ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #153 het is lente

Ik ben erachter gekomen dat ik in het ASS spectrum zit, dus ik zocht naar een topic hierover, eigenlijk vooral om herkenning te vinden.

Ik loop er vooral tegenaan dat ik het moeilijk vind om om te gaan met mensen die niet zeggen wat ze bedoelen en niet doen wat ze zeggen. En dat zij het/mij supervervelend vinden als ik hen daarop wijs door om duidelijkheid te vragen of als ze aan mij merken dat ik er dan niks meer van snap en angstig of boos word door wat zij doen.

Dis is een rake brief aan blaaskaak Jort Kelder.
Hebben jullie die gezien?
Ben benieuwd of meneer kelder het lef heeft om in gesprek te gaan…

P.S. soms lees ik hiermee vanwege een volwassen bekende met alles wat hier in het topic wordt genoemd.

quote:

Op donderdag 7 september 2023 15:40 schreef Nijna het volgende:
@:_flore dat is wel herkenbaar. Ik vraag wel eens duidelijkheid, maar dat is vooral bij de mensen die mij kennen. Bij vreemden durf ik niet zo goed om duidelijkheid te vragen, dan wacht ik altijd maar af of het niet vanzelf duidelijk wordt.

Rot dat het herkenbaar is maar voor mij was het echt zó fijn om ineens te snappen dat dit 'gewoon' autisme is (voor mij). En dat er niks mis is met mij.

Ik ben echt heel slecht in dat afwachten... behalve bij de paar mensen bij wie ik me fijn voel, dan weet ik dat het altijd wel goedkomt.

Bij vreemden vind ik het gek genoeg juist minder eng om gewoon direct om duidelijkheid te vragen. Want als ze me vervelend of raar vinden hoef ik verder toch niks meer met ze. En bij vreemden kan ik het slecht inschatten, dus dan vraag ik het maar gewoon.

quote:

Op donderdag 7 september 2023 16:59 schreef AnneX het volgende:
Dis is een rake brief aan blaaskaak Jort Kelder.
Hebben jullie die gezien?
Ben benieuwd of meneer kelder het lef heeft om in gesprek te gaan…
[ twitter ]
P.S. soms lees ik hiermee vanwege een volwassen bekende met alles wat hier in het topic wordt genoemd.

Ik vind het niet zo’n goede brief eigenlijk. Ik mis een beschrijving van wat Kelder heeft gezegd. Zeker in een open brief kun je niet veronderstellen dat de lezer daarvan op de hoogte is (ik heb het bijvoorbeeld niet meegekregen). Verder vind ik de argumentatie onduidelijk en ongestructureerd. Een aanzienlijk deel van de brief bestaat uit een beschrijving van de persoonlijke activiteiten van de schrijver, maar hij maakt niet duidelijk aan de lezer welke conclusie(s) hij daaruit trekt.

Maar goed, op zich goed dat de briefschrijver de stigmatisering van autisme probeert aan te kaarten.

Hebben jullie ook zoveel moeite met overgangen? Het stoppen en starten van activiteiten?
Ik loop daar elke dag tegenaan. Wat mij helpt is om dingen 'aan elkaar te plakken'. Het einde van de ene activiteit is het begin van de volgende activiteit. Dat maakt het makkelijk omdat je niet echt ergens mee hoeft te stoppen.
Maar dat lukt lang niet altijd. Zo lukt op tijd naar bed gaan alleen als er begeleiding bij is. In het weekend wil ik wel eens langer wakker blijven maar er is geen begeleiding na 22.30u. Dan spreek ik een eindtijd af, maar vaak ben ik voor die eindtijd al enorm moe en wil ik naar bed, maar dat lukt dan niet. Het lukt niet om de stap te zetten om mijn tanden te poetsen en naar bed te gaam, ook al wil ik heel graag in bed liggen. Dus dan wordt het steeds later.
Verder is bijvoorbeeld douchen een enorm obstakel of me aankleden.

Ik vraag me dus af of anderen hier ook moeite mee hebben en vooral of iemand tips heeft.

quote:

Op zondag 26 november 2023 13:14 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook zoveel moeite met overgangen? Het stoppen en starten van activiteiten?
Ik loop daar elke dag tegenaan. Wat mij helpt is om dingen 'aan elkaar te plakken'. Het einde van de ene activiteit is het begin van de volgende activiteit. Dat maakt het makkelijk omdat je niet echt ergens mee hoeft te stoppen.
Maar dat lukt lang niet altijd. Zo lukt op tijd naar bed gaan alleen als er begeleiding bij is. In het weekend wil ik wel eens langer wakker blijven maar er is geen begeleiding na 22.30u. Dan spreek ik een eindtijd af, maar vaak ben ik voor die eindtijd al enorm moe en wil ik naar bed, maar dat lukt dan niet. Het lukt niet om de stap te zetten om mijn tanden te poetsen en naar bed te gaam, ook al wil ik heel graag in bed liggen. Dus dan wordt het steeds later.
Verder is bijvoorbeeld douchen een enorm obstakel of me aankleden.

Ik vraag me dus af of anderen hier ook moeite mee hebben en vooral of iemand tips heeft.

Erachterkomen wat je obstakel vormt (zoals dat het te koud is) hiervan bewust raken en discipline verzamelen om ondanks die obstakel dan toch uit bed te gaan.

Moeite met wisselen tussen activiteiten, herkenbaar. Ik heb deadlines in mijn dag. Op die momenten stop ik met wat ik aan het doen ben (gamen, meestal) en ga dan radicaal iets anders doen.

(Was ooit 9.00 uur, in winter iets later) 10.00 uur: zorg dat ik mijn ontbijt kan eten.
12.00: tv uit. Wandelen of elders in huis iets doen.
16.00 uur: pc uit/stop met activiteit. Beginnen aan voorbereiding voor avondeten.
18.00 uur: avondeten klaar.
(Na avondeten weinig deadlines)

22.00 uur: telefoon uit.
22.30 uur: tablet uit, richting bed.

Ik moet wel toegeven dat dit makkelijker gaat sinds ik begonnen ben met (lage dosis) Abilify. Nieuwe deadlines aan mijn dag toevoegen is bijna onmogelijk.

De diagnose bestaat binnen de DSM-V dan wel niet meer, maar ik vind het lemma op Wikipedia over het syndroom van Asperger fascinerend om te lezen. Het is alsof iemand mijn biografie heeft geschreven, zo herkenbaar. Heel apart. Hebben meer van jullie dit?

quote:

Op maandag 13 mei 2024 22:12 schreef Kowloon het volgende:
De diagnose bestaat binnen de DSM-V dan wel niet meer, maar ik vind het lemma op Wikipedia over het syndroom van Asperger fascinerend om te lezen. Het is alsof iemand mijn biografie heeft geschreven, zo herkenbaar. Heel apart. Hebben meer van jullie dit?

Ik las het boek AsperGirls en daarin staat een checklist, die mij letterlijk beschrijft. Die heb ik meegenomen naar psychiater en zo is mijn balletje gaan rollen.

Hoi hier MisterFox met een officiële ASS-diagnose.

Ik ben begonnen met een nieuwe baan en dat bevalt heel erg goed. Prima naar mijn zin en dat was even zoeken.

Gisteren heb ik een zeer goede dag gehad: het klikte goed in mijn hoofd, ik begreep alles en was zeer productief. Maar wat me na zo'n dag altijd op valt, is dat ik dan 's avonds zeer lastig in slaap kan vallen omdat mijn hoofd enorm druk blijft. Ik heb toen maar preventief 15mg quetiapine ingenomen, maar alsnog werd ik wakker vannacht om 2:30. Doodzonde en nu ben ik enorm vermoeid.

Herkenbaar? Iemand ervaring en tips?

quote:

Op dinsdag 14 mei 2024 08:40 schreef MisterFox het volgende:
Hoi hier MisterFox met een officiële ASS-diagnose.

Ik ben begonnen met een nieuwe baan en dat bevalt heel erg goed. Prima naar mijn zin en dat was even zoeken.

Gisteren heb ik een zeer goede dag gehad: het klikte goed in mijn hoofd, ik begreep alles en was zeer productief. Maar wat me na zo'n dag altijd op valt, is dat ik dan 's avonds zeer lastig in slaap kan vallen omdat mijn hoofd enorm druk blijft. Ik heb toen maar preventief 15mg quetiapine ingenomen, maar alsnog werd ik wakker vannacht om 2:30. Doodzonde en nu ben ik enorm vermoeid.

Herkenbaar? Iemand ervaring en tips?

Mijn gedachten gaan ook altijd door dus alleen als ik echt moe ben kan ik slapen, maar dat is bijna nooit.

Hoe gaan jullie om met vakantie/zomerperiode? Dan liggen veel dingen meestal stil, weinig structuur als ook bepaalde series en podcasts met zomerstop zijn, of veel mensen weg en op het werk is het echt uitgestorven qua werk en collega's. Vanaf begin juli tot eind augustus is het echt saai, moet dan moeite doen om mezelf te motiveren uit bed te komen en gewoon te werken. Al kan iom eek thuiswerken maar dat heb je na een paar dagen ook wel gezien. Ik ga zelf eigenlijk nooit weg, heb ook weinig contacten en woon alleen. Doet me beetje denken aan de schoolvakanties die ook eindeloos duurde, was altijd blij als de laatste week zomervakantie in zicht was.

quote:

Op vrijdag 7 juni 2024 21:27 schreef IsItMeOrYou het volgende:
Hoe gaan jullie om met vakantie/zomerperiode?

Wachten (met zomer, met name)

Het is dan vaak warm, dat vind ik kut, dan voel ik me kut, en juist dan wordt je knettergek van iedereen die om je heen loopt te zaniken over wat een héérlijk weer het is (lekker warm!) en wat een prachtige dag om dit of dat te gaan doen. Ik kijk vanaf mei al uit naar november.

Met vakantieperiode dan weer niet zo'n punt, dan ben ik zelf ook vrij (in mijn geval om de Olympische Spelen te kijken) en daar heb ik zin in, want Spelen. En wat werk betreft: zeker als het een tijdje druk en intensief is geweest vind ik een rustige periode altijd wel fijn

quote:

Op dinsdag 14 mei 2024 08:40 schreef MisterFox het volgende:
Hoi hier MisterFox met een officiële ASS-diagnose.

Ik ben begonnen met een nieuwe baan en dat bevalt heel erg goed. Prima naar mijn zin en dat was even zoeken.

Gisteren heb ik een zeer goede dag gehad: het klikte goed in mijn hoofd, ik begreep alles en was zeer productief. Maar wat me na zo'n dag altijd op valt, is dat ik dan 's avonds zeer lastig in slaap kan vallen omdat mijn hoofd enorm druk blijft. Ik heb toen maar preventief 15mg quetiapine ingenomen, maar alsnog werd ik wakker vannacht om 2:30. Doodzonde en nu ben ik enorm vermoeid.

Herkenbaar? Iemand ervaring en tips?

Ja superherkenbaar na een drukke/intensieve dag. Ik heb echt tijd nodig (soms dagen) om weer af te schakelen naar 'ruststand' en alle indrukken te verwerken en bij te komen. Bloedirritant. Wat mij het meest helpt is er rekening mee houden en mn grenzen goed in de gaten houden zodat ik sneller herstel (lukt bijna nooit maar ben voornemens daar beter in te worden ).

Wat bij mij een klein beetje helpt ontprikkelen zijn dingen als douchen, sporten of de natuur opzoeken, en dán pas gaan slapen. Maar dat is heel persoonlijk natuurlijk, wat bij jou past.

Wel heel tof van je nieuwe baan! Hoe gaat t nu inmiddels?

Zeer herkenbaar @MisterFox.

