quote:
‘Return To Form’ van de band Torii is mijn favoriete album van het jaar tot nu toe. Het is maar goed dat ik geen bandfoto’s zie als ik nieuwe muziek ontdek, anders had ik dit sowieso geskipt. En al helemaal als ik vooraf had geweten dat het Nederlands is. Vervelende kapsels, aanstellerige mutsjes, dan weet je het wel. Nou, niet dus, had ik bijna deze parel volledig links laten liggen. Leuke titel voor een debuutalbum trouwens (na een EP jaren geleden). En indie is het zeker, als ik zo de views en kliks bekijk, helaas.
De frontman is tevens de producer, en weet op bijna elke track wel weer iets met de sound te doen waardoor het interessant blijft. Het kan snel gaan, van bijna afkeer door de groepsfoto naar mezelf inlezen: ik weet nu dus dat op bijvoorbeeld het instrumentale ‘Tongue-tied’ de drums zijn opgenomen ín een skatebowl naast hun studio.
Prijsnummer ‘Heat Lightning’ heeft een riff waar Franz Ferdinand anno 2020 jaloers op zal zijn, die eindeloos door blijft klinken. Een losgeslagen brug, een tempoversnelling, en vlak voordat de wielen d’r afvallen weer terug bij de basis van die hypnotiserende akkoorden en voortploeterende baslijn.
En het is een afwisselend album, ander hoogtepunt ’Forward Retreat’ klinkt weer heel anders, met een beetje dream pop-invalshoek. En ze blijken een goed oor te hebben voor smaakvolle synths.
Eigenlijk doe ik het album tekort met een opsomming van hoogtepunten, maar ook ’Sinuosity’ mag uitgelicht worden:
En nou, en als de titeltrack geen indie-voltreffer is weet ik het ook niet meer:
Ik vind het persoonlijk vooral tof hoe ze de ons bekende elementen combineren met een eigen sound. In die zin doet het me denken aan mijn favoriete Deerhunter. En het allerbelangrijkste, de songwriting is gewoon heel erg goed. Als album is het een mooie zit: 37 minuten, er staan wat instrumentale dingen op, 2 interludes die helemaal aansluiten op de sfeer. En om het helemaal af te maken een hoes die in het oog springt.