Sterrenrestaurant Olivijn gaat nooit meer open. Hoe kwam het zover?Begin dit jaar kwam het bericht naar buiten dat het Haarlemse sterrenrestaurant Olivijn - tijdelijk - de deuren sluit. De volgende maanden blijft het er binnen donker. Van verdere toekomstplannen lijkt niemand iets te weten. Hoelang blijft de zaak dicht? En wat spookt eigenaar en sterrenchef Menno Post uit? In november wordt duidelijk dat Olivijn nooit meer open gaat. Dit is Post zijn verhaal.
Het is juli 2018. De dan 40-jarige chef-kok Menno Post opent zijn eerste eigen restaurant in een monumentaal zestiende-eeuws pand aan de Kleine Houtstraat in het Haarlemse stadscentrum. De naam: Olivijn. Zomaar vernoemd naar een steensoort, die geslepen als edelsteen, een transparant groene kleur krijgt.
De verwachtingen van Olivijn zijn hoog, want de vijf jaar ervoor werkte Post als chef-kok bij het keurige tweesterrenrestaurant De Bokkendoorns in Overveen, waar plannen om mede-eigenaar te worden stukliepen. Daarvoor was hij jarenlang de rechterhand van sterrenkok Ron Blaauw en weer daarvoor werkte hij in het restaurant van tevens sterrenchef Cas Spijkers. Dus nu Post ineens zijn eigen restaurant opent, kan dat bijna niet anders dan iets sterwaardigs worden.
Die verwachting kent Post uiteraard ook. En met in het achterhoofd het idee dat je maar één keer je visitekaartje kan afgeven, stapt hij perfectionistisch en goed doordacht zijn nieuwe avontuur in. Olivijn moet losser zijn dan de restaurants waar hij eerder werkte. Meer à la Menno Post. Geen witte gestreken tafelkleden, maar een huiselijke ambiance, met knallende turquoise verf op de muren.
De menukaart is zoals Post gewend is om te koken: verfijnd. Volkskrantrecensent Hiske Versprille omschrijft in haar recensie drie maanden na de opening van het restaurant: chic eten met luxe ingrediënten en bekroont Olivijn met een 8-.
Gasten krijgen de keuze uit een vier- vijf- of zesgangenmenu en Post zijn specialiteit, de langoustine met spek, staat daar uiteraard tussen. Olivijn begint met een klein, ambitieus team en minder tafels dan de grote ruimte aankan, zodat Post zeker weet dat elke tafel perfecte bediening en perfect eten krijgt.
Het werkt. Olivijn is slechts een paar maanden open of een gediende van de Michelingids schuift in zijn eentje aan. In december volgt het goede nieuws: Olivijn krijgt een ster, vijf maanden na opening.
Een succesvol 2019 volgt. Post zijn planning is om de afgesloten leningen voor het opstarten van Olivijn in vijf jaar tijd af te lossen. Zijn huurcontract heeft een duur van tien jaar, in die laatste vijf jaar wil hij dan weer kunnen sparen en opbouwen. De chef schat in dat als het succes doorzet, dat prima moet lukken.
Maar dan schudt in 2020 het coronavirus de wereld op. In het vroege voorjaar gaat Nederland in een eerste gedeeltelijke lockdown en moeten horeca, scholen en kinderopvang voor het eerst noodgedwongen sluiten. Het blijkt het begin van ruim twee jaar corona-onrust. Post zijn plan om met Olivijn in tien jaar tijd rustig door te groeien en op de route enkel wat bij te sturen, moet ineens drastisch worden aangepast.
Maar meedeinen met de barre crisistijd, doet hij met volle toewijding. De chef-kok wordt creatief en zijn overlevingsdrift komt naar boven. Zo bieden Post en zijn team - zoals ook andere restaurants tijdens de coronalockdowns - iedere week een nieuw afhaal-driegangenmenu van vijftig euro aan dat gasten thuis kunnen afmaken en opeten.
Om daar net iets meer sjeu aan te geven, wordt in Posts afhaalkeuken ook nog eens iedere week een bekende gastchef (Jef Schuur, Erik van Loo, Jarno Eggen, Wilco Berends) uitgenodigd om te helpen koken.
Ook koopt Post voor 3000 euro op
Marktplaats een originele oude FEBO-snackmuur en gaat hij aan de slag met een nieuw product: ambachtelijke kroketten. Ze zijn gevuld met kreeft- of truffelvulling en men kan ze voor 6 euro uit de muur trekken. Ze slaan aan, trekken landelijke media-aandacht waarin ze worden gedoopt tot ‘haute-friture’ en gaan, zoals het spreekwoord belooft, als warme broodjes over de toonbank.
Het succes van de kroket leidt zelfs tot een hele nieuwe winkel: Traiteur Olivijn. Gelegen in de Gierstraat. Er worden in beginsel de kroketten, maar ook delicatessen en cadeau-artikelen verkocht, zoals sieraden met de steen olivijn en gietijzeren pannen waarmee Post thuis zelf graag kookt.
Vanwege alle initiatieven draait Post veel omzet tijdens de coronacrisis. Maar naast de gewone vaste lasten, komen er ook veel extra kosten bij: huur, nieuwe producten, take-away servies. Het maakt dat er weinig winst wordt gemaakt en Post met Olivijn naar eigen zeggen een enorme coronaschuld opbouwt.
Het werkt uitputtend voor de chefkok, ondanks dat hij en plein public en op social media altijd positief overkomt. Maar met iedere lockdown moet hij zichzelf weer opladen.
Het verzinnen van originele ideeën, van nieuwe afhaalmenu’s en daar weer mensen voor enthousiasmeren kost hem steeds meer moeite. Als iets aanslaat, is hij opgelucht, maar aan het culinaire platform Food Inspiration laat hij weten blij te zijn als zijn restaurant weer gewoon open kan, en hij zich alleen daar op kan concentreren.
Maar rust zit er niet in. Want tegen de tijd dat de coronacrisis in 2022 eindelijk ten einde is en Olivijn weer normaal open kan, komen de volgende vloedgolven. Een huurstijging van negen procent, de kosten voor gas, water en elektra die met een derde stijgen, en ‘geëxplodeerde inkoopprijzen’ van de producten waarmee Post graag kookt.
Een rendabel sterrenrestaurant in het pand van Olivijn voortzetten, blijkt een onmogelijkheid te zijn geworden. Post kan kiezen voor faillissement of verkoop. Met het laatste zou hij in één keer de schuld bij de Belastingdienst kunnen aflossen. Een makkelijke keuze. Olivijn staat datzelfde jaar nog te koop.
Het is twee jaar later. Eind november 2024 op een doordeweekse middag. Na twee lange en onzekere jaren, is er een last van Menno Post (47) zijn schouders: de verkoop van Olivijn is rond. ,,Nadat de handtekening gezet was, moest ik drie dagen bijkomen”, zegt hij, terwijl hij aan een kop koffie zit bij Locael Centraal naast station Haarlem. Een kwartiertje rijden van zijn huis in Haarlem-Noord. ,,Ik was gesloopt. Het feit dat de verkoop zo lang duurde, gaf toch veel stress en maakte dat ik een beetje op pauze stond.”
https://www.haarlemsdagbl(...)o-post/28880949.html
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer