Het ergste vind ik nog de emotionele uitbarstingen tegen mijn vriend, hij doet ook zijn best maar hij is co-ouder en dat bevalt mij nu extra zwaar.
Na weer een ruzie heb ik mijn therapeut gemaild of mijn antidepressiva opgehoogd kan worden. Ik ben net thuis en voel letterlijk niks behalve misselijkheid, eten lukt de laatste tijd ook amper.
Ik heb letterlijk de helft van de week paniekaanvallen dat hij me verlaat/ik geen nieuwe baan vind/ ik nooit succesvol zal zijn in mijn vakgebied/mijn autisme me overal ongeschikt voor maakt.
Ik heb geen recht op WaJong en een andere uitkering, dus mijn angsten draaien ook om hoe ik straks in godsnaam overleef in de bijstand.
Nou ja, dat dus. Ik weet even niet hoe hier uit te komen naast om de twee weken therapie. Ik sta op, doe het huishouden, geef mijn huisdier te eten/aandacht, game/FOK wat en ga weer slapen. Tussendoor dwing ik me om te eten/make up te doen om nog een beetje de normaliteit erin te houden, maar het wordt steeds zwaarder.
In een crisis altijd eerst voor jezelf zorgen, in fysieke en emotionele zin. Ben je nu nog in dienst, zit je in de ziektewet? Dan zit je daar goed, of loopt je contract af?
Ik zal niet zeggen dat je de medicijnen niet nodig hebt. Maar ieder mens is in principe in staat om alle emoties te hanteren. Vertrouw daar op. Al lijkt het niet zo, de angst leren verdragen is iets wat jij kan. Ondanks je autisme. Wat ook nog kan helpen is natuurlijke kalmeringsmiddelen zoals valeriaan.
Overleven in de bijstand, om welke reden zou het niet kunnen? Woon je in een te dure woning die je dan moet opgeven?
Voor mij is het altijd wel prettig geweest om dit scenario reëel uit te denken en voor te bereiden want het kan wel echt gebeuren dat je onderuit gaat. Heb je misschien ook nog WW rechten?
Als ik je verhaal lees in het andere topic en deze lijkt het me namelijk niet onrealistisch dat je baan idd niet bij jou past. Misschien kan je nog gebruik maken van het ontwikkelbudget NL leert door voor loopbaanadvies? Voorwaarde is dan wel enige basis van zelfvertrouwen, dat klinkt nu niet in je post door.
Ik huur nu een kamer van 600 per maand maar ik wil ook nog een beetje kunnen leven. Ik verdien nu rond de 2200.
Ik ben ergens ook bang dat ik arbeidsongeschikt blijk. Want als ik verschillende soorten werk heb en altijd tegen hetzelfde aanloop (leiding/collega's) dan is er iets anders mis. Had ik een skill gehad waar ik wat mee kon was ik nu wel ZZP'er, maar helaas, de markt zit op slot. Verder heb ik geprobeerd mezelf te leren coderen maar ik heb er absoluut geen talent voor.
En misschien moet ik maar net als mijn buurman gewoon kaasverpakker worden, als dat me beter doet voelen doe ik het. Ik weet het anders ook echt niet meer.
Alles is niet even op te lossen.
Laat je bij de hand nemen als de tijd weer zo ver is.
En sta stil, verdoe je tijd, vier een beetje het leven tot het weer zo ver is.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 28-11-2020 18:13:46 ]
Onrust is de basis van rust.
Is lastig, ik heb nu een paniekaanval. Ik denk, keur me gewoon volledig af dan kan ik eindelijk echt bijkomen.quote:Op zaterdag 28 november 2020 18:19 schreef Boca_Raton het volgende:
Phillip, probeer eens rustig te worden.
Wat moet ik doen om een keuring te krijgen? Heb ik als gediagnosticeerde autist recht op WIA met een uitgebreide lijst aan behandelaars en medicatie? Meerdere burnouts? Ik loop al 20 jaar vast en ik ben zo moe.
Als ik dat niet had gedaan had ik nooit universiteit afgemaakt of relaties gehad of een vriendengroep. Maar ik lijk het eind van mijn kunnen bereikt te hebben.quote:Op zaterdag 28 november 2020 18:22 schreef scrupuleus het volgende:
Knap overigens dat je ergens aan wil werken
Onrust is de basis van rust.
Misschien moet je je even laten knuffelen.quote:Op zaterdag 28 november 2020 18:23 schreef Black_Phillip het volgende:
[..]
Is lastig, ik heb nu een paniekaanval. Ik denk, keur me gewoon volledig af dan kan ik eindelijk echt bijkomen.
Wat moet ik doen om een keuring te krijgen? Heb ik als gediagnosticeerde autist recht op WIA met een uitgebreide lijst aan behandelaars en medicatie? Meerdere burnouts? Ik loop al 20 jaar vast en ik ben zo moe.
Van de keuring en dergelijke heb ik geen verstand. Maar anderen hier vast wel.quote:
[..]
Is lastig, ik heb nu een paniekaanval. Ik denk, keur me gewoon volledig af dan kan ik eindelijk echt bijkomen.
Wat moet ik doen om een keuring te krijgen? Heb ik als gediagnosticeerde autist recht op WIA met een uitgebreide lijst aan behandelaars en medicatie? Meerdere burnouts? Ik loop al 20 jaar vast en ik ben zo moe.
Ik ben niet aan de universiteit begonnen, heb geen relaties en vrienden maar dat maakt mij niet minder.quote:
[..]
Als ik dat niet had gedaan had ik nooit universiteit afgemaakt of relaties gehad of een vriendengroep. Maar ik lijk het eind van mijn kunnen bereikt te hebben.
Ga van jezelf houden, gun jezelf de rust te leren kijken naar wat je echt dwars zit.
Sta stil en laat je gevoelens maar gaan.
Natuurlijk maakt jou dat niet minder. En mij niet meer dat ik dat wel heb. Maar ik heb hard aan mezelf moeten werken om dat te hebben en nu ben ik op.quote:
[..]
Ik ben niet aan de universiteit begonnen, heb geen relaties en vrienden maar dat maakt mij niet minder.
Ga van jezelf houden, gun jezelf de rust te leren kijken naar wat je echt dwars zit.
Sta stil en laat je gevoelens maar gaan.
Ik kom net van mijn vriend vandaan, gisteren een uur aan een stuk door gejankt. Maar hij is nu bij zijn kind en ik ben nu alleen thuis. Heb de lichtjes opgehangen, de boom opgezet en nu lijkt alles alsnog heel donker.quote:
[..]
Misschien moet je je even laten knuffelen.
