KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
“Pappa, vandaag wil ik aan de klas vertellen dat ik wegga van school”
Ik verslik me in mijn boterham en bedenk me hoe ik hierop moet reageren. Want dit is een grote stap voor zo’n klein meisje (al is ze al 10). Is dit niet veel te snel? Moet ik haar hier niet op voorbereiden? Kan ze dit wel aan? Want dit meisje heeft de afgelopen maanden al zulke grote stappen gezet.
Al sinds haar vroege jaren zoeken wij hoe we onze oudste dochter het beste kunnen opvoeden. Wat eerst leek op eigenwijs en koppig, veranderde de jaren daarop in driftbuien en soms onhandelbare situaties. Maar ik zei altijd met een glimlach “wij voeden de eerste vrouwelijke premier van Nederland op”. Dus is het logisch dat die een duidelijke mening heeft, doorzettingskracht heeft en zich niet laat weerhouden door andermans meningen.
Maar hoe ouder ze werd hoe uitdagender het gedrag... Als ouder doe je je uiterste best om te begrijpen waar het vandaan komt en hoe je hier beter op kunt handelen. Gesprekken met school, huisarts, logopodie, kindercoach, therapeuten. Allemaal gaven ze terug dat wij het goed deden, zij een pienter meisje was met een duidelijke wil maar ze ook niet direct een ander advies hadden dan wat we zelf al deden.
Maar nu weten we beter, zijn we wijzer en kunnen we gelukkig grote stappen nemen. Na vele onderzoeken is eruit gekomen dat ze een lichte vorm van autisme heeft. Een diagnose die ik (zelf ooit hulpverlener geweest) nooit had verwacht en ik best van schrok. Waar ik me zorgen over maak, hoe ze de toekomst tegemoet gaat treden...
Maar zij niet…
* Zij was blij dat ze begreep wat er aan de hand was, en het niet haar ‘eigen schuld’ was.
* Zij deelt het met haar beste vriendinnen, om uit te leggen waarom het soms anders gaat bij haar.
* Zij houdt haar spreekbeurt over het autisme (al vind ze dat spannend) zodat klasgenoten rekening met haar kunnen houden.
* Zij vraagt zelf of ze naar een school mag die rustiger is en kleinere klassen heeft.
En nu wilt ze aan de klas vertellen dat ze naar het speciaal onderwijs gaat. Met een onbevangenheid en vastberadenheid waar ik jaloers op kan zijn.
“Oke meisje, kan ik nog iets voor je doen?”
“Als je mijn foto’s naar de juf stuurt, kan ik de nieuwe school laten zien aan mijn klasgenootjes”
“Oke lieverd, dat zal ik doen…”
Ik zie vaak meer beren op haar weg, dan dat zij ervaart…
Terwijl ik me alleen maar hoef aan te sluiten bij haar gedachten en keuzes.
#aannameschecken #aansluitenbijdeander #zorgsysteem
Ik verslik me in mijn boterham en bedenk me hoe ik hierop moet reageren. Want dit is een grote stap voor zo’n klein meisje (al is ze al 10). Is dit niet veel te snel? Moet ik haar hier niet op voorbereiden? Kan ze dit wel aan? Want dit meisje heeft de afgelopen maanden al zulke grote stappen gezet.
Al sinds haar vroege jaren zoeken wij hoe we onze oudste dochter het beste kunnen opvoeden. Wat eerst leek op eigenwijs en koppig, veranderde de jaren daarop in driftbuien en soms onhandelbare situaties. Maar ik zei altijd met een glimlach “wij voeden de eerste vrouwelijke premier van Nederland op”. Dus is het logisch dat die een duidelijke mening heeft, doorzettingskracht heeft en zich niet laat weerhouden door andermans meningen.
Maar hoe ouder ze werd hoe uitdagender het gedrag... Als ouder doe je je uiterste best om te begrijpen waar het vandaan komt en hoe je hier beter op kunt handelen. Gesprekken met school, huisarts, logopodie, kindercoach, therapeuten. Allemaal gaven ze terug dat wij het goed deden, zij een pienter meisje was met een duidelijke wil maar ze ook niet direct een ander advies hadden dan wat we zelf al deden.
