Welke baan in combinatie met ouderschap?

quote:

Op donderdag 30 september 2021 20:08 schreef Mrmime het volgende:
Wordt best een vreemde discussie op deze manier.
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.

Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans

Dat is zeker waar. Ik zeg niet dat iedereen aan een bepaald plan moet voldoen, of iets dergelijks.

Ik beschreef het alleen om te laten zien dat het best mogelijk is om rond je 30e een kind te krijgen en het dan prima voor elkaar te hebben.

Je kunt trouwens in de tussentijd ook nog allerlei tegenslag hebben gehad. Sterker nog, ik denk niet dat er veel mensen bestaan van 30 die geen tegenslag hebben gekend in hun leven.

Zullen we het weer hebben over werk in combinatie met het ouderschap en er geen pissing match van maken? En laten we dan ook niet bepaalde banen als schoonmaken geestdodend noemen. Lekker om te lezen als dat je beroep is Niet iedereen heeft de middelen om een opleiding te volgen en laten we niet hautain gaan doen

quote:

Op donderdag 30 september 2021 20:14 schreef MaJo het volgende:
Zullen we het weer hebben over werk in combinatie met het ouderschap en er geen pissing match van maken? En laten we dan ook niet bepaalde banen als schoonmaken geestdodend noemen. Lekker om te lezen als dat je beroep is Niet iedereen heeft de middelen om een opleiding te volgen en laten we niet hautain gaan doen

Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.

Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.

quote:

Op donderdag 30 september 2021 20:10 schreef KayaQ het volgende:

[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?

Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.

Dit meen je niet serieus toch? Dat je dit niet begrijpt. Het verbaast me

Een voorbeeld van zorgintensief kind is een ziek kind of een kind met een beperking een vast nog talloze andere zaken die ik nu niet noem. Dat kan je absoluut niet vergelijken met “elk kind”

Wat denk je dat er met de zorgzwaarte gebeurt als je kind aan de chemo moet om maar een voorbeeld te noemen? Ik heb ze gezien in het ziekenhuis hoor
Niet te vergelijken met gezond kind die je na thuiskomst werk gauw z’n eten naar binnen lepelt, naar bed en volgende dag weer present op het KDV waarna jij je naar je 1e vergadering haast.

quote:

Op donderdag 30 september 2021 20:15 schreef KayaQ het volgende:

[..]
Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.

Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.

Uit al je posts blijkt juist dat je ontzettend uit de hoogte doet. Of ontzettend naïef bent, dat is de andere optie.

Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?

quote:

Op donderdag 30 september 2021 20:19 schreef MaJo het volgende:

[..]
Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?

Er werd net wel een interessant punt aangestipt over de partner
We hebben het in dit topic over hoe we ons werk combineren met een gezinsleven en dan is het denk ik ook relevant hoe de partner erin staat.

Kunnen jullie hierover praten met je partner? Gaat dat vanzelf of heb je moeite? Belemmert je partner je in je carrière? (Bijv door zelf heel veel van huis te zijn)

Situatie bij mij: mijn werk is veeleisend en mijn partner moet inleveren op zijn carrière zodat ik mijn werk kan blijven doen (en alle zorg om ons kind gedekt is)
Ik voel me daar bij tijd en wijlen behoorlijk schuldig over omdat ik het zo niet wil voor ons. Ik wil mijn partner namelijk niet beperken in zijn ambities. Overigens uiteraard iets wat op m’n 18e totaal niet in mij is opgekomen toen ik mijn beroep koos.

1 van mijn “compensatiemechanismen” hiervoor is dat ik redelijk laagdrempelig geld uitgeef om gemak voor ons te “kopen” om ons (maar vooral mijn partner) te ontlasten thuis. Dus schoonmaakster, boodschappen laten bezorgen (ook voor Corona al), heb zelfs een keer m’n 16-jarige nichtje betaald om een was voor ons weg te strijken. Vond ze hilarisch en lekker makkelijk verdiend.

Hoe is dit bij jullie?

Wat de partner doet is zeker een interessant punt, en ook wel ontopic

We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.

Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.

Mijn partner is niet bijzonder ambitieus. Ze heeft een fijne baan op niveau, voor vier dagen en minder wil ze ook niet. Maar het is een stressvrije baan en redelijk in de buurt. Ik heb weliswaar in mijn baan regelmatige werktijden van 9-5 (met uitzondering van gemiddeld twee avonden per week opleiding) maar ben veel meer gebonden aan werken op locatie omdat ik patiënten zie. Op dagen dat mijn kind niet naar school kan vanwege ziek, is zij vaak degene die ervoor opdraait. Dat geeft geen strijd, hoogstens stress, maar ik ben me wel bewust van de opoffering. Zeker omdat het niet haar kind is. Ze geeft me ook de ruimte om in de weekenden soms te werken als ik weer eens zonodig een boek moet schrijven of onderwijs moet voorbereiden Maar dat plan ik eigenlijk altijd als zoon bij zijn vader is. Een deel van de zorgtaken komt wel exclusief bij mij neer (schoolgesprekken, bezoeken aan de tandarts/oogarts etc.). De rest van de taken verdelen we echt 50-50. En een schoonmaakster en bezorgabo inderdaad

Overigens hebben mijn ex en ik destijds ook besproken hoe we het samen zouden aanpakken als ons kind niet naar de opvang zou kunnen zoals we gedacht hadden. Omdat ik toen promoveerde en mijn sowieso al wat matige carriereperspectief niet veel baat had bij een halve afgerond promotietraject was het scenario dat mijn ex zou stoppen de meest logische keus. Daar kwamen we ook zonder veel gedoe uit, maar dat was ook maar hypothetisch natuurlijk want goddank is zoon tot dusver niet zorgintensief gebleken

quote:

Op donderdag 30 september 2021 20:44 schreef Nanukerst het volgende:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.

Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.

Pardon?? Niet zo netjes om iemand een trol te noemen die alleen maar een andere mening heeft.

quote:

Op donderdag 30 september 2021 20:44 schreef Nanukerst het volgende:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.

Het houdt je zo lekker van de straat

Wij werken nu ongeveer evenveel. Dat gaat in de nabije toekomst veranderen, maar dat doen we in goed overleg.
Wij zijn het er altijd over eens geweest dat we met kinderen geen 5 dagen wilden werken _{zonder trouwens ook niet}dus dat hebben we ook nooit gedaan. Maar meer dan nu kan was dus oorspronkelijk wel de bedoeling. Gelukkig levert ook dat geen onderling gedoe op.

Ik had het zeker niet voor elkaar voor mijn 30e, heerlijk.
Geen studie afgemaakt, altijd wat aangemodderd. Na het krijgen van een kind werd ik pas serieus in mijn werk.
Ik werk zeker niet teveel, sterker nog ik werk 4 dagen en wordt 5 betaald. Aan carriere maken doe ik niet, ik werk, doe dat goed en heb totaal geen interesse om hogerop te komen. Ik verveel me geen dag en verdien boven modaal. Ik vind het meer dan prima.
Wie weet ga ik als de kinderen ouder zijn heel wat anders doen. Dat zien we dan wel weer.

Partner werkt 3 dagen, stressvol en vaak teveel.

quote:

Op donderdag 30 september 2021 15:02 schreef Claudia_x het volgende:

[..]
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.

Wat is afdoende en wat is aanwezig? Ik denk dat kwaliteit in veel gevallen belangrijker is dan kwantiteit. Ik zie zo veel mensen die er zijn, maar niet echt aanwezig.

Ik zeg nergens dat contact met leeftijdsgenoten ouders vervangt, zeker niet bij echt jonge kinderen. Heb zelf een tijd een dag minder gewerkt om bij de kinderen te zijn overigens.

Beetje Nederlands idee om te denken dat kinderopvang al snel zielig voor kinderen is. In veel gevallen is het een zegen.

Mijn man is thuis want langdurig ziek, en ik werk voornamelijk thuis. Gaat eigenlijk best wel goed zo met z'n drieën. Hij doet alle luiers, badjes, oppassen, voedingen. En ik kom af en toe babyknuffelen of troosten als ik niet in vergadering ben.

Verder is hij ook gewoon heel trots op wat ik doe, en dat is heel fijn. Hij snapt ook goed wat er speelt op mijn werk, dus ik kan er goed over praten met hem.

Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.

Mijn ex was in dat opzicht verschrikkelijk. Steeds ruzie als ik besloot om over te werken, of weken lang lopen etteren voor ik op zakenreis ging. Hij belemmerde mij vrij actief vanuit zijn angst om mij te verliezen. Veel over gepraat, maar wegens uitblijven van resultaat is de stekker eruit gegaan.

Mijn werk is echt te simpel voor woorden maar wel met WO-loon. Ben ook in twee uur klaar dus heel goed te combineren.

Ben prostituée.

Nee grapje ik verzamel leads.

Ik heb tot het moment dat ik moeder werd (op mijn 36e) heel veel gewerkt en best carrière gemaakt. Ik werk nu (41 en zoon van 5) lekker voor mezelf en pluk de vruchten van mijn cv, want dat helpt. Ik hou van diepgang, nadenken, hard werken, maar heb ook zekere degrees of freedom nodig: als zelfstandige, maar ook als tijd voor mezelf, naast werk. Dus liefst werk ik ca. 30 uur, zodat er ook nog tijd overblijft.

Mijn man werkt 36 uur in 4 dagen. Hij werkt dichtbij huis en heeft meer zekerheid. We hebben elkaar in de afgelopen jaren wisselend de vrijheid gegeven om te floreren in het werk. Als de een nieuwe stappen zette, dan deed de ander meer een pas op de plaats. Ik moet toegeven dat ik vaker de eerste ben maar het weerspiegelt ook wel onze karakters. We vullen elkaar op dat vlak goed aan.

Maar ik geloof dat je al een plan had @Amsel

Ik denk dat hoe makkelijk je van je werk weg kan ook nogal afhankelijk is van je werkgever en je collega's.
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.

Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.

Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe

quote:

Op woensdag 6 oktober 2021 19:12 schreef Goitske het volgende:
Ik denk dat hoe makkelijk je van je werk weg kan ook nogal afhankelijk is van je werkgever en je collega's.
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.

Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.

Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe

Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.

quote:

Op donderdag 7 oktober 2021 11:08 schreef Phaidra het volgende:

[..]
Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.

Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?

Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat

Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.

quote:

Op donderdag 7 oktober 2021 11:46 schreef _Lily_ het volgende:

[..]
Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?

Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat

Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.

Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talent .

quote:

Op donderdag 7 oktober 2021 11:57 schreef Phaidra het volgende:

[..]
Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talent .

Ik heb dit aan mezelf verkocht door van mening te zijn dat mijn kind minstens zo belangrijk is als m’n patiënt, zo niet belangrijker.

Ik ben beïnvloed door iets wat iemand jaren terug eens tegen mij zei (collega).
Ze zei: we vinden het heel normaal om vele jaren lang 50-60 uur per week inzet in ons werk te stoppen. Met plezier en met empathie (zo is het ook echt). En ook dat partner of familie moet wachten als het een keertje zo uitkomt

Waarom kun je niet ook jarenlang dezelfde inzet voor je kind tonen?

Dat was een eye opener voor mij.
Als mijn kind of vader of moeder me nodig heeft moet ik daar zijn. De resterende 50 uur kan ik dan wel weer in het werk stoppen.

Mijn man en ik hebben allebei uren in de week dat we echt niet weg kunnen, maar andere uren is dat minder een probleem (ivm flexibele uren en thuiswerk).

Het is nog nooit gebeurd dat het niet lukte dat een van de twee een ziek kind kon ophalen. We overleggen dit altijd even met elkaar.

Als het echt niet zou kunnen, dan zou ik toch weggaan. Als het erop aankomt is mijn kind belangrijker dan mijn werkgever. Een klein kind kun je niet laten staan, dat is geen optie. Je hebt altijd die eindverantwoordelijkheid over je kind en dat voert verder dan welke andere verantwoordelijkheid dan ook. Mijn man voelt dat gelukkig net zo.

quote:

Op vrijdag 1 oktober 2021 00:37 schreef Seven. het volgende:

Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.

Niet vervelend bedoeld hoor, maar je man is toch ook ziek zoals je schrijft?

Ik (Jurist) werk 24 uur (normaliter), mijn vrouw (Shopmanager) 32 uur. We hebben onze werkdagen en -tijden zo op elkaar afgestemd dat we maar 1 dag BSO/KDV hoeven af te nemen. Dat betekent helaas wel dat we maar 1 weekenddag als gezin hebben samen en dat voelt soms zwaar, maar het zorgt voor de flexibiliteit die we nodig hebben met 2 kleine kinderen.

Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.

quote:

Op donderdag 7 oktober 2021 16:11 schreef Schanu het volgende:
Ik (Jurist) werk 24 uur (normaliter), mijn vrouw (Shopmanager) 32 uur. We hebben onze werkdagen en -tijden zo op elkaar afgestemd dat we maar 1 dag BSO/KDV hoeven af te nemen. Dat betekent helaas wel dat we maar 1 weekenddag als gezin hebben samen en dat voelt soms zwaar, maar het zorgt voor de flexibiliteit die we nodig hebben met 2 kleine kinderen.

Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.

Het lijkt me echt niet leuk om maar één dag samen als gezin te hebben in de week. Vinden jullie bso en kdv zo vreselijk voor de kinderen? Of is er een andere reden dan ze maar 1 dag gaan?