ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #152 ta staat voor tandarts.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 20:30 schreef Meridiaan het volgende:
Is iemand van hier lid van het forum van de NVA? Zo ja, wat zijn je ervaringen?

Ik wil mij gerust registreren met mijn lidnummer, maar ook nog een voor- en achternaam en mijn postcode vind ik echt teveel van het goede.

Ik ben ook geen lid. Heb, op dit moment, niet het idee dat het me iets bij gaat brengen.

quote:

Op zaterdag 5 december 2020 12:51 schreef IsItMeOrYou het volgende:
Hebben jullie moeite met de zingeving van het leven? Ik ervaar steeds vaker een leeg en groundhog day gevoel.

Het is er sinds corona niet leuker op geworden. Mocht er straks daadwerkelijk een avondklok worden ingevoerd dan zie ik echt helemaal niemand meer. Nu komt er sporadisch nog een vriend op visite.

Voelt momenteel als een zondag waar geen einde aan lijkt te komen

Hey, iemand ervaring met het laten weghalen van je diagnose ASS?

Ik heb de diagnose zo’n 2/3 jaar gekregen. Maar ik zat toentertijd ook heel slecht in mijn vel. Ik heb wel autistische trekjes en die worden met name heel erg als ik slecht in mijn vel zit en ongezond eet en leef. Maar voor de rest, vind ik dat ik straks meer zoveel aan de diagnose heb en heb geen behoefte (meer) om mijn identiteit te kennen aan de hand van een ‘label’. Ik ben inmiddels wel 75% van mijn identiteitscrisis af. De overige 20% moet ik uiteraard nog ontwikkelen en is een levenslang, maar leerzaam proces

Ik ben van plan om de diagnose voor even nog wel te houden, omdat behandelaren mij nu wel op een fijne manier behandelen (duidelijk communiceren en concreet, mij serieus nemen). Maar straks, wanneer ik écht helemaal mijn eigen boontjes kan doppen wil ik niet nog last houden van de diagnose op bijvoorbeeld werk etc. En voor mijn eigen gevoel zodat ik weer verder kan gaan en niet vasthang aan dat labeltje, terwijl ik dan al klaar ben met de behandeling en weet hoe ik met mezelf kan omgaan.

In hoeverre is het makkelijk om van de diagnose af te komen?

Geen idee, ik heb zelf in het verleden verkeerde diagnoses gekregen en ik weet dat de huisarts nu alles behalve ass uit het systeem heeft gehaald.
Ik zou niet weten waar je het verder nog tegenkomt. Als jij op je werk niks zegt, dan weten ze het niet.
In hoeverre heb je er nu last van op je werk? Zouden ze je anders behandelen als je nu zegt dat je ass "over" is?

Wat ik een beetje tegenstrijdig vind is dat je van je diagnose af wilt, maar je wilt hem nu nog even houden, omdat het je voordeel oplevert nu met behandeling.

Maar vraag het aan je behandelaar of huisarts, die kan je vast vertellen hoe dat zit.

True, er worden soms diagnoses gegeven die achteraf niet blijken te kloppen. ASS heb je niet 'even' en daarna is het weg. Er is ook geen behandeling om je ASS de wereld uit te helpen. Als je ASS hebt, dan heb je het voor het leven: je kunt ermee leren omgaan & er daardoor minder last van hebben, als je het tenminste als last ervaart.

Verder hoeft het geen label te zijn, of nadelig voor je werk. Je kunt er toch eenvoudig voor kiezen om het niet te zeggen? Geen werkgever kan je medisch dossier opvragen, hoor Vasthangen aan een eventueel label doe je zelf. Het zegt verder niets over wie je bent als mens.

Verder wat Nijna zegt: van je diagnose af willen 'maar het nog even willen houden omdat het nu wel handig is', dat is tegenstrijdig. Als je geen ASS hebt, zoals je zegt, gedraag je dan ook zo. Wat je eigenlijk nu doet is die diagnose misbruiken omdat je het wel prettig vindt hoe ze met je omgaan nu.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 08:01 schreef Nijna het volgende:
Geen idee, ik heb zelf in het verleden verkeerde diagnoses gekregen en ik weet dat de huisarts nu alles behalve ass uit het systeem heeft gehaald.
Ik zou niet weten waar je het verder nog tegenkomt. Als jij op je werk niks zegt, dan weten ze het niet.
In hoeverre heb je er nu last van op je werk? Zouden ze je anders behandelen als je nu zegt dat je ass "over" is?

Wat ik een beetje tegenstrijdig vind is dat je van je diagnose af wilt, maar je wilt hem nu nog even houden, omdat het je voordeel oplevert nu met behandeling.

Maar vraag het aan je behandelaar of huisarts, die kan je vast vertellen hoe dat zit.

Ik heb er niet echt last van (meer) op mijn werk. En ja klinkt tegenstrijdig, maar ik bedoelde meer dat ik nu nog niet super goed in mijn vel zit. Op het moment dat ik mijzelf goed ken en uitbehandeld ben (wat wel binnen 2 jaar denk ik al gebeurd) wil ik wel van mijn diagnose af.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 16:17 schreef Celestien het volgende:
True, er worden soms diagnoses gegeven die achteraf niet blijken te kloppen. ASS heb je niet 'even' en daarna is het weg. Er is ook geen behandeling om je ASS de wereld uit te helpen. Als je ASS hebt, dan heb je het voor het leven: je kunt ermee leren omgaan & er daardoor minder last van hebben, als je het tenminste als last ervaart.

Verder hoeft het geen label te zijn, of nadelig voor je werk. Je kunt er toch eenvoudig voor kiezen om het niet te zeggen? Geen werkgever kan je medisch dossier opvragen, hoor Vasthangen aan een eventueel label doe je zelf. Het zegt verder niets over wie je bent als mens.

Verder wat Nijna zegt: van je diagnose af willen 'maar het nog even willen houden omdat het nu wel handig is', dat is tegenstrijdig. Als je geen ASS hebt, zoals je zegt, gedraag je dan ook zo. Wat je eigenlijk nu doet is die diagnose misbruiken omdat je het wel prettig vindt hoe ze met je omgaan nu.

Diagnose misbruiken? Dat vind ik wel erg ver gaan. Ik heb niet voor niets behandeling op dit moment. En zelfs mijn behandelaren weten dat ik geen standaard autist ben en dat ik er zelf aan twijfel. Zij zeggen ook, Een diagnose is niet je identiteit. Het is voornamelijk een hulpmiddel zodat behandelaren jou beter kunnen behandelen. Voordat ik de diagnose kreeg ging het heel slecht en gingen behandelaren niet goed met mij om. Nu wel en dat heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf beter heb leren kennen en dat ik vooruit ben gegaan. Want behandelaren wisten nu welke soort behandeling bij mij aansloeg.

En ik weet dat ASS voor de rest van je leven blijft, maar ik wil dat niet voor de rest van mijn leven geregistreerd hebben. Vooral niet als ik al weet hoe ik met bepaalde trekken al kan en moet omgaan. De diagnose geeft me gewoon een minderwaardigheidsgevoel. En vind het stom dat als ik ooit een fout ofzo maak op het werk het meteen moet te wijten zijn aan ASS. Terwijl ik er ook gewoon aan kan werken, om het de volgende keer wel beter te doen. En ook de manier waarop jij het brengt ‘autisme kan niet veranderen etc’ vind ik gewoon belachelijk. Iedereen kan iets aan zijn gedrag doen, mits je dat wilt, zoals ik.

En nee, ik hoef me niet te gedragen als een niet-autist zodat het labeltje weggaat. Zolang ik geen behandeling meer nodig heb, anderen niet ermee lastigval en vooral mezelf niet. Dan is dat labeltje helemaal nergens voor nodig.

[ Bericht 7% gewijzigd door Medusa666 op 21-02-2021 20:36:11 ]

quote:

Op zondag 21 februari 2021 20:29 schreef Medusa666 het volgende:

Diagnose misbruiken? Dat vind ik wel erg ver gaan.

Dat vond ik ook, hence de reactie.

quote:

Ik heb niet voor niets behandeling op dit moment. En zelfs mijn behandelaren weten dat ik geen standaard autist ben en dat ik er zelf aan twijfel. Zij zeggen ook, Een diagnose is niet je identiteit. Het is voornamelijk een hulpmiddel zodat behandelaren jou beter kunnen behandelen.