Heeft iemand gezegd dat je talent moet hebben om te coderen? Veel dingen zijn een kwestie van heel veel oefenen. Daarnaast kun je misschien ook webdesigner worden oid, dat is creatief, maar daar heb je er ook al vrij veel van. Geen idee hoe verzadigd die markt is, maar volgens mij best al wel erg.quote:
Met twee masters heb ik nergens recht op en alle traineeships die ik aanschreef vonden me te ervaren en te oud. Andere mogelijkheid zou zijn om ergens ongeschoold werk te doen maar dan word ik al helemaal depressief ben ik bang. En mot met leiding had ik ook al bij mijn AH baantje op mijn 17e...
Ik ben ergens ook bang dat ik arbeidsongeschikt blijk. Want als ik verschillende soorten werk heb en altijd tegen hetzelfde aanloop (leiding/collega's) dan is er iets anders mis. Had ik een skill gehad waar ik wat mee kon was ik nu wel ZZP'er, maar helaas, de markt zit op slot. Verder heb ik geprobeerd mezelf te leren coderen maar ik heb er absoluut geen talent voor.
Dan moet je eerst weten of er nog wel behoefte is aan nagelstylistes in jouw regio, helemaal met oog op corona. Ik ben bang dat dit zelfs met geld lastig zou worden als de markt al verzadigd is. Ik kan niet voor anderen spreken, maar ik zelf geef daar alleen geld aan uit als cadeau of echt bij een hele speciale gelegenheid.quote:
Als ik het geld had zou ik een mbo opleiding doen en nagelstyliste oid worden, iets waar ik mijn creativiteit in kwijt kan. Maar dat heb ik niet en al helemaal niet voor een opleiding op wo niveau waar ik instellingsgeld betaal.
Daarnaast waarom heb je die wo opleidingen afgerond als je er toch niks mee doet? Wees blij dat je dat niveau aankon. Daar kunnen sommigen alleen maar van dromen. Idem dito met therapie en medicijnen, hoe treurig dat ook is en het zou anders moeten zijn maar je bent daarin echt bevoorrecht tov mensen die nog een jaar op een wachtlijst staan. Raar ook dat die psycholoog je niet genoeg kan helpen hiermee. Kijk anders of er niet werk is dat met je opleiding te maken heeft maar geen leraar is.
Waarom?quote:
Ik wil gewoon normaal zijn, zoals ieder ander. Dat wil ik.
En nu neem je de tijd om de balans te gaan zoeken.quote:
[..]
Natuurlijk maakt jou dat niet minder. En mij niet meer dat ik dat wel heb. Maar ik heb hard aan mezelf moeten werken om dat te hebben en nu ben ik op.
Ik merk een grote controledrang, dat heeft jou er altijd doorgesleept maar wellicht ten koste van het 1 en ander.
Geef jezelf de tijd om je ware zelf te vinden.
Wat is normaal? Haha kun je dat dan ook ff in detail beschrijven.quote:
Ik wil gewoon normaal zijn, zoals ieder ander. Dat wil ik.
Hoe je zou zijn als je normaal bent en wat je dan doet enzo.
Ik heb java voor een deel geleerd maar ik vind het doodsaai en raak gefrustreerd. Ik ben een talenmens en als het kon zou ik vertalen/schrijven, maar de markt is daar nog meer verzadigd dan bij nagelstylistes(overigens een voorbeeld, elk ander creatief beroep op mbo niveau lijkt me leuk)quote:
[..]
Heeft iemand gezegd dat je talent moet hebben om te coderen? Veel dingen zijn een kwestie van heel veel oefenen. Daarnaast kun je misschien ook webdesigner worden oid, dat is creatief, maar daar heb je er ook al vrij veel van.
[..]
Dan moet je eerst weten of er nog wel behoefte is aan nagelstylistes in jouw regio, helemaal met oog op corona. Ik ben bang dat dit zelfs met geld lastig zou worden als de markt al verzadigd is. Ik kan niet voor anderen spreken, maar ik zelf geef daar alleen geld aan uit als cadeau of echt bij een hele speciale gelegenheid.
Daarnaast waarom heb je die wo opleidingen afgerond als je er toch niks mee doet? Wees blij dat je dat niveau aankon. Daar kunnen sommigen alleen maar van dromen. Idem dito met therapie en medicijnen, hoe treurig dat ook is en het zou anders moeten zijn maar je bent daarin echt bevoorrecht tov mensen die nog een jaar op een wachtlijst staan. Raar ook dat die psycholoog je niet genoeg kan helpen hiermee. Kijk anders of er niet werk is dat met je opleiding te maken heeft maar geen leraar is.
Wat saaiquote:
Ik wil gewoon normaal zijn, zoals ieder ander. Dat wil ik.
Maar eerst wel even eten. Niet vergeten!quote:
Ik wil gewoon normaal zijn, zoals ieder ander. Dat wil ik.
Ok, zonder al mijn problemen dan.quote:
Ik heb wat opgewarmd net...quote:
[..]
Maar eerst wel even eten. Niet vergeten!
Misschien als je in datzelfde hart kijkt vind je wel een nieuwe manier om je talent en passie met de wereld te delen ?quote:
Ik vind onderwijs leuk, pubers zijn zo open/oprecht en ik kan met ze lachen, het zijn mijn schatjes en ik mis ze. Ik mis dat stoute meisje dat ik steeds apart zet dat in de ochtend dan toch naar me toe komt om me te vertellen dat ze een nieuwe vriend heeft. Die jongen die trots vertelt dat zijn team gisteren de wedstrijd gewonnen heeft. De blije gezichtjes als ze een Kahoot winnen. Ik heb een onderwijshart maar ik val keer op keer op mijn bek door management.
Ik ben trouwens ook gaan programmeren toen ik mijn hart niet durfde te volgen
maar ik vind het wel heel leuk.Zou het misschien ook kunnen dat jij eigenlijk juist te veel in je 'comfort zone' zit al heel lang ? Dat je dus eigenlijk meer in je mars hebt, maar misschien op een ander vlak.
Nee je 'problemen' zijn juist interessantquote:
[..]
Ok, zonder al mijn problemen dan.
Heb je hier al eens gekeken? https://www.krapteberoepen.nl/opleidingenquote:
Ik heb java voor een deel geleerd maar ik vind het doodsaai en raak gefrustreerd. Ik ben een talenmens en als het kon zou ik vertalen/schrijven, maar de markt is daar nog meer verzadigd dan bij nagelstylistes(overigens een voorbeeld, elk ander creatief beroep op mbo niveau lijkt me leuk)
Als je voor jezelf begint op het gebied van marketing ofzo dan kun je je ook bijv op nagelstylist studio’s richten als klanten.
Maar ik denk ook dat als je echt zo’n mbo beroep wil dat niet zo moeilijk moet zijn omdat ze liever mensen aannemen met hoge opleiding dan lage. Je kunt er dan bijzetten ik leer snel en laten zien wat je als hobby in je vrije tijd hebt gedaan. Of krijg je dan de reactie dat je overgekwalificeerd bent?
Wat bedoel je met passie delen?quote:
[..]
Misschien als je in datzelfde hart kijkt vind je wel een nieuwe manier om je talent en passie met de wereld te delen ?
Ik ben trouwens ook gaan programmeren toen ik mijn hart niet durfde te volgen
Ik vind programmeren saai. Ik leer nu Welsh, de taal van mijn vriend, voor de lol. Dat gaat veel makkelijker dan uren pielen met formules vind ik. Ik geloof dat je vaak het een of het ander bent, alfa of beta.
Marketing ooit gedaan maar meer als bijvangst. Maar ik heb geen geld voor een opleiding en naast werk een opleiding doen ga ik niet aankunnen met mijn gezondheid nu. Enige wat zou kunnen is een spaarpotje ergens.quote:
[..]
Heb je hier al eens gekeken? https://www.krapteberoepen.nl/opleidingen
Als je voor jezelf begint op het gebied van marketing ofzo dan kun je je ook bijv op nagelstylist studio’s richten als klanten.
Maar ik denk ook dat als je echt zo’n mbo beroep wil dat niet zo moeilijk moet zijn omdat ze liever mensen aannemen met hoge opleiding dan lage. Je kunt er dan bijzetten ik leer snel en laten zien wat je als hobby in je vrije tijd hebt gedaan. Of krijg je dan de reactie dat je overgekwalificeerd bent?
Ze vinden me ook al snel overgekwalificeerd ja. Ik ben ook officieel hoogbegaafd, maar heb daar geen reet aan als ik niet eens ergens kan blijven omdat ik te autistisch ben om een goede werkrelatie op te bouwen.
Vast, ik weet alleen niet waar en hoe dat aan te pakken.quote:
Je bent zelf ook heel oprecht trouwens, mooi dat je je gevoelens hier gewoon neergooit.
Zou het misschien ook kunnen dat jij eigenlijk juist te veel in je 'comfort zone' zit al heel lang ? Dat je dus eigenlijk meer in je mars hebt, maar misschien op een ander vlak.
En dank je, ik ben altijd heel open, two sides of the same coin...
Door dingen aan te gaan die nieuw voor je zijn, terwijl je je in je veilige omgeving bevindt.quote:
Vast, ik weet alleen niet waar en hoe dat aan te pakken.
Bijvoorbeeld (ik zeg maar wat) te beginnen met haken terwijl je er niks van af weet, zo rustig op de bank lekker zitten pielen met die haaknaalden en -garen.
Ik bedoel wat maakt dat je een onderwijshart hebt? Wat houdt dit in?quote:
[..]
Wat bedoel je met passie delen?
Ik vind programmeren saai. Ik leer nu Welsh, de taal van mijn vriend, voor de lol. Dat gaat veel makkelijker dan uren pielen met formules vind ik. Ik geloof dat je vaak het een of het ander bent, alfa of beta.
Ik ben ook een echte alfa, althans dat dacht ik altijd, want ik had gemiddeld een 3 voor wiskunde en ik ben zelfs cijferblind. Maar voor mij heeft programmeren gemaakt dat ik anders naar mezelf en naar de wereld ben gaan kijken. Ik hou van logisch redeneren maar ik dacht altijd dat dat niet 'mag' want het werd altijd als 'autistisch' beschouwd als ik een logische redenering loslaat op maatschappelijke of (mijn eigen) psychische issues. Want mensen verwachten 'empathie' of iets anders met gevoelens, geen logica iig. Dus dat deed ik alleen in mijn hoofd. Dankzij programmeren heb ik daar schijt aan omdat ik met mensen over programmeerproblemen ging praten en die mensen blijken gewoon wel vanuit logica te converseren ook over andere dingen
Wat voor 'empathie' moet doorgaan is vaak ook maar een lege huls, misschien herken je dat vanuit jouw werk ook.
Ja daarom leer ik nu Welsh.quote:Op zaterdag 28 november 2020 19:15 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Door dingen aan te gaan die nieuw voor je zijn, terwijl je je in je veilige omgeving bevindt.
Bijvoorbeeld (ik zeg maar wat) te beginnen met haken terwijl je er niks van af weet, zo rustig op de bank lekker zitten pielen met die haaknaalden en -garen.
Dat is toch geen reet aan.quote:
[..]
Ja daarom leer ik nu Welsh.
Ik hou van mijn leerlingen, zij als persoon, de groep, maar ook mijn vak en manieren ,zoeken om het aan te leren.quote:
[..]
Ik bedoel wat maakt dat je een onderwijshart hebt? Wat houdt dit in?
Ik ben ook een echte alfa, althans dat dacht ik altijd, want ik had gemiddeld een 3 voor wiskunde en ik ben zelfs cijferblind. Maar voor mij heeft programmeren gemaakt dat ik anders naar mezelf en naar de wereld ben gaan kijken. Ik hou van logisch redeneren maar ik dacht altijd dat dat niet 'mag' want het werd altijd als 'autistisch' beschouwd als ik een logische redenering loslaat op maatschappelijke of (mijn eigen) psychische issues. Want mensen verwachten 'empathie' of iets anders met gevoelens, geen logica iig. Dus dat deed ik alleen in mijn hoofd. Dankzij programmeren heb ik daar schijt aan omdat ik met mensen over programmeerproblemen ging praten en die mensen blijken gewoon wel vanuit logica te converseren ook over andere dingen
Wat voor 'empathie' moet doorgaan is vaak ook maar een lege huls, misschien herken je dat vanuit jouw werk ook.
Ik heb echt geen logicaliefde helaas, ik vind bijvoorbeeld kaartspellen en puzzels al snel saai.
Wel als je vriend daar vandaan komt en je passie talen leren is.quote:
Doe je ook veel zonder je vriend?quote:
[..]
Wel als je vriend daar vandaan komt en je passie talen leren is.
Het contact met die jongeren geeft je energie?quote:
Ik hou van mijn leerlingen, zij als persoon, de groep, maar ook mijn vak en manieren ,zoeken om het aan te leren.
Respect als je voor een klas kan staan btw
En waarom is je vak zelf gaaf dan?
Ik heb niets met onderwijs dus voor mij is de drijfveer er achter niet zo voor de hand liggend. Gaat dat over de toekomst van die kinderen, of dat je ze helpt ontwikkelen, dat ze beter worden in iets, dat ze zichzelf zijjn, of ... ?
Al die dingen en meer. En ze de taal aanleren die ik geef. Maar ja, ik krijg energie van pubers, ze zijn nog puur in de omgang, volwassenen vaak al achterbaksquote:
[..]
Het contact met die jongeren geeft je energie?
Respect als je voor een klas kan staan btw
En waarom is je vak zelf gaaf dan?
Ik heb niets met onderwijs dus voor mij is de drijfveer er achter niet zo voor de hand liggend. Gaat dat over de toekomst van die kinderen, of dat je ze helpt ontwikkelen, dat ze beter worden in iets, dat ze zichzelf zijjn, of ... ?
