bazbo cd0941: The Grandmothers - It Happened Here - Legendary Grandmothers Reunion 28.07.2002 Zappanale 13Dat The Grandmothers reünieconcert dat plaatsvond tijdens de dertiende editie van het Zappanalefestival, verscheen zeven jaar later op cd. Nou ja, het is een dubbele cdr met een wat knullig gekopieerd papiertje als inlay en boekje, onofficieel uitgebracht, onduidelijk door wie, als een soort eerbetoon aan Jimmy Carl Black, de oerdrummer van Zappa die overleed op 1 november 2008. Ik kan me herinneren dat ik hem via internet ergens heb besteld (maar geen idee meer waar) en maanden later (ergens in september 2009) kwam hij met de post. Het geluid is niet eens heel gek, maar echt goed klinkt het niet. Beetje dof, ver weg, maar ik heb beroerder klinkende (publieks)opnames gehoord en in huis. De band klinkt zwaar ondergerepeteerd: Don Preston, Bunk Gardner, Roy Estrada, Napoleon Murphy Brock, Bob Harris en Andre Cholmondeley en Glenn Leonard (beiden van Zappacoverband Project/Object) hadden slechts een dag of twee om zich samen voor te bereiden op dit concert. Dat dit dan toch nog het resultaat is, zegt wel iets over de professionaliteit van de muzikanten. Veel oermateriaal van de oude Mothers, wat spul van
Roxy & Elsewhere, Jimmy Carl Black is te gast op twee liedjes en mag zijn
Lonesome Cowboy Burt doen, Preston zingt zijn
The Eternal Question (over de vele vragen van interviewers over Zappa) en zeer zeer leuk is Roy Estrada die
In The Sky zingt. Dat nummer staat op geen enkele officiële Zappaplaat, maar The Mothers speelden het veel in 1967/1968 en is dus te vinden op publieksopnames of bootlegs. Ik herinner me dat ik alleen maar heb staan lachen toen Estrada het zong tijdens dit concert. Ik stond samen met vriendje Tim en Graham Davis (van de band Gabba Zappa Hey! die Zappa speelt in punkrockstijl) vooraan met onze ellebogen op het podium. Toen Preston aankondigde dat Jimmy Carl Black
Lonesome Cowboy Burt ging doen, riepen we gedrieën in koor: 'Jimmy Carl Black!' waarop Graham heel luid erachteraan riep: 'Yeah! Right! It's Jimmy Carl Black! Now fuck off!' Minstens net zo legendarisch als het concert. Aan het eind van het concert horen we nog wat extra's: de oerMothers krijgen het erelidmaatschap van de Arf Society, de organisatie die het festival jaarlijks organiseert. En dan komt Ike Willis (ook een ex-Zappa-bandlid) het podium op en met zijn imposante stem en uiterlijk neemt hij het helemaal over.
Love Of My Life begint veelbelovend, maar verzandt in een vals en slecht gezongen versie. Nogal tenenkrommend. Ik herinner me dat toen het concert echt voorbij was en daarmee ook het festival, ik van het festivalterrein liep naar de camping. Plots liep er iemand naast mij en het was deze grote zwarte zanger. Ik zei tegen hem (op zijn bekende manier van de elpee
Thing-Fish): 'Mr. Willis, whodda fuck gwine on here?' Hij lachte en zei met zijn zware stem: 'Yeah, whadda fúck gwine on?' De aarde schudde op zijn grondvesten. Onbetaalbaar. Deze dubbelcd een keer beluisterd, daarna nooit meer. Heerlijk voor de heb en als souvenir, dat wel. Natuurlijk niks van te vinden op YT, behalve een enkel publieksfilmpje.
'Jimmy Carl Black! Now fuck off!' (foto: bazbo)[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 07-03-2021 20:01:01 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op
www.bazbo.net