Mixed feelings nadat mijn vriend een huis heeft gekocht

quote:

Op donderdag 8 april 2021 14:10 schreef speknek het volgende:

[..]

Het verschil is natuurlijk, als je er beiden voor gaat en het gaat mis, zijn jullie beide genaaid (niet echt in deze markt, maar hypothetisch). Als het bij jullie misgaat is alleen je vrouw genaaid.

Dan eindigt ze nog steeds met véél meer dan voor wij elkaar kenden.

Die hele mentaliteit van "Ik wil dat hij net zo slecht eindigt als ik mocht het uitgaan" is heel kinderachtig, TS.

Misschien het anders gewoon uitmaken en een poosje niet daten als je er nog niet volwassen genoeg in kan staan

quote:

Op dinsdag 6 april 2021 17:18 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ja weet je, als je van het begin af aan duidelijk bent geweest dat je je hier niet goed bij voelt en hij is toch gaan doen wat hij wil, dan zou je daar je conclusies aan moeten verbinden.

Ik zou, als ik jou was, voorlopig nog gewoon je eigen kamer houden als waar je woont. En dan over een tijdje verder zien.

Moeten Nou nou

quote:

Op donderdag 8 april 2021 11:29 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Die conclusie heb je al eens getrokken, toen was ie ook al fout, dat heb ik je toen ook uitgelegd, en nu trek je die conclusie weer. Ben je dat alweer vergeten of wíl je die conclusie vooral trekken?

Oh, is dat zo? Nou ja, blijkbaar vond ik je destijds niet bijster overtuigend.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:14 schreef Seven. het volgende:

[..]

Oh, is dat zo? Nou ja, blijkbaar vond ik je destijds niet bijster overtuigend.

Dat kan, maar de realiteit is niet afhankelijk van wat jij wel of niet van wat dan ook vindt.

quote:

Op dinsdag 6 april 2021 17:38 schreef sirdanilot het volgende:
Ach lieverd, dan betaal je toch 200 euro per maand aan hem, op een aparte bankrekening die jullie dan same ngebruiken om leuke spulletjes te kopen voor het huis, boodschappen etc.

En dan kan je vriend dus op die manier bijhouden hoeveel je uiteindelijk hebt betaald. Zodra je bent afgestudeerd kunnen jullie dan samen een nieuw huis kopen als je daar aan toe bent.

200 euro is veel te weinig. Hoe zit het met bijdrage internet, eventueel telefoon, gas water en licht (deels zijn dat ook directe kosten dus per persoon of gebruiker. Meerpersoonshuishoudens betalen ook bij bepaalde belastingen een hoger tarief. Afvalstoffen en riolering. Nog los van de kosten van eten en drinken.
Ik zie de ts-er als een prinsesje dat nu met de volwassen wereld in aanraking komt en dan verwonderd en teleurgesteld is dat ze geen prinsesje meer is maar gewoon een (bijna) volwassene. Natuurlijk zet ie niet zijn huis deels op naam van jou!
Ts-er zou blij moeten zijn dat haar vriend een huis heeft. Een buitenkansje! Ze mag / kan bij hem wonen en het geld van de huur uitsparen. Wil ze liever een sterke onafhankelijke student zijn (wel straks met een hogere studieschuld), kan ook. Betaal een fatsoenlijke huur aan die man of hou je kamer aan of zoek een nieuwe vriend die niks heeft en dan kun je met die lekker samen iets zoeken, kopen en hem een deel van het huis op zijn naam zetten. Of wil je dan opeens wel zelf een huis kiezen en wil je dan opeens wel dat huis ook volledig en alleen op jouw naam zetten? Vreemd toch, die man ook.

Ik geloof niet dat mensen begrijpen wat een financiele val het is voor vrouwen (of mannen vice versa, maar het gebeurt vaker bij vrouwen) om in het huis op naam van een man te wonen en geld in de inboedel en boodschappen te stoppen. Je kunt zo evenveel investeren, en aan het einde met niets overblijven omdat al jouw investeringen geconsumeerd zijn, terwijl de investering van je partner zelfs nog meer waard is dan hij erin heeft gestopt. Ik snap wel dat wat mannen hier claimen dat dit een gouden deal is, want je maakt de ander financieel afhankelijk van je.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:24 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Dat kan, maar de realiteit is niet afhankelijk van wat jij wel of niet van wat dan ook vindt.

Het is en blijft een discussieforum, hè? Jij hebt goed voor jezelf gezorgd en dat is je goed recht. Dat jij het presenteert alsof eerlijkheid een feit is in deze, maakt nog niet dat dat zo is natuurlijk. Mag jij het laatste woord door te zeggen dat het jou niet interesseert wat mijn mening is.

Ontopic: ik snap dus wel waarom TS zich niet kan vinden in een vergelijkbare regeling, want ik zou daar ook nooit meer mee akkoord gaan. Al snap ik ook dat de vriend van TS (nog) niet bereid is om all in te gaan.

quote:

Op dinsdag 6 april 2021 17:35 schreef TheFreshPrince het volgende:

[..]

Ik denk niet dat het daarom gaat in deze discussie.

Hij heeft een woning gekocht, iets wat je in een relatie normaal gesproken toch het liefst samen doet / kiest waarbij je rekening houdt met elkaar, met plannen, met locatie, etc.

Nu heeft hij op zijn inkomen een woning gekocht, daarmee een voorschot genomen op hun toekomst en staat TS voor een voldongen feit.

Want? Dat huis is onverkoopbaar en ze kunnen nooit meer verhuizen?

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:34 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Zo voelt het inderdaad ja, en dat voelt niet echt als een fijne start van ons volwassen leven samen in een relatie. Ik heb weliswaar voor een deel mogen meebeslissen, maar het feit blijft dat het zijn koop is, en dat geeft hem toch wel iets meer zeggenschap, wat ook logisch is. Als hij gewoon nog even iets langer had gewacht, dan hadden we echt samen iets kunnen kopen, en had ik logischerwijs ook meer zeggenschap gehad over bijvoorbeeld de locatie. Met de locatie van het huis nu is opzich niks mis, en vergeleken met de andere mogelijke woningen die we hadden bekeken ook wel een van de beste, maar als ik echt echt samen met hem naar een huis was gaan zoeken had ik deze locatie niet gekozen. Ik wil geen rupsje nooitgenoeg lijken, maar het voelt af en toe een beetje alsof mijn vriend nogal makkelijk heeft gedacht van 'nou, ik heb haar heel veel zeggenschap gegeven want ze heeft mogen meebeslissen welk huis het is geworden', terwijl dit niet helemaal eerlijk is aangezien een heel groot deel van de opties al van tafel waren geveegd omdat voor hem al vaststond in welke omgeving het huis moest komen te staan.