Popty-ping!quote:
[..]
Ja daarom leer ik nu Welsh.
Ik hou van onderwijs, niet van managersquote:
Ik heb een tijdje op de taxi gereden daar zaten ook veel afgeknapte docenten
Ja, ik heb veel hobby's en interesses en vriendinnen.quote:
[..]
Doe je ook veel zonder je vriend?
😁quote:
Lees nu net dat het geen Welsh is, maar wel 100x lolliger dan popty microdon...quote:
Kan je met 100% zekerheid zeggen dat er niet 1 bij was zonder onderwijshartquote:
[..]
Ik hou van onderwijs, niet van managers
Ja, helaas is management de schuld van veel uitval.quote:
[..]
Kan je met 100% zekerheid zeggen dat er niet 1 bij was zonder onderwijshart
Gelukkig zijn.quote:
En jij?quote:
Je hoeft niet altijd geld te hebben voor een officiele opleiding. Sterker nog bij sommige beroepen is dat al snel verouderd. Op internet is ook veel te vinden en in boeken.quote:
Marketing ooit gedaan maar meer als bijvangst. Maar ik heb geen geld voor een opleiding en naast werk een opleiding doen ga ik niet aankunnen met mijn gezondheid nu. Enige wat zou kunnen is een spaarpotje ergens.
Ze vinden me ook al snel overgekwalificeerd ja. Ik ben ook officieel hoogbegaafd, maar heb daar geen reet aan als ik niet eens ergens kan blijven omdat ik te autistisch ben om een goede werkrelatie op te bouwen.
quote:
Ik hou van mijn leerlingen, zij als persoon, de groep, maar ook mijn vak en manieren ,zoeken om het aan te leren.
Ik heb echt geen logicaliefde helaas, ik vind bijvoorbeeld kaartspellen en puzzels al snel saai.
quote:
Wat bedoel je met passie delen?
Ik vind programmeren saai. Ik leer nu Welsh, de taal van mijn vriend, voor de lol. Dat gaat veel makkelijker dan uren pielen met formules vind ik. Ik geloof dat je vaak het een of het ander bent, alfa of beta.
quote:
Ja, ik heb veel hobby's en interesses en vriendinnen.
Nou, je komt hartstikke sociaal over, socialer dan ik. Lees wat je geschreven hebt nog eens na, over vriend, vriendinnen, je leerlingen... Ik begrijp het autisme niet zo. Een autoriteitsprobleem is nog geen sociale handicap.quote:
Ik vind onderwijs leuk, pubers zijn zo open/oprecht en ik kan met ze lachen, het zijn mijn schatjes en ik mis ze. Ik mis dat stoute meisje dat ik steeds apart zet dat in de ochtend dan toch naar me toe komt om me te vertellen dat ze een nieuwe vriend heeft. Die jongen die trots vertelt dat zijn team gisteren de wedstrijd gewonnen heeft. De blije gezichtjes als ze een Kahoot winnen. Ik heb een onderwijshart maar ik val keer op keer op mijn bek door management.
Grappig n.a.v. het andere topic wou ik nog een linkje plaatsen naar een onderzoek van Frans Corten en Noks Nauta, daar staat zo'n overzicht in van hoe een hoogbegaafde zichzelf ervaart en hoe die overkomt op het werk. deze dus.
Ik ook.quote:
Helaas willen ze nog steeds vaak diploma's.quote:
[..]
Je hoeft niet altijd geld te hebben voor een officiele opleiding. Sterker nog bij sommige beroepen is dat al snel verouderd. Op internet is ook veel te vinden en in boeken.
[..]
[..]
[..]
[..]
Nou, je komt hartstikke sociaal over, socialer dan ik. Lees wat je geschreven hebt nog eens na, over vriend, vriendinnen, je leerlingen... Ik begrijp het autisme niet zo. Een autoriteitsprobleem is nog geen sociale handicap.
Wat mijn droombaan zou zijn is spreker op scholen over autisme en tips bij het herkennen/begeleiden van meisjes geven vanuit eigen ervaring.
Ik ben heel sociaal in een gelijke positie, maar ik ben niet goed in een order ontvangende rol. Misschien kan ik dat leren nu ik me ervan bewust ben, dat was ik hiervoor niet.
Oef, herkenbaar, ik ben echt de Confronterende.quote:
Hoogbegaafd had ik ff gemist maar die wordt wel vaker op één hoop gegooid met autisme.
Grappig n.a.v. het andere topic wou ik nog een linkje plaatsen naar een onderzoek van Frans Corten en Noks Nauta, daar staat zo'n overzicht in van hoe een hoogbegaafde zichzelf ervaart en hoe die overkomt op het werk. deze dus.
Ben je gehecht aan de diagnose?quote:
Ik heb wel echt autisme hoor, ik heb veel trucs en scripts moeten leren om sociaal te zijn.
Trucs en scripts leren om sociaal te zijn hebben namelijk alle kinderen met een slechte start in het leven moeten doen. Als je nu getest zou worden op autisme zou je dan de diagnose krijgen?
Je gunt jezelf geluk. Dat is alles waard en ik denk dat iedereen hier blij is als je dat nastreeft. Maar ik denk niet dat geloven dat je in essentie sociaal gehandicapt bent en verlangen naar een baan waarvan je al weet dat die niet bij je past je daarbij zullen helpen.
De enige die jou bij de hand kan pakken, je onvoorwaardelijk kan steunen en er altijd voor jou is dat ben jezelf.quote:
Eigenlijk heb ik nu iemand nodig die me bij de hand neemt en dingen voor me regelt. Heel kinderachtig maar ik probeer het al jaren zelf.
En misschien moet ik maar net als mijn buurman gewoon kaasverpakker worden, als dat me beter doet voelen doe ik het. Ik weet het anders ook echt niet meer.
Imo heeft iedereen een diagnose als ie stress ervaart. Ik had er zelf op een gegeven moment 10. Sinds ik stress vermijd heb ik nergens meer last van.quote:
[..]
Ben je gehecht aan de diagnose?
Trucs en scripts leren om sociaal te zijn hebben namelijk alle kinderen met een slechte start in het leven moeten doen. Als je nu getest zou worden op autisme zou je dan de diagnose krijgen?
Je gunt jezelf geluk. Dat is alles waard en ik denk dat iedereen hier blij is als je dat nastreeft. Maar ik denk niet dat geloven dat je in essentie sociaal gehandicapt bent en verlangen naar een baan waarvan je al weet dat die niet bij je past je daarbij zullen helpen.
Ik heb mijn diagnose officieel net een jaar nadat ik getest ben bij een centrum, en 3 jaar ervoor vanuit mijn therapeut. Ik ben echt autistisch.quote:
[..]
Ben je gehecht aan de diagnose?
Trucs en scripts leren om sociaal te zijn hebben namelijk alle kinderen met een slechte start in het leven moeten doen. Als je nu getest zou worden op autisme zou je dan de diagnose krijgen?
Je gunt jezelf geluk. Dat is alles waard en ik denk dat iedereen hier blij is als je dat nastreeft. Maar ik denk niet dat geloven dat je in essentie sociaal gehandicapt bent en verlangen naar een baan waarvan je al weet dat die niet bij je past je daarbij zullen helpen.
Welke baan past dan wel bij me vraag ik me af.
Je piekert nooit?quote:
[..]
Imo heeft iedereen een diagnose als ie stress ervaart. Ik had er zelf op een gegeven moment 10. Sinds ik stress vermijd heb ik nergens meer last van.
Ik zal maar direct toegeven dat ik fervent autisme-diagnose-scepticus ben en al helemaal sinds we de diagnose opgerekt hebben van zwakbegaafde contactgestoorden naar mensen die notabene succesvol relaties en vriendschappen onderhouden en succesvol een mavoklas bestieren. En dat bij hertest zo'n 50% anders of helemaal niet gediagnosticeerd wordt. Maargoed andere discussie.quote:
[..]
Ik heb mijn diagnose officieel net een jaar nadat ik getest ben bij een centrum, en 3 jaar ervoor vanuit mijn therapeut. Ik ben echt autistisch.
Welke baan past dan wel bij me vraag ik me af.
Wat maakt jou autistisch? En heb je deze handicap geaccepteerd? In hoeverre beschouw je jezelf als ontwikkelbaar als het gaat om je emotieregulatie bijvoorbeeld, want daar lijk je niet echt een ster in te zijn op dit moment?
Ik ben geneigd te denken dat zo'n diagnose bij een hoogfunctionerend iemand juist belemmerend werkt op het ontdekken en benutten van je talent, omdat jouw talent mogelijk als disfunctioneel is gelabeld en ontwikkelbare skills (zoals emotieregulatie en empathie) bij autisme als min of meer aangeboren defect worden beschouwd. Hoe ervaar jij dat?
Ik ben redelijk uitgepiekert, ik heb het een jaar of 27 gedaan en heeft me bijzonder weinig opgeleverd.quote:
Jouw verhaal lijkt op hoofdlijnen op dat van mij. Maar nee, ik treed met mijn verhaal niet volledig naar buiten.
Zou ik dat doen dan ben ik minimaal 10 A-4 tjes aan tekst verder.
Het klinkt misschien raar, maar ik hoop dat jij deze problemen echt ondervindt... en ik nu niet mezelf voor de kat z'n vagina reageer.
Wat ik niet heb is:
- autisme (al heb ik wel vaak last van te veel prikkels). Maar ik kan me wel redelijk goed inleven in andere mensen.
- paniekaanvallen. Nee ken ik ook niet zoals beschreven wordt in de literatuur. Ik kan de paniek nog onderdrukken, zelfs wegdrukken als het echt even moet.
Dus ja ik zal deze problemen wel in een lichtere mate kunnen hebben, maar niet zwaar genoeg voor een diagnose.
En ja de bijstand is verschrikkelijk. Je bezuinigd op het eigen eten en dat van het gezin. En wat je eet is voornamelijk eenheidsworst. Maar goed jij hebt een gezin... dus jij (of hij) kookt voor meerdere personen. Dat scheelt een slok op een borrel, want maaltijden voor een persoon zijn zoveel duurder dan voor 2 personen.
Jij hebt een complex probleem en daar is onze zorg niet op ingesteld... erger nog, onze maatschappij niet op ingesteld. Het is het een of het ander... en daarna dit, en daarvoor dat... en elke expert gooit nog even hun eigen kaart op tafel alsof ze pokeren met wat jou al dan niet mankeert.
En van jou als cliënt wordt verwacht dat je alles beaamd wat de artsen zeggen, want anders noemen ze jou een verloren zaak. Toch?
Het vreemde is dat deze artsen het ook niet weten, en als ze het niet weten, dan schermen ze met sommige van jouw aandoeningen... en dat zou niet zo erg zijn, als ze tenminste eerlijk zijn over hun inschattingen. Maar stel je voor je bent een leidend wetenschapper (vlak voor een promotie) en jij komt bij deze wetenschapper aanzetten.
Ja dan vaak het ego van de wetenschapper voorrang krijgen boven diens gezonde verstand. Want hey, het staat slecht op hun C.V. als ze last minute nog een "complex geval" binnen krijgen.
En ik bedoel een "complex geval" niet als belediging... maar het is voor een arts wel een fucking moeilijke legpuzzel. Iets waar je als arts het liefst de kantjes van afloopt, zeker als deze voor promotie in aanmerking komt.
Okay dat is tot hoever ik nu wil gaan, lees dit eens door en zeg hoeveel je hier in herkend/ en wat niet?
Morgen of binnenkort deel 2.
Nou, ga psychologie studeren in je vrije tijd (in de bibliotheek of op marktplaats is ook veel te vinden... je kunt me altijd een dm sturen voor tips want ik heb zelf ook diverse psychologieboeken gelezen over mijn problemen). Maar... ik snap niet zo wat je ermee zou bijdragen. Ik ben het eens met de autisme sceptici hier. Altijd werd ik aangevallen op Fok om mijn mening, maar ik ben heel blij dat er in dit topic ook mensen zijn die er net zo over denken als ik. Ten slotte lijkt autisme nu wat introvert in het verleden was, een veelvoorkomende karaktereigenschap. Of dat nog niet eens, aangezien jij niet eens introvert overkomt. Dus wat er dan nog mee bedoeld wordt is mij een raadsel, sterker nog het lijkt me dat een sociaal vaardige hoogbegaafde gehandicapt noemen op z’n zachtst gezegd een beetje raar is. Niet iedereen doet het werk wat diegene leuk vindt omdat het talent ontbreekt. Sommige mensen komen iedere dag te laat omdat ze schijt hebben aan regels, terwijl ze verder gewoon goed functioneren. Zijn die ook allemaal autistisch? Alles wat je met zulke presentaties op scholen doet is zoals -marz- ook al aangeeft een groep creeren van mensen die hun minder goede eigenschappen als een vastgesteld gegeven ziet, en vrijgesteld zijn van de voor andere wel verplichte persoonlijke ontwikkeling. Voor de rest komen ze misschien in contact met lotgenoten, krijgen ze hulp en ja voor hen is dat fijn. Maar voor de anderen die ermee te maken krijgen niet, tenzij we op gegeven moment op een punt komen dat iedereen autistisch is. Oh nee, daar zijn de wachtlijsten om ervoor gediagnosticeerd te worden te lang voor.quote:
Helaas willen ze nog steeds vaak diploma's.
Wat mijn droombaan zou zijn is spreker op scholen over autisme en tips bij het herkennen/begeleiden van meisjes geven vanuit eigen ervaring.
Ik ben heel sociaal in een gelijke positie, maar ik ben niet goed in een order ontvangende rol. Misschien kan ik dat leren nu ik me ervan bewust ben, dat was ik hiervoor niet.
Ontopic: ik voel me heel slecht vandaag. Huilerig, in paniek en het liefst slaap ik vandaag de hele dag.
Ik ken ook veel autisten. Paar goede vrienden van me zijn ook zo'n traject ingegaan omdat ze onaangepast zijn.
Stuk voor stuk superlieverds, bijzondere, intelligente, creatieve, humorvolle, zachte, empathische mensen met potentie, waar sinds de diagnose geen land meer mee te bezeilen valt. Niets dan slachtoffergedrag en zelfmedicatie met allerhande middelen, afleiding en prikkels zoeken, geen discipline, uitkering, jobcoach, manipulatief tot op het bot en opstandig tot en met, nul zelfvertrouwen, geen mentale ruimte voor anderen in hun leven omdat ze continu verdrinken in emoties en angst. En dit gedrag moeten we vervolgens accepteren want tja dat komt door z'n autisme!! Wat een nepvriend ben jij als je dit niet accepteert en nog steeds uitgaat van iemands potentie.
Ineens is er geen growth mindset meer maar gaat het over trucjes leren om "lastige dingen" te managen oftewel angst te vermijden want angst is het duivelsgebroed en de bron van alle kwaad.
Ik geef hen niet de schuld maar het is moeilijk om aan te zien dat wat geeninspiratie zegt, mensen zich opeens niet meer verder ontplooien na zo'n diagnose. Geen angst overwinnen maar angst sederen, omdat ze geen moed en vertrouwen hebben om een autonoom persoon te zijn, een individu die niet in een hokje hoeft te zitten om van betekenis te zijn.
Je wordt als "autist" heel rustig als een beschadigd treintje van het hoofdspoor naar een zijspoor van het leven gerangeerd, waar vervolgens iedereen voor je staat te applaudisseren en je te knuffelen om elke scheet die je toch maar mooi laat want kijk eens hoe goed je je best doet!
Ondertussen zijn echte ambitie en levensdoelen niet meer voor jou want tja, hoe goed het ook gaat, toch diep van binnen ben je echt wel autistisch. Als mensen wat van je willen omdat ze je potentie zien dan trek je snel die kaart zodat het stopt. En als je uit pure verveling en uitzichtloosheid toch iets probeert te ondernemen en het faalt dan weet je wel waarom, want autistisch.
Terwijl je zonder diagnose het heel normaal had gevonden dat mensen je soms triggeren, dat je bang bent voor het onbekende, fouten maakt, lompe dingen zegt, soms chaos voelt, dat niet alles wat je onderneemt slaagt. Ieder mens heeft daar last van. Iedereen wordt ongelukkig en opstandig in een ongezonde omgeving.
Maar niet iedereen levert zichzelf daarom uit en vertelt zichzelf dat het aan hem/haar zelf ligt, ook al past hij/zij al van kleins af aan 100x ergens niet tussen omdat het niet goed voelt. Iedereen komt op een dood punt in zn leven, stort in een diepe crisis. Pak je dan een boek uit de kast dan staan daar altijd kant en klare verklaringsmodellen in waar je je in kan herkennen. Dat is fijn, maar daarna moet je alsnog door de zure appel heen bijten. Autisten hoeven dat om een of andere reden niet en die komen dan in een nieuwe werkelijkheid terecht waar angst regeert in plaats van moed.
"Autisten" zijn totaal geen homogene groep, anno 2020 al helemaal niet meer. Er zijn bekant meer autisten dan niet-autisten. Er zijn groepen autisten en niet-autisten die in houding en gedrag meer op elkaar lijken dan autisten onderling.
Jij hebt nu een acuut probleem, een heel normaal levensprobleem, maar je trekt de autismekaart om het te verklaren. Daarmee lever je jezelf uit aan een bedacht naampje ten koste van je eigen diepste gevoelens en ambities. Je gaat zover dat je jezelf vertelt dat je "autistisch bent dus een script moet leren" om met een medemens in een verknipte (onderwijsmanager)rol om te gaan terwijl je in hetzelfde topic verklaart dat het onderwijs zelf verknipt is. Dat is niet geloofwaardig, waarom maak je niet zelf de keuze wie of wat er verknipt is ? Zo te lezen weet je het heel goed, de arrogantie druipt er vanaf zoals je over je werk praat dus onderpresteren tot en met. Maar puntje bij paaltje komt er ineens autisme om de hoek kijken.
Je kiest maar, of je gaat als een echte autist stoppen met proberen en lekker op jouw manier "je best doen" en in de wia zitten. Of je gaat volwassen worden en accepteren dat de wereld een moeilijke plek is vol met angst, waarin je kan groeien en je plaats kan verwerven.
Dat gevoel ken ik...misschien moet ik ook maar eens een test doen dan...quote:
Sorry maar ik heb gewoon autisme, ik ken veel autisten en ik ben het niet eens met de posts hiervoor.
Ontopic: ik voel me heel slecht vandaag. Huilerig, in paniek en het liefst slaap ik vandaag de hele dag.
Wanneer een diagnose gesteld is heeft mijn inziens niks te maken met Wajong kunnen krijgen. Autisme heb je niet ineens zomaar, dit is vanaf de geboorte aanwezig. Dus je zou in aanmerking moeten komen voor Wajong, want je voldoet aan de eis. Wellicht met terugwerkende kracht?quote:
En idealiter zou ik al op mijn 11e de diagnose autisme gehad hebben, maar als meisje wisten psychologen geen raad met me. Dan had ik nu misschien recht op WaJong.
Voor depressie?quote:
[..]
Dat gevoel ken ik...misschien moet ik ook maar eens een test doen dan...
Mijn therapeut zou het uitzoeken. Ik ga ook om hogere/andere medicatie vragen.quote:
[..]
Wanneer een diagnose gesteld is heeft mijn inziens niks te maken met Wajong kunnen krijgen. Autisme heb je niet ineens zomaar, dit is vanaf de geboorte aanwezig. Dus je zou in aanmerking moeten komen voor Wajong, want je voldoet aan de eis. Wellicht met terugwerkende kracht?
Waar zie je dat ik opgeef dan? De gehele hierarchie vind ik verknipt, maar tenzij ik eigen baas word moet ik ermee leren omgaan dus zoek ik naar tips en handvatten. Jij vindt dat geen goede manier blijkbaar, zeg me dan wat ik wel moet doen om tot een succes te komen.quote:
Ok, je bent getrouwd met je autisme dan is het sowieso verspilde moeite.
Ik ken ook veel autisten. Paar goede vrienden van me zijn ook zo'n traject ingegaan omdat ze onaangepast zijn.
Stuk voor stuk superlieverds, bijzondere, intelligente, creatieve, humorvolle, zachte, empathische mensen met potentie, waar sinds de diagnose geen land meer mee te bezeilen valt. Niets dan slachtoffergedrag en zelfmedicatie met allerhande middelen, afleiding en prikkels zoeken, geen discipline, uitkering, jobcoach, manipulatief tot op het bot en opstandig tot en met, nul zelfvertrouwen, geen mentale ruimte voor anderen in hun leven omdat ze continu verdrinken in emoties en angst. En dit gedrag moeten we vervolgens accepteren want tja dat komt door z'n autisme!! Wat een nepvriend ben jij als je dit niet accepteert en nog steeds uitgaat van iemands potentie.
Ineens is er geen growth mindset meer maar gaat het over trucjes leren om "lastige dingen" te managen oftewel angst te vermijden want angst is het duivelsgebroed en de bron van alle kwaad.
Ik geef hen niet de schuld maar het is moeilijk om aan te zien dat wat geeninspiratie zegt, mensen zich opeens niet meer verder ontplooien na zo'n diagnose. Geen angst overwinnen maar angst sederen, omdat ze geen moed en vertrouwen hebben om een autonoom persoon te zijn, een individu die niet in een hokje hoeft te zitten om van betekenis te zijn.
Je wordt als "autist" heel rustig als een beschadigd treintje van het hoofdspoor naar een zijspoor van het leven gerangeerd, waar vervolgens iedereen voor je staat te applaudisseren en je te knuffelen om elke scheet die je toch maar mooi laat want kijk eens hoe goed je je best doet!
Ondertussen zijn echte ambitie en levensdoelen niet meer voor jou want tja, hoe goed het ook gaat, toch diep van binnen ben je echt wel autistisch. Als mensen wat van je willen omdat ze je potentie zien dan trek je snel die kaart zodat het stopt. En als je uit pure verveling en uitzichtloosheid toch iets probeert te ondernemen en het faalt dan weet je wel waarom, want autistisch.
Terwijl je zonder diagnose het heel normaal had gevonden dat mensen je soms triggeren, dat je bang bent voor het onbekende, fouten maakt, lompe dingen zegt, soms chaos voelt, dat niet alles wat je onderneemt slaagt. Ieder mens heeft daar last van. Iedereen wordt ongelukkig en opstandig in een ongezonde omgeving.
Maar niet iedereen levert zichzelf daarom uit en vertelt zichzelf dat het aan hem/haar zelf ligt, ook al past hij/zij al van kleins af aan 100x ergens niet tussen omdat het niet goed voelt. Iedereen komt op een dood punt in zn leven, stort in een diepe crisis. Pak je dan een boek uit de kast dan staan daar altijd kant en klare verklaringsmodellen in waar je je in kan herkennen. Dat is fijn, maar daarna moet je alsnog door de zure appel heen bijten. Autisten hoeven dat om een of andere reden niet en die komen dan in een nieuwe werkelijkheid terecht waar angst regeert in plaats van moed.
"Autisten" zijn totaal geen homogene groep, anno 2020 al helemaal niet meer. Er zijn bekant meer autisten dan niet-autisten. Er zijn groepen autisten en niet-autisten die in houding en gedrag meer op elkaar lijken dan autisten onderling.
Jij hebt nu een acuut probleem, een heel normaal levensprobleem, maar je trekt de autismekaart om het te verklaren. Daarmee lever je jezelf uit aan een bedacht naampje ten koste van je eigen diepste gevoelens en ambities. Je gaat zover dat je jezelf vertelt dat je "autistisch bent dus een script moet leren" om met een medemens in een verknipte (onderwijsmanager)rol om te gaan terwijl je in hetzelfde topic verklaart dat het onderwijs zelf verknipt is. Dat is niet geloofwaardig, waarom maak je niet zelf de keuze wie of wat er verknipt is ? Zo te lezen weet je het heel goed, de arrogantie druipt er vanaf zoals je over je werk praat dus onderpresteren tot en met. Maar puntje bij paaltje komt er ineens autisme om de hoek kijken.
Je kiest maar, of je gaat als een echte autist stoppen met proberen en lekker op jouw manier "je best doen" en in de wia zitten. Of je gaat volwassen worden en accepteren dat de wereld een moeilijke plek is vol met angst, waarin je kan groeien en je plaats kan verwerven.
Ik ken ook autisten die na de middelbare een uitkering hebben gekregen en niet WILLEN. Ik ken ook niet autisten die dat doen. Ik heb twee universitaire masters en 8 jaar werkervaring. Ik denk aan extra therapie, medicatie, ik post hier om mijn ei kwijt te kunnen. Waar zie je dat ik opgeef?
Verder sterkte. Ik herken wel het één en ander in je verhaal. Ik snap die post over andere autisten die "misbruik maken" van hun diagnose eigenlijk ook niet zo, want met twee masters op zak en acht jaar werkervaring slaat dat overduidelijk niet op jou. Jij wil, maar je loopt vast, en daar mag je prima van balen.
Ben 31, dus is dat dan WIA?quote:
Dat van de Wajong hebben ze (zowel iemand van de gemeente hier als een hulpverlener van DOCK) een jaar of twee geleden voor mij ook uitgezocht, met dezelfde argumentatie (autisme is iets dat je altijd al had), maar je moet het dus voor je 30ste aangevraagd hebben anders kom je niet meer in aanmerking.
Verder sterkte. Ik herken wel het één en ander in je verhaal. Ik snap die post over andere autisten die "misbruik maken" van hun diagnose eigenlijk ook niet zo, want met twee masters op zak en acht jaar werkervaring slaat dat overduidelijk niet op jou. Jij wil, maar je loopt vast, en daar mag je prima van balen.
En dank je, ik vond dat echt niet op mij slaan, ik ben zelfs tijdens een burnout weer gaan werken, zegt genoeg toch? Mijn omgeving moest me bijna smeken om me weer ziek te melden.
Mee eens, als ik dit hier had geplaatst dan hadden mensen me weer eens virtueel gelyncht hier dus bedankt dat jij het deed en er nog een like voor kreeg ook.quote:
Ok, je bent getrouwd met je autisme dan is het sowieso verspilde moeite.
Ik ken ook veel autisten. Paar goede vrienden van me zijn ook zo'n traject ingegaan omdat ze onaangepast zijn.
Stuk voor stuk superlieverds, bijzondere, intelligente, creatieve, humorvolle, zachte, empathische mensen met potentie, waar sinds de diagnose geen land meer mee te bezeilen valt. Niets dan slachtoffergedrag en zelfmedicatie met allerhande middelen, afleiding en prikkels zoeken, geen discipline, uitkering, jobcoach, manipulatief tot op het bot en opstandig tot en met, nul zelfvertrouwen, geen mentale ruimte voor anderen in hun leven omdat ze continu verdrinken in emoties en angst. En dit gedrag moeten we vervolgens accepteren want tja dat komt door z'n autisme!! Wat een nepvriend ben jij als je dit niet accepteert en nog steeds uitgaat van iemands potentie.
