VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Ik was 12, het was 1974, het Nederlands Elftal was in West-Duitsland bezig in het Oranje de wereld te veroveren. Woonde in de Vogelenzang. Ik vond het wel een leuk idee om een hond te hebben. Ik wilde hem Cruijffie noemen, mijn broer Lassie. Zo heette immers iedere hond. Mijn broer heet Wim voor de duidelijkheid. Een net geboren kind noem je geen Lassie. Of Fikkie, nog erger. 'Heb je het gehoord van Fikkie?' 'Wat dan?' 'Hij heeft weer een vuurtje gestookt.' 'Nu ben je zelf aan het stoken. Fikkie is braaf, die stookt geen vuurtjes.' Het werd, na bemiddeling van de rijdende scheidsrechter, Maurice de Hond, uiteindelijk Cruijffie. Hij bofte dat het geen rooie hond was. Zo bleef ie van beschuldigingen van partijdigheid gevrijwaard.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten. Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Tegenwoordig zou je van seksisme of bestialiteit worden beschuldigd. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein. De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. Voor de jonge Herman was dat geen kattenpis. Bedroefd vierde ik de overwinning van mijn helden.
Het enthousiasme doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Ik loop er gewoonlijk met een grote boog omheen.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale held. Cruijffie, die met praatjes voor tien honden en met vuurwerk aan de bal, ons land in vuur en vlam zette. Herman Kuiphof: 'Zijn we er toch in gebuitentuind?' Kijk naar de regenboog. Die verbroedert en tolereert. Al is het maar twee minuten.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten. Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Tegenwoordig zou je van seksisme of bestialiteit worden beschuldigd. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein. De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. Voor de jonge Herman was dat geen kattenpis. Bedroefd vierde ik de overwinning van mijn helden.
Het enthousiasme doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Ik loop er gewoonlijk met een grote boog omheen.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale held. Cruijffie, die met praatjes voor tien honden en met vuurwerk aan de bal, ons land in vuur en vlam zette. Herman Kuiphof: 'Zijn we er toch in gebuitentuind?' Kijk naar de regenboog. Die verbroedert en tolereert. Al is het maar twee minuten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dank je wel.quote:Op dinsdag 23 november 2021 13:49 schreef Ynnad_Er het volgende:
Mooi verhaal tong!
Goede tongen slechte tongen, de nieuwe soap op FOK!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bolasie Held.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wie?quote:Op donderdag 25 november 2021 07:37 schreef onlogisch het volgende:
[..]
Pijnlijke sneer naar @:GGMM dit.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Morgen op de FP van FOK!
Als het goed is.
Als het goed is.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Herken je dit euforische gevoel ?
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Topclub? Eén keer in de twintig jaar kampioen. Twee keer overwinterd de laatste 15 jaar in Europa. Net zoals ik de keus voor Erik ten Hag bij Ajax niet begreep (ik blijk gelijk te krijgen) begrijp ik de keuze voor Slot niet. Anderhalf jaar hoofdtrainer, terend op de erfenis van John van den Brom. Heerlijk. Het is niks, wordt niks en blijft niks. Gelukkig hebben ze in 2030 een nieuw stadion. Met open dak. Anders kan er geen wentelwieker landen.
Ooit de rijkste club ter wereld. Later een rijke geldschieter die de club uit het moeras trok om er vervolgens met pek en veren in te worden gesodemieterd. Ex-voorzitter Jorien van den Herik verliet met de staart tussen de benen de Kuip. Net zoals oer-Rotterdammers Mario Been en Leo Beenhakkert persona non Grata werden. All-Time topscorer bij Feijenoord Cor van der Gijp (oom van) kon voor een wedstrijd zelfs geen kaartje krijgen.
Toen Feyenoord de laatste keer (waarschijnlijk voor langere tijd) kampioen werd, vlogen ze ene Poolse Dudek in om de kampioenschaal uit te rijken.
Toen de Oostenrijker Arnautofiets twee jaartjes redelijk speelde, voor Nederlandse begrippen, werd-ie als nieuwe volksheld omarmd. Dat je de Pool Smolarek of de Oostenrijker Hasil als clubheld omarmt ligt eerder voor de hand. Het zijn allemaal feiten een subtopper waardig. Dat bij Feyenoord Ruud Heus, Ben Wijnstekers en John de Wolf de lievelingetjes waren zegt al genoeg. Simpele verdedigers.
Doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Daar slagen ze als de beste in. Ajax kan er niets aan doen dat ze successupporters hebben. Die krijg je nu eenmaal als je de prijzen pakt.
Trainer Dick Advocaat zei het zelf al. Feyenoord is geen topclub. Wie zijn wij dan om deze geweldenaar, met meer haar op z'n hoofd dan punten in de stand, tegen te spreken? Over punten gesproken. Het hoort Feijenoord te zijn, en niet Feyenoord. Mijn zoveelste puntje van kritiek. Je zou er een punthoofd van krijgen.
Ooit de rijkste club ter wereld. Later een rijke geldschieter die de club uit het moeras trok om er vervolgens met pek en veren in te worden gesodemieterd. Ex-voorzitter Jorien van den Herik verliet met de staart tussen de benen de Kuip. Net zoals oer-Rotterdammers Mario Been en Leo Beenhakkert persona non Grata werden. All-Time topscorer bij Feijenoord Cor van der Gijp (oom van) kon voor een wedstrijd zelfs geen kaartje krijgen.
Toen Feyenoord de laatste keer (waarschijnlijk voor langere tijd) kampioen werd, vlogen ze ene Poolse Dudek in om de kampioenschaal uit te rijken.
Toen de Oostenrijker Arnautofiets twee jaartjes redelijk speelde, voor Nederlandse begrippen, werd-ie als nieuwe volksheld omarmd. Dat je de Pool Smolarek of de Oostenrijker Hasil als clubheld omarmt ligt eerder voor de hand. Het zijn allemaal feiten een subtopper waardig. Dat bij Feyenoord Ruud Heus, Ben Wijnstekers en John de Wolf de lievelingetjes waren zegt al genoeg. Simpele verdedigers.
Doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Daar slagen ze als de beste in. Ajax kan er niets aan doen dat ze successupporters hebben. Die krijg je nu eenmaal als je de prijzen pakt.
Trainer Dick Advocaat zei het zelf al. Feyenoord is geen topclub. Wie zijn wij dan om deze geweldenaar, met meer haar op z'n hoofd dan punten in de stand, tegen te spreken? Over punten gesproken. Het hoort Feijenoord te zijn, en niet Feyenoord. Mijn zoveelste puntje van kritiek. Je zou er een punthoofd van krijgen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik weet nog goed dat ik deze wedstrijd zat te kijken. Nederland had veel kansen moeten afmaken maar miste. Totdat Kluivert op aangeven van Bergkamp de 1-0 maakte. De 1-1 kwam na een communicatiefout in de verdediging van NL. Zonde. Het bleef ook heel lang 1-1.quote:
Herken je dit euforische gevoel ?
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
De scheidsrechter was de Colombiaan Arturo Brizio Carter, die op het WK1994 al 3x een rode kaart trok en op het WK1998 in het Frankrijk-Saudi Arabie ook twee rode kaarten uitdeelde, waaronder aan Zinedine Zidane.
Bij Nederland-Argentinië gaf hij Numan 2x een gele kaart en dus rood. Maar Ariel Ortega was een zwaan, hij liet zich bij Jaap Stam in het strafschopgebied vallen vóórdat er contact was. Brizio Carter zag dat heel goed en wou Ortega een gele kaart geven. Edwin van der Sar rende ondertussen naar Ortega om hem van repliek te dienen voor deze schwalbe. Ortega, toch een kleine man, raakte bij het opstaan het hoofd van de voorover gebogen Edwin van der Sar. Met als gevolg dat Edwin krijsend naar de grond ging. Brizio Carter gaf na de gele kaart voor de schwalbe gelijk een rode kaart voor Ortega.
Na wat heen en weer gespeel kwam de bal bij Frons de Boer die wel veel ruimte kreeg om een aanval op te bouwen. Met een uitstekende pass richting Bergkamp, die de bal uitmuntend aannam, werd er gescoord!
De rode kaart voor Numan kostte ons de finale. Bogarde zou hem vervangen tegen Brazilië maar brak op de training z'n enkel. Cocu moest toen linksachter spelen, terwijl-ie op het middenveld geweldig speelde dat toernooi.quote:
[..]
Ik weet nog goed dat ik deze wedstrijd zat te kijken. Nederland had veel kansen moeten afmaken maar miste. Totdat Kluivert op aangeven van Bergkamp de 1-0 maakte. De 1-1 kwam na een communicatiefout in de verdediging van NL. Zonde. Het bleef ook heel lang 1-1.
De scheidsrechter was de Colombiaan Arturo Brizio Carter, die op het WK1994 al 3x een rode kaart trok en op het WK1998 in het Frankrijk-Saudi Arabie ook twee rode kaarten uitdeelde, waaronder aan Zinedine Zidane.
Bij Nederland-Argentinië gaf hij Numan 2x een gele kaart en dus rood. Maar Ariel Ortega was een zwaan, hij liet zich bij Jaap Stam in het strafschopgebied vallen vóórdat er contact was. Brizio Carter zag dat heel goed en wou Ortega een gele kaart geven. Edwin van der Sar rende ondertussen naar Ortega om hem van repliek te dienen voor deze schwalbe. Ortega, toch een kleine man, raakte bij het opstaan het hoofd van de voorover gebogen Edwin van der Sar. Met als gevolg dat Edwin krijsend naar de grond ging. Brizio Carter gaf na de gele kaart voor de schwalbe gelijk een rode kaart voor Ortega.
Na wat heen en weer gespeel kwam de bal bij Frons de Boer die wel veel ruimte kreeg om een aanval op te bouwen. Met een uitstekende pass richting Bergkamp, die de bal uitmuntend aannam, werd er gescoord!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Van Cocu was bekend dat hij op elke positie kon spelen, dus ook linksachter. Met alle gevolgen van dien. Op het EK2000. In die tijd waren linksachters schaars. F. de Boer speelde op links, maar linksachter was niet zijn sterkte punt, meer in het centrum.quote:
[..]
De rode kaart voor Numan kostte ons de finale. Bogarde zou hem vervangen tegen Brazilië maar brak op de training z'n enkel. Cocu moest toen linksachter spelen, terwijl-ie op het middenveld geweldig speelde dat toernooi.
Van Bronckhorst werd van het middenveld gehaald en omgeschoold tot linksachter. Net als Boudewijn Zenden. terwijl deze mensen op het middenveld gevaarlijk waren. Ik kan me op het EK van 2000 nog herinneren dat op een gegeven moment Bosvelt de vervanger van Reiziger werd als rechtsachter...
R. de Boer werd vaak als aanvaller gebruikt maar was als schaduwspits toch beter tot zijn recht.
Als ik het me goed herinner was het Louis van Gaal die Bogarde graag van Sparta naar Ajax wou halen maar dan als linksachter. Bogarde ging akkoord en de rest is geschiedenis...Volgens mij was Reizger vroeger ook een aanvaller voordat hij doorbrak.
Reiziger en Bogarde waren idd omgeschoolde aanvallers. Reiziger werd het nadat Clyde Wijnard niet wilde. Suurbier en Krol zijn uit het verdere verleden voorbeelden.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hans Kraay junior speelt vaak toneel tijdens Veronica Inside. Het vroegere voetbal inside. Dat is jammer omdat ie wel zinnige dingen te zeggen heeft. De smalende lach van Gijp en Derksen dwingt hem in die rol
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik zal ook een verhaal vertellen.
Marcio Roberto dos Santos kwam in 1995 over van Fiorentina. Een jaar daarvoor werd hij wereldkampioen met Brazilië in Amerika door Italië in de finale met strafschoppen te verslaan.
Marcio werd gehaald als opvolger voor de gestopte Franklin Edmundo Rijkaard. Marcio vond het uitgaansleven in Amsterdam leuker dan goed voetballen. Bij Ajax ging het dan ook bergafwaarts met hem. Het afgunst werd het best zichtbaar in de wedstrijd Ajax-PSV. In de 53e minuut werd Mario Melchiot gewisseld voor Marcio die naast de vierde official nog aan het strekken was en een geluksschouderklopje van wijlen Sjaak Wolffs kreeg.
Eenmaal in het veld werd de bal verkeerd ingegooid door Sunday Oliseh. De bal werd diep gespeeld en Luc Nillis ging er achter aan. Marcio omhelsde Luc even bij zijn buik om hem tegen te houden. Luc liet zich vallen.
Alle PSV'ers schreeuwden om een strafschop maar scheidsrechter Dick Jol (van wie bekend is dat hij de uitslag al wist) gaf terecht een vrije trap, de overtreding vond nog plaats buiten het zestienmetergebied.
De PSV'ers schreeuwden ook om een kaart. Jol nam Marcio apart en toonde hem al na 20 seconden spelen een rode kaart. Gezien de wegwerpgebaren en gezichtsuitdrukking vond Marcio het onterecht.
Vele clubs wilden hem graag overnemen van Ajax maar Marcio had hoge salariseisen. Uiteindelijk ging hij terug naar Brazilie.
Marcio Roberto dos Santos kwam in 1995 over van Fiorentina. Een jaar daarvoor werd hij wereldkampioen met Brazilië in Amerika door Italië in de finale met strafschoppen te verslaan.
Marcio werd gehaald als opvolger voor de gestopte Franklin Edmundo Rijkaard. Marcio vond het uitgaansleven in Amsterdam leuker dan goed voetballen. Bij Ajax ging het dan ook bergafwaarts met hem. Het afgunst werd het best zichtbaar in de wedstrijd Ajax-PSV. In de 53e minuut werd Mario Melchiot gewisseld voor Marcio die naast de vierde official nog aan het strekken was en een geluksschouderklopje van wijlen Sjaak Wolffs kreeg.
Eenmaal in het veld werd de bal verkeerd ingegooid door Sunday Oliseh. De bal werd diep gespeeld en Luc Nillis ging er achter aan. Marcio omhelsde Luc even bij zijn buik om hem tegen te houden. Luc liet zich vallen.
Alle PSV'ers schreeuwden om een strafschop maar scheidsrechter Dick Jol (van wie bekend is dat hij de uitslag al wist) gaf terecht een vrije trap, de overtreding vond nog plaats buiten het zestienmetergebied.
De PSV'ers schreeuwden ook om een kaart. Jol nam Marcio apart en toonde hem al na 20 seconden spelen een rode kaart. Gezien de wegwerpgebaren en gezichtsuitdrukking vond Marcio het onterecht.
Vele clubs wilden hem graag overnemen van Ajax maar Marcio had hoge salariseisen. Uiteindelijk ging hij terug naar Brazilie.
Jordi Cruijff is een voorbeeld van iemand van wie mensen hoge verwachtingen hadden omdat hij de zoon van wijlen Johan Cruijff was. Jordi heeft voor topclubs gespeeld maar kon niet het verschil maken zoals zijn vader dat kon doen. Zijn spelersloopbaan ging dan ook stilletjes uit. Ook bij het Nederlands Elftal maakt hij nog deel uit van het EK1996 maar werd daarna nooit meer opgeroepen.quote:
Hans Kraay junior speelt vaak toneel tijdens Veronica Inside. Het vroegere voetbal inside. Dat is jammer omdat ie wel zinnige dingen te zeggen heeft. De smalende lach van Gijp en Derksen dwingt hem in die rol
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Nog een verhaal dan:
Het Ajax van Louis trof in de finale van de Champions League AC Milan aan. Eerder kwamen deze ploegen elkaar in de poulefase tegen. Ajax won in de poulefase twee keer met 2-0 van het AC Milan van Fabio Capello. In de vorige editie van de Champions League was onder aanvoering van Fabio AC Milan de winnaar van dit bekertoernooi.
Het zou ook de laatste Europese wedstrijd van Franklin Edmundo Rijkaard zijn. Die zou na dat seizoen met zijn spelersloopbaan stoppen.
De wedstrijd werd gestart in Wenen en de Roemeense scheidsrechter Ion Craciunescu had de leiding maar het was duidelijk dat hij alles in het voordeel van AC Milan floot. De bal werd hoog aangespeeld en stuiterde richting Jari Litmanen die de bal door wou koppen. Echter was daar Marcel Desailly die trachtte te verhinderen dat de bal het hoofd van Jari zou raken. Het gevolg was dat het been van Marcel over het hoofd van Jari ging. Ajax was woest omdat de Roemeense scheidsrechter er niet voor floot.
Gevolg was dat door deze actie de wedstrijd werd gekanteld: Van Gaal uitte zijn woede met zijn bekende karatetrap bij de vierde official. Voor iemand die sportleraar is kon hij dat, in pak, uitermate goed. De vierde official was hier niet van gediend maar was net als de Roemeense scheidsrechter een vloerkleedje: Van Gaal kwam er met een waarschuwing van af.
De wedstrijd liep gelijk op. Totdat in de 85e minuut Rijkaard de bal naar binnen speelde op de in het veld gekomen 18-jarige Patrick Kluivert. Die tikte de bal achter Rossi.
Het was toen nog spannend want wat zou AC Milan gaan doen? Uiteindelijk won Ajax de finale met 1-0 dankzij de jonge Kluivert. Rijkaard die met de CL-beker afscheid neemt. Net als veel spelers. Na dit seizoen vertrokken enkele grote spelers naar buitenlandse clubs.
Op de terugreis in het vliegtuig vloog het Martinair vliegtuig een rondje om het Museumplein waar duizenden fans stonden te wachten op hun spelers.
Op Schiphol was het een drukte van jewelste. De vliegtuigtrap was nog maar net geplaatst en de deur ging open en Patrick sprong in de armen van zijn ontroerde moeder.
In het seizoen 1995/1996 flikte Louis het weer om de finale te bereiken. Echter gingen deze verloren na strafschoppen tegen Juventus.
Het Ajax van Louis trof in de finale van de Champions League AC Milan aan. Eerder kwamen deze ploegen elkaar in de poulefase tegen. Ajax won in de poulefase twee keer met 2-0 van het AC Milan van Fabio Capello. In de vorige editie van de Champions League was onder aanvoering van Fabio AC Milan de winnaar van dit bekertoernooi.
Het zou ook de laatste Europese wedstrijd van Franklin Edmundo Rijkaard zijn. Die zou na dat seizoen met zijn spelersloopbaan stoppen.
De wedstrijd werd gestart in Wenen en de Roemeense scheidsrechter Ion Craciunescu had de leiding maar het was duidelijk dat hij alles in het voordeel van AC Milan floot. De bal werd hoog aangespeeld en stuiterde richting Jari Litmanen die de bal door wou koppen. Echter was daar Marcel Desailly die trachtte te verhinderen dat de bal het hoofd van Jari zou raken. Het gevolg was dat het been van Marcel over het hoofd van Jari ging. Ajax was woest omdat de Roemeense scheidsrechter er niet voor floot.
Gevolg was dat door deze actie de wedstrijd werd gekanteld: Van Gaal uitte zijn woede met zijn bekende karatetrap bij de vierde official. Voor iemand die sportleraar is kon hij dat, in pak, uitermate goed. De vierde official was hier niet van gediend maar was net als de Roemeense scheidsrechter een vloerkleedje: Van Gaal kwam er met een waarschuwing van af.
De wedstrijd liep gelijk op. Totdat in de 85e minuut Rijkaard de bal naar binnen speelde op de in het veld gekomen 18-jarige Patrick Kluivert. Die tikte de bal achter Rossi.
Het was toen nog spannend want wat zou AC Milan gaan doen? Uiteindelijk won Ajax de finale met 1-0 dankzij de jonge Kluivert. Rijkaard die met de CL-beker afscheid neemt. Net als veel spelers. Na dit seizoen vertrokken enkele grote spelers naar buitenlandse clubs.
Op de terugreis in het vliegtuig vloog het Martinair vliegtuig een rondje om het Museumplein waar duizenden fans stonden te wachten op hun spelers.
Op Schiphol was het een drukte van jewelste. De vliegtuigtrap was nog maar net geplaatst en de deur ging open en Patrick sprong in de armen van zijn ontroerde moeder.
In het seizoen 1995/1996 flikte Louis het weer om de finale te bereiken. Echter gingen deze verloren na strafschoppen tegen Juventus.
Soms kun je beter op je hoogtepunt stoppen. Marcello Lippi ondervond het als geen ander. Niet als speler, maar als coach maakte ie de fout zijn verleden te willen herhalen.
Het werd geen herhaal maar een grote faal. Als coach van de Squadra Azzuri werd Lippi in 2006 wereldkampioen. De jaren erna werd er door Italië matig gepresteerd onder Roberto Donadoni. Vanaf 2008 nam Lippi weer plaats op de gestileerde Italiaanse bank. Hij droomde van herhaald WK-succes. Het liep anders.
Het WK in Zuid-Afrika werd een grote deceptie. Tegen voetbaldwerg Nieuw-Zeeland werd het 1-1. In 1982 werd Italië wereldkampioen met drie gelijke spelen in de eerste ronde. Geen man over boord dus. Nu liep het anders. Het liep namelijk helemaal niet.
Vier dagen later werd er met 3-2 verloren van een ander "klein" voetballand, Slovenië. Italië kon de tweede ronde vergeten. Een groot voetballand verliet het toernooi na de eerste ronde. Ze waren niet alleen. Ook Zuid-Afrika zou als eerste organiserende land de tweede ronde niet halen.
Lippi zou nog lang blijven betreuren dat hij als bondscoach was teruggekeerd. Hij kwam van een koude kermis thuis. Had een standbeeld kunnen krijgen naast Bearzot. Nu werd het een roemloze aftocht. Hij hield nog wel de eer aan zichzelf. De eer, door anderen, vervloog als wind in de Zuid-Afrikaanse zon. Geen standbeeld. Het voetstuk werd niet afgemaakt. Een held viel er vanaf.
Het werd geen herhaal maar een grote faal. Als coach van de Squadra Azzuri werd Lippi in 2006 wereldkampioen. De jaren erna werd er door Italië matig gepresteerd onder Roberto Donadoni. Vanaf 2008 nam Lippi weer plaats op de gestileerde Italiaanse bank. Hij droomde van herhaald WK-succes. Het liep anders.
Het WK in Zuid-Afrika werd een grote deceptie. Tegen voetbaldwerg Nieuw-Zeeland werd het 1-1. In 1982 werd Italië wereldkampioen met drie gelijke spelen in de eerste ronde. Geen man over boord dus. Nu liep het anders. Het liep namelijk helemaal niet.
Vier dagen later werd er met 3-2 verloren van een ander "klein" voetballand, Slovenië. Italië kon de tweede ronde vergeten. Een groot voetballand verliet het toernooi na de eerste ronde. Ze waren niet alleen. Ook Zuid-Afrika zou als eerste organiserende land de tweede ronde niet halen.
Lippi zou nog lang blijven betreuren dat hij als bondscoach was teruggekeerd. Hij kwam van een koude kermis thuis. Had een standbeeld kunnen krijgen naast Bearzot. Nu werd het een roemloze aftocht. Hij hield nog wel de eer aan zichzelf. De eer, door anderen, vervloog als wind in de Zuid-Afrikaanse zon. Geen standbeeld. Het voetstuk werd niet afgemaakt. Een held viel er vanaf.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
We gaan terug naar 23 februari 2005. Anders Frisk, in het dagelijks leven verzekeringsagent, is op dat moment één van de beste scheidsrechters bij de UEFA.
"Hello there" en "Good boy" horen we altijd opgewekt als hij de catacomben in loopt om samen met de spelers en de pupil van de dag het veld op te lopen. Altijd enthousiast om zo een kleine jochie of meid het naar zijn/haar zin te maken.
Het is de wedstrijd van Franklin Edmuno Rijkaard tegen José Mário dos Santos Mourinho Félix. Rijkaard werd naar FC Barcelona gehaald op aanraden van wijlen Johan Cruijff. Henk ten Cate gaat mee als assistent. Mourinho was ooit assistent van wijlen Bobby Robson senior en Louis I van Gaal bij Barcelona.
We praten over de achtste finale van de Champions League. In diezelfde toernooi was Anders Frisk gewond geraakt bij AS Roma - Dynamo Kiev. Nadat hij in die wedstrijd Mexes met rood van het veld stuurde floot Anders voor de rust. Op weg naar de kleedkamers werd hij door een muntstuk op het hoofd geraakt met bloedens aan toe. In overleg met de assistent scheidsrechters en vierde official besloot Anders de wedstrijd te staken.
Barcelona zal uiteindelijk met 2-1 winnen maar in de tweede helft zorgde de rode kaart van Drogba voor ophef. Die had daarvoor al een gele kaart gehad. Drogba kwam met uitgestoken been op Valdes af. Twee keer geel is rood. Mourinho was woedend en hitte het vuurtje helemaal op door te suggereren dat Rijkaard in de rust bij Frisk in de kleedkamer was geweest, waarvan later bleek dat dat niet waar was. Gevolg was dat Anders, in het dagelijks leven een zeer amaible man, personna non grata was in Engeland. Anders ontving bedreigingen van Chelsea fans en ook zijn kinderen moesten het onderspit delven. Dat was voor Anders de druppel: hij stopte per direct met fluiten. Een gemis in die tijd omdat vele opvolgers niet zijn niveau haalden.
De terugwedstrijd werd geleid door Pierluigi Collina. In de ogen van Mourinho de enige scheidsrechter die neutraal kon fluiten. In terugwedstrijd werd Barcelona met 4-2 opgerold.
Naast Anders waren Pierluigi maar ook Markus Merk (de tandarts uit Kaiserslauteren), Urs Meier en Kim Milton Nielsen (die David Beckham in 1998 rood gaf wegens trappen naar Diego Simeone) de gezichten die we regelmatig als leidsman van belangrijke wedstrijden zagen. Weinig scheidsrechters kunnen tippen aan hun niveau.
Bonus:
"Hello there" en "Good boy" horen we altijd opgewekt als hij de catacomben in loopt om samen met de spelers en de pupil van de dag het veld op te lopen. Altijd enthousiast om zo een kleine jochie of meid het naar zijn/haar zin te maken.
Het is de wedstrijd van Franklin Edmuno Rijkaard tegen José Mário dos Santos Mourinho Félix. Rijkaard werd naar FC Barcelona gehaald op aanraden van wijlen Johan Cruijff. Henk ten Cate gaat mee als assistent. Mourinho was ooit assistent van wijlen Bobby Robson senior en Louis I van Gaal bij Barcelona.
We praten over de achtste finale van de Champions League. In diezelfde toernooi was Anders Frisk gewond geraakt bij AS Roma - Dynamo Kiev. Nadat hij in die wedstrijd Mexes met rood van het veld stuurde floot Anders voor de rust. Op weg naar de kleedkamers werd hij door een muntstuk op het hoofd geraakt met bloedens aan toe. In overleg met de assistent scheidsrechters en vierde official besloot Anders de wedstrijd te staken.
Barcelona zal uiteindelijk met 2-1 winnen maar in de tweede helft zorgde de rode kaart van Drogba voor ophef. Die had daarvoor al een gele kaart gehad. Drogba kwam met uitgestoken been op Valdes af. Twee keer geel is rood. Mourinho was woedend en hitte het vuurtje helemaal op door te suggereren dat Rijkaard in de rust bij Frisk in de kleedkamer was geweest, waarvan later bleek dat dat niet waar was. Gevolg was dat Anders, in het dagelijks leven een zeer amaible man, personna non grata was in Engeland. Anders ontving bedreigingen van Chelsea fans en ook zijn kinderen moesten het onderspit delven. Dat was voor Anders de druppel: hij stopte per direct met fluiten. Een gemis in die tijd omdat vele opvolgers niet zijn niveau haalden.
De terugwedstrijd werd geleid door Pierluigi Collina. In de ogen van Mourinho de enige scheidsrechter die neutraal kon fluiten. In terugwedstrijd werd Barcelona met 4-2 opgerold.
Naast Anders waren Pierluigi maar ook Markus Merk (de tandarts uit Kaiserslauteren), Urs Meier en Kim Milton Nielsen (die David Beckham in 1998 rood gaf wegens trappen naar Diego Simeone) de gezichten die we regelmatig als leidsman van belangrijke wedstrijden zagen. Weinig scheidsrechters kunnen tippen aan hun niveau.
Bonus:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
beenhakker-wilde-oranje-niet-coachen-op-wk-90
Ook leuk
[ Bericht 85% gewijzigd door stokj op 18-01-2022 22:44:17 ]
Ook leuk
[ Bericht 85% gewijzigd door stokj op 18-01-2022 22:44:17 ]
Niet de Kromme, Puck van Heel, Ove Tshiendval of Ijzeren Rinus, samen met de Tank, werden voetballer van de eeuw van Feijenoord. Het was een kleine fragiele voetballer. Een dribbelaar die ze nog nooit hadden gezien. Zijn Feyenoordhart werd nooit gestolen. De bal ook niet van zijn voet. Eén keer: 'Coentje, Coentje. Wat doe je nu?' Hij was op zijn Feijenoord-hart getrapt. Iedereen hielp hem. Tegenwoordig 6 keer rood. Real Madrid. Wie kent de beelden niet?
Als Coentje was neergesabeld kwamen Israël en Laseroms even poolshoogte nemen. (Rinus Laserels door Dick Bruijnestijn getekend en genoemd.) Ter bescherming van het grootste bezit van Feyenoordwerd Coen Moulijn beschermd door twee andere legendes. 'Dont fuck with Coentje.'
Moulijn debuteerde in 1955 voor Feijenoord. Toen nog met twee puntjes op de Y en bij een overwinning. Aan de destijds nog topclub Xerxes betaalden ze 28.000 gulden voor de dribbelaar. Sparta viste achter het voetbalnet. Een andere profclub uit Rotterdam. Een immens bedrag destijds. Het zou een goede investering voor bijna 20 jaar blijken te zijn.
De publiekslieveling trok tienduizenden mensen naar De Kuip. In zijn beginjaren kon Moulijn haast een wedstrijd in zijn eentje beslissen. Begin jaren zestig informeerde FC Barcelona of Moulijn te koop was, hij ging er niet op in en bleef in Rotterdam. Later liet hij weten dat hij daar spijt van had, als hij toen naar Barça was gegaan zou hij een stuk beroemder zijn geworden was zijn overtuiging. Maar de clubs hadden het voor het zeggen. Helaas.
De uitvaart van Coen Moulijn werd historisch. Duizenden mensen stonden langs de kant te applaudiseren voor een grote Rotterdammer. Coentje stal de harten van iedereen. Stal de bal om er mee vandoor te gaan. Stond naast Theo de Tank op het balkon van de Coolsingel. En naast Rinus. Een andere grootheid.
Voor hetzelfde geld vliegt ie er als vleugelspeler vanaf. Van het balkon. Voor ander geld zou-ie tegenwoordig een wereldster zijn. Moulijn is nu een balletje aan het hooghouden. In de zevende hemel. Met Pietje Keizer en Johan. Happel ziet dat het goed is, en steekt er nog één op. Hopen dat we nog lang mogen genieten van de kromme.
Als Coentje was neergesabeld kwamen Israël en Laseroms even poolshoogte nemen. (Rinus Laserels door Dick Bruijnestijn getekend en genoemd.) Ter bescherming van het grootste bezit van Feyenoordwerd Coen Moulijn beschermd door twee andere legendes. 'Dont fuck with Coentje.'
Moulijn debuteerde in 1955 voor Feijenoord. Toen nog met twee puntjes op de Y en bij een overwinning. Aan de destijds nog topclub Xerxes betaalden ze 28.000 gulden voor de dribbelaar. Sparta viste achter het voetbalnet. Een andere profclub uit Rotterdam. Een immens bedrag destijds. Het zou een goede investering voor bijna 20 jaar blijken te zijn.
De publiekslieveling trok tienduizenden mensen naar De Kuip. In zijn beginjaren kon Moulijn haast een wedstrijd in zijn eentje beslissen. Begin jaren zestig informeerde FC Barcelona of Moulijn te koop was, hij ging er niet op in en bleef in Rotterdam. Later liet hij weten dat hij daar spijt van had, als hij toen naar Barça was gegaan zou hij een stuk beroemder zijn geworden was zijn overtuiging. Maar de clubs hadden het voor het zeggen. Helaas.
De uitvaart van Coen Moulijn werd historisch. Duizenden mensen stonden langs de kant te applaudiseren voor een grote Rotterdammer. Coentje stal de harten van iedereen. Stal de bal om er mee vandoor te gaan. Stond naast Theo de Tank op het balkon van de Coolsingel. En naast Rinus. Een andere grootheid.
Voor hetzelfde geld vliegt ie er als vleugelspeler vanaf. Van het balkon. Voor ander geld zou-ie tegenwoordig een wereldster zijn. Moulijn is nu een balletje aan het hooghouden. In de zevende hemel. Met Pietje Keizer en Johan. Happel ziet dat het goed is, en steekt er nog één op. Hopen dat we nog lang mogen genieten van de kromme.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De voetbalschoenen van Coentje. Goud waard.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Op 27 januari 1994 werd een van de meest bizarre voetbalwedstrijden ooit gespeeld. De nationale elftallen van Barbados en Grenada kwamen tegen elkaar uit in de kwalificatie voor de Shell Caribbean Cup later dat jaar. Echter, de organisatoren hadden wat eigen regels bedacht zodat deze wedstrijd een wel heel vreemde wending kreeg.
Wat was het geval? De organisatie had bedacht dat alle wedstrijden in de voorronde een winnaar moesten opleveren. Een gelijkspel na negentig minuten betekende verlenging en eventueel strafschoppen. Bovendien, een doelpunt gescoord in de verlenging was niet alleen de golden goal, maar telde ook nog eens dubbel.
Barbados had de poulewedstrijd tegen Puerto Rico met 0-1 verloren en Grenada had tegen dezelfde tegenstander met 2-0 gewonnen door, jawel, een golden goal in de verlenging. Barbados moest dus in het onderlinge duel tegen Grenada met minimaal twee goals verschil winnen om de eindronde te halen om de Caribbean Cup.
De wedstrijd in het National Stadium in Saint Michael verliep voorspoedig voor Barbados en na 82 minuten leidde de ploeg met 2-0. Genoeg voor kwalificatie voor de eindronde. In de 83e minuut echter ging het mis. Grenada scoorde de 2-1, waardoor zij zich zouden kwalificeren. Barbados had dus nóg een doelpunt nodig. Ze vielen geestdriftig aan maar Grenada hield het doel schoon. In de 86e schakelde Barbados over op een ongewone strategie. Een eigen doelpunt zou een 2-2 stand opleveren, met als gevolg verlenging. In de verlenging zouden ze dan op jacht gaan naar de golden goal die tevens dubbel zou tellen.
In de 87e minuut speelden, tot verbazing van de spelers van Grenada – zij hadden geen flauw idee van de plannen van hun tegenstander – , verdediger Sealy en doelman Stoute van Barbados de bal een paar keer naar elkaar over, voordat Sealy de bal in eigen doel schoot. De stand was weer gelijk. Pas nadat Grenada had afgetrapt, hadden ze door waar hun tegenstander mee bezig was en er ontspon zich een bizar schouwspel.
Grenada moest een goal scoren. In welk doel was niet belangrijk, elke eindstand met één doelpunt verschil was voldoende. En zo verdedigde de ploeg van Barbados niet alleen het eigen doel, maar ook dat van de tegenstander. Wonderwel lukte het Barbados om beide doelen schoon te houden en na 90 minuten ging het de verlenging in.
In de verlenging kreeg het bizarre en tevens briljante strijdplan de beloning. Thorne scoorde de winnende dubbelteller voor Barbados en de ploeg ging door naar de volgende ronde.
In de persconferentie na afloop sprak Grenada coach James Clarkson: ‘Ik voel me belazerd. De persoon die deze regels heeft bedacht solliciteert naar een plek in een gekkenhuis. Er liepen zoveel spelers totaal in de war over het veld. Mijn spelers hadden geen idee wat ze moesten doen. Aanvallen of verdedigen, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. In het voetbal wordt je geacht dat je wint door de bal in het doel van de tegenstander te schieten en niet in je eigen doel.’
De veelbesproken golden goal regel werd tijdens de kwalificatieronde 1994 vijf keer gebruikt en daarna nooit meer ingezet in de historie van de Caribbean Cup.
Wat was het geval? De organisatie had bedacht dat alle wedstrijden in de voorronde een winnaar moesten opleveren. Een gelijkspel na negentig minuten betekende verlenging en eventueel strafschoppen. Bovendien, een doelpunt gescoord in de verlenging was niet alleen de golden goal, maar telde ook nog eens dubbel.
Barbados had de poulewedstrijd tegen Puerto Rico met 0-1 verloren en Grenada had tegen dezelfde tegenstander met 2-0 gewonnen door, jawel, een golden goal in de verlenging. Barbados moest dus in het onderlinge duel tegen Grenada met minimaal twee goals verschil winnen om de eindronde te halen om de Caribbean Cup.
De wedstrijd in het National Stadium in Saint Michael verliep voorspoedig voor Barbados en na 82 minuten leidde de ploeg met 2-0. Genoeg voor kwalificatie voor de eindronde. In de 83e minuut echter ging het mis. Grenada scoorde de 2-1, waardoor zij zich zouden kwalificeren. Barbados had dus nóg een doelpunt nodig. Ze vielen geestdriftig aan maar Grenada hield het doel schoon. In de 86e schakelde Barbados over op een ongewone strategie. Een eigen doelpunt zou een 2-2 stand opleveren, met als gevolg verlenging. In de verlenging zouden ze dan op jacht gaan naar de golden goal die tevens dubbel zou tellen.
In de 87e minuut speelden, tot verbazing van de spelers van Grenada – zij hadden geen flauw idee van de plannen van hun tegenstander – , verdediger Sealy en doelman Stoute van Barbados de bal een paar keer naar elkaar over, voordat Sealy de bal in eigen doel schoot. De stand was weer gelijk. Pas nadat Grenada had afgetrapt, hadden ze door waar hun tegenstander mee bezig was en er ontspon zich een bizar schouwspel.
Grenada moest een goal scoren. In welk doel was niet belangrijk, elke eindstand met één doelpunt verschil was voldoende. En zo verdedigde de ploeg van Barbados niet alleen het eigen doel, maar ook dat van de tegenstander. Wonderwel lukte het Barbados om beide doelen schoon te houden en na 90 minuten ging het de verlenging in.
In de verlenging kreeg het bizarre en tevens briljante strijdplan de beloning. Thorne scoorde de winnende dubbelteller voor Barbados en de ploeg ging door naar de volgende ronde.
In de persconferentie na afloop sprak Grenada coach James Clarkson: ‘Ik voel me belazerd. De persoon die deze regels heeft bedacht solliciteert naar een plek in een gekkenhuis. Er liepen zoveel spelers totaal in de war over het veld. Mijn spelers hadden geen idee wat ze moesten doen. Aanvallen of verdedigen, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. In het voetbal wordt je geacht dat je wint door de bal in het doel van de tegenstander te schieten en niet in je eigen doel.’
De veelbesproken golden goal regel werd tijdens de kwalificatieronde 1994 vijf keer gebruikt en daarna nooit meer ingezet in de historie van de Caribbean Cup.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dit is wel echt een geniale anekdote. Vooral het einde van de reguliere speeltijd, een goal aan welke kant dan ook volstaat. Ik denk niet dat de bedenkers van deze regel(dubbelteller in de verlenging) ooit met zo'n scenario rekening hebben gehouden.quote:
Op 27 januari 1994 werd een van de meest bizarre voetbalwedstrijden ooit gespeeld. De nationale elftallen van Barbados en Grenada kwamen tegen elkaar uit in de kwalificatie voor de Shell Caribbean Cup later dat jaar. Echter, de organisatoren hadden wat eigen regels bedacht zodat deze wedstrijd een wel heel vreemde wending kreeg.
Wat was het geval? De organisatie had bedacht dat alle wedstrijden in de voorronde een winnaar moesten opleveren. Een gelijkspel na negentig minuten betekende verlenging en eventueel strafschoppen. Bovendien, een doelpunt gescoord in de verlenging was niet alleen de golden goal, maar telde ook nog eens dubbel.
Barbados had de poulewedstrijd tegen Puerto Rico met 0-1 verloren en Grenada had tegen dezelfde tegenstander met 2-0 gewonnen door, jawel, een golden goal in de verlenging. Barbados moest dus in het onderlinge duel tegen Grenada met minimaal twee goals verschil winnen om de eindronde te halen om de Caribbean Cup.
De wedstrijd in het National Stadium in Saint Michael verliep voorspoedig voor Barbados en na 82 minuten leidde de ploeg met 2-0. Genoeg voor kwalificatie voor de eindronde. In de 83e minuut echter ging het mis. Grenada scoorde de 2-1, waardoor zij zich zouden kwalificeren. Barbados had dus nóg een doelpunt nodig. Ze vielen geestdriftig aan maar Grenada hield het doel schoon. In de 86e schakelde Barbados over op een ongewone strategie. Een eigen doelpunt zou een 2-2 stand opleveren, met als gevolg verlenging. In de verlenging zouden ze dan op jacht gaan naar de golden goal die tevens dubbel zou tellen.
In de 87e minuut speelden, tot verbazing van de spelers van Grenada – zij hadden geen flauw idee van de plannen van hun tegenstander – , verdediger Sealy en doelman Stoute van Barbados de bal een paar keer naar elkaar over, voordat Sealy de bal in eigen doel schoot. De stand was weer gelijk. Pas nadat Grenada had afgetrapt, hadden ze door waar hun tegenstander mee bezig was en er ontspon zich een bizar schouwspel.
Grenada moest een goal scoren. In welk doel was niet belangrijk, elke eindstand met één doelpunt verschil was voldoende. En zo verdedigde de ploeg van Barbados niet alleen het eigen doel, maar ook dat van de tegenstander. Wonderwel lukte het Barbados om beide doelen schoon te houden en na 90 minuten ging het de verlenging in.
In de verlenging kreeg het bizarre en tevens briljante strijdplan de beloning. Thorne scoorde de winnende dubbelteller voor Barbados en de ploeg ging door naar de volgende ronde.
In de persconferentie na afloop sprak Grenada coach James Clarkson: ‘Ik voel me belazerd. De persoon die deze regels heeft bedacht solliciteert naar een plek in een gekkenhuis. Er liepen zoveel spelers totaal in de war over het veld. Mijn spelers hadden geen idee wat ze moesten doen. Aanvallen of verdedigen, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. In het voetbal wordt je geacht dat je wint door de bal in het doel van de tegenstander te schieten en niet in je eigen doel.’
De veelbesproken golden goal regel werd tijdens de kwalificatieronde 1994 vijf keer gebruikt en daarna nooit meer ingezet in de historie van de Caribbean Cup.
Ik denk dat diegene die deze regel had uitgevonden er nu wel keihard om lacht: dat hij iedereen met zo een regel in de maling heeft kunnen nemen.quote:
Op 27 januari 1994 werd een van de meest bizarre voetbalwedstrijden ooit gespeeld. De nationale elftallen van Barbados en Grenada kwamen tegen elkaar uit in de kwalificatie voor de Shell Caribbean Cup later dat jaar. Echter, de organisatoren hadden wat eigen regels bedacht zodat deze wedstrijd een wel heel vreemde wending kreeg.
Wat was het geval? De organisatie had bedacht dat alle wedstrijden in de voorronde een winnaar moesten opleveren. Een gelijkspel na negentig minuten betekende verlenging en eventueel strafschoppen. Bovendien, een doelpunt gescoord in de verlenging was niet alleen de golden goal, maar telde ook nog eens dubbel.
Barbados had de poulewedstrijd tegen Puerto Rico met 0-1 verloren en Grenada had tegen dezelfde tegenstander met 2-0 gewonnen door, jawel, een golden goal in de verlenging. Barbados moest dus in het onderlinge duel tegen Grenada met minimaal twee goals verschil winnen om de eindronde te halen om de Caribbean Cup.
De wedstrijd in het National Stadium in Saint Michael verliep voorspoedig voor Barbados en na 82 minuten leidde de ploeg met 2-0. Genoeg voor kwalificatie voor de eindronde. In de 83e minuut echter ging het mis. Grenada scoorde de 2-1, waardoor zij zich zouden kwalificeren. Barbados had dus nóg een doelpunt nodig. Ze vielen geestdriftig aan maar Grenada hield het doel schoon. In de 86e schakelde Barbados over op een ongewone strategie. Een eigen doelpunt zou een 2-2 stand opleveren, met als gevolg verlenging. In de verlenging zouden ze dan op jacht gaan naar de golden goal die tevens dubbel zou tellen.
In de 87e minuut speelden, tot verbazing van de spelers van Grenada – zij hadden geen flauw idee van de plannen van hun tegenstander – , verdediger Sealy en doelman Stoute van Barbados de bal een paar keer naar elkaar over, voordat Sealy de bal in eigen doel schoot. De stand was weer gelijk. Pas nadat Grenada had afgetrapt, hadden ze door waar hun tegenstander mee bezig was en er ontspon zich een bizar schouwspel.
Grenada moest een goal scoren. In welk doel was niet belangrijk, elke eindstand met één doelpunt verschil was voldoende. En zo verdedigde de ploeg van Barbados niet alleen het eigen doel, maar ook dat van de tegenstander. Wonderwel lukte het Barbados om beide doelen schoon te houden en na 90 minuten ging het de verlenging in.
In de verlenging kreeg het bizarre en tevens briljante strijdplan de beloning. Thorne scoorde de winnende dubbelteller voor Barbados en de ploeg ging door naar de volgende ronde.
In de persconferentie na afloop sprak Grenada coach James Clarkson: ‘Ik voel me belazerd. De persoon die deze regels heeft bedacht solliciteert naar een plek in een gekkenhuis. Er liepen zoveel spelers totaal in de war over het veld. Mijn spelers hadden geen idee wat ze moesten doen. Aanvallen of verdedigen, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. In het voetbal wordt je geacht dat je wint door de bal in het doel van de tegenstander te schieten en niet in je eigen doel.’
De veelbesproken golden goal regel werd tijdens de kwalificatieronde 1994 vijf keer gebruikt en daarna nooit meer ingezet in de historie van de Caribbean Cup.
Er zijn wereldsterren of grote voetballers de niet oud werden doordat ze verongelukten. Pezzei de Oostenrijker, de Italiaanse wereldkampioen Scirea, de wonderdribbelaar uit Spanje Juanito of de flamboyante Belg Ludo Coeck. Er zijn ook minder bekende spelers die door een auto ongeluk om het leven kwamen. Wie kent Tommie Krommendijk nog ?
Eén van de grootste talenten van de generatie Rijkaard, Gullit, van Basten. Tommie speelde met dit supertrio in Jong Oranje. Hij zou echter maar 22 jaar worden. Begonnen bij het verdwenen Wageningen (samen met o.a. John van den Brom), daarna via PSV, Feijenoord en Cercle Brugge naar FC Twente. Door twee zware blessures kwam zijn talent er niet echt uit. Hij bleef echter hopen en vechten voor de de definitieve doorbraak
Eenmaal bij de Subtopper Twente was hij er klaar voor. De blessures overwonnen zou hij alsnog, via een omweg, de top gaan bereiken. Het werd echter een andere weg die het talent in de knop brak. Hij speelde maar één wedstrijd voor de club uit Enschede. Na de overwinning tegen Roda JC, waarin hij scoorde, vond hij zijn Waterloo. Net als bij de Ajacied Robbie de Wit, zullen we nooit weten hoe goed hij zou zijn geworden.
John van den Brom is momenteel een analist met overgewicht. Een bierbuik schijnt een vereiste te zijn om te mogen analiseren. Gezien Tommie Krommendijk wel een pilsje lustte, is het goed mogelijk dat hij ex-Twente speler Theo Janssen zou assisteren bij Rondo. Een rondo die hij maar tot 1990 mocht maken op de velden
Eén van de grootste talenten van de generatie Rijkaard, Gullit, van Basten. Tommie speelde met dit supertrio in Jong Oranje. Hij zou echter maar 22 jaar worden. Begonnen bij het verdwenen Wageningen (samen met o.a. John van den Brom), daarna via PSV, Feijenoord en Cercle Brugge naar FC Twente. Door twee zware blessures kwam zijn talent er niet echt uit. Hij bleef echter hopen en vechten voor de de definitieve doorbraak
Eenmaal bij de Subtopper Twente was hij er klaar voor. De blessures overwonnen zou hij alsnog, via een omweg, de top gaan bereiken. Het werd echter een andere weg die het talent in de knop brak. Hij speelde maar één wedstrijd voor de club uit Enschede. Na de overwinning tegen Roda JC, waarin hij scoorde, vond hij zijn Waterloo. Net als bij de Ajacied Robbie de Wit, zullen we nooit weten hoe goed hij zou zijn geworden.
John van den Brom is momenteel een analist met overgewicht. Een bierbuik schijnt een vereiste te zijn om te mogen analiseren. Gezien Tommie Krommendijk wel een pilsje lustte, is het goed mogelijk dat hij ex-Twente speler Theo Janssen zou assisteren bij Rondo. Een rondo die hij maar tot 1990 mocht maken op de velden
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wie kent Oekie Hoekema nog. Een éénmalige international met rossig haar. "Groot" geworden bij Go Ahead Eagles. Waarna hij tussentijds nog twee jaar bij PSV voetbalde. Mocht hij opgeroepen worden voor Peking, zou hij weigeren. In ieder profcontract liet hij opnemen niet te spelen in een land met een dictatoriaal regime. Bij FC Wageningen was er weinig kans op. Bij het Nederlands elftal wel. In 1978 speelde Oranje in het Argentinië van dictator George Videla. Buiten Wim Rijsbergen was de idealist Hoekema solidair met de "Dwaze moeders" Moeders van vermiste zonen.
Ze protesteerden iedere dag op het door bloed doordrenkte plein van hun gedode en gemartelde zonen. Wim Rijsbergen speelde de WK-finale, zoals in 74. Wie neemt het deze kunstverzamelaar kwalijk. Rijsbergen staat in de geschiedenisboeken. Oekie Hoekema is vooral bekend door zijn mooie naam en zijn rode haardos. Zijn principes mogen als voorbeeld dienen voor menig sportman. Hoekema ging later de handel in. Iets met hout en zelfwerkzaam natuurvriendelijk. Hoekema een voetnoot in de voetbalgeschiedenis.Maar een grootheid qua mensenrechten. Een groot mens, en misschien wel een miskende voetballer.
Ze protesteerden iedere dag op het door bloed doordrenkte plein van hun gedode en gemartelde zonen. Wim Rijsbergen speelde de WK-finale, zoals in 74. Wie neemt het deze kunstverzamelaar kwalijk. Rijsbergen staat in de geschiedenisboeken. Oekie Hoekema is vooral bekend door zijn mooie naam en zijn rode haardos. Zijn principes mogen als voorbeeld dienen voor menig sportman. Hoekema ging later de handel in. Iets met hout en zelfwerkzaam natuurvriendelijk. Hoekema een voetnoot in de voetbalgeschiedenis.Maar een grootheid qua mensenrechten. Een groot mens, en misschien wel een miskende voetballer.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn spelers die je aan hun voornaam herkent. Oeki, Koko, Epi of Clarence. Ik wil daar Kiki aan toevoegen. Kiki is een beetje vergeten voetballer. Terwijl ie de CL, WC en Europese-Supercup heeft gewonnen. Speelde bij Ajax, Atletico Madrid, Manchester City, Bordeaux en AZ. Niet de minste clubs. Niet altijd als vaste waarde, maar stond bijvoorbeeld wel in de basis bij Ajax-Juventus. De verloren CL-finale 96. Dat de spelers van De Oude Dame stijf van de doping stonden kwam helaas pas jaren later aan het licht.
Kiki Musampa werd voor het Nederlands elftal opgeroepen door San Marco. Helaas kreeg hij geen speelminuten. Hij speelde wel op WK's en EK's met jong Oranje. Daardoor kon hij niet voor Congo-Kinshasa uitkomen. De FIFA-regels lieten dat niet toe. Bij Manchester City had hij zijn beste periode. Hij behoorde er tot de uitblinkers. Vandaar dat het oog van Marco van Basten op de geboren Congolees viel.
In die jaren was het internationale voetbal niet zo vaak op tv te zien. Daarom staat de naam Kiki Musampa niet bij iedere voetballiefhebber in het geheugen gegrift. Ook kon hij de voetsporen van Finidi George niet vullen. De majestueuze rechtsbuiten die hij opvolgde was van wereldklasse. Toch verdient Kiki respect en meer waardering. Een mooie carriere bij grote clubs. Kiki is echter geen grote naam. In de voetbalanalen een voetnoot.
Als voetballer groter dan de herinneringen die niet bekleven.
Een snelle en wendbare, kleine rechtsbuiten. Oeki, Koko, Epi, Clarence, Edgar, Frenkie, Faas, Abe, Winston, Jari en Kiki. Je kunt in een slechter rijtje, met karakteristieke voornamen staan op de elftalfoto.
Kiki Musampa werd voor het Nederlands elftal opgeroepen door San Marco. Helaas kreeg hij geen speelminuten. Hij speelde wel op WK's en EK's met jong Oranje. Daardoor kon hij niet voor Congo-Kinshasa uitkomen. De FIFA-regels lieten dat niet toe. Bij Manchester City had hij zijn beste periode. Hij behoorde er tot de uitblinkers. Vandaar dat het oog van Marco van Basten op de geboren Congolees viel.
In die jaren was het internationale voetbal niet zo vaak op tv te zien. Daarom staat de naam Kiki Musampa niet bij iedere voetballiefhebber in het geheugen gegrift. Ook kon hij de voetsporen van Finidi George niet vullen. De majestueuze rechtsbuiten die hij opvolgde was van wereldklasse. Toch verdient Kiki respect en meer waardering. Een mooie carriere bij grote clubs. Kiki is echter geen grote naam. In de voetbalanalen een voetnoot.
Als voetballer groter dan de herinneringen die niet bekleven.
Een snelle en wendbare, kleine rechtsbuiten. Oeki, Koko, Epi, Clarence, Edgar, Frenkie, Faas, Abe, Winston, Jari en Kiki. Je kunt in een slechter rijtje, met karakteristieke voornamen staan op de elftalfoto.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dat woont zomaar schuin tegenover je. M'n overbuurman in de Koningstraat..Eén van de beste en grootste sportjournalisten van Nederland ooit.
Ik deed in 1997 mee met een voetbalkwis op TV, bij de KRO. Had als specialiteit Gerald Vanenburg. Aangebeld, en gevraagd of ie artikelen had. Wat heet ? Hele boeken en zelf geschreven verhalen. Ik verdronk in z'n boekenkasten. Eric van der Aa en Chris van Brakel kunnen als buurmannen denk ik beamen dat het een inspirerende en bijzondere man is.
De legendarische opmerking Voetbal is oorlog is niet door Rinus Michels verzonnen, maar door sportjournalist Ed van Opzeeland. Ed van Opzeeland is inmiddels bijna 90. Deze journalist heeft nog veel meer sporen achtergelaten in de sport, zoals de naam Studio Sport.
Heeft Rinus Michels nu wel of niet de uitdrukking Voetbal is oorlog zelf verzonnen? Ewoud Sanders zocht dat eens uit voor het NRC Handelsblad. Sanders merkte toen op dat Michels op 10 maart 1971 sprak met John le Noble van het Algemeen Dagblad. Hierin zei de trainer: “Topvoetbal is zoiets als oorlog. Wie netjes blijft, is verloren.” Niet helemaal letterlijk dus, maar dit zou wel het begin zijn van de gevleugelde uitdrukking Voetbal is oorlog.
Naar eigen zeggen was Ed van Opzeeland degene, die deze uitdrukking heeft verzonnen, en in verband heeft gebracht met Michels! Op 5 september 2005 had Van Opzeeland een lang gesprek met Henri van der Steen, de voetbaljournalist in het Brabants Dagblad. Van Opzeeland zei toen:
“Ik werkte voor de wekelijkse uitgave van Revue. Na die sensationele wedstrijden tegen Liverpool in 1966 heb ik Michels geïnterviewd. Bij het uitwerken van dat interview zocht ik nog een mooi slot. Toen bedacht ik dat. Nee, Michels heeft dat nooit gezegd, hij had het wel kúnnen zeggen. Hij heeft het later trouwens zelf overgenomen.”
Met andere woorden: Van Opzeeland is geestelijk vader van één van de beroemdste voetbaluitspraken. Daarnaast is Voetbal is oorlog niet in 1971 verzonnen, maar al in 1966
.
Deze Ed van Opzeeland debuteerde in 1952 op de sportredactie van Het Parool en was later werkzaam bij onder meer Het Vrije Volk, VNU en De Telegraaf Tijdschriftengroep. Verder is hij de bedenker van de naam Studio Sport en verleende langdurig medewerking aan het programma.
Ook schreef hij talrijke boeken, zoals Koningen van de bokssport, Koud vuur en een paar jaar geleden de biografie Ben Bril, Davidster als ereteken. De bokser en later gerenomeerd boksscheidsrechter. Die ook bij Spel zonder Grenzen het fluitje mocht hanteren. Tevens is hij de bedenker en maker van de REVU-schaatsspecials, die verschenen in het tijdperk van Ard en Keessie.
Ed van Opzeeland is een gewaardeerd collega. Zei Guus van Holland over hem.
"Wij kennen elkaar van het ijshockey van een jaar of dertig geleden, toen dat in Nederland op hoog niveau werd gespeeld. Hij had in 1981 het boek Koud Vuur geschreven over ijshockey. Ik pakte dat boek er in die tijd altijd bij.
Hij heeft het ijshockey groot gemaakt in Nederland, samen met Frans Henrichs. Die twee moet je in een adem noemen. Ed was ook van de voetbaljaarboeken over de Europa Cup. Die moest je hebben om alles te weten, en alles terug te kunnen vinden.
Toen ik Ed leerde kennen, werkte ik voor de linkse Volkskrant. Hij zat toen juist bij de rechtse media als De Telegraaf. Ed vond alles geweldig, waar wij toen veel kritischer waren. Tenslotte was Ben de Graaf mijn chef, die nooit complimenten gaf.
Ed schreef ook anders dan wij: heel beeldend, soms wat gezwollen. Dat maakt zijn verhalen wel heel meeslepend om te lezen, maar in de jaren zeventig was dat eigenlijk ouderwets, not-done. Die manier van schrijven komt nu echter weer terug, waardoor Eds manier van schrijven weer aansluit bij de huidige tijd."
Ed van Opzeeland was ook de enige Nederlander bij de eerste finale om de Europa Cup voor landskampioenen. Van Opzeeland tegen Henri van der Steen: "En bij de tweede, zelfs bij de derde finale was ik volgens mij de enige.”
Van Opzeeland ging toen op eigen houtje naar die wedstrijden. "Ik werkte bij Het Parool, maar mijn chef, Rien Bal, hield alles over dat nieuwerwetse gedoe uit de krant, die moest er niks van hebben, kon het ook niet zo goed verkroppen als iemand moderne ideeën had. En ik vond het prachtig, die Europa Cup, vanaf de eerste dag.”
Al snel werd de Europa Cup een hit. Dat bracht de Geïllustreerde Pers op het idee Van Opzeeland weg te kapen bij Het Parool en hem de sector sporttijdschriften te laten opzetten. Dat bleek een goede zet.
Volgens Het Brabants Dagblad kwamen beide partijen met een briljant plan. Van Opzeeland bedacht namelijk het jaarlijkse Europa Cup-boek, dat door de uitgeverij met overweldigend succes werd uitgevent.
Van Opzeeland: "Dat gebeurde in die dagen nog huis-aan-huis - vooral de Margriet was op die manier een enorm succes. Voor de kinderen was er elk jaar een paasboek en een kerstboek, maar de huisvrouwen konden ook breipatronen kopen. En voor hun man dus ook een Europa Cup-boek. En dat deden ze, als alibi om voor zichzelf zo’n boekje met breipatronen aan te schaffen. Het eerste Europa Cup-boek, in 1962, verkocht op die manier 750.000 exemplaren. Later maakten we er drie per jaar.”
Ze gingen naar Benfica-Feyenoord. Het Legioen liet zich daar zien en horen. Duizenden Feyenoord-fans togen naar Lissabon met de schepen De Grote Beer en De Waterman.
Van Opzeeland is op leeftijd, maar nog steeds actief. In het laatste nummer van Achilles schreef hij een meeslepend verhaal over de catcher in het honkbal. Zoals Van Holland al zei: heel beeldend, met gezwollen taal.
Ik spreek hem nog wel eens op straat. Mooie gesprekken. Hoewel ie een beetje afscheid geeft genomen van het huidige voetbal wegens de commercie en financiële belangen. Misschien een beetje vergeten. Iemand die 'Voetbal is oorlog' en 'Studio Sport' heeft bedacht, en als enige Nederlandse journalist bij de eerste drie EC-1 finales aanwezig was, mag wel even in het zonnetje.
Ik deed in 1997 mee met een voetbalkwis op TV, bij de KRO. Had als specialiteit Gerald Vanenburg. Aangebeld, en gevraagd of ie artikelen had. Wat heet ? Hele boeken en zelf geschreven verhalen. Ik verdronk in z'n boekenkasten. Eric van der Aa en Chris van Brakel kunnen als buurmannen denk ik beamen dat het een inspirerende en bijzondere man is.
De legendarische opmerking Voetbal is oorlog is niet door Rinus Michels verzonnen, maar door sportjournalist Ed van Opzeeland. Ed van Opzeeland is inmiddels bijna 90. Deze journalist heeft nog veel meer sporen achtergelaten in de sport, zoals de naam Studio Sport.
Heeft Rinus Michels nu wel of niet de uitdrukking Voetbal is oorlog zelf verzonnen? Ewoud Sanders zocht dat eens uit voor het NRC Handelsblad. Sanders merkte toen op dat Michels op 10 maart 1971 sprak met John le Noble van het Algemeen Dagblad. Hierin zei de trainer: “Topvoetbal is zoiets als oorlog. Wie netjes blijft, is verloren.” Niet helemaal letterlijk dus, maar dit zou wel het begin zijn van de gevleugelde uitdrukking Voetbal is oorlog.
Naar eigen zeggen was Ed van Opzeeland degene, die deze uitdrukking heeft verzonnen, en in verband heeft gebracht met Michels! Op 5 september 2005 had Van Opzeeland een lang gesprek met Henri van der Steen, de voetbaljournalist in het Brabants Dagblad. Van Opzeeland zei toen:
“Ik werkte voor de wekelijkse uitgave van Revue. Na die sensationele wedstrijden tegen Liverpool in 1966 heb ik Michels geïnterviewd. Bij het uitwerken van dat interview zocht ik nog een mooi slot. Toen bedacht ik dat. Nee, Michels heeft dat nooit gezegd, hij had het wel kúnnen zeggen. Hij heeft het later trouwens zelf overgenomen.”
Met andere woorden: Van Opzeeland is geestelijk vader van één van de beroemdste voetbaluitspraken. Daarnaast is Voetbal is oorlog niet in 1971 verzonnen, maar al in 1966
.
Deze Ed van Opzeeland debuteerde in 1952 op de sportredactie van Het Parool en was later werkzaam bij onder meer Het Vrije Volk, VNU en De Telegraaf Tijdschriftengroep. Verder is hij de bedenker van de naam Studio Sport en verleende langdurig medewerking aan het programma.
Ook schreef hij talrijke boeken, zoals Koningen van de bokssport, Koud vuur en een paar jaar geleden de biografie Ben Bril, Davidster als ereteken. De bokser en later gerenomeerd boksscheidsrechter. Die ook bij Spel zonder Grenzen het fluitje mocht hanteren. Tevens is hij de bedenker en maker van de REVU-schaatsspecials, die verschenen in het tijdperk van Ard en Keessie.
Ed van Opzeeland is een gewaardeerd collega. Zei Guus van Holland over hem.
"Wij kennen elkaar van het ijshockey van een jaar of dertig geleden, toen dat in Nederland op hoog niveau werd gespeeld. Hij had in 1981 het boek Koud Vuur geschreven over ijshockey. Ik pakte dat boek er in die tijd altijd bij.
Hij heeft het ijshockey groot gemaakt in Nederland, samen met Frans Henrichs. Die twee moet je in een adem noemen. Ed was ook van de voetbaljaarboeken over de Europa Cup. Die moest je hebben om alles te weten, en alles terug te kunnen vinden.
Toen ik Ed leerde kennen, werkte ik voor de linkse Volkskrant. Hij zat toen juist bij de rechtse media als De Telegraaf. Ed vond alles geweldig, waar wij toen veel kritischer waren. Tenslotte was Ben de Graaf mijn chef, die nooit complimenten gaf.
Ed schreef ook anders dan wij: heel beeldend, soms wat gezwollen. Dat maakt zijn verhalen wel heel meeslepend om te lezen, maar in de jaren zeventig was dat eigenlijk ouderwets, not-done. Die manier van schrijven komt nu echter weer terug, waardoor Eds manier van schrijven weer aansluit bij de huidige tijd."
Ed van Opzeeland was ook de enige Nederlander bij de eerste finale om de Europa Cup voor landskampioenen. Van Opzeeland tegen Henri van der Steen: "En bij de tweede, zelfs bij de derde finale was ik volgens mij de enige.”
Van Opzeeland ging toen op eigen houtje naar die wedstrijden. "Ik werkte bij Het Parool, maar mijn chef, Rien Bal, hield alles over dat nieuwerwetse gedoe uit de krant, die moest er niks van hebben, kon het ook niet zo goed verkroppen als iemand moderne ideeën had. En ik vond het prachtig, die Europa Cup, vanaf de eerste dag.”
Al snel werd de Europa Cup een hit. Dat bracht de Geïllustreerde Pers op het idee Van Opzeeland weg te kapen bij Het Parool en hem de sector sporttijdschriften te laten opzetten. Dat bleek een goede zet.
Volgens Het Brabants Dagblad kwamen beide partijen met een briljant plan. Van Opzeeland bedacht namelijk het jaarlijkse Europa Cup-boek, dat door de uitgeverij met overweldigend succes werd uitgevent.
Van Opzeeland: "Dat gebeurde in die dagen nog huis-aan-huis - vooral de Margriet was op die manier een enorm succes. Voor de kinderen was er elk jaar een paasboek en een kerstboek, maar de huisvrouwen konden ook breipatronen kopen. En voor hun man dus ook een Europa Cup-boek. En dat deden ze, als alibi om voor zichzelf zo’n boekje met breipatronen aan te schaffen. Het eerste Europa Cup-boek, in 1962, verkocht op die manier 750.000 exemplaren. Later maakten we er drie per jaar.”
Ze gingen naar Benfica-Feyenoord. Het Legioen liet zich daar zien en horen. Duizenden Feyenoord-fans togen naar Lissabon met de schepen De Grote Beer en De Waterman.
Van Opzeeland is op leeftijd, maar nog steeds actief. In het laatste nummer van Achilles schreef hij een meeslepend verhaal over de catcher in het honkbal. Zoals Van Holland al zei: heel beeldend, met gezwollen taal.
Ik spreek hem nog wel eens op straat. Mooie gesprekken. Hoewel ie een beetje afscheid geeft genomen van het huidige voetbal wegens de commercie en financiële belangen. Misschien een beetje vergeten. Iemand die 'Voetbal is oorlog' en 'Studio Sport' heeft bedacht, en als enige Nederlandse journalist bij de eerste drie EC-1 finales aanwezig was, mag wel even in het zonnetje.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Is er een mooiere spelersnaam dan Socrates? Misschien Pitbull Erasmus. En dan gaat het niet over Edgar Davids (De pitbull). Voluit is de volledige naam van Socrates nog mooier; Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira. Daar zou zelfs Evert ten Napel zijn tong over breken. De Braziliaan Socrates was een mooie, elegante, sierlijke majestueuze middenvelder. Begonnen bij Botafogo. Later o.a. Flamengo en Fiorentina in Italië.
Bij de naam Socrates denk ik vooral aan het grandioze Brazilië van het WK-82. Waar Brazilië met het fameuze middenveld Socrates, Zico, Falcão en Toninho Cerezo de wereld en de romantische voetbalharten veroverde. Helaas, althans vind ik, sneuvelden ze tegen het Italië van topscorer Paolo Rossi. Die het plots op zijn spleenheupen kreeg, en een hattrick scoorde. Dat Brazilië hoort samen met Hongarije-WK 54 en Nederland-WK 74 tot de landenteams dat herinnert wordt maar geen wereldkampioen werd.
Zoals Socrates (broer van club-en land-wereldkampioen, met Sao Paulo en de gele kanaries, Raï} schitterde op het veld, faalde hij in het echte leven. Hoewel hij zich dokter mocht noemen, nam hij een verkeerde afslag op zijn levenspad. Zoals Garrincha als Botafogo speler hem voorging, raakte hij aan de drank. De wijsheid van deze geweldenaar en intellectueel verdween in de kan. Zoals Wayne Rooney laatst vertelde, en Paul Merson ooit opbiechtte, dronk hij al tijdens zijn voetbalcarriere.
De Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar 1983, overleed in 2011 als 56jarige ex-voetbalkoning door excessief drankgebruik. Mateloos was zijn talent, gulzig en mateloos zijn alcohol consumptie. Pelé werd El Raï (De Koning) genoemd. De broer van Socrates besteeg nooit de voetbalkroon zoals zijn 11 jaar oudere voorbeeld. Ondanks dat-ie Sao Paulo tegen Barcelona naar de wereldcup schoot. Raï staat op een voetstuk. Maar een treetje hoger staat toch echt Socrates. De ongekroonde koning van het WK-82. Een voorbeeld als voetballer, maar met de kleren van de keizer in de realiteit.
Bij de naam Socrates denk ik vooral aan het grandioze Brazilië van het WK-82. Waar Brazilië met het fameuze middenveld Socrates, Zico, Falcão en Toninho Cerezo de wereld en de romantische voetbalharten veroverde. Helaas, althans vind ik, sneuvelden ze tegen het Italië van topscorer Paolo Rossi. Die het plots op zijn spleenheupen kreeg, en een hattrick scoorde. Dat Brazilië hoort samen met Hongarije-WK 54 en Nederland-WK 74 tot de landenteams dat herinnert wordt maar geen wereldkampioen werd.
Zoals Socrates (broer van club-en land-wereldkampioen, met Sao Paulo en de gele kanaries, Raï} schitterde op het veld, faalde hij in het echte leven. Hoewel hij zich dokter mocht noemen, nam hij een verkeerde afslag op zijn levenspad. Zoals Garrincha als Botafogo speler hem voorging, raakte hij aan de drank. De wijsheid van deze geweldenaar en intellectueel verdween in de kan. Zoals Wayne Rooney laatst vertelde, en Paul Merson ooit opbiechtte, dronk hij al tijdens zijn voetbalcarriere.
De Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar 1983, overleed in 2011 als 56jarige ex-voetbalkoning door excessief drankgebruik. Mateloos was zijn talent, gulzig en mateloos zijn alcohol consumptie. Pelé werd El Raï (De Koning) genoemd. De broer van Socrates besteeg nooit de voetbalkroon zoals zijn 11 jaar oudere voorbeeld. Ondanks dat-ie Sao Paulo tegen Barcelona naar de wereldcup schoot. Raï staat op een voetstuk. Maar een treetje hoger staat toch echt Socrates. De ongekroonde koning van het WK-82. Een voorbeeld als voetballer, maar met de kleren van de keizer in de realiteit.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Op het EK-2000 in België/Nederland werd Patrick Kluivert topscorer met 5 doelpunten. De titel moest-ie delen met een spits die voor drie landen international was. Joegoslavië, Servië en Montenegro en ten slotte Servië.
Ik was erbij in 2000 toen Kluivert één van zijn beste wedstrijden ooit speelde in de Kuip. Drie doelpunten tegen de Joegoslaven van Savo Milosevic. De naam Milosevic zorgt vaak voor koude rillingen. De associatie met de oorlogmisdadiger is snel gelegd. Deze Milosevic was echter van jongs af aan een koelbloedige moderne spits. Bij Partizan Belgrado als broekie drie keer topscorer. In het verscheurde land moest ie op een sportieve manier het vaandel van nationale trots hooghouden.
Als clubspeler speelde hij voornamelijk in Spanje. Tijdens EURO-2000 speelde hij voor Real Zaragoza. Hij stond ook onder contract bij Espagnol, Celta de Vigo en Osasuna. Bij Aston Villa in Engeland was ie minder gelukkig. Ondanks zijn 30 doelpunten in drie seizoenen werd-ie niet gewaardeerd.
Na zijn honderdste interland op het WK-2006 in Duitsland nam ie afscheid in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Bulgarije. Een wedstrijd voor hem georganiseerd. Op typische Savo-wijze nam ie afscheid met twee gemiste strafschoppen en twee doelpunten.
Een speler die bekender en groter had kunnen zijn. Op het EK-2000 liet ie aan een groot publiek zien wat ie kon. Het is niet iedere goede voetballer gegeven een wereldster te worden. Het is wel iedere goede voetballer gegeven herinnerd te worden. Samen met Patrick.
Ik was erbij in 2000 toen Kluivert één van zijn beste wedstrijden ooit speelde in de Kuip. Drie doelpunten tegen de Joegoslaven van Savo Milosevic. De naam Milosevic zorgt vaak voor koude rillingen. De associatie met de oorlogmisdadiger is snel gelegd. Deze Milosevic was echter van jongs af aan een koelbloedige moderne spits. Bij Partizan Belgrado als broekie drie keer topscorer. In het verscheurde land moest ie op een sportieve manier het vaandel van nationale trots hooghouden.
Als clubspeler speelde hij voornamelijk in Spanje. Tijdens EURO-2000 speelde hij voor Real Zaragoza. Hij stond ook onder contract bij Espagnol, Celta de Vigo en Osasuna. Bij Aston Villa in Engeland was ie minder gelukkig. Ondanks zijn 30 doelpunten in drie seizoenen werd-ie niet gewaardeerd.
Na zijn honderdste interland op het WK-2006 in Duitsland nam ie afscheid in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Bulgarije. Een wedstrijd voor hem georganiseerd. Op typische Savo-wijze nam ie afscheid met twee gemiste strafschoppen en twee doelpunten.
Een speler die bekender en groter had kunnen zijn. Op het EK-2000 liet ie aan een groot publiek zien wat ie kon. Het is niet iedere goede voetballer gegeven een wereldster te worden. Het is wel iedere goede voetballer gegeven herinnerd te worden. Samen met Patrick.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Weet je wat erg is ? Johan Derksen die Nouri kleineerde. Volgens Derksen, Boskamp en eventueel Kraaij Jr., zouden Laseroms en zij samen met Israël hem verrot hebben geschopt als zogenaamd 17-jarig arrogant schoffie. Stoere mannen aan de VI-tafel. De mannen die dankzij een 17jarig jochie uit Betondorp betaald voetbal hebben gespeeld. Die dankzij San Marco, en de 17-jarige Bergkamp carriere hebben kunnen maken. Als non-schrijvers of mislukte journalisten het oude jongens krentenbrood circuit warm hielden. Derksen noemt Formule 1 een derderangs sport.
Zet Max aan hun tafel en hij laat met daadwerkelijk talent ze alle hoeken van het discussie-circuit zien. Jos was onterecht the Boss. Dat was Bruce Springsteen. Ik stond namelijk in 1985 op het gras van de kuip. Als Ajacied mijn mooiste concert ooit. One, two, three, four. Vier uur later werd ik wakker. Ik voel het gras nog trillen. Was langer dan de 99 minuten van afgelopen zaterdag. Was een thuiswedstrijd voor een Ajacied.
Laat je snor nog langer groeien. Dikke papzakken aan de tafel. Elkaar op de schouders slaande mannen, in de nadagen van hun schaduw. Ik blijf kijken. Je moet kunnen oordelen. Zwartkijkers zijn er genoeg. Gun jonge voetballers hun tijd. Breek ze niet af. Tegenwoordig is Ihattaren aan de beurt. We hadden met Ajax afgelopen week een elftal met amper een gemiddelde leeftijd van 23. Ik hing op die leeftijd aan de bar. Was geen kruk. Droop 's nachts pas af. Het wordt tijd dat Gerald Sibon, Björn van der Doelen en Hugo Borst het roer over nemen. Met Hugo de baard in de keel. Aan het roer. En haren op de borst.
Zet Max aan hun tafel en hij laat met daadwerkelijk talent ze alle hoeken van het discussie-circuit zien. Jos was onterecht the Boss. Dat was Bruce Springsteen. Ik stond namelijk in 1985 op het gras van de kuip. Als Ajacied mijn mooiste concert ooit. One, two, three, four. Vier uur later werd ik wakker. Ik voel het gras nog trillen. Was langer dan de 99 minuten van afgelopen zaterdag. Was een thuiswedstrijd voor een Ajacied.
Laat je snor nog langer groeien. Dikke papzakken aan de tafel. Elkaar op de schouders slaande mannen, in de nadagen van hun schaduw. Ik blijf kijken. Je moet kunnen oordelen. Zwartkijkers zijn er genoeg. Gun jonge voetballers hun tijd. Breek ze niet af. Tegenwoordig is Ihattaren aan de beurt. We hadden met Ajax afgelopen week een elftal met amper een gemiddelde leeftijd van 23. Ik hing op die leeftijd aan de bar. Was geen kruk. Droop 's nachts pas af. Het wordt tijd dat Gerald Sibon, Björn van der Doelen en Hugo Borst het roer over nemen. Met Hugo de baard in de keel. Aan het roer. En haren op de borst.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Geld en de bal moeten rollen. Ik kan er niks aan doen. Maar als ik grote bedragen uitgeef, reken ik gevoelsmatig nog steeds om in guldens. Soms zelfs bij kleinere bedragen. Ik ben opgegroeid met de gulden en dat zit in m'n genen. We hadden ooit het mooiste geld van de wereld, zoals we ooit het mooiste voetbal speelden in Europa.
Het gouden-of gulden tijdperk. Zeg maar de jaren 70. Nederlandse clubs schitterden op de Europese velden en het Nederlands elftal schitterde op de WK's in West-Duitsland en Argentinië.
In die tijd waren grote transfers uitzonderingen. Clubs hadden spelers in eigen beheer. Zelfs als hun contract was afgelopen. Zo speelden Ajax, Feijenoord en PSV jarenlang in dezelfde opstellingen. Met per seizoen één of twee wijzigingen. De grootste transfer uit die tijd was de overgang van Johan Cruijff naar Barcelona. Ajax ontving de hoofdprijs, met het immense bedrag van 3 miljoen gulden. Cruijff was dan ook de beste speler ter wereld, en op zijn 26ste rijp om naar het buitenland te gaan.
Ik schrijf deze lange inleiding om bij de transfer van Sergino Dest (19) naar Barcelona uit te komen. En het verschil te duiden tussen (opa spreekt) toen en nu. We leven al jaren in een commerciële voetbalwereld. Waar het "grote" geld vaak belangrijker is dan het rollen van de bal. (Champions League. WK-2022 in Qatar) De miljoenen rollen van club naar club. En de grijpstuivers bestaan niet meer. Sergino Dest is een talentvolle, Amerikaanse rechtsachter van Ajax. Niet eens zeker van een basisplaats, met één seizoen ervaring in de Eredivisie. Waar Johan Cruijff Barcelona 3 miljoen gulden kostte, betalen ze nu 20 miljoen Euro, met eventueel 5 miljoen bonus, voor Sergino Dest.
De waarde van het geld uit het verleden en het heden is niet te vergelijken. Maar soms zijn de verschillen zo buiten proportioneel, dat het niet eens meer gevoelsmatig is, maar concreet uit de sloffen is geschoten. Plus-minus 50.000.000 gulden voor een beginnende rechtsachter in 2020, en 3.000.000 gulden voor één van de beste spelers allertijden, is niet te visualiseren. In een tijd waar de voorbeschouwingen bij Europa cup wedstrijden meer kijkers trekken dan de wedstrijden zelf, kijk je nergens meer van op. Ik kijk momenteel eerder uit naar Johan Derksen en René van der Gijp in Veronica Inside, of tijdens hun voorbeschouwingen, dan naar de Europacup wedstrijd zelf.
Als de bal maar rolt, komen de reclamecentjes en tv-gelden met bakken binnen. Over het transferbedrag van Lionel Messi heb ik het nog niet eens gehad. 1400.000.000 gulden vroeg Barcelona. Waar is de tijd van Berry van Aerle gebleven? De rechtsachter van PSV en het Nederlands Elftal. Die iedere maand trouw zijn contributie overmaakte. Wat kost zo'n mondkapje eigenlijk?
Het gouden-of gulden tijdperk. Zeg maar de jaren 70. Nederlandse clubs schitterden op de Europese velden en het Nederlands elftal schitterde op de WK's in West-Duitsland en Argentinië.
In die tijd waren grote transfers uitzonderingen. Clubs hadden spelers in eigen beheer. Zelfs als hun contract was afgelopen. Zo speelden Ajax, Feijenoord en PSV jarenlang in dezelfde opstellingen. Met per seizoen één of twee wijzigingen. De grootste transfer uit die tijd was de overgang van Johan Cruijff naar Barcelona. Ajax ontving de hoofdprijs, met het immense bedrag van 3 miljoen gulden. Cruijff was dan ook de beste speler ter wereld, en op zijn 26ste rijp om naar het buitenland te gaan.
Ik schrijf deze lange inleiding om bij de transfer van Sergino Dest (19) naar Barcelona uit te komen. En het verschil te duiden tussen (opa spreekt) toen en nu. We leven al jaren in een commerciële voetbalwereld. Waar het "grote" geld vaak belangrijker is dan het rollen van de bal. (Champions League. WK-2022 in Qatar) De miljoenen rollen van club naar club. En de grijpstuivers bestaan niet meer. Sergino Dest is een talentvolle, Amerikaanse rechtsachter van Ajax. Niet eens zeker van een basisplaats, met één seizoen ervaring in de Eredivisie. Waar Johan Cruijff Barcelona 3 miljoen gulden kostte, betalen ze nu 20 miljoen Euro, met eventueel 5 miljoen bonus, voor Sergino Dest.
De waarde van het geld uit het verleden en het heden is niet te vergelijken. Maar soms zijn de verschillen zo buiten proportioneel, dat het niet eens meer gevoelsmatig is, maar concreet uit de sloffen is geschoten. Plus-minus 50.000.000 gulden voor een beginnende rechtsachter in 2020, en 3.000.000 gulden voor één van de beste spelers allertijden, is niet te visualiseren. In een tijd waar de voorbeschouwingen bij Europa cup wedstrijden meer kijkers trekken dan de wedstrijden zelf, kijk je nergens meer van op. Ik kijk momenteel eerder uit naar Johan Derksen en René van der Gijp in Veronica Inside, of tijdens hun voorbeschouwingen, dan naar de Europacup wedstrijd zelf.
Als de bal maar rolt, komen de reclamecentjes en tv-gelden met bakken binnen. Over het transferbedrag van Lionel Messi heb ik het nog niet eens gehad. 1400.000.000 gulden vroeg Barcelona. Waar is de tijd van Berry van Aerle gebleven? De rechtsachter van PSV en het Nederlands Elftal. Die iedere maand trouw zijn contributie overmaakte. Wat kost zo'n mondkapje eigenlijk?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
FC Volendam is een traditionele Ere- en Eerste divisieclub. Ze staan niet voor niets bekend onder de bijnaam "De Heen en Weer." De naam van de veerpont, die het vaste land van de gemeente Bunschoten met de overkant verbindt. Die laveert op het water, zoals FC Volendam al jarenlang tussen deze twee divisies marchandeert, alsof het de VAR-official is. Volendam is een beetje cult. Mede door de mooie en ludieke bijnamen van sommige spelers. Zo is de voornaam van de ex-international Pier Tol eigenlijk Cees. Toevallig heet de beste voetballer uit Volendam momenteel Veerman. Joey van Voren. Zonder bijnaam. Maar wel naam makend bij PSV.
Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was of Volendam wel of niet zou degraderen. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal voor de wijd-broeken. (In de jaren-80 had ik als New-Waver zo'n zwarte Volendammer broek aan, kwartjes zoekend op de dansvloer). In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Ene Eric Steltenpoel was één van de betere spelers. Vergeten en verdwenen. Drie andere spelers zijn bekender van naam en reputatie. Alex Pastoor, Frank (Pico) Berghuis (de vader van) en Johan Steur, de technicus die nog bij Feyenoord terecht kwam. Dat waren belangrijke spelers. Maakten van Volendam een eenmalige subtopper.
Wie er ook belangrijk was in dat elftal, was een Amerikaan. Aanvallende middenvelder Peter Vermes was een immigranten-zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar-ie in 1994 voor zou spelen op het WK in eigen land. Op datzelfde WK scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor de VS tegen Colombia. Daarna kwam ie, na Pelé, als tweede voetballer op de cover van het grootste sportblad ter wereld ..... Sports Illustrated.
Volendam werd dat seizoen dus knap zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit- en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feyenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feyenoord spelen. What's in a name, voor een Volendammer? De naam van Peter Vermes kent vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Feyenoorder Steven, houdt tegenwoordig diens naam in ere in het andere, grote, Oranje. Evenals zijn vader een buitenspeler en een buitenbeentje. Volendam doet het dit seizoen voorlopig goed met een 2e plaats in de Keukenkastjes Divisie. Misschien omdat er weer een Tol in het elftal staat, en dankzij ex-wereldtopper Wim Jonk op de bank. Drs P. zou er een nummer over kunnen schrijven met zijn bijnaam.
Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was of Volendam wel of niet zou degraderen. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal voor de wijd-broeken. (In de jaren-80 had ik als New-Waver zo'n zwarte Volendammer broek aan, kwartjes zoekend op de dansvloer). In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Ene Eric Steltenpoel was één van de betere spelers. Vergeten en verdwenen. Drie andere spelers zijn bekender van naam en reputatie. Alex Pastoor, Frank (Pico) Berghuis (de vader van) en Johan Steur, de technicus die nog bij Feyenoord terecht kwam. Dat waren belangrijke spelers. Maakten van Volendam een eenmalige subtopper.
Wie er ook belangrijk was in dat elftal, was een Amerikaan. Aanvallende middenvelder Peter Vermes was een immigranten-zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar-ie in 1994 voor zou spelen op het WK in eigen land. Op datzelfde WK scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor de VS tegen Colombia. Daarna kwam ie, na Pelé, als tweede voetballer op de cover van het grootste sportblad ter wereld ..... Sports Illustrated.
Volendam werd dat seizoen dus knap zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit- en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feyenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feyenoord spelen. What's in a name, voor een Volendammer? De naam van Peter Vermes kent vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Feyenoorder Steven, houdt tegenwoordig diens naam in ere in het andere, grote, Oranje. Evenals zijn vader een buitenspeler en een buitenbeentje. Volendam doet het dit seizoen voorlopig goed met een 2e plaats in de Keukenkastjes Divisie. Misschien omdat er weer een Tol in het elftal staat, en dankzij ex-wereldtopper Wim Jonk op de bank. Drs P. zou er een nummer over kunnen schrijven met zijn bijnaam.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Leuke club (los van de mogelijke inteelt) die veel goede voetballers een goede basis heeft gegeven die ze bij andere, betere, clubs hebben doorontwikkeld.quote:
FC Volendam is een traditionele Ere- en Eerste divisieclub. Ze staan niet voor niets bekend onder de bijnaam "De Heen en Weer." De naam van de veerpont, die het vaste land van de gemeente Bunschoten met de overkant verbindt. Die laveert op het water, zoals FC Volendam al jarenlang tussen deze twee divisies marchandeert, alsof het de VAR-official is. Volendam is een beetje cult. Mede door de mooie en ludieke bijnamen van sommige spelers. Zo is de voornaam van de ex-international Pier Tol eigenlijk Cees. Toevallig heet de beste voetballer uit Volendam momenteel Veerman. Joey van Voren. Zonder bijnaam. Maar wel naam makend bij PSV.
[ afbeelding ]
Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was of Volendam wel of niet zou degraderen. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal voor de wijd-broeken. (In de jaren-80 had ik als New-Waver zo'n zwarte Volendammer broek aan, kwartjes zoekend op de dansvloer). In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Ene Eric Steltenpoel was één van de betere spelers. Vergeten en verdwenen. Drie andere spelers zijn bekender van naam en reputatie. Alex Pastoor, Frank (Pico) Berghuis (de vader van) en Johan Steur, de technicus die nog bij Feyenoord terecht kwam. Dat waren belangrijke spelers. Maakten van Volendam een eenmalige subtopper.
Wie er ook belangrijk was in dat elftal, was een Amerikaan. Aanvallende middenvelder Peter Vermes was een immigranten-zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar-ie in 1994 voor zou spelen op het WK in eigen land. Op datzelfde WK scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor de VS tegen Colombia. Daarna kwam ie, na Pelé, als tweede voetballer op de cover van het grootste sportblad ter wereld ..... Sports Illustrated.
Volendam werd dat seizoen dus knap zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit- en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feyenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feyenoord spelen. What's in a name, voor een Volendammer? De naam van Peter Vermes kent vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Feyenoorder Steven, houdt tegenwoordig diens naam in ere in het andere, grote, Oranje. Evenals zijn vader een buitenspeler en een buitenbeentje. Volendam doet het dit seizoen voorlopig goed met een 2e plaats in de Keukenkastjes Divisie. Misschien omdat er weer een Tol in het elftal staat, en dankzij ex-wereldtopper Wim Jonk op de bank. Drs P. zou er een nummer over kunnen schrijven met zijn bijnaam.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]
Leuke club (los van de mogelijke inteelt) die veel goede voetballers een goede basis heeft gegeven die ze bij andere, betere, clubs hebben doorontwikkeld.Over je spoiler. Je hebt gelijk.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
rechtsbuiten......
bandje in haar
shirt
half uit broek
blik dromerig, artistiek
jeugdopleiding, in spé leren
kunnen er op teren
hoe een mannetje te passeren,
hoe je vooraf
wedstrijd moet imagineren
rechtsbuiten in kleedkamer
op koude houten bank
stil, allemaal,
de jongens doen wat trainer vraagt
Imagineren, imagineren, imagineren,
drie man voorbij,
schaar, voorzet, goal
Juichend vingertje in lucht,
spitsje om nek,
haar goed doen
nonchalant terug
naast hem klinkt gekuch
een backje snuit neus.
wedstrijd
op punt van beginnen
dartelend, rechterflank
inzakken
voorbeweging
sprintje, versnellen, vals traag doen
kam door haar, zwaaien, uitlokken
kom met de bal, kom op met die bal, kom op met die bal
kom op,
kom op!
een aanval
theatrale val,
wilde grimas om de mond
verdomme
weer over links
bandje in haar
shirt
half uit broek
blik dromerig, artistiek
jeugdopleiding, in spé leren
kunnen er op teren
hoe een mannetje te passeren,
hoe je vooraf
wedstrijd moet imagineren
rechtsbuiten in kleedkamer
op koude houten bank
stil, allemaal,
de jongens doen wat trainer vraagt
Imagineren, imagineren, imagineren,
drie man voorbij,
schaar, voorzet, goal
Juichend vingertje in lucht,
spitsje om nek,
haar goed doen
nonchalant terug
naast hem klinkt gekuch
een backje snuit neus.
wedstrijd
op punt van beginnen
dartelend, rechterflank
inzakken
voorbeweging
sprintje, versnellen, vals traag doen
kam door haar, zwaaien, uitlokken
kom met de bal, kom op met die bal, kom op met die bal
kom op,
kom op!
een aanval
theatrale val,
wilde grimas om de mond
verdomme
weer over links
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ode aan Jari......
jonge Jari, groot talent, kiezen.... glad ijs of het groene gras
ambitieus, zocht ie de moelijkste weg
wilde wegbereider worden
ijshockeyers werden al genoeg bemind
kind dromend van verre oorden, van spreekkoren
in groot stadion wilde hij supporters bekoren
na Lahty kwam HJK Helsinki op zijn pad
aan de hand van sportieve vader
belandde de stilist bij de Finse top.
waar moet je dan nog heen
door vader beland je dan bij MyPa, twee jaar achtereen indruk maken
met de grootste glimlach de tegenstanders kraken
Ajax kwam hem op het spoor, wilde zijn carierre verder op de rails zetten
eerste jaar vaak op de bank beland
in het tweede echter bleek de Finse Maradona een vechter te zijn
Bergkamp vertrok naar warmere oorden, zoals het moet en zoals het hoorde
Ajax had er één achter de hand die veel scoorde
rijtje Cruijff, van Basten, Bergkamp kreeg een waardige opvolger
nieuwe legende was geboren, een speler om in je hart te sluiten
niet te stuiten als aanvallende middenvelder, ultieme moderne voetballer
voordat Ronaldo zich ijdel de beste zou noemen, poseerde met gestreken haartjes,
spuugde Jari in zijn handen
zonder verwijfde gebaartjes
soms denk je terug aan het grote Ajax, tegenwoordig vergane glorie
bij de aankoop van Jan van Halst zei Piet Keizer: 'Dit is een garantie voor middelmaat.'
misschien Ajax-Bayern Müchen in 1995 de beste wedstrijd van Ajax ooit
Jari reed nooit een scheve schaats, te triest dat zo'n Halst, al tackelend, Jari's sporen vernielde
die vent moeten we nog elke week aanhoren. Jari zei alleen: 'Ja, zat er wel lekker in geloof ik.'
jonge Jari, groot talent, kiezen.... glad ijs of het groene gras
ambitieus, zocht ie de moelijkste weg
wilde wegbereider worden
ijshockeyers werden al genoeg bemind
kind dromend van verre oorden, van spreekkoren
in groot stadion wilde hij supporters bekoren
na Lahty kwam HJK Helsinki op zijn pad
aan de hand van sportieve vader
belandde de stilist bij de Finse top.
waar moet je dan nog heen
door vader beland je dan bij MyPa, twee jaar achtereen indruk maken
met de grootste glimlach de tegenstanders kraken
Ajax kwam hem op het spoor, wilde zijn carierre verder op de rails zetten
eerste jaar vaak op de bank beland
in het tweede echter bleek de Finse Maradona een vechter te zijn
Bergkamp vertrok naar warmere oorden, zoals het moet en zoals het hoorde
Ajax had er één achter de hand die veel scoorde
rijtje Cruijff, van Basten, Bergkamp kreeg een waardige opvolger
nieuwe legende was geboren, een speler om in je hart te sluiten
niet te stuiten als aanvallende middenvelder, ultieme moderne voetballer
voordat Ronaldo zich ijdel de beste zou noemen, poseerde met gestreken haartjes,
spuugde Jari in zijn handen
zonder verwijfde gebaartjes
soms denk je terug aan het grote Ajax, tegenwoordig vergane glorie
bij de aankoop van Jan van Halst zei Piet Keizer: 'Dit is een garantie voor middelmaat.'
misschien Ajax-Bayern Müchen in 1995 de beste wedstrijd van Ajax ooit
Jari reed nooit een scheve schaats, te triest dat zo'n Halst, al tackelend, Jari's sporen vernielde
die vent moeten we nog elke week aanhoren. Jari zei alleen: 'Ja, zat er wel lekker in geloof ik.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het is wel zo dat als je bepaalde spelers haalt ze garantie geven voor top-midden-of ondermaatse prestaties.quote:
Ode aan Jari......
jonge Jari, groot talent, kiezen.... glad ijs of het groene gras
ambitieus, zocht ie de moelijkste weg
wilde wegbereider worden
ijshockeyers werden al genoeg bemind
kind dromend van verre oorden, van spreekkoren
in groot stadion wilde hij supporters bekoren
na Lahty kwam HJK Helsinki op zijn pad
aan de hand van sportieve vader
belandde de stilist bij de Finse top.
waar moet je dan nog heen
door vader beland je dan bij MyPa, twee jaar achtereen indruk maken
met de grootste glimlach de tegenstanders kraken
Ajax kwam hem op het spoor, wilde zijn carierre verder op de rails zetten
eerste jaar vaak op de bank beland
in het tweede echter bleek de Finse Maradona een vechter te zijn
Bergkamp vertrok naar warmere oorden, zoals het moet en zoals het hoorde
Ajax had er één achter de hand die veel scoorde
rijtje Cruijff, van Basten, Bergkamp kreeg een waardige opvolger
nieuwe legende was geboren, een speler om in je hart te sluiten
niet te stuiten als aanvallende middenvelder, ultieme moderne voetballer
voordat Ronaldo zich ijdel de beste zou noemen, poseerde met gestreken haartjes,
spuugde Jari in zijn handen
zonder verwijfde gebaartjes
soms denk je terug aan het grote Ajax, tegenwoordig vergane glorie
bij de aankoop van Jan van Halst zei Piet Keizer: 'Dit is een garantie voor middelmaat.'
misschien Ajax-Bayern Müchen in 1995 de beste wedstrijd van Ajax ooit
Jari reed nooit een scheve schaats, te triest dat zo'n Halst, al tackelend, Jari's sporen vernielde
die vent moeten we nog elke week aanhoren. Jari zei alleen: 'Ja, zat er wel lekker in geloof ik.'
Ik ben nog op de foto geweest met Jari toen ik een training bezocht van Ajax als kleine Stokj. Ook heb ik zijn handtekening in een boekje. Samen met handtekeningen van andere spelers.
Ik kan mij nog herinneren dat Marcel Desailly in de CL finale van 1995 bijna het hoofd eraf schopte van Jari. En de Roemeense scheidsrechter negeerde dat (was het niet overigens zo dat deze Roemeen jaren later in een interview bekende dat hij nooit mocht worden aangewezen voor deze wedstrijd omdat hij half geblesseerd was en daarom alleen maar rond de middellijn rondhing?)
Jari raakte ook vaak geblesseerd. Dat heb je als je op bepaalde aanvallende posities speelt. Dan weten verdedigers je maar al te goed te vinden.
Dat was een andere Roemeen. Inia tijdens West-Duitsland-Nederland EK88.quote:
[..]
Het is wel zo dat als je bepaalde spelers haalt ze garantie geven voor top-midden-of ondermaatse prestaties.
Ik ben nog op de foto geweest met Jari toen ik een training bezocht van Ajax als kleine Stokj. Ook heb ik zijn handtekening in een boekje. Samen met handtekeningen van andere spelers.
Ik kan mij nog herinneren dat Marcel Desailly in de CL finale van 1995 bijna het hoofd eraf schopte van Jari. En de Roemeense scheidsrechter negeerde dat (was het niet overigens zo dat deze Roemeen jaren later in een interview bekende dat hij nooit mocht worden aangewezen voor deze wedstrijd omdat hij half geblesseerd was en daarom alleen maar rond de middellijn rondhing?)
Jari raakte ook vaak geblesseerd. Dat heb je als je op bepaalde aanvallende posities speelt. Dan weten verdedigers je maar al te goed te vinden.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Aha ja.quote:
[..]
Dat was een andere Roemeen. Inia tijdens West-Duitsland-Nederland EK88.
Deze is ook wel interessant. Hoe het achter de schermen gaat. Dan zie je vooral de hand van Uilenberg
Mooi verhaal in de OP!
Eén suggestie: misschien kun je de zin
Eén suggestie: misschien kun je de zin
vervangen of uitbreiden met iets als Het was hondenweer.quote:Het goot pijpenstelen.
Op vrijdag 15 januari 2016 23:58 schreef Ajacied422 het volgende:
Feitelijk heeft Shreyas gewoon gelijk.
Feitelijk heeft Shreyas gewoon gelijk.
Ha ha. Kan niet meer.quote:
Mooi verhaal in de OP!
Eén suggestie: misschien kun je de zin
[..]
vervangen of uitbreiden met iets als Het was hondenweer.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wel grappig. Ik zag een stukje waarbij werd medegedeeld dat Rosetti de finale mocht fluiten met Frojdfelt als 4e official. Dan zie je een stukje waar Webb met zijn familie en vrienden de finale vanuit huis meekijken en positief zijn over Rosetti. Bij Mejuto Gonzalez zie je dat hij Rosetti helemaal afkraakt. Want ja, wie wilt nou niet een finale fluiten zoals Mejuto Gonzalez. Maarja, dat mocht niet want Spanje was al in de finale.quote:
[..]
Aha ja.
Deze is ook wel interessant. Hoe het achter de schermen gaat. Dan zie je vooral de hand van Uilenberg
Ook dat die Uilenberg als begeleider dan na afloop de kleedkamer ingaat. Man man man...
WK 1982. West-Duitsland-Oostenrijk. Landen die ooit al broederlijk samen liepen. Op het WK in Spanje wisten ze elkaar weer te vinden. Brothers in crime, zou het worden.
Algerije onder aanvoering van de geweldige midvoor Madjer, wint met 3-2 van Chili. De volgende ronde lonkt voor de Afrikanen. Ze moeten alleen nog wachten op het resultaat van het "Burengevecht" Een gevecht werd het nooit. Beide landen op de hoogte van de andere uitslag wisten precies met welk resultaat ze de wedstrijd moesten beëindigen.
De Duitsers maken na de 1-0 van Horst Hrubesch er geen wedstrijd meer van. Die uitslag is voor beide landen genoeg om de volgende ronde te halen. Een zwaardere nederlaag voor de Oostenrijkers zou Algerije in de tweede ronde brengen.
Onthuts kijken de Algerijnen toe hoe de Duitsers en Oostenrijkers elkaar de volgende 80 minuten, rond de middenlijn, poeslief de bal toeschuiven. Een pact was geboren, alsof het verleden nooit was geweest. 'De Schande van Gijon' zou de naam worden. De WK's erna worden de slotwedstrijden gelijktijdig gespeeld in de groepsfase. Deze wedstrijd ging echter op slot. Alsof het een onterecht slotje was op een topic van Tong.
Algerije onder aanvoering van de geweldige midvoor Madjer, wint met 3-2 van Chili. De volgende ronde lonkt voor de Afrikanen. Ze moeten alleen nog wachten op het resultaat van het "Burengevecht" Een gevecht werd het nooit. Beide landen op de hoogte van de andere uitslag wisten precies met welk resultaat ze de wedstrijd moesten beëindigen.
De Duitsers maken na de 1-0 van Horst Hrubesch er geen wedstrijd meer van. Die uitslag is voor beide landen genoeg om de volgende ronde te halen. Een zwaardere nederlaag voor de Oostenrijkers zou Algerije in de tweede ronde brengen.
Onthuts kijken de Algerijnen toe hoe de Duitsers en Oostenrijkers elkaar de volgende 80 minuten, rond de middenlijn, poeslief de bal toeschuiven. Een pact was geboren, alsof het verleden nooit was geweest. 'De Schande van Gijon' zou de naam worden. De WK's erna worden de slotwedstrijden gelijktijdig gespeeld in de groepsfase. Deze wedstrijd ging echter op slot. Alsof het een onterecht slotje was op een topic van Tong.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |