Paar artikelen over deze materie voor wie het interesseert:
De uitspraak in de doorslaggevende zaak Grand Upright Music, Ltd. v. Warner Bros. Records Inc. over sampling in hip-hop kwam in december 1991. De La Soul's eerste twee albums zijn van voor die tijd, toen samplen in muziek nog het Wilde Westen was. Het ene album werd netjes
gecleared zoals dat heet, het ander werd niet naar omgekeken en soms kwam de artiest er mee weg. Maar de discussie was er toen ook al uiteraard. Uit de oude doos, namelijk het jaar van het debuut van De La Soul, die dan ook zeker genoemd worden, een artikel uit 1989 uit de LA Times over sampling,
“A Creative Tool or License to Steal?”: The Controversy":
https://www.latimes.com/a(...)06-ca-454-story.htmlHet ene contract uit die tijd bevatte toestemming voor de samples voor één uitgave of enkel een fysieke uitgave, contractueel opgeschreven in een tijd dat er nog geen rekening gehouden hoefde te worden met het digitale domein. Het andere contract kocht de rechten definitief af, of tot een x aantal exemplaren. Dan heb je in Amerika nog de Copyright Act, waar je alleen aanspraak kunt maken op inbreuk als je het binnen 3 jaar aangeeft na "ontdekking". Zoals je begrijpt kan over die definitie ook weer eindeloos worden gebakkeleid. En hoe zit het buiten Amerika? En nu het digitaal is en alles automatisch wereldwijd is?
De overlevende leden van Beastie Boys waren 26 jaar na hun debuut nog druk met zich te verdedigen tegen een niet te horen sample op dat album:
https://www.hollywoodrepo(...)ek-drop-bomb-395012/ Anderzijds kregen Beastie Boys dan weer amper problemen met klassieker der klassiekers 'Paul's Boutique' uit 1989 die wel honderden verschillende fragmenten van andere artiesten bevat, maar ook hele herkenbare loops van nota bene The Beatles. Dat album is al tig keer opnieuw uitgebracht en heeft altijd op streaming gestaan. Dit komt omdat zij in die tijd de samples wel degelijk hebben gecleared, alleen konden ze dat nog voor een schijntje afkopen. Dat veranderde dus voor altijd in december 1991.
En dan De La Soul. Een artikel uit 2016:
https://www.nytimes.com/2(...)-digital-albums.html (paywall effe omzeilen, op goede moment op “stop laden” klikken of extension gebruiken, je kent het wel). De La Soul had dus 2 problemen: de samples waren niet gecleared of de toestemming was vaag. Én hun originele contract heeft het specifiek over CD’s, vinyl en cassettes en heeft het automatisch niet over het nog niet eens bestaande digitale tijdperk. Daar komt bij dat het zinnetje
“now known or hereafter discovered” ontbrak, wat er voor had kunnen zorgen dat de ooit wél geclearde samples in veilig gebied zaten voor elke heruitgave in welke versie dan ook, dus ook digitaal.
Kortom, een onmogelijke taak om De La Soul's albums vol samples legaal digitaal uit te brengen of überhaupt opnieuw uit te brengen op bijvoorbeeld vinyl. En toch is het gelukt. Deborah Mannis-Gardner is een “global music rights clearances” of wat volkser de “Queen of Music Clearance.” Zij is een decennium bezig geweest om elke rechthebbende aan te schrijven, in de week te leggen en deals te sluiten.
Here’s How De La Soul Cleared The Samples For Their Classic Catalog’s Streaming Debut:
https://www.okayplayer.co(...)rdner-interview.htmlHow Deborah Mannis-Gardner Helped Clear De La Soul’s Catalog For Streaming:
https://hiphopdx.com/news(...)oul-sample-clearanceEn voor wie er geen genoeg van krijgen, nog een podcast over het onderwerp:
[ Bericht 0% gewijzigd door Aisumasen op 07-03-2023 15:54:35 (typooooo) ]