Depressie & Angst #169 Je moet jezelf genezen met hulp

quote:

Op zondag 1 november 2020 22:26 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hoe kunnen ze die diagnose niet hebben gemerkt?
De uiteindelijke diagnose die je hebt @:child, heeft letterlijk zijn eigen symptomen die heel duidelijk te vragen zijn en waar de omgeving "zicht" op heeft.

Ik vind het maar daar dat ze enkel een aanname hebben gedaan vanwege je traumas. Echt verschrikkelijk.

En heftig dat je ook een andere stoornis er boven op hebt, echt veel sterkte je doet het goed...

Sorry ben echt even boos op hen nu merk ik. Door jullie onrecht voel ik weer het onrecht dat mij is aangedaan. Ik hoop zo dat jij opstaat voor jezelf. Dat je goede hulp gaat afdwingen en gaat krijgen. Je verdient een beter leven en in de psychiatrie moet je opstaan voor goede zorg. Het gaat nu niet goed met jou. Ik maak me enorme zorgen om jou merk ik...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb acuut medicatie nodig maar HA wilt enkel een doorverwijzing uitprinten.

Maar met enkel een doorverwijzing heb ik weinig. De wachttijden zijn (zeker door crona) nogal lang en heb alleen de medicatie nodig.

quote:

Op maandag 2 november 2020 05:16 schreef osodevo het volgende:
Maar met enkel een doorverwijzing heb ik weinig. De wachttijden zijn (zeker door crona) nogal lang en heb alleen de medicatie nodig.

Dat is een moeilijke situatie... Misschien een lijst met argumenten maken en deze rustig voorleggen bij de ha?

Vannacht naar de huisartsenpost gebeld maar die zeggen daarvoor niet te zijn. Tja, weinig alternatieven dan.

quote:

Op maandag 2 november 2020 08:03 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat is een moeilijke situatie... Misschien een lijst met argumenten maken en deze rustig voorleggen bij de ha?

Ze laten mij niet eens uitpraten.

quote:

Op maandag 2 november 2020 08:33 schreef osodevo het volgende:
Vannacht naar de huisartsenpost gebeld maar die zeggen daarvoor niet te zijn. Tja, weinig alternatieven dan.
[..]

Ze laten mij niet eens uitpraten.

Gatver wat een nare situatie...

quote:

Op zondag 1 november 2020 22:11 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Poeh... Ook een moeilijke weg, zo te lezen. Wel mooie nazorg zo te lezen?

Sterkte en knuffel...

Ik denk dat ik niet slechter ben geworden van de opnames, ze wakkerden op een gegeven moment mijn "vechtlust" wel weer aan zeg maar. Dat ik weer het idee had dat ik verder kon/wilde.

Die 2e opname was ik heel bang dat ze me na 2 weken weer weg zouden sturen, terwijl ik zo over mijn grenzen heen was gegaan dat ik helemaal op was. Ik ben wel blij dat ze me de tijd hebben gegeven zeg maar.

De 1e opname was echt een behandelafdeling, was veel intensiever dan de 2e. Overigens denk ik niet dat het de goede plek was, met de kennis die ik nu heb. Ik heb er wel veel geleerd, maar ook vooral over anderen .

De 2e hadden we een vrij rustig programma, was veel algemener. Doel was bij de 2e ook veel meer om tot rust te komen en na 8 a 9 maanden voelde ik dat ik weer verder kon, een soort van.

Die 3e opname (voor de medicatie) vond ik het vervelendst. Ik wist dat het maar een paar weken was en waar ik bij de 1e en 2e opname in het weekend naar huis kon, mocht dat bij die 3e alleen maar overdag. Dat had mede te maken met de verzekering.
Ik werd toen opgenomen op vrijdag en zat daar dus gelijk het weekend terwijl er niks gebeurde, dat voelde niet zo prettig. Maar ivm mogelijke bijwerkingen moest het in de kliniek opgebouwd. Toen ik na die 2 weken naar huis was en nog een tabletje extra moest nemen, kreeg ik dus wel bijwerkingen .
Ik heb toen volgens mij ook nog ruzie gemaakt met de psychiater daar, de psychiater die ik al sinds de 2e opname had werkte toen niet meer in de kliniek en daar zat een enorme heks.
Die wilde de medicatie die ik aan het afbouwen was weer ophogen, want de dosering die ik slikte kon niet helpen. Ze had niet bedacht om even te vragen waarom ik zo weinig slikte en besloot het zonder overleg op te hogen.
Ik was zo kwaad en ben samen met een verpleegkundige naar haar toe gegaan en heb best wel lelijk gedaan, maar ze begreep wel wat ik bedoelde, dus verder afgebouwd.

quote:

Op zondag 1 november 2020 22:22 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Oh wat lang zeg! Ik vond die 4 maanden opgenomen zijn al zo lang...hoe voel je je nu tov van die periode? En wat heeft je het meest geholpen om vooruit te komen?

Ik heb geen psycho educatie gehad, medicatie en diagnose veranderde ook continu. Uiteindelijk slik ik ook geen medicatie meer behalve benzos en heb ik meerdere diagnoses die telkens worden verworpen door de behandelaar die ik op dat moment heb.

Moest je voor die vrijgevestigde psychiater geld betalen of was je daarvoor verzekerd?

Ik denk dat mijn reactie op CoTs hierboven wel wat antwoord geeft.
Ik heb ook een aantal niet kloppende diagnoses gehad voordat ik op mijn 32e (tijdens de 2e opname) de juiste diagnose kreeg. Er viel zo veel op zijn plek.

Mijn huisarts heeft alles behalve de laatste diagnose uit mijn dossier gehaald, dat voelt wel prettiger.

Vrijgevestigde psychiater ging uit de verzekering.

quote:

Op maandag 2 november 2020 09:30 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik denk dat ik niet slechter ben geworden van de opnames, ze wakkerden op een gegeven moment mijn "vechtlust" wel weer aan zeg maar. Dat ik weer het idee had dat ik verder kon/wilde.

Die 2e opname was ik heel bang dat ze me na 2 weken weer weg zouden sturen, terwijl ik zo over mijn grenzen heen was gegaan dat ik helemaal op was. Ik ben wel blij dat ze me de tijd hebben gegeven zeg maar.

De 1e opname was echt een behandelafdeling, was veel intensiever dan de 2e. Overigens denk ik niet dat het de goede plek was, met de kennis die ik nu heb. Ik heb er wel veel geleerd, maar ook vooral over anderen .

De 2e hadden we een vrij rustig programma, was veel algemener. Doel was bij de 2e ook veel meer om tot rust te komen en na 8 a 9 maanden voelde ik dat ik weer verder kon, een soort van.

Die 3e opname (voor de medicatie) vond ik het vervelendst. Ik wist dat het maar een paar weken was en waar ik bij de 1e en 2e opname in het weekend naar huis kon, mocht dat bij die 3e alleen maar overdag. Dat had mede te maken met de verzekering.
Ik werd toen opgenomen op vrijdag en zat daar dus gelijk het weekend terwijl er niks gebeurde, dat voelde niet zo prettig. Maar ivm mogelijke bijwerkingen moest het in de kliniek opgebouwd. Toen ik na die 2 weken naar huis was en nog een tabletje extra moest nemen, kreeg ik dus wel bijwerkingen .
Ik heb toen volgens mij ook nog ruzie gemaakt met de psychiater daar, de psychiater die ik al sinds de 2e opname had werkte toen niet meer in de kliniek en daar zat een enorme heks.
Die wilde de medicatie die ik aan het afbouwen was weer ophogen, want de dosering die ik slikte kon niet helpen. Ze had niet bedacht om even te vragen waarom ik zo weinig slikte en besloot het zonder overleg op te hogen.
Ik was zo kwaad en ben samen met een verpleegkundige naar haar toe gegaan en heb best wel lelijk gedaan, maar ze begreep wel wat ik bedoelde, dus verder afgebouwd.
[..]

Ik denk dat mijn reactie op CoTs hierboven wel wat antwoord geeft.
Ik heb ook een aantal niet kloppende diagnoses gehad voordat ik op mijn 32e (tijdens de 2e opname) de juiste diagnose kreeg. Er viel zo veel op zijn plek.

Mijn huisarts heeft alles behalve de laatste diagnose uit mijn dossier gehaald, dat voelt wel prettiger.

Vrijgevestigde psychiater ging uit de verzekering.

Je verhaal vind ik mooi om te lezen !
Sorry ik vind het moeilijk om er echt inhoudelijk op te reageren, gezien het jouw levenservaring is. Ik herken me wel in je verhaal. Opnames kunnen erg helpend zijn. Zonder opnames zou ik niet meer geleefd hebben en zo...

Ik vind het mooi om te lezen dat je bij de derde opname voor jezelf bent opgekomen en dat je gegroeid bent als mens in je opnames. Daar mag je heel trots op zijn!

Be proud! En ik ben super trots op jou

quote:

Op maandag 2 november 2020 09:42 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Je verhaal vind ik mooi om te lezen !
Sorry ik vind het moeilijk om er echt inhoudelijk op te reageren, gezien het jouw levenservaring is. Ik herken me wel in je verhaal. Opnames kunnen erg helpend zijn. Zonder opnames zou ik niet meer geleefd hebben en zo...

Ik vind het mooi om te lezen dat je bij de derde opname voor jezelf bent opgekomen en dat je gegroeid bent als mens in je opnames. Daar mag je heel trots op zijn!

Be proud! En ik ben super trots op jou

Dank je, lieve CotS! pas goed op jezelf!

quote:

Op maandag 2 november 2020 10:58 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar hoe weten ze wat de juiste diagnose is?
Voor jouw gevoel ja, maar als jouw gevoel daadwerkelijk leidend is dan was er toch al veel eerder een juiste diagnose geweest? Dan kun je de diagnose bij wijze van spreken zelf stellen?
Ik bedoel dit niet aanvallend, ik probeer alleen de logica in deze vorm van gezondheidszorg te snappen.

Ik heb meerdere diagnoses gehad, daar kon ik me niet altijd in vinden.
Heb ik ook wel aangegeven, maar je gaat er op zo'n moment toch ook van uit dat zij het wel weten.
Ik heb bij de meeste eerdere diagnoses, behalve depressie, altijd het gevoel gehad dat het niet helemaal de lading dekte. En ASS dekte die lading wel.
Maar ik heb nooit serieus aan ASS gedacht, tot mijn kind die diagnose kreeg. En dat was voor mijn psychiater ook de reden om bij mij die richting op te zoeken.

Zoals we al wel vaker de discussie hebben gehad, psychiatrie is geen wiskunde waarbij 1 plus 1 altijd 2 is.
Zo exact is het gewoon niet. Er zijn voorwaarden/kenmerken waar je in een bepaalde mate aan moet voldoen, om die diagnose te krijgen.
En er zijn diagnoses die overlap hebben, het is niet zo dat je bij een depressie een blauwe stip op je neus hebt, bij een angststoornis een geel stipje op je linkerenkel en bij autisme een regenboog op je voorhoofd. Zo exacte wetenschap is het simpelweg niet. Zou wel makkelijk zijn.
Daarvoor weten we nog lang niet genoeg over hoe dat soort dingen werken in je brein of misschien wel in je hele lichaam.

Daar zit vast een logica in, maar dat is misschien niet jouw logica, dat kan.

Ik zou wel een regenboog op mijn voorhoofd willen hebben

Heeft iemand van jullie ook een app waarbij je je stemming kunt bijhouden?

Ik gebruik nu een jaar Daylio. Het is op zich wel interessant om te zien hoe het schommelt, of juist stabiel is, maar ik heb nog niets met de informatie kunnen doen.

quote:

Op maandag 2 november 2020 16:11 schreef kuolema het volgende:
Ik zou wel een regenboog op mijn voorhoofd willen hebben

Waarom denk je dat ik die koos bij ASS

Voor wat betreft die app wilde ik daylio zeggen, maar die heb je dus al.
Wat zou je willen doen met de informatie dan?

Oef... ik had een antwoord van de luisterlijn op mijn e-mail...

Voor een ander....

Het probleem en hoe het ermee omgaan voor een ander was naar mij gemaild...
Ik ben zodra het duidelijk werd gestopt met lezen, een mail gestuurd met er is een fout gemaakt, en hen het bericht verwijderd.

Dit voelt niet fijn...

(en nu heb ik zoiets van misschien hebben ze het expres gedaan om me te laten zien dat ik een dikke aansteller ben... Klopt niet die gedachte, hij helpt ook niet, maar het spookt wel).

quote:

Op maandag 2 november 2020 16:20 schreef Nijna het volgende:

[..]

Waarom denk je dat ik die koos bij ASS

Voor wat betreft die app wilde ik daylio zeggen, maar die heb je dus al.
Wat zou je willen doen met de informatie dan?

Ik dacht dat het idee van die app ook een beetje is dat je een link kunt leggen tussen je stemming en je activiteiten.
Want je kunt per activiteit aanklikken hoe je stemming daarbij meestal is. Het is voor mij vaak lastig om te weten waardoor ik me ineens een dag of een langere periode beter of slechter voel. Als je op de lange termijn bijhoudt wat je doet of hebt gedaan op de momenten dat je je stemming aangeeft zou je misschien een verband kunnen zien tussen die dingen. En daar dan rekening mee houden. Maar dat zie ik niet.

Maar ik doe het ook vooral voor de leuk hoor.

quote:

Op maandag 2 november 2020 16:25 schreef ChildoftheStars het volgende:
(en nu heb ik zoiets van misschien hebben ze het expres gedaan om me te laten zien dat ik een dikke aansteller ben... Klopt niet die gedachte, hij helpt ook niet, maar het spookt wel).

Waarom denk je dat? Omdat de problemen van degene voor wie het bericht bedoeld was erger lijken dan de jouwe?

Ik herken die gedachte wel, dat hulpverleners iets expres doen om je iets duidelijk te maken.
Vooral in de kliniek had ik dat. Dat ze me expres 'vergaten' of later kwamen, iets deden om me te testen of te straffen, me uitlachten. Maar ook hier bij beschermd wonen. Het voelt heel naar.

quote:

Op maandag 2 november 2020 16:22 schreef ChildoftheStars het volgende:
Oef... ik had een antwoord van de luisterlijn op mijn e-mail...

Voor een ander....

Het probleem en hoe het ermee omgaan voor een ander was naar mij gemaild...
Ik ben zodra het duidelijk werd gestopt met lezen, een mail gestuurd met er is een fout gemaakt, en hen het bericht verwijderd.

Dit voelt niet fijn...

Kan ik me voorstellen... slordige fout
Zal niet expres zijn, maar mijn hoofd zou er ook zoiets van kunnen maken

quote:

Op maandag 2 november 2020 16:26 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik dacht dat het idee van die app ook een beetje is dat je een link kunt leggen tussen je stemming en je activiteiten.
Want je kunt per activiteit aanklikken hoe je stemming daarbij meestal is. Het is voor mij vaak lastig om te weten waardoor ik me ineens een dag of een langere periode beter of slechter voel. Als je op de lange termijn bijhoudt wat je doet of hebt gedaan op de momenten dat je je stemming aangeeft zou je misschien een verband kunnen zien tussen die dingen. En daar dan rekening mee houden. Maar dat zie ik niet.

Maar ik doe het ook vooral voor de leuk hoor.

Zou op zich wel mooi zijn als je zoiets uit zo'n app zou kunnen halen.
Ik heb daylio maar kort gebruikt, nu al een tijd niet meer.

Ik heb even gechat met ze. Gerustgesteld, was een fout, kan gebeuren.
En verder ook nog even een fijn gesprek gehad. Dat lucht echt even op, zonder dat ik het gevoel heb iemand te belasten of zo

Na lang, lang twijfelen heb ik het vandaag uitgemaakt met mijn vriendin. Ik voelde nog wel liefde voor haar, alleen was de som van het totaal niet genoeg.

Ik weet dat het de juiste keuze was, maar allejezus wat voel ik me kut. Om te zien hoe veel pijn ze had, iemand waar ik nog zo veel om geef en alleen maar het beste voor haar wens. Dat was echt heel erg moeilijk. Als gebroed people pleaser staat dit haaks op wat ik altijd gewend was om te doen. Desondanks ben ik trots op mezelf dst ik het gedaan heb. Ook al voel ik nu veel eenzaamheid en verdriet.

Sterkte duracel 😘

quote:

Op maandag 2 november 2020 22:16 schreef duracellkonijntje het volgende:
Na lang, lang twijfelen heb ik het vandaag uitgemaakt met mijn vriendin. Ik voelde nog wel liefde voor haar, alleen was de som van het totaal niet genoeg.

Ik weet dat het de juiste keuze was, maar allejezus wat voel ik me kut. Om te zien hoe veel pijn ze had, iemand waar ik nog zo veel om geef en alleen maar het beste voor haar wens. Dat was echt heel erg moeilijk. Als gebroed people pleaser staat dit haaks op wat ik altijd gewend was om te doen. Desondanks ben ik trots op mezelf dst ik het gedaan heb. Ook al voel ik nu veel eenzaamheid en verdriet.

Sterkte, helaas gaat zoiets nooit zonder pijn. Voel ook heel goed wat je bedoelt met pleaser en dat het daardoor misschien nog lastiger voelt, maar relatie is niet iets waarin je moet doorgaan om te pleasen. En als je voelt dat het de juiste keuze is en dat je die hoe moeilijk ook durft te maken kan ik me voorstellen dat dat ook als groei kan aanvoelen.

quote:

Op maandag 2 november 2020 22:16 schreef duracellkonijntje het volgende:
Na lang, lang twijfelen heb ik het vandaag uitgemaakt met mijn vriendin. Ik voelde nog wel liefde voor haar, alleen was de som van het totaal niet genoeg.

Ik weet dat het de juiste keuze was, maar allejezus wat voel ik me kut. Om te zien hoe veel pijn ze had, iemand waar ik nog zo veel om geef en alleen maar het beste voor haar wens. Dat was echt heel erg moeilijk. Als gebroed people pleaser staat dit haaks op wat ik altijd gewend was om te doen. Desondanks ben ik trots op mezelf dst ik het gedaan heb. Ook al voel ik nu veel eenzaamheid en verdriet.

Relaties die eindigen zijn naar en pijnlijk. Ik ben ook trots op je

Hier loopt iemand al uren te spoken... ik ga zo maar het bed weer uitproberen...

Bedankt voor jullie steunbetuigingen mensen. Ik waardeer het enorm. Mijn vermoeden is dat naar mate de storm wat gaat liggen, ik dingen meer in perspectief kan zetten. Ik verwacht te zien dat ik uit medelijden bij haar bleef, omdat ik te bang was om het uit te maken. Zij verdient beter dan dat.

In ieder geval ga ik er met iedereen over praten nu. Niet meer zoals vroeger dingen inhouden.

Het pijnlijkste vind ik dat mijn hoofdreden voor de breuk, het verlies van mijn seksuele aantrekking tot haar was. Het voelt als een oppervlakkige reden, maar na een jaar proberen dit gevoel terug te brengen, moest ik wel. De angstklachten werden zo erg dat ik amper functioneerde. Ik denk dat ik de reden voor het verlies van mijn seksuele aantrekkingskracht tot haar wel op kan lossen. Echter gaat dat niet lukken door continu in angst te zitten.

Misschien is zij hetgeen wat ik moet verliezen, om in de toekomst een beter mens en een betere vriend te kunnen zijn. Ik hoop het echt. Want aan dit meisje zal ik altijd goede herrineringen houden.

- Misbruik van medicatie vermelden is niet de bedoeling -

[ Bericht 73% gewijzigd door CoolGuy op 03-11-2020 09:33:03 ]

@Geennaam7190 sterkte

Weer een ochtend wakker worden
Het gaat zo snel ondanks mijn benzos. Hopelijk vindt mijn psychiater het niet raar als ik vraag om andere benzos, die sterker zijn.

Verder ja...hele dag in bed liggen. Geen zin om te blowen of drinken. Maar waarschijnlijk komt het daar wel op neer.

Positieve dingen?? Vraag ik me ook af.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 09:52 schreef Geennaam7190 het volgende:
Weer een ochtend wakker worden
Het gaat zo snel ondanks mijn benzos. Hopelijk vindt mijn psychiater het niet raar als ik vraag om andere benzos, die sterker zijn.

Verder ja...hele dag in bed liggen. Geen zin om te blowen of drinken. Maar waarschijnlijk komt het daar wel op neer.

Positieve dingen?? Vraag ik me ook af.

Sorry, geennaam, maar nu begin je weer over benzos, ik ga daar niet meer op reageren.
Ik heb namelijk niet het idee dat het helpt om er iets over te zeggen.

Je kan in bed gaan liggen en wachten tot en of er hulp komt of je kan aan de bel trekken. En als ze niet luisteren blijf je om hulp vragen. Daar heb je wel een keuze in.
Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is, zeker niet.
Maar als je in je bed gaat liggen weet je vrij zeker dat er weinig gaat veranderen.
Nogmaals sterkte, maar ik kan hier achter de computer niet meer doen dan je een virtuele schop onder je kont geven. Niet rot bedoeld.
Sterkte

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 10:09 schreef Nijna het volgende:

[..]

Sorry, geennaam, maar nu begin je weer over benzos, ik ga daar niet meer op reageren.
Ik heb namelijk niet het idee dat het helpt om er iets over te zeggen.

Je kan in bed gaan liggen en wachten tot en of er hulp komt of je kan aan de bel trekken. En als ze niet luisteren blijf je om hulp vragen. Daar heb je wel een keuze in.
Ik ga niet zeggen dat het makkelijk is, zeker niet.
Maar als je in je bed gaat liggen weet je vrij zeker dat er weinig gaat veranderen.
Nogmaals sterkte, maar ik kan hier achter de computer niet meer doen dan je een virtuele schop onder je kont geven. Niet rot bedoeld.
Sterkte

Ik heb de zorgverzekering, huisarts, behandelaar, vorige behandelaar, etc gesproken
Er is niets wat ze me kunnen aanbieden (geen therapie, geen traumaverwerking, geen gesprekken niks)
Wat moet ik dan nog meer doen?
Heb over 2 weken een afspraak om een signaleringsplan te maken. Dat is alles.

Dus voor nu dit.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 10:11 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Ik heb de zorgverzekering, huisarts, behandelaar, vorige behandelaar, etc gesproken
Er is niets wat ze me kunnen aanbieden (geen therapie, geen traumaverwerking, geen gesprekken niks)
Wat moet ik dan nog meer doen?
Heb over 2 weken een afspraak om een signaleringsplan te maken. Dat is alles.

Dus voor nu dit.

Als het niet goed gaat nu, dan bel je huisarts of behandelaar.
Dat signaleringsplan lijkt me een prima plan, maar als het NU niet gaat lijkt het me verstandiger om toch weer te bellen ipv jezelf proberen te verdoven op wat voor manier dan ook.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 10:26 schreef Nijna het volgende:

[..]

Als het niet goed gaat nu, dan bel je huisarts of behandelaar.
Dat signaleringsplan lijkt me een prima plan, maar als het NU niet gaat lijkt het me verstandiger om toch weer te bellen ipv jezelf proberen te verdoven op wat voor manier dan ook.

Dat boeit ze niet echt, meerdere keren gedaan. Wordt echt behandeld als puber of zo. Niet serieus genomen.

Heb jij nog adviezen?
Vind het sowieso lastig om hulp te vragen, maar vorige week zei de psy tegen mij dat ik gewoon vrienden moest zoeken en het zelf moest doen. Ondanks dat hij van mijn vorige behandelaar een brief heeft gekregen dat ik suicidiaal ben.

En daarnaast wil ik ook niet opgenomen worden, liever dood,

Oke toch maar een whatsappje gestuurd naar mijn behandelaar, of zijn assistente geloof ik. Maakt niet uit, ben benieuwd.

Waarschijnlijk gebeurd er niets.

Per ongeluk uitgeslapen. Wekker uitgezet en weer verder gaan slapen blijkbaar
Kan ik me niet herinneren. Dus om tien uur wakker.

Mail gehad met de luisterlijn. Dat was erg prettig bericht. In ben echt blij met ze! Had ik niet verwacht.

Helaas leg ik de lat wel erg hoog voor mezelf. Ik wil alles goed doen wat ik moeilijk vind. Huis aan kant, zelfzorg, stabiel in stemming, goede dagindeling, slapen, eten et cetera
Het is heel veel meer dan ik kan overzien. Goed zorgen voor mezelf is een enorme uitdaging. In plaats van blij zijn met wat ik bereik stamp ik mezelf continu in de grond. Terwijl als ik de doelen over een week uitsmeert dan is het niet perfect, maar ook geen onvoldoende. Naja... Het is moeilijk en ik word erin begeleid. Alleen ja... Ik schaam me ervoor

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:00 schreef ChildoftheStars het volgende:
Per ongeluk uitgeslapen. Wekker uitgezet en weer verder gaan slapen blijkbaar
Kan ik me niet herinneren. Dus om tien uur wakker.

Mail gehad met de luisterlijn. Dat was erg prettig bericht. In ben echt blij met ze! Had ik niet verwacht.

Helaas leg ik de lat wel erg hoog voor mezelf. Ik wil alles goed doen wat ik moeilijk vind. Huis aan kant, zelfzorg, stabiel in stemming, goede dagindeling, slapen, eten et cetera
Het is heel veel meer dan ik kan overzien. Goed zorgen voor mezelf is een enorme uitdaging. In plaats van blij zijn met wat ik bereik stamp ik mezelf continu in de grond. Terwijl als ik de doelen over een week uitsmeert dan is het niet perfect, maar ook geen onvoldoende. Naja... Het is moeilijk en ik word erin begeleid. Alleen ja... Ik schaam me ervoor

Gekkerd, het lukt niemand om alles perfect te doen. En het is nogal wat wat jij allemaal meemaakt. Een dagje niet alles opgeruimd is helemaal ok! Een keer uitslapen, lekker toch, dan had je het vast nodig.
Niet zo streng zijn voor jezelf

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 10:31 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Dat boeit ze niet echt, meerdere keren gedaan. Wordt echt behandeld als puber of zo. Niet serieus genomen.

Heb jij nog adviezen?
Vind het sowieso lastig om hulp te vragen, maar vorige week zei de psy tegen mij dat ik gewoon vrienden moest zoeken en het zelf moest doen. Ondanks dat hij van mijn vorige behandelaar een brief heeft gekregen dat ik suicidiaal ben.

En daarnaast wil ik ook niet opgenomen worden, liever dood,

Adviezen... niet echt, ik vind hulp vragen zelf ook lastig.
Ik vraag me af of die psych het bedoeld heeft als "je moet gewoon vrienden zoeken en je moet het zelf maar doen". Misschien bedoelde hij dat het goed zou zijn als je vrienden zou krijgen.
En ja, je moet het zelf doen maar dat is niet hetzelfde als het alleen doen.
Niemand kan het voor jou doen, maar ze kunnen je wel helpen.
En vrienden kunnen soms steun geven.

Maar ja, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel. En mijn hoofd kan ook wel in de "iedereen laat mij stikken stand" staan, dan weet mijn hoofd werkelijk alles wat er gezegd wordt, negatief te buigen en zo uit te leggen dat het neer komt op: zoek het maar uit.
Terwijl dat niet gezegd wordt.

Het is ook makkelijker om advies te geven als het niet over jezelf gaat... want dan kan je er veel meer van een afstand naar kijken. Dat is heel anders dan wanneer het om jezelf gaat.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 10:42 schreef Geennaam7190 het volgende:
Oke toch maar een whatsappje gestuurd naar mijn behandelaar, of zijn assistente geloof ik. Maakt niet uit, ben benieuwd.

Waarschijnlijk gebeurd er niets.

Goed van je dat je een app hebt gestuurd, ik hoop dat ze je gaan helpen!

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:00 schreef ChildoftheStars het volgende:
Per ongeluk uitgeslapen. Wekker uitgezet en weer verder gaan slapen blijkbaar
Kan ik me niet herinneren. Dus om tien uur wakker.

Mail gehad met de luisterlijn. Dat was erg prettig bericht. In ben echt blij met ze! Had ik niet verwacht.

Helaas leg ik de lat wel erg hoog voor mezelf. Ik wil alles goed doen wat ik moeilijk vind. Huis aan kant, zelfzorg, stabiel in stemming, goede dagindeling, slapen, eten et cetera
Het is heel veel meer dan ik kan overzien. Goed zorgen voor mezelf is een enorme uitdaging. In plaats van blij zijn met wat ik bereik stamp ik mezelf continu in de grond. Terwijl als ik de doelen over een week uitsmeert dan is het niet perfect, maar ook geen onvoldoende. Naja... Het is moeilijk en ik word erin begeleid. Alleen ja... Ik schaam me ervoor

Wellicht had je dat uitslapen vandaag even nodig!
Goed om te horen dat je een fijn bericht hebt gekregen van de luisterlijn.

Die lat zo hoog leggen ken ik wel, ook dat jezelf de grond in stampen... als ik toch eens wist hoe je dat kon ombuigen... ik vermoed dat het een kwestie is van oefening baart kunst.
Leg je voor een ander de lat ook zo hoog?
Zou je tegen iemand anders in jouw situatie hetzelfde zeggen?

Pas goed op jezelf

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:17 schreef Nijna het volgende:

[..]

Adviezen... niet echt, ik vind hulp vragen zelf ook lastig.
Ik vraag me af of die psych het bedoeld heeft als "je moet gewoon vrienden zoeken en je moet het zelf maar doen". Misschien bedoelde hij dat het goed zou zijn als je vrienden zou krijgen.
En ja, je moet het zelf doen maar dat is niet hetzelfde als het alleen doen.
Niemand kan het voor jou doen, maar ze kunnen je wel helpen.
En vrienden kunnen soms steun geven.

Maar ja, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel. En mijn hoofd kan ook wel in de "iedereen laat mij stikken stand" staan, dan weet mijn hoofd werkelijk alles wat er gezegd wordt, negatief te buigen en zo uit te leggen dat het neer komt op: zoek het maar uit.
Terwijl dat niet gezegd wordt.

Het is ook makkelijker om advies te geven als het niet over jezelf gaat... want dan kan je er veel meer van een afstand naar kijken. Dat is heel anders dan wanneer het om jezelf gaat.
[..]

Goed van je dat je een app hebt gestuurd, ik hoop dat ze je gaan helpen!
[..]

Wellicht had je dat uitslapen vandaag even nodig!
Goed om te horen dat je een fijn bericht hebt gekregen van de luisterlijn.

Die lat zo hoog leggen ken ik wel, ook dat jezelf de grond in stampen... als ik toch eens wist hoe je dat kon ombuigen... ik vermoed dat het een kwestie is van oefening baart kunst.
Leg je voor een ander de lat ook zo hoog?
Zou je tegen iemand anders in jouw situatie hetzelfde zeggen?

Pas goed op jezelf

Je hebt gelijk, waarschijnlijk nam ik het verkeerd op. Ik heb de app gestuurd, maar ik heb niet verteld dat ik in het weekend heb gedronken en geblowd, van mijn fiets ben gevallen, de benzos misbruik, en een plan heb. Enkel dat het niet goed gaat en ik erg suicidaal ben.

Ik hoor er vandaag nog iets over, ben benieuwd. Wat kan ik verwachten?

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:26 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Je hebt gelijk, waarschijnlijk nam ik het verkeerd op. Ik heb de app gestuurd, maar ik heb niet verteld dat ik in het weekend heb gedronken en geblowd, van mijn fiets ben gevallen, de benzos misbruik, en een plan heb. Enkel dat het niet goed gaat en ik erg suicidaal ben.

Ik hoor er vandaag nog iets over, ben benieuwd. Wat kan ik verwachten?

Ik weet niet wat je kan verwachten.
Ze zullen vast vragen waarom het niet goed gaat, dan zou je ook kunnen bespreken wat je van het weekend hebt gedaan enzo.
Weet je zelf wat je kan helpen, wat je nodig hebt?
Sterkte!

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:30 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik weet niet wat je kan verwachten.
Ze zullen vast vragen waarom het niet goed gaat, dan zou je ook kunnen bespreken wat je van het weekend hebt gedaan enzo.
Weet je zelf wat je kan helpen, wat je nodig hebt?
Sterkte!

Dankjewel, ik denk dat een opname me kan helpen, maar wat ik eigenlijk nodig heb is therapie.
Alleen wil ik niet opgenomen worden.
Ik hoop dat ze mijn benzos verhogen of veranderen.
Zelf weet ik niet wat me kan helpen, ik ben nergens geinteresseerd meer in (zelfs blowen, dat doe ik als het echt heel slecht gaat maar ik wil niet) of bv mijn lievelings comedy kijken. Kan mijn bed niet uit, geen eetlust etc.

Echt waardeloos

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:06 schreef mootie het volgende:

[..]

Gekkerd, het lukt niemand om alles perfect te doen. En het is nogal wat wat jij allemaal meemaakt. Een dagje niet alles opgeruimd is helemaal ok! Een keer uitslapen, lekker toch, dan had je het vast nodig.
Niet zo streng zijn voor jezelf

Je hebt gelijk knuffel en dank je wel...

Door jou besloten dat ik gewoon mag doen op mijn vrije momenten waar ik zin in heb. Ik heb heb een lijst met leuke projecten met wanneer ik waarmee bezig moet zijn. Die lijst laat ik los en doe gewoon waar ik zin in heb

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:17 schreef Nijna het volgende:

[..]

Adviezen... niet echt, ik vind hulp vragen zelf ook lastig.
Ik vraag me af of die psych het bedoeld heeft als "je moet gewoon vrienden zoeken en je moet het zelf maar doen". Misschien bedoelde hij dat het goed zou zijn als je vrienden zou krijgen.
En ja, je moet het zelf doen maar dat is niet hetzelfde als het alleen doen.
Niemand kan het voor jou doen, maar ze kunnen je wel helpen.
En vrienden kunnen soms steun geven.

Maar ja, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel. En mijn hoofd kan ook wel in de "iedereen laat mij stikken stand" staan, dan weet mijn hoofd werkelijk alles wat er gezegd wordt, negatief te buigen en zo uit te leggen dat het neer komt op: zoek het maar uit.
Terwijl dat niet gezegd wordt.

Het is ook makkelijker om advies te geven als het niet over jezelf gaat... want dan kan je er veel meer van een afstand naar kijken. Dat is heel anders dan wanneer het om jezelf gaat.
[..]

Goed van je dat je een app hebt gestuurd, ik hoop dat ze je gaan helpen!
[..]

Wellicht had je dat uitslapen vandaag even nodig!
Goed om te horen dat je een fijn bericht hebt gekregen van de luisterlijn.

Die lat zo hoog leggen ken ik wel, ook dat jezelf de grond in stampen... als ik toch eens wist hoe je dat kon ombuigen... ik vermoed dat het een kwestie is van oefening baart kunst.
Leg je voor een ander de lat ook zo hoog?
Zou je tegen iemand anders in jouw situatie hetzelfde zeggen?

Pas goed op jezelf

Dank je wel en het gaat goed hoor

Afleren, geduld en jezelf (liefdevol) bijsturen. Soms zeg ik gewoon hardop stop tegen mezelf. Alleen vandaag wil dat even niet. Ondanks dat ik gedoucht heb, de was opgeruimd. Twee nieuwe wassen gedraaid, bed verschoont en boven schoongemaakt. Plus hobby's... Wat eigenlijk prima is en waardoor ik nu prima even mag ontspannen

Een vriendin heeft wel eens gezegd dat als ik tegen anderen zou doen zoals ik tegen mezelf doe dat ik dan geen vrienden zou hebben.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:00 schreef ChildoftheStars het volgende:
Per ongeluk uitgeslapen. Wekker uitgezet en weer verder gaan slapen blijkbaar
Kan ik me niet herinneren. Dus om tien uur wakker.

Mail gehad met de luisterlijn. Dat was erg prettig bericht. In ben echt blij met ze! Had ik niet verwacht.

Helaas leg ik de lat wel erg hoog voor mezelf. Ik wil alles goed doen wat ik moeilijk vind. Huis aan kant, zelfzorg, stabiel in stemming, goede dagindeling, slapen, eten et cetera
Het is heel veel meer dan ik kan overzien. Goed zorgen voor mezelf is een enorme uitdaging. In plaats van blij zijn met wat ik bereik stamp ik mezelf continu in de grond. Terwijl als ik de doelen over een week uitsmeert dan is het niet perfect, maar ook geen onvoldoende. Naja... Het is moeilijk en ik word erin begeleid. Alleen ja... Ik schaam me ervoor

Ik kan soms ook doorslaan in perfectionisme. Het is een doorgaand proces om daar beter in te worden. Goed dat je het door hebt van jezelf, niks om je voor te schamen!

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 19:05 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Ik kan soms ook doorslaan in perfectionisme. Het is een doorgaand proces om daar beter in te worden. Goed dat je het door hebt van jezelf, niks om je voor te schamen!

Als doodslaan in perfectionisme had ik het nog niet gezien, maar het klopt wel. Perfectie en controle vind ik heel erg belangrijk/fijn/veilig.

Komt ook omdat het best wel lastig was om de hulpverlening uit te leggen dat beschermd/begeleid wonen voor mij geen goede oplossing is, waardoor ik bewijsdrang heb. Ze zijn akkoord gegaan omdat het me waarschijnlijk psychisch teveel zou kosten (kan niet tegen groepen)

Ik begin zelf ook weer aan een traject om gesprekken bij een psycholoog te volgen. Ik wil graag met mijn zelfbeeld aan de slag. Ik denk al steeds beter over mezelf, alleen er zijn nog punten waar ik winst kan maken.

In het verleden, na een erge burn out, lag ik 6 tot 7 jaar lang lichamelijk in de kreukels. Hierdoor was ik steeds gespannen, waardoor ik op sociaal gebied me niet meer mezelf voelde. Als je spieren continu strak staan is het moeilijk om sociaal te zijn en doen.

Het ergste vond ik mijn seksuele presaties. Ik kon ineens amper nog stijf worden en kwam binnen seconden klaar. Vrijwel elke keer, dik 5 jaar lang. Als man heeft dit mijn seksuele zelfvertrouwen enorm aangetast en deze was al niet zo hoog gezien mijn verleden.

In mijn net afgelopen relatie knapte ik seksueel af op mijn vriendin, toen bleek dat ze een aandoening had waardoor ze extra testosteron produceerde. Hierdoor werd ze niet ongesteld, kan ze moeilijk kinderen krijgen en is ze vrij behaard. Toen ik hier achter kwam, voelde ze gewoon niet meer als vrouw voor me en was mijn seksuele verlangen weg. Ik schaam me hier zo in en in diep voor. Ik voel me een vreselijke klootzak.

Bijna een jaar lang zei ik niks tegen mijn ex. Ik was zo bang voor de gevolgen als ik mijn verlangen voor haar niet terug kreeg, dat ik langzaam behoorlijke angstklachten kreeg. Deze fuckten behoorlijk met mijn dagelijkse leven. Uiteindelijk, omdat ik de spanning niet meer trok, heb ik alles aan mijn zusje verteld. Ze studeert psychologie en is als vrouw degene waar ik graag dingen mee bespreek.

Gek genoeg zei ze dat ik mijn ex de waarheid moest vertellen. Dat als ik uitleg dat het aan een verneukt beeld van vrouwelijkheid in mijn hoofd te maken heeft, ze het zal begrijpen. Of in ieder geval de eerlijkheid waardeert. Hoe dan ook kon ik de spanning niet langer aan.

Uiteindelijk heb ik alles verteld en natuurlijk was ze gekwetst. Ze snapte het echter wel en bleef bij me. De spanning werd echter niet minder, waardoor ik me ineens realiseerde: ik kan nooit mijn kromme beeld van vrouwelijkheid beter maken, zonder van de extreme angst voor het eindigen van de relatie af te zijn. Het idee dat ik zo'n lief, trouw en goed meisje en persoon pijn moet doen. Vreselijk.

Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt. Ik heb haar eerlijk verteld dat ik haar seksueel niet langer aantrekkelijk genoeg vind, dat dit probleem in mijn hoofd zit en dat ik ruimte en vrijheid nodig heb. Alleen zonder angst kan ik een meer realistisch beeld van vrouwelijkheid krijgen. Daarvoor moet ik mijn ergste angst, haar pijn doen en verliezen, onder ogen zien.

Dit heb ik nu gedaan. Ik mis haar, ik ben er kapot van, maar na een jaar ALLES te proberen behalve haar verliezen wist ik het niet meer. Ze verdient iemand die haar NU waardeert. Ze heeft zo veel pijn en we houden nog steeds van elkaar, maar ik moet haar kwijtraken om beter te worden.

Ik haat het leven dat het me dit aan doet, maar ik weet dat het zo kan zijn. Ik hoop dat ze gelukkig word, ondanks dat de gedachte van haar met een andere man me pijn doet.

Ik schaam me zo diep voor mijn kortzichtigheid op het gebied van vrouwelijkheid. Alleen ik moet het echt gaan delen om te helen en mezelf te verbeteren. Mijn ex vond ik altijd zo geil, en door een negatieve associatie met testosteron was het ineens weg. Iets wat ik niet eens kon zien. Ik ben daardoor nu zo bang dat ik geen enkele vrouw meer aantrekkelijk vind. Dat ik alleen maar denk: wat zal er mis zijn met haar wat ik vies vind. Dan word ik weer niet stijf en geen enkele vrouw zal me ooit gelukkig kunnen maken seksueel. Daarom eindig ik alleen en eenzaam. Daar ben ik erg bang voor.

Ik geloof wel dat ik uiteindelijk weer een gezonder beeld van vrouwen kan krijgen. Gezien mijn verleden met angst voor eenzaam eindigen en slecht seksueel presteren is het niet gek dat dit me bang maakt. Toch ga ik er nu zo veel mogelijk over spreken, ook met een professional, om mezelf te verbeteren en weer een beter gevoel van seksueel verlangen te krijgen.

Sorry voor de lange post, maar ik moet het kwijt. Ik vind het moeilijk om te vertellen, dus hier anoniem beginnen is een start.

Dank aan ieder die de moeite heeft genomen om dit te lezen.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 13:38 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Dankjewel, ik denk dat een opname me kan helpen, maar wat ik eigenlijk nodig heb is therapie.
Alleen wil ik niet opgenomen worden.
Ik hoop dat ze mijn benzos verhogen of veranderen.
Zelf weet ik niet wat me kan helpen, ik ben nergens geinteresseerd meer in (zelfs blowen, dat doe ik als het echt heel slecht gaat maar ik wil niet) of bv mijn lievelings comedy kijken. Kan mijn bed niet uit, geen eetlust etc.

Echt waardeloos

Heb je nog contact gehad en is daar nog iets uitgekomen?

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 14:23 schreef ChildoftheStars het volgende:

Een vriendin heeft wel eens gezegd dat als ik tegen anderen zou doen zoals ik tegen mezelf doe dat ik dan geen vrienden zou hebben.

Dat is wel een hele rake opmerking, die zet mij wel aan het denken.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 19:30 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik begin zelf ook weer aan een traject om gesprekken bij een psycholoog te volgen. Ik wil graag met mijn zelfbeeld aan de slag. Ik denk al steeds beter over mezelf, alleen er zijn nog punten waar ik winst kan maken.
*knip*

Succes met je hulptraject!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 3 november 2020 20:51 schreef Raw85 het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja, ik moest G-schema's invullen (Gebeurtenis, Gedachten, Gevoelens, Gedrag, Gevolg) en die gingen we dan bespeken.
Bij verschillende behandelaren gehad, maar dit was ongeveer de strekking.

Ennnnnnn daar gaaaaaaaaaaan weer... Janken en diep verdrietig. Jippie... Dwingen om wat leuks te doen
Nait soezen