En om jezelf beter te begrijpen

quote:

Voordat ik de diagnose kreeg ging het heel slecht en gingen behandelaren niet goed met mij om. Nu wel en dat heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf beter heb leren kennen en dat ik vooruit ben gegaan. Want behandelaren wisten nu welke soort behandeling bij mij aansloeg.

Fijn dat het beter met je gaat nu.

quote:

En ik weet dat ASS voor de rest van je leven blijft, maar ik wil dat niet voor de rest van mijn leven geregistreerd hebben. Vooral niet als ik al weet hoe ik met bepaalde trekken al kan en moet omgaan. De diagnose geeft me gewoon een minderwaardigheidsgevoel.

Plus dat artsen het natuurlijk zouden weten, als het in je dossier blijft staan. Ja, kan het me wel voorstellen. Het moet je niet tegenhouden te zijn wie je wilt zijn.

quote:

En vind het stom dat als ik ooit een fout ofzo maak op het werk het meteen moet te wijten zijn aan ASS. Terwijl ik er ook gewoon aan kan werken, om het de volgende keer wel beter te doen.

Maar waarom zou je dat ook doen? Fouten die je evt. maakt zijn toch niet altijd de oorzaak van een eventuele ASS diagnose? Je hoeft je werkgever niets te vertellen over ASS. Mensen maken fouten, hoor. Niet-autisten ook

quote:

En ook de manier waarop jij het brengt ‘autisme kan niet veranderen etc’ vind ik gewoon belachelijk. Iedereen kan iets aan zijn gedrag doen, mits je dat wilt, zoals ik.

Zoals je zelf ook aangeeft: ASS blijft voor de rest van je leven. Het zal nooit weggaan, maar je kunt er wel mee leren omgaan. Dat zeg ik zelf ook, dus wat er zo belachelijk is, dat volg ik niet.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 16:17 schreef Celestien het volgende:
Als je ASS hebt, dan heb je het voor het leven: je kunt ermee leren omgaan & er daardoor minder last van hebben

quote:

En nee, ik hoef me niet te gedragen als een niet-autist zodat het labeltje weggaat. Zolang ik geen behandeling meer nodig heb, anderen niet ermee lastigval en vooral mezelf niet. Dan is dat labeltje helemaal nergens voor nodig.

True, maar wat nu als je in de toekomst toch weer hulp nodig hebt? Zonder die diagnose kan het goed zijn dat je weer door die hele testprocedure moet. Misschien eens navragen.

quote:

Op zaterdag 28 november 2020 21:31 schreef Nijna het volgende:

Ja, vooral na contact inderdaad.
Als ik overprikkeld ben heb ik minder dat onrustige.
Dan voelt het bijna alsof al mijn zenuwen aan de oppervlakte liggen zeg maar.
Komt alles knetterhard binnen en ben ik licht ontvlambaar lijkt het wel.

Deze post is al wat ouder maar ik vroeg me nog iets af aan de hand van je post. En wie weet dat anderen ook nog ideeën hebben. Iemand in mijn naaste omgeving heeft autisme en is soms ook overprikkeld. Ik merk dan inderdaad ook dat hij heel erg licht ontvlambaar is en ook geen aanrakingen kan verdragen. Wat doe jij om weer te ontladen en te ontspannen? Ik kan me voorstellen dat dit voor iedereen heel verschillend is, maar misschien haal ik er inspiratie uit. Degene uit mijn omgeving kan het mij helaas niet vertellen.

quote:

Op woensdag 3 maart 2021 20:59 schreef Ed1234 het volgende:

[..]

Deze post is al wat ouder maar ik vroeg me nog iets af aan de hand van je post. En wie weet dat anderen ook nog ideeën hebben. Iemand in mijn naaste omgeving heeft autisme en is soms ook overprikkeld. Ik merk dan inderdaad ook dat hij heel erg licht ontvlambaar is en ook geen aanrakingen kan verdragen. Wat doe jij om weer te ontladen en te ontspannen? Ik kan me voorstellen dat dit voor iedereen heel verschillend is, maar misschien haal ik er inspiratie uit. Degene uit mijn omgeving kan het mij helaas niet vertellen.

Wat mij helpt is rust, alleen zijn.
Soms is dat een stuk wandelen, soms is dat me terugtrekken op zolder en daar puzzel ik of ik lees een boek of ik zet muziek op en ga op bed liggen en een dutje doen helpt ook wel eens.
Maar ik hoop vooral dat anderen mij dan met rust laten.

Maar eigenlijk zou je dat zo overprikkeld raken het liefst voor zijn.
Ik heb met mijn behandelaar een signaleringsplan gemaakt hoe ik bepaalde fases herken en wat ik kan doen om te proberen weer een fase terug te gaan. Klinkt makkelijker dan het is .

Het is heel persoonlijk, wat voor de een helpt, helpt voor een ander niet. Maar wie weet kan je hier iets mee.

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 09:51 schreef Nijna het volgende:

[..]

Wat mij helpt is rust, alleen zijn.
Soms is dat een stuk wandelen, soms is dat me terugtrekken op zolder en daar puzzel ik of ik lees een boek of ik zet muziek op en ga op bed liggen en een dutje doen helpt ook wel eens.
Maar ik hoop vooral dat anderen mij dan met rust laten.

Maar eigenlijk zou je dat zo overprikkeld raken het liefst voor zijn.
Ik heb met mijn behandelaar een signaleringsplan gemaakt hoe ik bepaalde fases herken en wat ik kan doen om te proberen weer een fase terug te gaan. Klinkt makkelijker dan het is .

Het is heel persoonlijk, wat voor de een helpt, helpt voor een ander niet. Maar wie weet kan je hier iets mee.

Dankjewel voor je antwoord. Ik merk inderdaad bij degene in mijn omgeving dat hij liever alleen is en alleen een activiteit wil doen als hij zo overprikkeld is.

Het voorkomen is erg lastig merk ik. Soms merk ik dagen van tevoren dat de spanning opbouwt, maar is het niet tegen te houden dat hij te overprikkeld raakt.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 21:43 schreef Ed1234 het volgende:

[..]

Dankjewel voor je antwoord. Ik merk inderdaad bij degene in mijn omgeving dat hij liever alleen is en alleen een activiteit wil doen als hij zo overprikkeld is.

Het voorkomen is erg lastig merk ik. Soms merk ik dagen van tevoren dat de spanning opbouwt, maar is het niet tegen te houden dat hij te overprikkeld raakt.

Op het moment dat het begint op te bouwen, zou je er misschien nog iets aan kunnen doen. Maar goed, dan moet die persoon het wel herkennen en iets anders kunnen doen. Of iemand in de omgeving hebben die daarmee kan helpen.
Ik moet zeggen dat hoe verder ik zit, hoe lastiger het is om nog iets anders te doen.

Ik heb een signaleringsplan moeten maken als deel van m'n psycho-educatie. Dat geeft, eenmaal gemaakt, en goed inzicht en overzicht van de mate van aanwezige spanning en hoe ermee om te gaan.

Interessant, deze persoon heeft geen signaleringsplan maar zou er misschien wel één kunnen maken samen met de behandelaar (mocht diegene daarvoor open staan natuurlijk). Ik vind het als buitenstaander heel lastig om mee om te gaan, als je ziet dat iemand het moeilijk heeft geef je diegene het liefste even een knuffel, maar dat werkt bij overprikkeling nogal averechts 😅

Het is ook niet altijd te voorkomen, soms moeten bepaalde dingen gewoon gebeuren of zijn bepaalde situaties niet te vermijden.

quote:

Op zondag 7 maart 2021 11:35 schreef Ed1234 het volgende:
Interessant, deze persoon heeft geen signaleringsplan maar zou er misschien wel één kunnen maken samen met de behandelaar (mocht diegene daarvoor open staan natuurlijk). Ik vind het als buitenstaander heel lastig om mee om te gaan, als je ziet dat iemand het moeilijk heeft geef je diegene het liefste even een knuffel, maar dat werkt bij overprikkeling nogal averechts 😅

Er zullen vast mensen met ass zijn die wel eens baat kunnen hebben bij een knuffel, ik heb zeker bij overprikkeling daar absoluut geen behoefte aan.
Maar normaal ook niet echt, er zijn maar een paar mensen van wie ik een knuffel wel ok vind.

quote:

Het is ook niet altijd te voorkomen, soms moeten bepaalde dingen gewoon gebeuren of zijn bepaalde situaties niet te vermijden.

Eens, maar als het structureel zo is dan is het misschien toch verstandig om eens te kijken of het anders kan...

quote:

Op zondag 21 februari 2021 20:29 schreef Medusa666 het volgende:

[..]

Diagnose misbruiken? Dat vind ik wel erg ver gaan. Ik heb niet voor niets behandeling op dit moment. En zelfs mijn behandelaren weten dat ik geen standaard autist ben en dat ik er zelf aan twijfel. Zij zeggen ook, Een diagnose is niet je identiteit. Het is voornamelijk een hulpmiddel zodat behandelaren jou beter kunnen behandelen. Voordat ik de diagnose kreeg ging het heel slecht en gingen behandelaren niet goed met mij om. Nu wel en dat heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf beter heb leren kennen en dat ik vooruit ben gegaan. Want behandelaren wisten nu welke soort behandeling bij mij aansloeg.

En ik weet dat ASS voor de rest van je leven blijft, maar ik wil dat niet voor de rest van mijn leven geregistreerd hebben. Vooral niet als ik al weet hoe ik met bepaalde trekken al kan en moet omgaan. De diagnose geeft me gewoon een minderwaardigheidsgevoel. En vind het stom dat als ik ooit een fout ofzo maak op het werk het meteen moet te wijten zijn aan ASS. Terwijl ik er ook gewoon aan kan werken, om het de volgende keer wel beter te doen. En ook de manier waarop jij het brengt ‘autisme kan niet veranderen etc’ vind ik gewoon belachelijk. Iedereen kan iets aan zijn gedrag doen, mits je dat wilt, zoals ik.

En nee, ik hoef me niet te gedragen als een niet-autist zodat het labeltje weggaat. Zolang ik geen behandeling meer nodig heb, anderen niet ermee lastigval en vooral mezelf niet. Dan is dat labeltje helemaal nergens voor nodig.

Maar ben je bang dat buitenstaanders jouw diagnose zien? Zover ik weet mag het niet zomaar gedeeld worden. Op je werk hoef je sowieso niks te vertellen.

Zelf heb ik mijn diagnose laten staan. Niet eens bewust, maar omdat ik er op een gegeven moment niet meer mee bezig was.

quote:

Op zondag 7 maart 2021 15:29 schreef Nijna het volgende:

[..]

Er zullen vast mensen met ass zijn die wel eens baat kunnen hebben bij een knuffel, ik heb zeker bij overprikkeling daar absoluut geen behoefte aan.
Maar normaal ook niet echt, er zijn maar een paar mensen van wie ik een knuffel wel ok vind.

Ik dacht voorheen dat even stevig vastgehouden worden juist goed werkte bij overprikkeling, maar daar ben ik op teruggekomen. Het is juist het tegenovergestelde bij mij: als ik overprikkeld ben, dan kan men (= iedereen) beter op ruimte afstand blijven. Niet tegen me praten, niets van me verlangen (zeggen wat ik moet doen. Grrrr) of anderzijds me betrekken bij dingen. Gewoon met rust laten & dan komt 't wel weer goed

Vandaag was trouwens niet zo'n beste dag. Door onverwachte dingen was ik weer sociaal onhandig bezig... Pfff... Vind dat zó erg. En dat mijn onhandigheid zich uit bij ouders van vriendjes van m'n dochter, dat vind ik helemaal erg. Wat zullen ze wel niet denken

Nou ja, niet voor niets refereerde een familielid (laten we 't maar zo noemen, want 'jongere zus van overgrootvader' is wellicht correct, maar voegt niet veel toe, behalve voor genealogen) eens naar me als: 'Die rare dochter van <insert naam moeder>'. Sja, subtiel was ze niet.

quote:

Op woensdag 21 april 2021 19:37 schreef Celestien het volgende:

[..]

Ik dacht voorheen dat even stevig vastgehouden worden juist goed werkte bij overprikkeling, maar daar ben ik op teruggekomen. Het is juist het tegenovergestelde bij mij: als ik overprikkeld ben, dan kan men (= iedereen) beter op ruimte afstand blijven. Niet tegen me praten, niets van me verlangen (zeggen wat ik moet doen. Grrrr) of anderzijds me betrekken bij dingen. Gewoon met rust laten & dan komt 't wel weer goed

Vandaag was trouwens niet zo'n beste dag. Door onverwachte dingen was ik weer sociaal onhandig bezig... Pfff... Vind dat zó erg. En dat mijn onhandigheid zich uit bij ouders van vriendjes van m'n dochter, dat vind ik helemaal erg. Wat zullen ze wel niet denken

Nou ja, niet voor niets refereerde een familielid (laten we 't maar zo noemen, want 'jongere zus van overgrootvader' is wellicht correct, maar voegt niet veel toe, behalve voor genealogen) eens naar me als: 'Die rare dochter van <insert naam moeder>'. Sja, subtiel was ze niet.

Wat zullen ze wel niet denken, herkenbaar.
Met mijn nuchtere verstand denk ik ook wel: laat ze lekker denken.
Maar zo voelt het lang niet altijd.
Ik werd dinsdag "onaardig" genoemd, maar ik hield me gewoon aan regels.
Nu is dit sowieso al niet een persoon waar ik een klik mee heb, ze heeft er een handje van om van die opmerkingen te maken dat ik denk: wat wil je nou.
Maar goed, soms kan je die types niet helemaal uit de weg gaan.

Dat is inderdaad geen subtiele opmerking van dat "familielid"

Hopelijk vandaag een betere dag

quote:

Op donderdag 22 april 2021 10:40 schreef Nijna het volgende:

[..]

Wat zullen ze wel niet denken, herkenbaar.
Met mijn nuchtere verstand denk ik ook wel: laat ze lekker denken.
Maar zo voelt het lang niet altijd.

Meestal denk ik ook wel zo (laat ze maar denken), maar op zo'n dag als gisteren was 't even te confronterend. Gewoonlijk gaat het me wel goed af, genoeg oefening, zal ik maar zeggen. Maar dit was redelijk nieuw terrein én onverwacht.
Blij dat ik niet de enige ben die het zo ervaart.

quote:

Ik werd dinsdag "onaardig" genoemd, maar ik hield me gewoon aan regels.
Nu is dit sowieso al niet een persoon waar ik een klik mee heb, ze heeft er een handje van om van die opmerkingen te maken dat ik denk: wat wil je nou.
Maar goed, soms kan je die types niet helemaal uit de weg gaan.

Dat is inderdaad geen subtiele opmerking van dat "familielid"

Hopelijk vandaag een betere dag

Wat is er nu onaardig aan je aan de regels houden? Ik vind dat juist respectvol en correct. Snap niet waarom mensen dat onaardig vinden... Wat wat de situatie waarin dat gebeurde?

Dat niet-zo-subtiele familielid maakte de 'rare dochter' opmerking overigens omdat ik haar steeds met 'U' en 'Mevrouw' aansprak. Kende haar amper, was ergens rond de 20 & zij toch zeker al een jaar of 80. Ben netjes opgevoed: oudere mensen spreek je beleefd aan. En daardoor was ik ineens raar. Snap dat niet. Als ik haar had mogen tutoyeren, had ze dat toch gewoon kunnen zeggen?

quote:

Op zondag 7 maart 2021 15:29 schreef Nijna het volgende:
Maar normaal ook niet echt, er zijn maar een paar mensen van wie ik een knuffel wel ok vind.

Mijn vriendin is de enige, in principe, hoewel ik het vreemd genoeg ook acceptabel vind van een paar van haar vrienden/vriendinnen (Brazilië, dus dat is de normale manier om vrienden te begroeten), maar die zijn dan inmiddels ook wel mijn vrienden, dus ja.

quote:

Op donderdag 22 april 2021 18:57 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Mijn vriendin is de enige, in principe, hoewel ik het vreemd genoeg ook acceptabel vind van een paar van haar vrienden/vriendinnen (Brazilië, dus dat is de normale manier om vrienden te begroeten), maar die zijn dan inmiddels ook wel mijn vrienden, dus ja.

