CUL Culinesse à gogo
Het forum voor al je culinaire uitspattingen, hoogstandjes en rampen, en voor al je kook-gerelateerde vragen.
Yep....quote:Op vrijdag 5 maart 2021 19:04 schreef sigme het volgende:
[..]
Maar daarna wel lettertjes voor de naam en feestje, nietwaar?
En Club: yep. Dit was mijn eerste waarvan ik echt dacht 'uhmmm, WTF, dit kan toch niet?'.
Ze vond het zelf een hele goeie verdediging en keek er met trots op terug, vond ik ook bijzonder.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Daarom, maakt ook niets uit, je kunt toch niet zakken.quote:
[..]
Maar daarna wel lettertjes voor de naam en feestje, nietwaar?
Desondanks was ik de laatste tien minuten voor begin zó zenuwachtig. Niet leuk meer.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Lijkt me vreselijk jaquote:Op vrijdag 5 maart 2021 19:09 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Daarom, maakt ook niets uit, je kunt toch niet zakken.
Desondanks was ik de laatste tien minuten voor begin zó zenuwachtig. Niet leuk meer.
Iets wat ik iig nooit ga meemaken
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ah johhhh, leuk toch, een tweede keerquote:
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
quote:
Paar weken terug kondigde een collega aan dat hij vader gaat worden. Heerlijk, zo onwijs leuk voor hem.
En ik dacht als eerste 'mijn hemel, zo blij dat de mijne inmiddels vier is en ik geen zwangerschap meer door hoef' 😅🤣
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ik was heel goed zwanger zijn en ook bevallen ging me vrij makkelijk af (ik bedoel: PIJN, maar het duurde minder dan 4 uur, dat was wel te doen), maar poe, het is wel een hoop gedoe, een baby inderdaad.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Zo'n feestje nog eens zou ik niet erg vinden. Wel graag met dezelfde kerel 
I solemnly swear i'm up to no good
En dat ook ja. Wel fantastisch een keer meegemaakt te hebben. Ze was zo'n fantastische babyquote:
Ik was heel goed zwanger zijn en ook bevallen ging me vrij makkelijk af (ik bedoel: PIJN, maar het duurde minder dan 4 uur, dat was wel te doen), maar poe, het is wel een hoop gedoe, een baby inderdaad.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
MAAR DAT KAN GEWOON!!!quote:
Zo'n feestje nog eens zou ik niet erg vinden. Wel graag met dezelfde kerel
OFTEWEL: DOENNNNN!
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Oh absoluut. Super bijzonder. Ik vond de kraamtijd echt heel tof, samen in je coconnetje, het vroor dat het kraakte buiten en wij zaten samen binnenquote:Op vrijdag 5 maart 2021 19:27 schreef Molo het volgende:
[..]
En dat ook ja. Wel fantastisch een keer meegemaakt te hebben. Ze was zo'n fantastische baby
Mijnes was ook een hele puike en makkelijke baby. Puik is ie nog steeds, makkelijk niet altijd 
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Dank @Myraela dan laat ik de kaasschnitzels vd Lidl inderdaad liggen en haal ik vivera!
Ik had wel een jurkje aan maar heb niet m'n haar laten doen en m'n feestje was op 13 maart. Of nou ja: niet op 13 maart dus. . Ik heb het toch niet helemaal goed gedaan geloof ik haha.
Ik wilde eerst typen dat ik tijdens mn promotie nooit het gevoel heb gehad dat ik niet wist wat er van me werd verwacht en of ik om feedback kon vragen en zo. En dat is grotendeels ook echt wel waar denk ik, al ben ik wel meermaals vreselijk gefrustreerd geweest over precies doen wat er besproken was en dan toch weer dingen anders moeten doen voor een artikel en zo, maar dat kwam meer door voortschrijdend inzicht dan door onduidelijkheid in wat werd verwacht.
Desalniettemin heb ik me in de eerste vier jaar vreselijk gevoeld alsof ik maar net m'n hoofd boven water kon houden, en heel vaak ook alsof ik dat eigenlijk net niet kon, en achteraf gezien vind ik het eigenlijk ook heel kwalijk dat er niet is ingegrepen. De personen die, denk ik, ingegrepen zouden hebben als ze het hadden geweten zaten net niet dicht genoeg erop om te zien hoe ik me echt voelde, degene die dat wel zat, greep niet in. Zij is later met een burnout uitgevallen en dat is niet geheel vrijwillig maar op aandringen van haar leidinggevende gegaan, en toen ik die mail ontving was mijn eerste emotie boos en jaloers: waarom heeft iemand voor haar wel gedaan wat zij eigenlijk voor mij had moeten doen?
Ik heb namelijk in die vier jaar denk ik wel vier of vijf keer aangegeven dat het teveel was en dat ik graag 32u wilde gaan werken zodat ik 1 dag vrij kon zijn en dat was allemaal lastig en gebeurt eigenlijk nooit en dan moet al dat werk wel in die 32u passen (ehhhh nou nee dan plak ik die uren er aan het eind achteraan en heb ik langer de tijd dus hoef ik helemaal niet hetzelfde werk te doen maar dan in minder uren..). En ik zat weken achter elkaar huilend bij haar in de kamer dat het teveel was en dan ging het alleen maar over wat ik kon doen om het toch vol te houden (zoals stoppen met hockeytraining geven, zo'n beetje het enige wat ik naast m'n eigen trainingen nog deed buiten werk).
Echt, ik kan er nog steeds boos over worden. Ik had ziekgemeld moeten worden, maar het werd niet eens geaccepteerd om in plaats daarvan m'n contracturen terug te schroeven (ziekmelden was niet eens in m'n hoofd opgekomen).
Dus.
Maar m'n promotie zelf was verder tof, ik had er verschrikkelijk tegenop gezien maar na een EMDR sessie en onder invloed van twee propanolol en een immodium ging het eigenlijk heel goed en had ik er nog lol in ook.
Ik had drie uur geslapen de nacht ervoor van de zenuwen, dus bij de drie uur durende lunch met m'n commissie, ouders, broertje, toen-vriend en paranimfen was ik al behoorlijk af en had ik niet zo heel veel meer te melden, maar was wel heel bijzonder.
Woensdag is het een jaar geleden, ik ga de opname terugkijken met wat lekkers
.
Haha!quote:
[..]
En dan noemen we het promoveren en dan hoort het zo
Ik had wel een jurkje aan maar heb niet m'n haar laten doen en m'n feestje was op 13 maart. Of nou ja: niet op 13 maart dus.
. Ik heb het toch niet helemaal goed gedaan geloof ik haha.Ik wilde eerst typen dat ik tijdens mn promotie nooit het gevoel heb gehad dat ik niet wist wat er van me werd verwacht en of ik om feedback kon vragen en zo. En dat is grotendeels ook echt wel waar denk ik, al ben ik wel meermaals vreselijk gefrustreerd geweest over precies doen wat er besproken was en dan toch weer dingen anders moeten doen voor een artikel en zo, maar dat kwam meer door voortschrijdend inzicht dan door onduidelijkheid in wat werd verwacht.
Desalniettemin heb ik me in de eerste vier jaar vreselijk gevoeld alsof ik maar net m'n hoofd boven water kon houden, en heel vaak ook alsof ik dat eigenlijk net niet kon, en achteraf gezien vind ik het eigenlijk ook heel kwalijk dat er niet is ingegrepen. De personen die, denk ik, ingegrepen zouden hebben als ze het hadden geweten zaten net niet dicht genoeg erop om te zien hoe ik me echt voelde, degene die dat wel zat, greep niet in. Zij is later met een burnout uitgevallen en dat is niet geheel vrijwillig maar op aandringen van haar leidinggevende gegaan, en toen ik die mail ontving was mijn eerste emotie boos en jaloers: waarom heeft iemand voor haar wel gedaan wat zij eigenlijk voor mij had moeten doen?
Ik heb namelijk in die vier jaar denk ik wel vier of vijf keer aangegeven dat het teveel was en dat ik graag 32u wilde gaan werken zodat ik 1 dag vrij kon zijn en dat was allemaal lastig en gebeurt eigenlijk nooit en dan moet al dat werk wel in die 32u passen (ehhhh nou nee dan plak ik die uren er aan het eind achteraan en heb ik langer de tijd dus hoef ik helemaal niet hetzelfde werk te doen maar dan in minder uren..). En ik zat weken achter elkaar huilend bij haar in de kamer dat het teveel was en dan ging het alleen maar over wat ik kon doen om het toch vol te houden (zoals stoppen met hockeytraining geven, zo'n beetje het enige wat ik naast m'n eigen trainingen nog deed buiten werk).
Echt, ik kan er nog steeds boos over worden. Ik had ziekgemeld moeten worden, maar het werd niet eens geaccepteerd om in plaats daarvan m'n contracturen terug te schroeven (ziekmelden was niet eens in m'n hoofd opgekomen).
Dus.
Maar m'n promotie zelf was verder tof, ik had er verschrikkelijk tegenop gezien maar na een EMDR sessie en onder invloed van twee propanolol en een immodium ging het eigenlijk heel goed en had ik er nog lol in ook.
Ik had drie uur geslapen de nacht ervoor van de zenuwen, dus bij de drie uur durende lunch met m'n commissie, ouders, broertje, toen-vriend en paranimfen was ik al behoorlijk af en had ik niet zo heel veel meer te melden, maar was wel heel bijzonder.
Woensdag is het een jaar geleden, ik ga de opname terugkijken met wat lekkers
.
Hebben we het nog over baby uitpers-feestjes?quote:
Zo'n feestje nog eens zou ik niet erg vinden. Wel graag met dezelfde kerel
Ik had de hele zomer met haar vrij, zalig. En maar loeren in die grote donkerbruine oogjesquote:
[..]
Oh absoluut. Super bijzonder. Ik vond de kraamtijd echt heel tof, samen in je coconnetje, het vroor dat het kraakte buiten en wij zaten samen binnen
Wel puik en nu niet meer makkelijk, check. Maar lekker karakter en volgens mij wordt het wel een tof wijffie als ze ouder wordt.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ik heb vrij veel promovendi begeleid en het viel me altijd op hoe ontieglijk zwaar het vaak is. En vaak ook gemaakt wordt, want het kan idd echt wel anders. Menselijk...quote:
Woensdag is het een jaar geleden, ik ga de opname terugkijken met wat lekkers
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ja als corona over is. Anders krijgen we van die Grappenhaus dingetjes.quote:
[..]
MAAR DAT KAN GEWOON!!!
OFTEWEL: DOENNNNN!
Nee ik heb het over wat je vroeger moest doen voor dat baby uit pers gebeurenquote:
[..]
Hebben we het nog over baby uitpers-feestjes?
I solemnly swear i'm up to no good
Hoef je er tegenwoordig geen seks meer voor te hebben?quote:
Nee ik heb het over wat je vroeger moest doen voor dat baby uit pers gebeuren
Dat is wel tamelijk bizar, hoe dat gegaan isquote:
Dank @:Myraela dan laat ik de kaasschnitzels vd Lidl inderdaad liggen en haal ik vivera!
[..]
Haha!
Ik had wel een jurkje aan maar heb niet m'n haar laten doen en m'n feestje was op 13 maart. Of nou ja: niet op 13 maart dus.
Ik wilde eerst typen dat ik tijdens mn promotie nooit het gevoel heb gehad dat ik niet wist wat er van me werd verwacht en of ik om feedback kon vragen en zo. En dat is grotendeels ook echt wel waar denk ik, al ben ik wel meermaals vreselijk gefrustreerd geweest over precies doen wat er besproken was en dan toch weer dingen anders moeten doen voor een artikel en zo, maar dat kwam meer door voortschrijdend inzicht dan door onduidelijkheid in wat werd verwacht.
Desalniettemin heb ik me in de eerste vier jaar vreselijk gevoeld alsof ik maar net m'n hoofd boven water kon houden, en heel vaak ook alsof ik dat eigenlijk net niet kon, en achteraf gezien vind ik het eigenlijk ook heel kwalijk dat er niet is ingegrepen. De personen die, denk ik, ingegrepen zouden hebben als ze het hadden geweten zaten net niet dicht genoeg erop om te zien hoe ik me echt voelde, degene die dat wel zat, greep niet in. Zij is later met een burnout uitgevallen en dat is niet geheel vrijwillig maar op aandringen van haar leidinggevende gegaan, en toen ik die mail ontving was mijn eerste emotie boos en jaloers: waarom heeft iemand voor haar wel gedaan wat zij eigenlijk voor mij had moeten doen?
Ik heb namelijk in die vier jaar denk ik wel vier of vijf keer aangegeven dat het teveel was en dat ik graag 32u wilde gaan werken zodat ik 1 dag vrij kon zijn en dat was allemaal lastig en gebeurt eigenlijk nooit en dan moet al dat werk wel in die 32u passen (ehhhh nou nee dan plak ik die uren er aan het eind achteraan en heb ik langer de tijd dus hoef ik helemaal niet hetzelfde werk te doen maar dan in minder uren..). En ik zat weken achter elkaar huilend in de kamer dat het teveel was en dan ging het alleen maar over wat ik kon doen om het toch vol te houden (zoals stoppen met hockeytraining geven, zo'n beetje het enige wat ik naast m'n eigen trainingen nog deed buiten werk).
Echt, ik kan er nog steeds boos over worden. Ik had ziekgemeld moeten worden, maar het werd niet eens geaccepteerd om in plaats daarvan m'n contracturen terug te schroeven (ziekmelden was niet eens in m'n hoofd opgekomen).
Dus.
Maar m'n promotie zelf was verder tof, ik had er verschrikkelijk tegenop gezien maar na een EMDR sessie en onder invloed van twee propanolol en een immodium ging het eigenlijk heel goed en had ik er nog lol in ook.
Ik had drie uur geslapen de nacht ervoor van de zenuwen, dus bij de drie uur durende lunch met m'n commissie, ouders, broertje, toen-vriend en paranimfen was ik al behoorlijk af en had ik niet zo heel veel meer te melden, maar was wel heel bijzonder.
Woensdag is het een jaar geleden, ik ga de opname terugkijken met wat lekkers
Mijn promotor was wat dat betreft wel heel prettig, bijna iedereen werkte bij ons 32 uur (5 jaar) en er was veel ruimte voor werkprivebalans. Maar ik vond het bij tijd en wijlen vreselijk. Vooral omdat mijn data zo bizar anders waren dan we dachten en we daarom voortdurend van koers veranderden. Mijn co-promotor was onervaren en een controlfreak en sociaal niet zo enorm handig. En mijn promotor wat spaarzaam in postieve feedback. Dus ik heb me daar best vaak eenzaam in gevoeld. Uiteindelijk zei ze op mijn borrel dat ik heus wél kon schrijven (had in mijn eerste jaar gezegd dat schrijven niet mijn talent was en blijkbaar was ze daarin al vier jaar van mening veranderd maar dat was ze vergeten te vertellen
) en dat mijn project een van de moeilijkste van haar carrière was. Dat was heel helend, ik had het alleen graag wat eerder gehoord Maar goed, ik heb er wel serieus heel veel van geleerd 
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
nee joh gaat allemaal over de 5Gquote:Op vrijdag 5 maart 2021 19:38 schreef Myraela het volgende:
[..]
Hoef je er tegenwoordig geen seks meer voor te hebben?
I solemnly swear i'm up to no good
