Draai hier alle platen in je platenkast #22 (Barbarian)

bazbo cd0727: Fish - Big Wedge



Al snel verscheen de eerste single van Vigil In A Wilderness Of Mirrors. Ik kocht Big Wedge gelijk op 30 juni 1990, want de twee bonusliederen waren interessant. Jack And Jill staat niet op het album en Faith Healer is live in concert opgenomen. De eerste valt tegen, maar Faith Healer is de aanschaf al waard. Ik kende het stuk niet, het blijkt een cover van Alex Harvey en is en is ... hoe zeg ik dat ... het is ... nou, gewoon... geweldig.

bazbo cd0728: Fish - A Gentleman's Excuse Me



De tweede single koop ik op 15 augustus 1990 bij het verschijnen. Het titelnummer is te kwijl voor woorden, maar toch aardig. Liedje Whiplash staat niet op het album en begrijpelijk. De demoversie van het titelnummer is aardig om een keer te horen, maar meer ook niet en eigenlijk viel deze single me dus nogal tegen...

bazbo cd0729: Fish - The Company



De derde single van het album Vigil In A Wilderness Of Mirrors koop ik op 10 augustus 1990. Hij is interessant, want er staan twee livestukken op: Family Business (van het album) en Punch And Judy (van Marillion's Fugazi). Ten slotte klinkt ook nog een demoversie van The Company. Het titelnummer is een lyrisch folkachtig stuk; de albumversie is wat bombastisch en de kale demoversie vind ik intiemer en stiekem iets beter, al is de computerdrum weer verschrikkelijk. Geeft niets. Leuk, die singles, maar ik merkte dat ik ze niet veel uit de kast trok. Fish kwam niet al te lang erna met een tweede soloplaat en die bleek wat meer poppy, dus die heb ik niet gekocht. Ik pakte de visdraad pas begin 1997 weer (even) op.





[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 02-01-2021 16:58:46 ]

bazbo 0730: Fish - Yin



In 1995 - na nog een paar soloalbums die ik niet heb - stoft Fish zijn planken af. Hij vindt verschillende albumstukken die hij interessant vindt. Daarnaast gaat hij met zijn band de studio in om sommige andere stukken opnieuw op te nemen. Voor de lol spelen ze ook wat Marillionspul en wat covers. Deze bulk aan muziek verschijnt in 1995 op twee cd's en Yin is de eerste. Het is een bonte mix van oud en nieuw. De plaat begint met een nieuwe versie van Marillion's Incommunicado en daarna komen oude bekenden al dan niet in een nieuw jasje voorbij. Opvallend is Institutional Waltz, een Marillionnummer dat Marillion zelf nooit heeft opgenomen. Time And A Word is een liedje van Yes (van het gelijknamige album uit 1970) waarop meneer Steve Howe een gastbijdrage op gitaar komt vertolken en prachtrocker Boston Tea Party is een cover van Alex Harvey met Ted McKenna op drums en Hugh McKenna op toetsen. Mooi werk. Niet alles is even interessant, maar als gehele is het leuk. Ik koop de plaat pas op 9 augustus 1997, denk dat hij toen prettig geprijsd was.

bazbo cd0731: Fish - Yang



Deze tweede plaat in het project uit 1995 vind ik zelf iets minder verrassend en avontuurlijk in vergelijking met de voorganger. De heropnames van Marillions Sugar Mice, Punch And Judy, Lavender en Kayleigh klinken wat bloedeloos en doen terugverlangen naar de gitaarpartijen van Steve Rothery, de remixen van wat solomateriaal voegen niet echt veel toe en dit keer geen leuke covers. Toch ben ik blij dat ik 'm kocht op 23 augustus 1997; samen met de voorganger geeft het een aardig overzicht van het werk van Fish.






[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 03-01-2021 20:20:13 ]

bazbo cd0732: Fish - Sunsets On Empire



Na de eerste soloplaat van Fish en de bijbehorende singles uit 1990 haakte ik wat af. Fish ging 'gemakkelijker' muziek maken en ik wilde juist andere dingen horen, complexer, weetikveel. Begin 1997 komt het bericht dat Fish deze plaat gaat uitbrengen en ene meneer Steven Wilson als producer heeft ingeschakeld. Kijk, dan wil ik wel even gaan luisteren. Op dat moment ben ik me zeer gaan verdiepen in het werk van Wilson: hij heeft een hitbedoelde band No-Man waarmee hij al tig pogingen doet om de wereld te veroveren en daarnaast een hobbyproject dat Porcupine Tree heet en waarmee hij inmiddels drie albums heeft uitgebracht. Ik ben benieuwd wat de invloed van Wilson op het werk van Fish kan zijn en koop Sunsets On Empire op 24 maart 1997. Welnu, op deze plaat is het stempel van Wilson enorm; hij haalt het beste van Fish naar boven. Wilson schrijft mee aan bijna de helft van de stukken, speelt gitaren en toetsen en regelt de loops, samples en arrangementen. Het geeft Fish de ruimte om te doen waar hij goed in is: hij gaat ongemeen fel tekeer tegen alles wat hem niet zint (en dat is veel). Naast de hardere songs met de Wilson-gitaarinvloeden krijgen we een enkel rustiger stukje dat de plaat prima in balans doet brengen. Het eindresultaat is de beste plaat van Fish die ik ken.

bazbo cd0733: Fish On Friday - Godspeed



Maak je geen zorgen. Ik had ook nog nooit van deze band gehoord. Begin 2016 ontdek ik dat de band bestaat. Al een tijdje, trouwens. Dit is al hun derde album en het komt al uit 2014. Maar hierop doet voor het eerst Nick Beggs mee, de bassist die ook bij Steven Wilson in de band speelt. De rest van Fish On Friday komt uit België. De heren Frank van Bogaert (toetsen, gitaren) en William Beckers (toetsen, percussie) vormen de kern. Ik koop de cd op 8 februari 2016 en ben niet onaangenaam verrast. Fish On Friday brengt warme prog, niet al te ingewikkeld, met zoete zangmelodieën en lichte instrumentale passages. Opener en titelnummer Godspeed is een mooi voorbeeld, zij het dat het wel het langste stuk van de plaat is. Daarna volgt korter en meer songgericht materiaal. Beggs speelt bas en verzorgt de achtergrondvocalen en drukt daarmee wel een duidelijk stempel op het geluid van de band. Een andere opvallende verschijning is die van Theo Travis op fluit in het stuk Calling Planet Home en saxofoon in weer een ander. Zeer aangename zondagmiddagmuziek. In 2019 verschijnt een remaster van de plaat en die heb ik niet gekocht.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-01-2021 20:33:46 ]

bazbo cd0734: Fish On Friday - Quiet Life



De opvolger komt in 2017 en die koop ik trouw (op 16 juni 2017). Meer moois is het, zeer in het verlengde van de voorganger. En dan komt het: ik draai het nooit. Het is meer van hetzelfde. Zeker niet slecht, helemaal niet, maar het zijn gewoon weer tien licht symfonische songs met warme arrangementen en zoete samenzang en mooi baswerk van meneer Beggs. De verrassing is weg! Of het moet zijn dat Theo Travis weer fluit (en klarinet) komt spelen in een lied, John Mitchell zijn gitaarkunsten uitleent in een ander lied en dat ene Alan Parsons een compositie produceert.

bazbo cd0735: Fischer-Z - The Worker



Dit is een goedkoop prutplaatje op het te verguizen Discky-label dat ik kocht op 3 december 1997, vlak nadat hij verscheen. Het is gewoon het album Word Salad, met de single Marliese en het onvolprezen Limbo als extra. Het is niet alleen het debuutalbum, maar gelijk ook beste en bekendste album van John Watts en de zijnen, met hits als Pretty Paracetamol, Wax Dolls, Remember Russia en natuurlijk The Worker. Hoogst vermakelijk. Ik mocht meneer Watts nog eens live zien op 12 april 2013. Veel van Fischer-Z was er niet over, behalve meneer Watts zelf dan. Zijn concert opende hij met een akoestische soloset waar iedereen doorheen praatte. 'If you want to talk, go to the bar or fuck off!' zei hij fijntjes. De rest van de avond was hij ook op zijn gezelligst, maar we kregen wel leuke versies van zijn beste werk (die dus op dit album staan). Meer heb ik niet van de band en ja, ik zit faut met de alfabetische volgorde.

bazbo cd0736: Fission Trip - Volume One



Grote goedheid, wat is dit nu weer? Het is een band die mij tot 18 juli 2015 totaal onbekend was. Op die dag was ik op het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland en bij Uli, een Duitscher die handelt in muziek, vond ik dit plaatje. Mijn aandacht was gegrepen door de sticker op het doosje: 'Featuring Ian Wallace + Mel Collins with special guiest Adrian Belew FILE UNDER KING CRIMSON'. Welnu, Fission Trip was een project van oud-Crimsondrummer Ian Wallace samen met bassist John Billings, toetsenman en gitarist Michael Clay en zanger Ernie Meyers. Zij krijgen in enkele stukken hulp van Mel Collins en Adrian Belew, beiden ook oudgedienden van King Crimson. Toegegeven: het heeft er allemaal wat van weg. Vreemde ritmes, afwijkende akkoorden, onregelmatige maatsoorten. Het haalt het niet bij het echte werk. Daarvoor is het 't allemaal net niet. De composities blijven niet hangen, de zang is niet sterk en nergens krijg ik kippenvel. Toch staat er leuk materiaal op en bij vlagen klopt de sfeer van 1970 en 1971 (toen Collins toeterde bij KC). Ik had me veel voorgesteld van de bijdragen van Belew, maar nergens spettert zijn gitaarwerk, daar waar het op andere plekken (KC, Talking Heads en solo) wél doet. Geinig hebbedingetje. De titel Volume One doet vermoeden dat er minstens ook een Volume Two moet zijn. Welnu: die heb ik niet om de eenvoudige reden dat hij niet bestaat. Dit is het enige werk van de band; begin 2007 overleed drummer en producer van dit album Ian Wallace.

Geen losse stukken van deze plaat op YT, alleen maar de hele plaat. Veel plezier:

bazbo cd0737: Fjieri - Endless



Nog zo'n project dat niet bij iedereen een bel zal doen rinkelen. Dit is Stefano Panunzi, een Italiaan, die in 2009 een plaat uitbrengt met mooie en wijdse atmosferische en veelal instrumentale stukken die licht de symfonische kant opgaan. Hij krijgt hulp van een zwik andere spaghettivreters, maar ook van Richard Barbieri, Gavin Harrison en Mick Karn (die vandaag precies tien jaar geleden overleed). Andere opvallende naam is Tim Bowness, die twee stukken waaronder het titelnummer mag zingen. Het waren de namen die me nieuwsgierig maakten en waardoor ik op 5 januari 2010 deze cd aanschafte. Zeer mooi allemaal.

bazbo cd0738: Fjieri - Words Are All We Have



Plots ligt er in 2015 een tweede plaat van Fjieri in de winkel. Ik neem hem mee op 23 november 2015. Als ik thuis kom en hem beluister, merk ik dat het een heel andere band is geworden. Stefano Panunzi is nog steeds de bandleider, maar hij krijgt nu in alle nummers hulp van bassist Nicola Lori. Richard Barbieri is niet meer aanwezig (net als Mick Karn, maar ja die is dood). Wel zijn er weer (andere) Italianen die een bescheiden bijdrage leveren. Gavin Harrison drumt een stuk. Tim Bowness zingt weer een lied, maar de zang in de rest van de stukken komt van Jakko Jakszyk, ook het lied Flame, dat gecomponeerd is door ... Richard Barbieri en Tim Bowness en op hun gelijknamige soloalbum staat. De songs zijn toegankelijk, pakkend, maar blijven toch ietwat in dat wereldje van Jansen-Barbieri-Karn-NoMan zitten. Grappig: ik hoor nu dat er stukken op staan, die Jakszyk later (in 2020) heeft gebruikt op zijn soloplaat Secrets & Lies. Maar dat geeft niets, want dit is een mooie plahaat!








[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 04-01-2021 15:53:21 ]

bazbo cd0739: Flat Earth Society - Terms Of Em-barr-ass-ment



Dit fenomeen komt uit België! Flat Earth Society is een enorme tetterdetetrockjazzbigband, vooral bekend vanwege hun geweldige vertolkingen van de muziek van Frank Zappa. Maar de groep doet meer. Pierre Vervloesem is het gitaargeweldmonster van de groep en Peter Vermeersch is de arrangeur, dirigent en bandleider. Deze plaat komt uit 2016 en bevat vijfenveertig minuten aanstekelijke en kippenvelbezorgende muziek. Het begint met Me Standard, You Poor, een eigen compositie. De naam van de band deed al vermoeden dat de groep houdt van ironie. Er staan nog twee eigen stukken op: Abracadabra en Ahmad & Juan. Zeer gaaf. Maar waar het mij om ging waren de vier Zappadeunen. Take Your Clothes Of When You Dance had Zappa in 1961 al geschreven voor een cocktailjazzensemble en FES maakt er hier iets geheel anders van. City Of Tiny Lights staat bekend als een van Zappa's rockers en deze bigbanduitvoering (mét giertaarsolo) is een mooie variatie. Maar de hoogtepunten zijn Solitude (een stuk dat Zappa schreef voor zijn vrouw, maar nooit opnam; het is slechts bekend als oefennummer tijdens een soundcheck en FES maakt er een echte tearjerker van, zij het mét de bekende Zappa-achtige riedeltjes) en een stuk dat Random Riffs heet. Dat stuk bestaat uit 12.354 muzikale Zappaquotes in nog geen vier minuten. Ik mocht FES twee keer live horen spelen. De eerste keer was in 2014 in theater De Singel in Antwerpen en Vermeersch kondigde dit stuk aan: 'Gail Zappa wil niet dat bands de muziek van Frank spelen. Welnu, wij spelen een heleboel nummers van Frank door elkaar in één nummer. Dit is onze middelvinger naar Gail Zappa.' De tweede keer was tijdens Zappanale, het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland en daar, op 20 juli 2018, kocht ik de cd bij de band. Debiel leuk werk.

Helaas weinig tot niets van deze plaat te vinden op YT. Wel deze twee stukjes (waaronder Zappa's City Of Tiny Lights), opgenomen in De Singel in Antwerpen in 2014! Mauro Pawlovsky was gastgitarist.

bazbo cd0740: Flat Earth Society & David Bovée - Boggamasta



Toen ik FES zag en hoorde spelen tijdens Zappanale in 2018, had de band net Boggamasta uit en in de setlijst kregen we veel van dit album te horen. Ik was overdonderd. Wat een materiaal en wat een grandioos orkest is dit toch. Voor Boggamasta heeft Peter Vermeersch 'slechts' vier composities aangedragen; de rest (zes stuks) is van de hand van externe componist David Bovée die ook gitaar, elektronica en zang bijdraagt. Dat maakt voor het geluid en de muziek op de plaat niet uit. Het is een bizar soort conceptalbum over ja waarover eigenlijk, maar de muziek is werkelijk fenomenaal. Tetterdetetuitdebocht, ridicule teksten, giertaargejengel, swingfeest, themaatjes uit de muziek en teksten komen her en der terug, zeer avontuurlijk allemaal. Ook deze cd kocht ik op 20 juli 2018, na afloop van het concert bij de band. Briljante shit.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 06-01-2021 12:16:08 ]

bazbo cd0741: Flash - Flash



Het is 1972. Twee jaar geleden was Peter Banks uit de band Yes gestapt, de groep die hij had opgericht en de naam voor had bedacht. Na twee albums had hij het gezien. De band wilde meer de symfonische kant op en dat vond gitarist Banks geen goede ontwikkeling; hij wilde liever ouderwets gitaarrocken. Na het derde album van Yes (1971) kreeg toetsenist Tony Kaye te horen: 'We willen een orkestraler geluid, verdiep je in synthesizers, die zijn de toekomst.' Kaye weigerde; hij wilde het liever houden bij Hammond en piano. Niet lang daarna had Rick Wakeman zijn plek ingenomen. In 1972 dus ging Banks een nieuwe rockband beginnen. Hij vond ene Mike Hough op drums en Ray Bennett die basgitaar kon spelen en zong. Nu nog een toetsenist. Aanvankelijk zag het ernaar uit dat die niet beschikbaar was, dus speelde Banks niet alleen de gitaar-, maar ook de toetsenpartijen in. Na een tijdje ontmoette hij Tony Kaye weer eens. Die wilde wel helpen. Ze noemden de band Flash en hun debuutplaat verscheen in 1972. De band speelt rock, maar er zitten wel degelijk symfonische kantjes aan. Opvallend is dat Kaye op deze plaat vooral ook de synthesizer bespeelt. Het gitaarwerk van Banks (dat we kenden van de eerste twee Yesplaten) is uit duizenden herkenbaar, vooral op het lange Dreams Of Heaven. Opener Small Beginnings is typerend voor het bandgeluid. Het werd zowaar uitgebracht als single (in een verkorte versie), maar deed niks. Binnen een jaar was er een opvolger In The Can, maar daar deed Tony Kaye al niet meer op mee (die ging aan de gang met zijn band Badger, zie daar) en die was evenmin succesvol. In 1973 verscheen een derde elpee Out Of Our Hands en toen die ook nauwelijks verkocht, hield Banks het voor gezien. Hij maakte zijn soloplaat Two Sides Of Peter Banks (met John Wetton en Jan Akkerman) en de debuutplaat raakte in de vergetelheid. In 2009 verscheen er een opgepoetste versie op cd en die kocht ik op 12 november 2010. Eén extraatje: de singleversie van Small Beginnings, de originele negenenhalve minuut zijn ingekort tot net drie. Leuke plaat verder. Geen hoogvlieger, maar dat heerlijke beginjarenzeventiggeluid bevalt me wel.






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 06-01-2021 15:07:00 ]

Oh, het is weer een zootje met mijn alfabet.

bazbo cd0742: Flo & Eddie - The Phlorescent Leech & Eddie / Flo & Eddie



Howard Kaylan en Mark Volman hebben begin 1970 een probleem. Ze zijn uit hun eigen succesvolle band The Turtles gestapt (na zes jaren van geweldige hits) en zoeken iets nieuws. Ze komen in aanraking met ene meneer Frank Zappa, die ze inlijft bij zijn nieuwe Mothers en graag gebruik wil maken van hun naam van hitmonsters. Maar de oude platenmaatschappij van The Turtles verbiedt hen om de naam The Turtles te gebruiken; zelfs hun eigen naam mag niet op posters en elpeehoezen. En dus besluiten Howie en Mark om de namen The Phlorescent Leech en Eddie te gaan gebruiken, vernoemd naar twee roadies van de band. Dat Phlorescent werd al snel Flo. Mark is Flo; Howard is Eddie. Zappa toert met ze in 1970 en 1971, maar de tournees eindigen in twee rampen: tijdens het concert in Montreux vliegt de zaal in de fik (iemand had een vuurpijl binnen afgestoken) en de band raakt al hun apparatuur kwijt (herinnert u zich Smoke On The Water nog?), een week later speelt de band in The Rainbow Theatre in Londen op geleende instrumenten en tijdens de toegift duwt een boze fan (die denkt dat Zappa naar zijn vriendin stond te lonken) Zappa van het podium, die zijn nek breekt, ribben kneust en voor een half jaar in een rolstoel mag. Mothers opgedoekt. En dus zitten Flo & Eddie opnieuw zonder werk. Met enkele overige Mothers (Jim Pons, Don Preston en Aynsley Dunbar) maken ze hun eerste 'soloplaat'. Op The Phlorescent Leech & Eddie uit 1972 staan meezingers, rocksongs, merendeel eigen nummers, een enkele cover en een beetje Zappaiaanse ongein. Het haalt het allemaal niet bij hun vorige werkgever, maar onaardig is het niet. Als je houdt van rechttoerechtaan en nietmoeilijke rocksongs, dan is dit de plaat. Grote klappers zijn Nikki Hoi en Feel Older Now. Twee jaar later komt de opvolger: Flo & Eddie, met daarop meer covers: You're A Lady (Peter Sarstedt) en moet je horen wat een feestnummer ze ervan maken, Days (The Kinks), Afterglow (The Faces). De productie is in handen van Bob Ezrin, dus dat belooft wat. Inderdaad, sommige stukken zijn breed georkestreerd, zoals het afsluitende Marmendy Mill. Beide platen hebben lang in de obscuriteit vertoefd, maar in 2008 komen ze geremasterd uit op een dubbelcd.en die koop ik op 10 april van dat jaar. Zeer onderhoudend, dit.









[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 06-01-2021 14:38:13 ]

bazbo cd0743: Flo & Eddie - Illegal, Immoral And Fattening / Moving Targets



Deze twee platen komen uit in 1975 en 1976. In 2007 staan ze samen op een cd, geremasterd en al. Ik koop die cd op 13 december 2008. Het is meer van die vreugdevolle en licht hilarische poprockmuziek met de befaamde samenzang van de twee leadzangers van The Turtles. Illegal Immoral And Fattening lijkt in eerste instantie de meerdere, met geweldige stukken als het titelnummer, Rebecca, Kama Sutra Theme (met daarin een quote van T-Rex's Get It On waarop Flo & Eddie destijds zongen maar geen cent voor ontvingen) en twee stukken die we uit de Zappatijd kennen: The Sanzini Brothers en Eddie Are You Kidding?. Sommig spul lijkt live opgenomen en dat zal dan ook wel zo zijn. Er staan ook van die Zappa-achtige stukken op waarin Kaylan en Volman de groupies uit mogen hangen en allerlei rocklegendarische stukken citeren. Het doet vermoeden dat de heren heimwee hadden naar Zappa's 'Vaudeville'-band waarmee ze avond aan avond dit soort shit op het podium brachten. Toch leuk. Ook op Moving Targets staan geinige stukken, wat meer rock, steviger en bij nader inzien - doordat het materiaal wat consistenter is en de heren niet de hele tijd proberen lollig te doen - misschien wel sterker dan de vorige plaat. Elenore is een grote hit voor zover je daarvan kunt spreken. Instrumentaal gezien staat er op beide platen een sterrenteam voor het duo klaar, waaronder Leland Sklar, Danny Kortchmar, Jeff Baxter en oud-Zappamaten Ian Underwood en Aynsley Dunbar. Opnieuw twee zeer aangename platen van deze twee legendarische vocalisten.









[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 06-01-2021 15:23:53 ]

bazbo cd0744: Flogging Molly - Drunken Lullabies



Ik weet niet meer goed hoe ik hier bij kwam. The Pogues kenden we natuurlijk; ik herinner me vaag dat ik in 2002 een docu op televisie zag over Dave King, de leadzanger en songsmid, kan dat? En dat ik toen benieuwd was naar deze Pogues-maar-dan-minder-in-de-goot? Ik denk het. Ik kocht deze plaat op 10 juni 2003. Tijdje veel gedraaid, maar na een jaar of zo niet meer. Veelal eigen composities, die King had een wat getroubleerd leven, geloof ik. The Rare Ould Times is een klassieke folksong, vooral bekend van The Dubliners. Alles bij elkaar drie kwartier leuke, opzwepende folkpunk. Het titelnummer is denk ik hun grootste hit, maar wat weet ik ervan?

bazbo cd0745: Flogging Molly - Whiskey On A Sunday



Is dit een cd met een dvd erbij of een dvd met de soundtrack op cd erbij? Wat dondert het. Ik draai nu de cd en de dvd heb ik ooit een keer gezien. Het is een soort docudrama uit 2006 over het succes van Flogging Molly, met opnames in de huiskamer van King, op straat, in het café en in de concertzaal. Op de cd staan tien stukken en ik zie nu dat er 'Soundtrack cd' op het label staat. Opener Laura is in de studio, dan volgen vier akoestische versies van ouder materiaal, waaronder Drunken Lullabies, en ten slotte vijf livenummers. Best aardig, maar na een stuk of wat vind ik het veel van hetzelfde en ben ik het gerag zat. Within A Mile From Home is dan weer anders. Binnenkort die dvd toch maar weer eens zien; ik kan me er niet veel van herinneren. Ik kocht de set op 8 augustus 2006. De twee platen van Flogging Molly die ik heb, heb ik de afgelopen vijf à tien jaren niet gedraaid en ach het blijft aardig.

bazbo cd0746: The Flower Kings - Back In The World Of Adventures



In 1994 zit Roine Stolt al twintig jaar in het muziekvak. Hij begon als tienergitarist in de band Kaipa. Na drie succesvolle platen met die band stopt het in 1979 en begint hij solomuziek te maken. Niet dat het iets doet buiten Zweden, waar hij vandaan komt. Hij gaat zich buigen over productiewerk voor anderen. Dan, in 1994, ziet hij dat het genre van progressive rock weer wat aantrekt en hij gaat de studio in met de ideeën die hij al jaren heeft. Dat jaar verschijnt zijn soloplaat The Flower King en voor het album roept hij de hulp in van zanger Hasse Froberg en drummer Jamie Salazar. De plaat blijkt een succes en Stolt formeert een band om zich heen bestaande uit voornoemde muzikanten, aangevuld met broer Michael en de briljante toetsenist Tomas Bodin. In 1995 verschijnt Back In The World Of Adventures onder de bandnaam The Flower Kings. Aan het geluid en de composities is te horen waar Stolt zijn inspiratie vandaan haalt: de jaren zeventig Yes, Genesis, zeventig dat soort werk. Toch heeft de band ook een heel eigen gezicht en geluid. De plaat opent met het dertien minuten durende titelnummer en daarna volgt nog eens een dik uur vette retroprog van hoog niveau. Ik kocht deze cd op 13 oktober 2004, na afloop van het Flower Kingsconcert in 013 en natuurlijk liet ik mijn plaatje signeren door de band. (De plaat The Flower King staat bij het solowerk van Stolt, dus daar moeten we nog even op wachten, jaartje of anderhalf.) U begrijpt: er volgt nu een rijtje bloemenkoningmuziek.

bazbo cd0747: The Flower Kings - Retropolis



Binnen een jaar ligt er een opvolger in de winkel. Stolt heeft er zin in. Opnieuw dik vijf kwartier retroprog en het is nog een tandje scherper en beter! Het instrumentale titelnummer Retropolis is gelijk al een klapper van jewelste, maar het hoogtepunt en zo'n beetje het 'signature'-stuk van de band is There Is More To This World (de band speelt het dan ook vandaag de dag nog). Het gitaarwerk van Stolt en de toetsenwereld van Bodin zijn werkelijk geweldig. Stolt en Hasse Fröberg wisselend de leadzang onderling af en daarnaast zijn er gastbijdragen van Ulf Wallinger op saxofoon en Hasse Brunnison op percussie. Ook deze cd koop ik pas op 13 oktober 2004, na afloop van het Flower Kingsconcert in 013. Prachtplaat dit. Stolt heeft 'zijn' geluid definitief gevonden en in de vijfentwintig jaar erna verder uitgebouwd en verdiept.

bazbo cd0748: The Flower Kings - Stardust We Are



En nog weer een jaar later komt dit uit. Roine Stolt heeft een gruwelijke hoeveelheid creativiteit op voorraad en spuugt er nu een dubbelcd van meer dan honderd minuten retroprog van ultrahoog niveau uit. Allemensen, wat een hoogtepunt in het genre is dit. Geen zwak moment. Opener In The Eyes Of The World is gelijk al raak, Church Of Your Heart is zo'n kippenvelstuk, het instrumentale Circus Brimstone de bizarre en psychedelische afwisseling, Compassion kent een ongemeen felle gitaarsolo (terwijl het zo'n zweefstuk is) en dan zitten we nog pas op plaatje een. De stem van Hasse Fröberg is heerlijk scherp, de toetsenpartijen van Tomas Bodin blijven geweldig, maar de beste bijdragen komen van gitaarmeester Stolt zelf. Op het tweede plaatje is Kingdom Of Lies de aanstekelijke meezinger, maar het absolute hoogtepunt is het slechts vijfentwintig minuten durende driedelige titelnummer Stardust We Are (dat de band nog steeds speelt). Vooral het derde deel is iconisch. Als je wit is de plaat ook een leuke puzzel: bepaalde themaatjes uit het titelstuk zijn al eerder op het album te horen, een bepaalde gitaarsolo staat er twee keer op in verschillende nummers, tekstueel linkt er veel aan elkaar en zo zijn er meer verwijzingen her en der. Ik had de plaat in 1997 (toen hij net uit was) geleend van een collega en er zeer van onder de indruk. Toch vond ik hem zelf pas op 22 november 2000, na afloop van het Flower Kingsconcert in het oude Tivoli in Utrecht bij de merchandisekraam van de band. Stolt en Bodin hebben hun handtekening op de voorkant gezet. Deze plaat is het absolute meesterwerk van de band.







[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 07-01-2021 12:15:49 ]

bazbo cd0749: The Flower Kings - Scanning The Greenhouse



Stel nou eens dat je niet weet welke van de drie FlowerKingsplaten je wilt horen en je wilt wel het beste van het beste, nou dan koop je deze. Na drie albums een verzamelaar, je moet maar durven. Acht stukken in dik vijf kwartier en eentje daarvan duurt net een minuut, een ander net vier. Tel uit. En het is echt het beste van het beste: Back In The World Of Adventures van de gelijknamige debuutplaat, Retropolis en There Must Be More In This World van de tweede en In The Eyes Of The World, Compassion, Pipes Of Peace en Church Of Your Heart van Stardust. Alleen Circus Brimstone ontbreekt. Voor de fan is het trouwens ook verplichte kost om deze aan te schaffen, want naast het beste van het beste staan er twee unieke stukken op: The Flower King (van Stolt zijn soloplaat uit 1994) en het derde deel van Stardust We Are, maar dan beide opnieuw opgenomen in 1998. Kortom: een verzamelaar voor de verzamelaar en daarom kocht ik deze verzamelaar op 23 april 1999.

bazbo cd0750: The Flower Kings - Flower Power - A Journey To The Hidden Corners Of Your Mind



Je vraagt je af waar Roine Stolt het allemaal vandaan haalt. In 1999 komt hij met een nieuw dubbelalbum. Dik honderdveertig minuten muziek. Plaatje een begint met Garden Of Dreams, een liedje van een uur. Het is wel opgedeeld in achttien secties. We vallen van de ene stemming in de andere, sommige delen zijn lyrisch, andere uptempo of meer rock, er zitten uitgebreide toetsen- en gitaarsolo's op, de zang is weer afwisselend van Hasse Fröberg en Roine Stolt, vervelen doet het nergens en zeker de eerste helft is ijzersterk. Op 22 november 2000 zag ik de band spelen in het oude Tivoli in Utrecht, ter promotie van de plaat. Bassist en broer Michael Stolt was niet meer van de partij; zijn plek was ingenomen door de briljante Jonas Reingold. Het concert startte met Garden Of Dreams en dan 'slechts' de eerste tien delen of zo. Ik denk dat de band ook wel door had dat het een beetje overdreven was. Op de tweede plaat staan dan wel weer 'kortere' stukken, al is dat begrip bij The Flower Kings altijd betrekkelijk. Sommige toegankelijk en andere wat complexer; het uit duizenden herkenbare FlowerKingsgeluid is nadrukkelijk. Gitaarmeester Stolt zwaait compositorisch weer de scepter, al krijgt hij ook nu hulp van toetsenist Tomas Bodin en af en toe ook van drummer Jamie Salazar. Ik hoorde de plaat voor het eerst van een collega en kopieerde hem; pas op 8 april 2004 kocht ik een exemplaar voor mijzelf. Mooi album weer!





En voor wie het hele stuk Garden Of Dreams in één keer wil horen:

bazbo cd0751: The Flower Kings - Space Revolver



Space Revolver verschijnt in 2000, nog geen jaar na de dubbele Flower Power. Dit keer geen dubbele, maar het scheelt niet veel: bijna tachtig minuten retroprog staat er op dit schijfje. Hoogstaande kwaliteit zoals we van de band gewend zijn, met nu iets meer de psychedelische of spacekant op. Sleutelstuk is I Am The Sun dat in twee stukken is geknipt (de ene helft van vijftien en de andere helft van dik tien minuten) en de plaat opent en sluit. Vooral het tweede deel roept herinneringen op aan The Beatles. Daartussenin horen we acht relatief kortere stukken (hoewel), met hoofdrollen voor de fenomenale toetsenpartijen van Tomas Bodin (Rumble Fish Twist) en de ongekende gitaarerupties van Roine Stolt zelf, die weer het leeuwendeel van de composities heeft ingebracht. Her en der komt de vergelijking met het gitaarwerk van Zappa naar boven, maar Stolt heeft genoeg eigenheid. Chicken Farmer Song is een vrolijke meebruller en Dream On Dreamer het dromerige balladje. Michael Stolt heeft definitief plaats gemaakt voor Jonas Reingold op de bas. Drummer Jamie Salazar is niet van de partij; percussionist Hasse Brunnison die eerder al gastrollen vervulde neemt zijn plek hier in. Op 12 augustus 2000 koop ik de plaat en ik vind het nog altijd een van de sterkste van de band.

bazbo cd0752: The Flower Kings - Alive On Planet Earth



Een liveplaat, die hadden we nog niet. En dus komt in 2000 deze dubbelaar uit. Het eerste plaatje is opgenomen tijdens de tour in Noord-Amerika in 1998, het tweede in Japan in 1999. Opvallend: toetsenist Tomas Bodin is er in Noord-Amerika (en dus op het eerste plaatje) niet bij; zijn plek is even ingenomen door ene Robert Engstrand. Voor de rest is de band hetzelfde: Roine Stolt, Jonas Reingold, Hasse Fröberg en Jamie Salazar. De dubbelaar kocht ik bij het verschijnen op 3 maart 2000. Op de setlijst staan allemaal grote bekenden: we openen met There Is More To This World en daarna vallen we gelijk in Church Of Your Heart. Dan heb je het beste van het beste gelijk gehad, zou je zeggen. Maar er komen wat verrassingen: zo is er een cover van The Lamb Lies Down On Broadway van Genesis en later komt Three Stories van het eerste Bodin-soloalbum voorbij. De grote hoofdrolspeler blijft Roine Stolt zelf met zijn scherpe gitaarspel. Vooral Big Puzzle baart opzien, niet in het minst omdat het hier uitgesponnen tot negentien minuten klinkt. De afsluiters zijn - hoe kan het ook anders - The Flower King en het derde deel van Stardust We Are, waarin de sterke stem van Fröberg mag schitteren. Voor (retro)progfans zijn livealbums altijd bijzonder, zo ook deze. Mooie aanvulling op het oeuvre.

bazbo cd0753: The Flower Kings - The Rainmaker



Roine Stolt ligt op stoom. In 2001 komt de volgende Flower Kingsplaat. Opnieuw ruim vijf kwartier. Jamie Salazar is terug; ook Bodin is van de partij. Ik koop de plaat op 29 september van het jaar van verschijnen en nog de Limited Edition ook. Op een tweede plaatje wat demo-achtige opnamen die wat solowerk aandoen: twee Bodinstukjes (waaronder een bewerking van Wagner's Valkyrie), een solominiatuurtje van Stolt, een bassolo van Reingold en een stuk dat Violent Brat heet en qua geluid zo op Bodins eerste soloplaat had kunnen staan; bovendien opvallend dat Salazar er niet op drumt, maar ene Zoltan Csörsz. Op het 'enhanced' gedeelte zien we twee interviews met de band en zien we twee (slechte) opnames van de band in een concert: ze spelen Hey Jude (welja) en The Gates Of Delirium (welYes). Allemaal leuk, maar echt sterk is het niet en het gaat tenslotte om het reguliere album. Welnu, ook dat viel me destijds wat tegen. Het is zeker niet slecht, er staan een paar prachtige stukken op (Last Minute On Earth, City Of Angels en Serious Dreamers, bijvoorbeeld) en het voelt allemaal zeer vertrouwd, maar daar waar we bij alle vorige studioplaten iets van progressie of een nieuwe weg hoorden, daar is nu sprake van meer van hetzelfde. Het blijft natuurlijk wel meer van hetzelfde moois, dus een miskoop is het nooit geweest. Wel hield ik mijn hart vast voor het vervolg: wat zou hierna komen?

bazbo cd0754: The Flower Kings - Unfold The Future



Het jaar 2002 is aangebroken. Hoog tijd voor een dubbelalbum van The Flower Kings. En wat voor een. Dit keer nieuwe elementen: jazz, geïmproviseerd spul. En tegelijkertijd vertrouwd. Deze dubbelcd opent met The Truth Will Set You Free, een werkelijk waanzinnig mooi stuk van dik een half uur. Geen overbodige noot, alles klopt en het is niet raar dat de band vandaag de dag het nog steeds speelt op het podium, zij het in iets ingekorte versie. Misschien wel de allerbeste compositie van de band. Retroprog zoals het moet zijn. Daarna komen nog eens twee uur hoogstaand werk. Niet alles even verrassend of vernieuwend, maar alleszins interessant. Zo is Silent Inferno ook al zo monumentaal. Her en der dus de nodige jazzy invloeden, maar het blijft allemaal ontegenzeglijk het geluid van de band die Flower Kings heet. Op de reguliere versie van de plaat is The Devil's Playground (met bijna vijfentwintig minuten) de afsluiter; ik heb hier de limited edition (die ik kocht op 16 november 2002) en daarop staat nog een bonusnummer Too Late For Tomatos. Drummer Jamie Salazar heeft definitief het veld geruimd en Zoltan Csörsz heeft zijn stek ingenomen. Voor de rest alles nog hetzelfde: de toetsenpartijen van Bodin blijven avontuurlijk en het werk van gitaarmeester Roine Stolt blijft de kers op de taart. Mooi werk, heren!







[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 12-01-2021 06:55:03 ]

bazbo cd0755: The Flower Kings - Live in New York - Official Bootleg



Ik weet niet eens meer waar ik deze vond. Volgens mij gewoon in mijn plaatselijke platenwinkel. Wel weet ik zeker dat het op 1 mei 2005 was. Toen was dit eenvoudig uitgebrachte product al bijna drie jaar uit. De opnames zijn van 14 april 2002. Het zijn publieksopnames en dat betekent dat de geluidskwaliteit niet optimaal is, al valt het me niet tegen. Dik de helft van het plaatje (de eerste zevenenveertig minuten) worden in beslag genomen door een uitvoering van Garden Of Dreams en laten horen dat het stuk live ook goed uit de verf kwam. Bodins toetsenpartijen en Roine Stolts gitaarwerk klinken fel en geïnspireerd. De rest van het plaatje lijkt wat vluchtig: een verkorte versie van In The Eyes Of The World, een bas- en drumsolo en een slechts drie minuten durende Circus Brimstone. Daar staat dan wel tegenover dat het album afsluit met een mooie I Am The Sun, zij het alleen het eerste deel en ook wat ingekort. De band is Stolt-Bodin-Reingold-Fröberg-Czörsz en klinkt fris en gedreven. Leuk hebbeding, dit. Niks van te vinden op YT, dus iets anders uit 2002 ...

bazbo cd0756: The Flower Kings - Meet The Flower Kings



Tralala, in 2003 komen The Flower Kings doodleuk met een box waarin twee cds en twee dvd's zitten. Op 10 februari 2003 speelt de band in het Stadtsteater in Uppsala, Zweden en de camera's en opnameapparatuur maken overuren. Ruim tweeënhalf uur duurt het concert en op de setlijst staan alleen maar lange stukken: slechts zes in totaal. De opener is het fenomenale The Truth Will Set You Free van een jaar ervoor en tikt al ruim een half uur aan. Vervolgens horen we Garden Of Dreams, opgeknipt in twee delen die samen vijftig minuten klokken. Daarna komen de 'kortere' stukken: Humannizzimo, het altijd lekkere Circus Brimstone, Silent Inferno en de band sluit af met de volledige Stardust We Are. Je moet er zin in hebben. Ik heb dat wel. Op de dvd's worden de concertstukken afgewisseld met tourreportages, achtergrondbeelden van de filmopnames, repetities en de opnamestudio. Dat maakt het wat beter te behappen, maar ook een ultralange zit (de dvd's duren samen meer dan vier uur). Voor de liefhebbers is er veel te genieten. Het concert is mooi gefilmd - het publiek zien of horen we helemaal niet, wel vreemd - en we zien goed wat iedereen doet. Voor de tour/gelegenheid is de band uitgebreid met percussionist Hasse Brunisson op percussie en Daniel Gildenlow (van Pain Of Salvation) op gitaren en achtergrondzang. Ik vind het geweldig om de band aan het werk te zien: wat de vingers van gitarist en bandleider Roine Stolt doen is om te smullen, zo kalm als toetsenfratsenist Tomas Bodin zijn geniale dingen staat te doen, de rocksterallures van Hasse Fröberg, noem het maar op. Ik kocht deze heerlijke set op 9 december 2003 toen hij net verscheen. Zelf heb ik rond deze tijd de band ook een paar keer aan het werk gezien: twee keer in het oude Tivoli in Utrecht in 1999 en 2000, 2004 in 013, 2005 in Lucky & Co en wat later nog twee keer: tijdens het Midsummer Prog Festival in Valkenburg en in het Burgerweesthuis, beide in 2019.




Voor de mensen die de twee dvd's willen zien:

bazbo cd0757: The Flower Kings - BetchaWannaDanceStoopid!!



'Live Assault from Tribeca New York, More Improvised & Irritating Dancemusic for Your Collection', staat er op het hoesje van deze fanclubcd uit 2004. Ik vind hem op 12 maart 2005, volgens mij in mijn plaatselijke platenwinkel, en koop hem. Zevenenzeventig minuten muziek, opgenomen in juni en juli 2003, live in New York. Geen complete stukken, maar de improvisatiegedeelten eruit. Het maakt het tot een wat onbehapbare stroom aan solo's, riffs met gefreak en gepiel eroverheen. Er zit zeer gaaf spul tussen, maar ook nogal wat geneuzel. Je moet dus wel een enorme Flower Kingsfanaat zijn. Nu ben ik dat, toevallig. Ik vind het wel geinig, maar geef toe dat ik dit weinig tot zelden draai. Niks van te vinden op YT, ook.

bazbo cd0758: The Flower Kings - Adam & Eve



Welja, een jaar later gaan de bloemenkoningen gewoon verder. De met Daniel Gildenlow uitgebreide band neemt in korte tijd dit bijna tachtig minuten durende album op. Het verschijnt in 2004 en ik koop het op 16 augustus 2004. De plaat opent met Love Supreme, een bijna twintig minuten durend werkstuk dat weer typisch The Flower Kings is: pakkende thema's, afwisselende zang, lyrische gitaarsolo's en uitstekend toetsenwerk. Erna volgen een zwik kortere stukken: Cosmic Circus en het bijbehorende instrumentale Babylon zijn ook weer van die pakkende deunen. Gildenlow (die even pauze heeft van zijn Pain Of Salvation) mag een hoofdrol spelen in A Vampire's View. Het lange Drivers Seat is opnieuw indrukwekkend. Mooie plaat. Zo mooi, dat ik de band later dat jaar (13 oktober 2004) ging beluisteren in 013 in Tilburg. Gildenlow was nog steeds van de partij, het geluid was enorm breed, de setlijst bestond voor de helft uit stukken van deze plaat, maar de zaal ging geheel uit z'n dak toen aan het eind de klassiekers kwamen. Na afloop sprak ik de bandleden en bijna onderdanig signeerden ze de cd'tjes die ik van ze had gekocht.

bazbo cd0759: Circus Brimstone - Live - Brimstoned In Europe



Begin 2005 komt het bericht dat een 'uitgeklede' versie van The Flower Kings gaat touren onder de naam Circus Brimstone. Op 1 april 2005 sta ik in Lucky & Co in Rijssen vooraan om te horen wat er gaat gebeuren. Het zijn Roine Stolt, Tomas Bodin, Jonas Reingold en nieuwe drummer Markus Lillequist die allerlei instrumentale stukken van The Flower Kings en van Stolts soloplaten spelen. (Ik vermoed dat Hasse Fröberg verhinderd was en de band toch graag wilde touren.) Tjonge, bijna twee uur lang de retroprogfreaksolo's. Ik vind het heerlijk. Halverwege het concert laat Tomas Bodin het tourshirt zien. Na afloop loop ik naar hem toe en ik zeg hem dat ik het shirt wil kopen. Hij wijst naar de merchandisestand, maar ik maak duidelijk dat ik dát shirt wil hebben. Ik krijg het van hem, samen met de setlijst van de avond. (Het shirt was veel te groot, maar ik heb het toch veel gedragen.) Een paar maanden later verschijnt dit souvenir: een cd'tje met een uur lang spul van die tour door Europa. Ik koop het op 21 april 2006, als ik het plaatje vind in mijn plaatselijke platenwinkel. Zeer fijn werk, met als hoogtepunten natuurlijk het titelnummer Circus Brimstone en het bekende Retropolis.

Alleen dit is op YT te vinden, Magic Circus Of Zeb:

Ik vond de setlijst die ik van Tomas kreeg terug:

bazbo cd0760: The Flower Kings - Paradox Hotel



Weet je wat? Laat ik een dubbelalbum maken! Dat moet Roine Stolt in 2005 hebben gedacht en prompt verschijnt er in 2006 deze dikke dubbelaar, volgepropt met honderdvijftig minuten retroprog van het zuiverste water. Bijna provocerend beginnen we gewoon met een meer dan twintig minuten durend stuk dat Monsters & Men heet. Daarna volgen vooral kortere en pakkender stukken. Roine Stolt is weer verantwoordelijk voor de meeste composities, maar Bodin, Reingold en Fröberg dragen stevig bij. Het maakt het album wat afwisselender en misschien ook wat 'lichter', ondanks de lange speelduur. Zo is het titelnummer bijvoorbeeld een stevige stamprocker. Marcus Lillequist blijkt definitief de opvolger van drummer Zoltan Csörzs te zijn (al zal ook hij niet heel lang deel uitmaken van de groep). De gitaarpartijen vlammen als vanouds, Bodins bizarre toetsenwerk is supersterk, Fröbergs keel doet het uitstekend, de (fretloze) bas van Reingold ronkt ongenadig: dit is een prima plaat. Ik kocht hem bij het verschijnen op 27 maart 2006.

bazbo cd0761: The Flower Kings - Instant Delivery



Natuurlijk kwam er na Paradox Hotel een uitgebreide tour, waarbij The Flower Kings ook Nederland aandeden. Ik kon er helaas niet bij zijn op 19 april 2006 in 013, maar niet getreurd. Later in dat jaar verschijnt doodleuk een dikke doos met het complete concert op twee dvd's en twee cd's. Die doos koop ik op 25 september 2006. Ik heb een van de eerste uitgaven, die helaas een fout bevat: het menu van de dvd's werkt niet, waardoor ze op een gewone speler niet te bekijken zijn. In een pc werkt het wel; het vraagt wat gepiel, maar het lukt. Het gebodene is weergaloos: een spetterend concert met een bevlogen band lekker op dreef. Hasse Fröberg is uitstekend bij stem en Roine Stolts gitaarkapriolen gieren door de kamer. Voeg daarbij de toetsenwereld van Tomas Bodin, het knorrende baswerk van Jonas Reingold en het levendige getrommel van Marcus Lillequist en het feest is compleet. De setlijst is ook uitstekend: natuurlijk veel werk van Paradox Hotel en daarnaast een prima dwarsdoorsnede van het verdere oeuvre. In The Eyes Of The World, Love Supreme en The Truth Will Set You Free zijn te horen in compactere versies, hetgeen ze in dit concert goed uit de verf doen komen. De toegift is natuurlijk het derde deel van Stardust We Are en is de afronding van een spetterende tweeënhalf uur durende avond.

bazbo cd0762: The Flower Kings - The Road Back Home



Roine Stolt kan niet stilzitten. Workaholic als hij is, buigt hij zich in 2006 over het Flower Kingsoeuvre en stelt een overzicht samen van de meer toegankelijke stukken. Dat niet alleen: hij voegt een en ander toe: extra zangkoortje hier, andere gitaarsolo daar, toetsenriedel her, percussiefill der. Dat maakt deze verzamelaar, die in 2007 verscheen (en die ik kocht op 1 oktober 2007), de moeite waard voor zowel de nieuwkomer als de hardcore bloemenkoningfan. Bovendien staan er twee zeer bijzondere stukken op: Little Deceiver is een outtake van het album The Rainmaker en was nog nergens eerder verschenen en The Cinema Show is de roemruchte cover van het Genesisnummer, dat eerder te vinden was op een of andere vage Genesiscoververzamelplaat, maar hier een mooie aanvulling vormt. De twee afsluitende stukken The Flower King en Stardust We Are zijn de opnieuw opgenomen versies uit 1998, waarmee de andere verzamelaar Scanning The Greenhouse overbodig is geworden. Mooi overzicht. Als u zin heeft in een ferme bak retroprog maar niet langer dan tweeënhalf uur, dan is dit uw album.

bazbo cd0763: The Flower Kings - The Sum Of No Evil



Nog geen half jaar later komt Roine Stolt dan met een geheel nieuw album van The Flower Kings. Ik heb hier de limited edition, die ik kocht op 25 juni 2007. Het reguliere album duurt al bijna tachtig minuten; op het bonusplaatje staat nog eens twintig minuten, plus bijna een half uur aan filmmateriaal. Het lange Love Is The Only Answer is het stuk dat het meest in het oog springt en verder is Flight 999 Brimstone Air opvallend en het doet inderdaad denken aan de 'klassieker' Circus Brimstone. Grote verrassing is echter dat Zoltan Csörsz weer op de drumkruk zit. Verder is alles als vanouds: Fröberg lekker bij stem, Bodin kamerbreed op toetsen, Reingold laat zijn vaak fretloze bas grommen en de giertaar van Stolt zelf zit prominent in alle composities. Die composities, daar zit 't 'm deze keer in. Ze zijn mooi, knap, gaaf, maar ze springen er niet echt uit. Het is daarmee een van de minst opvallende albums in de grote catalogus van The Flower Kings. Toch zeker het beluisteren waard.

bazbo cd0764: The Flower Kings - Tour Kaputt - Official Bootleg - Live @ De Boerderij



Later in 2007 touren The Flower Kings verder. De hereniging met Zoltan Csörsz zet zich niet door en dus moet de band op zoek naar een nieuwe drummer. Op 15 november 2007 staat de band in onze Boerderij in Zoetermeer en zit ene meneer Pat Mastelotto op de drumkruk (zie: King Crimson). Hij heeft zich in zeer korte tijd het tweeënhalfdurende en tamelijk complexe materiaal eigen gemaakt. Ik kon er destijds niet bij zijn, maar gelukkig verschijnt in 2014 een verslag van de avond op deze dubbelcd. Het klinkt alsof Mastelotto altijd al onderdeel was van de band. Mooie setlijst ook. De opener is Love Is The Only Answer van de op dat moment net verschenen plaat The Sum Of No Evil en plots klinkt dit lange stuk als een van de belangrijkste werken van de band. Erna komt de klassieker There Is More To This World; Hasse Fröberg is zeer goed bij stem. Vervolgens komt er een mooi uittreksel van de gehele FlowerKingscarrière voorbij, met stiekem de nadruk op wat ouder werk: Retropolis, I Am The Sun, Stardust We Are, What If God Is Alone en afsluiters Blade Of Cain en The Sum Of No Reason. De cd verschijnt op het label van bassist Jonas Reingold, dat in een soort nevencarrière ook andere bands produceert, en ik koop hem op 24 juni 2011. Er is ook een dvd van het concert verschenen, maar die heb ik nog niet gevonden. De naam Tour Kaputt komt van de vele ongelukken en bijna rampen die de band moet meemaken tijdens de tour: van tourbussen die verongelukken tot Mastelotto's drumstel dat het door douaneregels het Verenigd Koninkrijk niet in komt.




Voor wie het hele concert wil zien:



[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 15-01-2021 07:31:57 ]

bazbo cd0765: The Flower Kings - Banks Of Eden



Na 2007 is het een tijdje stil rondom The Flower Kings. Roine Stolt is bezig met Transatlantic en de wederopstanding van Kaipa, Bodin doet iets met balletmuziek, Hasse Fröberg en Jonas Reingold zijn druk met hun eigen bands The Musical Companion en Karmakanic. Dan verschijnt in 2012 dit album Banks Of Eden. Het is alsof de tijd heeft stil gestaan. Het oude vertrouwde FKgeluid is er volop, de composities zijn weer zeer mooi, instrumentaal klopt alles aan alle kanten, de teksten zijn weer heerlijk hippie. Het enige wat anders is, is de drummer. Ene Felix Lehmann zit nu achter de potten en de pannen. De plaat verschijnt natuurlijk ook in een Special Edition en die koop ik op 19 juni 2012. Op het eerste schijfje slechts vijf stukken. Opener Numbers valt natuurlijk gelijk op, omdat het meer dan vijfentwintig minuten duurt. Allemachtig, wat buldert Stolts gitaar hier. Daarna vier kortere werken, mooi in het gehoor liggend. Het meeste werk komt van Stolt, maar Bodin en Reingold dragen ook een en ander bij op het compositorische vlak. Op het tweede plaatje nog vier extra stukken, in totaal iets meer dan twintig minuten, plus beeldmateriaal van een interview met de band in de studio.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 16-01-2021 10:34:46 ]