Draai hier alle platen in je platenkast #19 (We zullen doorgaan)

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 13:05 schreef bartrid het volgende:
Austerity Program - Black Madonna.

Lekkere noise rock met meer dan een hint Big Black. En natuurlijk bekend van deze geweldige promo video

Austerity Program "Black Madonna" promo

De Välnøt

BBCD166



Burn my eyes ontbreekt helaas eigenlijk in mijn platenkast die had er in moeten staan. Deze plaat schurkt een beetje tegen de nu metal aan maar dan wel op een fijne manier. Inmiddels de mannen een aantal keer live gezien en dat was erg tof. Toch een bandje die elke wet and wild kijker iets moet zeggen Al heb ik denk ik niet de twee leukste platen van ze eigenlijk hadden burn my eyes en the blackening in de kast moeten staan maar dat doen ze niet

BBCD167



Tja deze plaat kocht ik het eerste van machine head, ja ik was into nu-metal natuurlijk, en dit is toch wel behoorlijk nu-metal voor hun doen. Met hun grootste misstap in de trant van behind blue eyes van limp bizkit en sound of silence van disturbed hadden machine head message in a bottle volgens hetzelfde recept de dreiging van helemaal losgaan maar dat niet doen... Trouwens in het boekje is hun uiterlijk ook helemaal nu-metal zeg maar backstreet boys met een baggy broek en een piercing een dreadlock en een geblondeerde zanger

Geen hele beste plaat als is the blood the sweat the tears nog wel leuk live.

BBCD168



De-loused in the comatorium, ik wilde eigenlijk zeggen ik was er laat bij maar bedenk me dat ik ze gezien heb op lowlands 2003 en dat was toen alleen de-loused uit was Ik moet wel zeggen dat the mars volta daar alles behalve een goede indruk achter lieten als opener waren ze veel te chaotisch en van opbouw hebben de heren nooit gehoord. En ook van wilde bewegingen bij rustige stukken ook niet Maar dat neemt niet weg dat dit echt geweldige muziek is. Dit is zo'n album waar alles bij lijkt te kloppen, genoeg at the drive in achtig geweld maar dan veel dynamischer de chaos stukken zijn chaotischer de rustige stukken rustiger maar wat een geheel is deze plaat! En ook de opvolger is een staaltje voor de muziekhistorici wat mij betreft.

Na de mars volta heeft omar trouwens niet stil gezeten in de platenkast staat nog een LP van el gruppo de omar rodrigues en later heeft hij nog wat geweldige platen samen met frusciante gemaakt en iets van 50 solo platen op ipecac uitgebracht

Trouwens het jongetje op de hoes valt me nu pas op

BBCD169



Minstens net zo goed als zijn voorganger alleen wel iets subtieler, de chaos heeft wat plaats gemaakt voor wat meer onderstroom en hele subtiele invloeden. Het album is ingedeeld in maar vijf nummers maar wel op zijn pink floyds zijn drie nummers weer onderverdeeld in 4 of vijf delen. Wat je krijgt is een heel gelaagd album dat vol zit met rare momenten, electronische interludes maar ook wel die heftigheid die we kennen van de voorganger. Top album dat ik desondanks toch te weinig luister.

BBCD170



De derde en de minste van het setje, niet omdat het persee een slechte plaat is, maar wel meer van hetzelfde en daardoor wat simpeler ofzo. Er lijkt niet de passie in te zitten als in de eerste twee ondanks dat het toch een band is met een eigen geluid en ook deze is op zijn tijd best okay. Er zijn hierna nog drie albums door de mannen gemaakt waarvan twee vergelijkbaar artwork hebben als deze, ik heb me in die platen eigenlijk nooit meer verdiept.

BBCD171



Maria Mena, toen dit uitkwam was ik gelijk enthasiast. De combi van een leuk accent en een soort popliedjes met ontzettend ontwapenende bloody honest teksten (ze bleek gewoon zo te zijn, ze was op twitter net zo'n flapuit). Toen ik het liedje voor het eerste hoorde opende ik er een topic over: MUZ / Maria Mena daarin geef ik aan dat het waarschijnlijk over een tijdje mijn neus weer uitkomt en dat is niet zo

Deze cd heeft een handtekening trouwens, ik heb hem gekocht tijdens een concert waar ze er een handtekening op heeft gezet. Grappig feitje is dat mevrouw mena met kop en schouders boven mij uitsteekt De opmerking die maakte dat er nogal veel bebaarde fans waren snapte ze niet helemaal geloof ik Later heb ik haar nog 2 keer zien optreden het baard gehalte ging in de loop van tijd wat omlaag en het skyradio gehalte omhoog. Wel grappig was dat er tijdens een maria mena concert nog iemand een huwlijks aanzoek deed op het podium.

hehe ik kon het trouwens niet laten om ook even wat anders mee te pakken in paradiso toen:

quote:

Op donderdag 6 november 2008 12:53 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik heb ook nog wat nummertjes van "the wedding present" meegepakt was ook erg leuk. Wel toepasselijk trouwens voor na dat huwlijksaanzoek.

BBCD172


The unknown masada, John Zorn heeft voor het 10 jarig jubileum van zijn masada songbook, een boek met klezmer muziek, een aantal tenth aniversary editions en één daarvan is the unknown masada hier spelen artiesten die normaal niet in zijn masada stukken spelen stukken uit het songbook. En ook hebben anderen de arrangementen gemaakt waaronder Micheal Mclaughlin, Eyvind Kang en Trevor Dunn. Dit is dan ook een electronische masada versie. Er staat hier één nummer door Fantômas op waardoor hij zeker in mijn platenkast moest, maar het is zeker de moeite waard. Masada is een erg tof zorn project waar hij ook later nog een tweede boek aan toegevoegd heeft.

BBCD173



Een langlopend project van John Zorn is het moonchild project, gebaseerd op alchemy gaat dit trio vrij extreme kanten op. Dit is een project van het trio Trevor Dunn (bass), Mike Patton (zang) en Joey Baron (drum). Het geheel wordt gedirigeerd door John Zorn en die trekt het een extreme kant op, en drijft de muzikanten tot het uiterste. Naar het schijnt is patton bij het opnemen van een nummer op een latere plaat flauw gevallen wat niet zo vreemd is als het nummer en soort zang hoort. Dit is verder heel minimalistisch maar ook ontzettend extreem, zoals we dat eigenlijk alleen van Zorn kennen, het schurkt aan tegen jazz, hardcore maar ook ambient en minimalism. En toch weet hij het allemaal weer te combineren.

BBCD174



Deeltje twee van dit trio,Dit album is genoemd naar een samenwerking tussen Antonin Artaud en Edgard Varese genaamd astronome, en geinspireerd op Aleisteir Crowley. Het is een opera, omdat richard foreman tegen John Zorn gezegd had write me an opera terwijl hij dus boeken aan het lezen was over varese en artaud en een samenwerking tegenkwam is dat zijn inspiratie geweest. Dit is opgebouwd uit drie Acts, En het heeft wederom geen woorden maar wel veel vocaal geweld

BBCD175



Op het derde deel van het moonchild project wordt het trio uitgebreidt met Jamie Saft op orgel, Ikue Mori op Electronica, John Zorn zelf op sax en een koor bestaande uit Martha Cluver, Abby Fischer en Kirsten Sollek. Gebaseerd op de romeinse keizer heliogabalus die keizers als nero en caligula nogal normaal deed lijken wederom gaat deze muziek behoorlijk los maar door het orgel en koortje klinkt het allemaal wat minder spartaans.

Al staat er ook een 8 minuten durende solo van Patton op ik zo dat dat vrij uitputtend is geweest gezien de geluiden die daar uitkomen

BBCD176



En weer een andere incarnatie van het moonchild project dit keer is het trio uitgebreid met john zorn zelf en marc ribot, waardoor het een beetje meer painkiller achtige vibes krijgt. Trouwens zit bill laswell bij de meeste van de moonchild platen achter de mixer, maar deze geloof ik niet. In deze plaat komen de wat klezmer achtige elementen van Zorn zelf ook wat meer naar boven, maar ook japanse invloeden en eigenlijk zit er weer vanalles in. Al met al weer een alchemistische smeltkroes.



[ Bericht 6% gewijzigd door Bosbeetle op 22-07-2020 12:35:06 ]

BBCD177



Nummertje vijf in de reeks ditmaal met hetzelfde vijftal als op de vorige plaat. Je merkt dat de rek er een beetje uitgaat ook het boekje is heel minimaal. Waar bij de eerste paar cds er nog een behoorlijke uitleg bij zat is deze vrij minimaal. Ook is het een beetje minder intens dan zijn voorgangers. Het voelt een beetje alsof zorn klaar was met het project. Al zijn de cds die volgen nog best tof, kondigde hier het einde zich aan.

BBCD178



Na alle alchemy en een romeinse keizer/god komen we aan bij de templars. Marc Ribot is ingeruild voor Martin Medeski op orgel. Hier wordt er afgestapt van het music without words dogma en komen er engelse teksten in beeld. Nogsteeds minimaal maar toch wel weer een stap in een andere richting. Het lijkt alsof zorn behoorlijk geinspireerd geraakt is door deze ridders, en dit ook in tekstflarden heeft gegoten. Het geheel klinkt vooral door de aanwezigheid van tekst wat minder ruw en spastisch in het oor en neigt richting wat meer lied achtige structuren.

BBCD179



The last judgement is de zevende en laatste cd van het moonchild trio, dit keer weer in een formatie met Medeski zoals op de vorige plaat en het thema zijn weer de templars, ook op deze cd zit zang met tekst, het orgelen van medeski maakt het geheel wat minder spartaans als de eerste core trio platen. De zang is ook een stukje ingetogener maar dat zegt niet zoveel omdat het begin van deze reeks het vocale geweld zo extreem is. Een mooie afsluiter van een erg toffe reeks muziek alsof dit project uit de krochten van de voor bijbelse tijd via de romeinse tijd richting de middel eeuwen liep om daar samen met de templars te verdwijnen of toch niet....

Mooi hoesje ook met een uitsnede, ik heb ook de LP waar de uitsnede gewoon op de LP gedrukt is