Draai hier alle platen in je platenkast #21 (starless)

bazbo 0577: Judy Dyble & Andy Lewis - Summer Dancing



Maar Earth Is Sleeping verschijnt nog niet. Eerst is het de beurt aan deze samenwerking met muzikant en producent Andy Lewis. Het tweetal heeft een bijna psychedelische zomerplaat gemaakt die ik bij het verschijnen koop op 2 oktober 2017, als de zomer al voorbij is. Lewis heeft een prachtig palet aan geluiden en instrumentatie neergelegd en het is Dyble die er met haar zoete stem en teksten overheen dwarrelt. Heerlijk album dat ik geregeld uit de kast haal.

bazbo cd0578: Judy Dyble - Earth Is Sleeping



Pas in juli van 2018 komt dan Earth Is Sleeping. Ik koop hem op 30 juli 2018. Als ik thuis de cd beluister, ben ik weer aangenaam verrast. Dyble heeft de meeste stukken geschreven samen met pianist Alistair Murphy, die ook een grote rol speelde op Talking To Strangers en haar vergezelt tijdens de concerten. Het zijn weer schitterende intieme liedjes, met een subtiele begeleiding van piano, ragfijne drums, beetje bas en een zacht orkest. De stem op leeftijd speelt natuurlijk de hoofdrol en in sommige liedjes klinkt die stem helemaal niet op leeftijd, maar juist jeugdig en nog vol levenslust. Opener Marianna is al heel mooi en daarna volgen nog twaalf pareltjes. Heel fijn.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:52:34 ]

bazbo cd0579: Judy Dyble with The Band Of Perfect Strangers and the Ad Hoc Strings - Weavings Of A Silver Magic



In 2016 begin ik Judy te volgen op Twitter. Daar plaatst ze regelmatig hilarische keukenrecepten (die wel fout moeten gaan), foto's van haar hound Jessie in bizarre posities op de bank in haar huiskamer, de tierelantijnen in haar tuin en verslagen van de kleine concerten en opnamesessies die ze doet. Zo is ze in september 2016 met haar Band of Perfect Strangers in St. Barnabas Church in Cambridge en krijgt ze extra ondersteuning van het Ad Hoc strijkensemble. Online vertelt ze dat er opnames van het concert zijn en dat ze die graag wil uitbrengen. Tussen de regels van haar berichten door lees ik een bepaalde urgentie. Af en toe reageer ik en dan antwoordt ze, altijd geestig en scherp. En dan eind 2019 begrijp ik dat ze in behandeling is. Longkanker. Door de chemo is ze veel ziek en minder vaak online. De registratie van het concert verschijnt pas op 17 april 2020 en ik heb mijn exemplaar op 24 augustus in huis. Negen liedjes staan erop. Veel van Earth Is Sleeping natuurlijk, maar ook wat van Talking To Strangers. Natuurlijk eindigt ze met het iconische I Talk To The Wind. Alistair Murphy is er op piano en akoestische gitaar, in het strijkje zit violist Steve Bingham (die nogal vaak bij Tim Bowness en no-man speelt) en de absolute ster is vanzelfsprekend Judy zelf. Ze is goed bij stem en daarnaast is het heerlijk om te horen hoe ze zich door haar aankondigingen heen giechelt. Mooi document.





[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:51:07 ]

bazbo cd0580: Dyble Longdon - Between A Breath And A Breath



Vanaf eind 2019 weet de wereld dat Judy Dyble bezig is met het maken van een album samen met David Longdon. Longdon kennen we natuurlijk allemaal (ik wel) van de band Big Big Train, waar hij songschrijver, fluitist en leadzanger is. De verwachtingen zijn hoog en als de plaat verschijnt op 25 september 2020 en ik drie dagen later de cd in de speler heb, blijken die verwachtingen meer dan waargemaakt. Voor de gelegenheid trommelt Longdon het merendeel van zijn band op: we horen de viool van Rachel Hall, de accordeon van Rikard Sjöblom, de baspedalen van Greg Spawton, de bas van Andy Manners en de drums van Nick D'Virgilio. Daarnaast zijn Dave Sturt en Andy Lewis er op bas en Jeff Davenport op drums. Longdon zelf doet de rest van de gitaren, toetsen, fluit en andere rimram. Mij valt op hoe goed en mooi de stemmen van Longdon en Dyble bij elkaar passen. Dyble heeft de teksten geschreven en Longdon de muziek. Muzikaal gezien gaat het allemaal nogal de progkant op en dat vind ik helemaal niet erg. Sterker nog: ik vind het fantastisch. Zeven supercomposities en er zit geen minder stuk tussen. Hoogtepunten van dit tweeënveertig minuten durende album vind ik het lange France en vooral het stuk Whisper. Met recht was dit een plaat om naar uit te kijken. Toch waart er een zware schaduw over het album. Op maandag 13 juli 2020 (ik ben op vakantie op het eiland Rügen) verneem ik dat Judy de dag ervoor is overleden. Ik ben er even goed van slag van. Dit album viert haar laatste productieve jaren en haar leven en is los daarvan wat mij betreft de allermooiste plaat van dit jaar.







[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:56:25 ]