Maar nu weten we beter, zijn we wijzer en kunnen we gelukkig grote stappen nemen. Na vele onderzoeken is eruit gekomen dat ze een lichte vorm van autisme heeft. Een diagnose die ik (zelf ooit hulpverlener geweest) nooit had verwacht en ik best van schrok. Waar ik me zorgen over maak, hoe ze de toekomst tegemoet gaat treden...
Maar zij niet…
* Zij was blij dat ze begreep wat er aan de hand was, en het niet haar ‘eigen schuld’ was.
* Zij deelt het met haar beste vriendinnen, om uit te leggen waarom het soms anders gaat bij haar.
* Zij houdt haar spreekbeurt over het autisme (al vind ze dat spannend) zodat klasgenoten rekening met haar kunnen houden.
* Zij vraagt zelf of ze naar een school mag die rustiger is en kleinere klassen heeft.
En nu wilt ze aan de klas vertellen dat ze naar het speciaal onderwijs gaat. Met een onbevangenheid en vastberadenheid waar ik jaloers op kan zijn.
“Oke meisje, kan ik nog iets voor je doen?”
“Als je mijn foto’s naar de juf stuurt, kan ik de nieuwe school laten zien aan mijn klasgenootjes”
“Oke lieverd, dat zal ik doen…”
Ik zie vaak meer beren op haar weg, dan dat zij ervaart…
Terwijl ik me alleen maar hoef aan te sluiten bij haar gedachten en keuzes.
#aannameschecken #aansluitenbijdeander #zorgsysteem
Zoiets heb ik ooit meegemaakt op weg naar een sollicitatie. Alleen gaf de asielzoeker geen brood aan het water, maar vroeg hij om eten. Ik had haast maar maakte toch tijd om met hem wat eten bij de AH te halen. Wat was hij dankbaar!quote:Op donderdag 7 juli 2022 20:28 schreef Viv het volgende:
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
[..]
Toen ik eenmaal bij mijn sollicitatiegesprek aangekomen was, was ik erg nerveus. Ik zat daar maar in het kleine kantoortje te wachten totdat iemand van HRM het gesprek met me ging voeren.
Verbaasd was ik toen de asielzoeker binnenkwam. In perfect Nederlands zei hij dat ik hem heb laten zien dat ik een groot hart heb en dat ik een goed mens ben.
Daarom heb ik de baan niet gekregen. Tip: solliciteer nooit bij Harry Mens.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
#gefaaldeoudersquote:
“Pappa, vandaag wil ik aan de klas vertellen dat ik wegga van school”
Ik verslik me in mijn boterham en bedenk me hoe ik hierop moet reageren. Want dit is een grote stap voor zo’n klein meisje (al is ze al 10). Is dit niet veel te snel? Moet ik haar hier niet op voorbereiden? Kan ze dit wel aan? Want dit meisje heeft de afgelopen maanden al zulke grote stappen gezet.
Al sinds haar vroege jaren zoeken wij hoe we onze oudste dochter het beste kunnen opvoeden. Wat eerst leek op eigenwijs en koppig, veranderde de jaren daarop in driftbuien en soms onhandelbare situaties. Maar ik zei altijd met een glimlach “wij voeden de eerste vrouwelijke premier van Nederland op”. Dus is het logisch dat die een duidelijke mening heeft, doorzettingskracht heeft en zich niet laat weerhouden door andermans meningen.
Maar hoe ouder ze werd hoe uitdagender het gedrag... Als ouder doe je je uiterste best om te begrijpen waar het vandaan komt en hoe je hier beter op kunt handelen. Gesprekken met school, huisarts, logopodie, kindercoach, therapeuten. Allemaal gaven ze terug dat wij het goed deden, zij een pienter meisje was met een duidelijke wil maar ze ook niet direct een ander advies hadden dan wat we zelf al deden.
