R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja, ik heb veel hobby's en interesses en vriendinnen.quote:Op zaterdag 28 november 2020 19:37 schreef scrupuleus het volgende:
[..]
Doe je ook veel zonder je vriend?
Lees nu net dat het geen Welsh is, maar wel 100x lolliger dan popty microdon...quote:
"We aren't people, we are text." - Japanman Sakyusan -
Kan je met 100% zekerheid zeggen dat er niet 1 bij was zonder onderwijshartquote:Op zaterdag 28 november 2020 19:53 schreef Black_Phillip het volgende:
[..]
Ik hou van onderwijs, niet van managers
What's the name of the game?
Ja, helaas is management de schuld van veel uitval.quote:
[..]
Kan je met 100% zekerheid zeggen dat er niet 1 bij was zonder onderwijshart
Je hoeft niet altijd geld te hebben voor een officiele opleiding. Sterker nog bij sommige beroepen is dat al snel verouderd. Op internet is ook veel te vinden en in boeken.quote:
Marketing ooit gedaan maar meer als bijvangst. Maar ik heb geen geld voor een opleiding en naast werk een opleiding doen ga ik niet aankunnen met mijn gezondheid nu. Enige wat zou kunnen is een spaarpotje ergens.
Ze vinden me ook al snel overgekwalificeerd ja. Ik ben ook officieel hoogbegaafd, maar heb daar geen reet aan als ik niet eens ergens kan blijven omdat ik te autistisch ben om een goede werkrelatie op te bouwen.
quote:
Ik hou van mijn leerlingen, zij als persoon, de groep, maar ook mijn vak en manieren ,zoeken om het aan te leren.
Ik heb echt geen logicaliefde helaas, ik vind bijvoorbeeld kaartspellen en puzzels al snel saai.
quote:
Wat bedoel je met passie delen?
Ik vind programmeren saai. Ik leer nu Welsh, de taal van mijn vriend, voor de lol. Dat gaat veel makkelijker dan uren pielen met formules vind ik. Ik geloof dat je vaak het een of het ander bent, alfa of beta.
quote:
Ja, ik heb veel hobby's en interesses en vriendinnen.
Nou, je komt hartstikke sociaal over, socialer dan ik. Lees wat je geschreven hebt nog eens na, over vriend, vriendinnen, je leerlingen... Ik begrijp het autisme niet zo. Een autoriteitsprobleem is nog geen sociale handicap.quote:
Ik vind onderwijs leuk, pubers zijn zo open/oprecht en ik kan met ze lachen, het zijn mijn schatjes en ik mis ze. Ik mis dat stoute meisje dat ik steeds apart zet dat in de ochtend dan toch naar me toe komt om me te vertellen dat ze een nieuwe vriend heeft. Die jongen die trots vertelt dat zijn team gisteren de wedstrijd gewonnen heeft. De blije gezichtjes als ze een Kahoot winnen. Ik heb een onderwijshart maar ik val keer op keer op mijn bek door management.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Hoogbegaafd had ik ff gemist maar die wordt wel vaker op één hoop gegooid met autisme.
Grappig n.a.v. het andere topic wou ik nog een linkje plaatsen naar een onderzoek van Frans Corten en Noks Nauta, daar staat zo'n overzicht in van hoe een hoogbegaafde zichzelf ervaart en hoe die overkomt op het werk. deze dus.
Grappig n.a.v. het andere topic wou ik nog een linkje plaatsen naar een onderzoek van Frans Corten en Noks Nauta, daar staat zo'n overzicht in van hoe een hoogbegaafde zichzelf ervaart en hoe die overkomt op het werk. deze dus.
What's the name of the game?
Helaas willen ze nog steeds vaak diploma's.quote:
[..]
Je hoeft niet altijd geld te hebben voor een officiele opleiding. Sterker nog bij sommige beroepen is dat al snel verouderd. Op internet is ook veel te vinden en in boeken.
[..]
[..]
[..]
[..]
Nou, je komt hartstikke sociaal over, socialer dan ik. Lees wat je geschreven hebt nog eens na, over vriend, vriendinnen, je leerlingen... Ik begrijp het autisme niet zo. Een autoriteitsprobleem is nog geen sociale handicap.
Wat mijn droombaan zou zijn is spreker op scholen over autisme en tips bij het herkennen/begeleiden van meisjes geven vanuit eigen ervaring.
Ik ben heel sociaal in een gelijke positie, maar ik ben niet goed in een order ontvangende rol. Misschien kan ik dat leren nu ik me ervan bewust ben, dat was ik hiervoor niet.
Oef, herkenbaar, ik ben echt de Confronterende.quote:
Hoogbegaafd had ik ff gemist maar die wordt wel vaker op één hoop gegooid met autisme.
Grappig n.a.v. het andere topic wou ik nog een linkje plaatsen naar een onderzoek van Frans Corten en Noks Nauta, daar staat zo'n overzicht in van hoe een hoogbegaafde zichzelf ervaart en hoe die overkomt op het werk. deze dus.
Ben je gehecht aan de diagnose?quote:
Ik heb wel echt autisme hoor, ik heb veel trucs en scripts moeten leren om sociaal te zijn.
Trucs en scripts leren om sociaal te zijn hebben namelijk alle kinderen met een slechte start in het leven moeten doen. Als je nu getest zou worden op autisme zou je dan de diagnose krijgen?
Je gunt jezelf geluk. Dat is alles waard en ik denk dat iedereen hier blij is als je dat nastreeft. Maar ik denk niet dat geloven dat je in essentie sociaal gehandicapt bent en verlangen naar een baan waarvan je al weet dat die niet bij je past je daarbij zullen helpen.
What's the name of the game?
De enige die jou bij de hand kan pakken, je onvoorwaardelijk kan steunen en er altijd voor jou is dat ben jezelf.quote:
Eigenlijk heb ik nu iemand nodig die me bij de hand neemt en dingen voor me regelt. Heel kinderachtig maar ik probeer het al jaren zelf.
En misschien moet ik maar net als mijn buurman gewoon kaasverpakker worden, als dat me beter doet voelen doe ik het. Ik weet het anders ook echt niet meer.
Imo heeft iedereen een diagnose als ie stress ervaart. Ik had er zelf op een gegeven moment 10. Sinds ik stress vermijd heb ik nergens meer last van.quote:
[..]
Ben je gehecht aan de diagnose?
Trucs en scripts leren om sociaal te zijn hebben namelijk alle kinderen met een slechte start in het leven moeten doen. Als je nu getest zou worden op autisme zou je dan de diagnose krijgen?
Je gunt jezelf geluk. Dat is alles waard en ik denk dat iedereen hier blij is als je dat nastreeft. Maar ik denk niet dat geloven dat je in essentie sociaal gehandicapt bent en verlangen naar een baan waarvan je al weet dat die niet bij je past je daarbij zullen helpen.
Ik heb mijn diagnose officieel net een jaar nadat ik getest ben bij een centrum, en 3 jaar ervoor vanuit mijn therapeut. Ik ben echt autistisch.quote:
[..]
Ben je gehecht aan de diagnose?
Trucs en scripts leren om sociaal te zijn hebben namelijk alle kinderen met een slechte start in het leven moeten doen. Als je nu getest zou worden op autisme zou je dan de diagnose krijgen?
Je gunt jezelf geluk. Dat is alles waard en ik denk dat iedereen hier blij is als je dat nastreeft. Maar ik denk niet dat geloven dat je in essentie sociaal gehandicapt bent en verlangen naar een baan waarvan je al weet dat die niet bij je past je daarbij zullen helpen.
Welke baan past dan wel bij me vraag ik me af.
Je piekert nooit?quote:
[..]
Imo heeft iedereen een diagnose als ie stress ervaart. Ik had er zelf op een gegeven moment 10. Sinds ik stress vermijd heb ik nergens meer last van.
Ik zal maar direct toegeven dat ik fervent autisme-diagnose-scepticus ben en al helemaal sinds we de diagnose opgerekt hebben van zwakbegaafde contactgestoorden naar mensen die notabene succesvol relaties en vriendschappen onderhouden en succesvol een mavoklas bestieren. En dat bij hertest zo'n 50% anders of helemaal niet gediagnosticeerd wordt. Maargoed andere discussie.quote:
[..]
Ik heb mijn diagnose officieel net een jaar nadat ik getest ben bij een centrum, en 3 jaar ervoor vanuit mijn therapeut. Ik ben echt autistisch.
Welke baan past dan wel bij me vraag ik me af.
Wat maakt jou autistisch? En heb je deze handicap geaccepteerd? In hoeverre beschouw je jezelf als ontwikkelbaar als het gaat om je emotieregulatie bijvoorbeeld, want daar lijk je niet echt een ster in te zijn op dit moment?
Ik ben geneigd te denken dat zo'n diagnose bij een hoogfunctionerend iemand juist belemmerend werkt op het ontdekken en benutten van je talent, omdat jouw talent mogelijk als disfunctioneel is gelabeld en ontwikkelbare skills (zoals emotieregulatie en empathie) bij autisme als min of meer aangeboren defect worden beschouwd. Hoe ervaar jij dat?
What's the name of the game?
Ik ben redelijk uitgepiekert, ik heb het een jaar of 27 gedaan en heeft me bijzonder weinig opgeleverd.quote:
@Black Phillip(a)?
Jouw verhaal lijkt op hoofdlijnen op dat van mij. Maar nee, ik treed met mijn verhaal niet volledig naar buiten.
Zou ik dat doen dan ben ik minimaal 10 A-4 tjes aan tekst verder.
Het klinkt misschien raar, maar ik hoop dat jij deze problemen echt ondervindt... en ik nu niet mezelf voor de kat z'n vagina reageer.
Wat ik niet heb is:
- autisme (al heb ik wel vaak last van te veel prikkels). Maar ik kan me wel redelijk goed inleven in andere mensen.
- paniekaanvallen. Nee ken ik ook niet zoals beschreven wordt in de literatuur. Ik kan de paniek nog onderdrukken, zelfs wegdrukken als het echt even moet.
Dus ja ik zal deze problemen wel in een lichtere mate kunnen hebben, maar niet zwaar genoeg voor een diagnose.
En ja de bijstand is verschrikkelijk. Je bezuinigd op het eigen eten en dat van het gezin. En wat je eet is voornamelijk eenheidsworst. Maar goed jij hebt een gezin... dus jij (of hij) kookt voor meerdere personen. Dat scheelt een slok op een borrel, want maaltijden voor een persoon zijn zoveel duurder dan voor 2 personen.
Jij hebt een complex probleem en daar is onze zorg niet op ingesteld... erger nog, onze maatschappij niet op ingesteld. Het is het een of het ander... en daarna dit, en daarvoor dat... en elke expert gooit nog even hun eigen kaart op tafel alsof ze pokeren met wat jou al dan niet mankeert.
En van jou als cliënt wordt verwacht dat je alles beaamd wat de artsen zeggen, want anders noemen ze jou een verloren zaak. Toch?
Het vreemde is dat deze artsen het ook niet weten, en als ze het niet weten, dan schermen ze met sommige van jouw aandoeningen... en dat zou niet zo erg zijn, als ze tenminste eerlijk zijn over hun inschattingen. Maar stel je voor je bent een leidend wetenschapper (vlak voor een promotie) en jij komt bij deze wetenschapper aanzetten.
Ja dan vaak het ego van de wetenschapper voorrang krijgen boven diens gezonde verstand. Want hey, het staat slecht op hun C.V. als ze last minute nog een "complex geval" binnen krijgen.
En ik bedoel een "complex geval" niet als belediging... maar het is voor een arts wel een fucking moeilijke legpuzzel. Iets waar je als arts het liefst de kantjes van afloopt, zeker als deze voor promotie in aanmerking komt.
Okay dat is tot hoever ik nu wil gaan, lees dit eens door en zeg hoeveel je hier in herkend/ en wat niet?
Morgen of binnenkort deel 2.
Jouw verhaal lijkt op hoofdlijnen op dat van mij. Maar nee, ik treed met mijn verhaal niet volledig naar buiten.
Zou ik dat doen dan ben ik minimaal 10 A-4 tjes aan tekst verder.
Het klinkt misschien raar, maar ik hoop dat jij deze problemen echt ondervindt... en ik nu niet mezelf voor de kat z'n vagina reageer.
Wat ik niet heb is:
- autisme (al heb ik wel vaak last van te veel prikkels). Maar ik kan me wel redelijk goed inleven in andere mensen.
- paniekaanvallen. Nee ken ik ook niet zoals beschreven wordt in de literatuur. Ik kan de paniek nog onderdrukken, zelfs wegdrukken als het echt even moet.
Dus ja ik zal deze problemen wel in een lichtere mate kunnen hebben, maar niet zwaar genoeg voor een diagnose.
En ja de bijstand is verschrikkelijk. Je bezuinigd op het eigen eten en dat van het gezin. En wat je eet is voornamelijk eenheidsworst. Maar goed jij hebt een gezin... dus jij (of hij) kookt voor meerdere personen. Dat scheelt een slok op een borrel, want maaltijden voor een persoon zijn zoveel duurder dan voor 2 personen.
Jij hebt een complex probleem en daar is onze zorg niet op ingesteld... erger nog, onze maatschappij niet op ingesteld. Het is het een of het ander... en daarna dit, en daarvoor dat... en elke expert gooit nog even hun eigen kaart op tafel alsof ze pokeren met wat jou al dan niet mankeert.
En van jou als cliënt wordt verwacht dat je alles beaamd wat de artsen zeggen, want anders noemen ze jou een verloren zaak. Toch?
Het vreemde is dat deze artsen het ook niet weten, en als ze het niet weten, dan schermen ze met sommige van jouw aandoeningen... en dat zou niet zo erg zijn, als ze tenminste eerlijk zijn over hun inschattingen. Maar stel je voor je bent een leidend wetenschapper (vlak voor een promotie) en jij komt bij deze wetenschapper aanzetten.
Ja dan vaak het ego van de wetenschapper voorrang krijgen boven diens gezonde verstand. Want hey, het staat slecht op hun C.V. als ze last minute nog een "complex geval" binnen krijgen.
En ik bedoel een "complex geval" niet als belediging... maar het is voor een arts wel een fucking moeilijke legpuzzel. Iets waar je als arts het liefst de kantjes van afloopt, zeker als deze voor promotie in aanmerking komt.
Okay dat is tot hoever ik nu wil gaan, lees dit eens door en zeg hoeveel je hier in herkend/ en wat niet?
Morgen of binnenkort deel 2.
Nou, ga psychologie studeren in je vrije tijd (in de bibliotheek of op marktplaats is ook veel te vinden... je kunt me altijd een dm sturen voor tips want ik heb zelf ook diverse psychologieboeken gelezen over mijn problemen). Maar... ik snap niet zo wat je ermee zou bijdragen. Ik ben het eens met de autisme sceptici hier. Altijd werd ik aangevallen op Fok om mijn mening, maar ik ben heel blij dat er in dit topic ook mensen zijn die er net zo over denken als ik. Ten slotte lijkt autisme nu wat introvert in het verleden was, een veelvoorkomende karaktereigenschap. Of dat nog niet eens, aangezien jij niet eens introvert overkomt. Dus wat er dan nog mee bedoeld wordt is mij een raadsel, sterker nog het lijkt me dat een sociaal vaardige hoogbegaafde gehandicapt noemen op z’n zachtst gezegd een beetje raar is. Niet iedereen doet het werk wat diegene leuk vindt omdat het talent ontbreekt. Sommige mensen komen iedere dag te laat omdat ze schijt hebben aan regels, terwijl ze verder gewoon goed functioneren. Zijn die ook allemaal autistisch? Alles wat je met zulke presentaties op scholen doet is zoals -marz- ook al aangeeft een groep creeren van mensen die hun minder goede eigenschappen als een vastgesteld gegeven ziet, en vrijgesteld zijn van de voor andere wel verplichte persoonlijke ontwikkeling. Voor de rest komen ze misschien in contact met lotgenoten, krijgen ze hulp en ja voor hen is dat fijn. Maar voor de anderen die ermee te maken krijgen niet, tenzij we op gegeven moment op een punt komen dat iedereen autistisch is. Oh nee, daar zijn de wachtlijsten om ervoor gediagnosticeerd te worden te lang voor.quote:
Helaas willen ze nog steeds vaak diploma's.
Wat mijn droombaan zou zijn is spreker op scholen over autisme en tips bij het herkennen/begeleiden van meisjes geven vanuit eigen ervaring.
Ik ben heel sociaal in een gelijke positie, maar ik ben niet goed in een order ontvangende rol. Misschien kan ik dat leren nu ik me ervan bewust ben, dat was ik hiervoor niet.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Sorry maar ik heb gewoon autisme, ik ken veel autisten en ik ben het niet eens met de posts hiervoor.
Ontopic: ik voel me heel slecht vandaag. Huilerig, in paniek en het liefst slaap ik vandaag de hele dag.
Ontopic: ik voel me heel slecht vandaag. Huilerig, in paniek en het liefst slaap ik vandaag de hele dag.
Ok, je bent getrouwd met je autisme dan is het sowieso verspilde moeite.
Ik ken ook veel autisten. Paar goede vrienden van me zijn ook zo'n traject ingegaan omdat ze onaangepast zijn.
Stuk voor stuk superlieverds, bijzondere, intelligente, creatieve, humorvolle, zachte, empathische mensen met potentie, waar sinds de diagnose geen land meer mee te bezeilen valt. Niets dan slachtoffergedrag en zelfmedicatie met allerhande middelen, afleiding en prikkels zoeken, geen discipline, uitkering, jobcoach, manipulatief tot op het bot en opstandig tot en met, nul zelfvertrouwen, geen mentale ruimte voor anderen in hun leven omdat ze continu verdrinken in emoties en angst. En dit gedrag moeten we vervolgens accepteren want tja dat komt door z'n autisme!! Wat een nepvriend ben jij als je dit niet accepteert en nog steeds uitgaat van iemands potentie.
Ineens is er geen growth mindset meer maar gaat het over trucjes leren om "lastige dingen" te managen oftewel angst te vermijden want angst is het duivelsgebroed en de bron van alle kwaad.
Ik geef hen niet de schuld maar het is moeilijk om aan te zien dat wat geeninspiratie zegt, mensen zich opeens niet meer verder ontplooien na zo'n diagnose. Geen angst overwinnen maar angst sederen, omdat ze geen moed en vertrouwen hebben om een autonoom persoon te zijn, een individu die niet in een hokje hoeft te zitten om van betekenis te zijn.
Je wordt als "autist" heel rustig als een beschadigd treintje van het hoofdspoor naar een zijspoor van het leven gerangeerd, waar vervolgens iedereen voor je staat te applaudisseren en je te knuffelen om elke scheet die je toch maar mooi laat want kijk eens hoe goed je je best doet!
Ondertussen zijn echte ambitie en levensdoelen niet meer voor jou want tja, hoe goed het ook gaat, toch diep van binnen ben je echt wel autistisch. Als mensen wat van je willen omdat ze je potentie zien dan trek je snel die kaart zodat het stopt. En als je uit pure verveling en uitzichtloosheid toch iets probeert te ondernemen en het faalt dan weet je wel waarom, want autistisch.
Terwijl je zonder diagnose het heel normaal had gevonden dat mensen je soms triggeren, dat je bang bent voor het onbekende, fouten maakt, lompe dingen zegt, soms chaos voelt, dat niet alles wat je onderneemt slaagt. Ieder mens heeft daar last van. Iedereen wordt ongelukkig en opstandig in een ongezonde omgeving.
Maar niet iedereen levert zichzelf daarom uit en vertelt zichzelf dat het aan hem/haar zelf ligt, ook al past hij/zij al van kleins af aan 100x ergens niet tussen omdat het niet goed voelt. Iedereen komt op een dood punt in zn leven, stort in een diepe crisis. Pak je dan een boek uit de kast dan staan daar altijd kant en klare verklaringsmodellen in waar je je in kan herkennen. Dat is fijn, maar daarna moet je alsnog door de zure appel heen bijten. Autisten hoeven dat om een of andere reden niet en die komen dan in een nieuwe werkelijkheid terecht waar angst regeert in plaats van moed.
"Autisten" zijn totaal geen homogene groep, anno 2020 al helemaal niet meer. Er zijn bekant meer autisten dan niet-autisten. Er zijn groepen autisten en niet-autisten die in houding en gedrag meer op elkaar lijken dan autisten onderling.
Jij hebt nu een acuut probleem, een heel normaal levensprobleem, maar je trekt de autismekaart om het te verklaren. Daarmee lever je jezelf uit aan een bedacht naampje ten koste van je eigen diepste gevoelens en ambities. Je gaat zover dat je jezelf vertelt dat je "autistisch bent dus een script moet leren" om met een medemens in een verknipte (onderwijsmanager)rol om te gaan terwijl je in hetzelfde topic verklaart dat het onderwijs zelf verknipt is. Dat is niet geloofwaardig, waarom maak je niet zelf de keuze wie of wat er verknipt is ? Zo te lezen weet je het heel goed, de arrogantie druipt er vanaf zoals je over je werk praat dus onderpresteren tot en met. Maar puntje bij paaltje komt er ineens autisme om de hoek kijken.
Je kiest maar, of je gaat als een echte autist stoppen met proberen en lekker op jouw manier "je best doen" en in de wia zitten. Of je gaat volwassen worden en accepteren dat de wereld een moeilijke plek is vol met angst, waarin je kan groeien en je plaats kan verwerven.
Ik ken ook veel autisten. Paar goede vrienden van me zijn ook zo'n traject ingegaan omdat ze onaangepast zijn.
Stuk voor stuk superlieverds, bijzondere, intelligente, creatieve, humorvolle, zachte, empathische mensen met potentie, waar sinds de diagnose geen land meer mee te bezeilen valt. Niets dan slachtoffergedrag en zelfmedicatie met allerhande middelen, afleiding en prikkels zoeken, geen discipline, uitkering, jobcoach, manipulatief tot op het bot en opstandig tot en met, nul zelfvertrouwen, geen mentale ruimte voor anderen in hun leven omdat ze continu verdrinken in emoties en angst. En dit gedrag moeten we vervolgens accepteren want tja dat komt door z'n autisme!! Wat een nepvriend ben jij als je dit niet accepteert en nog steeds uitgaat van iemands potentie.
Ineens is er geen growth mindset meer maar gaat het over trucjes leren om "lastige dingen" te managen oftewel angst te vermijden want angst is het duivelsgebroed en de bron van alle kwaad.
Ik geef hen niet de schuld maar het is moeilijk om aan te zien dat wat geeninspiratie zegt, mensen zich opeens niet meer verder ontplooien na zo'n diagnose. Geen angst overwinnen maar angst sederen, omdat ze geen moed en vertrouwen hebben om een autonoom persoon te zijn, een individu die niet in een hokje hoeft te zitten om van betekenis te zijn.
Je wordt als "autist" heel rustig als een beschadigd treintje van het hoofdspoor naar een zijspoor van het leven gerangeerd, waar vervolgens iedereen voor je staat te applaudisseren en je te knuffelen om elke scheet die je toch maar mooi laat want kijk eens hoe goed je je best doet!
Ondertussen zijn echte ambitie en levensdoelen niet meer voor jou want tja, hoe goed het ook gaat, toch diep van binnen ben je echt wel autistisch. Als mensen wat van je willen omdat ze je potentie zien dan trek je snel die kaart zodat het stopt. En als je uit pure verveling en uitzichtloosheid toch iets probeert te ondernemen en het faalt dan weet je wel waarom, want autistisch.
Terwijl je zonder diagnose het heel normaal had gevonden dat mensen je soms triggeren, dat je bang bent voor het onbekende, fouten maakt, lompe dingen zegt, soms chaos voelt, dat niet alles wat je onderneemt slaagt. Ieder mens heeft daar last van. Iedereen wordt ongelukkig en opstandig in een ongezonde omgeving.
Maar niet iedereen levert zichzelf daarom uit en vertelt zichzelf dat het aan hem/haar zelf ligt, ook al past hij/zij al van kleins af aan 100x ergens niet tussen omdat het niet goed voelt. Iedereen komt op een dood punt in zn leven, stort in een diepe crisis. Pak je dan een boek uit de kast dan staan daar altijd kant en klare verklaringsmodellen in waar je je in kan herkennen. Dat is fijn, maar daarna moet je alsnog door de zure appel heen bijten. Autisten hoeven dat om een of andere reden niet en die komen dan in een nieuwe werkelijkheid terecht waar angst regeert in plaats van moed.
"Autisten" zijn totaal geen homogene groep, anno 2020 al helemaal niet meer. Er zijn bekant meer autisten dan niet-autisten. Er zijn groepen autisten en niet-autisten die in houding en gedrag meer op elkaar lijken dan autisten onderling.
Jij hebt nu een acuut probleem, een heel normaal levensprobleem, maar je trekt de autismekaart om het te verklaren. Daarmee lever je jezelf uit aan een bedacht naampje ten koste van je eigen diepste gevoelens en ambities. Je gaat zover dat je jezelf vertelt dat je "autistisch bent dus een script moet leren" om met een medemens in een verknipte (onderwijsmanager)rol om te gaan terwijl je in hetzelfde topic verklaart dat het onderwijs zelf verknipt is. Dat is niet geloofwaardig, waarom maak je niet zelf de keuze wie of wat er verknipt is ? Zo te lezen weet je het heel goed, de arrogantie druipt er vanaf zoals je over je werk praat dus onderpresteren tot en met. Maar puntje bij paaltje komt er ineens autisme om de hoek kijken.
Je kiest maar, of je gaat als een echte autist stoppen met proberen en lekker op jouw manier "je best doen" en in de wia zitten. Of je gaat volwassen worden en accepteren dat de wereld een moeilijke plek is vol met angst, waarin je kan groeien en je plaats kan verwerven.
What's the name of the game?
Dat gevoel ken ik...misschien moet ik ook maar eens een test doen dan...quote:
Sorry maar ik heb gewoon autisme, ik ken veel autisten en ik ben het niet eens met de posts hiervoor.
Ontopic: ik voel me heel slecht vandaag. Huilerig, in paniek en het liefst slaap ik vandaag de hele dag.
"We aren't people, we are text." - Japanman Sakyusan -
Wanneer een diagnose gesteld is heeft mijn inziens niks te maken met Wajong kunnen krijgen. Autisme heb je niet ineens zomaar, dit is vanaf de geboorte aanwezig. Dus je zou in aanmerking moeten komen voor Wajong, want je voldoet aan de eis. Wellicht met terugwerkende kracht?quote:
En idealiter zou ik al op mijn 11e de diagnose autisme gehad hebben, maar als meisje wisten psychologen geen raad met me. Dan had ik nu misschien recht op WaJong.
[quote][img]https://fokstatic.nl/p/1s.gif[/img] Op zaterdag 22 mei 2021 10:44 schreef Catkiller het volgende:
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Voor depressie?quote:
[..]
Dat gevoel ken ik...misschien moet ik ook maar eens een test doen dan...
Mijn therapeut zou het uitzoeken. Ik ga ook om hogere/andere medicatie vragen.quote:
[..]
Wanneer een diagnose gesteld is heeft mijn inziens niks te maken met Wajong kunnen krijgen. Autisme heb je niet ineens zomaar, dit is vanaf de geboorte aanwezig. Dus je zou in aanmerking moeten komen voor Wajong, want je voldoet aan de eis. Wellicht met terugwerkende kracht?
Waar zie je dat ik opgeef dan? De gehele hierarchie vind ik verknipt, maar tenzij ik eigen baas word moet ik ermee leren omgaan dus zoek ik naar tips en handvatten. Jij vindt dat geen goede manier blijkbaar, zeg me dan wat ik wel moet doen om tot een succes te komen.quote:
Ok, je bent getrouwd met je autisme dan is het sowieso verspilde moeite.
Ik ken ook veel autisten. Paar goede vrienden van me zijn ook zo'n traject ingegaan omdat ze onaangepast zijn.
Stuk voor stuk superlieverds, bijzondere, intelligente, creatieve, humorvolle, zachte, empathische mensen met potentie, waar sinds de diagnose geen land meer mee te bezeilen valt. Niets dan slachtoffergedrag en zelfmedicatie met allerhande middelen, afleiding en prikkels zoeken, geen discipline, uitkering, jobcoach, manipulatief tot op het bot en opstandig tot en met, nul zelfvertrouwen, geen mentale ruimte voor anderen in hun leven omdat ze continu verdrinken in emoties en angst. En dit gedrag moeten we vervolgens accepteren want tja dat komt door z'n autisme!! Wat een nepvriend ben jij als je dit niet accepteert en nog steeds uitgaat van iemands potentie.
Ineens is er geen growth mindset meer maar gaat het over trucjes leren om "lastige dingen" te managen oftewel angst te vermijden want angst is het duivelsgebroed en de bron van alle kwaad.
Ik geef hen niet de schuld maar het is moeilijk om aan te zien dat wat geeninspiratie zegt, mensen zich opeens niet meer verder ontplooien na zo'n diagnose. Geen angst overwinnen maar angst sederen, omdat ze geen moed en vertrouwen hebben om een autonoom persoon te zijn, een individu die niet in een hokje hoeft te zitten om van betekenis te zijn.
Je wordt als "autist" heel rustig als een beschadigd treintje van het hoofdspoor naar een zijspoor van het leven gerangeerd, waar vervolgens iedereen voor je staat te applaudisseren en je te knuffelen om elke scheet die je toch maar mooi laat want kijk eens hoe goed je je best doet!
Ondertussen zijn echte ambitie en levensdoelen niet meer voor jou want tja, hoe goed het ook gaat, toch diep van binnen ben je echt wel autistisch. Als mensen wat van je willen omdat ze je potentie zien dan trek je snel die kaart zodat het stopt. En als je uit pure verveling en uitzichtloosheid toch iets probeert te ondernemen en het faalt dan weet je wel waarom, want autistisch.
Terwijl je zonder diagnose het heel normaal had gevonden dat mensen je soms triggeren, dat je bang bent voor het onbekende, fouten maakt, lompe dingen zegt, soms chaos voelt, dat niet alles wat je onderneemt slaagt. Ieder mens heeft daar last van. Iedereen wordt ongelukkig en opstandig in een ongezonde omgeving.
Maar niet iedereen levert zichzelf daarom uit en vertelt zichzelf dat het aan hem/haar zelf ligt, ook al past hij/zij al van kleins af aan 100x ergens niet tussen omdat het niet goed voelt. Iedereen komt op een dood punt in zn leven, stort in een diepe crisis. Pak je dan een boek uit de kast dan staan daar altijd kant en klare verklaringsmodellen in waar je je in kan herkennen. Dat is fijn, maar daarna moet je alsnog door de zure appel heen bijten. Autisten hoeven dat om een of andere reden niet en die komen dan in een nieuwe werkelijkheid terecht waar angst regeert in plaats van moed.
"Autisten" zijn totaal geen homogene groep, anno 2020 al helemaal niet meer. Er zijn bekant meer autisten dan niet-autisten. Er zijn groepen autisten en niet-autisten die in houding en gedrag meer op elkaar lijken dan autisten onderling.
Jij hebt nu een acuut probleem, een heel normaal levensprobleem, maar je trekt de autismekaart om het te verklaren. Daarmee lever je jezelf uit aan een bedacht naampje ten koste van je eigen diepste gevoelens en ambities. Je gaat zover dat je jezelf vertelt dat je "autistisch bent dus een script moet leren" om met een medemens in een verknipte (onderwijsmanager)rol om te gaan terwijl je in hetzelfde topic verklaart dat het onderwijs zelf verknipt is. Dat is niet geloofwaardig, waarom maak je niet zelf de keuze wie of wat er verknipt is ? Zo te lezen weet je het heel goed, de arrogantie druipt er vanaf zoals je over je werk praat dus onderpresteren tot en met. Maar puntje bij paaltje komt er ineens autisme om de hoek kijken.
Je kiest maar, of je gaat als een echte autist stoppen met proberen en lekker op jouw manier "je best doen" en in de wia zitten. Of je gaat volwassen worden en accepteren dat de wereld een moeilijke plek is vol met angst, waarin je kan groeien en je plaats kan verwerven.
Ik ken ook autisten die na de middelbare een uitkering hebben gekregen en niet WILLEN. Ik ken ook niet autisten die dat doen. Ik heb twee universitaire masters en 8 jaar werkervaring. Ik denk aan extra therapie, medicatie, ik post hier om mijn ei kwijt te kunnen. Waar zie je dat ik opgeef?
Dat van de Wajong hebben ze (zowel iemand van de gemeente hier als een hulpverlener van DOCK) een jaar of twee geleden voor mij ook uitgezocht, met dezelfde argumentatie (autisme is iets dat je altijd al had), maar je moet het dus voor je 30ste aangevraagd hebben anders kom je niet meer in aanmerking.
Verder sterkte. Ik herken wel het één en ander in je verhaal. Ik snap die post over andere autisten die "misbruik maken" van hun diagnose eigenlijk ook niet zo, want met twee masters op zak en acht jaar werkervaring slaat dat overduidelijk niet op jou. Jij wil, maar je loopt vast, en daar mag je prima van balen.
Verder sterkte. Ik herken wel het één en ander in je verhaal. Ik snap die post over andere autisten die "misbruik maken" van hun diagnose eigenlijk ook niet zo, want met twee masters op zak en acht jaar werkervaring slaat dat overduidelijk niet op jou. Jij wil, maar je loopt vast, en daar mag je prima van balen.
Ben 31, dus is dat dan WIA?quote:
Dat van de Wajong hebben ze (zowel iemand van de gemeente hier als een hulpverlener van DOCK) een jaar of twee geleden voor mij ook uitgezocht, met dezelfde argumentatie (autisme is iets dat je altijd al had), maar je moet het dus voor je 30ste aangevraagd hebben anders kom je niet meer in aanmerking.
Verder sterkte. Ik herken wel het één en ander in je verhaal. Ik snap die post over andere autisten die "misbruik maken" van hun diagnose eigenlijk ook niet zo, want met twee masters op zak en acht jaar werkervaring slaat dat overduidelijk niet op jou. Jij wil, maar je loopt vast, en daar mag je prima van balen.
En dank je, ik vond dat echt niet op mij slaan, ik ben zelfs tijdens een burnout weer gaan werken, zegt genoeg toch? Mijn omgeving moest me bijna smeken om me weer ziek te melden.
Mee eens, als ik dit hier had geplaatst dan hadden mensen me weer eens virtueel gelyncht hier dus bedankt dat jij het deed en er nog een like voor kreeg ook.quote:
Ok, je bent getrouwd met je autisme dan is het sowieso verspilde moeite.
Ik ken ook veel autisten. Paar goede vrienden van me zijn ook zo'n traject ingegaan omdat ze onaangepast zijn.
Stuk voor stuk superlieverds, bijzondere, intelligente, creatieve, humorvolle, zachte, empathische mensen met potentie, waar sinds de diagnose geen land meer mee te bezeilen valt. Niets dan slachtoffergedrag en zelfmedicatie met allerhande middelen, afleiding en prikkels zoeken, geen discipline, uitkering, jobcoach, manipulatief tot op het bot en opstandig tot en met, nul zelfvertrouwen, geen mentale ruimte voor anderen in hun leven omdat ze continu verdrinken in emoties en angst. En dit gedrag moeten we vervolgens accepteren want tja dat komt door z'n autisme!! Wat een nepvriend ben jij als je dit niet accepteert en nog steeds uitgaat van iemands potentie.
Ineens is er geen growth mindset meer maar gaat het over trucjes leren om "lastige dingen" te managen oftewel angst te vermijden want angst is het duivelsgebroed en de bron van alle kwaad.
Ik geef hen niet de schuld maar het is moeilijk om aan te zien dat wat geeninspiratie zegt, mensen zich opeens niet meer verder ontplooien na zo'n diagnose. Geen angst overwinnen maar angst sederen, omdat ze geen moed en vertrouwen hebben om een autonoom persoon te zijn, een individu die niet in een hokje hoeft te zitten om van betekenis te zijn.
Je wordt als "autist" heel rustig als een beschadigd treintje van het hoofdspoor naar een zijspoor van het leven gerangeerd, waar vervolgens iedereen voor je staat te applaudisseren en je te knuffelen om elke scheet die je toch maar mooi laat want kijk eens hoe goed je je best doet!
Ondertussen zijn echte ambitie en levensdoelen niet meer voor jou want tja, hoe goed het ook gaat, toch diep van binnen ben je echt wel autistisch. Als mensen wat van je willen omdat ze je potentie zien dan trek je snel die kaart zodat het stopt. En als je uit pure verveling en uitzichtloosheid toch iets probeert te ondernemen en het faalt dan weet je wel waarom, want autistisch.
Terwijl je zonder diagnose het heel normaal had gevonden dat mensen je soms triggeren, dat je bang bent voor het onbekende, fouten maakt, lompe dingen zegt, soms chaos voelt, dat niet alles wat je onderneemt slaagt. Ieder mens heeft daar last van. Iedereen wordt ongelukkig en opstandig in een ongezonde omgeving.
Maar niet iedereen levert zichzelf daarom uit en vertelt zichzelf dat het aan hem/haar zelf ligt, ook al past hij/zij al van kleins af aan 100x ergens niet tussen omdat het niet goed voelt. Iedereen komt op een dood punt in zn leven, stort in een diepe crisis. Pak je dan een boek uit de kast dan staan daar altijd kant en klare verklaringsmodellen in waar je je in kan herkennen. Dat is fijn, maar daarna moet je alsnog door de zure appel heen bijten. Autisten hoeven dat om een of andere reden niet en die komen dan in een nieuwe werkelijkheid terecht waar angst regeert in plaats van moed.
"Autisten" zijn totaal geen homogene groep, anno 2020 al helemaal niet meer. Er zijn bekant meer autisten dan niet-autisten. Er zijn groepen autisten en niet-autisten die in houding en gedrag meer op elkaar lijken dan autisten onderling.
Jij hebt nu een acuut probleem, een heel normaal levensprobleem, maar je trekt de autismekaart om het te verklaren. Daarmee lever je jezelf uit aan een bedacht naampje ten koste van je eigen diepste gevoelens en ambities. Je gaat zover dat je jezelf vertelt dat je "autistisch bent dus een script moet leren" om met een medemens in een verknipte (onderwijsmanager)rol om te gaan terwijl je in hetzelfde topic verklaart dat het onderwijs zelf verknipt is. Dat is niet geloofwaardig, waarom maak je niet zelf de keuze wie of wat er verknipt is ? Zo te lezen weet je het heel goed, de arrogantie druipt er vanaf zoals je over je werk praat dus onderpresteren tot en met. Maar puntje bij paaltje komt er ineens autisme om de hoek kijken.
