Ik ga hoogstwaarschijnlijk op mezelf wonen, met iemand in een eengezinswoning. Ben 22 en het is dus de eerste keer dat ik op mezelf ga. Had het niet van mezelf zien aankomen, omdat ik het thuis ook gezellig vind. Maar nu verlang ik toch naar een eigen plek, met privacy en leren op eigen benen te staan.
Maar was benieuwd of jullie veranderingen ervaarden in jullie zelf. Zijn jullie erg veranderd als persoon sinds jullie op jezelf wonen bijvoorbeeld? Hadden jullie vaak last van eenzaamheid? Op welke mentale gebieden zijn jullie sterker, of misschien juist zwakker geworden? En op welke leeftijd gingen jullie dan uit huis?
Voor eenzaamheid ben ik soms wel bang en ergens ook weer niet. Thuis woon ik met 2 broertjes en 1 zusje, dus het is erg druk, wel gezellig (goede band en we kunnen altijd bij elkaar terecht) maar te druk soms voor mij. Maar dat gaat dus wel een grote verandering zijn
Ja ik heb er een aangeboden kregen.en als je goed zoekt en connect kom je wel aan een woningquote:
Natuurlijk leer je er van. Je zult toch meer voor jezelf moeten zorgen, dat geeft meer verantwoordelijkheid en zelfvertrouwen volgt daarop.
En heb je ook het idee dat je assertiever bent sinds je op jezelf woont?quote:Op zaterdag 24 juli 2021 14:52 schreef Spanky78 het volgende:
Ik vind het heerlijk. Zo fijn je eigen plek te hebben, waar je alleen met jezelf rekening hoeft te houden.
Natuurlijk leer je er van. Je zult toch meer voor jezelf moeten zorgen, dat geeft meer verantwoordelijkheid en zelfvertrouwen volgt daarop.
[ Bericht 42% gewijzigd door CoolGuy op 24-07-2021 18:50:02 ]
Ik ben al bijna vergeten hoe het was om niet voor mezelf te zorgen. Maar ja, voor mij geldt wel dat ik zelfverzekerder ben geworden toen bleek dat ik prima mijn eigen huishouden kon runnen. Gaf me echt wel een lekker gevoel: eigen plek waar niemand je stoort als je dat niet wil, waar je zelf de baas bent. Assertief…. Dat was ik al genoeg, ik ben juist wat meer ontspannen geworden en ‘rustig zelfverzekerd ‘.quote:Op zaterdag 24 juli 2021 14:56 schreef Medusa666 het volgende:
[..]
En heb je ook het idee dat je assertiever bent sinds je op jezelf woont?
Inmiddels is die stap al even geleden en ik heb nu zo veel meer verantwoordelijkheden dat ik echt even moest nadenken hoe het ook alweer was. Maar kon er enorm van genieten. Zeker als ik dan alles netjes opgeruimd en schoon had gemaakt kon ik echt even lekker zitten genieten van mijn eigen bescheiden woning.
Voor de rest is zelfstandig wonen gewoon gezond, volk wat ver na hun twintigste nog fulltime thuis woont mist gewoon een stukje cruciale ontwikkeling vind ik.
[ Bericht 2% gewijzigd door Twiitch op 24-07-2021 19:03:14 ]
Ik geloof hier wel in, dat als je vroeg op jezelf gaat je jezelf op bepaalde punten beter kunt ontwikkelen dan iemand die tot zijn 22ste thuis woont. Die voordelen verdwijnen natuurlijk als je afgestudeerd met eerste baan het veilige nest voor een nieuw gespreid bedje ruilt. Of met zijn tweeën op jezelf gaan wonenquote:
[..]
En heb je ook het idee dat je assertiever bent sinds je op jezelf woont?
O? Wat voor beeld heb je dan bij die meisjes?quote:
Meisjes die vanuit het ouderlijk nest meteen met een vent gaan hokken, ervaring mee en daarom altijd een bepaald beeld bij
Voor de rest is zelfstandig wonen gewoon gezond, volk wat ver na hun twintigste nog fulltime thuis woont mist gewoon een stukje cruciale ontwikkeling vind ik.