Maar nu weten we beter, zijn we wijzer en kunnen we gelukkig grote stappen nemen. Na vele onderzoeken is eruit gekomen dat ze een lichte vorm van autisme heeft. Een diagnose die ik (zelf ooit hulpverlener geweest) nooit had verwacht en ik best van schrok. Waar ik me zorgen over maak, hoe ze de toekomst tegemoet gaat treden...
Maar zij niet…
* Zij was blij dat ze begreep wat er aan de hand was, en het niet haar ‘eigen schuld’ was.
* Zij deelt het met haar beste vriendinnen, om uit te leggen waarom het soms anders gaat bij haar.
* Zij houdt haar spreekbeurt over het autisme (al vind ze dat spannend) zodat klasgenoten rekening met haar kunnen houden.
* Zij vraagt zelf of ze naar een school mag die rustiger is en kleinere klassen heeft.
En nu wilt ze aan de klas vertellen dat ze naar het speciaal onderwijs gaat. Met een onbevangenheid en vastberadenheid waar ik jaloers op kan zijn.
“Oke meisje, kan ik nog iets voor je doen?”
“Als je mijn foto’s naar de juf stuurt, kan ik de nieuwe school laten zien aan mijn klasgenootjes”
“Oke lieverd, dat zal ik doen…”
Ik zie vaak meer beren op haar weg, dan dat zij ervaart…
Terwijl ik me alleen maar hoef aan te sluiten bij haar gedachten en keuzes.
#aannameschecken #aansluitenbijdeander #zorgsysteem
Oke, dus deze omdenker probeert ons wijs te maken dat een asielzoeker, die naar eigen zeggen in geen maanden aangesproken is door een andere Nederlander, in de vroege ochtend brood in een kanaal staat te flikkeren, zodat hij, bij de kleine kans hij daar door iemand op aan wordt gesproken, een of andere moralistische halve gare vergelijking met onze overheid kan maken.quote:
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
[..]
Ofwel die asielzoeker is zo'n verwarde man die eventjes met onze mooie GGZ-klinieken kennis mag gaan maken, ofwel dit hele verhaal is weer eens verzonnen of op z'n minst enorm aangedikt door meneer omdenker die een wit voetje probeert te halen bij "maatschappelijk betrokken" organisaties of clientele.
Dit is wel heel erg.quote:
Van een Situationeel Omdenker | leerkracht:
[..]
https://www.linkedin.com/(...)m=member_desktop_webquote:Op mijn 9e verhuisde ik met mijn familie naar het buitenland. Ik leerde in no time Engels spreken, was toen ook al een enthousiast stuiterballetje en dol op zingen, dansen en toneel.
Ik volgde Montessori onderwijs en de leraren waren trots op een Nederlands meisje die het zou goed deed op school. Mijn werk werd voor voor de klas gehouden:“zelfs een Nederlands meisje haalt betere cijfers dan jullie” met alle gevolgen van dien.
Ik werd in de pauzes hard tegen muren geduwd tijdens sportactiviteiten en dat was dan een ‘foutje’. Ik werd uitgescholden. Ik begon mij af te zonderen en alleen in het toilet te eten, kroop dicht tegen mezelf aan en vond mijn redding in een schrift en een pen.
Ik was alleen.
Ik vertelde niet aan mijn ouders wat er gebeurde want ik was bang dat zij naar school zouden gaan om het te bespreken. Er was een muziekleraar op school. Hij had het door. Hij besloot mij te omarmen. Ik was blij gezien te worden, er werd eindelijk naar mij geluisterd. Hij liet me steeds vaker nablijven als iedereen weg was. Op een gegeven moment vonden mijn ouders het vreemd en zeiden ze dat ik niet meer moest achterblijven. Hij knuffelde me ook wel erg lang en op een rare manier. Met de leraar volgde een aanvaring, een klap op mijn hoofd en een schreeuw. Een andere leraar zag het en dat was mijn redding.