Ik heb er, als ik in goede doen ben, eigenlijk niet zoveel problemen mee. M'n gezin, ouders, zus & schoonouders kunnen altijd een knuffel krijgen.

quote:

Op donderdag 22 april 2021 18:46 schreef Celestien het volgende:

[..]

Meestal denk ik ook wel zo (laat ze maar denken), maar op zo'n dag als gisteren was 't even te confronterend. Gewoonlijk gaat het me wel goed af, genoeg oefening, zal ik maar zeggen. Maar dit was redelijk nieuw terrein én onverwacht.
Blij dat ik niet de enige ben die het zo ervaart.
[..]

Wat is er nu onaardig aan je aan de regels houden? Ik vind dat juist respectvol en correct. Snap niet waarom mensen dat onaardig vinden... Wat wat de situatie waarin dat gebeurde?

Dat niet-zo-subtiele familielid maakte de 'rare dochter' opmerking overigens omdat ik haar steeds met 'U' en 'Mevrouw' aansprak. Kende haar amper, was ergens rond de 20 & zij toch zeker al een jaar of 80. Ben netjes opgevoed: oudere mensen spreek je beleefd aan. En daardoor was ik ineens raar. Snap dat niet. Als ik haar had mogen tutoyeren, had ze dat toch gewoon kunnen zeggen?

De situatie was dat ik aan het golfen was (damesdag, dus je wordt ingedeeld en kiest niet zelf met wie je speelt) en we een bepaalde spelvorm speelden waarbij je bal moet eindigen in het putje. Er zijn ook spelvormen waar je wel de laatste slag mag geven (vaak ligt de ander dan zo dichtbij dat ze de bal er waarschijnlijk wel in slaan met de volgende slag), dan zeg je dat ze die mogen hebben en tel je wel 1 slag.
Maar dat is bij deze spelvorm gewoon niet en ik weet wel dat ze op de damesavond dat wel doen, maar dat is hun zelfbedachte "regel". Dat zit er bij mij gewoon niet zo standaard in en de meesten doen het ook niet. Het zijn er een paar, die doen dat ook als ze onderling spelen. Moeten ze zelf weten.
Maar mij dan beschuldigen van onaardig doen omdat ik de slag niet geef is gewoon gelul, dat hoort niet bij deze spelvorm. Ik heb maar gezegd dat het niet in mijn systeem zit en niet onaardig bedoeld was en daar doet ze het maar mee.
Ze heeft ook al eens een opmerking gemaakt dat ik een spijkerbroek aan had bij een wedstrijd, wat volgens haar niet gepast was. Dat is op sommige banen inderdaad een regel, geen jeans, maar op die baan niet. En bij die wedstrijd ook niet.
En zo heeft ze wel vaker op heel veel mensen wat aan te merken. Iets wat zij eerst organiseerde en niet meer wil doen, is nu door anderen overgenomen en die doen het prima. Maar ze maakt alsmaar opmerkingen dat het ook anders had gekund en waarom ze dat niet gedaan hebben.
Niet mijn soort mens, maar goed die kom je dus ook wel eens tegen.

Bizar, een "familielid" wat je raar noemt omdat je beleefd bent... zo raar vind ik dat niet. En ze had inderdaad kunnen zeggen dat je haar had mogen tutoyeren.

Wat zijn mensen toch ingewikkeld.

Qua knuffelen, mijn beste vriendin en mijn moeder mogen eigenlijk altijd een knuffel. Misschien ook omdat ik die niet dagelijks zie/hoef te knuffelen?
Mijn man en kinderen knuffel ik ook weinig, ik vind het heel vervelend als iemand te lang in mijn ruimte zit.

Dat is toch wel weer een voordeel van corona, dat knuffelen/zoenen niet meer standaard is. En ik zou dat bij de meeste mensen graag zo houden... maar eens zien of dat lukt na corona.

Hebben jullie ook dat je (tering moe)/oververmoeid wordt na een schooldag/werkdag? Komt dat door overprikkeling?

quote:

Op vrijdag 23 april 2021 10:25 schreef Nijna het volgende:

[..]

De situatie was dat ik aan het golfen was (damesdag, dus je wordt ingedeeld en kiest niet zelf met wie je speelt) en we een bepaalde spelvorm speelden waarbij je bal moet eindigen in het putje. Er zijn ook spelvormen waar je wel de laatste slag mag geven (vaak ligt de ander dan zo dichtbij dat ze de bal er waarschijnlijk wel in slaan met de volgende slag), dan zeg je dat ze die mogen hebben en tel je wel 1 slag.
Maar dat is bij deze spelvorm gewoon niet en ik weet wel dat ze op de damesavond dat wel doen, maar dat is hun zelfbedachte "regel". Dat zit er bij mij gewoon niet zo standaard in en de meesten doen het ook niet. Het zijn er een paar, die doen dat ook als ze onderling spelen. Moeten ze zelf weten.
Maar mij dan beschuldigen van onaardig doen omdat ik de slag niet geef is gewoon gelul, dat hoort niet bij deze spelvorm. Ik heb maar gezegd dat het niet in mijn systeem zit en niet onaardig bedoeld was en daar doet ze het maar mee.
Ze heeft ook al eens een opmerking gemaakt dat ik een spijkerbroek aan had bij een wedstrijd, wat volgens haar niet gepast was. Dat is op sommige banen inderdaad een regel, geen jeans, maar op die baan niet. En bij die wedstrijd ook niet.
En zo heeft ze wel vaker op heel veel mensen wat aan te merken. Iets wat zij eerst organiseerde en niet meer wil doen, is nu door anderen overgenomen en die doen het prima. Maar ze maakt alsmaar opmerkingen dat het ook anders had gekund en waarom ze dat niet gedaan hebben.
Niet mijn soort mens, maar goed die kom je dus ook wel eens tegen.

Wat een naar mens. Dus omdat je niet meedoet aan hun 'verzonnen regeltjes' en een spijkerbroek draagt (waar dat gewoon mag), ben je onaardig? Ik vind dat echt raar. Je doet niets verkeerd, je houdt je aan de regels. Dit zijn die ongeschreven sociale omgangsvormen etc. ongetwijfeld. Ik heb daar ook moeite mee, hoor. Met zulke mensen als de dame die je omschrijft, trouwens ook

quote:

Bizar, een "familielid" wat je raar noemt omdat je beleefd bent... zo raar vind ik dat niet. En ze had inderdaad kunnen zeggen dat je haar had mogen tutoyeren.

Wat zijn mensen toch ingewikkeld.

Die hele familie aan die zijde, is nogal... Hoe zeg je dat beleefd? Laten we zeggen dat ze geen van allen erg tactvol zijn.

quote:

Qua knuffelen, mijn beste vriendin en mijn moeder mogen eigenlijk altijd een knuffel. Misschien ook omdat ik die niet dagelijks zie/hoef te knuffelen?
Mijn man en kinderen knuffel ik ook weinig, ik vind het heel vervelend als iemand te lang in mijn ruimte zit.

De meest nabije familie geef ik graag een knuffel. Liever een knuffel dan een kus, eigenlijk. Momenteel zijn het dus alleen m'n man en kind die een knuffel krijgen. Sowieso is m'n dochter van een leeftijd dat ze nog veel knuffels wil en graag op schoot kruipt.

quote:

Dat is toch wel weer een voordeel van corona, dat knuffelen/zoenen niet meer standaard is. En ik zou dat bij de meeste mensen graag zo houden... maar eens zien of dat lukt na corona.

Da's ook mijn voornemen & bij veel meer mensen, heb ik het idee.

quote:

Op vrijdag 23 april 2021 10:58 schreef skidzor het volgende:
Hebben jullie ook dat je (tering moe)/oververmoeid wordt na een schooldag/werkdag? Komt dat door overprikkeling?

Ja, direct en indirect.
Maar niet eens alleen van werk of studie: gewoon een drukke dag thuis (bijv. met het gezin) zorgt al voor vermoeidheid/overprikkeling.