Ik doe 'weinig' op een dag: veel chronische pijn, ben om een uur of twee 's middags wel uitgeput doorgaans - en dat is op een dag waar ik een wasje ophang en een paar uur game. Als ik een keer wél iets doe (lees: uurtje naar buiten, wandelingetje naar de bieb ofzo) ben ik meteen daarna doodop. Een activiteit met medium-interactie (de bio-markt waar ik al 15 jaar kom, een telefoongesprek met apotheek) kost me ruim een dag bijkomtijd. Hevige interactie (een uur+ ergens zijn en gesprek voeren) kost me meerdere dagen. Superheftige interactie (feestjes, dingen in groepen) doen volgens mij echt permanente schade: voelt alsof ik daar na een week nog niet overheen ben.

En bij al deze activiteiten: doodop, maar niet kunnen slapen. Daarom slik ik al zes jaar dagelijks slaapmedicatie (die helpt).

En gefeli met de baan, Fox!

Hoe merken jullie nou dat jullie wat hebben? Ik heb best wel wat angstklachten, ook al jaren bij een psycholoog om de zo veel tijd, maar nooit een diagnosetraject gedaan. Soms denk ik wel dat ik een beetje autistisch ben, maar hoe krijg je dit nou duidelijk voor jezelf?

quote:

Op zaterdag 8 juni 2024 10:29 schreef Discombobulate het volgende:
Hoe merken jullie nou dat jullie wat hebben? Ik heb best wel wat angstklachten, ook al jaren bij een psycholoog om de zo veel tijd, maar nooit een diagnosetraject gedaan. Soms denk ik wel dat ik een beetje autistisch ben, maar hoe krijg je dit nou duidelijk voor jezelf?

Ik heb het vooral met anders denken en hobby's. Ik heb een iets hoger denkniveau dan de rest, dat maskeert mijn autisme een beetje. Sommige logica ben ik heel slim in maar oneerlijkheid en politieke spelletjes kan ik bijvoorbeeld slecht tegen. Ook bijvoorbeeld vriendschappen gaat lastig. Sociale contacten onderhouden kan nog maar op de een of andere manier wordt dit zelden omgezet in een echte vriendschap of blijken mensen achter je rug om met elkaar af te spreken zonder dat je dit doorhebt. Interesse en hobby's wijken ook best af van de gemiddelde leeftijdgenoot en collega's dus daar dan geen band mee. Verjaardagen sla ik al jaren over. Heb er niets mee en dan de rest van de familie zien met al hun kinderen en geneuzel over werk interesseert mij echt niets.

En als er ergens geen structuur meer is zoals in bijvoorbeeld weekenden en vakanties ga ik heel slecht op. Kan ik voorbeeld de hele dag bedenken wat ik kan doen, zonder dit dan uiteindelijk te doen of pas als ik heeel moe ben. Of als het zoals nu mooier weer is voelt de hele dag op de bank tv-kijken onlogisch in mijn brein, ook al wil ik het wel doen, dat kan beter op een regenachtige dag. En wanneer externe factoren zoals de trein uitvallen en daardoor je geplande ding niet meer kan doorgaan kan ik ook helemaal van slag van zjjn. Of mensen die niet terugbellen, dingen beloven maar niet doen etc. Kan ik niet loslaten.

Vrije dagen en vakantie moet je vaak uitrusten maar kom er vaak moeier vandaan. En focus op interesses/verzamelobjecten kan zomaar weer wisselen. Dan vind ik iets helemaal geweldig, sla ik een beetje door met alles er over willen weten/bezitten en 2 maanden later niet meer en zit ik met een halve collectie die stof staat te happen later.

Hi allemaal!

Ik ben een vrouw van 31 en zit momenteel in het diagnosetraject voor autisme & ADHD. Dit gaat overigens ook allemaal niet soepel. Sinds vorig jaar heb ik via de basis GGZ al een onderzoek gehad naar autisme (dat bestond alleen uit vragenlijsten invullen en die vragen met een behandelaar + familielid bespreken) maar daar kwam geen diagnose uit omdat mijn moeder weinig “opvallends” wist van de kindertijd (ik was vooral een heel stil meisje dat nooit haar gevoelens uitte) terwijl ik op de rest van de punten wel scoorde en ik me in alle kenmerken kan vinden. Ben nu doorverwezen naar een gespecialiseerde GGZ om het verder te onderzoeken maar ben bang dat ze hier ook hetzelfde zullen zeggen…

Waar ik de laatste tijd ook heel erg tegenaan loop en weinig over kan vinden is het werken bij vrouwen/volwassene met autisme. Ik werk nu 2 jaar (32 uur) bij een bedrijf waar ik continu moet schakelen (bellen, mailen, overleggen met collega’s) en dat vind ik loodzwaar. Ik ben aan het kijken voor wat anders maar ik vind het super moeilijk en weet niet zo goed wat bij mij past. Ik vroeg mij af wat jullie doen, hoeveel uur jullie werken, wat voor functie, eventueel thuiswerken.. tips altijd welkom!

quote:

Op zaterdag 8 juni 2024 08:44 schreef bloempjuh het volgende:
Zeer herkenbaar @:MisterFox.

Ik doe 'weinig' op een dag: veel chronische pijn, ben om een uur of twee 's middags wel uitgeput doorgaans - en dat is op een dag waar ik een wasje ophang en een paar uur game. Als ik een keer wél iets doe (lees: uurtje naar buiten, wandelingetje naar de bieb ofzo) ben ik meteen daarna doodop. Een activiteit met medium-interactie (de bio-markt waar ik al 15 jaar kom, een telefoongesprek met apotheek) kost me ruim een dag bijkomtijd. Hevige interactie (een uur+ ergens zijn en gesprek voeren) kost me meerdere dagen. Superheftige interactie (feestjes, dingen in groepen) doen volgens mij echt permanente schade: voelt alsof ik daar na een week nog niet overheen ben.

En bij al deze activiteiten: doodop, maar niet kunnen slapen. Daarom slik ik al zes jaar dagelijks slaapmedicatie (die helpt).

quote:

Op zaterdag 8 juni 2024 08:45 schreef bloempjuh het volgende:
En gefeli met de baan, Fox!

Dank je wel.

Ja je zit wel erg in je eigen wereldje ja... Ben nu wel ziek thuis door de stress die de eerste weken mijn lichaam en geest nogal tergde. Het is gewoon triest.

Ik ben ooit 'geestelijk mishandeld' geweest door een werkgever die met een smerige truc van mij af wilde komen, omdat ik met COVID-19 thuis lag in mijn eerste week... Was ze trouwens 'duur' komen te staan.

Ik heb gelukkig al wat op kunnen leveren dus ik sta niet helemaal voor lul...

quote:

Op zaterdag 8 juni 2024 10:29 schreef Discombobulate het volgende:
Hoe merken jullie nou dat jullie wat hebben? Ik heb best wel wat angstklachten, ook al jaren bij een psycholoog om de zo veel tijd, maar nooit een diagnosetraject gedaan. Soms denk ik wel dat ik een beetje autistisch ben, maar hoe krijg je dit nou duidelijk voor jezelf?

Ik heb echt moeten leren dat ik een ASS heb. Dat leren is pas begonnen sinds ik in 2019 mijn ASS-diagnose en in 2022 mijn OCS-diagnose (dwangstoornis) heb gekregen.

Een van de dingen waar ik last van heb is dat ik mijn eigen gevoelens moeilijk weet te herkennen, te interpreteren en te uiten (ook wel alexithymie genoemd). Ik weet meestal niet op basis van mijn gevoelens of ik boos, blij, bang of bedroefd ben. Als iemand dan bijvoorbeeld aan mij vraagt of ik iets leuk vind/vond, dan moet ik daar eerst over nadenken en probeer ik systematisch redenerend tot een antwoord te komen. Soms kan ik pas de volgende dag met een antwoord komen…

Door talloze gesprekken met mijn psycholoog en ambulant begeleider ben ik er inmiddels achter gekomen dat dat niet een doorsnee gang van zaken is. De meesten mensen weten in een fractie van een seconde hun gevoelens te herkennen, en vaak zelfs ook te interpreteren en te uiten. Het is als het ware een soort onderbewuste ingeving. Ze weten het gewoon. Dat is voor mij echt onvoorstelbaar.

Psycho-educatie is voor mij dus echt heel belangrijk om mijn ASS te kunnen begrijpen en te herkennen. Juist door een ASS kan je een heel erg misvormd beeld krijgen van hoe de meeste mensen functioneren zonder dat je dat van jezelf weet, immers je begrijpt niet hoe de meeste mensen functioneren.

[ Bericht 60% gewijzigd door Kowloon op 16-06-2024 02:20:01 (Zin aangevuld) ]

quote:

Op maandag 13 mei 2024 22:12 schreef Kowloon het volgende:
De diagnose bestaat binnen de DSM-V dan wel niet meer, maar ik vind het lemma op Wikipedia over het syndroom van Asperger fascinerend om te lezen. Het is alsof iemand mijn biografie heeft geschreven, zo herkenbaar. Heel apart. Hebben meer van jullie dit?

Bedankt, ik heb pas iemand leren kennen met het syndroom van Asperger en het was informatief om te lezen.

quote:

Op donderdag 13 juni 2024 15:08 schreef Aardappel22 het volgende:
Ik werk nu 2 jaar (32 uur) bij een bedrijf waar ik continu moet schakelen (bellen, mailen, overleggen met collega’s) en dat vind ik loodzwaar. Ik ben aan het kijken voor wat anders maar ik vind het super moeilijk en weet niet zo goed wat bij mij past. Ik vroeg mij af wat jullie doen, hoeveel uur jullie werken, wat voor functie, eventueel thuiswerken.. tips altijd welkom!

Dat klinkt inderdaad niet als een passende baan voor iemand met een ASS.

Ik heb eerst als universitair onderzoeker gewerkt, dat deed ik in eerste instantie naast mijn studie voor 8 uur per week. Na mijn studie ben ik dat voor 24 uur per week gaan doen. Dat was een ideale baan, ik werkte voor een professor die veel vertrouwen in mij had. Een dag per week werkte ik op kantoor, de rest van de tijd werkte ik thuis.

Vanuit de universiteit werd echter vereist dat het wetenschappelijk personeel of promovendus was of gepromoveerd was (op zich een logische eis voor een universiteit). Werken als promovendus zag ik echter totaal niet zitten omdat dat qua werk (proefschrift schrijven, les geven, artikelen publiceren en congressen bezoeken) veel te intensief voor mij zou zijn geweest. Daardoor kon ik uiteindelijk helaas niet blijven werken bij de universiteit.

Daarna is het eigenlijk mis gegaan. Ik heb gewerkt als simulatieprogrammeur, GIS-specialist en data scientist, steeds tussen 24 uur tot 32 uur per week. Ik ervaarde het overleggen met collega’s, het samenwerken in projecten, het zoeken van je eigen weg in een organisatie en de vele contacturen als zeer stressvol. Toen is ook mijn ASS-diagnose gesteld. Met mijn werkgever heb ik nog geprobeerd mijn werkomgeving aan te passen, maar dat hielp helaas weinig.

Vanwege de stress die ik jarenlang had ervaren in mijn werk ontwikkelde ik als coping-strategie een ernstige obsessieve-compulsieve stoornis (OCS/OCD/dwangstoornis). Zo durfde ik door mijn dwanggedachten geen water meer te drinken, niet meer in mijn eigen bed te slapen en niet meer de was op te vouwen. Ook was ik per dag ongeveer 6 uur kwijt aan dwanghandelingen zoals handen wassen, deuren controleren en spullen ordenen.

Inmiddels ben ik al 3 jaar onder behandeling bij een in ASS (en met ASS gepaard gaande stoornissen) gespecialiseerde ggz-instelling. Ik krijg cognitieve gedragstherapie en farmacotherapie, en het gaat gelukkig weer wat beter. Ik durf ondermeer weer water te drinken en kan weer zonder angst in mijn eigen bed slapen! Helaas lijkt het er wel op dat mijn OCS nooit meer weg zal gaan. Ik zal daar dus, naast met mijn ASS, mee om moeten leren gaan. Ik werk al 4 jaar niet meer maar ik ga sinds dit jaar wel 8 uur per week naar dagbesteding waar ik aan kunstschilderen doe.

Moraal van het verhaal, neem stress uiterst serieus. Ongeacht of dat met ASS verband houdt of niet. Je kunt er serieuze gezondheidsschade door oplopen als je dat niet doet!

[ Bericht 66% gewijzigd door Kowloon op 22-06-2024 03:40:46 (Typefouten gecorrigeerd) ]

quote:

Op zaterdag 22 juni 2024 02:01 schreef Kowloon het volgende:

[..]
Dat klinkt inderdaad niet als een passende baan voor iemand met een ASS.

Ik heb eerst als universitair onderzoeker gewerkt, dat deed ik in eerste instantie naast mijn studie voor 8 uur per week. Na mijn studie ben ik dat voor 24 uur per week gaan doen. Dat was een ideale baan, ik werkte voor een professor die veel vertrouwen in mij had. Een dag per week werkte ik op kantoor, de rest van de tijd werkte ik thuis.

Vanuit de universiteit werd echter vereist dat het wetenschappelijk personeel of promovendus was of gepromoveerd was (op zich een logische eis voor een universiteit). Werken als promovendus zag ik echter totaal niet zitten omdat dat qua werk (proefschrift schrijven, les geven, artikelen publiceren en congressen bezoeken) veel te intensief voor mij zou zijn geweest. Daardoor kon ik uiteindelijk helaas niet blijven werken bij de universiteit.

Daarna is het eigenlijk mis gegaan. Ik heb gewerkt als simulatieprogrammeur, GIS-specialist en data scientist, steeds tussen 24 uur tot 32 uur per week. Ik ervaarde het overleggen met collega’s, het samenwerken in projecten, het zoeken van je eigen weg in een organisatie en de vele contacturen als zeer stressvol. Toen is ook mijn ASS-diagnose gesteld. Met mijn werkgever heb ik nog geprobeerd mijn werkomgeving aan te passen, maar dat hielp helaas weinig.

Vanwege de stress die ik jarenlang had ervaren in mijn werk ontwikkelde ik als coping-strategie een ernstige obsessieve-compulsieve stoornis (OCS/OCD/dwangstoornis). Zo durfde ik door mijn dwanggedachten geen water meer te drinken, niet meer in mijn eigen bed te slapen en niet meer de was op te vouwen. Ook was ik per dag ongeveer 6 uur kwijt aan dwanghandelingen zoals handen wassen, deuren controleren en spullen ordenen.

Inmiddels ben ik al 3 jaar onder behandeling bij een in ASS (en met ASS gepaard gaande stoornissen) gespecialiseerde ggz-instelling. Ik krijg cognitieve gedragstherapie en farmacotherapie, en het gaat gelukkig weer wat beter. Ik durf ondermeer weer water te drinken en kan weer zonder angst in mijn eigen bed slapen! Helaas lijkt het er wel op dat mijn OCS nooit meer weg zal gaan. Ik zal daar dus, naast met mijn ASS, mee om moeten leren gaan. Ik werk al 4 jaar niet meer maar ik ga sinds dit jaar wel 8 uur per week naar dagbesteding waar ik aan kunstschilderen doe.

Moraal van het verhaal, neem stress uiterst serieus. Ongeacht of dat met ASS verband houdt of niet. Je kunt er serieuze gezondheidsschade door oplopen als je dat niet doet!