Ik snap je wel maar ik zou sowieso kenbaar maken dat jijzelf dit huis nooit gekocht zou hebben als jij de kans had gehad om mee te delen in het opbouwen van het vermogen.

Mijn ervaring is dat intrekken bij het huis van een partner ook nooit echt als thuis gaat voelen.

Maar TS waarom maak je je druk om dit soort als je een jaar een relatie hebt? Dan zijn dingen als samen een huis kopen enz toch nog niet aan de orde lijkt mij?

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:28 schreef speknek het volgende:
Ik geloof niet dat mensen begrijpen wat een financiele val het is voor vrouwen (of mannen vice versa, maar het gebeurt vaker bij vrouwen) om in het huis op naam van een man te wonen en geld in de inboedel en boodschappen te stoppen. Je kunt zo evenveel investeren, en aan het einde met niets overblijven omdat al jouw investeringen geconsumeerd zijn, terwijl de investering van je partner zelfs nog meer waard is dan hij erin heeft gestopt. Ik snap wel dat wat mannen hier claimen dat dit een gouden deal is, want je maakt de ander financieel afhankelijk van je.

Ik denk echter (nouja dat hoop ik dan maar) dat iedereen dit ook als een tijdelijke situatie ziet, zolang ze nog een student is en niet iemand met al werk een inkomen waarbij ze ook daadwerkelijk de lasten kan dragen die horen bij samen een huis/hypotheek delen.

Is ook al de reden waarom ik opperde om met hem te bespreken of ze zich bij hem mag inkopen mocht het eenmaal zo ver is.

En wat nog vaker gebeurt, is dat je samen na een paar jaar later een nieuwe fase samen ingaat waarbij je samen kijkt naar een nieuw stekkie en opnieuw begint en dan wél samen investeert in dat nieuwe huis.

Voordeel is dat je relatie als het goed is ook wat verder, stabieler, en 'bewezen'.

Nu kun je natuurlijk al wel afspraken maken over hoe dat meerjarenplan er evt uit kan zien. Een optie kan dus zijn dat zodra ze een baan en steady inkomen heeft, dat ze zich al in kan kopen. Een andere optie kan zijn dat ze bepaalde boodschappenkosten etc betaalt en de rest spaart. Dat spaarpotje kan ze dan later in die fase bij een nieuw huis samen dan weer inbrengen als eigen vermogen in de hypotheek.

Ik snap trouwens het 'emotionele' aspect van TS ook heus wel. Toen ik mijn vriendin ontmoette, was zij ook nog niet helemaal klaar met haar opleiding (maar verdiende verder al heel goed aangezien ze AIOS was). Zij huurde een appartement, ik had al 10 jaar een koopappartement. We zagen het allebei niet zitten om bij elkaar in te trekken in een van onze toenmalige woningen, juist omdat we allebei al in de verdere fase zaten, Allebei al behoorlijk lang op onszelf, wat ouder, en eigenlijk al klaar voor die volgende fase.

Wij konden wel samen naar een nieuw huis kijk en een nieuwe fase en zo geschiedde. Maar andere situatie. Ik heb wel gezien bij vrienden van me waarbij de een haar appartementje verkocht, en introk bij een goede gezinswoning van een vriend, maar zij had niet het gevoel dat het háár huis was. En dat kan ik me voorstellen als je intrekt in een nieuwe omgeving in het huis van je vriend (die het toen nog met zijn ex had gekocht) en me de inrichting van de spullen die ie ook met zijn ex had gekocht). Zelfs de inrichting alleen al kon dat gevoel nooit wegnemen en dat emotionele aspect snap ik ook.

Een jaar daar gezeten en alsnog samen een nieuw huis gekocht, het hele proces doorlopen en nu helemaal happy. Dus dat aspect snap ik voor ts maar al te goed ik denk alleen dat ze niet beseft dat die timing in deze situatie misschien niet de optimale is voor dat sentiment.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:38 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Want? Dat huis is onverkoopbaar en ze kunnen nooit meer verhuizen?

Eens maar dat doe je natuurlijk niet binnen een jaar of 2. En TS had ongetwijfeld wel een verwachting dat ze na 2 jaar samen ook wel samen op zoek zouden gaan maar een gezamenlijke koopwoning. De vraag is of dat plan ooit besproken is met haar vriend, want die kan dat ook niet ruiken.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:28 schreef speknek het volgende:
Ik geloof niet dat mensen begrijpen wat een financiele val het is voor vrouwen (of mannen vice versa, maar het gebeurt vaker bij vrouwen) om in het huis op naam van een man te wonen en geld in de inboedel en boodschappen te stoppen. Je kunt zo evenveel investeren, en aan het einde met niets overblijven omdat al jouw investeringen geconsumeerd zijn, terwijl de investering van je partner zelfs nog meer waard is dan hij erin heeft gestopt. Ik snap wel dat wat mannen hier claimen dat dit een gouden deal is, want je maakt de ander financieel afhankelijk van je.

Boodschappen als investering zien...

Ga dan ook nooit meer samen uit eten of leuke dingen doen. Want ja, als het dan uit gaat dan is al dat geld voor niks geweest.

quote:

Op dinsdag 6 april 2021 18:30 schreef Leandra het volgende:
En je hoeft er niet te gaan wonen hè, heel simpel.
Hij heeft een keuze gemaakt voor zijn leven, ik vind het een beetje makkelijk om te doen alsof hij een keuze voor jullie heeft gemaakt, jullie zijn waarschijnlijk in de twintig en hebben een jaar een relatie... niet om het een of ander, maar in die situatie zou ik mijn keuzes ook niet laten afhangen van wat mijn verkering wil.