Ineens is er geen growth mindset meer maar gaat het over trucjes leren om "lastige dingen" te managen oftewel angst te vermijden want angst is het duivelsgebroed en de bron van alle kwaad.
Ik geef hen niet de schuld maar het is moeilijk om aan te zien dat wat geeninspiratie zegt, mensen zich opeens niet meer verder ontplooien na zo'n diagnose. Geen angst overwinnen maar angst sederen, omdat ze geen moed en vertrouwen hebben om een autonoom persoon te zijn, een individu die niet in een hokje hoeft te zitten om van betekenis te zijn.
Je wordt als "autist" heel rustig als een beschadigd treintje van het hoofdspoor naar een zijspoor van het leven gerangeerd, waar vervolgens iedereen voor je staat te applaudisseren en je te knuffelen om elke scheet die je toch maar mooi laat want kijk eens hoe goed je je best doet!
Ondertussen zijn echte ambitie en levensdoelen niet meer voor jou want tja, hoe goed het ook gaat, toch diep van binnen ben je echt wel autistisch. Als mensen wat van je willen omdat ze je potentie zien dan trek je snel die kaart zodat het stopt. En als je uit pure verveling en uitzichtloosheid toch iets probeert te ondernemen en het faalt dan weet je wel waarom, want autistisch.
Terwijl je zonder diagnose het heel normaal had gevonden dat mensen je soms triggeren, dat je bang bent voor het onbekende, fouten maakt, lompe dingen zegt, soms chaos voelt, dat niet alles wat je onderneemt slaagt. Ieder mens heeft daar last van. Iedereen wordt ongelukkig en opstandig in een ongezonde omgeving.
Maar niet iedereen levert zichzelf daarom uit en vertelt zichzelf dat het aan hem/haar zelf ligt, ook al past hij/zij al van kleins af aan 100x ergens niet tussen omdat het niet goed voelt. Iedereen komt op een dood punt in zn leven, stort in een diepe crisis. Pak je dan een boek uit de kast dan staan daar altijd kant en klare verklaringsmodellen in waar je je in kan herkennen. Dat is fijn, maar daarna moet je alsnog door de zure appel heen bijten. Autisten hoeven dat om een of andere reden niet en die komen dan in een nieuwe werkelijkheid terecht waar angst regeert in plaats van moed.
"Autisten" zijn totaal geen homogene groep, anno 2020 al helemaal niet meer. Er zijn bekant meer autisten dan niet-autisten. Er zijn groepen autisten en niet-autisten die in houding en gedrag meer op elkaar lijken dan autisten onderling.
Jij hebt nu een acuut probleem, een heel normaal levensprobleem, maar je trekt de autismekaart om het te verklaren. Daarmee lever je jezelf uit aan een bedacht naampje ten koste van je eigen diepste gevoelens en ambities. Je gaat zover dat je jezelf vertelt dat je "autistisch bent dus een script moet leren" om met een medemens in een verknipte (onderwijsmanager)rol om te gaan terwijl je in hetzelfde topic verklaart dat het onderwijs zelf verknipt is. Dat is niet geloofwaardig, waarom maak je niet zelf de keuze wie of wat er verknipt is ? Zo te lezen weet je het heel goed, de arrogantie druipt er vanaf zoals je over je werk praat dus onderpresteren tot en met. Maar puntje bij paaltje komt er ineens autisme om de hoek kijken.
Je kiest maar, of je gaat als een echte autist stoppen met proberen en lekker op jouw manier "je best doen" en in de wia zitten. Of je gaat volwassen worden en accepteren dat de wereld een moeilijke plek is vol met angst, waarin je kan groeien en je plaats kan verwerven.
Aan de ene kant vind ik dat er ruimte moet zijn voor mensen om hulp tekrijgen met hun negatieve gevoelens enz, maar als die hulp er alleen is voor autisten en dat men alleen met hen rekening moet houden dan is dat niet zo eerlijk. Het lijkt me ook sterk dat iedereen dat altijd maar accepteert zoals op dit forum, dus dan heeft een autist daar uiteindelijk zelf ook niet alleen maar baat bij.
Want wat jij ook al schrijft, er gelden dan gewoon lagere verwachtingen. Alhoewel ik niet de indruk krijg dat Black_Phillip weinig potentie heeft in het leven. Ja, ik geef het toe , ik ben jaloers want ik zie haar (als ze geen troll is ten minste) echt TOTAAL NIET als gehandicapt met haar 2 afgeronde universitaire studies en haar normale sociale leven met 8 jaar werkervaring.
Maar ja, iedereen behalve wij zet volgens mij geen enkele vraagteken bij het huidige concept van autisme, ondanks het feit dat het wat betreft capaciteit van de zorginstellingen absoluut niet meer houdbaar is.
Als je mij ziet herken je me niet als autist. Daar ben ik veel te polished voor. Als je me beter kent merk je het al gauw
En nee, geen troll, gewoon een vrouw met een nicknamebuit The VVitch.
[ Bericht 10% gewijzigd door CoolGuy op 30-11-2020 11:38:33 ]
Tijdens burn-out hielp het mij om op een dag te kijken naar wat me energie kostte en wat energie opleverde. Dat inzichtelijk krijgen voor mezelf, was letterlijk een eye opener. Ik schreef iedere dag de dingetjes op die ik deed, hoe klein ook, om te kunnen schiften. Waar ik energie van kreeg dat bleef ik doen, wat alleen kostte en niks opleverde keek ik of ik het gewoon kon laten. Heel simpel, maar het hielp enorm gezien het enorme gebrek aan energie.
Ja, ik wandel op zijn minst even. Ik ben totaal geen sporter (nee, niet dik), ik heb daar nu ook geen energie voor.Alleen wandelen, desnoods naar de supermarkt.quote:
Ga je wel naar buiten, op zo’n paniekdag? Ik had paniekaanvallen getriggerd door hyperventilatie en kon die onder controle krijgen door buiten te wandelen of door ademhalingsoefeningen te doen. Het is maar een klein onderdeel van je problematiek, maar wellicht kun je hier iets mee. En sporten! Sporten hielp enorm goed. Als ik Sochtends sportte, had ik minder angst gedurende de dag.
Tijdens burn-out hielp het mij om op een dag te kijken naar wat me energie kostte en wat energie opleverde. Dat inzichtelijk krijgen voor mezelf, was letterlijk een eye opener. Ik schreef iedere dag de dingetjes op die ik deed, hoe klein ook, om te kunnen schiften. Waar ik energie van kreeg dat bleef ik doen, wat alleen kostte en niks opleverde keek ik of ik het gewoon kon laten. Heel simpel, maar het hielp enorm gezien het enorme gebrek aan energie.
Zal ik doenquote:
Phillip, post anders hier verder: R&P / Depressie & Angst #170