VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Ik was 12, het was 1974, het Nederlands Elftal was in West-Duitsland bezig in het Oranje de wereld te veroveren. Woonde in de Vogelenzang. Ik vond het wel een leuk idee om een hond te hebben. Ik wilde hem Cruijffie noemen, mijn broer Lassie. Zo heette immers iedere hond. Mijn broer heet Wim voor de duidelijkheid. Een net geboren kind noem je geen Lassie. Of Fikkie, nog erger. 'Heb je het gehoord van Fikkie?' 'Wat dan?' 'Hij heeft weer een vuurtje gestookt.' 'Nu ben je zelf aan het stoken. Fikkie is braaf, die stookt geen vuurtjes.' Het werd, na bemiddeling van de rijdende scheidsrechter, Maurice de Hond, uiteindelijk Cruijffie. Hij bofte dat het geen rooie hond was. Zo bleef ie van beschuldigingen van partijdigheid gevrijwaard.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten. Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Tegenwoordig zou je van seksisme of bestialiteit worden beschuldigd. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein. De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. Voor de jonge Herman was dat geen kattenpis. Bedroefd vierde ik de overwinning van mijn helden.
Het enthousiasme doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Ik loop er gewoonlijk met een grote boog omheen.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale held. Cruijffie, die met praatjes voor tien honden en met vuurwerk aan de bal, ons land in vuur en vlam zette. Herman Kuiphof: 'Zijn we er toch in gebuitentuind?' Kijk naar de regenboog. Die verbroedert en tolereert. Al is het maar twee minuten.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten. Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Tegenwoordig zou je van seksisme of bestialiteit worden beschuldigd. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein. De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. Voor de jonge Herman was dat geen kattenpis. Bedroefd vierde ik de overwinning van mijn helden.
Het enthousiasme doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Ik loop er gewoonlijk met een grote boog omheen.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale held. Cruijffie, die met praatjes voor tien honden en met vuurwerk aan de bal, ons land in vuur en vlam zette. Herman Kuiphof: 'Zijn we er toch in gebuitentuind?' Kijk naar de regenboog. Die verbroedert en tolereert. Al is het maar twee minuten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dank je wel.quote:Op dinsdag 23 november 2021 13:49 schreef Ynnad_Er het volgende:
Mooi verhaal tong!
Goede tongen slechte tongen, de nieuwe soap op FOK!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bolasie Held.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wie?quote:Op donderdag 25 november 2021 07:37 schreef onlogisch het volgende:
[..]
Pijnlijke sneer naar @:GGMM dit.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Morgen op de FP van FOK!
Als het goed is.
Als het goed is.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Herken je dit euforische gevoel ?
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Topclub? Eén keer in de twintig jaar kampioen. Twee keer overwinterd de laatste 15 jaar in Europa. Net zoals ik de keus voor Erik ten Hag bij Ajax niet begreep (ik blijk gelijk te krijgen) begrijp ik de keuze voor Slot niet. Anderhalf jaar hoofdtrainer, terend op de erfenis van John van den Brom. Heerlijk. Het is niks, wordt niks en blijft niks. Gelukkig hebben ze in 2030 een nieuw stadion. Met open dak. Anders kan er geen wentelwieker landen.
Ooit de rijkste club ter wereld. Later een rijke geldschieter die de club uit het moeras trok om er vervolgens met pek en veren in te worden gesodemieterd. Ex-voorzitter Jorien van den Herik verliet met de staart tussen de benen de Kuip. Net zoals oer-Rotterdammers Mario Been en Leo Beenhakkert persona non Grata werden. All-Time topscorer bij Feijenoord Cor van der Gijp (oom van) kon voor een wedstrijd zelfs geen kaartje krijgen.
Toen Feyenoord de laatste keer (waarschijnlijk voor langere tijd) kampioen werd, vlogen ze ene Poolse Dudek in om de kampioenschaal uit te rijken.
Toen de Oostenrijker Arnautofiets twee jaartjes redelijk speelde, voor Nederlandse begrippen, werd-ie als nieuwe volksheld omarmd. Dat je de Pool Smolarek of de Oostenrijker Hasil als clubheld omarmt ligt eerder voor de hand. Het zijn allemaal feiten een subtopper waardig. Dat bij Feyenoord Ruud Heus, Ben Wijnstekers en John de Wolf de lievelingetjes waren zegt al genoeg. Simpele verdedigers.
Doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Daar slagen ze als de beste in. Ajax kan er niets aan doen dat ze successupporters hebben. Die krijg je nu eenmaal als je de prijzen pakt.
Trainer Dick Advocaat zei het zelf al. Feyenoord is geen topclub. Wie zijn wij dan om deze geweldenaar, met meer haar op z'n hoofd dan punten in de stand, tegen te spreken? Over punten gesproken. Het hoort Feijenoord te zijn, en niet Feyenoord. Mijn zoveelste puntje van kritiek. Je zou er een punthoofd van krijgen.
Ooit de rijkste club ter wereld. Later een rijke geldschieter die de club uit het moeras trok om er vervolgens met pek en veren in te worden gesodemieterd. Ex-voorzitter Jorien van den Herik verliet met de staart tussen de benen de Kuip. Net zoals oer-Rotterdammers Mario Been en Leo Beenhakkert persona non Grata werden. All-Time topscorer bij Feijenoord Cor van der Gijp (oom van) kon voor een wedstrijd zelfs geen kaartje krijgen.
Toen Feyenoord de laatste keer (waarschijnlijk voor langere tijd) kampioen werd, vlogen ze ene Poolse Dudek in om de kampioenschaal uit te rijken.
Toen de Oostenrijker Arnautofiets twee jaartjes redelijk speelde, voor Nederlandse begrippen, werd-ie als nieuwe volksheld omarmd. Dat je de Pool Smolarek of de Oostenrijker Hasil als clubheld omarmt ligt eerder voor de hand. Het zijn allemaal feiten een subtopper waardig. Dat bij Feyenoord Ruud Heus, Ben Wijnstekers en John de Wolf de lievelingetjes waren zegt al genoeg. Simpele verdedigers.
Doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Daar slagen ze als de beste in. Ajax kan er niets aan doen dat ze successupporters hebben. Die krijg je nu eenmaal als je de prijzen pakt.
Trainer Dick Advocaat zei het zelf al. Feyenoord is geen topclub. Wie zijn wij dan om deze geweldenaar, met meer haar op z'n hoofd dan punten in de stand, tegen te spreken? Over punten gesproken. Het hoort Feijenoord te zijn, en niet Feyenoord. Mijn zoveelste puntje van kritiek. Je zou er een punthoofd van krijgen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik weet nog goed dat ik deze wedstrijd zat te kijken. Nederland had veel kansen moeten afmaken maar miste. Totdat Kluivert op aangeven van Bergkamp de 1-0 maakte. De 1-1 kwam na een communicatiefout in de verdediging van NL. Zonde. Het bleef ook heel lang 1-1.quote:
Herken je dit euforische gevoel ?
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
De scheidsrechter was de Colombiaan Arturo Brizio Carter, die op het WK1994 al 3x een rode kaart trok en op het WK1998 in het Frankrijk-Saudi Arabie ook twee rode kaarten uitdeelde, waaronder aan Zinedine Zidane.
Bij Nederland-Argentinië gaf hij Numan 2x een gele kaart en dus rood. Maar Ariel Ortega was een zwaan, hij liet zich bij Jaap Stam in het strafschopgebied vallen vóórdat er contact was. Brizio Carter zag dat heel goed en wou Ortega een gele kaart geven. Edwin van der Sar rende ondertussen naar Ortega om hem van repliek te dienen voor deze schwalbe. Ortega, toch een kleine man, raakte bij het opstaan het hoofd van de voorover gebogen Edwin van der Sar. Met als gevolg dat Edwin krijsend naar de grond ging. Brizio Carter gaf na de gele kaart voor de schwalbe gelijk een rode kaart voor Ortega.
Na wat heen en weer gespeel kwam de bal bij Frons de Boer die wel veel ruimte kreeg om een aanval op te bouwen. Met een uitstekende pass richting Bergkamp, die de bal uitmuntend aannam, werd er gescoord!
De rode kaart voor Numan kostte ons de finale. Bogarde zou hem vervangen tegen Brazilië maar brak op de training z'n enkel. Cocu moest toen linksachter spelen, terwijl-ie op het middenveld geweldig speelde dat toernooi.quote:
[..]