Kijk, er zijn véél meer vrouwen dan huizen. En met een huis krijg je ook nog veel makkelijker een vrouw. En dat wordt steeds duidelijker naarmate de tijd schrijdt.
Ts-er is erg berekenend. Wil meespreken over locatie, over het huis, vermoedelijk de verbouwing, de tuin, de kleuren, de inrichting en dan graag ook nog het huis voor de helft op haar naam. En anders, "voelt" het niet goed.
Wat brengt zij in? Zichzelf. Wat brengt hij in? Zichzelf en het geld. Waar heb je dan recht op als het misgaat? Zij, op zichzelf. Hij op zichzelf en het ingebrachte geld en eventueel winst die door de investering in het huis gemaakt is.
Wil ts-er een deel van het huis op haar naam, raad ik haar aan te gaan sparen, straks een baan te zoeken en dan 6 jaar lang te sparen en dan met dat bedrag een naar ratio bepaald percentage van het huis op haar te zetten. Dan kennen ze elkaar veel beter, hebben ze dat verdomde en moeilijke zevende jaar achter de rug en dan is het ook verantwoord om samen een huis te bezitten. Gaat het mis, dan kan ze met het gespaard geld zelf iets kopen.

[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 08-04-2021 15:55:44 ]

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:47 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Kijk, er zijn véél meer vrouwen dan huizen. En met een huis krijg je ook nog veel makkelijker een vrouw. En dat wordt steeds duidelijker naarmate de tijd schrijdt.
Ts-er is erg berekenend. Wil meespreken over locatie, over het huis, vermoedelijk de verbouwing, de tuin, de kleuren, de inrichting en dan graag ook nog het huis voor de helft op haar naam. En naders, "voelt" het niet goed.
Wat brengt zij in? Zichzelf. Wat brengt hij in? Zichzelf en het geld. Waar heb je dan recht op als het misgaat? Zij, op zichzelf. Hij op zichzelf en het ingebrachte geld en eventueel winst die door de investering in het huis gemaakt is.
Wil ts-er een deel van het huis op haar naam, raad ik haar aan te gaan sparen, straks een baan te zoeken en dan 6 jaar lang te sparen en dan met dat bedrag een naar ratio bepaald percentage van het huis op haar te zetten. Dan kennen ze elkaar veel beter, hebben ze dat verdomde en moeilijke zevende jaar achter de rug en dan is het ook verantwoord om samen een huis te bezitten. Gaat het mis, dan kan ze met het gespaard geld zelf iets kopen.

Het komt er heel simpel op neer dat TS het kut vind dat haar vriend momenteel in een iets betere positie zit dan haar.

Klinkt echt als een geweldige relatie, dat je daar over aan het denken bent

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:34 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Zo voelt het inderdaad ja, en dat voelt niet echt als een fijne start van ons volwassen leven samen in een relatie. Ik heb weliswaar voor een deel mogen meebeslissen, maar het feit blijft dat het zijn koop is, en dat geeft hem toch wel iets meer zeggenschap, wat ook logisch is. Als hij gewoon nog even iets langer had gewacht, dan hadden we echt samen iets kunnen kopen, en had ik logischerwijs ook meer zeggenschap gehad over bijvoorbeeld de locatie. Met de locatie van het huis nu is opzich niks mis, en vergeleken met de andere mogelijke woningen die we hadden bekeken ook wel een van de beste, maar als ik echt echt samen met hem naar een huis was gaan zoeken had ik deze locatie niet gekozen. Ik wil geen rupsje nooitgenoeg lijken, maar het voelt af en toe een beetje alsof mijn vriend nogal makkelijk heeft gedacht van 'nou, ik heb haar heel veel zeggenschap gegeven want ze heeft mogen meebeslissen welk huis het is geworden', terwijl dit niet helemaal eerlijk is aangezien een heel groot deel van de opties al van tafel waren geveegd omdat voor hem al vaststond in welke omgeving het huis moest komen te staan.

Maar waarom wil je dit al na een jaar? Natuurlijk wil je zeggenschap en onafhankelijkheid, maar de realiteit is er gewoon niet naar. Ik zit ook in een soortgelijke situatie en natuurlijk wil je meebetalen, maar dat kan je ook doen door inderdaad mee te betalen aan de boodschappen. Ik snap dat jij je een beetje gepasseerd voelt doordat hij het voorstelt, maar kom dan met jouw eigen voorstel. Waarom leg jij niet het geld in wat je normaal gesproken aan de studentenkamer zou betalen om een deel van de hypotheeklasten te betalen? Dan laat je bij de notaris vastleggen dat je investeert en dat jou ook een deel toekomt mocht de situatie veranderen.

Je moet het maar willen, maar het feit dat je zo’n grote onrust voelt doet mij afvragen waar het nu echt om gaat. Je hebt het over de locatie die al vastgesteld was, maar het huis hoeft niet voor altijd te zijn toch? Jij bent vrij om te doen wat jij wil, je kan vermogen op bouwen en samen een huis kopen, jij kan vertrekken wanneer het jou zint?

Ik had ook een bepaalde onrust over het afhankelijk zijn, maar als je een lieve vriend hebt die het niet tegen je gebruikt en jou als gelijke ziet, dan komt dat echt wel goed!

quote:

Op donderdag 8 april 2021 14:07 schreef speknek het volgende:
Ik ga niet meedoen met OP bash, want ookal is 1 jaar nog pril voor het kopen van haar huis, ik snap heel goed waar haar gevoel vandaan komt.
[..]

Dit is wel essentiele informatie die je in de openingspost had moeten plaatsen.

Kijk als hij al een tijd werkt en jij begint net met je studie, dan moet je accepteren dat jullie in verschillende levensfases zitten, en daar verschillende bestedingspatronen bij horen. Dan kan het zijn dat je een tijdje bij hem in gaat wonen en zodra jij ook gaat gaat werken kun je het erover hebben of je je inkoopt of dat jullie naar iets anders verhuizen.

In dit geval tacklet hij je eigenlijk vlak voor de doellijn. Misschien heeft hij het niet zo bedoeld maar het klinkt heel berekenend. Het was natuurlijk veel beter geweest als hij nog een paar maandjes had gewacht met het kopen van een huis (toch een verbindtenis voor dertig jaar meestal), zodat jullie meer financiele ruimte hadden voor een groter huis. Hij heeft het moment vlak voordat jij ook zeggenschap over de financien krijgt gebruikt om nog net even zijn zin door te drukken en jou voor een fait accompli te stellen. Je gaat het huis niet gelijk weer verkopen voor een nieuw huis, dus hij heeft de volledige keus gehad voor wat hij wil, en jou rest enkel nog de mogelijkheid in te kopen in zijn huis, of huisvrouwtje te spelen.

Ik vind je zorgen over wat dit zegt over je relatie en hoe hij erin staat volkomen terecht. (aangenomen dat je echt weinig zeggenschap had over de aankoop van het huis en niet alleen maar oh fantastisch schat ik wil wat jij wil hebt gezegd)

Mwah... dat TS over een paar maanden afgestudeerd is wil niet zeggen dat ze een paar maanden later ook bij de bank kan aankloppen voor een hypotheek, ze moet eerst maar eens een vaste baan zien te krijgen lijkt me, en dan zijn we waarschijnlijk minstens anderhalf jaar verder.
Huizen wellicht nog duurder, je weet niet wat de hypotheekrente doet, en dat is in het geval dat TS maar 1 jaarcontract krijgt voor het een vast contract is.

Even los van het gegeven dat de ouders van haar vriend wellicht een schenking gedaan hebben en die dat misschien niet zouden doen als TS mede-eigenaar zou worden en ze samen wel genoeg konden lenen.

Ik vind "net voor de eindstreep getackeld" een beetje makkelijk, dat TS over een paar maanden afstudeert is geen garantie dat ze op korte termijn een vaste baan heeft.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 14:49 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Moeten Nou nou

Ja, welke conclusies staat dan nog te bezien.

Waar wil jij nu zelf het liefste wonen TS? Samen met je vriend, of gewoon nog een paar maanden op je eigen stek op kamers? Als het antwoord het laatste is, dan doe je dat toch? Is je goed recht.

Net zoals dat het je vriend zijn goed recht is een huis te kopen, maar jullie kunnen beide niet van elkaar eisen om bij de ander te gaan wonen. Daarvoor zou ik echt eerst beter op één lijn willen zitten.

(Kan er gezegd worden dat het enorme winst is om bij een ander in te trekken, maar financieel zo afhankelijk worden van een ander heeft ook wel (emotionele) gevolgen. Ik merkte dat ik er zelf andere keuzes door ben gaan maken, wat minder 'vrij'. )

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:52 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Als het aan mij had gelegen was het inderdaad nog helemaal niet aan de orde geweest, en ik heb ook vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ik er niet om stond te springen. Maar hij wilde het per se, en aangezien het wel zijn intentie was om een huis te kopen waar ik vroeg of laat toch bij zou komen wonen, leek het hem en mij dan wel een goed idee om iets uit te kiezen waar ook ik me wel thuis zou kunnen voelen. Mijn vriend hield, berekenend als hij is, zelfs al rekening met een eventueel toekomstig kind, er moest dus sowieso een extra slaapkamer in het huis zitten, dat was echt een eis. Hieruit kan je wel opmaken dat hij echt een toekomst voor zich ziet met mij. Tijdens het proces, en nu achteraf helemaal nu ik alles een beetje op een rijtje heb, kom ik erachter dat de manier waarop dit allemaal is gegaan me erg tegenstaat. Het had voor mij zoveel fijner geweest als hij nog gewoon even een aantal maanden had gewacht en we gewoon verder waren gegaan in de huidige situatie, en wanneer ook ik afgestudeerd was en een baan had we eens hadden kunnen gaan kijken naar een koophuisje samen. Maar om terug te komen op waar ik mee begon: ik had nog helemaal niet bezig willen zijn met een koophuis nu.

Berekenend dat een huis groot genoeg is voor een gezin? Darn

Echt, ga bij hem weg want je zit niet alleen in een andere levensfase, ook in een ander tempo en hij is een stuk beter in lange termijn plannen dan jij.

Hoezo zou je over een paar maanden wel samen een huis kunnen kopen? Dat wil je niet eens, maar de kans is groot dat de bank je ook uitlacht, met je verse jaarcontract terwijl je net afgestudeerd bent.

En dan is het te hopen dat je een studierichting hebt waarin goed werk te vinden is, anders ben je zo 3 jaarcontracten verder voor je zicht hebt op een vast contract.

quote:

Op dinsdag 6 april 2021 17:07 schreef mcvdp het volgende:
Hij denkt wel met mij mee door me uit te leggen dat ik in de periode dat ik bij hem woon en weinig kosten maak veel kan sparen als ik straks een baan heb.

Dit vind ik trouwens wel lief van hem.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 16:14 schreef Leandra het volgende:

[..]

Berekenend dat een huis groot genoeg is voor een gezin? Darn

Echt, ga bij hem weg want je zit niet alleen in een andere levensfase, ook in een ander tempo en hij is een stuk beter in lange termijn plannen dan jij.

Hoezo zou je over een paar maanden wel samen een huis kunnen kopen? Dat wil je niet eens, maar de kans is groot dat de bank je ook uitlacht, met je verse jaarcontract terwijl je net afgestudeerd bent.

En dan is het te hopen dat je een studierichting hebt waarin goed werk te vinden is, anders ben je zo 3 jaarcontracten verder voor je zicht hebt op een vast contract.

Leandra toch! Je hoeft haar toch niet zo de grond in te stampen?

Het is al eerder gezegd: TS heeft het over haar gevoel bij de hele gang van zaken en dat gevoel gaat dus kennelijk niet weg met rationele argumenten.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 16:21 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Leandra toch! Je hoeft haar toch niet zo de grond in te stampen?

Het is al eerder gezegd: TS heeft het over haar gevoel bij de hele gang van zaken en dat gevoel gaat dus kennelijk niet weg met rationele argumenten.

Nah, als ze dit als "berekenend" gedrag van hem bestempelt dan snap ik niet wat ze nog bij hem doet, en dat van iemand die het oneerlijk vindt als ze niet beiden op straat staan als het mis gaat.

Ach ik snap beide kanten wel. Voor jou is het een rot gevoel (hij heeft alles alleen beslist!) en hij denkt ze heeft geen geld, we zijn net een jaar samen dus ook nog (geen) inspraak.

Praktisch was het geweest als je inderdaad een jaartje of 2 samen had gehuurd, een duurzame relatie had opgebouwd en allebei je had kunnen inkopen in iets maar goed, dat wilde je vriend niet en dat snap ik ook wel weer.

