Draai hier alle platen in je platenkast #21 (starless)

bazbo cd0618: Electric Light Orchestra - Secret Messages



Het is 1983. In het nieuws zijn de afgelopen tijd allerlei berichten verschenen over muziekgroepen die duivelse boodschappen in hun muziek verstopten. Je kunt ze horen als je de plaat achterstevoren draait. Het titelnummer van het album Secret Messages uit dat jaar gaat onder andere over dit soort kul. (Ha! Frank Zappa bracht in die tijd ook gelijk allerlei nummers uit die bijna helemaal achterstevoren waren opgenomen en als je het dan de goede kant op terug beluisterde, dan hoorde je 'You're an asshole' of dergelijke.) Verder staan er weer prettig in het gehoor liggende liederen op de plaat, ietwat overgeproduceerd op de bekende JeffLynnewijze. Het is zeker niet slecht, maar de verrassing is er wel wat van af. Het is gewoon meer van hetzelfde. Ik vond dat in 1983 ook al. Toch beluister ik deze remaster uit 2001 (die ik pas vond op 21 april 2018) met plezier terug. De drie extraatjes zijn aardig maar meer ook niet. Op deze plaat bijna helemaal geen echte strijkinstrumenten meer; de orkestraties van Louis Clarke zijn nog slechts in drie nummerkes te horen.

bazbo cd0619: Electric Light Orchestra - Balance Of Power



Eerlijk: toen deze elpee in 1986 uit kwam, kocht ik hem niet. Ik wachtte wel tot hij goedkoop werd, mijn muziekinteresse had zich verlegd naar allerlei andere bands, prog, jazzrock, enzovoorts en ik draaide ELO niet zo heel veel meer, af en toe en dan had ik voldoende aan de elf platen die ik had. Er waren singles van de elpee en zelfs die had ik nooit gehoord. Pas in 2007, toen er een remaster op cd verscheen, kocht ik 'm. Dat was op 26 februari van dat jaar. Ook eerlijk: het is helemaal geen onaardige plaat, al vind ik dat het met het oude ELO niet zo veel meer te maken heeft. De band is geslonken tot een trio (Lynne, Tandy, Bevan) en maakt nu elektronische popliedjes. Zelfs de drums lijken uit de computer te komen en dat past natuurlijk wel bij de jaren tachtig. De stem en de productie is ontegenzeglijk meneer Lynne. Op de remaster maar liefst zes bonusstukken: alternatieve mixen, single-B-kantjes en een niet eens verkeerd niet eerder verschenen lied. Als Lynne in 1986 zijn plaat bij de maatschappij heeft ingeleverd zegt hij: 'Dit was het.' Hij heeft alles gedaan met de band wat hij wilde en scoorde er prima mee, maar hij wil iets anders gaan doen. Lang blijft het dan stil rondom de band, zelf blijft hij niet stil zitten. Hij gaat samenwerken met Dave Edmunds, George Harrison, Randy Newman, Roy Orbison en noem ze allemaal maar op.






[ Bericht 9% gewijzigd door bazbo op 27-11-2020 21:02:29 ]

bazbo cd0620: Electric Light Orchestra - Flashback



Na Balance Of Power is het zestien jaar stil rond ELO, behalve dan dat er in die periode zo ongeveer 12.354 verzamelplaten uitkomen. In 2000 verschijnt dan deze box met drie plaatjes. Als ik 19 december van dat jaar in de plaatselijke platenwinkel de doos in mijn handen heb en zie wat er zoal op staat, koop ik hem gelijk. Het is een mooi overzicht van de carrière 1971-1986, redelijk chronologisch geordend en aangevuld met enkele stukken die Lynne ooit eens begonnen was en pas in 2000 afgemaakt heeft. Thuis lees ik het boekwerk erbij en daarin staat dat Lynne op dat moment bezig is een nieuwe ELOplaat te maken. Dat belooft wat. Met de aanschaf van deze doos meen ik dat ik het mooiste van de band wel in huis heb, maar als in de jaren daarop de remasters verschijnen, ga ik toch voor de bijl en ik koop ze allemaal (zie de vorige twaalf platen). Sindsdien komt deze box niet zo vaak meer uit de kast, maar nu ik 'm weer draai valt me op wat een geweldig oeuvre het toch is en vooral de stukken die Jeff Lynne opnieuw heeft opgenomen zijn een leuke verrassing. Hoogtepunt wat dat betreft: Xanadu (in 1980 gezongen door Olijfje Newton-John als onderdeel van de gelijknamige flopfilm, de enige elpee die ik nooit op cd heb gekocht) en een lollige versie van Grieg's pianoconcert. En oja: alle hits en krakers staan hierop.

bazbo cd0621: Electric Light Orchestra - Zoom



En verdomd, eind 2001 verschijnt daadwerkelijk een nieuw album van Electric Light Orchestra. Bij het samenstellen van de verzameldoos Flashback kreeg Jeff Lynne er weer zin in. Als je de credits leest, zie je dat hij het grotendeels is die de band vormt (hij bespeelt zelfs het merendeel van de drumpartijen), al krijgt hij wel hulp van Richard Tandy op toetsen, ene George Harrison en ene Ringo Starr. Veel is er niet veranderd: nog altijd zijn er de pakkende songs en de uit duizenden herkenbare productie. Een hit was er ook (Alright). De band gaat zelfs op (kleine) toernee met Lynne en Tandy als enige oerbandleden. Plaat kreeg destijds hoge waarderingen in de kritieken. Ik kocht 'm op 19 februari 2002.

bazbo cd0622: Electric Light Orchestra - Live



Jeff Lynne sleept op veler verzoek zijn Zoom-band mee op een toertje en ergens in 2001 neemt hij een concert op in de CBS Television City in Los Angeles. De opnames komen pas in 2013 uit op deze cd en die koop ik op 15 mei van dat jaar. Drie kwartier lang krijgen we alle grote hits. Qua geluid voegt het eigenlijk niet zo heel veel toe aan wat we al hebben, want het merendeel klinkt bijna net zo als op de studioplaten. Dan zouden de twee bonusnummers interessant moeten zijn. Out Of Luck en Cold Feet zijn outtakes van het album Zoom en niet voor niets. Geinige hebbenplaat voor de liefhebber.

bazbo cd0623: Jeff Lynne's ELO - Alone In The Universe



In 2014 speelt Jeff Lynne het Hyde Park in Londen plat, onder de naam Jeff Lynne's ELO. Na Zoom uit 2001 is het wederom dertien jaar stil geweest, behalve dan dat er nog weer 12.354 verzamelplaten zijn verschenen. Tijdens het concert speelt Richard Tandy op toetsen nog mee. Lynne krijgt de smaak weer te pakken en in 2015 komt hij met Alone In The Universe. Het Electric Light Orchestra is kennelijk niet meer. Ik vermoed dat het te maken heeft met de ingewikkelde relatie die Lynne dan al twintig jaar heeft met oud-collega Bev Bevan, die de wereld rondtoert met een band die Electric Light Orchestra II heet. De songs op het nieuwe album zijn als vanouds: pakkend Beatlesesque en onmiskenbaar Lynne. Dit keer heeft hij zelf echt alles ingespeeld en gezongen, slechts in twee liedjes vormt zijn dochter Laura een achtergrondkoortje. When I Was A Boy is zowaar een hitje. Op 18 november 2015 kocht ik de 'Deluxe Edition'. Het deluxe zit hem in het kartonnen hoesje, dat zo'n 3D-kinderkaart van vroeger lijkt. Met de twee bonusnummers erbij klokt de plaat wel zevenendertig minuten. Toch een fijn plaatje weer.

bazbo cd0624: Jeff Lynne's ELO - Wembley Or Bust



Tja en dan moet Lynne natuurlijk op toernee. Hij sleept een enorm circus met zich mee aan podium, decor, licht- en geluidsinstallatie. Het past alleen maar in stadions. De band achter hem is ook niet klein; er staat een man of dertien op het podium, waaronder Mike Stevens, Milton McDonald en Lee Pomeroy (Headspace, Wakeman ea). Opvallend is dat Stevens alle arrangementen voor de band heeft gedaan en veel podiumaandacht opeist. De setlijst bestaat uit bijna twee uur hits. Van de laatste plaat horen we alleen When I Was A Boy en verder springt Handle With Care, de hit van The Travelling Willbury's eruit. Ook leuk dat All Over The World en het titelnummer van Xanadu van de partij zijn. In 2018 verschijnt een registratie van het concert in Wembley en sinds 22 december van dat jaar heb ik een (Australische) versie met twee cd's en de concertfilm op een bluray. Feestje van herkenning. Het klinkt allemaal veel te goed en gelikt en dat is helemaal niet erg.

bazbo cd0625: Jeff Lynne's ELO - From Out Of Nowhere



En dan verschijnt, compleet out of the blue, in 2019 dit nieuwe album. Tien nieuwe liedjes in de bekende stijl, opnieuw geheel zonder strijkers. De enige die mag helpen is Richard Tandy op piano in één enkel lied (All My Love). Voor de rest doet Lynne weer alles zelf, studiobeest als hij is. Als ik op 11 november 2019 in een plaatselijke platenwinkel het album wil kopen, heb ik de keus tussen een gewone editie en een deluxe. Het deluxe blijkt hem te zitten in een kartonnen hoesje in plaats van een stevig doosje en in een prijsverschil van meerdere euro's. Dan maar het gewone doosje, hè. Met krap tweeëndertig minuten voelt het ook niet als deluxe. Toch een onderhoudend plaatje weer.

bazbo cd0626: Keith Emerson - Honky



In 1979 neemt Keith Emerson een tijdje rust. Hij heeft dan dik acht jaar een turbulent leven geleid in zijn band Emerson Lake & Palmer. Daarvoor werkte hij vier jaar keihard aan naam en faam met The Nice. Hij heeft een huis op de Bahama's en daar is hij vooral bezig met duiken, waterskiën en ander avontuurlijks. Toch begint het muziek maken weer te kriebelen. Eerst verschijnt in 1980 de filmmuziek voor Inferno (die komt zo; ik zit hier niet chronologisch, merk ik nu) en in 1981 komt dan de eerste echte soloplaat van hem uit: Honky. Het is een vrij onsamenhangende verzameling stukken in allerlei stijlen. Het opent met een korte suite Hello Sailor, die zowel Bach als prog verkent. Dat loopt dan over in Salt Cay, zo'n typisch Emersonstuk. Het was een single en er is zelfs een heuse clip van. Green Ice is een feestnummer in mal tempo en daarmee is de eerste plaatkant alweer voorbij. Op kant B maakt hij het nog wat bonter. Eerst de jazzklassieker Big Horn Breakdown en dan de honkytonker Yancey Special. Vervolgens komt dan nog een Amerikaans shownummerachtig Rum-A-Ting en de plaat sluit af met een gospel. Een allegaartje, ik zei het al. Emerson was op z'n best als hij een songschrijfmaatje naast zich had. Instrumentaal gezien is het klankpalet even breed: behalve de blazers in de jazzy stukken krijgt hij hulp van bas, drums en gitaar op de meer rocky eerste plaatkant. Toch vind ik het allemaal erg vermakelijk. Ik kocht dit album in 1983 op vinyl en was blij toen er in 2005 een mooie remaster van verscheen en ik kocht een exemplaar ervan op 2 januari 2006. Er staat een bonusnummer tussen de tracklijst geplaatst: Chickcharnie blijkt een instrumentale versie te zijn van het nummer Nighthawkin', oorspronkelijk afkomstig van de filmscore voor Nighthawks (waarover later iets meer), nogal overbodig, maar het pianogepingel in de solo blijft lekker.

bazbo cd0627: Keith Emerson - Inferno - The Complete Original Motion Picture Soundtrack Recording



Het eerste solowerk van Keith Emerson is te horen in 1980 in de film Inferno van de Italiaanse regisseur Dario Argento. Ik heb me nooit zo verdiept in de horrorfilms van deze man, maar ze schijnen nogal cultstatus te hebben verworven. Eind 1983 vond ik de soundtrack van de film op elpee en toen ik hem 's avonds laat voor het eerst draaide in mijn donkere studentenkamer, toen brak het klamme zweet mij uit. We horen voornamelijk Emerson op de piano, begeleid door een orkest. Verbluffend hoe beeldend muziek kan zijn; je hóórt wanneer iemand iets afgrijselijks overkomt. Ik heb de hele film nooit gezien, maar kan wel wat bedenken. In 1997 verscheen er een Italiaanse remaster op cd en die heb ik sinds 25 februari 1998. Aan het eind is er nog wat extra's: een suite van muziekfragmenten die Emerson voor de film maakte maar de plaat destijds niet haalden; sommige stukjes zijn wel, anderen niet in de film te horen. Blijft geweldig, dit.

bazbo cd0628: Keith Emerson - The Christmas Album



Op 25 juli 1997 ligt er in de plaatselijke platenwinkel een bestelling voor me klaar. Het is deze cd, een heruitgave uit 1995 van de plaat die oorspronkelijk al in 1988 verscheen. Emerson gaat helemaal elektronisch los op klassieke kerstliederen en Troika van Prokoffief en maakt zelf nog wat instrumentale stukken in de warmwinterse stijl. Ideaal om eens per jaar uit de kast te halen. Ik heb het verkeerd uitgemikt.

bazbo cd0628: Keith Emerson - The Christmas Album



Op 17 december (beter uitgemikt) 2012 vind ik ergens in een plaatselijke platenwinkel een nieuw verschenen remaster van dezelfde plaat. Er staat een extra stuk op en dan moet ik - Emersonfanaat als ik ben - hem hebben, hè. Captain Starship Christmas heeft een kinderkoortje en uncredited Ian Paice en Gary Moore.





[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-12-2020 08:00:49 ]

bazbo cd0630: Keith Emerson - Best Revenge



Emerson componeert ook de soundtrack voor de film Best Revenge. De elpee verschijnt in 1982 (ik weet het, ik maak hier even een zooi van de chronologie) en in 1990 komt er een (Japanse) cdversie. Die heb ik sinds 20 april 1991 in huis. De eerste plaatkant opent met de mooie pianosolo Dream Runner, daarna volgen enkele instrumentaaltjes plus het door Levon Helm gezongen Straight Between The Eyes. Echt interessant is het op de tweede plaatkant; daar staat de lange Orchestral Suite To Best Revenge. Indrukwekkend. Maar alle moois is niet te vinden op YT. Voor de rest is er niets aan de hand.





[ Bericht 14% gewijzigd door bazbo op 30-11-2020 09:36:50 ]

bazbo cd0631: Keith Emerson - Changing States



Dit album verschijnt in 1995, maar er staan opnames op van enkele jaren daarvoor. Zo zijn enkele stukken in 1993 al verschenen op de comebackplaat Black Moon van Emerson Lake & Palmer. Another Frontier werd op dat ELP-album Changing States (en vreemd genoeg de titel van deze soloplaat), de pianosolo Ballade werd Close To Home en Montagues And Capulets veranderde in Romeo And Juliet (Prokoffief). Verder staan er twee rocksongs op (The Band Keeps Playing zelfs in twee uitvoeringen), The Church (van de soundtrack voor La Chiesa), een jazzy trioversie van Gershwins Summertime en wat mij betreft is het hoogtepunt de orkestrale versie van ELP-klassieker Abaddon's Bolero (oorspronkelijk uit 1972, destijds vertolkt met 12.354 moogsynthesizeroverdubs). Leuke, onderhoudende plaat die ik kocht op 23 maart 1996.