Ik weet nog goed dat ik deze wedstrijd zat te kijken. Nederland had veel kansen moeten afmaken maar miste. Totdat Kluivert op aangeven van Bergkamp de 1-0 maakte. De 1-1 kwam na een communicatiefout in de verdediging van NL. Zonde. Het bleef ook heel lang 1-1.
De scheidsrechter was de Colombiaan Arturo Brizio Carter, die op het WK1994 al 3x een rode kaart trok en op het WK1998 in het Frankrijk-Saudi Arabie ook twee rode kaarten uitdeelde, waaronder aan Zinedine Zidane.
Bij Nederland-Argentinië gaf hij Numan 2x een gele kaart en dus rood. Maar Ariel Ortega was een zwaan, hij liet zich bij Jaap Stam in het strafschopgebied vallen vóórdat er contact was. Brizio Carter zag dat heel goed en wou Ortega een gele kaart geven. Edwin van der Sar rende ondertussen naar Ortega om hem van repliek te dienen voor deze schwalbe. Ortega, toch een kleine man, raakte bij het opstaan het hoofd van de voorover gebogen Edwin van der Sar. Met als gevolg dat Edwin krijsend naar de grond ging. Brizio Carter gaf na de gele kaart voor de schwalbe gelijk een rode kaart voor Ortega.
Na wat heen en weer gespeel kwam de bal bij Frons de Boer die wel veel ruimte kreeg om een aanval op te bouwen. Met een uitstekende pass richting Bergkamp, die de bal uitmuntend aannam, werd er gescoord!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Van Cocu was bekend dat hij op elke positie kon spelen, dus ook linksachter. Met alle gevolgen van dien. Op het EK2000. In die tijd waren linksachters schaars. F. de Boer speelde op links, maar linksachter was niet zijn sterkte punt, meer in het centrum.quote:
[..]
De rode kaart voor Numan kostte ons de finale. Bogarde zou hem vervangen tegen Brazilië maar brak op de training z'n enkel. Cocu moest toen linksachter spelen, terwijl-ie op het middenveld geweldig speelde dat toernooi.
Van Bronckhorst werd van het middenveld gehaald en omgeschoold tot linksachter. Net als Boudewijn Zenden. terwijl deze mensen op het middenveld gevaarlijk waren. Ik kan me op het EK van 2000 nog herinneren dat op een gegeven moment Bosvelt de vervanger van Reiziger werd als rechtsachter...
R. de Boer werd vaak als aanvaller gebruikt maar was als schaduwspits toch beter tot zijn recht.
Als ik het me goed herinner was het Louis van Gaal die Bogarde graag van Sparta naar Ajax wou halen maar dan als linksachter. Bogarde ging akkoord en de rest is geschiedenis...Volgens mij was Reizger vroeger ook een aanvaller voordat hij doorbrak.
Reiziger en Bogarde waren idd omgeschoolde aanvallers. Reiziger werd het nadat Clyde Wijnard niet wilde. Suurbier en Krol zijn uit het verdere verleden voorbeelden.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hans Kraay junior speelt vaak toneel tijdens Veronica Inside. Het vroegere voetbal inside. Dat is jammer omdat ie wel zinnige dingen te zeggen heeft. De smalende lach van Gijp en Derksen dwingt hem in die rol
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik zal ook een verhaal vertellen.
Marcio Roberto dos Santos kwam in 1995 over van Fiorentina. Een jaar daarvoor werd hij wereldkampioen met Brazilië in Amerika door Italië in de finale met strafschoppen te verslaan.
Marcio werd gehaald als opvolger voor de gestopte Franklin Edmundo Rijkaard. Marcio vond het uitgaansleven in Amsterdam leuker dan goed voetballen. Bij Ajax ging het dan ook bergafwaarts met hem. Het afgunst werd het best zichtbaar in de wedstrijd Ajax-PSV. In de 53e minuut werd Mario Melchiot gewisseld voor Marcio die naast de vierde official nog aan het strekken was en een geluksschouderklopje van wijlen Sjaak Wolffs kreeg.
Eenmaal in het veld werd de bal verkeerd ingegooid door Sunday Oliseh. De bal werd diep gespeeld en Luc Nillis ging er achter aan. Marcio omhelsde Luc even bij zijn buik om hem tegen te houden. Luc liet zich vallen.
