Ja das voor iedereen persoonlijk natuurlijk, maar ik zou het zelf echt gruwelijk irritant vindenquote:Op vrijdag 6 november 2020 20:49 schreef minilot het volgende:
@:Aure Dat bewust om melk vragen was juist iets wat ik wel geinig vond en dat je ook gewoon een gesprek kunt hebben over hoe het smaakt enzo!![]()
De buren zullen er vast soms wel het hunne van gedacht hebben als mijnes weer eens om twee uur 's nachts luidkeels 'MAMA, DRAAI EENS OM - IK WIL NU WEL AAN JE SABBELENNNNNNN!' riep
Ach ja..
Ik merkte tijdens de zwangerschap al hoeveel invloed hormonen en omgeving op dit soort dingen hebben. Daarom had ik met mijn man die minimaal 6 weken afgesproken. Volgens de boeken heb je dan het ergste gehad en stel nu dat het dan nog totaal niet zou lopen dan had mijn man aan de rem moeten trekken want ik wist dat ik zou doorgaan totdat ik er letterlijk bij zou neervallen.quote:
14 maanden kolven waarvan 6 maanden full time: petje af hoor. Ik weet nog dat ik me een tijdje geleden een beetje ben gaan verdiepen in kolven maar daar ben ik heel snel van teruggekomenquote:Op vrijdag 6 november 2020 22:41 schreef Viv het volgende:
To
Ik heb dit topic vervolgens een tijd gemeden, vooral vanwege alle jompels voor 2+ jaar borstvoeding.In plaats van trots op die 14 maanden (en circa 280 liter (!) gekolfde melk, rekende ik destijds uit), voelde het als falen dat ik die 2 jaar niet volgemaakt had. Terwijl dat vooraf dus niet eens mijn doel was.
Raar hoe zoiets werkt.
Het avondritueel was inmiddels wel dat ze op mijn schoot in slaap viel met de fles, dat hebben we met poedermelk nog voortgezet tot ze bijna 3 was.Dat voelde totaal niet vreemd, dus ik denk dat ik een peuter aan de borst toch wel heel fijn had gevonden.
Het heet fulltime kolven zolang je het niet combineert met live voeden, ongeacht het aantal kolfsessies per dag.quote:Op zaterdag 7 november 2020 04:50 schreef Smart_ass het volgende:
[..]
14 maanden kolven waarvan 6 maanden full time: petje af hoor.
Mwah, niet kolven betekende stuwing en eigenhandig de borstvoeding om zeep helpen. Ik heb nog maanden gehoopt haar terug aan de borst te krijgen, die kans zou dan definitief verkeken zijn. Dus toen ik er midden in zat voelde het niet echt als een keuze meer.quote:Op zaterdag 7 november 2020 07:46 schreef PKM het volgende:
Ik vind zolang kolven juist knap @:Viv . Je moet steeds zelf de keuze maken om te kolven.
Wat naar!quote:Ondanks al zo lang voeden gaat het echt niet makkelijk. Ze hapt niet groot aan, hapt soms helemaal niet, klakt tijdens het drinken, drinkt niet actief, enz.
Houding is het probleem niet, ze klakt ook als ze perfect aangelegd ligt. Nou vermoed ik een te kort lipbandje.
Zo eerst de voorraad 15 ml melk maar erin en even kolven tot de lactatiekundige kan komen.
Hoezo ging jij eigenlijk fulltime kolven? Kreeg jouw kind er niet genoeg uit? Heb je vast al gedeeld maar heb ik niet geregistreerdquote:Op zaterdag 7 november 2020 08:27 schreef Viv het volgende:
[..]
Het heet fulltime kolven zolang je het niet combineert met live voeden, ongeacht het aantal kolfsessies per dag.
ZZ heeft dus circa 14 maanden moedermelk gehad, waarvan de eerste maand via live voeden (vooral uithongeren, zo bleek later) en 13 maanden via fulltime kolven.
En (nogmaals) dank je wel iedereen.Ik heb destijds ook veel steun en lof ontvangen hier, maar dat gevoel van falen bleef dus. Gelukkig gaat dat nu beter.
Lang verhaal kort: ze hapte niet goed aan, en kreeg er zelf niks uit. Ze wekte een toeschietreflex op en als die golf melk voorbij was, viel ze in slaap of werd ze boos. Ze was toen in 11 dagen 80 gram aangekomen of zo.quote:Op zaterdag 7 november 2020 14:51 schreef Seven. het volgende:
[..]
Hoezo ging jij eigenlijk fulltime kolven? Kreeg jouw kind er niet genoeg uit? Heb je vast al gedeeld maar heb ik niet geregistreerd.
Goed om te lezen dat je zelf veel relaxter bent, dat had ik niet uit je posts gehaald.quote:Op zaterdag 7 november 2020 20:44 schreef Seven. het volgende:
Thanks Viv. We vinden onze weg wel. En vergeleken met een week geleden, ben ik zelf wel veel relaxter. Dat maakt de frustratie wel makkelijker om mee te dealen. Alleen de hoop dat Colin zonder frustratie langzaam weer richting de borst te bewegen is, heb ik niet echt meer. Dat moet ik nog een beetje loslaten. Plan B om het zo lang mogelijk vol te houden is ook niet slecht.
Het was niet nodig. Poffertje is niet meer afgevallen. Na de voeding was ze veertig gram zwaarder.quote:Op zaterdag 7 november 2020 08:39 schreef Viv het volgende:
[..]
Wat naar!Tongriempje zou ook kunnen. Komt de LK dit weekend nog kijken?
Wees gewaarschuwd!quote:Op zaterdag 7 november 2020 21:07 schreef D.U.M.A.N. het volgende:
Onee, krijgen we dat probleem ook nog. Colostrum werkt natuurlijk laxerend.
quote:
Ah super zeg!quote:Vandaag heeft ze zich steeds netjes gemeld en goed gehapt. Ook niet die ellende met krampjes van gisteren.
quote:Ohja, een niet poepzindelijke maar wel onderbroeken dragende peuter met borstvoedingspoep is niet handig.
Misschien kan de lactatiekundige dan helpen om je man ook zo relaxt te krijgen als het om flesvoeding gaat.quote:Op zaterdag 7 november 2020 20:44 schreef Seven. het volgende:
Thanks Viv. We vinden onze weg wel. En vergeleken met een week geleden, ben ik zelf wel veel relaxter. Dat maakt de frustratie wel makkelijker om mee te dealen. Alleen de hoop dat Colin zonder frustratie langzaam weer richting de borst te bewegen is, heb ik niet echt meer. Dat moet ik nog een beetje loslaten. Plan B om het zo lang mogelijk vol te houden is ook niet slecht.
Wat een bureaucratie ook weer. Alsof ouders en leidsters niet zélf in de gaten kunnen houden dat er geen bedorven moedermelk geserveerd wordt. Hoe vaak is er een voedselvergiftiging geweest op een kinderdagverblijf door moedermelkflesjes zonder datum? Welk probleem lossen we hiermee op?quote:Op dinsdag 10 november 2020 09:03 schreef Aure het volgende:
Volgens mij moeten ze dat voor als ze inspectie langs krijgen.
Mja het gaat mij om het hele principe. Dat er dus zo'n inspecteur komt neuzen in de koelkast en dan goedkeurend knikt en een vinkje in zijn/haar rapportage zet als alle flesjes een datum hebben. Alsof de wereld hier ook maar iets beter van wordt.quote:Op dinsdag 10 november 2020 13:45 schreef Aure het volgende:
Joh het is uiteindelijk ook maar een kleine moeite om er ff een datum op te zetten heik schreef dat op een tapeje en dat plakte ik op de fles. Secondenwerk.
Misschien helpt het om dit doel verder "in te kleuren"?quote:Op dinsdag 10 november 2020 14:14 schreef Gogo83 het volgende:
Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv.
Dat is ook gewoon echt heel verdrietig als je dat graag had gewild.quote:Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.
quote:Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.
Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijkTuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk
Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...
Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.
Hmmm, even mijn gedachten hierbij. De meeste moeders die borstvoeding geven, kolven de eerste dagen af en toe voor extra stimulatie. Bijvoorbeeld omdat de baby misselijk is en niet wil drinken. Ik denk dat er weinig vrouwen zijn die vanaf het allereerste prille begin live voeden en nooit kolven.quote:Op dinsdag 10 november 2020 14:14 schreef Gogo83 het volgende:
Vanochtend een consult gehad bij een lactatiekundige die gespecialiseerd is in IGT (insufficient glandular tissue) en tja...
Wat fijn is, is dat ze bevestigde dat het idd IGT is (de lactatiekundige die die diagnose destijds stelde had het nog nooit gezien) en daardoor konden we snel door naar de opties.
Voor mij zijn domperidom en donormelk geen optie, ik wil vooral gewoon het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb om iig deels borstvoeding te geven, maar gezien de hart- en vaatklachten aan beide kanten van de familie vind ik domperidom een risico. En ik heb ook gewoon geen zin in naar een cardioloog moeten tijdens de kraamtijd.
Ik wil dus vooral de ervaring van mijn baby zelf voeden, met ondersteuning van kv. De lk vroeg zich heel erg af hoeveel moeite ik moest gaan doen voor iets wat er gewoon maar heel beperkt is. Zij raadde aan om met een borstvoedingshulpset te gaan werken, zodat mijn borsten wel gestimuleerd worden, maar er bijvoeding komt om voor voldoende voeding te zorgen.
Ze gaf ook aan dat niet kolven in mijn geval waarschijnlijk de beste optie was, want als ik baby met de hulpset van voeding kan voorzien, worden mijn borsten zo het beste gestimuleerd. Extra kolven zorgt alleen maar voor meer gedoe en daardoor minder ontspanning. En hoewel ik denk dat ze daar een heel goed punt mee heeft, voelt het alsof ik er zonder kolven niet alles aan doe. Terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat ik voeden + nakolven waarschijnlijk alleen ga volhouden in die twee weken dat man thuis is, en dat het heel veel van me gaat vragen. Niet erg als het resultaat oplevert, maar dat laatste gaat dus waarschijnlijk minimaal zijn.
Ik sta er nu een beetje dubbel in. Niet kolven was helemaal niet iets waar ik van tevoren over nagedacht heb. Ik denk dat ze een goed punt heeft en het voeden met een hulpset er misschien voor zorgt dat ik het langer volhoud en op die manier toch nog deels eigen melk kan geven dan als ik ga voeden en kolven en op die manier alleen maar met voeden bezig ben. Maar tegelijkertijd baal ik en ben ik verdrietig. Vooral omdat het me dus echt niet gegeven is om gewoon borstvoeding te geven. Hopelijk zakt dat gevoel snel weer.
Ze heeft me trouwens ook nog de naam en telefoonnummer gegeven van iemand die in een vergelijkbare situatie zit en op deze manier nu drie maanden borstvoeding geeft. Dus met haar ga ik sowieso nog even contact opnemen.
Borstvoeding geven vond ik vooral fijn als het gewoon goed liep. Als dat niet zo is, dan is het soms behoorlijk zwaar. Zeker omdat je het ook niet zomaar even uit handen kan geven. Het is dan frustrerend, benauwend en soms ook gewoon lichamelijk pijnlijk of vermoeiend. De hoop dat het wel makkelijker zou worden, hield me op de been. En de overtuiging dat ik echt graag borstvoeding wilde geven. Ik ben over mijn grenzen heen gegaan, zelfs een keer daadwerkelijk gestopt en begonnen met afbouwen. Maar toen ineens ging het makkelijker en werd het voornamelijk fijnquote:Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.
Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijkTuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk
Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...
Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.
Het is inderdaad misschien niet het beste topic om dit aan te kaarten maar het steunt me ook wel om in de reacties te lezen dat iedereen hier ook wel moeilijke momenten heeft gehad of op het punt heeft gestaan om te stoppen. Het liefst zou ik wel moedermelk geven, gewoon omdat dat het beste is voor hem en ik hem de best mogelijke start wil geven. Ik denk dat het een combi tussen live voeden en kolven gaat worden.quote:Op dinsdag 10 november 2020 17:23 schreef Mariposas het volgende:
@:majo er zijn heel veel mensen die helemaal niet zo’n bijzonder gevoel hebben bij het geven van borstvoeding. Die ga je alleen niet per se in dit topic vinden.
Ik vond het in het begin heel zwaar en helemaal niet leuk, het ging ook echt vreselijk. Het is dat ik een enorm sterk gevoel had vanuit mijzelf dat ik borstvoeding wilde geven, anders was ik er zeker snel mee gestopt. Als je dat sterke gevoel niet hebt, dan is het ook niet raar als je liever flesvoeding geeft met kunstmelk. Probeer te luisteren naar je gevoel en niet naar een maatschappelijke norm (of Fok!-norm).
Donderdag komt de lactatiekundigequote:Op dinsdag 10 november 2020 17:23 schreef Viv het volgende:
[..]![]()
Is er al een lactatiekundige bij geweest? Baby's kunnen door van alles gefrustreerd raken (te veel melk tegelijk, te lang wachten op een toeschietreflex, krampjes, etc). Ik kon destijds mijn boze baby ook niet goed kalmeren voor het aanleggen, want dan rook ze mij en dus melk.Dat van die moed in de schoenen bij ieder huiltje had ik ook, niet alleen door dat boze gedoe maar ook door pijn bij mij, door het frequente en slechte aanhappen. Sterkte!
Ik bewaar mijn fulltime kolven anti-propaganda wel voor een andere keer.![]()
Bedankt voor deze reactiequote:Op dinsdag 10 november 2020 17:36 schreef Phaidra het volgende:
[..]
Borstvoeding geven vond ik vooral fijn als het gewoon goed liep. Als dat niet zo is, dan is het soms behoorlijk zwaar. Zeker omdat je het ook niet zomaar even uit handen kan geven. Het is dan frustrerend, benauwend en soms ook gewoon lichamelijk pijnlijk of vermoeiend. De hoop dat het wel makkelijker zou worden, hield me op de been. En de overtuiging dat ik echt graag borstvoeding wilde geven. Ik ben over mijn grenzen heen gegaan, zelfs een keer daadwerkelijk gestopt en begonnen met afbouwen. Maar toen ineens ging het makkelijker en werd het voornamelijk fijn.
Iedereen bepaalt zelf waar de grens ligt. Ik had een veel rustiger start gehad de eerste maanden met flesvoeding, maar nu kan ik terugkijken op een mooie periode van borstvoeding die ik anders op een rotmanier had afgesloten. Ik weet oprecht niet wat beter is.
Ik heb de eerste weken niet gekolfd en heb niet het idee dat de meeste moeders de eerste dagen kolven. Wel als de borstvoeding moeilijk op gang komt door bijvoorbeeld een keizersnede maar moeten kolven om de productie op gang te krijgen lijkt me niet de standaard.quote:Op dinsdag 10 november 2020 17:27 schreef Phaidra het volgende:
Hmmm, even mijn gedachten hierbij. De meeste moeders die borstvoeding geven, kolven de eerste dagen af en toe voor extra stimulatie. Bijvoorbeeld omdat de baby misselijk is en niet wil drinken. Ik denk dat er weinig vrouwen zijn die vanaf het allereerste prille begin live voeden en nooit kolven.
Ik vond een afspraak met de lk destijds alleen al fijn omdat ik dan een periode moest overbruggen die nog enigszins te overzien was.quote:Op dinsdag 10 november 2020 17:44 schreef MaJo het volgende:
Ik ga sowieso de LK afwachten en hopen dat de frustraties van beide partijen minder worden.
Weet je, op dit moment ís de fles misschien ook wel veel fijner voor hem. Maar daarin zit ook meteen de valkuil: dat hij gewend kan raken aan de stabiele en snelle melkstroom waar hij weinig voor hoeft te doen, waarna het geduld aan de borst nóg verder te zoeken is.quote:Ik heb ook het idee dat voor hem de fles ook veel fijner is
Ik herken het gevoel MaJo. Ik voelde me al een beetje een ontaarde moeder omdat ik ook niet echt geniet van het borstvoeding geven. Ik doe het puur voor Y, omdat haar gezondheid prioriteit is. Ik heb verder niet zoiets van oke, dit is een ultiem gelukmomentje en ik voel nu een intense band ofzo, neequote:Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.
Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijkTuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk
Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...
Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.
Ja! In lichte mate bij de eerste. Goed je tepels warm houden en direct na het voeden weer bedekken. Bij mij werd het minder met de tijdquote:Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels
Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.
https://www.borstvoeding.(...)sYTKUrGNBaq1Lk1d1S9Uquote:Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels
Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.
Ja ik! De lactatiedeskundige vermoedde dit aan de telefoon al, maar bij het bezoek wist ze het zeker. Wat Zo-is-dat al zegt goed warm houden. Ik propte van de handwarmertjes achter mijn bh na het voeden en ik slikte vitamine b6 extra. Dat hielp ook goed, op een gegeven moment kon ik weer stoppen met de vitamine omdat het over was. Maar ik heb wel een paar keer staan janken na het voeden zo'n pijn deed het. Overigens deed mijn zoon niks verkeerd, hij hapte goed aan en had een goede drinktechniek. Bij mij was het echt symptomen van Raynaud, ik heb ook snel last van koude oren en koude neus. (daar vroeg de lk ook naar)quote:Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels
Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.
Ik heb het eigenlijk alleen bij links, na de voeding. Heb er ook voornamelijk last van ‘s avonds/‘s nachts, Y drinkt dan meer en vaker, en tegen de tijd dat ik dan eindelijk in bed lig straalt die pijn door mijn hele borst. Lastig om dan een comfortabele houding te vinden om te slapen, als buikslaper. Echt een hele vervelende pijn.quote:Op dinsdag 10 november 2020 19:42 schreef Mariposas het volgende:
Het kan ook een symptoom van een verkeerde drinktechniek zijn. Er is dan sprake van secundair vasospasme. Bij Raynauds krijg je de vasospasmen/ verbleekte tepels meestal gelijktijdig. Bij secundair vasospasme is er meestal sprake van 1 tepel, direct na de voeding. Ik heb zelf veel last gehad van secundaire vasospasmen bij beide kinderen, als gevolg van niet goed aanhappen. De oplossing is wel goed laten aanhappen (helaas niet altijd zo simpel).
Misschien dat het hier dan toch niet om Raynaud gaat, want ik heb het niet per se koud en het is hier niet koud? Had jij het aan beide tepels of eentje? Y kan goed aanhappen en drinkt over het algemeen ook prima, alleen niet altijd en dan corrigeer ik het dus niet altijd. Mijn neus is trouwens altijd het eerste lichaamsdeel dat koud wordt als ik het koud heb ja haha. Maar dat steekt natuurlijk ook uitquote:Op dinsdag 10 november 2020 19:52 schreef taxibabe het volgende:
[..]
Ja ik! De lactatiedeskundige vermoedde dit aan de telefoon al, maar bij het bezoek wist ze het zeker. Wat Zo-is-dat al zegt goed warm houden. Ik propte van de handwarmertjes achter mijn bh na het voeden en ik slikte vitamine b6 extra. Dat hielp ook goed, op een gegeven moment kon ik weer stoppen met de vitamine omdat het over was. Maar ik heb wel een paar keer staan janken na het voeden zo'n pijn deed het. Overigens deed mijn zoon niks verkeerd, hij hapte goed aan en had een goede drinktechniek. Bij mij was het echt symptomen van Raynaud, ik heb ook snel last van koude oren en koude neus. (daar vroeg de lk ook naar)
Oh! Ja dat ken ik, dat kan ook gemeen zeer doen. @Lamb29 had dat in elk geval. Misschien dat de tag werkt.quote:Op dinsdag 10 november 2020 18:48 schreef Smart_ass het volgende:
Even iets anders, heeft iemand ervaring/weleens gehoord van het Raynaud fenomeen icm borstvoeden?
https://www.lalecheleague(...)raynaud-wintertepels
Sinds gisteren klaar met de spruwmedicatie maar borst/tepel blijft pijnlijk. Tepel wordt ook wit na het voeden, daarna paars en rood. De pijn komt voornamelijk na het voeden, niet tijdens het voeden zelf. Morgen heb ik weer een videobelafspraak met de verloskundige en ga ik het aankaarten. Ik ben zelf over het algemeen helemaal niet zo googlend en zelfdiagnosticerend maar ik kwam dit toevallig tegen en dat wit/paars/rood worden van de tepel is natuurlijk wel typerend. Las ook op een andere site dat het vaak per ongeluk voor candida wordt aangezien.
Ik heb het syndroom van syndroom van raynaud (dat is een secundair variant waarbij raynaud onderdeel uitmaakt van een onderliggende ziekte) wat niet alleen bij tepels maar bij alle lichaamsuiteindes een probleem is.quote:Op dinsdag 10 november 2020 21:19 schreef Smart_ass het volgende:
quote:
Op dinsdag 10 november 2020 19:42 schreef Mariposas het volgende:
Het kan ook een symptoom van een verkeerde drinktechniek zijn. Er is dan sprake van secundair vasospasme. Bij Raynauds krijg je de vasospasmen/ verbleekte tepels meestal gelijktijdig. Bij secundair vasospasme is er meestal sprake van 1 tepel, direct na de voeding. Ik heb zelf veel last gehad van secundaire vasospasmen bij beide kinderen, als gevolg van niet goed aanhappen. De oplossing is wel goed laten aanhappen (helaas niet altijd zo simpel ).
Ik heb het eigenlijk alleen bij links, na de voeding. Heb er ook voornamelijk last van ‘s avonds/‘s nachts, Y drinkt dan meer en vaker, en tegen de tijd dat ik dan eindelijk in bed lig straalt die pijn door mijn hele borst. Lastig om dan een comfortabele houding te vinden om te slapen, als buikslaper. Echt een hele vervelende pijn.
Het stomme hier is dat Y prima kan aanhappen, maar ze slaapt vaak lang dus wanneer ze wakker wordt heeft ze honger en kan het allemaal niet snel genoeg gaan en hapt ze niet goed aan. Plus mijn borsten zitten dan echt vol dus de melk stroomt heel snel. En ik corrigeer het dan niet altijd en dat is natuurlijk mijn eigen fout en daarom mag ik nu op de blaren zitten haha. Moet haar gewoon consequent afkoppelen en opnieuw aanleggen elke keer dat het mis gaat. Waarom ging het aanhappen bij jou toen niet goed?
Dit had ik heel erg bij mijn tweede, het voeden ging gewoon enorm moeizaam, ik had enorme tepelkloven waardoor ik met een tepelhoedje moest voeden omdat het anders gewoon helemaal niet ging omdat het zoveel pijn deed. De lk stond versteld dat het me überhaupt nog lukte om te voeden omdat de kloven zo erg waren. Uiteindelijk was dat wel weer opgelost, maar toen kwam ze niet meer genoeg aan. Toen moest ik dus ook nog gaan nakolven en dat dan nog weer geven met een flesje. Uiteindelijk heb ik het 3 maanden vol gehouden, maar toen was ik ook echt helemaal op. Na 3 maanden ben ik kv gaan geven en dat was zo'n enorme verademing. Eindelijk kon ik gewoon genieten ipv constant bezig te zijn met voeden en kolven en me druk maken of ze wel genoeg binnen kreeg, etc. Natuurlijk is bv goed voor je kindje, maar een ontspannen en blije moeder is minstens net zo belangrijk. Je doet je kindje echt niet te kort als je besluit om kv te gaan geven. Ik wilde destijds koste wat kost doorgaan met bv omdat ik het gevoel had dat ik mijn kleine te kort zou doen als ik zou stoppen. Achteraf had ik gewild dat ik dat gevoel eerder had losgelaten en gestopt was voordat ik helemaal op was.quote:Op dinsdag 10 november 2020 17:13 schreef MaJo het volgende:
Hier een heel ander verhaal over borstvoeding, ik ben benieuwd of ik herkenning kan vinden.
Je hoort altijd dat borstvoeding geven zo mooi en bijzonder is. Nou ik vind er eigenlijk helemaal niks aan en het frustreert me behoorlijkTuurlijk, af en toe kijk ik naar hem aan mijn borst en dan voel ik echt wel dat gelukkige moment. Maar andere momenten staat het me behoorlijk tegen. Aapie is erg ongeduldig en als hij de borst niet NU krijgt zet hij het op een gillen. Ook als hij eenmaal de borst krijgt is hij ongeduldig en lukt het vaak slecht om aan te happen omdat hij zo overstuur is. Als hij eenmaal aangehapt is laat hij vaak los en maait dan met z'n armen de tepelhoed eraf. Die zit vol melk dus ik zit continu onder de melk
Ik moet hem dan echt weer even rustig krijgen voordat hij weer rustig aan kan happen. Ik heb af en toe als hij begint te huilen dat de moed echt in mijn schoenen zakt, ik heb dan helemaal geen zin om de borst aan te bieden. Het liefst zou ik misschien helemaal flesvoeding geven maar als het even kan wel met mijn eigen melk. Dat wordt dan fulltime kolven, ik weet niet hoe blij ik daarvan word...
Voorlopig in ieder geval maar door met overdag voeden en 's nachts de fles met afgekolfde melk.
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met deze post wil, ik denk van me afschrijven. En misschien wat herkenning zien te vinden.
Het lastige bij aapie is dat bovenstaande signalen vaak maar een paar minuten duren. Zodra ik dit merk pak ik hem op maar vaak is het dan al te laat en dan is het gelijk complete paniekquote:Op dinsdag 10 november 2020 18:20 schreef D.U.M.A.N. het volgende:
@:majo Wanneer leg je je kindje aan? Als in: doe je dat als je kindje huilt? Of merk je eerder al dat je kindje honger heeft?
Misschien scheelt het frustratie aan beiden kanten wanneer je bij de eerste hongersignalen al aan kan leggen.
[ afbeelding ]
Ik persoonlijk zou terughoudend zijn met nu (vaak) de fles aan te bieden. Ik zou namelijk bang zijn voor borstweigeren en/of tepelverwarring.
quote:Op dinsdag 10 november 2020 23:48 schreef MaJo het volgende:
Bedankt voor alle lieve reacties, alleen de herkenning is al heel fijn!Na het posten voelde ik me al een stuk rustiger, het zat me blijkbaar toch behoorlijk dwars.
's Nachts wordt er momenteel dus niet aangelegd en niet gekolfd? Hoeveel tijd zit er ongeveer tussen de laatste keer en de eerstvolgende? Ik snap de behoefte aan rust, maar wees hier voorzichtig mee in deze eerste weken, voor je productie op de langere termijn.quote:Ik heb nu voor de nacht gekolfd want het nachtelijk voeden vind ik echt hels. Man en ik hebben afgesproken allebei een “shift” te pakken, dat geeft ook al heel veel rust!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |