Het peutertopic (2-4 jaar) deel 268

Haha ik wil mijn vriend ook een keer naar zo'n cursus sturen met twee dochters moet je toch wel een beetje kunnen vlechten

Alhoewel ik hem al credits moet geven hoor. Van de eerste keer clueless naar een elastiekje staren tot al best aardige creaties

Mijn zoons hebben ook lang haar maar daar mag ik helemaal niks mee doen

Shit, ik dacht dat het ergste voorbij was maar Welpje heeft net zijn bed compleet ondergespuugd. Nachtelijk wassen dan maar.

Weet iemand wat dit kan zijn:
Mayra heeft de afgelopen drie weken last van nachtelijke braaksessies. Ze heeft 5x overgegeven tijdens de afgelopen drie weken. Hierbij heeft ze 2x koorts gehad en heeft een week een antibioticakuur gehad (dit was in het buitenland). Volgens de arts (in Turkije) had ze een keelinfectie. Ze heeft in het verleden vrijwel nooit last gehad van overgeven, dus dit is iets nieuws voor haar.

Overdag is er niets aan de hand. Ze lijkt niet ziek en is energiek. Ze eet wel iets minder dan eerst, maar verder niet heel afwijkend. In de nacht lijkt er ook niets aan de hand te zijn, maar uit het niets wordt ze wakker en moet dan spugen. Niet een beetje, maar echt de volledige maaginhoud. Ze heeft verder geen koorts en lijkt niet ziek. Wat kan dit zijn?

Uiteraard ga ik contact opnemen met de huisarts om dit te bespreken, maar ik vroeg me af of iemand hier ervaring mee heeft.

NJ, super leuke cursus! Ik ga eens kijken of er zoiets in de buurt is. Hier is een staart maken al een hele opgave, dus mij wordt regelmatig de zak met elastiekjes toegeschoven.

Cava, geen idee. Klinkt wel ontzettend vervelend en zwaar met een zwangere buik erbij. Hopelijk weet de dokter iets!

Ik laat mijn vrouw ook altijd de creaties maken. Ik doe simpel haarbandje of knipjes. Wellicht ook handig zo'n cursus voor mij met 2 meiden.

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2021 01:47 schreef CaVaBien het volgende:
Weet iemand wat dit kan zijn:
Mayra heeft de afgelopen drie weken last van nachtelijke braaksessies. Ze heeft 5x overgegeven tijdens de afgelopen drie weken. Hierbij heeft ze 2x koorts gehad en heeft een week een antibioticakuur gehad (dit was in het buitenland). Volgens de arts (in Turkije) had ze een keelinfectie. Ze heeft in het verleden vrijwel nooit last gehad van overgeven, dus dit is iets nieuws voor haar.

Overdag is er niets aan de hand. Ze lijkt niet ziek en is energiek. Ze eet wel iets minder dan eerst, maar verder niet heel afwijkend. In de nacht lijkt er ook niets aan de hand te zijn, maar uit het niets wordt ze wakker en moet dan spugen. Niet een beetje, maar echt de volledige maaginhoud. Ze heeft verder geen koorts en lijkt niet ziek. Wat kan dit zijn?

Uiteraard ga ik contact opnemen met de huisarts om dit te bespreken, maar ik vroeg me af of iemand hier ervaring mee heeft.

Het nare buikgriepvirus ging hier ook in van die fases. Donderdag niets aan de hand, savonds plotseling overgeven (dat was voor L ook de eerste keer) weekend leek er niets aan de hand behalve een iets verminderde eetlust. Maandag bij het opstaan energiek en zo vanuit het niets weer overgeven. Inmiddels zijn we nog een week verder en lijkt alles inclusief eetlust weer helemaal oké.
Voordeel van die fases is dat ze tussendoor wat binnen krijgen en minder snel uitdrogen maar elke keer als ik dacht dat het over was begon het weer opnieuw.

Misschien heeft ze 2 verschillende virussen achter elkaar opgepikt? Zo lang niet fit lijkt me sowieso een goede reden om even met de huisarts te overleggen.

Mag je ook naar zo'n cursus als vrouw? Ik kan echt niet vlechten, een staartje lukt me net.

Hier heeft papa zich met behulp van youtube leren vlechten! Inmiddels is oudste groot genoeg om geduldig stil te zitten, maar hij heeft vooral veel bij mij geoefend.

Wij hadden zondag alvast een klein feestje want vrijdag mogen Vincent en Jeremy 3 kaarsjes uitblazen!

Ik vond de cursus ook echt heel tof! Het zou jaarlijks gaan terugkomen, maar ja, covid..

Als vader van twee meiden hoort het er natuurlijk wel bij dat je een beetje wat leert! Maar ja, eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik er nog veel te weinig mee doe.

Zijn er hier mensen die met hun peuter al te maken hebben gehad met (ernstig) zieke familie?

Onze peuter heeft het idee dat ze Oma afgelopen weekend wel 'beter heeft gemaakt' toen ze met dokterstas in het ziekenhuis langs is geweest. Dat gevoel zou ik heel graag vast willen houden, maar de ontwikkelingen zijn helaas echt niet goed.

Nu alleen heel erg in dubio hoe hier mee om te gaan. Ik wil niet liegen, kan niet zeggen dat Oma 'een beetje ziek' is. Maar vind haar ook wel echt jong (3 jaar, 2 maanden) om haar er erg in mee te nemen.

Klein beetje toelichting:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2021 23:28 schreef NicolasJoy het volgende:
Zijn er hier mensen die met hun peuter al te maken hebben gehad met (ernstig) zieke familie?

Onze peuter heeft het idee dat ze Oma afgelopen weekend wel 'beter heeft gemaakt' toen ze met dokterstas in het ziekenhuis langs is geweest. Dat gevoel zou ik heel graag vast willen houden, maar de ontwikkelingen zijn helaas echt niet goed.

Nu alleen heel erg in dubio hoe hier mee om te gaan. Ik wil niet liegen, kan niet zeggen dat Oma 'een beetje ziek' is. Maar vind haar ook wel echt jong (3 jaar, 2 maanden) om haar er erg in mee te nemen.

Klein beetje toelichting:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Als eerste sterkte voor jullie allemaal

Mijn oma was ook een poos ziek. Dit hebben we toentertijd ook zo benoemd. ‘Oma is heel oud en heel ziek, de dokters doen hun best maar ze wordt niet beter’. Sofie dacht in eerste instantie dat een kus en knuffel van haar zou helpen. Daarop uitgelegd dat oma dat wel fijn vindt maar dat ook zij oma niet beter kan maken. En dat dat oké is.

Sofie heeft afgelopen december afscheid genomen van Bo (haar te kleine broertje zoals ze zelf zegt), in februari van Fien het konijn en in april van mijn oma. En het klinkt gek maar voor Sofie staat dit qua ‘zwaarte’ gelijk aan elkaar. Wij hebben Sofie overal bij betrokken en altijd eerlijk geweest. Ze voelt onze emoties enorm goed dus dit gaf haar de meeste duidelijkheid. We spreken er niet in bedekte woorden over en hebben dood ook letterlijk zo benoemd. Eerste noemde ze het zelf kapot. Maar ja iets wat kapot is kan gemaakt worden, inmiddels weet ze dat dit met dood niet meer kan.
Ze is bij de begrafenis van Bo en van mijn oma geweest en het konijn heeft ze ook gezien voordat die weg ging.

Jullie kennen zelf je peuter het beste. De ‘tactiek’ die wij aanhouden; alle vragen eerlijk beantwoorden en het antwoord zo duidelijk mogelijk houden.

Sterkte nogmaals

Wat heftig NJ, sterkte voor jullie

Het begrip ziek en dood is voor die leeftijd heel abstract. Ik zou er niet over liegen maar wel op haar niveau praten. Je hebt er ook mooie boeken over, ook om voor te lezen. Misschien helpt dat?

Hier hielp het boek van kikker over het vogeltje en van nijntje over oma pluis. Het blijft kut, maar wat ik wel deed, is heel duidelijk zijn. Dus niet 'stuk' of 'voor altijd aan het slapen', maar dood echt benoemen als dood. Vriendinnetje had het over in slaap en nooit meer wakker en hun zoon was daarna heel bang dat hij ook nooit meer wakker zou worden en durfde niet meer te slapen...

En natuurlijk heel erg veel sterkte gewenst.