Alle PSV'ers schreeuwden om een strafschop maar scheidsrechter Dick Jol (van wie bekend is dat hij de uitslag al wist) gaf terecht een vrije trap, de overtreding vond nog plaats buiten het zestienmetergebied.
De PSV'ers schreeuwden ook om een kaart. Jol nam Marcio apart en toonde hem al na 20 seconden spelen een rode kaart. Gezien de wegwerpgebaren en gezichtsuitdrukking vond Marcio het onterecht.
Vele clubs wilden hem graag overnemen van Ajax maar Marcio had hoge salariseisen. Uiteindelijk ging hij terug naar Brazilie.
Marcio Roberto dos Santos kwam in 1995 over van Fiorentina. Een jaar daarvoor werd hij wereldkampioen met Brazilië in Amerika door Italië in de finale met strafschoppen te verslaan.
Marcio werd gehaald als opvolger voor de gestopte Franklin Edmundo Rijkaard. Marcio vond het uitgaansleven in Amsterdam leuker dan goed voetballen. Bij Ajax ging het dan ook bergafwaarts met hem. Het afgunst werd het best zichtbaar in de wedstrijd Ajax-PSV. In de 53e minuut werd Mario Melchiot gewisseld voor Marcio die naast de vierde official nog aan het strekken was en een geluksschouderklopje van wijlen Sjaak Wolffs kreeg.
Eenmaal in het veld werd de bal verkeerd ingegooid door Sunday Oliseh. De bal werd diep gespeeld en Luc Nillis ging er achter aan. Marcio omhelsde Luc even bij zijn buik om hem tegen te houden. Luc liet zich vallen.
Alle PSV'ers schreeuwden om een strafschop maar scheidsrechter Dick Jol (van wie bekend is dat hij de uitslag al wist) gaf terecht een vrije trap, de overtreding vond nog plaats buiten het zestienmetergebied.
De PSV'ers schreeuwden ook om een kaart. Jol nam Marcio apart en toonde hem al na 20 seconden spelen een rode kaart. Gezien de wegwerpgebaren en gezichtsuitdrukking vond Marcio het onterecht.
Vele clubs wilden hem graag overnemen van Ajax maar Marcio had hoge salariseisen. Uiteindelijk ging hij terug naar Brazilie.
Jordi Cruijff is een voorbeeld van iemand van wie mensen hoge verwachtingen hadden omdat hij de zoon van wijlen Johan Cruijff was. Jordi heeft voor topclubs gespeeld maar kon niet het verschil maken zoals zijn vader dat kon doen. Zijn spelersloopbaan ging dan ook stilletjes uit. Ook bij het Nederlands Elftal maakt hij nog deel uit van het EK1996 maar werd daarna nooit meer opgeroepen.quote:
Hans Kraay junior speelt vaak toneel tijdens Veronica Inside. Het vroegere voetbal inside. Dat is jammer omdat ie wel zinnige dingen te zeggen heeft. De smalende lach van Gijp en Derksen dwingt hem in die rol
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Nog een verhaal dan:
Het Ajax van Louis trof in de finale van de Champions League AC Milan aan. Eerder kwamen deze ploegen elkaar in de poulefase tegen. Ajax won in de poulefase twee keer met 2-0 van het AC Milan van Fabio Capello. In de vorige editie van de Champions League was onder aanvoering van Fabio AC Milan de winnaar van dit bekertoernooi.
Het zou ook de laatste Europese wedstrijd van Franklin Edmundo Rijkaard zijn. Die zou na dat seizoen met zijn spelersloopbaan stoppen.
De wedstrijd werd gestart in Wenen en de Roemeense scheidsrechter Ion Craciunescu had de leiding maar het was duidelijk dat hij alles in het voordeel van AC Milan floot. De bal werd hoog aangespeeld en stuiterde richting Jari Litmanen die de bal door wou koppen. Echter was daar Marcel Desailly die trachtte te verhinderen dat de bal het hoofd van Jari zou raken. Het gevolg was dat het been van Marcel over het hoofd van Jari ging. Ajax was woest omdat de Roemeense scheidsrechter er niet voor floot.
Gevolg was dat door deze actie de wedstrijd werd gekanteld: Van Gaal uitte zijn woede met zijn bekende karatetrap bij de vierde official. Voor iemand die sportleraar is kon hij dat, in pak, uitermate goed. De vierde official was hier niet van gediend maar was net als de Roemeense scheidsrechter een vloerkleedje: Van Gaal kwam er met een waarschuwing van af.
De wedstrijd liep gelijk op. Totdat in de 85e minuut Rijkaard de bal naar binnen speelde op de in het veld gekomen 18-jarige Patrick Kluivert. Die tikte de bal achter Rossi.
Het was toen nog spannend want wat zou AC Milan gaan doen? Uiteindelijk won Ajax de finale met 1-0 dankzij de jonge Kluivert. Rijkaard die met de CL-beker afscheid neemt. Net als veel spelers. Na dit seizoen vertrokken enkele grote spelers naar buitenlandse clubs.
Op de terugreis in het vliegtuig vloog het Martinair vliegtuig een rondje om het Museumplein waar duizenden fans stonden te wachten op hun spelers.
Op Schiphol was het een drukte van jewelste. De vliegtuigtrap was nog maar net geplaatst en de deur ging open en Patrick sprong in de armen van zijn ontroerde moeder.
In het seizoen 1995/1996 flikte Louis het weer om de finale te bereiken. Echter gingen deze verloren na strafschoppen tegen Juventus.
Het Ajax van Louis trof in de finale van de Champions League AC Milan aan. Eerder kwamen deze ploegen elkaar in de poulefase tegen. Ajax won in de poulefase twee keer met 2-0 van het AC Milan van Fabio Capello. In de vorige editie van de Champions League was onder aanvoering van Fabio AC Milan de winnaar van dit bekertoernooi.
Het zou ook de laatste Europese wedstrijd van Franklin Edmundo Rijkaard zijn. Die zou na dat seizoen met zijn spelersloopbaan stoppen.
De wedstrijd werd gestart in Wenen en de Roemeense scheidsrechter Ion Craciunescu had de leiding maar het was duidelijk dat hij alles in het voordeel van AC Milan floot. De bal werd hoog aangespeeld en stuiterde richting Jari Litmanen die de bal door wou koppen. Echter was daar Marcel Desailly die trachtte te verhinderen dat de bal het hoofd van Jari zou raken. Het gevolg was dat het been van Marcel over het hoofd van Jari ging. Ajax was woest omdat de Roemeense scheidsrechter er niet voor floot.
Gevolg was dat door deze actie de wedstrijd werd gekanteld: Van Gaal uitte zijn woede met zijn bekende karatetrap bij de vierde official. Voor iemand die sportleraar is kon hij dat, in pak, uitermate goed. De vierde official was hier niet van gediend maar was net als de Roemeense scheidsrechter een vloerkleedje: Van Gaal kwam er met een waarschuwing van af.
De wedstrijd liep gelijk op. Totdat in de 85e minuut Rijkaard de bal naar binnen speelde op de in het veld gekomen 18-jarige Patrick Kluivert. Die tikte de bal achter Rossi.
Het was toen nog spannend want wat zou AC Milan gaan doen? Uiteindelijk won Ajax de finale met 1-0 dankzij de jonge Kluivert. Rijkaard die met de CL-beker afscheid neemt. Net als veel spelers. Na dit seizoen vertrokken enkele grote spelers naar buitenlandse clubs.
Op de terugreis in het vliegtuig vloog het Martinair vliegtuig een rondje om het Museumplein waar duizenden fans stonden te wachten op hun spelers.
Op Schiphol was het een drukte van jewelste. De vliegtuigtrap was nog maar net geplaatst en de deur ging open en Patrick sprong in de armen van zijn ontroerde moeder.
In het seizoen 1995/1996 flikte Louis het weer om de finale te bereiken. Echter gingen deze verloren na strafschoppen tegen Juventus.
Soms kun je beter op je hoogtepunt stoppen. Marcello Lippi ondervond het als geen ander. Niet als speler, maar als coach maakte ie de fout zijn verleden te willen herhalen.
Het werd geen herhaal maar een grote faal. Als coach van de Squadra Azzuri werd Lippi in 2006 wereldkampioen. De jaren erna werd er door Italië matig gepresteerd onder Roberto Donadoni. Vanaf 2008 nam Lippi weer plaats op de gestileerde Italiaanse bank. Hij droomde van herhaald WK-succes. Het liep anders.