Ik rende weg, stapte op de motor bij mijn vader en sprak mezelf continue toe: “niets zeggen Elody, hij vermoord hem, dan gaat je vader naar de gevangenis”. Tot de dag van vandaag geloof ik oprecht dat mijn vader dat had kunnen doen als ik het toen had verteld.
Ik vertelde het later. Mijn ouders vol woede, de schoolleiding vol schaamte. De leraar werd binnen no time ontslagen en er werd door niemand meer over gepraat. Ik had de favoriete muziekleraar laten ontslaan. En het pesten verergerde. Ik was weer alleen.
Niemand sprak er meer over en ik dacht dat het allemaal aan mij lag.
Ik was weer alleen.
Op mijn 14e woonde ik weer in Nederland en kreeg ik een paniekaanval en spanningsklachten. Ik had diezelfde man in Nederland gezien en hij was weer aan het werk. Gaf balletles aan jonge meisjes. Ik voelde me schuldig en verantwoordelijk.
Ik probeerde het bespreekbaar te maken maar er werd gesproken alsof ik over geesten praatte.
Ik was weer alleen.
Kinderen worden niet getraumatiseerd omdat ze pijn meemaken. Ze worden getraumatiseerd omdat ze de pijn alleen moeten meemaken en er niet over kunnen of mogen praten.
Trauma wordt opgeslagen in het lichaam.
Twijfelen over jezelf en wat je voelt wordt een onveilige onzekerheid.
Ik doe het kwetsbare werk wat ik mag doen met mensen. Omdat ik het ken.
Ik leer mensen het vertrouwen in zichzelf weer hervinden.
De authentieke zelf zijn.
Een combinatie van heling, ontwikkeling en groei.
Onveilige gevoelens herkennen en veiligheid in de eigen keuzes ervaren.
Mijn motto is geworden; YOU GOT THIS.
Je kunt altijd de persoon worden die de jongere versie van jezelf nodig heeft.
Lief dagboek....
Taalpurist.
dat verhaal heeft wel een punt natuurlijk.....gaat in nederland vaak alleen maar om materialisme, als je ergens anders in de wereld kijkt is dat wel een stuk minder, kijk hoe auto's worden gebruikt in bijv italie/spanje.quote:
[..]
Kijk als je een Fiat Panda rijdt dan snap ik het wel dat die schade niet zo boeiend is.
en dan praat ik nog niet eens over afrika.
wij nederlanders nemen tegenwoordig amper genoegen met iets goedkoops of bruikbaars.
het moet allemaal luxe/merk spul zijn vooral om te shinen en anderen de ogen uit te steken.
woensdag 28 oktober 2020 15:54 schreef Kyran het volgende:[/b]
Even screenshot gemaakt van dit moment. Predator en sorry zeggen
Even screenshot gemaakt van dit moment. Predator en sorry zeggen
van het kaartjequote:
quote:Ik hoop dat hij niet meeneemt in zijn verder leven
Ik ben inmiddels overleden
Snap geen reet van dat hele verhaal. Ergo: kut.quote:Op vrijdag 8 juli 2022 12:32 schreef HSG het volgende:
[..]
https://www.linkedin.com/(...)m=member_desktop_web
Lief dagboek....
Moeten die Spanjaarden, Italianen en Afrikanen lekker zelf weten. Het is daar sowieso een bende op de weg. Al rijd ik een Fiat Panda uit '95 en iemand maakt schade, wil toch niet zeggen dat ik daar maar genoegen mee neem? Zou mooi zijn, voor de tegenpartij.quote:
[..]
dat verhaal heeft wel een punt natuurlijk.....gaat in nederland vaak alleen maar om materialisme, als je ergens anders in de wereld kijkt is dat wel een stuk minder, kijk hoe auto's worden gebruikt in bijv italie/spanje.
en dan praat ik nog niet eens over afrika.
wij nederlanders nemen tegenwoordig amper genoegen met iets goedkoops of bruikbaars.
het moet allemaal luxe/merk spul zijn vooral om te shinen en anderen de ogen uit te steken.
Vooral dit:quote:
[..]
Snap geen reet van dat hele verhaal. Ergo: kut.
quote:Je kunt altijd de persoon worden die de jongere versie van jezelf nodig heeft.
De rest is toch wel duidelijk?quote:
[..]
Snap geen reet van dat hele verhaal. Ergo: kut.
Overigens: misschien was ie t al maar als balletleraar aan het werk gaan ineens (toegegeven: hij kan hier een opleiding hebben gedaan) lijkt me vreemd. Hem tegenkomen is ook wel heel toevallig.
Dat hele stukje slaat als een tang op een varken.quote:Op zaterdag 9 juli 2022 00:39 schreef FlauwKapsel het volgende:
[..]
De rest is toch wel duidelijk?
Overigens: misschien was ie t al maar als balletleraar aan het werk gaan ineens (toegegeven: hij kan hier een opleiding hebben gedaan) lijkt me vreemd. Hem tegenkomen is ook wel heel toevallig.
Ik vond wel dat t van de hak op de tak sloeg. Eerst die sympathieke muziekleraar; twee zinnen verder is ie dat niet meer. Helemaal niet stilstaan bij wat dat met haar deed... Het slaat wel ergens op maar komt door wat ik net zei vreemd over. Komt over alsof dat er nog even in gewerkt moest worden zodat ze nog erger gepest kon worden (ik had overigens vantevoren gezegd dat ie populair was; niet achteraf).quote:
[..]
Dat hele stukje slaat als een tang op een varken.
Het kan natuurlijk wel waar zijn en dat ze niet kan schrijven maar t lijkt me dus eerder dat ze niet kan schrijven en slecht is in het verzinnen van moralistische laat staan motiverende verhaaltjes.
Ik geloof er niks van. Het verhaal komt te gelikt over, heel Amerikaans. Ik heb zelfs fragmenten gegoogled in het Engels om te zien of ze het ergens vandaan gejat heeft.quote:
[..]
De rest is toch wel duidelijk?
Overigens: misschien was ie t al maar als balletleraar aan het werk gaan ineens (toegegeven: hij kan hier een opleiding hebben gedaan) lijkt me vreemd. Hem tegenkomen is ook wel heel toevallig.
Hahaaaa. Vandaar misschien dat t een beetje een rare indeling heeft.quote:
[..]
Ik geloof er niks van. Het verhaal komt te gelikt over, heel Amerikaans. Ik heb zelfs fragmenten gegoogled in het Engels om te zien of ze het ergens vandaan gejat heeft.
Kortom: een kutverhaal.quote:
[..]
Ik vond wel dat t van de hak op de tak sloeg. Eerst die sympathieke muziekleraar; twee zinnen verder is ie dat niet meer. Helemaal niet stilstaan bij wat dat met haar deed... Het slaat wel ergens op maar komt door wat ik net zei vreemd over. Komt over alsof dat er nog even in gewerkt moest worden zodat ze nog erger gepest kon worden (ik had overigens vantevoren gezegd dat ie populair was; niet achteraf).
Het kan natuurlijk wel waar zijn en dat ze niet kan schrijven maar t lijkt me dus eerder dat ze niet kan schrijven en slecht is in het verzinnen van moralistische laat staan motiverende verhaaltjes.
Op
Dat verhaal van die leraar waarbij ze steeds moest nablijven is bijna zoals de oude gtst uit 2000 die ze bij RTL lounge uitzenden.quote:
[..]
Ik geloof er niks van. Het verhaal komt te gelikt over, heel Amerikaans. Ik heb zelfs fragmenten gegoogled in het Engels om te zien of ze het ergens vandaan gejat heeft.
Daar werd Hedwig onlangs al maanden onder druk gezet door de bijles leraar.
2000 is onlangs?quote:
[..]
Dat verhaal van die leraar waarbij ze steeds moest nablijven is bijna zoals de oude gtst uit 2000 die ze bij RTL lounge uitzenden.
Daar werd Hedwig onlangs al maanden onder druk gezet door de bijles leraar.