Respect voor je! Mijn baan is op zich passend alleen zijn de omstandigheden niet ideaal. Veel collega's werken thuis en dat kan ik dus totaal niet. Geen structuur, snel afgeleid en niet vooruit te branden dan en soms vergeten te eten etc. Op kantoor is er vaak niemand aanwezig dus dat motiveert ook niet echt om te komen. Bovendien is het qua werk echt hollen en stilstaan. De ene dag 2x zo druk en ben je lekker bezig dan soms 2 dagen vrijwel niets, zit je echt urenlang te staren terwijl er niets binnenkomt, dan voel je je ook lamlendig. Verdelen over de dagen is niet altijd mogelijk. Het is dat ik qua salaris en en omstandigheden niet snel iets anders ga vinden, maar merk dat de motivatie steeds onrustiger wordt voor iemand met ASS. Ook in de zomerperiode is het vrijwel stil qua werk en niemand op kantoor. Ik houd juist van voorspelbaarheid en qua workload en aanwezigheid team is dat er vrijwel niet en dat maakt me nerveus. Maar ja mag al blij zat dat ik werk. Volgens mij werkt 70% van mensen met ASS niet of onder hun niveau.

Over werk: ik heb 15 jaar horeca-ervaring (keileuk als je actief 'stevige drinker' (lees: alcoholist zonder hulpvraag) bent), nuchter niet te doen. Na gefaalde Journalistiek-opleiding (tv/radio was de hel) met veel hangen en wurgen (en een pauze van twee jaar) de lerarenopleiding afgerond. Na nog geen jaar weer uitgevallen, twee jaar pauze (terug horeca in) en toen weer een halfjaar voor de klas en wéér opgefikt.

Pure bewijsdrang is 'what kept me going'.

Afgelopen paar weken vrijwillig wat bewakingswerk gedaan (paar uurtjes op een leeg terrein rondbanjeren, max twee mensen per dagdeel aanspreken "goedemorgen, kan ik u helpen? Nee? Okee, fijne dag!") en dat was superleuk. Maar.. Ik ben dus he-le-maal gesloopt na een zo'n dienst van vier uur.

Hoe de FUCK dacht ik 'vruuger' dat banen met veel interactie mijn ding waren? Ik háát interactie!

quote:

Op zaterdag 22 juni 2024 10:41 schreef bloempjuh het volgende:
Over werk: ik heb 15 jaar horeca-ervaring (keileuk als je actief 'stevige drinker' (lees: alcoholist zonder hulpvraag) bent), nuchter niet te doen. Na gefaalde Journalistiek-opleiding (tv/radio was de hel) met veel hangen en wurgen (en een pauze van twee jaar) de lerarenopleiding afgerond. Na nog geen jaar weer uitgevallen, twee jaar pauze (terug horeca in) en toen weer een halfjaar voor de klas en wéér opgefikt.

Pure bewijsdrang is 'what kept me going'.

Afgelopen paar weken vrijwillig wat bewakingswerk gedaan (paar uurtjes op een leeg terrein rondbanjeren, max twee mensen per dagdeel aanspreken "goedemorgen, kan ik u helpen? Nee? Okee, fijne dag!") en dat was superleuk. Maar.. Ik ben dus he-le-maal gesloopt na een zo'n dienst van vier uur.

Hoe de FUCK dacht ik 'vruuger' dat banen met veel interactie mijn ding waren? Ik háát interactie!

Mij lijkt zo'n baan dus weer niks, dan blijf ik maar in mijn hoofd malen en denk ik 'ik had nu ook dit kunnen doen in deze tijd..' wat is het ergste als die 2 mensen niet waren aangesproken? Ik wil mij nuttig voelen.

quote:

Op zaterdag 22 juni 2024 10:52 schreef IsItMeOrYou het volgende:

[..]
Mij lijkt zo'n baan dus weer niks, dan blijf ik maar in mijn hoofd malen en denk ik 'ik had nu ook dit kunnen doen in deze tijd..' wat is het ergste als die 2 mensen niet waren aangesproken? Ik wil mij nuttig voelen.

Nuttigheid: ik bewaakte het terrein, ik beheerde sleutels, ik was aanspreekpunt. Dat er dan vervolgens geen hond komt is een bonus