Zwangerschap en geboorte deel 1977

quote:

Op vrijdag 18 november 2022 16:07 schreef margaretha_01 het volgende:

[..]
Nou, kijk, dan ben ik toch blij dat ik me negen maanden na de geboorte met het kind en mijn eigen herstel kan bezig houden! :p

Maar nee, ik weet dat veel vrouwen het moeilijk kunnen voorstellen zolang thuis te moeten zitten… maar ik ben eigenlijk heel blij dat ik hier nu in het buitenland die mogelijk voor heb.

Ik deed na 3 dagen alweer boodschappen en huishouden. De kraamverzorgster was het er niet mee eens. Maar het duurde denk ik 3 maanden ofzo voor ik fysiek en mentaal in staat was om echt fulltime te werken. Maar leuk vond ik het niet dus van mij mag het zwangerschapsverlof een jaar duren.

quote:

Op vrijdag 18 november 2022 15:54 schreef Clubsoda het volgende:
^^ Wij zijn ook al lang tevreden als we 21.30 uur halen

Het hangt er ook een beetje vanaf hoe je 'herstel' precies definieert. Ik heb in het jaar na mijn bevalling best wel kwaaltjes en pijntjes enzo gehad, maar de vraag is of dat nou kwam van de bevalling of van het feit dat je ontzettend veel meer tilt en bukt dan ooit eerder in je leven

En daarbij... je lichaam herstelt niet alleen van een bevalling. Dat is nogal een wijd verspreide misvatting. Je lijf herstelt vooral van 9 maanden zwangerschap. En de bijbehorende hormonen die van alles met je lichaam en geest doen. En dat duurt echt langer dan een paar weken.

Fysiek herstellen van enkel de bevalling kan heel snel gaan. Fysiek herstellen van 9 maanden een mens bouwen in je lichaam, not so much.

Wat doen we onszelf ook aan he? Ik probeer daarom ook wel goed op mezelf te letten, dus genoeg bewegen, goed eten, voldoende rust en ook mentaal niet overbelasten. Ik weet niet of dat op de lange termijn ook invloed heeft maar het geeft een gevoel van controle en de invloed van hormonen blijft inderdaad ook zo flink, wonderlijk proces is dat.

De zwangerschap zelf is me wel erg tegengevallen, zowel fysiek in de laatste maanden als mentaal eigenlijk de hele 9 maanden vond ik het echt zwaar.
Tijdens het zwanger zijn probeerde ik er in mijn hoofd nog zoveel mogelijk iets positiefs van te maken omdat je er toch mee te dealen hebt maar nu het voorbij is durf ik wel te zeggen dat ik het verschrikkelijk vond.

Gisteren hebben we het aan mijn schoonmoeder verteld en mijn zwager was daar ook. Wat blijkt: heeft mijn zwager al van de leidinggevende op het werk gehoord dat ik zwanger ben. Ging 'ie boos doen. Ik heb al niet echt vrienden en ik hoopte op een feestelijke stemming, nu voelt het alsof het door dit incident verpest is. Er is altijd wat waardoor er even een smetje over een aankondiging of festiviteit komt te hangen.. #frustratie

Wat ontzettend ongepast, van zowel je leidinggevende en je zwager

Mijn schoonmoeder was wel blij maar ik miste uitbundigheid ofzo. Misschien ligt dat aan mijn verwachtingspatroon en heb ik me teveel laten beïnvloeden door social media maar jullie reageerden enthousiaster. Tel daarbij op dat ik ook nog een beetje emotioneel ben door wat recente ontdekkingen in mijn familie, en daardoor over mijn verleden en het resultaat is dat ik gewoon al de ochtend huilend in bed lig. En als ik er wat van zou zeggen slaat de vlam in de pan want dan moet ik leren loslaten en niet zo heftig reageren. Echt, wat voor wereld zit ik in..

[ Bericht 0% gewijzigd door girlnextdoor. op 19-11-2022 13:16:00 ]

Wat naar

[ Bericht 65% gewijzigd door Clubsoda op 20-11-2022 20:03:58 ]

Snap je emoties hoor. Je ziet al die social media filmpjes van mensen die juichen en gillen. En dat wil je dan ook zo graag, maar dan krijg je zo'n reactie.

Met J had ik dat ook. Mijn moeder reageerde nauwelijks op het rompertje dat zei verwacht in januari. Die zei, maar je schoonzus verwacht hun baby in oktober ervoor? Waarom heb je dan dat rompertje....... Ja waarom dan mam?!

En deze keer was ze wel blijer, maar kreeg ik alsnog te horen dat ik dan gejokt zou hebben over mijn problemen daar beneden. En ik zei terug dat ik wel degelijk problemen had, maar je hebt er nooit meer naar gevraagd sinds ik dit met je deelde!

En je leiding gevende had natuurlijk gewoon zijn mond moeten houden. Is toch vertrouwelijke informatie wat hij niet zou mogen delen?!

Toch proberen te accepteren dat je helaad andermans reactie niet kan kiezen en focus op je eigen blijdschap met dit fantastische nieuws!

quote:

Op zaterdag 19 november 2022 13:25 schreef Bienelientjee het volgende:
En deze keer was ze wel blijer, maar kreeg ik alsnog te horen dat ik dan gejokt zou hebben over mijn problemen daar beneden. En ik zei terug dat ik wel degelijk problemen had, maar je hebt er nooit meer naar gevraagd sinds ik dit met je deelde!

Het is zo raar wat mensen zich permitteren

[ Bericht 9% gewijzigd door Clubsoda op 20-11-2022 20:03:36 ]

Mijn moeder reageert zelden echt uitbundig, maar was wel echt blij voor me. Alleen dat zag je er dus niet zo aan.

Sowieso heel stom van de leidinggevende dat het doorverteld is, dat is echt niet oké!

Wij mogen morgen naar de 10 weken echo en als die goed is, gaan we het aan "iedereen" bekend maken. Heb daar wel zin in om dat te mogen doen!
Onze directe familie (ouders, broers/zussen) weten het overigens al, de eerste rompertjes zijn al gekocht door m'n moeder

Inmiddels ook besloten dat we de 13 weken echo en NIPT allebei niet gaan doen. Het duizelde me een beetje toen ik de boekjes las, maar voor mij hoeft het niet. Ik zou de zwangerschap ook nooit afbreken voor bijvoorbeeld een kindje met Down, dus waarom dan nog testen?
Mijn vriendin had uiteraard al lang een mening, maar die wilde dat ik zelf mijn mening vormde aan de hand van het boekje en onze verloskundige (oftewel: neutrale uitleg), in plaats van dat zij mij alles zou uitleggen wat misschien niet helemaal 100% een objectieve uitleg zou worden (hoewel ze het in haar werkmodus had kunnen uitleggen, maar ik ken haar veel te goed en zou haar mening dan toch wel doorhebben ).

quote:

Op vrijdag 18 november 2022 15:50 schreef SQ het volgende:
Oh maar maak je geen zorgen, daar heb je straks toch allemaal geen energie meer voor

Sinds ik kinderen heb denk ik rond 21:30 meestal toch wel "het is al laat, ik ga maar eens naar bed".
En dan ook binnen 5 minuten als een baksteen slapen.

Haha, dat denk ik ook wel inderdaad

Nou heb ik het voordeel dat ik sowieso altijd en overal prima kan slapen, zo ben ik ooit eens in een vliegtuig in slaap gevallen terwijl we nog op de grond stonden, wakker geworden, gedacht "zijn we nou nog niet weg?", waarna bleek dat we er al waren

quote:

Op zaterdag 19 november 2022 12:09 schreef girlnextdoor. het volgende:
Gisteren hebben we het aan mijn schoonmoeder verteld en mijn zwager was daar ook. Wat blijkt: heeft mijn zwager al van de leidinggevende op het werk gehoord dat ik zwanger ben. Ging 'ie boos doen. Ik heb al niet echt vrienden en ik hoopte op een feestelijke stemming, nu voelt het alsof het door dit incident verpest is. Er is altijd wat waardoor er even een smetje over een aankondiging of festiviteit komt te hangen.. #frustratie

Da's echt niet ok zeg....... Sterkte met de hele situatie!

Nou, dat loopt even heel anders... Rond kwart voor 6 appte m'n vriendin dat ze bloedverlies had, maar dat ze ook haar spreekuur in moest en dat zo kort van te voren niet meer af kon zeggen. Ze heeft eerst nog geprobeerd een echo van zichzelf te maken, maar dat lukte allemaal niet zo goed in de haast, dus uiteindelijk toch de verloskundige gebeld. Na het spreekuur van m'n vriendin zijn we erheen gegaan. Die heeft een echo gemaakt en uiteindelijk blijkt dat het hartje anderhalve week geleden (bij 8 weken 6 dagen) al gestopt is met kloppen...

Het kindje was er heel plotseling en nu is het ook heel plotseling weer weg. Na de goede 8-weken echo hadden we hier helemaal geen rekening meer mee gehouden, al weet je natuurlijk dat het altijd kan. Had liever gehad dat we direct bij de vitaliteitsecho geen hartactie gezien hadden. Nu hebben we toen en ook bij en 8 weken-echo een hartje gezien en dat alles echt heel goed ging, dus het was gewoon ons kindje al. Het kwam echt een stuk harder hij me aan dan ik ooit had verwacht...
Al moet ik ook zeggen dat het nog enorm onwerkelijk is en dat ik niet zo goed weet wat ik nou allemaal precies voel verder. M'n gedachten gaan alle kanten op.

Ik had toevallig m'n leidinggevende van de week op de hoogte gesteld, die heb ik direct geappt en hij appte terug dat ik de tijd moet nemen, dus deze week werk ik niet meer. En na het weekend kijken we nog wel even.

quote:

Op dinsdag 22 november 2022 23:51 schreef Irritatie100 het volgende:
Nou, dat loopt even heel anders... Rond kwart voor 6 appte m'n vriendin dat ze bloedverlies had, maar dat ze ook haar spreekuur in moest en dat zo kort van te voren niet meer af kon zeggen. Ze heeft eerst nog geprobeerd een echo van zichzelf te maken, maar dat lukte allemaal niet zo goed in de haast, dus uiteindelijk toch de verloskundige gebeld. Na het spreekuur van m'n vriendin zijn we erheen gegaan. Die heeft een echo gemaakt en uiteindelijk blijkt dat het hartje anderhalve week geleden (bij 8 weken 6 dagen) al gestopt is met kloppen...

Het kindje was er heel plotseling en nu is het ook heel plotseling weer weg. Na de goede 8-weken echo hadden we hier helemaal geen rekening meer mee gehouden, al weet je natuurlijk dat het altijd kan. Had liever gehad dat we direct bij de vitaliteitsecho geen hartactie gezien hadden. Nu hebben we toen en ook bij en 8 weken-echo een hartje gezien en dat alles echt heel goed ging, dus het was gewoon ons kindje al. Het kwam echt een stuk harder hij me aan dan ik ooit had verwacht...
Al moet ik ook zeggen dat het nog enorm onwerkelijk is en dat ik niet zo goed weet wat ik nou allemaal precies voel verder. M'n gedachten gaan alle kanten op.

Ik had toevallig m'n leidinggevende van de week op de hoogte gesteld, die heb ik direct geappt en hij appte terug dat ik de tijd moet nemen, dus deze week werk ik niet meer. En na het weekend kijken we nog wel even.

Wat klote voor jullie. Sterkte

Oh, wat ontzettend naar… heel veel sterkte voor jullie allebei…

Bedankt allemaal! Het is nu nog behoorlijk onwerkelijk allemaal..

Heel veel sterkte de komende tijd.

Okee, volgende hoofdstuk in mijn zwangerschap: ze verlengen mijn contract niet, niet omdat dat aan mijn werkzaamheden ligt maar omdat ze van hoger hand geen uitzendkrachten meer mogen overnemen op eigen contract. Dat zou best aannemelijk kunnen zijn als er niet een andere uitzendkracht een contract zou hebbe geëist en dit ook nog krijgt per februari. Ik wordt hier echt niet goed van. Ik heb constant klaargestaan voor die mensen, zo kwaad als het ging binnen een depressie en twee miskramen want ik kreeg steeds een verkapt dreigement als ik volledig weg zou vallen in de zin van 'dan moeten we andere maatregelen nemen'. En nu zetten ze me met een smoes zwanger en al op straat. Nee joh, daar gaan andere werkgevers vast geen smoes voor verzinnen om me niet aan te nemen.

Ik heb vanochtend geprobeerd om te gaan werken maar mijn lichaam blokkeerde alleen al toen ik de computer aan moest zetten. Toen ik diegene zag die wel n contract had dacht ik: waarom doe ik mezelf dit aan? Ik ben zwanger en ik ga niet goed voor de baby zorgen als ik nog 7 weken stress heb. En dus ben ik gestopt met voor deze werkgever te werken vandaag. Het is echt heel verdrietig. Sommige collega's ook: jaa maar je moet niet stressen nu. Ja ik ben zwanger Truus, je denkt serieus dat ik NIET ga stressen omdat dit gewoon dingen zijn waar werkgevers je op afwijzen? Het mag officieel niet maar ze verzinnen er een smoes omheen.. zo werkt het gewoon.

Ik kan wel 11,5 maand in de ww gaan zitten maar daar wordt ik doodongelukkig van. Het gewoon schandalig wat ze hier flikken.

Sjeetje, wat een rotnieuws ook voor jou, girlnextdoor… :s

Sterkte irritatie100, ik kan me voorstellen dat je jezelf hier niet op had voorbereid na een goede 8 weken echo.

Vandaag een pretecho gehad, leuk om de kleine weer even te zien. De baby was erg beweeglijk en schopte druk met zijn beentjes vol tegen mijn blaas
Sinds kort voel ik hem/haar ook. Over een week hebben we de 20-weken echo, dat is toch wel weer even een spannend moment.