Ik zag mooie peuters voorbij komen met broertjes en en zusjes

En vlechten, ik heb het mijzelf aangeleerd met youtube en een kapperspop die ik van vrouwlief heb gekregen Mijn meiden willen beide niet stil zitten en vrouwlief heeft kort haar waar niet eens een staart in kan, laat staan een vlecht. Sinds ik het goed genoeg onder de knie heb mag ik het af en toe oefenen op de jongste, de oudste begint al te gillen als ik een staart wil in doen

CavaBien, wat naar dat Mayra 's nachts zoveel moet overgeven. Ik heb er geen ervaring mee, maar ik hoop dat het tijdelijk is en dat er alleen een licht virust aan ten grondslag ligt. Zou het eventueel spanning kunnen zijn? Ik weet van mijzelf van vroeger dat ik altijd ging overgeven als ik stress had, ook als het leuke stress was. Zo was ik standaard ziek voor en op mijn verjaardag, sinterklaas, kerst, carnaval. Dat was niet 's nachts overigens, maar ik dacht ik benoem het even want misschien heb je er wat aan.

NJ, sterkte met jullie oma, wat een vreselijke tijd moet dit voor jullie zijn. Wij hebben hier ook het boekje van Kikker om over de dood uit te leggen. het blijft denk ik op die leeftijd wat lastig, iemand nooit meer terug zien, wat is nooit? Maar een boekje maakt het wel meer visueel en maakt het misschien iets makkelijk te begrijpen.

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2021 23:28 schreef NicolasJoy het volgende:
Zijn er hier mensen die met hun peuter al te maken hebben gehad met (ernstig) zieke familie?

Onze peuter heeft het idee dat ze Oma afgelopen weekend wel 'beter heeft gemaakt' toen ze met dokterstas in het ziekenhuis langs is geweest. Dat gevoel zou ik heel graag vast willen houden, maar de ontwikkelingen zijn helaas echt niet goed.

Nu alleen heel erg in dubio hoe hier mee om te gaan. Ik wil niet liegen, kan niet zeggen dat Oma 'een beetje ziek' is. Maar vind haar ook wel echt jong (3 jaar, 2 maanden) om haar er erg in mee te nemen.

Klein beetje toelichting:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb ervaring met hetzelfde ziektebeeld, maar niet met zo'n snel verloop (met een mogelijk onvermijdelijk eind).

Er is hier een topic, wellicht dat iemand het kan opsporen, het heet kinderen en rouwverwerking, daarin staan ook tips met een (mogelijk) naderend einde of de omgang met een zieke opa of opa / familielid. De boekjes die Tink89 noemt zijn heel goed, eventueel heb ik het boekje van oma Pluis hier liggen die ik je tegen verzendkosten wel wil opsturen en anders heeft heeft @BE nog wel zeer hulpvaardige tips hoe je ermee kan omgaan, sterkte! Klinkt heel heftig

quote:

Op woensdag 27 oktober 2021 14:16 schreef Rijstebuiltje het volgende:

[..]
Ik heb ervaring met hetzelfde ziektebeeld, maar niet met zo'n snel verloop (met een mogelijk onvermijdelijk eind).

Er is hier een topic, wellicht dat iemand het kan opsporen, het heet kinderen en rouwverwerking, daarin staan ook tips met een (mogelijk) naderend einde of de omgang met een zieke opa of opa / familielid. De boekjes die Tink89 noemt zijn heel goed, eventueel heb ik het boekje van oma Pluis hier liggen die ik je tegen verzendkosten wel wil opsturen en anders heeft heeft @:BE nog wel zeer hulpvaardige tips hoe je ermee kan omgaan, sterkte! Klinkt heel heftig

OUD / Kinderen en rouwverwerking

Dankjewel @Takkie88 @exode @Tink89 @Schanu @Rijstebuiltje @Ynske

Hetgeen dat het nu nog het lastigste maakt is dat we gewoon niet weten waar we staan. Ja, het ziet er absoluut niet goed uit, maar niets is onmogelijk natuurlijk. We houden hoop en ze is keihard aan het vechten. Dus ik wil de peuter ook (nog) niet al het gewicht van de wereld laten voelen als we nog niet weten wat er nodig is. Ze mag/moet ook nog een beetje kind zijn..

Daarentegen merkt ze natuurlijk wel echt dat er iets aan de hand is. Papa en mama zijn verdrietig, we zijn heel veel weg (enkele reis 150 kilometer) en ja, ze zijn niet gek natuurlijk..

Boeken is sowieso een goede tip. Helemaal niet aan gedacht, stom.. Kinderboekenwinkel hier in de stad is van alle markten thuis, dus die zullen vast wel iets hebben.

Ga ook dat topic bekijken dat je noemde @Rijstebuiltje / @Ynske

We hebben gelukkig veel mensen om ons heen die kunnen en willen helpen met de kinderen, oppassen, ophalen.. Mijn ouders staan dichtbij. Maar ja, je verwacht gewoon niet dat je hier zomaar mee te maken krijgt met je gezonde schoonmoeder van goed 55+.. Zoiets lijkt altijd ergens anders te gebeuren. Ik ga in elk geval maar eens (in)lezen, zoeken naar boekjes en zien of de komende dagen meer duidelijk wordt in welke sferen we het moeten zoeken..

NJ, heel veel sterkte, wat naar Zie dat er al goede tips genoemd zijn.

@NicholasJoy
Ik slui me aan bij wat we al gezegd is: eerlijk antwoord geven en idd het ‘voor altijd slapen’ niet gebruiken.

Ik kan me voorstellen dat je iets zegt dat het heel fijn is dat ze zo goed geholpen heeft om zamen met de dokters in het ziekenhuis beter te maken maar dat oma echt heel erg ziek is en dat het nog niet gelukt is dus dat ze nog langer ik het ziekenhuis moet blijven om ook van de dokters daar medicijnen te krijgen.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2021 16:42 schreef BE het volgende:
@:NicholasJoy
Ik slui me aan bij wat we al gezegd is: eerlijk antwoord geven en idd het ‘voor altijd slapen’ niet gebruiken.

Ik kan me voorstellen dat je iets zegt dat het heel fijn is dat ze zo goed geholpen heeft om zamen met de dokters in het ziekenhuis beter te maken maar dat oma echt heel erg ziek is en dat het nog niet gelukt is dus dat ze nog langer ik het ziekenhuis moet blijven om ook van de dokters daar medicijnen te krijgen.

Ik wil natuurlijk inderdaad niet dat ze zelf bang wordt voor slapen/ziek zijn e.d.

Ze wilde nu eigenlijk de tekening die ze had gemaakt voor haar oma heel graag brengen. Daar heb ik geprobeerd uit te leggen dat oma te ziek is om veel bezoek te krijgen, dat ik de tekening voor haar mee zou nemen. Dat ik dan wel mag gaan, maar zij niet, dat vond ze toch maar niet eerlijk. Maar ja, ik kan moeilijk zeggen dat zij, als kleine kinderen zijnde, een te groot risico zijn in deze situatie. Daar ben ik nog heel erg mee aan het worstelen hoe ik op een goede manier kan uitleggen dat wij wel veel naar haar toe gaan, maar dat zij niet mag/kan.

Lastig dilemma is en blijft dat. Daar heb ik ook niet echt een goeie suggestie voor.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2021 16:52 schreef NicolasJoy het volgende:
Ze wilde nu eigenlijk de tekening die ze had gemaakt voor haar oma heel graag brengen. Daar heb ik geprobeerd uit te leggen dat oma te ziek is om veel bezoek te krijgen, dat ik de tekening voor haar mee zou nemen. Dat ik dan wel mag gaan, maar zij niet, dat vond ze toch maar niet eerlijk. Maar ja, ik kan moeilijk zeggen dat zij, als kleine kinderen zijnde, een te groot risico zijn in deze situatie. Daar ben ik nog heel erg mee aan het worstelen hoe ik op een goede manier kan uitleggen dat wij wel veel naar haar toe gaan, maar dat zij niet mag/kan.

Ik zou het houden bij benoemen dat dat inderdaad stom en oneerlijk en verdrietig is. Maar de regel van het ziekenhuis. En dan daar samen goed van balen.

Mijn ervaring is trouwens dat peuters best kunnen omgaan met onzekerheid. Er is best veel dat ze niet kunnen begrijpen of wat onzeker is. Dus 'heel ziek, misschien wel dood, hopelijk niet' is een boodschap die je misschien wel gewoon kan brengen.

Sterkte .

@NicolasJoy
Ik heb helaas geen tips voor je maar wil wel even zeggen dat je me altijd (ja echt) mag appen als je wat kwijt wíl en kan . Tis een rot (zacht uitgedrukt) situatie.