingen doet. En dat hoeft ook helemaal niet. Als jij het hele weekend op de bank tv wilt kijken, dan mag dat. Alsof elke collega elk weekend allerlei wilde avonturen beleeft.

Of je gaat interessantere dingen doen, als daar je behoefte ligt. Maar je kunt je dan wel afvragen of je die behoefte hebt omdat je dat zelf wilt of omdat je op een bepaalde manier over wilt komen op je omgeving.

Er is een (groot!) verschil tussen leugentje om bestwil, kleine overdrijving, en voortdurend liegen.

TS doet dat laatste, volgens de OP.
En daar moet je echt vanaf, TS. Want het breekt je op, vroeg of laat. Op een gegeven moment zien te veel mensen te veel dingen die niet kloppen, en dan sta je algemeen te boek als onbetrouwbaar, en dat voor lullige leugentjes die helemaal niet nodig zijn.

Mijn advies; geef minder snel antwoord op een vraag. Bouw heel even een pauze in, bedenk dat je NIET wat wil verzinnen en beantwoord dan de vraag. Saai en waarheidsgetrouw, of eventueel wat aangedikt en overdreven, maar niet op de automatische piloot gelogen.

Succes!

quote:

Op zondag 25 september 2022 08:46 schreef sigme het volgende:
Mijn advies; geef minder snel antwoord op een vraag. Bouw heel even een pauze in, bedenk dat je NIET wat wil verzinnen en beantwoord dan de vraag. Saai en waarheidsgetrouw, of eventueel wat aangedikt en overdreven, maar niet op de automatische piloot gelogen.

Goeie tip dit.

Herkenbaar, ja. Toen ik nog puber was....

Dat je het van jezelf onderkent is al heel wat en daar ben je al half op weg mee...

quote:

Op zaterdag 24 september 2022 20:29 schreef Anoniem275 het volgende:
Nu heb ik de analyse op mezelf losgelaten dat ik meestal lieg over iets wat me interessanter zou maken.

Het zit dus in je gevoel, je eigenbeeld dat je niet interessant genoeg bent en daarom heb je dus een sterke aandrang om verhalen te verzinnen om daarmee beter voor de dag te komen? Dat is dan ook geen liegen maar fantaseren...

Nu hebben liegen en fantaseren wel een correlatie en liggen in elkaars verlengde maar toch is er een significant verschil.

In de psychologie werd zoiets ooit Pseudologia fantastica genoemd. Het werd toen inderdaad ook wel onder het pathologisch liegen geschaard maar dat is een nogal verouderde en erg drastische benadering. In de dagelijkse omgang blijft dit anders nog wel bestaan, fantaseren staat gelijk aan leugens en je valt er altijd eens mee door de mand en zul je bij bekenden met de stempel ziekelijke leugenaar door het leven gaan. Dit gaat ten koste van het krijgen van begrip en hulp wat alleen maar verder tegenwerkt en het gevoel in stand houd.

Tegenwoordig kun je dit fenomeen ook terugvinden in bepaalde persoonlijkheidsstoringen en met name in de Histrionische ook wel Theatrale persoonlijkheidsstoornis genoemd. De oorzaak ligt vaak heel erg diep en kan zelfs genetisch bepaald zijn. Dat je dus de aanleg hebt een minderwaardigheidsgevoel te ontwikkelen en voor anderen dus niet interessant te zijn en daarom alles uit de kast trekt dit te compenseren. De een doet dit met gedrag en uiterlijk en de ander met verhalen en of alles tegelijk.

Er zijn uiteraard verschillende gradaties en iedereen is wel begaan met kleine trekjes van alle bekende persoonlijkheidsstoornissen. Dus het kan beslist zo zijn dat de beschrijving niet voledig aansluit. Zo zal iedereen zonder zich hiermee volledig te kunnen identificeren ooit wel eens en verhaaltje aandikken om het interessanter te maken dan het werkelijk was. Laten we het visserslatijn noemen, waarbij in de herhaling van het verhaal de gevangen vis steeds maar groter wordt. Dus het komt vaker voor dan je zou denken en ben je daar zeker niet alleen.

Het wordt pas een storing, ziekelijk of pathalogisch wanneer je in deze zucht naar aandacht en erkenning doorslaat, de rem niet meer weet te vinden, te lang en teveel doorgaat en niet door hebt dat je jezelf voor lul zet met overduidelijke fantasieverhalen en of grootspraak. Zo kunnen mensen die hier aan lijden zelfs verslaafd raken aan die aandacht en gevoel van waardering en vallen zoveel in herhaling dat ze in hun eigen fantasieverhalen gaan geloven. En zo wordt je in je sociale kringen met zwetserij steeds minder serieus genomen. En dan weet iedereen het behalve jij...

Afijn, wanneer je bij jezelf al herkend dat je de aandrang hebt om verhalen te verzinnen. Probeer dan ook eens voor jezelf te bepalen of je misschien met een minderwaardigheidsgevoel rond loopt. Beiden gaan vaak hand in hand.

Kom er niet alleen maar anoniem maar ook bij vertrouwde mensen mee uit de kast en praat erover. Zodat je misschien leert inzien dat je minderwaardigheidsgevoel nergens op gefundeerd is en dat je ook zonder te fantaseren interessant genoeg bent. Of misschien wel ergens op gefundeerd, iets uit je verleden wat je als kind hebt meegemaakt. Praat er desnoods eens met een professional over... Alleen vragende mensen zijn te helpen...

[ Bericht 0% gewijzigd door Watuntrik op 26-09-2022 12:43:00 ]

quote:

Op zondag 25 september 2022 08:46 schreef sigme het volgende:
Er is een (groot!) verschil tussen leugentje om bestwil, kleine overdrijving, en voortdurend liegen.

ook onder pathologische leugenaars zijn er verschillende vormen ervan..

bv bepaalde zeer creatieve beroemde mensen zijn wel vaker als pathologische leugenaar aangeduid: Karl May, Boudewijn Büch, de griekse geschiedschrijver Herodotus, Han van Meegeren..
mensen die een zer grote fantasie en een grote gedrevenheid hebben, hebben wel vaker ook een sterke creatieve en schepende neiging delen van hun leven bij te verzinnen

Over wat ik doe in vrije tijd enzo lieg ik nooit. Als ik geen ene flikker heb gedaan zeg ik dat gewoon, want soms is een pyjama dag gewoonweg perfect. Ik hou ervan om regelmatig echt niets nuttigs te doen.

Ik heb wel gehad dat ik een kutsmoes verzon omdat ik voor de tweede dag te laat was (auto wilde niet starten) op mijn werk. Terwijl ik me gewoon voor de tweede opvolgende dag had verslapen omdat ik veelste laat naar bed was gegaan en vroege diensten mijn ding niet zijn.

Maar ik voel me echt slecht om die kutsmoes. Volgens mij geloofde ook echt niemand het, maar hebben ze uit beleefdheid maar niets ervan gezegd.
Ik krijg ook opvallend weinig vroege diensten. Heb ik ook wel aangegeven (al vanaf het begin), maar sinds dien is het nog minder.

quote:

Op maandag 26 september 2022 23:53 schreef Cause_Mayhem het volgende:


Ik heb wel gehad dat ik een kutsmoes verzon omdat ik voor de tweede dag te laat was (auto wilde niet starten) op mijn werk. Terwijl ik me gewoon voor de tweede opvolgende dag had verslapen omdat ik veelste laat naar bed was gegaan en vroege diensten mijn ding niet zijn.

Da's wel wat anders dan op de automatische piloot liegen, ook al is daar helemaal geen aanleiding voor, zoals bv. te laat zijn op je werk.

quote:

Op maandag 26 september 2022 22:50 schreef Anoniem275 het volgende:
Ik vraag me ook oprecht af of iemand het doorheeft. Er heeft me nog nooit iemand ermee geconfronteerd in ieder geval (ook niet voorzichtig gehint naar wat ik weet).

Ik had eens een collega die over grote zaken niet speciaal loog, maar wel over kleine. Op een dag merkte ik op dat hij zei met de chip te betalen omdat hij geen muntgeld had, terwijl ik wist dat 'ie een zak vol munten had. Toen ging ik er op letten. Hij loog op de automatische piloot en zonder blikken of blozen juist bij onbenulligheden.
Ik heb daar nooit op gehint of iets van gezegd - maar ik ben het ook nooit vergeten en ik zou 'm nooit vertrouwen.

De professionele hulp krijg je idd eventueel via de huisarts en de bij hun aangesloten psycholoog die je doorverwijst naar een geschikte praktijk en dan ga je meestal een traject van een aantal sessies/behandelingen in. En die weten hun prijsjes tegenwoordig ook wel, waarvan je altijd het eigen risico zelf moet lappen.

Door er over te praten met vertrouwde mensen, broer, zus, ouders of een vriend die je al heel lang kent daarmee zou je kunnen ervaren dat ze het mogelijk allang doorhebben, dat je soms of vaak lulverhalen verkoopt die niet (kunnen) kloppen. Het is een mens eigen daarover niets te zeggen en te denken laat maar lullen. Of de ene fantaseert lekker tegen je terug en dan zitten jullie samen een domme act aan elkaar op te hangen waarvan de ene constant de ander probeert te overtreffen.

Je kunt je maar beter een ding realiseren... En dat is dat je iedereen tegen wie je liegt onderschat en denkt dat ze het niet door hebben. En daarmee alleen al belieg je jezelf. En hoe langer dit spelletje duurt hoe dieper je hiermee de mist ingaat. Want om goed te kunnen liegen moet je over een fenomenaal geheugen beschikken en elke leugen en wie je het hebt verteld tot in detail onthouden en kunnen herhalen. Simpel sommetje, hang je 4 x per week een lulverhaal bij 4 verschillende mensen op dan zijn dat 52 x 4 leugentjes per jaar. En die kun je niet allemaal tot in detail onthouden maar voor degene bij wie je ze ophangt is de som veel kleiner en die onthouden daar wel een deel van. En ook die mensen kunnen met elkaar praten over wat jij ze hebt verteld en vinden zo de inconsistenties in je verhalen en dat je maar wat loopt te lullen. En het is mens eigen om de confrontatie te ontwijken, ze laten je dan maar lullen en lachen je achter de rug uit. Dat terwijl jij in je dwang en drang beter te zijn en te voelen denkt 'ze hebben me toch niet door'. Gevaarlijke gedachte en een behoorlijke blinde vlek waarmee je schepjes er bovenop gaat gooien en de verhalen nog sterker gaat maken. Dat sluipt erin zonder het zelf te beseffen omdat je denkt er steeds mee weg te komen. (Zie de post van Sigme)

En op het eind van de rit en al is het verhaal onschuldig wanneer het niet waar is dan gaat het op den duur ten koste van je integriteit. En zo onschuldig is dat nog niet, denk hierbij aan het metafoor "om de wolf huilen' onder de streep, de mensen die jou door hebben geloven jou niet meer en nemen alles wat je zegt met een korreltje zout. En die zullen zeggen wanneer er over word gepraat 'Ach die lult maar wat.' Zoals ik al zei, iedereen weet het behalve jij!

Dus kort door de bocht, met die domme fantastische act sta je alleen maar jezelf wat wijs te maken.

Het lastige in dit realisatieproces is, wanneer je al moeite hebt om eerlijk tegen je medemens te zijn dan begint dat bij niet eerlijk tegen jezelf te zijn. Je weet dat je liegt en of fantaseert en blijft het doen en vraagt je af waarom. Er is maar 1 iemand die dit zou kunnen beantwoorden en dat ben jijzelf. Immers je kunt een mens alleen maar voor de kop kijken en niet erin.

[ Bericht 1% gewijzigd door Watuntrik op 27-09-2022 10:20:17 ]

quote:

Op maandag 26 september 2022 10:59 schreef DjVero het volgende:
Herkenbaar, ja. Toen ik nog puber was....

Ik ook, toen ik puber, late tiener en zelfs nog twintiger was loog ik er op los, ook omdat ik kennelijk graag interessanter wilde zijn. Was ook wel handig dat ik relatief vaak verhuisde en dan dus in een nieuwe kring kwam waar ik weer nieuwe interessante verhalen kon verzinnen over mezelf.
Nu, in de 40, boeit het me geen reet meer wat mensen van me vinden en voel ik dus ook niet meer de neiging om te liegen (tenzij leugentje om bestwil natuurlijk.)
Hier heeft TS niks aan, dat realiseer ik me.