R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Jazekerquote:
Dank je wel
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen.quote:Op zondag 15 augustus 2021 19:06 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Ja. Ben nu thuis.
Ben gewoon boos over hoe mensen mij hebben behandeld sinds ik schizofrenie heb.
Kan jij ook ergens inzien dat heel veel daarvan uit onbegrip of kennistekort ontstaat? Mensen weten niet wat het is, hoe het te herkennen en al helemaal niet hoe ermee om te gaan. En dan krijg je klote situaties
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Dat maakt het niet beter. Maar ik snap het wel.quote:
[..]
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen.
Kan jij ook ergens inzien dat heel veel daarvan uit onbegrip of kennistekort ontstaat? Mensen weten niet wat het is, hoe het te herkennen en al helemaal niet hoe ermee om te gaan. En dan krijg je klote situaties
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Niet beter nee, maar misschien wel iets makkelijker om hun te 'vergeven' en zo wat boosheid los te kunnen laten?quote:
[..]
Dat maakt het niet beter. Maar ik snap het wel.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Juist niet. Het motiveert me om me in te zetten voor anti-stigma en bewustwording. Daarom heb ik een boek geschreven en meegedaan aan documentaires.quote:
[..]
Niet beter nee, maar misschien wel iets makkelijker om hun te 'vergeven' en zo wat boosheid los te kunnen laten?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Thanks Nijna, goed om te horen dat jij het zo oppakt en blij voor je dat de dipjes kort en te overzien zijn!quote:
@:GrumpyOldMan, goed om wat van je te lezen! Hard aan het werk zo te lezen!
Spannend dat je de zus van je vader gaat ontmoeten!
Mijn vroegere psychiater heeft wel eens gezegd dat ze dacht dat ik misschien wel altijd AD zou moeten slikken, maar die had wel meer dingen niet bij het juiste eind....
Ik heb veel verschillende medicatie geprobeerd voordat ik het middel had wat echt werkte. En dat heb ik echt een aantal jaar geslikt. In die tijd kreeg ik ook mijn diagnose autisme.
En toen viel er veel op zijn plek, ik denk dat ik door constant overvraagd worden, depressief ben geworden. En ik hoop nu dat ik door beter op mijzelf te letten, kan voorkomen dat ik weer in een depressie schiet.
Het blijft wel een soort wankel evenwicht, ik slik al een paar jaar geen antidepressiva meer en so far so good. Wel dipjes, maar ze zijn kort tot nu toe.
Dus nee geen ervaring met mijn leven lang slikken, ik heb wel heel langzaam afgebouwd toen we (andere psychiater en ik) dachten dat het kon. Ik wilde ook graag afbouwen omdat dat middel (mao-remmer) interactie kon hebben met narcose ofzo en ik een operatie zou ondergaan tzt. Volgens mij heb ik er wel een jaar over gedaan en dat ging dus goed.
Mijn advies, eerst een tijdje beter in je vel en eventueel dan pas in overleg afbouwen.
Sterkte en hou vol!
Ik zou nu ook nog niet durven afbouwen, vertrouw mezelf nog niet echt. Zit voor lichamelijke klachten wel in de molen bij diverse artsen, maar tot nog toe zit het daar gelukkig ook niet in de weg. Ik zal het mezelf maar toe moeten staan.
En het verwerken is nog niet klaar en zeker de info die ik over mijn vader ga krijgen is echt wel intens. Ik wist tot vorig jaar z'n naam niet eens. Zijn zus is heel warm en verwelkomend maar waar begin je met praten, zijn leven is nou ook niet echt standaard geweest inclusief problemen..en toch heb ik het nodig om mijn puzzel te kunnen leggen voelt het. Dus misschien ook mezelf daar maar rust geven door de medicatie.
Val er zo even in en snap je gevoel, het maakt het er niet makkelijker dat veel mensen er zo weinig van weten of het nauwelijks kunnen begrijpen. Maar je doet meer dan je steentje bijdragen als je een boek schrijft en er ook zo voor anderen mee bezig bent. Probeer dat goede ding er tegenover te zetten,misschien helpt het.quote:
[..]
Juist niet. Het motiveert me om me in te zetten voor anti-stigma en bewustwording. Daarom heb ik een boek geschreven en meegedaan aan documentaires.
Hebben jullie hoop dat je je ooit beter gaat voelen? Ik zit zelf al mijn hele leven, zolang ik mij kan herinneren in een depressie en geniet nergens van. Maar heb ook geen hoop/vertrouwen dat het ooit beter gaat worden.
Ik weet dat het wel kan, ben gelukkig uit het dal aan het klimmen na een ernstige depressie en nu echt mijn diepste shit proberen op te graven. En mijn schema's en zwaktes te herkennen. Maar het was al wel de 2e of misschien zelfs wel 3e keer. Dus ik ken dat donker en die troebelheid. Maar ik weiger gewoon op te geven en wens jou dat ook toe. Heb je dit met iemand kunnen delen of zijn er als je er bij nadenkt ook dingen die je veiligheid en troost bieden? Bij mij is dat de onvoorwaardelijke steun van mijn vriendin en mijn zoontje die zijn papa toch graag heeft.quote:
Hebben jullie hoop dat je je ooit beter gaat voelen? Ik zit zelf al mijn hele leven, zolang ik mij kan herinneren in een depressie en geniet nergens van. Maar heb ook geen hoop/vertrouwen dat het ooit beter gaat worden.
Ik val er ook zomaar even inquote:
[..]
Juist niet. Het motiveert me om me in te zetten voor anti-stigma en bewustwording. Daarom heb ik een boek geschreven en meegedaan aan documentaires.
maar dat is hartstikke goed wat je aan het doen bent! 
Je zet je op een enorm positieve manier in om je "beperking" te helpen begrijpen.
Sorry, misschien klinkt dit een beetje warrig, maar ik word hier blij van (en ik laat meteen een traantje, want ik huil om elk dood vogeltje momenteel, terwijl het niet eens super, super slecht gaat)
quote:
Hebben jullie hoop dat je je ooit beter gaat voelen? Ik zit zelf al mijn hele leven, zolang ik mij kan herinneren in een depressie en geniet nergens van. Maar heb ook geen hoop/vertrouwen dat het ooit beter gaat worden.
Ik weet niet hoe het is om al mijn hele leven in een depressie te zitten, heb er wel meerdere (waaronder heel zware met opname) gehad en eigenlijk ben ik nu al jaren een soort van overspannen, maar kan af en toe wel van dingen genieten. Wat ik wél weet, is dat je in een depressie dingen die in het verleden zijn gebeurd "kleurt" met de stemming van de depressie. Dus dingen die eigenlijk helemaal niet zo kut waren, worden dat wel. Ik heb ook weleens een beetje hypo manische momenten gehad en dan zijn dingen die in het verleden zijn gebeurd helemaal niet (zo) erg meer.quote:
Hebben jullie hoop dat je je ooit beter gaat voelen? Ik zit zelf al mijn hele leven, zolang ik mij kan herinneren in een depressie en geniet nergens van. Maar heb ook geen hoop/vertrouwen dat het ooit beter gaat worden.
Maar dat je geen vertrouwen hebt dat het ooit beter wordt, dat is echt heel naar. Heb je wel goede hulp? Zoek je zelf dingen uit? (Ben je een beetje je eigen dokter geworden?) (Ik weet bv. dat ik een genetische mutatie heb, waardoor ik gevoelig ben voor angst en depressies en dat maakt niet meteen dat er een kant en klare oplossing is, maar wél dat er iets is om aan te werken en dus hoop dat het ooit beter wordt)
Je hebt meer controle over jezelf dan je denkt. Wanneer je denkt dat je er helemaal geen controle op hebt.. gaat het moeilijker zijn om beter te worden.quote:
Hebben jullie hoop dat je je ooit beter gaat voelen? Ik zit zelf al mijn hele leven, zolang ik mij kan herinneren in een depressie en geniet nergens van. Maar heb ook geen hoop/vertrouwen dat het ooit beter gaat worden.
Dat gezeik dat je zelf de controle hebt werkt alleen maar luie psychiaters in de hand naar mijn mening. Als je alles zelf kon doen, had je geen officieel erkende aandoening. Zij moeten je bij de hand nemen. Als je zelf iets moet doen, moeten zij je vertellen wat. Bijv dieet of beweging, maar dan wel met diepgang, met kennis van neurologie/biochemie enz. Ze kunnen verdomme vaststellen dat je een genetische mutatie hebt maar voor de rest kennelijk niks. Het nare is dat dit volgens mij niet eens helpt om anderen te laten inzien dat je een beperking hebt. Gaan ze zeggen: ja, so what? Of: genetische mutatie, ik geliof er niks van. Terwijl het er dan zwart op wit staat, wat heb je daar dan aan. De wetenschap dat er in theorie een behandeling voor zou moeten zijn, maar in de praktijk doordat ze nog niet zo ver zijn nog niet. Als je kijkt naarhoe lang er over wordt gedaan voordat mensen eindelijk medicijnen krijgen, de bijwerkingen, dat er nauwelijks nog vooruitgang is in het onderzoeken van minder ingrijpende dingen zoals voedingssupplementen of iets dergelijks dan is dat gewoon ontzettend deprimerend. Je kunt net zo goed officieel niks hebben maar je toch zwaar kut voelen, dan zijn je voiruitzichten hetzelfde als met een mentale “ziekte”, met of zonder genetische mutatie.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik snap je boosheid... die heb ik zelf ook. Daarom ben ik allang van het gebaande pad afgegaan, alleen soms heb je paardenmiddelen nodig en dus een psychiater. En op dat pad zit ik dus weer. Een psychiater is verre van holistisch. Ik ben al eens op zoek gegaan naar een orthomoleculair psychiater en kwam uit bij een orthomoleculair arts die in zijn reguliere artsenleven in de psychiatrie stage had gelopen. Ik heb zelf veel onderzoek gedaan, veel dingen laten testen (en dus weet ik dat ik een MTHFR mutatie heb en die schijnen heel veel mensen met een psychiatrische achtergrond te hebben en nee dat wordt niet door psychiaters getest) en ook met een alternatief programma bezig. Dat kost allemaal klauwen met geld, maar ik heb liever een betere gezondheid dan nieuwe kleren of de laatste IPhone.quote:Op donderdag 19 augustus 2021 19:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dat gezeik dat je zelf de controle hebt werkt alleen maar luie psychiaters in de hand naar mijn mening. Als je alles zelf kon doen, had je geen officieel erkende aandoening. Zij moeten je bij de hand nemen. Als je zelf iets moet doen, moeten zij je vertellen wat. Bijv dieet of beweging, maar dan wel met diepgang, met kennis van neurologie/biochemie enz. Ze kunnen verdomme vaststellen dat je een genetische mutatie hebt maar voor de rest kennelijk niks. Het nare is dat dit volgens mij niet eens helpt om anderen te laten inzien dat je een beperking hebt. Gaan ze zeggen: ja, so what? Of: genetische mutatie, ik geliof er niks van. Terwijl het er dan zwart op wit staat, wat heb je daar dan aan. De wetenschap dat er in theorie een behandeling voor zou moeten zijn, maar in de praktijk doordat ze nog niet zo ver zijn nog niet. Als je kijkt naarhoe lang er over wordt gedaan voordat mensen eindelijk medicijnen krijgen, de bijwerkingen, dat er nauwelijks nog vooruitgang is in het onderzoeken van minder ingrijpende dingen zoals voedingssupplementen of iets dergelijks dan is dat gewoon ontzettend deprimerend. Je kunt net zo goed officieel niks hebben maar je toch zwaar kut voelen, dan zijn je voiruitzichten hetzelfde als met een mentale “ziekte”, met of zonder genetische mutatie.
En ja, je hebt een stukje controle. Niet over alles, maar je kunt bewegen, je kunt junkfood laten liggen en veel groenten en onbewerkt voedsel eten, je kunt meditatieoefeningen doen, je kunt (zon)licht opzoeken, je kunt blauw licht vermijden 's avonds enz. enz.
Maar er zijn inderdaad ook mensen die longkanker krijgen zonder dat ze ooit gerookt hebben.
Het leven is niet eerlijk helaas....
Iedereen kan het haasje zijn, dat lijkt mij toch best eerlijk.quote:
Het leven is niet eerlijk helaas....
Daarbij zou ik met niemand willen wisselen.
Gebruik je b vitaminen? Bij de ene werkt methylfolaat, bij sommigen maakt die het erger, werkt eerder een andere soort (ben naam kwijt) of juist niacine enz.quote:
Ik snap je boosheid... die heb ik zelf ook. Daarom ben ik allang van het gebaande pad afgegaan, alleen soms heb je paardenmiddelen nodig en dus een psychiater. En op dat pad zit ik dus weer. Een psychiater is verre van holistisch. Ik ben al eens op zoek gegaan naar een orthomoleculair psychiater en kwam uit bij een orthomoleculair arts die in zijn reguliere artsenleven in de psychiatrie stage had gelopen. Ik heb zelf veel onderzoek gedaan, veel dingen laten testen (en dus weet ik dat ik een MTHFR mutatie heb en die schijnen heel veel mensen met een psychiatrische achtergrond te hebben en nee dat wordt niet door psychiaters getest) en ook met een alternatief programma bezig. Dat kost allemaal klauwen met geld, maar ik heb liever een betere gezondheid dan nieuwe kleren of de laatste IPhone.
En ja, je hebt een stukje controle. Niet over alles, maar je kunt bewegen, je kunt junkfood laten liggen en veel groenten en onbewerkt voedsel eten, je kunt meditatieoefeningen doen, je kunt (zon)licht opzoeken, je kunt blauw licht vermijden 's avonds enz. enz.
Maar er zijn inderdaad ook mensen die longkanker krijgen zonder dat ze ooit gerookt hebben.
Het leven is niet eerlijk helaas....
Ik heb zelf me niet laten testen pmdat ik niets vertrouw. Wat als ze de uitslag verzinnen om je op te lichten als het geen ziekenhuis is? Maar ik heb zelf wel ermee geexperimenteerd jaren lang. Conclusie: alleen 1 supplement maar dat stopte helaas na een paar weken met werken. Het was geen placebo want ik voelde mijn boosheid op anderen gewoon verdwijnen. Het was echt een verschil.
Wat jij schrijft, dat zijn basis dingen die iedereen zou moeten doen voordat ze ook maar aan andere dingen zoals supplementen of medicijnen gaan denken. Uiteraard doe ik dat. Maar helaas helpt het niet genoeg.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik ben een beetje bang dat ik het verpest heb. Moet echt een goede baan zoeken maar loop zo vast steeds. Ben nu al best wel lang blijven plakken bij een simpel baantje wat ik nu heb. Nemen ze me sowieso niet aan want ja, waar is je échte ervaring? Kiezen ze toch wel iemand anders met een beter CV.
Moet ik later kutbaantjes doen omdat mijn depressie me zo vaak dwars zat. En wat lijkt het een onmogelijke opgave om je leven weer wat beter op de rails te krijgen. Het gaat aardig goed hoor, daar niet van, maar ben gewoon bang dat ik benadeeld ga worden, ook bij andere dingen.
Bij een vriend van mij komt echt letterlijk alles gewoon aanwaaien.
Geef mij eens wat daarvan denk ik dan.
Moet ik later kutbaantjes doen omdat mijn depressie me zo vaak dwars zat. En wat lijkt het een onmogelijke opgave om je leven weer wat beter op de rails te krijgen. Het gaat aardig goed hoor, daar niet van, maar ben gewoon bang dat ik benadeeld ga worden, ook bij andere dingen.
Bij een vriend van mij komt echt letterlijk alles gewoon aanwaaien.
Geef mij eens wat daarvan denk ik dan.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Hoe dan? Wat heeft die vriend?quote:
Ik ben een beetje bang dat ik het verpest heb. Moet echt een goede baan zoeken maar loop zo vast steeds. Ben nu al best wel lang blijven plakken bij een simpel baantje wat ik nu heb. Nemen ze me sowieso niet aan want ja, waar is je échte ervaring? Kiezen ze toch wel iemand anders met een beter CV.
Moet ik later kutbaantjes doen omdat mijn depressie me zo vaak dwars zat. En wat lijkt het een onmogelijke opgave om je leven weer wat beter op de rails te krijgen. Het gaat aardig goed hoor, daar niet van, maar ben gewoon bang dat ik benadeeld ga worden, ook bij andere dingen.
Bij een vriend van mij komt echt letterlijk alles gewoon aanwaaien.
Denk een goede baan.quote:
Maar daarnaast is er nog zoveel meer waar je al dan niet geluk mee kunt hebben. Familie, vrienden, relatie, andere dingen.
Wel lullig idd als hij echt alles heeft, maar dat misgun je een ander toch ook niet? Want het probleem lijkt me niet dat een ander alles heeft, hij heeft het niet afgepakt ofzo. Het vervelende eraan is dat het leven kennelijk niet kan voorzien in deze basisdingen voor iedereen waardoor zoveel mensen ongelukkig zijn.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Oh, nee was gewoon voorbeeld. Ik bedoel meer van dat bij sommige mensen alles gewoon komt aanwaaien terwijl het bij een ander bloed, zweet en tranen kost. Het draait vooral om geluk hebben in het leven denk ik. Iemand die totaal geen issues heeft met depressieve gevoelens raakt hoger op de sociale ladder dan iemand die dat wel heeft. Je wordt toch benadeeld door mensen.quote:
[..]
Hoe dan? Wat heeft die vriend?
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Ik denk niet dat er zo'n verband tussen depressie en "wel of geen geluk/stappen op de ladder". Je kunt het tijdelijk lastiger hebben door depressie, absoluut, maar je hebt een depressie, je bent het niet. Jij, en iedereen bent meer, een persoon met interesses, vaardigheden en kunde. En vroeg of laat heb je keuzes en of kansen. Laat jezelf je niet beperken door dat soort absolute gedachten.quote:
[..]
Oh, nee was gewoon voorbeeld. Ik bedoel meer van dat bij sommige mensen alles gewoon komt aanwaaien terwijl het bij een ander bloed, zweet en tranen kost. Het draait vooral om geluk hebben in het leven denk ik. Iemand die totaal geen issues heeft met depressieve gevoelens raakt hoger op de sociale ladder dan iemand die dat wel heeft. Je wordt toch benadeeld door mensen.
Voorbeeld: toen ik vorig jaar instortte, snapte niemand op mijn werk dat, want ik had daar tot de laatste dag de schijn opgehouden en gewoon mijn werk afgemaakt. Ik werk op een goed niveau en doe werk dat ik in de kern heel leuk vindt. Daar ben ik niet ineens anders in door mijn depressie.
Even van me afschrijven: heb gisteren behoorlijk veel soms minder leuke informatie gehad over mijn biologische vader (die ik nooit gekend heb, vorig jaar ben gaan zoeken maar in 2019 overleden blijkt). Hij had z'n leven niet op orde, zal ik maar zeggen.
Ik ben blij dat ik nu weet wie hij is en hoe hij was, maar het gooit me nu wel wat omver in de zoektocht naar mijn eigen identiteit en wie ik nu ben, Vannacht echt slecht geslapen en het zal me nog wel even bezig houden. Zal nog wel wat antwoorden in mezelf moeten vinden, dus ik heb ook echt mindere dagen nu.
Ik ben blij dat ik nu weet wie hij is en hoe hij was, maar het gooit me nu wel wat omver in de zoektocht naar mijn eigen identiteit en wie ik nu ben, Vannacht echt slecht geslapen en het zal me nog wel even bezig houden. Zal nog wel wat antwoorden in mezelf moeten vinden, dus ik heb ook echt mindere dagen nu.
Dat vind ik een beetje zo'n cliché, natuurlijk heb je vroeg of laat kansen. Ik denk echt wel dat het allebei een beetje waar is. Ik denk dat iemand, door keuzes die hij of zij kon maken, misschien beperkt werd doordat diegene het lastiger had, invloed heeft op de toekomst. Neem voorbeeld van een baan: Ik heb gewoon een baantje waar ik niet voor gestudeerd heb maar ben wel werkzoekend naar iets wbh op m'n opleiding. Heb niet de meeste mooie CV doordat laatste twee jaar kut waren. Dan ben je al lager op de sociale ladder, want wie kiezen ze bij een sol. gesprek? Iemand met meer ervaring natuurlijk, die wel gewoon bam bam bam door kan gaan in het leven (En dat kan ik ook wel, maar misschien iets minder goed dan anderen). Wat moet ik zeggen "ja, ik had het lastig jongens, liep vast"? Tijd gaat wel door. Nu is het voor mij waarschijnlijk al lastiger om echt iets te vinden, wat weer negatieve shit tot gevolg heeft. Samengevat: Keuze van twee, drie jaar geleden heeft weer invloed op alles daarna.quote:
En vroeg of laat heb je keuzes en of kansen. Laat jezelf je niet beperken door dat soort absolute gedachten.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Ik ga er ook geen onderbouwd wel of niet discussie van maken. Ik wil alleen maar aangeven dat ik ervaren heb dat depressieve episodes niet alles hoeven te blokkeren en tot in lengte van jaren consequenties hoeven te hebben. Het kan ook deuren openen en je tot keuzes dwingen om weer regie te krijgen op wat je zelf kunt beïnvloeden. Vergeet daarnaast ook niet dat er in ieders leven momenten zijn waarop het een andere kant op gaat dan gehoopt, gepland of verdiend, depressie of niet. Ik wens je veel succes datgene te bereiken wat je wil.quote:
[..]
Dat vind ik een beetje zo'n cliché, natuurlijk heb je vroeg of laat kansen. Ik denk echt wel dat het allebei een beetje waar is. Ik denk dat iemand, door keuzes die hij of zij kon maken, misschien beperkt werd doordat diegene het lastiger had, invloed heeft op de toekomst. Neem voorbeeld van een baan: Ik heb gewoon een baantje waar ik niet voor gestudeerd heb maar ben wel werkzoekend naar iets wbh op m'n opleiding. Heb niet de meeste mooie CV doordat laatste twee jaar kut waren. Dan ben je al lager op de sociale ladder, want wie kiezen ze bij een sol. gesprek? Iemand met meer ervaring natuurlijk, die wel gewoon bam bam bam door kan gaan in het leven (En dat kan ik ook wel, maar misschien iets minder goed dan anderen). Wat moet ik zeggen "ja, ik had het lastig jongens, liep vast"? Tijd gaat wel door. Nu is het voor mij waarschijnlijk al lastiger om echt iets te vinden, wat weer negatieve shit tot gevolg heeft. Samengevat: Keuze van twee, drie jaar geleden heeft weer invloed op alles daarna.
Het lastige is vooral dat er weinig kan worden onderbouwd of tegengesproken aan de uitspraak “je hebt een depressie, je bent het niet”. Natuurlijk heb je je geschiedenis die waarschijnlijk niet ALLEEN maar bestaat uit in bed liggen, maar als dat wel voornamelijk zo is, ben je dan niet inderdaad je depressie? Waar houdt de vrij beinvloedbare persoonlijkheid op en wanneer begint de (lichamelijke) aandoening, dat is hier totaal niet duidelijk.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Goed geschreven.quote:
[..]
Ik denk niet dat er zo'n verband tussen depressie en "wel of geen geluk/stappen op de ladder". Je kunt het tijdelijk lastiger hebben door depressie, absoluut, maar je hebt een depressie, je bent het niet. Jij, en iedereen bent meer, een persoon met interesses, vaardigheden en kunde. En vroeg of laat heb je keuzes en of kansen. Laat jezelf je niet beperken door dat soort absolute gedachten.
Voorbeeld: toen ik vorig jaar instortte, snapte niemand op mijn werk dat, want ik had daar tot de laatste dag de schijn opgehouden en gewoon mijn werk afgemaakt. Ik werk op een goed niveau en doe werk dat ik in de kern heel leuk vindt. Daar ben ik niet ineens anders in door mijn depressie.
Misschien niet helemaal zo eenvoudig, je bent nog steeds jezelf.
Maar een depressie (of heel veel andere dingen), kunnen wel in de weg zitten voor het doen van een opleiding of werk.
Ik denk dat het een kwestie is van je weg daarin/daarmee vinden. (makkelijker gezegd dan gedaan), ik heb maar een paar jaar gewerkt. Ben er al heel wat thuis (eerst zwanger, toen thuisgebleven voor de kinderen en omdat ik met mezelf in de knoop zat), zou tzt wel weer wat willen doen, maar voel me op mijn 42e ook wel bijna afgeschreven. Want ik heb geen idee hoe ik er weer tussen kom ofzo.
In mijn oude beroep wil ik niet verder, maar een nieuwe opleiding vind ik ook wel doodeng en ik twijfel over wat ik wil en alles.
Overigens ben ik tijdens mijn studie ook ingestort en er 2 jaar uit geweest, heb daarna een andere opleiding gedaan en ben daar ook in aan het werk gedaan. Niemand heeft naar dat gat van 2 jaar gevraagd... Nu heb ik een iets groter gat
. Gelukkig in de luxe positie dat mijn partner een fatsoenlijk inkomen heeft en ik de keuze heb, maar voor mijzelf en mijn persoonlijke ontwikkeling zou ik best wel weer eens wat meer willen zijn dan mama.quote:
Even van me afschrijven: heb gisteren behoorlijk veel soms minder leuke informatie gehad over mijn biologische vader (die ik nooit gekend heb, vorig jaar ben gaan zoeken maar in 2019 overleden blijkt). Hij had z'n leven niet op orde, zal ik maar zeggen.
Ik ben blij dat ik nu weet wie hij is en hoe hij was, maar het gooit me nu wel wat omver in de zoektocht naar mijn eigen identiteit en wie ik nu ben, Vannacht echt slecht geslapen en het zal me nog wel even bezig houden. Zal nog wel wat antwoorden in mezelf moeten vinden, dus ik heb ook echt mindere dagen nu.
zal wel tijd kosten om het weer wat voor jezelf op een rijtje te krijgen, rustig aan!
Mama van 2 lieve meiden :)
Het gaat hier echt even heel erg slecht. De periode voor de opname expres niet online geweest hier omdat het te heftig was om te delen en ik schiet weer die kant op. Ben nog geen week thuis...
Behandelaar heeft bericht. Als ik maandag voor de lunch nog niks heb gehoord bel ik het fact. Even extra ondersteuning nodig
Behandelaar heeft bericht. Als ik maandag voor de lunch nog niks heb gehoord bel ik het fact. Even extra ondersteuning nodig
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Oh CotS wat vervelend dat het zo slecht gaat. Sterktequote:
Het gaat hier echt even heel erg slecht. De periode voor de opname expres niet online geweest hier omdat het te heftig was om te delen en ik schiet weer die kant op. Ben nog geen week thuis...
Behandelaar heeft bericht. Als ik maandag voor de lunch nog niks heb gehoord bel ik het fact. Even extra ondersteuning nodig
Mama van 2 lieve meiden :)
Voor de opname aan was ik er bijna niet geweest, daarom nu alle hulptroepen, komt goed!quote:
[..]
Oh CotS wat vervelend dat het zo slecht gaat. Sterkte
En dank je wel lieverd, komt allemaal wel weer
even geduld en rust. Goed voor mezelf, mijn vrienden en huis zorgen. Alleen dat maakt het nu niet minder zwaar
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Sterkte Childquote:
Het gaat hier echt even heel erg slecht. De periode voor de opname expres niet online geweest hier omdat het te heftig was om te delen en ik schiet weer die kant op. Ben nog geen week thuis...
Behandelaar heeft bericht. Als ik maandag voor de lunch nog niks heb gehoord bel ik het fact. Even extra ondersteuning nodig
Gisteravond was dikke crisis. Vandaag mijn begeleider gesproken. Was een goed gesprek doch moet ik proberen het tij te keren, gezien ik dicht op een opname zit. Twee weken vrij genomen van alles. Nu bijkomen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Moeilijke dag vandaag hier. Lichamelijk niet lekker in mijn vel door ontstekingen, onzeker om weer op het werk te beginnen na de vakantie (kennen mensen dat hier ook, terugkerende periodes van wurgende onzekerheid?) en aan het worstelen met schuldgevoelens. Even een combi van dingen en dat helpt niet. Straks een slaaptablet pakken en hopen op een betere dag morgen:(
Mijn beginnende depressie van augustus j.l. lijkt weer wat te dimmen. Niet zozeer omdat er biochemisch wat is veranderd maar meer door de omstandigheden. Heb wat meer kunnen fietsen de laatste week, daardoor wat extra afgevallen, maar ook veel in de natuur en rust geweest. 
Goede zelfhulpboeken kunnen lezen (lekker aan het strand) en buiten kunnen mediteren. Dit alles heeft me goed gedaan en ga ik vaker als hulpmiddel op de kaart zetten. Zo'n zonnetje en dat lekkere weer doen ook een hoop natuurlijk.
Goede zelfhulpboeken kunnen lezen (lekker aan het strand) en buiten kunnen mediteren. Dit alles heeft me goed gedaan en ga ik vaker als hulpmiddel op de kaart zetten. Zo'n zonnetje en dat lekkere weer doen ook een hoop natuurlijk.
Balen dat je zo'n slechte dag had, hoe was je dag erna? Ging het wat beter?quote:
Moeilijke dag vandaag hier. Lichamelijk niet lekker in mijn vel door ontstekingen, onzeker om weer op het werk te beginnen na de vakantie (kennen mensen dat hier ook, terugkerende periodes van wurgende onzekerheid?) en aan het worstelen met schuldgevoelens. Even een combi van dingen en dat helpt niet. Straks een slaaptablet pakken en hopen op een betere dag morgen:(
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Verstandig om een time-out te nemen. Ik heb dat een maandje terug ook gedaan. Even terug naar mezelf en alles even door me heen laten gaan. Heeft me echt goed gedaan! Stukje contemplatie. Maar is het tij inmiddels wat gekeerd? Merk je wat progressie? Ik hoop het voor je!quote:
Gisteravond was dikke crisis. Vandaag mijn begeleider gesproken. Was een goed gesprek doch moet ik proberen het tij te keren, gezien ik dicht op een opname zit. Twee weken vrij genomen van alles. Nu bijkomen
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Hoe lukt je dit als je depri bent? Mij lukt het dus heel slecht, echt heel slecht. Kan niet even een filmpje kijken, boekje lezen, mentaal vermaak en dat soort dingen. Fysiek even wandelen in het bos wil gelukkig wel, ben ik daarna even één of twee uurtjes rustig.quote:
Goede zelfhulpboeken kunnen lezen (lekker aan het strand) en buiten kunnen mediteren. Dit alles heeft me goed gedaan en ga ik vaker als hulpmiddel op de kaart zetten. Zo'n zonnetje en dat lekkere weer doen ook een hoop natuurlijk.
(Wat overigens bij mij het beste helpt is een avondje bier drinken/blowen met vrienden, een klein feestje zeg maar (ik ben nog relatief jong hehehe), dit helpt zo goed dat ik zondag vaak totaal vrij ben van depressief zijn. Dan ben ik ineens wel in staat om boeken te lezen, er op uit te gaan en van dingen te genieten, ander persoon zijn. Dat kan helaas niet elke avond, maar toch... Mij helpt die zaterdagavond echt in Bijbelse proporties.)
Voor de rest is er vrij weinig. Het moet maar weer vanzelf eens goed gaan. Het is trouwens voor het eerst dat ik in de zomer me slecht voel. Straks komt dat seizoensgebonden bij mij ook weer om de hoek kijken. Anyways, ik weet nog dat ik drie jaar geleden elke avond De Toverberg van Thomas Mann las en daar echt helemaal into was. Ik kan me dat nu met geen mogelijkheid voorstellen, maar komt vast wel weer eens dat die dingen weer lukken.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Ik heb ook voornamelijk last van seizoensgebonden depressies, dus even wennen dat het nu in de zomer die kant op ging. Maar goed, dat had meer met omstandigheden te maken dan een gebrek aan de juiste stofjes.quote:
[..]
Hoe lukt je dit als je depri bent? Mij lukt het dus heel slecht, echt heel slecht. Kan niet even een filmpje kijken, boekje lezen, mentaal vermaak en dat soort dingen. Fysiek even wandelen in het bos wil gelukkig wel, ben ik daarna even één of twee uurtjes rustig.
(Wat overigens bij mij het beste helpt is een avondje bier drinken/blowen met vrienden, een klein feestje zeg maar (ik ben nog relatief jong hehehe), dit helpt zo goed dat ik zondag vaak totaal vrij ben van depressief zijn. Dan ben ik ineens wel in staat om boeken te lezen, er op uit te gaan en van dingen te genieten, ander persoon zijn. Dat kan helaas niet elke avond, maar toch... Mij helpt die zaterdagavond echt in Bijbelse proporties.)
Voor de rest is er vrij weinig. Het moet maar weer vanzelf eens goed gaan. Het is trouwens voor het eerst dat ik in de zomer me slecht voel. Straks komt dat seizoensgebonden bij mij ook weer om de hoek kijken. Anyways, ik weet nog dat ik drie jaar geleden elke avond De Toverberg van Thomas Mann las en daar echt helemaal into was. Ik kan me dat nu met geen mogelijkheid voorstellen, maar komt vast wel weer eens dat die dingen weer lukken.
Hoe het mij lukt? Ik heb niet alleen een signaleringsplan, maar zelf ook een actieplan gemaakt. Wat heb je anders aan signaleren.
Ik merk, ben inmiddels weer wat ouder en wijzer, goed wanneer het de verkeerde kant opgaat en probeer in een vroeg stadium tot actie over te gaan. Bv contact met een spv-er, psycholoog of psychiater, (her)-starten met medicatie, supplementen of een therapielamp, zelfhulpboeken lezen, goed op voeding letten, goed slaap-waak-ritme behouden, geen drugs en alcohol, etc. In de beginfase merk ik dat ik nog kan sturen, dat geleerd hebbende heeft het me ook vertrouwen gegeven en dus de moed en kracht die dingen aan te pakken die aangepakt kunnen worden.
Als je merkt dat dat werkt, werkt dat motiverend en zal ik het weer naar voren halen wanneer nodig.
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Ja precies, bij mij gaat het meer vanzelf heb ik het idee, schommelt wat heen en weer. Lijkt niet alsof ik er veel invloed op heb. Drugs en alcohol helpen bij mij weer juist wel heel goed.quote:
[..]
Ik heb ook voornamelijk last van seizoensgebonden depressies, dus even wennen dat het nu in de zomer die kant op ging. Maar goed, dat had meer met omstandigheden te maken dan een gebrek aan de juiste stofjes.
Hoe het mij lukt? Ik heb niet alleen een signaleringsplan, maar zelf ook een actieplan gemaakt. Wat heb je anders aan signaleren.
Bv contact met een spv-er, psycholoog of psychiater, (her)-starten met medicatie, supplementen of een therapielamp, zelfhulpboeken lezen, goed op voeding letten, goed slaap-waak-ritme behouden, geen drugs en alcohol, etc. In de beginfase merk ik dat ik nog kan sturen, dat geleerd hebbende heeft het me ook vertrouwen gegeven en dus de moed en kracht die dingen aan te pakken die aangepakt kunnen worden.
Als je merkt dat dat werkt, werkt dat motiverend en zal ik het weer naar voren halen wanneer nodig.
Maar dat doe ik echt niet elke dag natuurlijk, gewoon verantwoord en met mate. Nee, kan het niet echt sturen volgens mij, maar wie weet kom ik nog achter wat dingen, sinds een tijdje weer bij de psych gelukkig!
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Drugs en daar schaar ik alcohol ook onder, helpen mij echt niet. Alcohol maakt me erg druk waardoor ik meer in mijn hoofd bezig ben en ik slaap er slechter door en wiet daar word ik te passief van en kan mijn eventuele psychoses verergeren. Overigens kreeg ik er wel altijd een heerlijk rustige kop van.quote:
[..]
Ja precies, bij mij gaat het meer vanzelf heb ik het idee, schommelt wat heen en weer. Lijkt niet alsof ik er veel invloed op heb. Drugs en alcohol helpen bij mij weer juist wel heel goed.
Hopelijk kom je zover dat je dingen kan sturen en top dat je weer professionele hulp hebt, zet hem op!
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Thanks voor je reactie. Me maandag door m'n eerste werkdag na de vakantie geslagen en toen was ik in ieder geval blij dat ik dat gehad had en gaf dat rust.quote:
Mijn beginnende depressie van augustus j.l. lijkt weer wat te dimmen. Niet zozeer omdat er biochemisch wat is veranderd maar meer door de omstandigheden. Heb wat meer kunnen fietsen de laatste week, daardoor wat extra afgevallen, maar ook veel in de natuur en rust geweest.
Goede zelfhulpboeken kunnen lezen (lekker aan het strand) en buiten kunnen mediteren. Dit alles heeft me goed gedaan en ga ik vaker als hulpmiddel op de kaart zetten. Zo'n zonnetje en dat lekkere weer doen ook een hoop natuurlijk.
[..]
Balen dat je zo'n slechte dag had, hoe was je dag erna? Ging het wat beter?
Er is de afgelopen maanden behoorlijk wat gebeurd wat ik nog moet verwerken, een plek moet geven. Heb elke week ook schematherapie in groepsverband en dat heeft mij al wel geholpen om patronen te herkennen en beter met bepaalde "demonen" om te gaan. Maar over 2 maanden zit die er op, ik heb ook nog behoorlijke dosering AD en durf er eigenlijk nog niet vanuit te gaan dat ik het in m'n eentje weer kan... Fiets (soms zelf te) veel op de racefiets, let op eten, geen alcohol, let op m'n slaap, alles dus. Maar sukkel nu ook lichamelijk wat niet helpt. Deze week maar eens met behandelaar bespreken.
Hoe is het met jou? Knap hoe je zelf met de situatie omgaat, en fijn dat je zelf ook de nodige houvast/dingen hebt gevonden die je helpen als het minder gaat.
Ik moet zeggen dat ik zo'n uitspraak juist als positief opvat.quote:
Het lastige is vooral dat er weinig kan worden onderbouwd of tegengesproken aan de uitspraak "je hebt een depressie, je bent het niet"
Als ik een depressie HEB, dan klinkt het voor mij alsof het een ziekte of een probleem is - iig iets waar ik vanaf kan komen. Als ik depressief BEN, dan krijg ik sneller de angst dat het een deel van mij als persoon is en dat ik ermee moet leren leven.
Als ik in een slechte periode zit (zoals afgelopen maand) dan is het vooral een overheersend idee van dat ik helemaal geen macht heb over mezelf. Ik probeer het stoer te ondergaan, maar ik heb dan serieus het idee dat ik mentaal zo zwak en waardeloos ben dat het nooit meer goed met mij gaat komen.
En dan denk ik niet "Oh oh! Wat zijn de problemen verschrikkelijk groot en wat een onrecht wordt mij aangedaan!"
Ik denk dan "De problemen waar ik zoveel mee worstel, stellen in wezen niet zoveel voor. De meeste mensen zouden het niet eens als probleem ervaren. Dat ik er zoveel last van heb, komt omdat ik een ontzettend waardeloze klootzak ben die zijn hele leven onvoldoende zijn best gedaan heeft. Dus dat ik het zo moeilijk heb, heb ik aan mezelf te danken. Dit is de straf die ik verdien door er in mijn leven zo'n puinhoop van te maken!"
Waar ik persoonlijk wel veel aan heb is dat ik mijn issues mbt depressief zijn zie als menselijke variatie, waar ik dan wat meer aandacht aan moet besteden in mijn leven, waar ik tegenaan loop, etc. En zie het ook meer als existentieel iets. De ander heeft weer iets anders. Of helemaal niets als je geluk hebt. Maar ik zie het niet als nosologische entiteit ofzo wat je ziekte of aandoening kan noemen. Dat er überhaupt iets bestaat wat dat is buiten de menselijke variatie. Immers, wat mentaal gezond is krijgt altijd pas betekenis in het grotere geheel, van wat mensen wel als mentaal gezond vinden of ervaren. Ik ervaar het echt als menselijke variatie. En dat is heel normaal.quote:
Als het echt ontzettend ernstig is dan zou je het wel kunnen zien als ziekte of aandoening... Maar daar ben ik gelukkig niet.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Wel goed dat je therapie hebt en er wat aan hebt en verder dat je fietst en gezond leeft, ik denk dat dat een hele goede basis is, alles wat je zelf eraan kunt doen is meegenomen. Misschien iets teveel fietsen zoals je schrijft, maar dat geeft toch niet? Het helpt mij altijd wel, lekker naar buiten, bewegen / sporten en een frisse neus halen, extra zonlicht, stresshormonen kwijtraken en endorfine aanmaken, net als dopamine en serotonine, da's weer mooi meegenomen.quote:
[..]
Thanks voor je reactie. Me maandag door m'n eerste werkdag na de vakantie geslagen en toen was ik in ieder geval blij dat ik dat gehad had en gaf dat rust.
Er is de afgelopen maanden behoorlijk wat gebeurd wat ik nog moet verwerken, een plek moet geven. Heb elke week ook schematherapie in groepsverband en dat heeft mij al wel geholpen om patronen te herkennen en beter met bepaalde "demonen" om te gaan. Maar over 2 maanden zit die er op, ik heb ook nog behoorlijke dosering AD en durf er eigenlijk nog niet vanuit te gaan dat ik het in m'n eentje weer kan... Fiets (soms zelf te) veel op de racefiets, let op eten, geen alcohol, let op m'n slaap, alles dus. Maar sukkel nu ook lichamelijk wat niet helpt. Deze week maar eens met behandelaar bespreken.
Hoe is het met jou? Knap hoe je zelf met de situatie omgaat, en fijn dat je zelf ook de nodige houvast/dingen hebt gevonden die je helpen als het minder gaat.
Ik heb even een up, de depressie lijkt gekeerd, maar hoe het echt gaat zal ik de komende maanden moeten merken. De up komt ook een beetje dat het fysiek wat beter gaat, maar ik weet ook dat het tij weer makkelijk kan keren. Opletten dus!
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Lief dat je ernaar vraagt. Ik zit nog in de time out die ik met mezelf afgesproken heb, maar kan oprecht zeggen dat het goed gaatquote:Op dinsdag 7 september 2021 20:30 schreef Sangha het volgende:
[..]
Verstandig om een time-out te nemen. Ik heb dat een maandje terug ook gedaan. Even terug naar mezelf en alles even door me heen laten gaan. Heeft me echt goed gedaan! Stukje contemplatie. Maar is het tij inmiddels wat gekeerd? Merk je wat progressie? Ik hoop het voor je!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ok, goed zo, fijn dat het goed gaat en hopen dat het stabiel blijft. Zo goed als, fluctuatie is menselijk.quote:
[..]
Lief dat je ernaar vraagt. Ik zit nog in de time out die ik met mezelf afgesproken heb, maar kan oprecht zeggen dat het goed gaat
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Ik probeer mezelf te leren om extreem negatieve gevoelens te accepteren, al lukt dat lang niet altijd. Het gaat weer voorbij en ik kan dat aan, ik ga er niet dood van. Het voelt goed om zulke momenten te doorstaan zonder dat ik iets schadelijks doe. Dan heb ik weer wat vertrouwen in mijzelf.
Maar soms, of eigenlijk vaak, is de combinatie van verschillende gedachten en gevoelens zo overweldigend dat ik het niet meer aankan. En dan verlang ik naar het verlies van mijn bewustzijn, omdat ik dan niets meer hoef te voelen, denken of anderszins waar te nemen.
Het probleem is dat ik daar veel medicatie plus alcohol voor nodig heb en ik dan alsnog wakker blijf, hoewel ik er wel iets van merk. Ik heb best wel een benzodiazepinetolerantie. Ik verlang naar van de wereld zijn, niets meer waarnemen, een soort tijdelijke dood. En nu lukt dat niet en dat maakt me zo wanhopig. Ik weet niet wat ik met mezelf moet. Ik luister muziek, probeer te slapen maar dat lukt niet. Ik kan dit niet volhouden. En word er verdrietig van dat ik er alleen voor sta, maar durf het ook niet bji de begeleiding te melden.
Dit wilde ik gewoon even kwijt.
Maar soms, of eigenlijk vaak, is de combinatie van verschillende gedachten en gevoelens zo overweldigend dat ik het niet meer aankan. En dan verlang ik naar het verlies van mijn bewustzijn, omdat ik dan niets meer hoef te voelen, denken of anderszins waar te nemen.
Het probleem is dat ik daar veel medicatie plus alcohol voor nodig heb en ik dan alsnog wakker blijf, hoewel ik er wel iets van merk. Ik heb best wel een benzodiazepinetolerantie. Ik verlang naar van de wereld zijn, niets meer waarnemen, een soort tijdelijke dood. En nu lukt dat niet en dat maakt me zo wanhopig. Ik weet niet wat ik met mezelf moet. Ik luister muziek, probeer te slapen maar dat lukt niet. Ik kan dit niet volhouden. En word er verdrietig van dat ik er alleen voor sta, maar durf het ook niet bji de begeleiding te melden.
Dit wilde ik gewoon even kwijt.
Why are you wearing that stupid man suit?
Het verbaast me hoe goed ik nog kan typen. Makkelijker dan zonder medicatie. Dat is hoopgevend, het betekent dat mijn moeite met schrijven waarschijnlijk meer met spanning te maken heeft dan met cognitieve gebreken.
Why are you wearing that stupid man suit?