bazbo cd0632: Keith Emerson - Emerson Plays Emerson



Kijk, zó hoor ik meneer Emerson het liefst. In 2002 verschijnt deze soloplaat, waarop Emerson voornamelijk te horen is op piano, merendeels in z'n uppie, af en toe begeleid door bas en drums. Van kleine schilderijtjes tot uitgebreide composities, nieuw werk en nieuw opgenomen oud werk, veelal eigen composities maar ook enkele uitvoeringen van klassieke werken. Na opener Vagrant is het gelijk raak met Creole Dance, de bewerking van een onmogelijk stuk van Alberto Ginastera dat Emerson al tijden tijdens concerten speelt. Er komt van alles voorbij: jazzy, klassiek, filmmuziekjes, bluesy, opzwepend en verstild. De laatste twee stukken zijn opmerkelijk: de (televisie)opname uit 1976 van Honky Tonk Train Blues (samen met Emerson's held Oscar Peterson) en een medley van drie liedjes, uitgevoerd in de woonkamer van zijn ouders toen Emerson veertien jaar jong was. Ik kocht de plaat op 29 mei 2002 toen hij net uit was gekomen en douw hem nog geregeld in de speler. Prachtplaat. Bij vlagen kippenvel, bij andere vlagen tranen in de ogen.

bazbo cd0633: Keith Emerson - Keith Emerson At The Movies



De muziek die Emerson maakte voor verschillende films vormen een belangrijk deel in zijn oeuvre. Misschien heeft hij zijn beste werk wel geschreven voor films. Je kunt ook zeggen dat eigenlijk al zijn werk een filmisch/beeldend karakter heeft. Ook met ELP vertelde hij verhalen, maar daarover later (veel) meer. Terug naar de filmmuziek. In 2005 verscheen dit boxje met drie cd's, waarop zo ongeveer al zijn beschikbare filmscores staan. Op het eerste plaatje de muziek voor Amerikaanse films. Allereerst de soundtrack voor Nighthawks, de film met Sylvester Stallone en Rutger Hauer. Ik vind de muziek spannend, zeer passend bij zo'n typische Amerikaanse film en ook zonder beelden overeind blijvend, maar voor wat betreft dat laatste schijn ik zo ongeveer de enige op aarde te zijn. De andere soundtrack op deze plaat is Best Revenge en die hebben hiervoor al gehoord. Het tweede plaatje behandelt de scores voor Italiaanse films en begint met Inferno, zoals gezegd bloedspannend en adembenemend. Dan volgt muziek uit La Chiesa en Murderock, eveneens treffend maar minder eng dan Inferno en typisch jaren tachtig. Op het derde plaatje dan de Japanse soundtracks. In 1983 schreef Emerson de muziek bij Harmageddon en in de jaren negentig Godzilla: Final Wars. Veel drumcomputergestuurd, vluchtig en minder pakkend. Dit mooie overzicht van 's mans filmmuziek kocht ik op 29 december 2005. Inferno en Nighthawks had ik op vinyl, Inferno en Best Revenge op cd. Nu staat alle filmmuziek bij elkaar, compleet met werk dat voorheen zeer moeilijk of niet meer verkrijgbaar was.

bazbo 0634: Keith Emerson - Hammer It Out - The Anthology



Ook in 2005 komt deze dubbelcd met een overzicht van de gehele carrière van Emerson tot dan toe. Redelijk chronologisch ook nog, dus dat is prettig. En er staat spul op dat nog niet eerder was verschenen, dus voor mij zeer aantrekkelijk en ik koop 'm op 14 januari 2006. Het begint met twee stukjes uit het medley van oude liedjes dat Keith opnam in de woonkamer van zijn ouders toen hij veertien jaar jong was. Daarna iets van de band waarin hij speelde toen hij voor het eerst professioneel ging en waarin hij Lee Jackson ontmoette: The T-Bones (met Chris Barber). Met Jackson formeerde hij The Nice (zie daar, tot over anderhalf of twee jaar of zo) en daar horen we (slechts) drie stukken van. In ieder geval wel het roemruchte America, op dat moment het langste singlenummer ooit. Dan is het de beurt aan de band Emerson Lake & Palmer. De samenstellers van het album hebben gekozen voor de stukken waarin Emerson solo speelt. (Bijvoorbeeld: van het driedelige The Endless Enigma staat alleen het korte middendeel Fugue erop en van het lange live Take A Pebble uit 1974 alleen de piano improvisatie, plus je hoort de honkytonkstukken van Works 2). Allemaal leuk, maar het klinkt (voor de kenner) allemaal uit z'n verband gerukt en het geeft geen goed beeld van de band. Wel hoor je hoe grandioos zijn techniek is, maar ik vind het een manco in het overzicht. Plaatje twee begint met solowerk uit de jaren tachtig: veel filmmuziek die ik al had. Er is (met ieder een enkel stuk) aandacht voor de bands Emerson Lake & Powell en 3. Van de ELP-reünie in de jaren negentig blijft ook slechts een enkel nummer over. Daarna nog wat van Emerson Plays Emerson en een stuk van The Keith Emerson Band featuring Marc Bonilla. Het moge duidelijk zijn: deze verzamelaar laat in ieder geval horen wat de man aan muziektechniek in huis huis had, maar compositorisch komt hij niet goed uit de verf. Zijn werk in zijn eentje vind ik erg mooi, maar het allerbeste maakte hij toch echt samen met anderen: The Nice's Five Bridges Suite en ELP's Tarkus of Karn Evil 9. Beetje gemiste kans. De vroege opnames (The T-Bones en The Nice's versie van Zappa's Lumpy Gravy) zijn wel een feest.










[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 02-12-2020 09:17:49 ]

quote:

Op woensdag 2 december 2020 08:44 schreef Bosbeetle het volgende:
BBCD276

[ afbeelding ]

het album van de legendarische concertfilm (die ik nog nooit gezien heb) door Talking Heads waarbij er steeds weer extra muzikanten het podium op komen. En tegelijk een soort van best off van de band Heel fijn cdtje met allemaal hits van deze band.

Leuk hij staat ook helemaal op youtube

Talking Heads - Stop Making Sense (1984) [1080p]

Nooit gezien? Ik zou je post moeten rapporteren, vlegel!
Doen, hoor! Klassiekert.

bazbo cd0635: Keith Emerson - Off The Shelf



Nog geen jaar later komt er nog een verzamelaar uit. Dit keer zijn het opnames die op de plank zijn blijven liggen, vandaar de titel (goh). Ik koop het plaatje bij het verschijnen op 29 mei 2006. Er staat veel spul op dat ik al heb (de orkestrale Abaddon's Bolero, bijvoorbeeld); er is ook wat dubbelling met voorgaande verzamelaar. Daarnaast toch weer een paar unieke pareltjes: een studio-opname van een deel van Pictures At An Exhibition uit de jaren tachtig, nog meer werk uit de jaren tachtig met The London Jazz Orchestra en Jon Hiseman, een nummer uit 1984 met Ainsley Dunbar, plus twee stukken uit 1989 met Ron Aspery op saxofoon. Ook grappig is een latere versie van America met Ian Wallace op drums en Pat Travers op gitaar en een niet zo heel indrukwekkende versie van Ian Dury's Sex And Drugs And Rock And Roll met Pat Travers, en Cozy Powell. Leuk hebbeding!