Je kiest maar, of je gaat als een echte autist stoppen met proberen en lekker op jouw manier "je best doen" en in de wia zitten. Of je gaat volwassen worden en accepteren dat de wereld een moeilijke plek is vol met angst, waarin je kan groeien en je plaats kan verwerven.
Aan de ene kant vind ik dat er ruimte moet zijn voor mensen om hulp tekrijgen met hun negatieve gevoelens enz, maar als die hulp er alleen is voor autisten en dat men alleen met hen rekening moet houden dan is dat niet zo eerlijk. Het lijkt me ook sterk dat iedereen dat altijd maar accepteert zoals op dit forum, dus dan heeft een autist daar uiteindelijk zelf ook niet alleen maar baat bij.
Want wat jij ook al schrijft, er gelden dan gewoon lagere verwachtingen. Alhoewel ik niet de indruk krijg dat Black_Phillip weinig potentie heeft in het leven. Ja, ik geef het toe , ik ben jaloers want ik zie haar (als ze geen troll is ten minste) echt TOTAAL NIET als gehandicapt met haar 2 afgeronde universitaire studies en haar normale sociale leven met 8 jaar werkervaring.
Maar ja, iedereen behalve wij zet volgens mij geen enkele vraagteken bij het huidige concept van autisme, ondanks het feit dat het wat betreft capaciteit van de zorginstellingen absoluut niet meer houdbaar is.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ja, ik heb een sociaal leven en een diploma. Ik heb ook jarenlang angsten, depressies, dwangmatig gedrag, zwart/wit denken, moeite met inleven in mensen anders dan ik, emotionele uitbarstingen, sterke behoefte aan regelmaat en gezeik met leidinggevenden...
Als je mij ziet herken je me niet als autist. Daar ben ik veel te polished voor. Als je me beter kent merk je het al gauw
Als je mij ziet herken je me niet als autist. Daar ben ik veel te polished voor. Als je me beter kent merk je het al gauw
Ik zit ook in het "hoogfunctionerende" deel van autisme. Ik heb wat vroeger Asperger genoemd werd. Een klassiek autist heeft veel hevigere problematiek vaak.
En nee, geen troll, gewoon een vrouw met een nicknamebuit The VVitch.
En nee, geen troll, gewoon een vrouw met een nicknamebuit The VVitch.
- Voor de zoveelste keer, dit topic gaat niet over jou en jouw situatie -
[ Bericht 10% gewijzigd door CoolGuy op 30-11-2020 11:38:33 ]
[ Bericht 10% gewijzigd door CoolGuy op 30-11-2020 11:38:33 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ga je wel naar buiten, op zo’n paniekdag? Ik had paniekaanvallen getriggerd door hyperventilatie en kon die onder controle krijgen door buiten te wandelen of door ademhalingsoefeningen te doen. Het is maar een klein onderdeel van je problematiek, maar wellicht kun je hier iets mee. En sporten! Sporten hielp enorm goed. Als ik Sochtends sportte, had ik minder angst gedurende de dag.
Tijdens burn-out hielp het mij om op een dag te kijken naar wat me energie kostte en wat energie opleverde. Dat inzichtelijk krijgen voor mezelf, was letterlijk een eye opener. Ik schreef iedere dag de dingetjes op die ik deed, hoe klein ook, om te kunnen schiften. Waar ik energie van kreeg dat bleef ik doen, wat alleen kostte en niks opleverde keek ik of ik het gewoon kon laten. Heel simpel, maar het hielp enorm gezien het enorme gebrek aan energie.
Tijdens burn-out hielp het mij om op een dag te kijken naar wat me energie kostte en wat energie opleverde. Dat inzichtelijk krijgen voor mezelf, was letterlijk een eye opener. Ik schreef iedere dag de dingetjes op die ik deed, hoe klein ook, om te kunnen schiften. Waar ik energie van kreeg dat bleef ik doen, wat alleen kostte en niks opleverde keek ik of ik het gewoon kon laten. Heel simpel, maar het hielp enorm gezien het enorme gebrek aan energie.
Sarcasme. Herken het.
Ja, ik wandel op zijn minst even. Ik ben totaal geen sporter (nee, niet dik), ik heb daar nu ook geen energie voor.Alleen wandelen, desnoods naar de supermarkt.quote:
Ga je wel naar buiten, op zo’n paniekdag? Ik had paniekaanvallen getriggerd door hyperventilatie en kon die onder controle krijgen door buiten te wandelen of door ademhalingsoefeningen te doen. Het is maar een klein onderdeel van je problematiek, maar wellicht kun je hier iets mee. En sporten! Sporten hielp enorm goed. Als ik Sochtends sportte, had ik minder angst gedurende de dag.
Tijdens burn-out hielp het mij om op een dag te kijken naar wat me energie kostte en wat energie opleverde. Dat inzichtelijk krijgen voor mezelf, was letterlijk een eye opener. Ik schreef iedere dag de dingetjes op die ik deed, hoe klein ook, om te kunnen schiften. Waar ik energie van kreeg dat bleef ik doen, wat alleen kostte en niks opleverde keek ik of ik het gewoon kon laten. Heel simpel, maar het hielp enorm gezien het enorme gebrek aan energie.
Ben nog steeds depressief, de 8e hoor il hoe verder met medicatie en of ik word doorverwezen naar een autismespecialist...
Zal ik doenquote:Op vrijdag 4 december 2020 17:55 schreef Boca_Raton het volgende:
Phillip, post anders hier verder: R&P / Depressie & Angst #170
|
|