Mooi om te horenquote:
[..]
Ik ben al bijna vergeten hoe het was om niet voor mezelf te zorgen. Maar ja, voor mij geldt wel dat ik zelfverzekerder ben geworden toen bleek dat ik prima mijn eigen huishouden kon runnen. Gaf me echt wel een lekker gevoel: eigen plek waar niemand je stoort als je dat niet wil, waar je zelf de baas bent. Assertief…. Dat was ik al genoeg, ik ben juist wat meer ontspannen geworden en ‘rustig zelfverzekerd ‘.
Inmiddels is die stap al even geleden en ik heb nu zo veel meer verantwoordelijkheden dat ik echt even moest nadenken hoe het ook alweer was. Maar kon er enorm van genieten. Zeker als ik dan alles netjes opgeruimd en schoon had gemaakt kon ik echt even lekker zitten genieten van mijn eigen bescheiden woning.
En ook van die zelfverzekerdheid. Die zou ik ook wat meer willen hebben. Ik ben nog niet zelfverzekerd genoeg naar mijn idee, maar ook niet onzeker meer.Deze persoon ken ik helemaal niet goed (het is geen vriend, of vriendin) en in Amsterdam.. is op dit moment deze woning de enige optie voor mij. Ook een hele mooie woning overigensquote:
Daarnaast kan ik ook het advies geven eerst alleen te gaan wonen. Zorg dat je echt gewoon voor jezelf kunt zorgen zonder iemand er bij. Dan weet je hoe onafheid kunt zijn en dat maakt je sterker.
Dus zelfstandiger iig kan ik wel worden.
Waarom was het voor je beter geweest om alleen te wonen dan? Welke problemen ervaarde je na het samenwonen?quote:
Ik ben eerst gaan samenwonen, heel eerlijk, dat had ik nooit moeten doen. Was beter geweest om alleen te gaan wonen, maar goed, na 9 maand crashte de relatie en woonde ik wel alleen. Was super. Na overlijden van mijn man woon ik alleen met mijn dochter, nu zijn we 13 jaar verder en heel eerlijk, het idee van samenwonen benauwd mij wel eens, gelukkig is mijn vriend ook van het latten.
Zal in het begin wel ff wennen zijn. Maar het wordt vast heel mooi en onwerkelijk hoeveel rust en privacy je zal hebben.
Bij mij was mijn moeder degene die uit huis ging (ging bij haar partner wonen), toen woonde ik nog een tijdje met mijn broer samen en doordeweeks op kamers. Dus ik had niet zo'n overgang van full house naar home alone. Mijn moeder en broer zag ik thuis weinig dus op mezelf was gezelliger vanwege huisgenoten en studiegenoten in de buurt.
Was het misschien zo dat in jouw tijd het meer normaal was om heel lang bij je ouders te wonen tot je bent getrouwd/ een vriend vindt?quote:
Was zelf ruim volwassen toen ik uit huis ging. Niemand in mijn omgeving begreep uberhaupt waarom ik uit huis wilde, het leek wel alsof ze het normaal hadden gevonden als ik mijn hele leven thuis was blijven wonen. Ik ben me er beter door gaan voelen en de band met mijn ouders is beter geworden. Je hebt minder ruzie over onbenulligheden als je het huis uit bent. Ik voelde me een klein kind en nu heb ik dat gevoel niet meer zo erg alhoewel ik het nog wel een beetje heb.
Hm.. gaat dit wel lukken? Man of vrouw?quote:
Deze persoon ken ik helemaal niet goed (het is geen vriend, of vriendin)
Die situatie heb je toch ook vaak als je op kamers gaat wonen ergens, dat je je huisgenoten niet kent?quote:
[..]
Hm.. gaat dit wel lukken? Man of vrouw?
Ja maar dat is toch anders dan met een vreemde in een ééngezinswoning te gaan wonen?quote:
[..]
Die situatie heb je toch ook vaak als je op kamers gaat wonen ergens, dat je je huisgenoten niet kent?
Nee de meesten waren begin 20, mijn studiegenoten allemaal een jaar of 18 . Maar in mijn omgeving ken ik ook wel een paar uitzonderingen.quote:
Was het misschien zo dat in jouw tijd het meer normaal was om heel lang bij je ouders te wonen tot je bent getrouwd/ een vriend vindt?
Een vrouwquote:
[..]
Hm.. gaat dit wel lukken? Man of vrouw?
Die eensgezinswoning is ook een studentenwoning. Dat meisje is ook een studentequote:
[..]
Ja maar dat is toch anders dan met een vreemde in een ééngezinswoning te gaan wonen?
Het zijn rijtjeswoningen voor studenten waar je tijdelijk in kan wonen. Soort sattelietwoningen. En ze hadden dus nog een plekje vrij.
Sterk.quote:
Hallo,
Ik ga hoogstwaarschijnlijk op mezelf wonen, met iemand in een eengezinswoning. Ben 22 en het is dus de eerste keer dat ik op mezelf ga. Had het niet van mezelf zien aankomen, omdat ik het thuis ook gezellig vind. Maar nu verlang ik toch naar een eigen plek, met privacy en leren op eigen benen te staan.
Maar was benieuwd of jullie veranderingen ervaarden in jullie zelf. Zijn jullie erg veranderd als persoon sinds jullie op jezelf wonen bijvoorbeeld? Hadden jullie vaak last van eenzaamheid? Op welke mentale gebieden zijn jullie sterker, of misschien juist zwakker geworden? En op welke leeftijd gingen jullie dan uit huis?
Voor eenzaamheid ben ik soms wel bang en ergens ook weer niet. Thuis woon ik met 2 broertjes en 1 zusje, dus het is erg druk, wel gezellig (goede band en we kunnen altijd bij elkaar terecht) maar te druk soms voor mij. Maar dat gaat dus wel een grote verandering zijn
Ik ben van mening dat op jezelf wonen zo'n beetje een vereiste is in het proces van 'volwassen worden', ofzo.
- Je leert comfortabel alleen te zijn
- Je leert daarmee ook beter wat je eigen behoeften zijn in plaats van dat je die meer afstemt op die van het ritme van anderen
- Je leert wat een huishouden runnen zoal inhoudt
Genoeg geluiden gehoord van mensen die samen gingen wonen met een partner ook die nog niet eerder op zichzelf had gewoond en dat daardoor wel wat problemen ontstonden. Nu hoeft dat niet noodzakelijk altijd het geval te zijn, maar ik denk dat het je wel een stuk volwassener maakt uiteindelijk.
Dat ligt er maar aan. Mijn beste vriendin heeft dat gedaan. Mooi de taken verdeeld: Haar vriend regelde alle financiële zaken/contracten en klusjes. Zij zorgde voor het huishouden en koken. Lekker ouderwetsquote:
Ik zie veel reacties van mensen die zeggen dat meteen samenwonen vanuit je ouderlijk huis onwenselijk/niet goed is. Waarom is dat precies? Dan word je toch alsnog zelfstandig etc. - weliswaar met iemand samen, maar toch?
Jaar of 10 later gingen ze uit elkaar, en toen moesten vrienden haar helpen om het nieuwe huurcontract te begrijpen, hoe ze de gasmeterstand af moest lezen, een simpele lamp op te hangen etc. etc. En haar ex kon niet koken en wist niet hoe die z'n was moest doen, maar ja dat is wat minder een probleem. Plus ze kon heel moeilijk alleen zijn, voelde zich steeds eenzaam in huis, want ze had 30 jaar lang natuurlijk nooit ook maar een jaartje zonder familie of vriend gewoond.Het kan natuurlijk ook anders, maar door dit zo gezien te hebben raad ik mensen ook wel aan om eens echt even alleen te wonen, al is het op een studentenkamer
[ Bericht 0% gewijzigd door kwiwi op 25-07-2021 05:36:45 ]
Bij stellen die rechtstreeks vanuit huis gaan samenwonen zie je ook wel eens dat ze alles precies zo willen doen als hun eigen vader en moeder het deden. Of dat ze nog iets te veel hotel mama gewend zijn en dat nu van hun partner verwachten.
Als je alleen woont word je al snel wat pragmatischer, word je soms geconfronteerd met verschimmmelde meuk in de koelkast, ontdek je dat dingen echt niet vanzelf schoon worden, denk je na over waarom je eigenlijk in godsnaam verschillende kleuren was apart zou doen. Totdat je ooit, veel later pas, weer besluit dat wit beter apart kan (waargebeurd verhaal).
Het zelf ff uitzoeken allemaal, wat je wil en hoe je het wil en vooral waarom je het zo wil, kan wel goed zijn voor een mens om volwassen te worden. Maarja als het zo niet loopt en je gaat direct samenwonen dan leer je daar vast ook hele nuttige dingen juist van.
Dan heb ik het niet eens zozeer over de praktische kant. Wassen, schoonmaken en koken kun je ook leren als je bij je ouders woont. Het gaat vooral om minder tastbare zaken.
Zo zit je bij je ouders toch in een bepaalde door hen geschapen structuur. Je leeft in hun gewoonten en hebt te maken met hun smaak. Ga je op jezelf wonen dan moet je je eigen structuur opbouwen. Je mag helemaal zelf gaan bepalen hoe je tuin eruit ziet, wat voor inrichting je huis heeft, hoe en wanneer je je bezoek ontvangt, hoeveel rommel je toestaat. Het daagt je ook uit daarover na te denken en verder te kijken dan wat je allemaal gewend was.
Evenals ook je ouders minder invloed op je hebben als je op jezelf woont. Met je ouders steeds op je lip, ga je onderbewust rekening houden met hun goedkeuring of zul je ze sneller betrekken bij keuzes die je maakt. En daardoor ga je meer hun normen en waarden overnemen dan dan je die zelf stelt.
Ook omgaan met eenzame momenten moet je anders doen als je alleen woont. Dat prikkelt je om nieuwe oplossingen te zoeken en te vinden, in plaats van te blijven hangen in het vertrouwde gezelschap van je ouders.
Dus voor het ontwikkelen van je eigen identiteit en levensstijl. En ook het prikkelen van je eigen creativiteit en het leren maken van keuzes. Dan is het goed als je ouders op een gegeven moment op meer afstand komen te staan. En dat werkt beter als je 20 bent, en je leven nog totaal niet uitgekristalliseerd is, dan op je 30e als je al heel wat ingesleten gedragspatronen hebt.
[ Bericht 7% gewijzigd door Hexagon op 25-07-2021 09:31:15 ]
Oh kijk, das wel leuk dan!quote:
[..]
Die eensgezinswoning is ook een studentenwoning. Dat meisje is ook een studente
Het zijn rijtjeswoningen voor studenten waar je tijdelijk in kan wonen. Soort sattelietwoningen. En ze hadden dus nog een plekje vrij.
Ik zag een afgelegen huis met een engnek op de bovenverdieping
Maar dat is dan ook vaak een persoon die zich het ouderlijk huis als hotel heeft laten aanleunen. Zulke types kunnen na op zichzelf te hebben gewoond het met samenwonen alsnog opnieuw vanzelfsprekend vinden om de ander het leeuwendeel van het huishouden te laten doen, omdat ze dat simpelweg meer andermans verantwoordelijkheid vinden dan iets waar ze als volwassene een gelijkwaardige bijdrage aan zouden moeten leveren en waar ze evenveel verantwoordelijk voor zijn als iemand anders.quote:Op zondag 25 juli 2021 02:35 schreef Poem_ het volgende:
[..]
Sterk.
Ik ben van mening dat op jezelf wonen zo'n beetje een vereiste is in het proces van 'volwassen worden', ofzo.
- Je leert comfortabel alleen te zijn
- Je leert daarmee ook beter wat je eigen behoeften zijn in plaats van dat je die meer afstemt op die van het ritme van anderen
- Je leert wat een huishouden runnen zoal inhoudt
Genoeg geluiden gehoord van mensen die samen gingen wonen met een partner ook die nog niet eerder op zichzelf had gewoond en dat daardoor wel wat problemen ontstonden. Nu hoeft dat niet noodzakelijk altijd het geval te zijn, maar ik denk dat het je wel een stuk volwassener maakt uiteindelijk.
Inmiddels zijn we al tien jaar en een paar huizen verder. Eenzaam ben ik nog steeds niet al heb ik geen huisgenoten meer. Tip: alleen is niet eenzaam, maar je moet wel zelf initiatief nemen om je vrienden en contacten te zien en te spreken. Ook met corona kan veel online, dat was erg fijn. Ik probeer eens per maand vrienden te spreken en tussendoor familie, heb gelukkig wel een vriend die ik dagelijks spreek.
Verder is het als je alleen woont heerlijk om alles op je eigen manier te doen. Niemand die klaagt dat het vies is want dat bepaal ik zelf. Je kunt letterlijk doen wat je wilt want er is niemand om te zeuren. Heerlijk!
Aha op die fietsquote:
[..]
Maar dat is dan ook vaak een persoon die zich het ouderlijk huis als hotel heeft laten aanleunen. Zulke types kunnen na op zichzelf te hebben gewoond het met samenwonen alsnog opnieuw vanzelfsprekend vinden om de ander het leeuwendeel van het huishouden te laten doen, omdat ze dat simpelweg meer andermans verantwoordelijkheid vinden dan iets waar ze als volwassene een gelijkwaardige bijdrage aan zouden moeten leveren en waar ze evenveel verantwoordelijk voor zijn als iemand anders.
Niceee!quote:
Ik was 19 toen ik wegging. Vond het heerlijk om zelf te bepalen hoe ik dingen deed. Zelf bepalen wat je gaat eten of wanneer je schoonmaakt. Woonde in een groot studentenhuis dus qua ontwikkeling leer je wel om rekening te houden met huisgenoten. Je wordt er wat dat betreft ook socialer van want wie geen rekening houdt wordt erop aangesproken. Eenzaam was ik dus niet, ik ging ook nog steeds naar activiteiten zoals mijn studentenvereniging.
Inmiddels zijn we al tien jaar en een paar huizen verder. Eenzaam ben ik nog steeds niet al heb ik geen huisgenoten meer. Tip: alleen is niet eenzaam, maar je moet wel zelf initiatief nemen om je vrienden en contacten te zien en te spreken. Ook met corona kan veel online, dat was erg fijn. Ik probeer eens per maand vrienden te spreken en tussendoor familie, heb gelukkig wel een vriend die ik dagelijks spreek.
Verder is het als je alleen woont heerlijk om alles op je eigen manier te doen. Niemand die klaagt dat het vies is want dat bepaal ik zelf. Je kunt letterlijk doen wat je wilt want er is niemand om te zeuren. Heerlijk!
Maar studentenverenigingen vroeger waren denk ik vast wel anders dan nu. Meer activiteiten en minder dat verschrikkelijke zuipen enzo. Heb je ook het idee gehad dat je veel anders (volwassener) was dan mensen die nog bij hun ouders woonden?
Mocht ik ooit kinderen krijgen, voor hun 25ste stuur ik ze de deur uit.
Dankjewel, motiveert mij extra om uit huis te gaan.quote:
Ik was 30..... voor mijn gevoel 5 jaar te laat. Het kwam helaas door bepaalde omstandigheden + woningmarkt in mijn regio, anders had ik er eerder uit geweest. Ik heb ook zeker het gevoel dat ik wat achterloop met assertiviteit. e
Mocht ik ooit kinderen krijgen, voor hun 25ste stuur ik ze de deur uit.
Ik moet zeggen, in mijn regio als 22- jarige is dat een onmogelijke stap. Huur is minimaal 1000 euro, kaal en koop is minimaal 270k voor 60m2.quote:Op zondag 25 juli 2021 13:10 schreef Medusa666 het volgende:
[..]
Dankjewel, motiveert mij extra om uit huis te gaan.
Of je moet onder een brug willen wonen ;P
Volwassener is een groot woord denk ik. Wel merkte je dat mensen die bij ons kwamen en altijd bij ouders hadden gewoond die alles voor ze deden minder goed rekening hielden met huisgenoten. Toch wel typisch de “verwende” mensen bij wie alles thuis vanzelf ging. Voor zulke mensen zou het goed zijn een tijdje in een studentenhuis te gaan wonen, daar leer je dat wel.quote:
[..]
Niceee!
Heb je ook het idee gehad dat je veel anders (volwassener) was dan mensen die nog bij hun ouders woonden?
Voor wat betreft de studentenverenigingen, dat is wat je er zelf van maakt. Je kunt alleen op borrels verschijnen, je kunt ook veel commissies doen of actief worden bij een dispuut of jaarclub. Maar ik denk wel dat sinds het leenstelsel dit veranderd is en er meer druk ligt op studenten. Hoe dat zich uit bij een vereniging kan ik niet over meepraten want toen was ik al geen lid meer.
Eerste alinea is wel herkenbaar. Hield zelf bvb ook geen rekening met zaken waar ik niks van begreep.quote:
[..]
Volwassener is een groot woord denk ik. Wel merkte je dat mensen die bij ons kwamen en altijd bij ouders hadden gewoond die alles voor ze deden minder goed rekening hielden met huisgenoten. Toch wel typisch de “verwende” mensen bij wie alles thuis vanzelf ging. Voor zulke mensen zou het goed zijn een tijdje in een studentenhuis te gaan wonen, daar leer je dat wel.
Voor wat betreft de studentenverenigingen, dat is wat je er zelf van maakt. Je kunt alleen op borrels verschijnen, je kunt ook veel commissies doen of actief worden bij een dispuut of jaarclub. Maar ik denk wel dat sinds het leenstelsel dit veranderd is en er meer druk ligt op studenten. Hoe dat zich uit bij een vereniging kan ik niet over meepraten want toen was ik al geen lid meer.
En bedankt, even googlen op een dispuut of jaarclub bij mij in de buurt.
Je hebt ook jongerenwoningen en dan met huurtoeslag, dan betaal je ongeveer 240 per maand in het gunstige geval.quote:
[..]
Ik moet zeggen, in mijn regio als 22- jarige is dat een onmogelijke stap. Huur is minimaal 1000 euro, kaal en koop is minimaal 270k voor 60m2.
Of je moet onder een brug willen wonen ;P
Woon zelf ook in een regio waar een schreeuwend tekort is aan woningen.
Wel voor die tijd. Als ze 'n baan hebben, kunnen ze prima op zichzelf gaan wonen.quote:
Mocht ik ooit kinderen krijgen, voor hun 25ste stuur ik ze de deur uit.
Moet je wel weten welke carriere pad je wilt bewandelen. Ik wist op die leeftijd absoluut niet wat ik wilde gaan doen en had de droom om te gaan reizen. Zodoende ben ik op mijn 23ste met working holiday naar NZ gegaan. Bij terugkomt, 5 maanden later, nog geen idee wat ik wilde gaan doen. Kutbaantjes gehad en heb toen een trauma opgelopen. Eenmaal verwerkt, kreeg ik een baan met een modaal salaris, helaas was dat het moment dat de prijzen de pan uitstegen. Ben verdomme 3,5 jaar woningen gaan bezichtigen.quote:
[..]
Wel voor die tijd. Als ze 'n baan hebben, kunnen ze prima op zichzelf gaan wonen.
Ja, dat moeten ze dan wel weten, maar op hun 25e kan dat ook prima. Te lang thuis blijven hangen versnelt dat proces ook niet. Eerder integendeel, denk ik.quote:
[..]
Moet je wel weten welke carriere pad je wilt bewandelen. Ik wist op die leeftijd absoluut niet wat ik wilde gaan doen en had de droom om te gaan reizen. Zodoende ben ik op mijn 23ste met working holiday naar NZ gegaan. Bij terugkomt, 5 maanden later, nog geen idee wat ik wilde gaan doen. Kutbaantjes gehad en heb toen een trauma opgelopen. Eenmaal verwerkt, kreeg ik een baan met een modaal salaris, helaas was dat het moment dat de prijzen de pan uitstegen. Ben verdomme 3,5 jaar woningen gaan bezichtigen.
Uiteraard moet er tijd zijn voor oriëntatie en help ik ze op weg, maar het moet geen lanterfanteren worden.
Daar zijn mijn ouders ook de mist in gegaan. Totaal geen begeleiding mbt school/opleiding. Als ik ze nu vraag welke richting ik heb gevolgd, zullen ze het antwoord niet weten.quote:
[..]
Ja, dat moeten ze dan wel weten, maar op hun 25e kan dat ook prima. Te lang thuis blijven hangen versnelt dat proces ook niet. Eerder integendeel, denk ik.
Uiteraard moet er tijd zijn voor oriëntatie en help ik ze op weg, maar het moet geen lanterfanteren worden.
Ja, ik ben tegen al teveel pushen, maar enige sturing is soms wel nodig. En als studeren e.d. er niet in zin, ook prima, maar het alternatief is dan wel gaan werken.quote:
[..]
Daar zijn mijn ouders ook de mist in gegaan. Totaal geen begeleiding mbt school/opleiding. Als ik ze nu vraag welke richting ik heb gevolgd, zullen ze het antwoord niet weten.
Klopt. Niet iedereen heeft de capaciteiten. Maar als ouder dien je wel te weten welke paden bewandeld kunnen worden.quote:
[..]
Ja, ik ben tegen al teveel pushen, maar enige sturing is soms wel nodig. En als studeren e.d. er niet in zin, ook prima, maar het alternatief is dan wel gaan werken.
Precies, en dat is helemaal niet erg. Ik ben er geen voorstander van om kinderen die de capaciteiten niet hebben te gaan pushen. Beter iets dat ze wel kunnen en wel leuk vinden.quote:
[..]
Klopt. Niet iedereen heeft de capaciteiten. Maar als ouder dien je wel te weten welke paden bewandeld kunnen worden.
Maar je moet wel wat doen. Oom en tante van me hebben hun kinderen jarenlang laten lanterfanteren. Van de ene hobby-achtige studie naar de andere. Daar is uiteindelijk ook helemaal niks van terecht gekomen.
Privacy van je ouders. Niet van je huisgenoot.quote:
Hallo,
Ik ga hoogstwaarschijnlijk op mezelf wonen, met iemand in een eengezinswoning. Ben 22 en het is dus de eerste keer dat ik op mezelf ga. Had het niet van mezelf zien aankomen, omdat ik het thuis ook gezellig vind. Maar nu verlang ik toch naar een eigen plek, met privacy en leren op eigen benen te staan.
Ja. Was niet eenzaam wegens mijn huisgenoten. Sterker zelfredzaamheid, zwakker, door anderen bedachte paadjes volgen (onderwijs). Mijn ouders hadden een kamer gehuurd op mijn 18e en ik ben op kamers gegaan toen ik net 19 was.quote:
Maar was benieuwd of jullie veranderingen ervaarden in jullie zelf. Zijn jullie erg veranderd als persoon sinds jullie op jezelf wonen bijvoorbeeld? Hadden jullie vaak last van eenzaamheid? Op welke mentale gebieden zijn jullie sterker, of misschien juist zwakker geworden? En op welke leeftijd gingen jullie dan uit huis?
Die kun je gewoon thuis uitnodigen.quote:
Voor eenzaamheid ben ik soms wel bang en ergens ook weer niet. Thuis woon ik met 2 broertjes en 1 zusje, dus het is erg druk, wel gezellig (goede band en we kunnen altijd bij elkaar terecht) maar te druk soms voor mij. Maar dat gaat dus wel een grote verandering zijn
Ik ben wel minder gezond gaan eten, mijn kat gaat er namelijk niet snel iets van zeggen als ik weer eens een bezorger laat komen en zet ook geen prak voor me neer als ik thuiskom