Het is nu inderdaad zijn huis, zijn aankoop en ook zijn schuld. Mijn advies aan jou zijn om er iets minder emotioneel in te zitten (het is toch al gebeurd) en er praktisch er naar te kijken:

- Wil je nog wel samen blijven?
- Zo ja, ga je dan bij hem wonen of blijf je in die studenten woning?
- Als je bij hem gaat wonen, zie het dan ook als zijn huis. Nergens aan mee betalen wat bij het huis hoort (hypotheek, onderhoud etc) en wel aan boodschappen, internet etc (dus de dingen die je gebruikt).
- Spaar.
- Leg goed vast wie welke meubels koopt

Mocht het mis gaan, dan koop je zelf wat (of je gaat huren) en neem je, je eigen spullen mee. Blijft het goed gaan: Zorg dat je bij een volgende aankoop meer eigen geld heb en ook dan: Laat alles goed vast leggen.

Een relatie is naast een mooi romantisch iets ook vaak gewoon een praktisch contract waarin je voor je zelf moet op komen.

Is je entertoets kapot?

quote:

Op donderdag 8 april 2021 16:14 schreef Leandra het volgende:

[..]

Berekenend dat een huis groot genoeg is voor een gezin? Darn

Echt, ga bij hem weg want je zit niet alleen in een andere levensfase, ook in een ander tempo en hij is een stuk beter in lange termijn plannen dan jij.

Hoezo zou je over een paar maanden wel samen een huis kunnen kopen? Dat wil je niet eens, maar de kans is groot dat de bank je ook uitlacht, met je verse jaarcontract terwijl je net afgestudeerd bent.

En dan is het te hopen dat je een studierichting hebt waarin goed werk te vinden is, anders ben je zo 3 jaarcontracten verder voor je zicht hebt op een vast contract.

En ondertussen staat zijn leven dan ook nog 3 jaar min of meer on hold terwijl hij er al wel aan toe is om een eigen plekje op te bouwen samen met TS. Zonder ouders (hij woont officieel nog thuis begrijp ik?) en logeerpartijtjes.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:02 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Is het ook, en vanbinnen weet ik wel dat hij echt wel het beste met mij voor heeft. Het voelt alleen soms vervelend dat ik hier nu min of meer mee te dealen heb als ik een toekomst met hem wil opbouwen, terwijl ik een toekomst samen niet op deze manier voor me had gezien. Is misschien nogal een principe kwestie, maar ik heb van huis uit wel meegekregen om er ten alle tijde voor te zorgen dat ik niet afhankelijk word, en heb ook altijd vastgehouden aan het idee dat dat me nooit zou overkomen.

Ookal zijn er talloze argumenten die onderschrijven dat ik helemaal niet zo afhankelijk ben als ik denk (dankzij de mogelijkheid om te sparen etc.) het voelt toch een beetje alsof ik m'n eigen principes overboord gooi. Ik kom zelf ook uit een thuissituatie waarin ik zelf absoluut niet terecht zou willen komen (mijn moeder staat er sinds de scheiding van m'n ouders min of meer financieel alleen voor met 3 kinderen). Ik ben bang dat meegaan in deze situatie een soort startpunt kan zijn van een afhankelijk leven dat zou kunnen leiden tot een soortgelijke situatie als waarin mijn moeder lang heeft verkeerd. Is misschien allemaal heel vergezocht, maar ik zit daar toch mee in m'n hoofd.

En heb je dit al met je vriend besproken?

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:02 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Is het ook, en vanbinnen weet ik wel dat hij echt wel het beste met mij voor heeft. Het voelt alleen soms vervelend dat ik hier nu min of meer mee te dealen heb als ik een toekomst met hem wil opbouwen, terwijl ik een toekomst samen niet op deze manier voor me had gezien. Is misschien nogal een principe kwestie, maar ik heb van huis uit wel meegekregen om er ten alle tijde voor te zorgen dat ik niet afhankelijk word, en heb ook altijd vastgehouden aan het idee dat dat me nooit zou overkomen.

Ookal zijn er talloze argumenten die onderschrijven dat ik helemaal niet zo afhankelijk ben als ik denk (dankzij de mogelijkheid om te sparen etc.) het voelt toch een beetje alsof ik m'n eigen principes overboord gooi. Ik kom zelf ook uit een thuissituatie waarin ik zelf absoluut niet terecht zou willen komen (mijn moeder staat er sinds de scheiding van m'n ouders min of meer financieel alleen voor met 3 kinderen). Ik ben bang dat meegaan in deze situatie een soort startpunt kan zijn van een afhankelijk leven dat zou kunnen leiden tot een soortgelijke situatie als waarin mijn moeder lang heeft verkeerd. Is misschien allemaal heel vergezocht, maar ik zit daar toch mee in m'n hoofd.

Leuk verhaal, maar had dat eerder met je vriend besproken. Je bent er gewoon vrij laat mee, nu alles al in kannen en kruiken is.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:02 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Is het ook, en vanbinnen weet ik wel dat hij echt wel het beste met mij voor heeft. Het voelt alleen soms vervelend dat ik hier nu min of meer mee te dealen heb als ik een toekomst met hem wil opbouwen, terwijl ik een toekomst samen niet op deze manier voor me had gezien. Is misschien nogal een principe kwestie, maar ik heb van huis uit wel meegekregen om er ten alle tijde voor te zorgen dat ik niet afhankelijk word, en heb ook altijd vastgehouden aan het idee dat dat me nooit zou overkomen.

Ookal zijn er talloze argumenten die onderschrijven dat ik helemaal niet zo afhankelijk ben als ik denk (dankzij de mogelijkheid om te sparen etc.) het voelt toch een beetje alsof ik m'n eigen principes overboord gooi. Ik kom zelf ook uit een thuissituatie waarin ik zelf absoluut niet terecht zou willen komen (mijn moeder staat er sinds de scheiding van m'n ouders min of meer financieel alleen voor met 3 kinderen). Ik ben bang dat meegaan in deze situatie een soort startpunt kan zijn van een afhankelijk leven dat zou kunnen leiden tot een soortgelijke situatie als waarin mijn moeder lang heeft verkeerd. Is misschien allemaal heel vergezocht, maar ik zit daar toch mee in m'n hoofd.

Je kan toch over een paar jaar ook nog samen kijken naar een huisje? Ik begrijp de haast niet zo goed. Ik zou eerst maar gewoon bij hem in gaan wonen of nog gewoon helemaal niet (wat ook geen ramp is lijkt me).

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:10 schreef TucoRamirez het volgende:

[..]

Leuk verhaal, maar had dat eerder met je vriend besproken. Je bent er gewoon vrij laat mee, nu alles al in kannen en kruiken is.

Ze mag altijd van gedachten veranderen.

Hij wilde sowieso een eigen plek neem ik aan. Los van haar. Ik vind niet dat ze nu verplicht is om erin mee te blijven gaan, omdat het nu in kannen en kruiken is.

Ik vind ook niet dat je per se meteen de handdoek in de ring moet gooien, maar denk na over wat je wil, wat je echt dwars zit en praat.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:02 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Is het ook, en vanbinnen weet ik wel dat hij echt wel het beste met mij voor heeft. Het voelt alleen soms vervelend dat ik hier nu min of meer mee te dealen heb als ik een toekomst met hem wil opbouwen, terwijl ik een toekomst samen niet op deze manier voor me had gezien. Is misschien nogal een principe kwestie, maar ik heb van huis uit wel meegekregen om er ten alle tijde voor te zorgen dat ik niet afhankelijk word, en heb ook altijd vastgehouden aan het idee dat dat me nooit zou overkomen.

Ookal zijn er talloze argumenten die onderschrijven dat ik helemaal niet zo afhankelijk ben als ik denk (dankzij de mogelijkheid om te sparen etc.) het voelt toch een beetje alsof ik m'n eigen principes overboord gooi. Ik kom zelf ook uit een thuissituatie waarin ik zelf absoluut niet terecht zou willen komen (mijn moeder staat er sinds de scheiding van m'n ouders min of meer financieel alleen voor met 3 kinderen). Ik ben bang dat meegaan in deze situatie een soort startpunt kan zijn van een afhankelijk leven dat zou kunnen leiden tot een soortgelijke situatie als waarin mijn moeder lang heeft verkeerd. Is misschien allemaal heel vergezocht, maar ik zit daar toch mee in m'n hoofd.

Het is niet zozeer vergezocht, als meer ontzettend onpraktisch hoe je ermee om bent gegaan en ook nu nog mee om lijkt te gaan. Je kan nog uren vol gaan lullen over je gevoel, maar je kan er moeilijk mee leren werken samen als je a. het niet zo goed kan concretiseren wat je dan nu wel wil en wat haalbaar is. Omdat je daarmee de vertaling kan (leren) maken naar hoe je meer gehoord te voelen en actiever deel te nemen aan zo een proces.
En b. door je "verkeerde" bewoording leg je extra de nadruk op de scheve balans die jij ervaart en dat kan beschuldigend overkomen. Jij verwijt hem dat jij je niet zo zou mogen voelen en dat hij zijn plan heeft doorgezet, maar omgekeerd verwijt je hem ook het nodige. Je bent niet per se een beter mens, omdat jij zijn plezier niet wilde verpesten en hij is niet per se een lul, omdat hij best rationele stappen heeft gezet of omdat hij enig kind is.

Weet niet of deze modus operandi zo op meer vlakken bij je speelt, maar misschien is RET interessant om naar te kijken. Er is bijvoorbeeld een werkboek RET jezelf van Jan Verhulst.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:14 schreef jerney het volgende:

[..]

Ze mag altijd van gedachten veranderen.

Hij wilde sowieso een eigen plek neem ik aan. Los van haar. Ik vind niet dat ze nu verplicht is om erin mee te blijven gaan, omdat het nu in kannen en kruiken is.

Ik vind ook niet dat je per se meteen de handdoek in de ring moet gooien, maar denk na over wat je wil, wat je echt dwars zit en praat.

Ze is ook niks verplicht. Maar ik vind het niet bepaald snugger om nu ineens met die gevoelens aan te komen, terwijl ze al wist dat ze er zo over dacht.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:14 schreef jerney het volgende:

[..]

Ze mag altijd van gedachten veranderen.

Hij wilde sowieso een eigen plek neem ik aan. Los van haar. Ik vind niet dat ze nu verplicht is om erin mee te blijven gaan, omdat het nu in kannen en kruiken is.

Ik vind ook niet dat je per se meteen de handdoek in de ring moet gooien, maar denk na over wat je wil, wat je echt dwars zit en praat.

Tuurlijk mag ze dat, maar ze zal wel realistisch moeten zijn dat het huis, nu het er eenmaal is, niet meer zomaar weg gaat. Ik denk dat TucoRamirez dat bedoelt. Blijven herhalen dat ze het graag anders had gezien gaat denk ik vooral meer frustratie aan beide zijdes opleveren, omdat het niet de gewenste reactie op kan leveren nu de aankoop geschiedt is.
Idem met de communicatieproblemen, die gaan ook niet zomaar weg. Meer van hetzelfde roepen gaat niks nieuws opleveren. Daar ligt echt een aandeel wat ts zelf op moet (leren) pakken, als ze door wil met deze man. Daar is het wellicht nog niet te laat voor, maar dan moet ze haar focus verleggen naar wat ze nu realistisch gezien wel van deze man kan en mag verwachten. Samen terug gaan naar een huurwoning is dat denk ik in ieder geval niet. Zij kan best in haar eigen stek blijven, maar dan boet het argument van iets willen bouwen denk ik wel aan kracht in.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:14 schreef jerney het volgende:

[..]

Ze mag altijd van gedachten veranderen.

Hij wilde sowieso een eigen plek neem ik aan. Los van haar. Ik vind niet dat ze nu verplicht is om erin mee te blijven gaan, omdat het nu in kannen en kruiken is.

Ik vind ook niet dat je per se meteen de handdoek in de ring moet gooien, maar denk na over wat je wil, wat je echt dwars zit en praat.

Vandaar dat het ook een enorme fout van haar vriend geweest is om haar enige zeggenschap te geven.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:27 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Tuurlijk mag ze dat, maar ze zal wel realistisch moeten zijn dat het huis, nu het er eenmaal is, niet meer zomaar weg gaat. Ik denk dat TucoRamirez dat bedoelt. Blijven herhalen dat ze het graag anders had gezien gaat denk ik vooral meer frustratie aan beide zijdes opleveren, omdat het niet de gewenste reactie op kan leveren nu de aankoop geschiedt is.
Idem met de communicatieproblemen, die gaan ook niet zomaar weg. Meer van hetzelfde roepen gaat niks nieuws opleveren. Daar ligt echt een aandeel wat ts zelf op moet (leren) pakken, als ze door wil met deze man. Daar is het wellicht nog niet te laat voor, maar dan moet ze haar focus verleggen naar wat ze nu realistisch gezien wel van deze man kan en mag verwachten. Samen terug gaan naar een huurwoning is dat denk ik in ieder geval niet. Zij kan best in haar eigen stek blijven, maar dan boet het argument van iets willen bouwen denk ik wel aan kracht in.

Ah ja, daar ben ik het wel mee eens.

quote:

Op dinsdag 6 april 2021 17:15 schreef mcvdp het volgende:
@ babylon Opzich wel, alleen had ik het graag anders gezien. Om me heen zie ik vriendinnen die echt samen een huis kopen met hun vriend, en dus ook helemaal samen het huis uitzoeken (was bij ons niet helemaal het geval, omgeving stond al min of meer vast door mijn vriend) en het echt samen kopen. Zo had ik deze nieuwe fase niet willen beginnen, ook al wil ik wel samenwonen

Zodra jij het kan betalen kun je toch samen een nieuw huis kopen
Dan heb je toch een huis van samen en het huis wat hij nu heeft zal alleen in waarde stijgen dus een win/win
Mits hij er voor open staat om over een paar jaar weer te verhuizen zeg maar, maar wel iets groters en mooiers kan kopen.

Ik snap zijn motivatie maar de jouwe niet echt aangezien je al samen woont op je kamer.
Als je dat nog niet deed zou ik snappen dat het een grote stap is om te zetten en hij het op dringt aan je.
Maar nu verhuis je alleen naar een ander adres en het enige verschil is dat niet jouw naam op het huur contract staat maar zijn naam op de hypotheek akte.

Tenzij je de locatie echt niks vind maar dan zou je voor kunnen stellen om later wel echt iets van samen te kopen.

Daarnaast snap ik de drang niet om je naam erbij op te hebben staan, kan overigens wel als je dat echt wil.
Handig is anders.

De andere optie is gewoon op je kamer te blijven of die voorlopig nog even aanhouden als je niet zeker bent.
Je bind je toekomst echt niet vast op hem en dat huis om daar samen te gaan wonen met hem.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:55 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Ik ben sowieso van plan om mijn studentenkamer voorlopig nog aan te houden, maar ik denk inderdaad dat er op het gebied van communicatie tussen ons nog veel te winnen valt. Maar hoe kan ik daarover beginnen zonder hem het gevoel te geven dat hij dingen fout heeft gedaan? Ik denk dat we er beide schuld aan hebben. Ik denk dat ik aan het begin niet duidelijk genoeg heb aangegeven dat het me niet lekker zat en ik denk dat hij te weinig aandacht had voor mijn gevoelens. Hoe pak ik zo'n gesprek aan? Als ik de situatie rondom het huis erin ga betrekken ben ik namelijk bang dat hij zoiets gaat hebben van 'daar gaan we weer'.

Om te beginnen zou ik de schuldvraag, ook als je die aan beide partijen toebedeeld, even laten voor wat het is. Het helpt ook niet in je argument als jij eerst niet duidelijk genoeg bent geweest om hem dan vervolgens te gaan zitten verwijten dat hij niet meer aandacht aan jouw gevoelens heeft besteed dan je zelf hebt gedaan. Dat is ook allemaal gebeurd, dus dan praat je niet over wat je in het hier en nu wil en wat hij dan wel kan doen.

Dus begin met het bij jezelf en in het hier en nu te houden. Jij voelt je er niet prettig bij en jij wil dat er iets anders gaat. Wat is dat nu? Wil je bijvoorbeeld dat er meer rekening gehouden wordt (tegenwoordige tijd), hoe kun je dat dan het beste ervaren? Ga je eigen gevoel niet verdedigen, dat is er nu eenmaal. Maar geef die ruimte ook aan je vriend en laat hem zich niet verdedigen.
Nodig hem uit jou tegemoet te komen. Bespreek met elkaar wat voor sfeer er moet zijn, zodat jullie beide durven uit te spreken wat er speelt. Hou het bij jezelf en wijs niet met het vingertje van ja maar jij. Zeg ik voel, ik ervaar, etc. Hou het positief en zeg niet alleen wat er verkeerd ging, maar ook hoe het beter zou kunnen. Ik zou het fijner vinden als je/we zo zouden kunnen doen bijvoorbeeld. Vraag het omgekeerd ook terug voor de balans.
Merk je dat je te emotioneel wordt, spreek dan een time out af.
Laat elkaar niet aan het lot over, maar geef richting wat je wel wil. De ander kwalijk nemen dat ie niet automagisch begrijpt wat jij wil, is stiekem een zelfverwijt als jij dat ook niet duidelijk aangeeft. Mensen zijn doorgaans niet helderziend en wat jij logisch vindt, hoeft dat niet per se voor je partner te zijn. Daar passief in zijn is net zo goed geen aandacht hebben voor zijn gevoelens.

Misschien is het ook handig om je in te lezen in de regels van goede feedback geven.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:55 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Ik ben sowieso van plan om mijn studentenkamer voorlopig nog aan te houden, maar ik denk inderdaad dat er op het gebied van communicatie tussen ons nog veel te winnen valt. Maar hoe kan ik daarover beginnen zonder hem het gevoel te geven dat hij dingen fout heeft gedaan? Ik denk dat we er beide schuld aan hebben. Ik denk dat ik aan het begin niet duidelijk genoeg heb aangegeven dat het me niet lekker zat en ik denk dat hij te weinig aandacht had voor mijn gevoelens. Hoe pak ik zo'n gesprek aan? Als ik de situatie rondom het huis erin ga betrekken ben ik namelijk bang dat hij zoiets gaat hebben van 'daar gaan we weer'.

Soms helpt het enorm om vooruit te kijken. Bepaal welke *lessen* jij trekt uit wat er gebeurd is - dus zonder enige schuld. Zie het als een serie gebeurtenissen waar je nu uit gaat slepen wat je maar kan: namelijk lessen voor de toekomst. Bespreek dat met hem, en kijk welke lessen hij eruit denkt te kunnen hebben geleerd.

Bij nieuwe(!) gebeurtenissen probeer je te bedenken welke lessen je hebben geleerd om die samen beter door te komen.

Laat die koe in de sloot dus, maar laat geen nieuwe koeien in de sloot vallen. En dus ook geen honden in de put, je wil niet alleen lessen trekken over het eenzijdig financieren van een koophuis.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:02 schreef mcvdp het volgende:
Ik ben bang dat meegaan in deze situatie een soort startpunt kan zijn van een afhankelijk leven dat zou kunnen leiden tot een soortgelijke situatie als waarin mijn moeder lang heeft verkeerd. Is misschien allemaal heel vergezocht, maar ik zit daar toch mee in m'n hoofd.

Meid dit klinkt super logisch juist. En voor mij verklaart dit alles, je hele topic.

Vertel aan je vriend hoe je je voelt en wat jouw angst is.

Dat staat helemaal los van welke oplossing dan ook, het huis, enz. Je hebt kans dat hij vanuit een vergelijkbaar gevoel zo snel een huis wilde kopen en zich daarop blind gestaard heeft. Jullie zijn ook maar mensen als de liefde er is komt het vast wel goed.

En de grap is dat de kans groot is dat ze over een aantal jaar weer verhuizen naar een groter huis.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 17:02 schreef mcvdp het volgende:

[..]

Is het ook, en vanbinnen weet ik wel dat hij echt wel het beste met mij voor heeft. Het voelt alleen soms vervelend dat ik hier nu min of meer mee te dealen heb als ik een toekomst met hem wil opbouwen, terwijl ik een toekomst samen niet op deze manier voor me had gezien. Is misschien nogal een principe kwestie, maar ik heb van huis uit wel meegekregen om er ten alle tijde voor te zorgen dat ik niet afhankelijk word, en heb ook altijd vastgehouden aan het idee dat dat me nooit zou overkomen.

Ookal zijn er talloze argumenten die onderschrijven dat ik helemaal niet zo afhankelijk ben als ik denk (dankzij de mogelijkheid om te sparen etc.) het voelt toch een beetje alsof ik m'n eigen principes overboord gooi. Ik kom zelf ook uit een thuissituatie waarin ik zelf absoluut niet terecht zou willen komen (mijn moeder staat er sinds de scheiding van m'n ouders min of meer financieel alleen voor met 3 kinderen). Ik ben bang dat meegaan in deze situatie een soort startpunt kan zijn van een afhankelijk leven dat zou kunnen leiden tot een soortgelijke situatie als waarin mijn moeder lang heeft verkeerd. Is misschien allemaal heel vergezocht, maar ik zit daar toch mee in m'n hoofd.

Mag ik vragen wat je afhankelijk van hem maakt als je gewoon in je eigen inkomen kan voorzien.
Ja ik snap tijdens je studie dat je nauwelijks of beperkt inkomen hebt maar er na...
Of wil je twee woningen blijven.

Ik geef toe ik spaar ook graag huizen maar het is wel kostbaar zeg maar en vraag me echt oprecht af als je gewoon je eigen inkomen hebt wat je dan afhankelijk maakt...

quote:

Op woensdag 7 april 2021 18:48 schreef Leandra het volgende:
Alleen de boodschappen doen vind je een forse investering in jullie relatie?
Je doucht met koud water en hebt ook geen stroom en internet nodig enzo?

Je lijkt geen idee te hebben wat een huishouden kost, ik zou vooral lekker je studentenkamer blijven huren, die zal wel incl nutsvoorzieningen zijn en dan hoef je alleen maar boodschappen voor jezelf te doen.

Jezus, ik word echt ontzettend moe van je negatieve, aanvallende en neerbuigende berichten in dit topic.

Ontopic:
Ik snap de struggles wel TS, ik heb een soortgelijke situatie. Mijn vriendin heeft ook iets gekocht in het eerste halfjaar van onze relatie. Slimme keuze natuurlijk, ook te begrijpen. Van samenwonen was uiteraard nog geen sprake. Toch gaf het mij altijd een wat beklemmend gevoel, alsof mijn keuzemogelijkheid opeens beperkt werd. Je koopt een woning namelijk ook niet met het idee om daar maar 1 of 2 jaar te wonen. Goed, we zijn nu een tijd verder en af en toe laait de samenwoondiscussie op. Zij zou het liefste hebben dat ik bij haar intrek, maar dat is echt tegen al mijn principes in. Dan heb ik geen keuze gehad, ben ik afhankelijk van haar (want mocht het ooit uitgaan, heb ik geen woning) en bovendien voel ik mij dan logee in haar huis. Zij ziet het ook nog niet zitten om haar woning te verkopen en samen voor iets anders te kijken, wat ik ook goed kan snappen.

Dat is gewoon het lastige aan daten/ een relatie krijgen wanneer je net in iets andere levensfases zit. Er zijn denk ik niet echt concrete tips, want het is een gevoelskwestie. Ik zou het gewoon ff aankijken.

Hm, ok. Nou in dit geval zou ik gewoon bespreken of hij het ook goed vindt dat jullie over 5 jaar samen een ander huis kopen, omdat je dit huis wel oké vindt, maar de locatie niet.

quote:

Op donderdag 8 april 2021 15:28 schreef speknek het volgende:
Ik geloof niet dat mensen begrijpen wat een financiele val het is voor vrouwen (of mannen vice versa, maar het gebeurt vaker bij vrouwen) om in het huis op naam van een man te wonen en geld in de inboedel en boodschappen te stoppen. Je kunt zo evenveel investeren, en aan het einde met niets overblijven omdat al jouw investeringen geconsumeerd zijn, terwijl de investering van je partner zelfs nog meer waard is dan hij erin heeft gestopt. Ik snap wel dat wat mannen hier claimen dat dit een gouden deal is, want je maakt de ander financieel afhankelijk van je.

Aan de andere kant kan het ook uitgaan net in een dip in de markt en dan heb je ineens een restschuld die je allebei moet ophoesten omdat je het huis moet verkopen als geen van beide de ander kan uitkopen...