R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hi allemaal,
Ik zou graag wat objectieve meningen horen (vrijwel mijn hele familie en vriendenkring geven mij min of meer gelijk, maar die zijn dus niet zo objectief) over het volgende:
Ik ben nu iets langer dan een jaar samen met mijn vriend. In het begin van de relatie woonden we allebei nog thuis, na ongeveer een half jaar nam ik een studentenkamer en daar woonden we min of meer samen. Ging super goed, hartstikke happy en niks aan de hand. Een paar maanden later gaf hij aan dat hij een koophuis wilde gaan zoeken. Hij werkt al een tijdje en ik studeer dus nog. Vanaf het begin af aan had ik geen goed gevoel bij de situatie van het huis kopen. Ten eerste omdat hij het huis in zijn eentje ging kopen, want ik kan dat nog niet betalen als student. Het zou dan op papier dus 0,0% mijn huis zijn, ondanks dat ik er wel bij mag komen wonen. Dat voelt voor mij als afhankelijk zijn, en dat is juist iets wat ik absoluut niet wil. Hij denkt wel met mij mee door me uit te leggen dat ik in de periode dat ik bij hem woon en weinig kosten maak veel kan sparen als ik straks een baan heb. Dat klopt natuurlijk, maar het blijft voor mij gewoon pijnlijk dat het huis straks feitelijk niet van mij is, ondanks dat we alle spullen samen hebben uitgezocht etc. Het voelt gewoon alsof hij me een beetje dwingt om een bepaalde kant op te gaan in het leven, en dat voelt niet fijn. We zijn momenteel bezig met klussen in het huis en na deze week zal het huis bewoonbaar zijn, en gaat het dus allemaal echt beginnen, en zit ik nogal in een tweestrijd. Ik wil zijn enthousiasme niet wegnemen en hem geen kutgevoel geven door steeds maar te herhalen dat ik me er niet goed bij voel, maar ik wil ook mijn gevoelens niet wegstoppen en altijd maar nepvrolijk doen, ook op momenten dat ik het weer even allemaal niet zo goed vind voelen. Hebben mensen in een zelfde soort situatie gezeten en tips hiervoor? Ik hoor het graag.
Ik zou graag wat objectieve meningen horen (vrijwel mijn hele familie en vriendenkring geven mij min of meer gelijk, maar die zijn dus niet zo objectief) over het volgende:
Ik ben nu iets langer dan een jaar samen met mijn vriend. In het begin van de relatie woonden we allebei nog thuis, na ongeveer een half jaar nam ik een studentenkamer en daar woonden we min of meer samen. Ging super goed, hartstikke happy en niks aan de hand. Een paar maanden later gaf hij aan dat hij een koophuis wilde gaan zoeken. Hij werkt al een tijdje en ik studeer dus nog. Vanaf het begin af aan had ik geen goed gevoel bij de situatie van het huis kopen. Ten eerste omdat hij het huis in zijn eentje ging kopen, want ik kan dat nog niet betalen als student. Het zou dan op papier dus 0,0% mijn huis zijn, ondanks dat ik er wel bij mag komen wonen. Dat voelt voor mij als afhankelijk zijn, en dat is juist iets wat ik absoluut niet wil. Hij denkt wel met mij mee door me uit te leggen dat ik in de periode dat ik bij hem woon en weinig kosten maak veel kan sparen als ik straks een baan heb. Dat klopt natuurlijk, maar het blijft voor mij gewoon pijnlijk dat het huis straks feitelijk niet van mij is, ondanks dat we alle spullen samen hebben uitgezocht etc. Het voelt gewoon alsof hij me een beetje dwingt om een bepaalde kant op te gaan in het leven, en dat voelt niet fijn. We zijn momenteel bezig met klussen in het huis en na deze week zal het huis bewoonbaar zijn, en gaat het dus allemaal echt beginnen, en zit ik nogal in een tweestrijd. Ik wil zijn enthousiasme niet wegnemen en hem geen kutgevoel geven door steeds maar te herhalen dat ik me er niet goed bij voel, maar ik wil ook mijn gevoelens niet wegstoppen en altijd maar nepvrolijk doen, ook op momenten dat ik het weer even allemaal niet zo goed vind voelen. Hebben mensen in een zelfde soort situatie gezeten en tips hiervoor? Ik hoor het graag.
Ik vind het van beide kanten niet gek. Hij wil jou er niet mee opzadelen en ziet het als zijn keuze, zijn huis en dus ook zijn kosten. Jij wil graag samen zijn en niet afhankelijk, maar feit is natuurlijk dat dit wel zo is. Kan me wel voorstellen dat het zo voelt, maar ik denk dat je misschien wat afstand moet nemen en je in hem verplaatsen. Jij kunt het niet betalen en hij wil wél een huis. Het is uiteindelijk gewoon zijn keuze - dus wat had je gehoopt, dat hij braaf zou wachten tot jij klaar was met studeren en hij fulltime werkend vanuit jouw studentenkamer gaat wonen? Ik kan je vertellen dat dat ook niet werkt 
Daarnaast - realistisch, het is gewoon mogelijk dat jullie straks een keer uit elkaar gaan en dan is het tenminste duidelijk van wie wat is. En stiekem denk ik dat hij jou juist wil ontlasten, jij kunt het niet betalen en hij wil jou er dus wel bij hebben. Een mooie plek dus, heeft hij blijkbaar voor je over. En natuurlijk is het jouw keuze om daar wel of niet te gaan wonen.
En aan de andere kant... wees blij, jij zit er dus ook niet aan vast. Stel dat het misloopt. En als het wel goed blijft gaan dan stap je er straks toch gewoon bij in als je het kunt betalen?
Daarnaast - realistisch, het is gewoon mogelijk dat jullie straks een keer uit elkaar gaan en dan is het tenminste duidelijk van wie wat is. En stiekem denk ik dat hij jou juist wil ontlasten, jij kunt het niet betalen en hij wil jou er dus wel bij hebben. Een mooie plek dus, heeft hij blijkbaar voor je over. En natuurlijk is het jouw keuze om daar wel of niet te gaan wonen.
En aan de andere kant... wees blij, jij zit er dus ook niet aan vast. Stel dat het misloopt. En als het wel goed blijft gaan dan stap je er straks toch gewoon bij in als je het kunt betalen?
Whatever...
@ babylon Opzich wel, alleen had ik het graag anders gezien. Om me heen zie ik vriendinnen die echt samen een huis kopen met hun vriend, en dus ook helemaal samen het huis uitzoeken (was bij ons niet helemaal het geval, omgeving stond al min of meer vast door mijn vriend) en het echt samen kopen. Zo had ik deze nieuwe fase niet willen beginnen, ook al wil ik wel samenwonen
[ Bericht 1% gewijzigd door mcvdp op 06-04-2021 17:18:23 (mistte tag) ]
[ Bericht 1% gewijzigd door mcvdp op 06-04-2021 17:18:23 (mistte tag) ]
Persoonlijk vind ik het totaal niet chique en eigenlijk gewoon not done om dit soort dingen met de hele goegemeente te bespreken, maar niet met je vriend zelf.
Ik begrijp zijn keuze heel goed en ik begrijp jouw bezwaren heel goed, maar bespreek dit met je vriend.
Ik begrijp zijn keuze heel goed en ik begrijp jouw bezwaren heel goed, maar bespreek dit met je vriend.
Appletje-Ez houdt van soep
Shine sight on the eternal darkness of the shadow people!
Shine sight on the eternal darkness of the shadow people!
Ja weet je, als je van het begin af aan duidelijk bent geweest dat je je hier niet goed bij voelt en hij is toch gaan doen wat hij wil, dan zou je daar je conclusies aan moeten verbinden.quote:Op dinsdag 6 april 2021 17:15 schreef mcvdp het volgende:
Opzich wel, alleen had ik het graag anders gezien. Om me heen zie ik vriendinnen die echt samen een huis kopen met hun vriend, en dus ook helemaal samen het huis uitzoeken (was bij ons niet helemaal het geval, omgeving stond al min of meer vast door mijn vriend) en het echt samen kopen. Zo had ik deze nieuwe fase niet willen beginnen, ook al wil ik wel samenwonen
Ik zou, als ik jou was, voorlopig nog gewoon je eigen kamer houden als waar je woont. En dan over een tijdje verder zien.
The love you take is equal to the love you make.
Babylon?quote:
@ babylon Opzich wel, alleen had ik het graag anders gezien. Om me heen zie ik vriendinnen die echt samen een huis kopen met hun vriend, en dus ook helemaal samen het huis uitzoeken (was bij ons niet helemaal het geval, omgeving stond al min of meer vast door mijn vriend) en het echt samen kopen. Zo had ik deze nieuwe fase niet willen beginnen, ook al wil ik wel samenwonen
The love you take is equal to the love you make.
Je hebt liever dat hij afhankelijk blijft van jouw studie- en spaartempo? Dat jullie beide geld weg blijven gooien aan huren, wat afhankelijk van zijn mogelijke hypotheek hoogstwaarschijnlijk stukken duurder gaat zijn?quote:
Hi allemaal,
Ik zou graag wat objectieve meningen horen (vrijwel mijn hele familie en vriendenkring geven mij min of meer gelijk, maar die zijn dus niet zo objectief) over het volgende:
Ik ben nu iets langer dan een jaar samen met mijn vriend. In het begin van de relatie woonden we allebei nog thuis, na ongeveer een half jaar nam ik een studentenkamer en daar woonden we min of meer samen. Ging super goed, hartstikke happy en niks aan de hand. Een paar maanden later gaf hij aan dat hij een koophuis wilde gaan zoeken. Hij werkt al een tijdje en ik studeer dus nog. Vanaf het begin af aan had ik geen goed gevoel bij de situatie van het huis kopen. Ten eerste omdat hij het huis in zijn eentje ging kopen, want ik kan dat nog niet betalen als student. Het zou dan op papier dus 0,0% mijn huis zijn, ondanks dat ik er wel bij mag komen wonen. Dat voelt voor mij als afhankelijk zijn, en dat is juist iets wat ik absoluut niet wil.
Of zou je je beter voelen als jouw naam er ook op komt?
Het is geen dwang van jouw kant uit dat hij dan maar niet gaat kopen?quote:Hij denkt wel met mij mee door me uit te leggen dat ik in de periode dat ik bij hem woon en weinig kosten maak veel kan sparen als ik straks een baan heb. Dat klopt natuurlijk, maar het blijft voor mij gewoon pijnlijk dat het huis straks feitelijk niet van mij is, ondanks dat we alle spullen samen hebben uitgezocht etc. Het voelt gewoon alsof hij me een beetje dwingt om een bepaalde kant op te gaan in het leven, en dat voelt niet fijn.
Dit is R&P.quote:Op dinsdag 6 april 2021 17:18 schreef Fcu030 het volgende:
Persoonlijk vind ik het totaal niet chique en eigenlijk gewoon not done om dit soort dingen met de hele goegemeente te bespreken, maar niet met je vriend zelf.
Ik begrijp zijn keuze heel goed en ik begrijp jouw bezwaren heel goed, maar bespreek dit met je vriend.
Het hele bestaansrecht van R&P is dat je hier over dit soort dingen spreekt.
Snap ik wel, maar ik krijg bij dit soort verhalen altijd erg sterk het idee dat zij hem dan ongelofelijk zwart zit te maken bij vrienden en familie, maar naar hem toe mooi weer speelt.quote:
[..]
Dit is R&P.
Het hele bestaansrecht van R&P is dat je hier over dit soort dingen spreekt.
Zal wel een eigen onverwerkt trauma zijn.
Appletje-Ez houdt van soep
Shine sight on the eternal darkness of the shadow people!
Shine sight on the eternal darkness of the shadow people!
Nee ik heb zeker geen mooi weer gespeeld naar hem toe, ben vanaf het begin wel eerlijk geweest. Mijn gevoel ging alleen nogal op en neer. Het ene moment leek het me weer niet zo'n probleem, terwijl ik het andere moment weer wakker werd met hartkloppingen omdat het me stress gaf. Ik denk zelf ook wel dat het te maken heeft met een onverwerkt trauma maar ik weet niet wat.quote:
Snap ik wel, maar ik krijg bij dit soort verhalen altijd erg sterk het idee dat zij hem dan ongelofelijk zwart zit te maken bij vrienden en familie, maar naar hem toe mooi weer speelt.
Zal wel een eigen onverwerkt trauma zijn.
Wat anderen doen is natuurlijk niet zo relevant, het gaat erom of / dat je zelf al dan niet kan accepteren dat de gingen gaan zoals ze nu gaan.quote:
@ babylon Opzich wel, alleen had ik het graag anders gezien. Om me heen zie ik vriendinnen die echt samen een huis kopen met hun vriend, en dus ook helemaal samen het huis uitzoeken (was bij ons niet helemaal het geval, omgeving stond al min of meer vast door mijn vriend) en het echt samen kopen. Zo had ik deze nieuwe fase niet willen beginnen, ook al wil ik wel samenwonen
Ik kan me voorstellen dat het niet fijn is als je partner min of meer de piketpalen van je leven al heeft uitgezet door iets vrij definitiefs als een woning te kopen. Je staat dan voor een voldongen feit en hij houdt op die manier weinig rekening met jouw wensen en eventuele toekomstplannen (als die er waren).
Aan de andere kant kan je natuurlijk ook een partner treffen die al een woning heeft en dan heb je die keuze ook niet.
Het belangrijkste is denk ik dat hij voor jullie samen een best wel belangrijke keuze heeft doorgedrukt en of je dat accepteert is aan jou. Het is niet ondenkbaar dat hij dat later in je relatie nog eens zal doen.
Wat zou dit nou te maken moeten hebben met een onverwerkt trauma?quote:Op dinsdag 6 april 2021 17:24 schreef mcvdp het volgende:
[..]
Nee ik heb zeker geen mooi weer gespeeld naar hem toe, ben vanaf het begin wel eerlijk geweest. Mijn gevoel ging alleen nogal op en neer. Het ene moment leek het me weer niet zo'n probleem, terwijl ik het andere moment weer wakker werd met hartkloppingen omdat het me stress gaf. Ik denk zelf ook wel dat het te maken heeft met een onverwerkt trauma maar ik weet niet wat.
Voor het eerst gaan samenwonen is best een stap. En als je niet assertief genoeg bent en/of niet zeker weet of je dat wel echt wilt op deze manier: geen wonder dat je stress voelt.
The love you take is equal to the love you make.
Ik had het met dat laatste eigenlijk over mezelf 😅 zolang je hetzelfde verhaal verteld tegen je vriend als tegen je vrienden en familie is het sowieso goed.quote:
[..]
Nee ik heb zeker geen mooi weer gespeeld naar hem toe, ben vanaf het begin wel eerlijk geweest. Mijn gevoel ging alleen nogal op en neer. Het ene moment leek het me weer niet zo'n probleem, terwijl ik het andere moment weer wakker werd met hartkloppingen omdat het me stress gaf. Ik denk zelf ook wel dat het te maken heeft met een onverwerkt trauma maar ik weet niet wat.
Ik begrijp heel goed dat het dubbel aanvoelt, maar in dit stadium lijkt mij rationeel gezien zijn manier van doen de beste.
Appletje-Ez houdt van soep
Shine sight on the eternal darkness of the shadow people!
Shine sight on the eternal darkness of the shadow people!
Het probleem in deze is dat het op dit moment voelt alsof je afhankelijk van hem gaat zijn door bij hem in te trekken. waarom maak je geen "huur" regeling met hem?
Jij betaald een X bedrag aan hem voor onkosten e.d. (zou je ook op je studentenkamer hebben) en daarvoor in ruil woon jij samen met hem in dat huis.
Op deze manier leeft je niet op zijn geld en heb je meer een gevoel dat het gelijk is ipv afhankelijkheid.
Jij betaald een X bedrag aan hem voor onkosten e.d. (zou je ook op je studentenkamer hebben) en daarvoor in ruil woon jij samen met hem in dat huis.
Op deze manier leeft je niet op zijn geld en heb je meer een gevoel dat het gelijk is ipv afhankelijkheid.
Ik denk niet dat het daarom gaat in deze discussie.quote:
Het probleem in deze is dat het op dit moment voelt alsof je afhankelijk van hem gaat zijn door bij hem in te trekken. waarom maak je geen "huur" regeling met hem?
Jij betaald een X bedrag aan hem voor onkosten e.d. (zou je ook op je studentenkamer hebben) en daarvoor in ruil woon jij samen met hem in dat huis.
Op deze manier leeft je niet op zijn geld en heb je meer een gevoel dat het gelijk is ipv afhankelijkheid.
Hij heeft een woning gekocht, iets wat je in een relatie normaal gesproken toch het liefst samen doet / kiest waarbij je rekening houdt met elkaar, met plannen, met locatie, etc.
Nu heeft hij op zijn inkomen een woning gekocht, daarmee een voorschot genomen op hun toekomst en staat TS voor een voldongen feit.
Ach lieverd, dan betaal je toch 200 euro per maand aan hem, op een aparte bankrekening die jullie dan same ngebruiken om leuke spulletjes te kopen voor het huis, boodschappen etc.
En dan kan je vriend dus op die manier bijhouden hoeveel je uiteindelijk hebt betaald. Zodra je bent afgestudeerd kunnen jullie dan samen een nieuw huis kopen als je daar aan toe bent.
En dan kan je vriend dus op die manier bijhouden hoeveel je uiteindelijk hebt betaald. Zodra je bent afgestudeerd kunnen jullie dan samen een nieuw huis kopen als je daar aan toe bent.
Let's all accept each other's differences and different opinions and live together in harmony :)
In dat geval is het belangrijk om een paar dingen te weten.quote:
[..]
Ik denk niet dat het daarom gaat in deze discussie.
Hij heeft een woning gekocht, iets wat je in een relatie normaal gesproken toch het liefst samen doet / kiest waarbij je rekening houdt met elkaar, met plannen, met locatie, etc.
Nu heeft hij op zijn inkomen een woning gekocht, daarmee een voorschot genomen op hun toekomst en staat zij voor een voldongen feit.
Hoelang duurt de huidige studie nog?
Gaat ze verder nog door met studeren?
Wat is de intentie achter de aankoop van het huis?
Het kan ook zijn dat hij het huis nu gekocht heeft vanwege de lage rente standen en met de intentie om er nu te wonen en daarna te verhuren als hun beide een baan hebben om samen te gaan kopen.
Daarbij is het prive huren van een normale woning op 1 salaris bijna niet te doen en lijkt me samenwonen in een studentenhuis ook niet het beste.
Ben het er mee eens dat de communicatie tussen beide op het gebied van welk huis wel wat beter had gekund, maar daar hebben beide in dit geval schuld aan, of door niet duidelijk genoeg te zijn of door niet goed te luisteren naar je partner.
Maar uit het verhaal is duidelijk dat het huis al gekocht is dus daar kun je niet meer onderuit, nu moet het gevoel er wat meer komen vandaar de eerder genoemde optie.
Uiteraard zien familie het zoals jij dat doet.
Zijn familie zullen het zien zoals hij het ziet.
Tot dusver Captain Obvious.
Maar uh, moet het huis dan voor de helft van jouw zijn om er in te willen wonen?
Sowieso al na een jaar plus extra, samen een huis kopen is om ellende vragen.
Ik heb dat maar zelden goed zien aflopen.
Dit lijkt mij juist de meest gunstige situatie, op deze manier zijn jullie niet helemaal gebonden aan elkaar.
Mocht dat later veranderen in een zeer goeie solide hechte relatie, kan je altijd nog samen een huis kopen en verkoopt hij de huidige zeg maar. (waar jij dan opeens onevenredig meer van profiteert in die zin)
Mocht het spaak lopen, dan zit je sowieso met de ellende van iemand moet het huis uit en dan alle rompslomp er omheen van verkoop of uitkopen of overwaarde verdelen etc.
Dus wat is er feitelijk anders behalve "ja maar dan koop ik spullen voor een huis".. die kun je later altijd nog meenemen he wat je ook doet of wat er ook gebeurd.
Zijn familie zullen het zien zoals hij het ziet.
Tot dusver Captain Obvious.
Maar uh, moet het huis dan voor de helft van jouw zijn om er in te willen wonen?
Sowieso al na een jaar plus extra, samen een huis kopen is om ellende vragen.
Ik heb dat maar zelden goed zien aflopen.
Dit lijkt mij juist de meest gunstige situatie, op deze manier zijn jullie niet helemaal gebonden aan elkaar.
Mocht dat later veranderen in een zeer goeie solide hechte relatie, kan je altijd nog samen een huis kopen en verkoopt hij de huidige zeg maar. (waar jij dan opeens onevenredig meer van profiteert in die zin)
Mocht het spaak lopen, dan zit je sowieso met de ellende van iemand moet het huis uit en dan alle rompslomp er omheen van verkoop of uitkopen of overwaarde verdelen etc.
Dus wat is er feitelijk anders behalve "ja maar dan koop ik spullen voor een huis".. die kun je later altijd nog meenemen he wat je ook doet of wat er ook gebeurd.
als ik dit goed begrijp durf je tegen je vriend niet je gevoelens te vertellen?quote:
vrijwel mijn hele familie en vriendenkring geven mij min of meer gelijk, ....
... maar ik wil ook mijn gevoelens niet wegstoppen en altijd maar nepvrolijk doen
waarom niet? kennelijk heb je geen problemen er met anderen over te praten...
Het lijkt me essentieel als je wel gewoon over je gevoelens kan praten met je partner.
Het is verder niet zo belangrijk of die gevoelens een 'goede' grond hebben, als je dat zo voelt is dat gewoon zo en zodra je daarover kunt praten leer je elkaar ook kennen en beter met elkaar om te gaan. (het betekent ook lang niet altijd dat hij vervolgens dingen anders moet doen... ik heb een vermoeden dat in de basis het gewoon een soort van onzekerheid is)
wat betreft je klacht "Het voelt gewoon alsof hij me een beetje dwingt om een bepaalde kant op te gaan in het leven" Juist dat ligt vooral aan jezelf en heeft er juist mee te maken dat je zelf moeten leren je mond open te trekken en niet een rol te spelen en te doen alsof je alles leuk meedoet...
Hij dwingt je voorlopig helemaal niet daartoe, dat doe je zelf door je mond dicht te houden tegenover hem.
[ Bericht 6% gewijzigd door RM-rf op 06-04-2021 17:59:51 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Trek vooral niet bij hem in. Dit soort onderhuidse gevoelens gaan straks plaatsmaken voor echte haat.
Als je uit elkaar gaat, is dit alleen maar handig.
Als jullie bij elkaar blijven, boeit het niet.
In principe is het altijd wenselijk om een huis op één inkomen te kopen. De meesten kunnen dit niet, dus vandaar dat iedereen samen koopt. Als hij in z'n eentje dat huis kan veroorloven, zou ik juist blij zijn.
Je wilt niet afhankelijk zijn, maar met z'n tweeën een huis hebben, daar is niks onafhankelijks aan.
Je moet juist blij zijn in jouw situatie. Je kan over inboedel en andere financien altijd afspraken maken. Als je straks zelf ook een inkomen hebt, wordt de situatie weer anders. Maar voor nu, zit je best goed.
Als jullie bij elkaar blijven, boeit het niet.
In principe is het altijd wenselijk om een huis op één inkomen te kopen. De meesten kunnen dit niet, dus vandaar dat iedereen samen koopt. Als hij in z'n eentje dat huis kan veroorloven, zou ik juist blij zijn.
Je wilt niet afhankelijk zijn, maar met z'n tweeën een huis hebben, daar is niks onafhankelijks aan.
Je moet juist blij zijn in jouw situatie. Je kan over inboedel en andere financien altijd afspraken maken. Als je straks zelf ook een inkomen hebt, wordt de situatie weer anders. Maar voor nu, zit je best goed.
-nee-
Dat inderdaad ja. Het voelt alsof er een levensverandering gaat gebeuren waar ik zelf gewoon geen controle over heb. En ik ben bang dat als ik dit allemaal maar prima vind dit soort dingen vaker gaan gebeuren, alsof hij vaker direct of indirect op eigen houtje keuzes maakt die ook veel invloed op mij hebben. Ik weet dat hij het beste met mij voor heeft maar soms lijkt het alsof hij vooral denkt dat dingen goed voor mij zijn terwijl dit eigenlijk niet zo is. Hij is enig kind en ik ben de oudste van 3 en we zijn allebei wel gewend om de dingen te doen zoals we het zelf willen, wellicht dat dat ook meespeelt.quote:
Ik kan me voorstellen dat het niet fijn is als je partner min of meer de piketpalen van je leven al heeft uitgezet door iets vrij definitiefs als een woning te kopen. Je staat dan voor een voldongen feit en hij houdt op die manier weinig rekening met jouw wensen en eventuele toekomstplannen (als die er waren).
Jouw grootste zorg is waarschijnlijk dadelijk kopen wij samen inboedel, gaan we uit elkaar en is er niet van mij want niet meegefinancierd aan het huis.
Ik zou zoiets dan gewoon vastleggen bij de notaris. Het is beter om zulke dingen nu vast te leggen nu alles koek en ei is dan dat het dadelijk gebeurd als de relatie kut is.
Heb jij je zekerheid dat je nog waarde terug krijgt en niet alles van hem is in het geval dat jullie uit elkaar gaan.
Prima toch.
Ik zou zoiets dan gewoon vastleggen bij de notaris. Het is beter om zulke dingen nu vast te leggen nu alles koek en ei is dan dat het dadelijk gebeurd als de relatie kut is.
Heb jij je zekerheid dat je nog waarde terug krijgt en niet alles van hem is in het geval dat jullie uit elkaar gaan.
Prima toch.
-Er valt elke dag wel wat te klagen. :)
|
|
