Spanning thuis door mij?

Best FOK'ers,

Ik zit de laatste tijd ergens heel erg mee, namelijk de situatie thuis.

Ik heb een broertje van 25 die ook nog thuis woont (groot huis, ieder een eigen etage met eigen badkamer etc.). Ook nog eens in hartje Amsterdam, dus wij zien geen reden tot verhuizing totdat wij met iemand gaan samenwonen, want iedere stap die ik uit huis zal nemen, zal een stap achteruit zijn en +/- ¤ 1.500 kosten.

Mijn familie, heel kort, heeft een academisch achtergrond (incl. ik), mijn vader geeft les op de universiteit, mijn moeder is een gerespecteerde fiscalist in haar branche. Echter, heb ik een broertje die is HBO-afgestudeerd en zit na een jaarcontract weer werkloos thuis.

Mijn broertje is een jongen met een kort lontje, vaak buiten, weinig discipline (tot laat op en uitslapen tot in de avond). Mijn ouders hebben ons heel vrij opgevoed en gaven ons de verantwoordelijk om keuzes te maken. Ik weet niet of het daar aan ligt, maar de binding van mijn broertje en de familie is niet goed. Gaat nooit mee met de familie-vakanties, eet alleen mee en gaat meteen weer naar buiten. Hij maakt het iedere avond laat. Mijn ouders zijn meer van het: 'Laat hem gaan, hij komt zichzelf wel tegen'. Maar ik ben meer iemand die vindt dat een 'inwoner' zich aan de regels moet houden. Dus de afspraken dat die voor 00:00 thuis moet zijn, lapt die aan zijn laars en bij binnenkomst loopt die meteen naar boven, naar zijn kamer en negeert die mijn ouders, omdat die weet dat die afspraken weer niet is nagekomen en heeft geen zin in 'gezeik'.

Ik zie dat mijn ouders ermee zitten, maar aan de andere kant ook geen grip op hebben en dus maar laten gaan, hij is uiteindelijk 25 en moet zelf maar beseffen. Iedere keer als ik ingrijp, worden de discussies groter en leidt het zelfs tot fysieke botsingen. Ik ben er dus mee opgehouden om mij in te mengen, maar wil ook niet dat hij op deze voet doorgaat en de autoriteit van mijn ouders onder de voeten neemt.

Ik heb overwogen om uit huis te gaan, omdat ik blijkbaar meer mee zit dan mijn ouders of zij willen/kunnen niet hard genoeg ingrijpen, maar aan de andere kant wil ik mijn ouders niet met zo iemand opzadelen en hiervan weglopen. Echter, slaap ik hier wel slecht door en heeft het invloed op mijn werk en studie. Ik bespreek dit met mijn ouders en die begrijpen het, maar die zeggen dat ze hem niet zomaar op straat kunnen gooien en dus het gesprek moeten blijven aangaan.

Ik heb hem zelfs aangeboden om op mijn kosten een studentenkamer te nemen, maar dat weigert die. Wij hebben ook geen goede relatie, omdat die van mening is dat ik mijn ouders tegenover hem aan het opstoken ben.

Vrienden en familie zeggen dat ik er lekker vanaf moet blijven, maar voel mij toch verantwoordelijk om dit probleem op te lossen, daarnaast lig ik er ook letterlijk wakker van. Sommigen adviseren zelfs om op mijzelf te gaan wonen.

Ik hoor graag wat jullie denken! Alvast bedankt!

[ Bericht 0% gewijzigd door ClubMonza op 24-10-2020 00:07:17 ]

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 00:05 schreef RM-rf het volgende:
Waarom luister je niet naar dat advies van anderen?
Dat je je er buiten moet houden of zélf het huis uit moet gaan, als jij niet tegen de situatie kan?

Waarom zou ik de gezelligheid en genot met mijn ouders opgeven voor iemand die daar geen waarde aan hecht? Aan de andere kant wil ik wel uit huis, en kan het mij ook veroorloven. Ik weet het niet.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 00:06 schreef Shivo het volgende:
Zelf uit huis gaan en de relatie met je ouders goed houden. Niet tussen broertje en ouders gaan zitten.

Ben je als broer ook niet medeverantwoordelijk?

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 00:09 schreef Fugue het volgende:
Hij is25, waar bemoei jij je mee

Ik ben zelf niet zo, misschien spiegel ik hem teveel met mijzelf. Ik weet het niet. Ik moet dingen loslaten denk ik.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 00:17 schreef jameshond7 het volgende:
Jouw 'kleine broertje' is ondertussen wel aan man van 25. Waarom zijn er uberhaupt afspraken dat hij om 12 uur thuis moet zijn en waarom moet hij op zijn leeftijd nog mee met familievakanties? Het lijkt er nu op alsof hij als een klein kind wordt behandelt. En dan moet jij als 'grote broer' hem ook nog vertellen dat hij niet goed bezig is en beter op kamers kan gaan en dat jij hem liever niet thuis hebt? Zoveel vrijheid lijkt hij niet te hebben als ik dit zo lees.
En jammer dat hij weer werkloos thuis zit, maar kan hij daar wat aan doen? Jij mag blij zijn dat je het geluk hebt om universitair geschoold te zijn. Hoe denk je dat jouw broertje het vindt dat hij de enige is met een hbo diploma bij jullie thuis? Blijkbaar is dat wel belangrijk, anders zou je niet zeggen dat jouw vader een professor is en jouw moeder een gerespecteerd fiscalist.
Vindt je het gek dat hij dan geen goede band heeft met jullie? Als ik 25 zou zijn en bij mijn ouders zou wonen dan zou ik het ook niet leuk vinden als men steeds op mij neerkijkt, alles beter denkt te moeten weten (want beter geschoold...) en zelfs aan te moeten horen hoe ik mijn leven moet leven.
Heb je enig idee hoe respectloos het is om uberhaupt aan je broertje te vragen of hij niet alsjeblieft kan opdonderen?
Je doet hier net alsof jij diegene bent die alles goed bedoelt, maar ondertussen leg jij jouw falen wel in zijn schoenen (je slaapt slecht, slechte invloed op jouw werk en studie etc.). En waarom zou jij op hem neerkijken als jij zelf als 25+er ook nog bezig bent met een studie en bij je ouders woont?

Ik werk gewoon 50 uur per week en daarnaast ben ik bezig met mijn PhD, maar buiten dat kan hij zich inderdaad een beetje neergekeken voelen, eens, maar wij betrekken hem overal bij. Mijn moeder vindt ook dat ik hem teveel kleineer, misschien is dat een reden dat die ons ontwijkt. Fair point.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 00:29 schreef jameshond7 het volgende:

[..]

Dan is het toch opgelost? Accepteer dat hij niet zo'n werkdrive heeft als jij, hoe moeilijk het ook is. En ga hem niet vertellen dat hij niet goed bezig is of dat hij beter op kamers kan gaan omdat hij jouw werk en studie negatief beinvloedt. Neem je eigen verantwoordelijkheid en richt je meer op jezelf. Dan zul je vast zien dat het met hem ook beter zal gaan. Nu kijk je naar dat wat jouw niet bevalt en vindt je dat hij zich daar op aan moet passen, maar ga eerst een te rade bij jezelf wat jij kan aanpassen aan jezelf. Hij heeft blijkbaar al genoeg last van jou, anders zou hij waarschijnlijk z'n hele famillie niet zo ontwijken.

Blijkbaar een karaktereigenschap van mij. Ik bedoel het allemaal goed in mijn hoofd, maar de uitwerking/handeling is niet goed en om die reden voel ik mij dan benadeeld en tekort gedaan. Terecht punt om bij stil te staan.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 09:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Raar om dit erbij te vermelden alsof het iets negatiefs is dat hij minder goed kon leren? Hij gooit er niet helemaal met de pet naar, anders was hij wel zonder diploma van de middelbare school gegaan. 50 uur werken lijkt mij niet gewoon, 40 uur is eerder normaal.
Heb je ook al eens letterlijk tegen je broer gezegd dat het niet je bedoeling is om je ouders tegen hem op te stoken maar dat je juist hoopt dat hij meer thuis is om ook meer een familiegevoel te krijgen? Of uberhaupt aan hen gevraagd waarom hij zoveel weg is, wat hij dan doet? Je bent zijn broer maar gedraagt je nu als zijn vader. Is het ook niet respectvoller tegenover je ouders om je gewoon neer te leggen bij hun regels tov je jongere broer ipv te denken dat zij daarmee iets verkeerd doen? Hij luistert ook niet naar jou dus jouw aanpak is ook tot nu toe nie beter of zo. Denk je echt dat het mogelijk is om je broer radicaal te veranderen? Wat is het ergste wat kan gebeuren als jij je er helemaal niet mee bemoeit, dat hij helemaal het contact verbreekt of zo? Heb je het daar wel eens met je ouders over dat je daar bang voor bent? Of heb je het gevoel dat je ouders eronder lijden? Als ze dat niet zeggen waarom denk je dat dan?

Ik heb de verhoudingen thuis willen aangeven, niets negatiefs aan. Ik ben meer van de principes en discipline, maar merk dat mijn ouders daarin wat vrijer zijn en meer in de mood leven: 'We hebben er geen grip op, dan maar laten gaan'. Ik vind dit geen goede gedachtegang, maar zoals velen al zeiden, is niet jouw huis dus accepteren of wegwezen is een fair point.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 10:59 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dit is niet aan jou maar aan je ouders. Je krijgt fucking alles van ze maar wil nog meer, namelijk zeggenschap over hoe zij in het huis, waar zij voor betalen, omgaan met anderen. Vind je dat zelf ook niet een beetje misplaatst van jezelf? Ze hebben het duidelijk goed voor elkaar en je advies over hoe hun leven te leiden niet nodig.

Believe you me, ik herken je situatie, bij mij is het "extremer". Mijn ouders hebben hun zoon al een jaar of 10 niet gezien, ik al minstens het dubbele niet. Ik heb een aantal gesprekken met ze gehad over wat zij willen wanneer ze allebei tegelijk zouden te komen overlijden (*knock on wood*) en thats it. Het is niet aan mij te oordelen over hoe ze met dit verdriet om willen gaan. Sterker nog het is aan mij te zorgen dat het, ook na hun dood, verloopt zoals zij willen.

Het is niet zo dat ze het tof vinden hé?! Ze hebben er geen grip op, dus laten het maar een beetje gaan en ik vind dat geen juiste aanpak, maar dat ben ik.

[ Bericht 0% gewijzigd door ClubMonza op 24-10-2020 12:40:51 ]

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 11:10 schreef MissButterflyy het volgende:
Ik snap ook niet zo waarom je je opleidingsniveau moet vermelden.
Al was je vuilnisman, het doet in deze situatie niet ter zake.

Je komt op mij verwend over.

Dat was meer ter kennisgeving en mijn vraag is dan of dit hiermee te maken heeft. Ik ben van overtuigd dat mensen met een lagere opleiding, -terecht of onterecht- harder ingrijpen dan mensen die hoger opgeleid zijn en zo iemand op zichzelf laten. Nothing more. Ik heb trouwens meer respect voor een vuilnisman dan een accountant met een muisarm. Dit roep ik vaker.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 11:11 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Ja maar hij heeft zijn eigen verdieping met badkamer, want dat telt mee in deze discussie.

Je broer is 25, hoe hij leeft heeft geen hol te maken met hoe jij leeft.
Je ouders willen er niks van zeggen en vinden het min of meer best blijkbaar, en daarmee is de kous af.

Hiermee heb ik de kreten omtrent uit huis gaan willen vermijden.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 11:53 schreef Granqvist het volgende:

[..]

Dit. Hoezo ga je er dan op 'achteruit'

Als je als volwassene nog thuis woont moet je gewoon een aantal dingen beseffen. Het huis is niet van jou. De regels van je ouders zijn nog steeds van toepassing, ongeacht hoe groot het huis is (waarom is dit relevant eigenlijk?). En je hebt je familieleden die er ook wonen, te respecteren. Allemaal.

Je broer is 25. Waarom moet hij mee op familievakanties volgens jou? Jij bent niet zijn vader, bemoei je er niet mee. Dit is aan je ouders (en als je het mij vraagt is de oplossing jullie allebei uit het nest schoppen). Dus als het je niet zint, weet je wat je moet doen.

Ik heb het idee dat ik als broer medeverantwoordelijk ben voor het huis, maar daar denken de meesten dus niet zo over, prima. Daarnaast heb ik dit ook al een paar keer aangegeven, dat ze ons uit moeten schoppen.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 12:08 schreef Lienekien het volgende:
Ik vind het verwarrend. Je ouders hebben jullie vrij opgevoed, met eigen verantwoordelijkheid. Zeg je. Maar voor hun volwassen zoons geldt wel dat ze voor middernacht thuis moeten zijn. En als een zich daar niet aan houdt, durven zij er niks van te zeggen, maar jij zit hem wel op de nek hierover. En kennelijk zijn er in die vrije opvoeding ook nog andere verwachtingen waar niet aan voldaan wordt en waar jij je broer ook weer op aanspreekt.

Lijkt me tijd dat jullie eens met zijn allen om tafel gaan zitten om te bespreken wat de uitgangspunten zouden moeten zijn als jullie als vier volwassenen met elkaar onder een dak blijven wonen. Je ouders zijn de enige die eisen kunnen stellen: als hun regels niet bevallen, dan staat het de kinderen vrij om het huis te verlaten. Beter praten jullie over verwachtingen en praten jullie eens over welke zorgen er leven, bijv. t.a.v. de toekomst van je broer.

Mijn ouders en ik staan dagelijks om 7 uur in de ochtend op. Het is gewoon hartstikke vervelend dat er dan iemand dagelijks om 2/3 uur in de nacht naar binnenkomt wandelen alsof die bij het Leger des Heils een kamertje heeft. Zijn levensstijl past niet bij dit huis en daarom zeg ik ook tegen hem, lekker op jezelf wonen, dan kun je zelfs tot 5/6 uur in de nacht zwerven, WIN-WIN.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 09:16 schreef Bugno3 het volgende:
haha, twee rijkelui-ventjes die niet uit huis gaan "want anders ¤1.500 kosten". Lekker aan de gracht wonen, wie maakt je wat

Ga eens op eigen benen staan man (man man).

Gaat niet persee om de kosten. Ik zie geen reden om uit huis te gaan, behalve dit dan. Het is niet zo dat ik het 'bespaarde huurgeld' in mijn sokken verstop. Indirect stop ik dit alsnog in het huis van mijn ouders of stuur ik ze op vakantie. Maar je hebt wel gelijk, ik ben 28 en het is tijd om een huisje te kopen.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 12:32 schreef Amee het volgende:

[..]

Je bent op je leeftijd alleen verantwoordelijk voor jezelf. Je kan alsnog wel met je broer praten over of het wel goed gaat met hem ed. Maar beter niet bepalen hoe en wat en zeker niet in het huis van je ouders die het op zich wel prima vinden.

Waarom wacht je tot ze je het huis uit schoppen? Waarom wil jij ze dat aandoen? Heb je zelf niet die kracht om je eigen huis te maken?

Nee zeker niet, ik wil niet weglopen van dit probleem en hun hiermee opzadelen. Ik heb nu het idee, weet ik wel zeker, dat die nu nog enigszins rekening houdt met mij, omdat ik hem hierop aanspreek. Ik heb het gevoel dat die het nog bonter gaat maken wanneer ik uit huis ben en dit gun ik mijn ouders niet. Misschien maak ik mij hierin te belangrijk hoor, dat kan ook.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 12:36 schreef MissButterflyy het volgende:

[..]

Mensen met een lagere opleiding grijpen harder in? Wat een onzin, geloof er niks van.
Er zullen ook vast genoeg laag opgeleide ouders zijn die hun kinderen veel hun eigen gang laten gaan (of juist niet).

Dit is wat ik heb waargenomen uit mijn directe omgeving, heb geen onderzoek naar gedaan, dus zou ook niet kunnen kloppen.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 12:41 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Als je zo belangrijk was kun je beter het goede voorbeeld geven, opbokken en mensen hun eigen verantwoordelijkheid laten. Zolang jij hem op de huid zit hierover, hoeven je ouders het niet te doen. Hebben ze misschien zelfs medelijden met hem en worden ze juist toegeeflijker.
Het is gewoon pappen en nat houden op deze manier, zowel je ouders als jouw gedrag.

Hier heb je denk ik wel een terecht punt. Ik merk dat mijn ouders hem juist heel liefdevol benaderen, zelfs nadat die de vorige nacht om 3 uur pas thuis is gekomen. Ik word dan een beetje boos en teleurgesteld, omdat ik het idee heb dat ze hem belonen voor zijn wangedrag, maar het zou kunnen dat ze hem juist erbij willen betrekken en op die manier die toenadering zoeken.

Leven met mensen is moeilijk .

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 12:46 schreef Amee het volgende:

[..]

Zij leven ook moeilijk met jou

Zeker! Soms roepen zij dat ook, dat ik niet moet zeiken over hem en geen negatieve energie het huis in moet pompen.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 12:47 schreef Molo het volgende:
Je slaapt hier slecht van? Wat is er mis met jou, wat een idiote situatie zeg

Misschien tijd om zelf kinderen te krijgen, want je zaadleiders zijn duidelijk aan het rammelen om ergens voor te kunnen zorgen en tegenaan te kunnen bemoeien

Zou idd ook kunnen. Wel mooi, als je alle reacties een beetje leest, ben ik het probleem XD.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2020 12:50 schreef FlippingCoin het volgende:

[..]

En waarom staat jou dat zo tegen? Vind je dan dat hij geen beloning verdient omdat die niet zo zijn best doet als jijzelf? Zit hier niet een deel jaloersheid in?

Nee totaal niet, je kunt een heleboel over mij roepen, maar zit geen tikkeltje jaloersheid in mij. Ik denk dat het averechts werkt, als je hem liefdevol benadert dat die dan denkt, dat het prima was om laat te komen. Het beetje schuldgevoel dat die dan had, verwijder je hiermee. Maar zo denk ik. Ik word een enge vader, denk ik .