Wie heeft weleens voor zijn leven gevreesd?

quote:

Op vrijdag 5 februari 2021 16:50 schreef Fok-it het volgende:

[..]

buiten dat het enge kutbeesten zijn meestal niet giftig gelukkig

Je moet ze achter in hun nek bijten, tot je gekraak hoort, dan in 1 keer inslikken, anders neem je het gif in je op!

quote:

Op vrijdag 5 februari 2021 16:44 schreef Fugue het volgende:
Lag in bed in een hutje op de Gili eilanden keek naar het plafond en daar zag ik een enorme vogelspin recht boven me heb er nog nachtmerries van

Ik heb dit een keer gehad in mijn campertje in de outback van Australië

Meerdere keren wel. De heftigste was een acuut optredende dubbele longontsteking. Nu ging ik dood, ik wist het zeker!
Mijn huis zat vol visite en iemand heeft de huisarts gebeld, die mij volpompte met antibiotica. 2 Dagen later was ik alweer opgeknapt, dus het viel allemaal wel mee. Of het waren goeie pillen

@Fok-it
Ik weet nog niet hoe ik op Fok! moet quoten ( als iemand een link zou kunnen geven zodat ik het kan leren zou dat heel fijn zijn)

Wat je zei klopte wel. Vooral de lagere school was een war zone, met een lerares die gillend door de gangen rende, een schoolhoofd met zelf losse handjes en een gymleraar die uit angst voor de klas hen alleen liet om even 'vrij te spelen'

Een heel onveilig kader, zodanig dat de onderwijsinspectie er aan te pas is gekomen.
Met een nieuwe directeur is er heel veel ten goede gekeerd, alleen had ik er zelf geen baat meer bij :-)

En nu hou ik maar even op met mijn geleuter, zal me dit weekend eerst maar eens fatsoenlijk voorstellen in het daarvoor bestemde topic.

Nog een heel goed weekend gewenst!

quote:

Op zaterdag 6 februari 2021 19:26 schreef Catlover73 het volgende:
@:Fok-it
Ik weet nog niet hoe ik op Fok! moet quoten ( als iemand een link zou kunnen geven zodat ik het kan leren zou dat heel fijn zijn)

Wat je zei klopte wel. Vooral de lagere school was een war zone, met een lerares die gillend door de gangen rende, een schoolhoofd met zelf losse handjes en een gymleraar die uit angst voor de klas hen alleen liet om even 'vrij te spelen'

Een heel onveilig kader, zodanig dat de onderwijsinspectie er aan te pas is gekomen.
Met een nieuwe directeur is er heel veel ten goede gekeerd, alleen had ik er zelf geen baat meer bij :-)

En nu hou ik maar even op met mijn geleuter, zal me dit weekend eerst maar eens fatsoenlijk voorstellen in het daarvoor bestemde topic.

Nog een heel goed weekend gewenst!

Zit je mobiel of niet? Mobiel is het het " icoontje boven iemand zijn of haar post!

@FlippingCoin
Zit op mobiel :-)
Ik heb dat inderdaad wel eens geprobeerd maar schrok een beetje van alle tekst en opmaak codes die ik zag.
Kan ik dan gewoon weghalen wat ik niet nodig heb?

Ik ga wel eens op internet op zoek, deze vraag van mij hoort uiteraard niet in dit topic thuis. Maar dank voor de tip!

quote:

Op zaterdag 6 februari 2021 19:44 schreef Catlover73 het volgende:
@:FlippingCoin
Zit op mobiel :-)
Ik heb dat inderdaad wel eens geprobeerd maar schrok een beetje van alle tekst en opmaak codes die ik zag.
Kan ik dan gewoon weghalen wat ik niet nodig heb?

Ik ga wel eens op internet op zoek, deze vraag van mij hoort uiteraard niet in dit topic thuis. Maar dank voor de tip!

Gewoon alles laten staan en eronder typen, er staat wat metainformatie in over de post die je quote zoals de user en tijd.

op mijn vierde een virus op mijn longen gehad, was kantje boord toen. Sindsdien als ik het heel erg benauwd heb (benauwd weer met veel smog bijv.) schiet de paniek er nog wel eens in.

Die longen zorgen er dus ook voor dat ik regelmatig in de bergen vertoef. Heerlijk, maar het is wel spannend als je naar een van je favo berghutten klimt, en de sneeuw (die op gebouwd is uit laagjes) gaat onder je schuiven omdat dááronder weer smeltwater stroomt.... zodra je dan begint te glijden langs al die puntrotsen dan knijp je um toch wel ff

quote:

Op zaterdag 6 februari 2021 18:18 schreef Eightyone het volgende:

[..]

Ik Google nu wat dat is en vrees dat het hem niet gaat worden; ga sinds die diagnose al vrij zeikerig met eten om terwijl dat van nature helemaal niet bij me past.

Een ketogeen dieet is inderdaad een lastig dieet om op te volgen. Al helemaal als het de bedoeling is om dit jarenlang vol te houden. Ik heb het eens geprobeerd maar na een week voelde ik mijzelf zo ziek dat ik er maar mee gestopt ben. De overstap was te heftig voor mijn lichaam.

Ik. Twee keer de dood in de ogen gekeken. In een fraktie van een seconde gaat heel je leven voorbij als in een film.

Zo van: "Dit is het dan"

Op een rustige weg waar nooit verkeer was, wilde ik een andere fietser inhalen (oordoppen uiteraard op vol volume) toen kreeg ik ineens een klap en schoot er een witte waas voorbij. Bleek een bus te zijn, tijdens mijn val onder de bus terecht gekomen zag die wielen op me af komen toen maar naar voren gekropen.

Het gekke is dat ik het ervaren heb alsof ik tijd kreeg om na te denken wat te doen. Uiteindelijk een paar jaar geen gevoel gehad in m'n elleboog, verder niets. Toen ik later eens mijn elleboog stootte en het weer pijn deed vond ik da best jammer

Andere keer ik kreeg geen lucht meer en in blinde paniek lukte dat ook niet, toen ik bijna flauwviel wilde ik m'n vader roepen en kreeg ik weer lucht.

Ik heb sowieso dat ik in bepaalde houdingen of hoogtes vergeet te ademen maar nu weet ik wat het is dus maak me er niet druk om.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2021 02:08 schreef Aiciu het volgende:
Op een rustige weg waar nooit verkeer was, wilde ik een andere fietser inhalen (oordoppen uiteraard op vol volume) toen kreeg ik ineens een klap en schoot er een witte waas voorbij. Bleek een bus te zijn, tijdens mijn val onder de bus terecht gekomen zag die wielen op me af komen toen maar naar voren gekropen.

Het gekke is dat ik het ervaren heb alsof ik tijd kreeg om na te denken wat te doen. Uiteindelijk een paar jaar geen gevoel gehad in m'n elleboog, verder niets. Toen ik later eens mijn elleboog stootte en het weer pijn deed vond ik da best jammer

Andere keer ik kreeg geen lucht meer en in blinde paniek lukte dat ook niet, toen ik bijna flauwviel wilde ik m'n vader roepen en kreeg ik weer lucht.

Ik heb sowieso dat ik in bepaalde houdingen of hoogtes vergeet te ademen maar nu weet ik wat het is dus maak me er niet druk om.

Ah de slow motion waar alles vertraagd word ondanks het feit dat alles supersnel gaat.

Ik weet niet of ik ijskoud ben of dat ik gewoon op het moment niet besef dat ik dood zou kunnen gaan. Maar echte doodsangst heb ik nog niet gehad. Wel een paar situaties waarin ik makkelijk dood had kunnen gaan.

Het dichtst bij doodsangst, denk ik, was ik toen ik voor het eerst met mijn motorfiets helemaal vrij zonder begeleiding op een circuit aan het racen was. Voorheen altijd achter een instructeur die het tempo aangaf, maar nu zonder begeleiding. Ik reed op een bocht aan, en besefte ineens dat ik veel te hard reed. Bovenop mijn remmen, motorfiets bokte alle kanten op, en ik dacht dat het goed fout zou aflopen.

Maar alla. Toen ik eenmaal bij de bocht was aangekomen, bleek dat ik er toch nog veel harder doorheen had kunnen gaan. Dus het was een valse doodsangst, zeg maar. Ik had mezelf gewoon gemindfucked. Het was een les die ik blijkbaar nodig had, want daarna ging het allemaal veel beter.

Edit: En ook is een circuit uiteindelijk zo veilig als mogelijk is, en was ik waarschijnlijk alleen maar een beetje onderuitgegleden zonder al te veel schade aan mezelf.

Edit2: En ja, alles ging in slow motion. Maar mijn leven ging niet aan me voorbij. Ik was te druk met mijn leven proberen te redden.

Toen ik als bijrijder 360 graden rond ging op een afrit van de A4 omdat mijn toenmalige vriendje te hard door de bocht ging.

Niks geraakt, maar kon echt niet meer lopen daarna. Alleen maar trillen.

Toen de trap ladder van de zolder bijna tegen mijn bakkes aan kwam met omlaag halen van het luik

Toen ik 18 was en zuipwedstrijd deed met een neef van mij. Op het eind in een soort vreemde slaap terecht gekomen.

[ Bericht 36% gewijzigd door ManianMan op 09-02-2021 13:20:14 ]

quote:

Op zondag 7 februari 2021 16:02 schreef Makrelis het volgende:
Zo van: "Dit is het dan"

Herkenbaar. Ik heb een auto-ongeval meegemaakt en terwijl we van vangrail naar vangrail vlogen met 120 km per uur was ik super rustig en dacht: ok, dit was het dan. Nu ga ik dood. Wat erg voor mijn ouders.

Alles leek ook echt in slowmotion te gaan. Dus ik geloof mensen nu direct als ze zeggen dat je je leven aan je voorbij ziet gaan. Ja, ook in 3 seconden.

Ik heb een moordaanslag overleefd toen ik 14 was. Mijn doorgesnoven buurman had het op mij en mijn moeder voorzien. Mijn moeder heeft klappen gehad en mij heeft hij op een ander moment proberen te steken, dat is mislukt, ben snel weggerend en naar huis gegaan.
Aantal weken onder begeleiding van een paar stevige buurjongens naar school moeten gaan. Hij is uiteindelijk alleen veroordeeld voor het mishandelen van mijn moeder en heeft geen dag cel gezien.
Dat was het moment dat ik het vertrouwen in de rechtstaat ben verloren.

Ik was heel jong, een jaar of 7, en het was winter en had heel streng gevroren. In de buurt waar ik woonde had je een ondergrondse parkeergarage, en een inrit ernaartoe die naartuurlijk vrij stijl naar beneden liep. Die was helemaal glad en beijzeld, dus het leek mij en een vriend een leuk idee om van die helling af te glijden, gaat lekker hard enzo.
Alleen konden we toen we eenmaal beneden waren natuurlijk niet meer omhoog komen, het was veel te glad en we hadden geen houvast. Ik heb echt zeven kleuren stront gescheten daar, ik had helemaal in mijn hoofd dat we daar moesten blijven tot het weer zou gaan dooien, en dat we dat nooit zouden overleven.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2021 14:48 schreef herverwijderd het volgende:
Ik was heel jong, een jaar of 7, en het was winter en had heel streng gevroren. In de buurt waar ik woonde had je een ondergrondse parkeergarage, en een inrit ernaartoe die naartuurlijk vrij stijl naar beneden liep. Die was helemaal glad en beijzeld, dus het leek mij en een vriend een leuk idee om van die helling af te glijden, gaat lekker hard enzo.
Alleen konden we toen we eenmaal beneden waren natuurlijk niet meer omhoog komen, het was veel te glad en we hadden geen houvast. Ik heb echt zeven kleuren stront gescheten daar, ik had helemaal in mijn hoofd dat we daar moesten blijven tot het weer zou gaan dooien, en dat we dat nooit zouden overleven.

En, hoe kwamen jullie er uiteindelijk uit. Dit verhaal stopt te vroeg.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2021 14:50 schreef Isabeau het volgende:

[..]

En, hoe kwamen jullie er uiteindelijk uit. Dit verhaal stopt te vroeg.

Mijn moeder heeft ons gered. Ik weet niet eens meer precies hoe, volgens mij door een paar sjaals aan elkaar te knopen en ons daarmee half omhoog te hijsen. Ik weet nog wel dat ze ontzettend hard moest lachen.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2021 14:51 schreef herverwijderd het volgende:

Mijn moeder heeft ons gered. Ik weet niet eens meer precies hoe, volgens mij door een paar sjaals aan elkaar te knopen en ons daarmee half omhoog te hijsen. Ik weet nog wel dat ze ontzettend hard moest lachen.

Ik zou ook ontzettend hard lachen

quote:

Op dinsdag 9 februari 2021 15:06 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Ik zou ook ontzettend hard lachen

Terecht natuurlijk.

Niet echt doodangst maar ik schrok me wel de typhus. Het sneeuwde (zoiets als nu) en ik reed naar huis. Bij het stoplicht trok een of andere gek mijn deur open en begon tegen me te schelden dat ik hem geen voorrang had gegeven (geen idee wat hij bedoelde, was in de stad ergens). Ik dacht die slaat me in elkaar gelukkig ging hij weer weg toen het groen werd.
lesje geleerd: deur op slot

Ik heb zware astma en daarbij een allergie voor boompollen die dat allemaal triggert. Met name de berkenboom is erg. Toen ik in groep 8 zat (dus laten we zeggen dat ik 11 was) gingen we uiteraard op kamp. Het was in een bosrijke omgeving, dat wisten we, maar in die tijd kon je niet even Googlen naar de omgeving. Dus m'n moeder had al zo vaak aan school gevraagd of er geen berkenbomem waren. Antwoord was steeds "nee, het is een naaldbos". Daar had ik nooit last van, dus prima.

Wij naar dat kamp. Bleek dus een berkenbos te zijn, vol in bloei maar ja, je bent 11 en voor het eerst zonder ouders op kamp, dan wil je niet zeiken en overal aan mee doen. Dus ik zei natuurlijk niks.

Na 1 dag was ik al zo godsgruwelijk benauwd dat ik toch maar wat moest zeggen tegen de leraren. Die hadden van m'n ma al een hele uitgebreide instructie gekregen hoe met me om te gaan, dus die propten er wat medicatie in en hielden me in de herberg bij 1 van de uitjes. Hielp niks en de dag erna was het zo heftig dat ik nauwelijks meer kon praten door de benauwdheid, laat staan lopen.

Toen hebben ze m'n ma laten komen, die heeft op haar beurt een dokter laten komen. Die gaf me een of andere prik en zei dat we naar huis konden (ongeveer een uur rijden). M'n ma had toen net haar eerste mobiel (zo'n huge koelkastmodel) en had onderweg alvast ons vaste ziekenhuis gebeld dat ik eraan kwam.

Lang verhaal kort, ik heb bijna een week op de IC gelegen. M'n ene long deed helemaal niks meer en de andere nog een procent of 15-20. Die eerste avond dat ik daar was, was het ook op het randje of m'n hart het zou houden of niet. De dokteren hadden ook erbij gezegd dat als m'n ma niet zou zijn gekomen ik dat kamp niet overleefd had.

Ikzelf ben niet echt bang geweest, maar behalve dat ik gewoon nog bij bewustzijn was registreerde ik gewoon niet zoveel meer. Al weet ik die hele avond dat ik terug naar huis ging nog zo voor me te halen, maar het besef dat ik bijna dood was heb ik helemaal niet gehad.