Het WK in Zuid-Afrika werd een grote deceptie. Tegen voetbaldwerg Nieuw-Zeeland werd het 1-1. In 1982 werd Italië wereldkampioen met drie gelijke spelen in de eerste ronde. Geen man over boord dus. Nu liep het anders. Het liep namelijk helemaal niet.
Vier dagen later werd er met 3-2 verloren van een ander "klein" voetballand, Slovenië. Italië kon de tweede ronde vergeten. Een groot voetballand verliet het toernooi na de eerste ronde. Ze waren niet alleen. Ook Zuid-Afrika zou als eerste organiserende land de tweede ronde niet halen.
Lippi zou nog lang blijven betreuren dat hij als bondscoach was teruggekeerd. Hij kwam van een koude kermis thuis. Had een standbeeld kunnen krijgen naast Bearzot. Nu werd het een roemloze aftocht. Hij hield nog wel de eer aan zichzelf. De eer, door anderen, vervloog als wind in de Zuid-Afrikaanse zon. Geen standbeeld. Het voetstuk werd niet afgemaakt. Een held viel er vanaf.
Het werd geen herhaal maar een grote faal. Als coach van de Squadra Azzuri werd Lippi in 2006 wereldkampioen. De jaren erna werd er door Italië matig gepresteerd onder Roberto Donadoni. Vanaf 2008 nam Lippi weer plaats op de gestileerde Italiaanse bank. Hij droomde van herhaald WK-succes. Het liep anders.
Het WK in Zuid-Afrika werd een grote deceptie. Tegen voetbaldwerg Nieuw-Zeeland werd het 1-1. In 1982 werd Italië wereldkampioen met drie gelijke spelen in de eerste ronde. Geen man over boord dus. Nu liep het anders. Het liep namelijk helemaal niet.
Vier dagen later werd er met 3-2 verloren van een ander "klein" voetballand, Slovenië. Italië kon de tweede ronde vergeten. Een groot voetballand verliet het toernooi na de eerste ronde. Ze waren niet alleen. Ook Zuid-Afrika zou als eerste organiserende land de tweede ronde niet halen.
Lippi zou nog lang blijven betreuren dat hij als bondscoach was teruggekeerd. Hij kwam van een koude kermis thuis. Had een standbeeld kunnen krijgen naast Bearzot. Nu werd het een roemloze aftocht. Hij hield nog wel de eer aan zichzelf. De eer, door anderen, vervloog als wind in de Zuid-Afrikaanse zon. Geen standbeeld. Het voetstuk werd niet afgemaakt. Een held viel er vanaf.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
We gaan terug naar 23 februari 2005. Anders Frisk, in het dagelijks leven verzekeringsagent, is op dat moment één van de beste scheidsrechters bij de UEFA.
"Hello there" en "Good boy" horen we altijd opgewekt als hij de catacomben in loopt om samen met de spelers en de pupil van de dag het veld op te lopen. Altijd enthousiast om zo een kleine jochie of meid het naar zijn/haar zin te maken.
Het is de wedstrijd van Franklin Edmuno Rijkaard tegen José Mário dos Santos Mourinho Félix. Rijkaard werd naar FC Barcelona gehaald op aanraden van wijlen Johan Cruijff. Henk ten Cate gaat mee als assistent. Mourinho was ooit assistent van wijlen Bobby Robson senior en Louis I van Gaal bij Barcelona.
We praten over de achtste finale van de Champions League. In diezelfde toernooi was Anders Frisk gewond geraakt bij AS Roma - Dynamo Kiev. Nadat hij in die wedstrijd Mexes met rood van het veld stuurde floot Anders voor de rust. Op weg naar de kleedkamers werd hij door een muntstuk op het hoofd geraakt met bloedens aan toe. In overleg met de assistent scheidsrechters en vierde official besloot Anders de wedstrijd te staken.
Barcelona zal uiteindelijk met 2-1 winnen maar in de tweede helft zorgde de rode kaart van Drogba voor ophef. Die had daarvoor al een gele kaart gehad. Drogba kwam met uitgestoken been op Valdes af. Twee keer geel is rood. Mourinho was woedend en hitte het vuurtje helemaal op door te suggereren dat Rijkaard in de rust bij Frisk in de kleedkamer was geweest, waarvan later bleek dat dat niet waar was. Gevolg was dat Anders, in het dagelijks leven een zeer amaible man, personna non grata was in Engeland. Anders ontving bedreigingen van Chelsea fans en ook zijn kinderen moesten het onderspit delven. Dat was voor Anders de druppel: hij stopte per direct met fluiten. Een gemis in die tijd omdat vele opvolgers niet zijn niveau haalden.
De terugwedstrijd werd geleid door Pierluigi Collina. In de ogen van Mourinho de enige scheidsrechter die neutraal kon fluiten. In terugwedstrijd werd Barcelona met 4-2 opgerold.
Naast Anders waren Pierluigi maar ook Markus Merk (de tandarts uit Kaiserslauteren), Urs Meier en Kim Milton Nielsen (die David Beckham in 1998 rood gaf wegens trappen naar Diego Simeone) de gezichten die we regelmatig als leidsman van belangrijke wedstrijden zagen. Weinig scheidsrechters kunnen tippen aan hun niveau.
Bonus:
"Hello there" en "Good boy" horen we altijd opgewekt als hij de catacomben in loopt om samen met de spelers en de pupil van de dag het veld op te lopen. Altijd enthousiast om zo een kleine jochie of meid het naar zijn/haar zin te maken.
Het is de wedstrijd van Franklin Edmuno Rijkaard tegen José Mário dos Santos Mourinho Félix. Rijkaard werd naar FC Barcelona gehaald op aanraden van wijlen Johan Cruijff. Henk ten Cate gaat mee als assistent. Mourinho was ooit assistent van wijlen Bobby Robson senior en Louis I van Gaal bij Barcelona.
We praten over de achtste finale van de Champions League. In diezelfde toernooi was Anders Frisk gewond geraakt bij AS Roma - Dynamo Kiev. Nadat hij in die wedstrijd Mexes met rood van het veld stuurde floot Anders voor de rust. Op weg naar de kleedkamers werd hij door een muntstuk op het hoofd geraakt met bloedens aan toe. In overleg met de assistent scheidsrechters en vierde official besloot Anders de wedstrijd te staken.
Barcelona zal uiteindelijk met 2-1 winnen maar in de tweede helft zorgde de rode kaart van Drogba voor ophef. Die had daarvoor al een gele kaart gehad. Drogba kwam met uitgestoken been op Valdes af. Twee keer geel is rood. Mourinho was woedend en hitte het vuurtje helemaal op door te suggereren dat Rijkaard in de rust bij Frisk in de kleedkamer was geweest, waarvan later bleek dat dat niet waar was. Gevolg was dat Anders, in het dagelijks leven een zeer amaible man, personna non grata was in Engeland. Anders ontving bedreigingen van Chelsea fans en ook zijn kinderen moesten het onderspit delven. Dat was voor Anders de druppel: hij stopte per direct met fluiten. Een gemis in die tijd omdat vele opvolgers niet zijn niveau haalden.
De terugwedstrijd werd geleid door Pierluigi Collina. In de ogen van Mourinho de enige scheidsrechter die neutraal kon fluiten. In terugwedstrijd werd Barcelona met 4-2 opgerold.
Naast Anders waren Pierluigi maar ook Markus Merk (de tandarts uit Kaiserslauteren), Urs Meier en Kim Milton Nielsen (die David Beckham in 1998 rood gaf wegens trappen naar Diego Simeone) de gezichten die we regelmatig als leidsman van belangrijke wedstrijden zagen. Weinig scheidsrechters kunnen tippen aan hun niveau.
Bonus:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
beenhakker-wilde-oranje-niet-coachen-op-wk-90
Ook leuk
[ Bericht 85% gewijzigd door stokj op 18-01-2022 22:44:17 ]
Ook leuk
[ Bericht 85% gewijzigd door stokj op 18-01-2022 22:44:17 ]
Niet de Kromme, Puck van Heel, Ove Tshiendval of Ijzeren Rinus, samen met de Tank, werden voetballer van de eeuw van Feijenoord. Het was een kleine fragiele voetballer. Een dribbelaar die ze nog nooit hadden gezien. Zijn Feyenoordhart werd nooit gestolen. De bal ook niet van zijn voet. Eén keer: 'Coentje, Coentje. Wat doe je nu?' Hij was op zijn Feijenoord-hart getrapt. Iedereen hielp hem. Tegenwoordig 6 keer rood. Real Madrid. Wie kent de beelden niet?
Als Coentje was neergesabeld kwamen Israël en Laseroms even poolshoogte nemen. (Rinus Laserels door Dick Bruijnestijn getekend en genoemd.) Ter bescherming van het grootste bezit van Feyenoordwerd Coen Moulijn beschermd door twee andere legendes. 'Dont fuck with Coentje.'
Moulijn debuteerde in 1955 voor Feijenoord. Toen nog met twee puntjes op de Y en bij een overwinning. Aan de destijds nog topclub Xerxes betaalden ze 28.000 gulden voor de dribbelaar. Sparta viste achter het voetbalnet. Een andere profclub uit Rotterdam. Een immens bedrag destijds. Het zou een goede investering voor bijna 20 jaar blijken te zijn.
De publiekslieveling trok tienduizenden mensen naar De Kuip. In zijn beginjaren kon Moulijn haast een wedstrijd in zijn eentje beslissen. Begin jaren zestig informeerde FC Barcelona of Moulijn te koop was, hij ging er niet op in en bleef in Rotterdam. Later liet hij weten dat hij daar spijt van had, als hij toen naar Barça was gegaan zou hij een stuk beroemder zijn geworden was zijn overtuiging. Maar de clubs hadden het voor het zeggen. Helaas.
De uitvaart van Coen Moulijn werd historisch. Duizenden mensen stonden langs de kant te applaudiseren voor een grote Rotterdammer. Coentje stal de harten van iedereen. Stal de bal om er mee vandoor te gaan. Stond naast Theo de Tank op het balkon van de Coolsingel. En naast Rinus. Een andere grootheid.
Voor hetzelfde geld vliegt ie er als vleugelspeler vanaf. Van het balkon. Voor ander geld zou-ie tegenwoordig een wereldster zijn. Moulijn is nu een balletje aan het hooghouden. In de zevende hemel. Met Pietje Keizer en Johan. Happel ziet dat het goed is, en steekt er nog één op. Hopen dat we nog lang mogen genieten van de kromme.
Als Coentje was neergesabeld kwamen Israël en Laseroms even poolshoogte nemen. (Rinus Laserels door Dick Bruijnestijn getekend en genoemd.) Ter bescherming van het grootste bezit van Feyenoordwerd Coen Moulijn beschermd door twee andere legendes. 'Dont fuck with Coentje.'
Moulijn debuteerde in 1955 voor Feijenoord. Toen nog met twee puntjes op de Y en bij een overwinning. Aan de destijds nog topclub Xerxes betaalden ze 28.000 gulden voor de dribbelaar. Sparta viste achter het voetbalnet. Een andere profclub uit Rotterdam. Een immens bedrag destijds. Het zou een goede investering voor bijna 20 jaar blijken te zijn.
De publiekslieveling trok tienduizenden mensen naar De Kuip. In zijn beginjaren kon Moulijn haast een wedstrijd in zijn eentje beslissen. Begin jaren zestig informeerde FC Barcelona of Moulijn te koop was, hij ging er niet op in en bleef in Rotterdam. Later liet hij weten dat hij daar spijt van had, als hij toen naar Barça was gegaan zou hij een stuk beroemder zijn geworden was zijn overtuiging. Maar de clubs hadden het voor het zeggen. Helaas.
De uitvaart van Coen Moulijn werd historisch. Duizenden mensen stonden langs de kant te applaudiseren voor een grote Rotterdammer. Coentje stal de harten van iedereen. Stal de bal om er mee vandoor te gaan. Stond naast Theo de Tank op het balkon van de Coolsingel. En naast Rinus. Een andere grootheid.
Voor hetzelfde geld vliegt ie er als vleugelspeler vanaf. Van het balkon. Voor ander geld zou-ie tegenwoordig een wereldster zijn. Moulijn is nu een balletje aan het hooghouden. In de zevende hemel. Met Pietje Keizer en Johan. Happel ziet dat het goed is, en steekt er nog één op. Hopen dat we nog lang mogen genieten van de kromme.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |